Papier morwowy, wędzony, impregnowany; wym.: 31,5 x 41,5 cm.
Katagami (kata - forma, szablon oraz kami - papier) to szablony farbiarskie wycinane w długowłóknistym papierze morwowym, nasączonym sokiem z persymony, a następnie uwędzonym. Zabiegi te nadawały mu pożądane właściwości: wytrzymałość na przedarcia i kurczenie się, nienasiąkliwość, co pozwalało na wielokrotne wykorzystanie tego samego szablonu. Horishi (dosł. rzeźbiarz) wycinał równocześnie w kilku zszytych arkuszach niezwykle precyzyjne, fantazyjne wzory, stosując pięć różnych technik: kiribori, tsukibori, dōgubori, hikibori, shimabori, różniących się kształtem użytego ostrza i sposobem prowadzenia narzędzia. Wyjątkowo filigranowe i delikatne wzory po wycięciu wzmacniano dodatkowo, rozwarstwiając szablon i wklejając do środka jedwabną pajenczynę (itoire), którą po 1922 roku zastąpiono siateczką z gazy, tzw. shabari. Katagami wykorzystywane były w Japonii od bardzo dawna nie tylko do barwienia kimon, ale także ceramiki, skóry czy nawet japońskich ciastek (najstarszy zachowany szablon datowany jest na rok 1694, jednak elementy odzieży i uzbrojenia zdobione tą techniką pochodzą jeszcze z XII i XIII wieku). W 1952 katagami zaliczone zostało do Niematerialnych Zabytków Kultury Japonii.
