Jacek MALCZEWSKI (1854 - 1929), Szkic - scena wiejska

węgiel (?), papier naklejony na tekturę; 39,5 x 32 cm
sygn. p. d.: JMalczewski na odwrocie okrągła pieczęć: ZE ZBIORÓW MARII
MALCZEWSKIEJ
Proweniencja: zakup antykwaryczny Warszawa; kolekcja prywatna Warszawa

Inicjator i główny przedstawiciel symbolizmu w polskim malarstwie na przełomie XIX i
XX wieku. Początkowo uczył się rysunku pod opieką L. Piccarda, a także jako wolny
słuchacz w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Dzięki namowom Jana Matejki podjął
normalny tok studiów. W tym czasie przyjaźnił się z Gottliebem, Pochwalskim,
Pruszkowskim. Wiedzę uzupełniał również za granicą: w École des Beaux-Arts w
Paryżu i Académie Suisse. Kurs z zakresu kompozycji w klasie mistrzowskiej Jana
Matejki ukończył w roku 1879. W jego dziełach widać nawiązanie do tematów
historycznych i poezji polskich romantyków. Twórczość artysty nacechowana jest
patriotyzmem, martyrologiczną symboliką, a także polskim folklorem, tradycją, które
przeplatane są motywami mitologicznymi czy biblijnymi. Artysta podróżował do takich
krajów, jak Włochy, Grecja, Turcja czy Francja. Należał do Towarzystwa Artystów
Polskich "Sztuka" (był jednym z założycieli), wiedeńskiego Vereinigung Bildender
Künstler Ősterreichs Secession. Brał udział również w ekspozycjach ugrupowania
Odłam (1910) i wystawach Niezależnych (1911, 1927). Malczewski wykładał w
krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (był także jej rektorem), na Wyższych Kursach
dla Kobiet im. A. Baranieckiego i w Żeńskiej Szkole Sztuk Pięknych M. Niedzielskiej.
Jego prace były wielokrotnie doceniane i nagradzane np. medalami na
międzynarodowych wystawach w Monachium (1892), Berlinie (1891) i w Paryżu
(1900). Pierwsza indywidualna wystawa Malczewskiego odbyła się w 1903 roku w
Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i Lwowie, oraz w Towarzystwie
Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.