Rotograwiura, papier, 30 x 23 cm w świetle passe-partout, sygn.. i dat. na płycie p.d. „Jan Styka Kraków1884”.
Jan Styka (ur. 8 kwietnia 1858 we Lwowie, zm. 28 kwietnia 1925 w Rzymie) – polski malarz, ilustrator książkowy. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, później w Rzymie, Paryżu, Krakowie (pod kierunkiem Jana Matejki). Po studiach zamieszkał we Lwowie, gdzie miał pracownię. W latach 1888–1890 zamieszkiwał w Kielcach w pałacyku na Wzgórzu Karscha. Od 1900 r. zamieszkał w Paryżu, a od 1910 we Włoszech (na wyspie Capri). Razem z pielgrzymką polską, 11 kwietnia, w wielką sobotę, był na audiencji u papieża. 28 kwietnia 1925 rano, zastano go w łóżku martwego. Malował obrazy historyczne, religijne i batalistyczne. Namalował cztery panoramy:
1894 – wraz z Wojciechem Kossakiem znaną Panoramę Racławicką eksponowaną pierwotnie we Lwowie, obecnie we Wrocławiu,
1897 – Panoramę Siedmiogrodzką (obraz zwany także Bem – Petőfi) – przetrwała we fragmentach. Odnalezione i zidentyfikowane części znajdują się w Polsce (m.in. w Tarnowie)[3], USA, Wielkiej Brytanii,
1896 – panoramę o tematyce religijnej pt. Golgota (zwany też po angielsku „The Crucifixion” – Ukrzyżowanie) uznawaną za największy obraz o tematyce religijnej na świecie. Obecnie znajduje się w Forest Lawn Memorial Park, Glendale, koło Los Angeles w Kalifornii oraz panoramę „Męczeństwo Chrześcijan w Cyrku Nerona”.
