Kazimierz WISZNIEWSKI (1894 - 1960), Autoportret

drzeworyt, papier 16,5 x 13,5 cm (w świetle passe - partout),
Kazimierz Wiszniewski (ur. 1894 w Warszawie, zm. 1960 w Krakowie)
Studia rozpoczął w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Ignacego Pieńkowskiego i Stanisława Lentza . Kontynuował naukę w prywatnej szkole malarstwa Konrada Krzyżanowskiego. Edukację artystyczną zakończył w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych u Mieczysława Kotarbińskiego, Edmunda Trojanowskiego i Władysława Skoczylasa, którego uważał za swojego mistrza. Stylizował swe prace pod wpływem sztuki i ornamentyki ludowej. Tworzył również kompozycje religijne i portrety.
Po 1930 Wiszniewski zmienił zainteresowania i zajął się architekturą i pejzażem, wzbogacając znacznie swój warsztat graficzny. Tematem jego prac jest zabytkowa architektura Gdańska, Poznania, Kazimierza, Warszawy i innych miast.
Zajmował się grafiką warsztatową, głównie drzeworytem, pobocznie malarstwem i rysunkiem. Dzięki wytrwałej pracy i mimo ułomności (był głuchoniemy) osiągnął znaczącą pozycję w środowisku międzywojennych grafików.
Uczestniczył w II Międzynarodowej Wystawie Grafiki Nowoczesnej we Florencji. Znalazł się tam w towarzystwie Józefa Mehoffera, Władysława Skoczylasa, Wojciecha Weissa i Leona Wyczółkowskiego.