Tytuł: "Nr. 114. Wiek XVI. Niewiasty wyższego stanu na Litwie, w ubiorach do wyjścia do domu. (Rysunek wzięty ze zbioru Kilisińskiego)."
Autor: wg Juliusza Kossaka
Opis przedmiotu:
Uwagi: Zachowana cała karta. Dość rzadka rycina. Rycina bez artykułu - rycinie nie towarzyszył w numerze tekst.
Rycina z obszernego cyklu autorstwa Juliusza Kossaka pt. "Dawne ubiory i uzbrojenia" publikowanego w: "Tygodnik Ilustrowany" (dalej TI) 1862-1866 z numeracją rycin 1-130 faktycznie liczącego 104 pozycje.
Cykl w układzie chronologicznym (od X do XVII wieku) powstał w oparciu o rysunki artysty przedstawione następnie w drzeworycie sztorcowym, które zostały wykonane w oparciu o zachowane pamiątki historyczne głównie w postaci rzeźb z kościołów oraz ikonografii z dawnych ilustrowanych rękopisów i starodruków ze zbiorów prywatnych, jak i publicznych. W tytułach podano opis obiektu oraz pochodzenie, skąd zaczerpnięto wzór.
Cykl rozpoczęty w TI w nr 122 z 25.01.1862 s. 36 z krótkim anonimowym wstępem (jedyny tekst, inne ryciny bez tekstów poza tytułem), kontynuowany z niekiedy długimi przerwami do nr 368 z 13.10.1866 s. 169. Ciągłość do nr 63 w: TI nr 208 z 19.09.1863. Potem pominięto nr 64 do nr 93 włącznie i kontynuacja od nr 94 w: TI 212 z 17.10.1863. Ostatnia rycina z cyklu nr 130 w: TI nr 368 z 13.10.1866 s. 169 (cykl nie miał tekstu kończącego ten cykl). W numeracji błędy: poz. 106 (dwukrotnie jest poz. 105, pominięto nr 106), pod nr 121, 122 i 123 są po dwie różne ryciny, błędy w kolejności rycin. W cyklu na kartach od 1 do 5 rycin, zwykle jedna, wszystkie w drzeworycie sztorcowym, kompozycje w różnych formatach od ca 100x70 mm do ca 170x135 mm.
Bibliografia: Grajewski 1972 poz. 6832 pomija brak nr 64-93 i kończy cykl na nr 129 (pomija nr 130), ale za to błędnie dodaje ilustrację w drukiem w 1909 - nie ma takiej ilustracji w tym roczniku! Nadto liczne błędy w podaniu numeracji ilustracji czy też zakresu stron całego cyklu. Całkowicie dowolnie i błędnie przypisuje do cyklu 3 ilustracje w 1. półroczu 1861 TI s. 144, s. 157 i s. 177 (ewidentnie nie należą do cyklu). Całość opisu w poz. 6832 z licznymi błędami.
Wszystkie ryciny rzadkie albo dość rzadkie. W komplecie (104 ryciny) duża rzadkość.
Literatura: Kazimierz Olszański: Juliusz Kossak. Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich. Wydawnictwo, 1988 s. 39 (Olszański 1988) m.in. potwierdza liczbę 104 rycin w cyklu i opisuje cykl jako: "Tę doskonałą kolekcję kostiumów historycznych powinien każdy malarz polski znać i posiadać", dowodzi "metodycznych studiów Kossaka nad dziejami kultury polskiej", zaś w epoce była wyżej ceniona niż "Ubiory w Polsce" Jana Matejki. Jak można przypuszczać brak wydania książkowego cyklu był powodem niewielkiej późniejszej znajomości cyklu i swoistego zapomnienia. Znane są nieliczne akwarele J. Kossaka do tego cyklu, można też przypuszczać, że liczne ryciny tego cyklu mogły powstać w oparciu o rysunki bezpośrednio na płycie drzeworytniczej (zob. SAP t. 4 s. 137). Olszański 1988 prezentuje jedynie przykładowe ryciny z tego cyklu jako reprodukcje z TI (poz. 179-189). Biogramy artysty w PSB t. 14 ss. 244-246 i SAP t. 4 ss. 134-141 nie wnoszą nowych informacji co tego cyklu
Literatura: Grajewski 1972 poz. 6832 (ogólnie)
Dodatkowe informacje:
Stan zachowania:
Pozycja w dość ładnym stanie, nieznaczny ślad po starym złożeniu karty (karta po konserwacji)
Gradacja stanu zachowania:
- stan idealny: (6) bez wad, bez śladów używania, jak nowy
- bardzo ładny: stan prawie idealny (+5), bardzo nieznaczne wady, niemalże jak nowy (nieużywany)
- ładny: stan bardzo dobry (5), bardzo nieznaczne, w zasadzie nieistotne wady
- dość ładny: stan - bardzo dobry (-5), mało istotne, nieznaczne wady
- więcej niż dobry: stan pomiędzy bardzo dobrym a dobrym (4/5), dość nieistotne, niezbyt znaczne wady
- co najmniej dobry: stan co najmniej dobry (+4), niezbyt istotne wady
- dobry: stan dobry (4), dość istotne wady
- mniej niż dobry: stan -dobry (-4), istotne wady
- więcej niż dostateczny: stan pomiędzy dobrym a dostatecznym (3/4), bardzo istotne wady
- co najmniej dostateczny: stan co najmniej dostateczny (+3), dość słaby stan, wyjątkowo istotne wady, prawie destrukt
- dostateczny: stan dostateczny (3), słaby stan, duże wady karty, w zasadzie destrukt
Ocena stanu zachowania i niektóre inne elementy opisu mają pewne cechy subiektywności, ale dokonujemy je z naszą najlepszą wiedzą i możliwie największą rzetelnością, w razie wątpliwości proszę kierować się skanem obiektu lub prosimy o kontakt.
