Mieczysław Wejman (1912-1997), Widok z sanatorium na Zakopane, 1954

Mieczysław Wejman (1912-1997)
Widok z sanatorium na Zakopane
Rok: 1954
Technika: akwarela tusz na papierze
Wymiary ok. : 22,5 x 33,5 cm, 36 x 51 cm (z oprawą)
Sygnatura: oryginalny podpis autora
Stan jak na zdjęciach – oznaki wieku: przybrudzenia, lekkie pofalowania
Praca oprawiona za szkłem

Mieczysław Wejman (1912-1997) – polski grafik i malarz. Profesor, rektor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, współtwórca Międzynarodowego Triennale (ówcześnie Biennale) Grafiki. Mieczysław Wejman studiował w ASP w Krakowie (do 1937), następnie w ASP w Warszawie (1937-1939, dyplom 1946). Pracował jako pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie (od 1946, dyrektor 1948-1949, rektor 1949-1950). Następnie był profesorem ASP w Krakowie (1951-1972). Dwukrotnie pełnił funkcję rektora tej uczelni (1952-1954 i 1967-1972). Kierował Katedrą Grafiki Artystycznej (1956-1982), był też dziekanem Wydziału Grafiki (1964-1967). Uważany jest za inicjatora nurtu grafiki metaforycznej, wyróżniającego „krakowską szkołę grafiki. W 1982 przeszedł na emeryturę. W latach 1947-1960 należał do grupy „9 grafików”. Był przewodniczącym Zarządu Głównego ZPAP (1959-1962) oraz przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie (1966-1971). Znany przede wszystkim jako grafik, zajmował się również malarstwem. We wczesnym okresie tworzył w technice drzeworytu (cykl „Księżyc”, 1946-1948), potem głównie w technikach metalowych. Najważniejszy cykl w jego dorobku, „Rowerzysta” (1964-1970) przyniósł mu I nagrodę na I Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie i Nagrodę Państwową I stopnia w 1966. Zdobył wiele innych nagród, m. in. I nagrodę w krajowym konkursie olimpijskim, Warszawa 1956, I nagrody na Ogólnopolskich Wystawach Grafiki Artystycznej i Rysunku, Warszawa 1956 i 1959, II nagrodę na II Międzynarodowym Biennale „Sport w sztuce”, Madryt 1969. W późnym okresie twórczości tworzył rozbudowany cykl malarski „Pomnik” (1975-1977), malował też martwe natury w technice pastelowej (1984). Do uczniów Mieczysława Wejmana należą m.in. Jacek Gaj, Tadeusz Jackowski, Marta Kremer, Janusz Karwacki, Włodzimierz Kotkowski, Andrzej Pietsch, Zbigniew Rabsztyn, Anna Sobol-Wejman, Jacek Sroka, Stanisław Wejman. Przez niektórych uczniów określany jako jeden z „ostatnich profesorów-bogów” krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.
W 1969 był członkiem Komisji Nagród Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.