Piotr Stachiewicz (1858 - 1938), Na czatach, 1884

rotograwiura, papier, 35 x 25 cm

rotograwiura, papier, 35 x 25 cm w świetle passe - partout (47 x 36 cm), sygn. i dat. z płyty "Stachiewicz 1884".
Grafika pochodzi z teki wydanej przez artystów krakowskich w 1884 r. w celu pomocy powodzianom w Galicji.

Piotr Stachiewicz (ur. 29 października 1858 w Nowosiółkach Gościnnych, zm. 14 kwietnia 1938 w Krakowie) – polski malarz i ilustrator.

W latach 1877–1883 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki, Władysława Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Studia w latach 1882–1885 kontynuował w Monachium.Od 1885 mieszkał w Krakowie, tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety. Znane są zwłaszcza portrety kobiety w stroju krakowskim do których pozowała mu „Piękna Zośka” – Zofia Paluchowa. Stachiewicz jest autorem dekoracji mozaikowej kościoła OO Jezuitów. Popularność przyniósł mu m.in. cykl obrazów „Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej” z 1893, z którego wykonał też grafiki, sprzedawane później w dużych ilościach[4]. Od 1889 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1900–1913 pełniąc w nim funkcję wiceprezesa. W latach 1912–1918 wykładał na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego (jednocześnie był kierownikiem i opiekunem wydziału artystycznego).