Salvador DALI (1904-1989), Galatea des sphères...

Litografia barwna, papier welinowy Arches, 75 x 55 cm; sygnowana ołówkiem przez artystę p.d. oraz numerowana 125/300. Edycje litografii w ilości 300 egz. były zazwyczaj pierwszymi edycjami, które Dali osobiście podpisywał.
Galatea of the Spheres to jeden z najsłynniejszych obrazów Dalego namalowany w 1952 roku. Przedstawia Galę Dalí, żonę i muzę Salvadora, złożoną z serii sfer ułożonych w ciągły układ. Nazwa Galatea odnosi się do nimfy morskiej z mitologii klasycznej słynącej ze swojej cnoty, a może również odnosić się do posągu ukochanego przez jego twórcę, Pigmaliona.
Obraz przedstawia popiersie Gali złożone z matrycy sfer, które wydają się być zawieszone w przestrzeni. Stanowi syntezę sztuki renesansowej i teorii atomowej oraz ilustruje ostateczną nieciągłość materii, a wg Samego Salvadpra Dali same sfery reprezentują cząsteczki atomowe.
Dalí był bardzo zainteresowany fizyką jądrową od czasu pierwszych wybuchów bomb atomowych w sierpniu 1945 r. i opisywał atom jako „ulubiony pokarm dla myśli”. Uznając, że materia składa się z atomów, które się ze sobą nie stykają, starał się odtworzyć to w swojej ówczesnej sztuce, z przedmiotami zawieszonymi i nie stykającymi się ze sobą. Obraz ten był również symbolem jego próby pogodzenia odnowionej wiary w katolicyzm z fizyką jądrową. Jego przyjaciel, malarz Antoni Pitxot, wspominał, że Dalí miał wielki szacunek dla głębi perspektywy w obrazie i sfer, które namalował. Dalí chciał, aby obraz ten został wystawiony na sztaludze, która należała do francuskiego malarza Jeana-Louisa-Ernesta Meissoniera, w apartamencie trzech pokoi zwanym Pałacem Wiatrów (nazwa pochodzi od tramontany) w Teatrze i Muzeum Dalíego w Figueres.[1] Pozostaje tam eksponowany. W 2009 r. został przetransportowany i wystawiony w National Gallery of Victoria w Melbourne, wraz z wieloma innymi obrazami Dalí na wystawie Liquid Desire.
Reprodukowana:
- “Dali Dzieła Wybrane 1904 - 1989”;R.Descharnes,G.Neret;Taschen 2011;str.160
- „Salvador Dali La Obra Pictorica 1946 - 1989”; R.Descharnes,G.Neret;Taschen; Taschen 1999;t.II;str.457