Salvador Dali, AKADEMIA PARYSKA (L'ACADÉMIE DE PARIS), 1971-79

42,5 x 59,5cm - sucha igła mechanicznie barwiona, papier

42,5 x 59,5 cm - wym. odcisku płyty

napis oł. pod ryc. l.: EA, sygn. oł. p.d.: Dali 

Widok od strony Sekwany na gmach Académie des Beaux-Arts w Paryżu. Grafika według wcześniejszego rysunku, wykonana z okazji wyboru artysty na członka Akademii w 1979 r.

 

Praca opisana i reprodukowana w katalogu:

Salvador Dali. Catalogue Raisonné of Etchings and Mixed-Media Prints 1924-1980. Edited by Ralf Michler and Lutz W. Löpsinger, Prestel, Munich – New York 1995, s. 200, kat. 514 (f), il.

Datowanie pracy w tym katalogu na 1971 rok dotyczy rysunku, nie grafiki. Opis pozycji wskazuje, że liczba odbitek oznaczonych jako EA (épreuve d’artiste) jest nieokreślona (toż w Appendixie, s. 261).

Salvador Dali (Figueres 11 V 1904 – Figueres 23 I 1989) w 1921 rozpoczął studia w Akademii San Fernando w Madrycie, do której uczęszczał z przerwami do 1926, kiedy relegowano go (nie po raz pierwszy) za anarchistyczne poglądy i ekscentryczne zachowanie. Do jego przyjaciół z czasów studenckich należeli m.in. Federico Garcia Lorca, Luis Bunuel, Rafael Alberti. Dali pasjonował się nowymi kierunkami w sztuce, wystawiał od 1925, sporo też pisał do czasopism artystycznych. W 1926 po raz pierwszy wyjechał do Paryża, gdzie poznał Picassa; ponownie był tam w 1928 i tym razem poznał Tristana Tzarę i grono surrealistów skupionych wokół André Bretona. W 1929 wspólnie z Bunuelem nakręcili film "Pies andaluzyjski". Latem poznał i związał się z Galą Eluard, odtąd dozgonną muzą. W ciągu lat 30. obmyślił i wypraktykował własną metodę tzw. paranoiczno-krytyczną, wtedy też powstały najbardziej znane jego dzieła, jak "Uporczywość pamięci" (1931). Niewielki ten obraz, wystawiony w tymże roku w Nowym Jorku na wystawie surrealistów, stał się symbolem ruchu i otworzył artyście drogę do kariery w stylu amerykańskim. Dali i Gala przebywali w USA wielokrotnie, najdłużej w latach 1939-1948, po ucieczce z ogarniętej wojną domową Hiszpanii i z kolei z zagrożonego okupacją niemiecką Paryża. Po powrocie do Hiszpanii nastąpił „okres mistyczny” w twórczości Dalego, w którym powstawały wielkie kompozycje oparte na religijnych kanonach ikonograficznych ("Madonna z Port Lligat", "Ostatnia Wieczerza"). W 1964 opublikował "Dziennik geniusza". Ostatnie lata artysty upłynęły pod znakiem podróży i ekstrawagancji. Po śmierci Gali w 1982 Dali pozostawał do końca w dobrowolnym odosobnieniu.