drzeworyt barwny, tusz, papier, 37x25,5 cm, sygnatura artysty, przebarwienia papieru
Chikanobu Toyohara (znany również jako Chikanobu Yoshu) urodził się w prefekturze Niigata jako Naoyoshi Hashimoto. Rozpoczął swoje życie jako syn samuraja w służbie klanu Sakakibara. Podczas restauracji Meiji dołączył do shogitai, elitarnej brygady samurajów bezpośrednio wspierającej słabnący szogunat Tokugawa i dzielnie walczył w bitwie pod Ueno w 1868 r. Choć został schwytany w walce, wyszedł z niej bez szwanku. Po upadku szogunatu Chikanobu skupił się na karierze artystycznej. Choć od najmłodszych lat szkolił się w malarstwie szkoły Kano, Chikanobu zwrócił swoją uwagę na ukiyo-e około 1852 r. Rozpoczął karierę grafika pod okiem mistrzów szkoły Utagawa - Kuniyoshiego, Kunisady i Kunichiki. Podobnie jak wielu mu współczesnych pracował zarówno jako ilustrator gazet, jak i grafik. Do 1871 r. stał się wiodącym i najbardziej wpływowym projektantem. Tworzył wizerunki aktorów kabuki, pięknych kobiet w barwnych kimonach, sceny batalistyczne i historyczne. W latach 70. XIX w. Chikanobu uchwycił szybką modernizację Japonii Meiji poprzez kaika-e, czyli „obrazy oświecenia”. Dostosowując się do bieżących wydarzeń i gustów opinii publicznej, stworzył projekty rebelii Satsuma w 1877 r., niefortunnego powstania przeciwko rządowi Meiji oraz incydentu Imo w Korei w 1882 r. Chikanobu odzwierciedlał zmieniający się świat nie tylko poprzez tematykę, ale także za pomocą techniki. Wykorzystując fiolety i czerwienie importowanych barwników anilinowych, osiągnął element subtelności i wyrafinowania rzadko spotykany w epoce Meiji. W latach 80. XIX w. fala narodowej nostalgii za przeszłością Japonii wywołała projekty eksplorujące tradycyjną japońską kulturę, wartości i bohaterów. Poprzez eksplorację kobiecego piękna, Chikanobu Toyohara uosabiał momenty z historii Japonii poprzez modę, maniery i zwyczaje.
