drzeworyt barwny, papier, 23x34 cm, sygnatura artysty, na marginesie oznaczenie wydawcy oraz rzeźbiarza i drukarza
Kolejna stacja to Oiso. Po prawej stronie kadru widzimy górę Koma, która pojawiła się na poprzedniej stacji Hiratsuka. Wiele odcinków drogi Tokaido biegło wzdłuż brzegu morza i było stale narażonych na działanie silnego, słonego wiatru. W takim środowisku większość drzew ulega zniszczeniu przez słony wiatr, ale sosny – zwłaszcza sosny czarne japońskie, które widzimy na tym drzeworycie - mają dużą tolerancję na warunki klimatyczne. Po prawej stronie, na ścieżce, widzimy podróżników ubranych w słomiane płaszcze przeciwdeszczowe, zmierzających w deszczu do wioski Oiso. Niebo wygląda złowieszczo, ciemniejąc u góry. Wzdłuż ścieżki rosną sosny, a po lewej stronie rozciągają się pola. Tuż za polami widać rząd ciemnych sylwetek drzew na tle błękitnego morza oraz kilka małych łódek w oddali.
Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tōkaidō to seria 55 drzeworytów z przedstawieniem 53 stacji pocztowych (shukuba) oraz dwóch ważnych punktów drogi: miejsca początkowego to jest mostu Nihonbashi w Edo oraz końcowego wielkiego mostu Sanjo w Kioto. Droga rozciągała się na ponad 500 kilometrów, łącząc stolicę szogunatu ze starą stolicą cesarską. Pięćdziesiąt trzy stacje to postoje dla koni i tragarzy, kwatery, restauracje i domy gejsz dla podróżnych, którzy, przy sprzyjających warunkach pogodowych, mogli pokonać tę odległość pieszo w ciągu dwóch tygodni. Wśród tych podróżnych byli feudałowie (daimyō), którzy mieli obowiązek co dwa lata przebywać na dworze szoguna i podróżować tam i z powrotem w ogromnych procesjach.
W 1832 roku Hiroshige podróżował ze świtą urzędników szoguna z Edo (Tokio) do Kioto wzdłuż drogi Tokaido. Podróż ta była dla niego otwierającym oczy i zmieniającym życie doświadczeniem. Po podróży wrócił do Edo i rozpoczął prace nad serią drzeworytów na podstawie szkiców, które wykonał. Opublikowana w latach 1833-1834 seria „Pięćdziesiąt trzy stacje Tokaido” (Hoeido Tokaido) przyniosła Hiroshige ogromne uznanie zarówno krytyków, jak i publiczności. Umiejętnie uchwycił nastrojowe i klimatyczne warunki pogodowe, oddając mgłę, deszcz, śnieg i wieczorne efekty świetlne. Poetyckie krajobrazy zrównoważył dodając postacie, które stanowią osobisty element tych prac. Seria oferuje widzom możliwość przeniesienia się w czasie do Japonii Hiroshige w cieniu szogunatu Tokugawa i zobaczenia tego życia tak, jak doświadczył go artysta. Seria stała się tak popularna, że ciągłe jej wznawianie w czasach Edo spowodowało całkowite zniszczenie matryc pierwszego wydania.
Drzeworyty ukiyo-e były drukowane kilka razy od okresu Edo, zawsze przy użyciu tradycyjnej metody. Od początku XX w. wydawnictwo Yuyudo wyróżniało się jako jeden z najlepszych wydawców w Japonii. Przestrzegało tych samych rygorystycznych standardów, co wydawcy z XIX w., podczas gdy niektórzy z ich kolegów po fachu szli na skróty. W latach 50. XX w., gdy zainteresowanie drzeworytami z epoki Edo ponownie wzrosło, Yuyudo rozpoczęło projekt wznowienia grafik wielkich mistrzów ze złotego wieku Ukiyo-e. W tym celu zatrudnili najlepszych drukarzy i rzeźbiarzy na świecie. Powstałe prace są jednymi z najwyższej jakości edycji, jakie kiedykolwiek powstały. Drzeworyty Yuyudo są wyjątkowo dobrze wykonane i bardzo starannie opracowane. Większość z prac cyklu posiada oryginalne foldery wydawcy z naniesionym tytułem serii. Wydawnictwo przestało istnieć i wydawać w latach 80. XX w.
![Andō [Utagawa] Hiroshige, Yoshida. Most na rzece Toyokawa](https://img1.one.bid/img/2784/632833_1w.webp)
