Celtowie, Kotynowie, stater typu łopatkowatego, I w. przed Chr., nieokreślona mennica na terenach dzisiejszej płn.-zach. Słowacji.
Av. Wypukły, abstrakcyjne wyobrażenie.
Rv. Wklęsły, silnie stylizowana głowa ptaka.
Złoto, 4,59 g, 19,2 mm. Kolníková 1978, 32 - var; Kostur, Gášpár 211 - var.
Stan II-, rzadki typ statera i jeszcze rzadsza jego odmiana, która nie ma dokładnych analogii w literaturze.
Celtyccy Kotynowie, utożsamiani z w archeologii z kulturą puchowską, zamieszkiwali górzyste obszary północno-zachodniej Słowacji (dorzecza Nitry, Wagu i Tronu), a po północnej stronie Karpat - ziemie Kotlin Żywieckiej i Sądeckiej oraz dorzecze górnego Sanu. Odmienność ich kultury od innych ludów posługujących się językiem celtyckim (o tym, że posługiwali się nim Kotynowie napisał Tacyt), wynikała ze znacznego udziału miejscowego substratu, który stanowiła ludność grupy orawskiej kultury łużyckiej. Zanik kultury puchowskiej na rdzennych obszarach wiązać można z wydarzeniami historycznymi. Kotynowie nie udzielili pomocy Rzymianom w wojnie z Markomanami. W ramach represji cesarz Marek Aureliusz wymusił ich przesiedlenie na tereny dolnej Panonii, co nastąpiło nie później niż w 180 roku. Tam są wzmiankowani są jako cives Cotini (plemię Cotini) w latach 223-251.
