Szabla węgiersko-polska typu „batorówka” to charakterystyczna broń, która weszła na wyposażenie wojsk polskich w okresie panowania króla Stefana Batorego. Jej wyróżnikami są długi jelec, głowica zakończona w kształcie migdała, ozdobne, filigranowo zdobione wąsy jelca oraz masywna głownia z wyraźnie zaznaczonym piórem. Batorówka stanowi przykład broni przejściowej, łączącej cechy miecza i szabli, używanej w drugiej połowie XVI wieku.
Stan ogólny jak na zdjęciach.
