Dworzak Stanisław, II Bryg. L.P.; KG ZWZ; KG AK; powstanie warszawskie, 1915

Wym.: 57 x 90 mm naklejona na kartonik o wym.: 100 x 160 mm. Zakł fot. "Marya", Kraków. Stan bardzo dobry/dobry. Bardzo rzadka.

Stanisław Erazm Dworzak - ur. 2 VI 1895 w Krakowie, zm. 17 VIII 1944 w Warszawie - Od 1914 r. w Legionach Polskich. 14 maja 1915 r. ukończył kurs szkoły podchorążych Legionów Polskich w Marmaros-Sziger i Kamieńsku. Następnie służył w 6 pp Leg. 1 VII 1915 r. mianowany chorążym piech. Od września 1915 r. uczestniczył w szeregach 6 pp Leg. w walkach na froncie wołyńskim na linii Styru i Stachodu. W październiku 1916 r. wraz z 6 pp Leg. wycofany z frontu i przewieziony do Baranowicz, skąd w listopadzie zostaje przewieziony koleją na teren Królestwa Polskiego. Od 10 XI 1918 r. służy w Wojsku Polskim. 15 XI 1919 r. mianowany ppor. sł. st. piech., a 1 VII 1920 r. por. sł. st. piech. W wojnie polsko-bolszewickiej 1919-20 bierze udział w szeregach 6 pp Leg. Był kolejno d-cą kompanii, potem baonu. Po zakończeniu wojny nadal służy w 6 pp Leg. Zweryfikowany w 1922 r. w stopniu kpt. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919 r. W stopniu kpt. dowodził III batalionem 6 pp Leg. Awansowany do stopnia mjr sł. st. piech. 1 VII 1923 r. Potem do 1928 r. zastępca d-cy tego pułku. W latach 1928 – 1930 studiuje w WSWoj. w Warszawie. Awansowany do stopnia ppłk dypl. sł. st. piechoty 1 I 1930 r. Następnie nadal zastępca d-cy 6 pp. Leg. Od 1933 r. do 1935 r. był szefem sztabu DOK VIII w Toruniu. W 1935 r. ukończył w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie kurs dla dowódców pułków. Z dniem 27 VII 1935 r. mianowany dowódcą 69 pp. w Gnieźnie. Do stopnia płk dypl. awansowany 19 III 1938 r. Od jesieni 1938 r. do 15 marca 1939 r. przebywał na kursie dla udoskonalającym dla oficerów dyplomowanych przewidywanych do objęcia stanowisk szefów sztabów i kwatermistrzów armii. Po ukończeniu kursu dowodzi nadal 69 pp. W kampanii obronnej 1939 roku dowodzi 69 pp w składzie 17 DP. Uczestniczy w bojach z wrogiem nad Bzurą oraz przedpolach Warszawy. Wzięty 17 IX 1939 r. do niewoli niemieckiej, ucieka i ukrywa się w okolicach Wyszogrodu. W dniu 29 IX 1939 r. w ubraniu cywilnym przedostaje się do Warszawy. W Warszawie przystępuje do konspiracji. Od 1940 r. do I 1942 r. jest inspektorem KG ZWZ na Okręg Kielce ZWZ. Od lutego 1942 r. pełni funkcję Komendanta Okręgu Kielce AK. Okręgiem dowodzi formalnie do marca 1944 r. Zagrożony aresztowaniem przez Gestapo w trybie alarmowym w grudniu 1943 r. opuszcza Skarżysko, gdzie mieściła się jego kwatera i siedziba Komendy Okręgu. Wraz z nim wyjechał do Warszawy Szef Sztabu Komendy Okręgu ppłk sł. st. art. Jan Stenzel ps. „Jan”, „Rawicz”. Po odwołaniu z funkcji, od marca 1944 r. w KG AK, gdzie pełni funkcję inspektora KG AK. Poległ podczas inspekcji nocnej Odcinka „Topór” - podawana data śmierci: w nocy z 17/18 VIII 1944 r. [wg www.1944.pl - Muzeum Powstania Warszawskiego].