Krzysztof Wodiczko (1943), Instrument osobisty, Warszawa 1972

odbitka żelatynowo-srebrowa, papier 22,5 x 34 cm
sygn., tyt., dat., na naklejce, na odwrociu vintage print
oprawa: passe-partout, drewniana rama, szkło
Zdjęcie przedstawia autora testującego Instrument osobisty, performatywne urządzenie zaprojektowane do funkcjonowania w przestrzeni publicznej. Narzędzie wyposażone w mikrofon i filtry sterowane przez fotokomórki służyło doskonaleniu sztuki wybiórczego i twórczego słuchania. Według artysty był intuicyjną i ironiczną odpowiedzią na ówczesną rzeczywistość; pozbawionych głosu obywateli w zniewolonej przestrzeni publicznej czasów PRL-u. Instrument był pierwszym urządzeniem użytkowym zaprojektowanym z myślą o wyprowadzeniu sztuki w przestrzeń miasta. Urządzenie zostało skonstruowane w 1969, natomiast w 1972 artysta zrealizował z jego użytkiem szereg performatywnych działań w różnych miejscach miasta.

Praca reprodukowana m.in. w: Public Address. Krzysztof Wodiczko, Walker Art Center, Minneapolis 1992; Krzysztof Wodiczko. Critical Vehicles, Writing, Projects, Interviews, MIT Press, Cambridge, Mass., London 1999; Ł. Ronduda, Sztuka polska lat 70., Centrum Sztuki Zamek Ujazdowski, Warszawa 2009; Krzysztof Wodiczko, Black Dog Publishing, Londyn 2011; Krzysztof Wodiczko. Przejście 1969–1979, Fundacja Profile, Warszawa 2013; Krzysztof Wodiczko. Na rzecz domeny publicznej, Muzeum Sztuki, Łódź 2015; Procedery sztuki lat 70., Fundacja Profile, Warszawa 2016; Krzysztof Wodiczko. Instruments, Monuments, Projections, National Museum and Contemporary Art, Seul, Korea 2017.