Sławomir Ratajski (1955), ROZMOWA, 2024

olej/płótno, 60 x 50 cm
sygnowany p.d.: SR '24
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: SŁAWOMIR RATAJSKI | '' ROZMOWA " | 2024 | olej, płótno | 60 x 50 cm

Sławomir Ratajski debiutował w latach 80 twórczością silnie utożsamianą z nurtem Nowej Ekspresji, jednocześnie, „włączając się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego, unikając jednak tematów doraźnie publicystycznych. W początku lat 80 malował obrazy inspirowane widokami miejskich murów, które stanowiły prawdziwe pole walki społeczeństwa z władzą, a w cyklu Flagi wykorzystywał kolorystykę i dwutorowość flagi polskiej. Patriotyczna i zaangażowana symbolika idzie w tych pracach w parze |z dbałością o jakość czysto malarską, jakby w tej sferze artysta szukał źródła siły w obywatelskiej walce, którą przyszło toczyć w tych latach. Ten poważny ton dźwięczy w malarstwie Ratajskiego niezależnie od stylistyki jego prac w kolejnych etapach twórczości (…)Na przełomie lat 80 i 90 stopniowo ograniczał narrację i symbolikę na rzecz tajemniczych abstrakcyjnych form, w 1993 zaczął konstruować instalacje malarskie złożone z ogromnych monochromatycznych płócien.” - (Maryla Sitkowska, Słownik Malarzy Polskich, Arkady,2001). W latach 2000, pozostając wierny ekspresyjnemu podejściu, coraz bardziej skłaniał się ku formom abstrakcyjnym, wzmacniając jednocześnie grę kolorystyczną. Zróżnicowaną twórczość malarską prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz w pokazach polskiej sztuki za granicą, m.in. w Paryżu, Berlinie, Madrycie, Salamance, Lipsku, Budapeszcie, Wiedniu, Mińsku, Cagnes sur Mer, Stambule, Moskwie, Lwowie, Ankarze, Buenos Aires. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w kraju i za granicą.
W ostatnich latach, z abstrakcyjnych form zaczęły znów wyłaniać się figury. Jak pisał sam artysta „ Śledzę możliwości zdarzeń kolorystycznych i poszukuję swoistego obrazu dynamiki materii. Gram z farbą i jej zmiennością, wykorzystując naturalne siły grawitacji. Proces stawania się obrazu ujawnia płynność czasu i materii, permanentną zmienność. Materia świata jest w ciągłym ruchu, żywiole rodzenia nowego - życia” Figury, którym nadał to życie, pozostają w pełnych emocji relacjach: współzależności, bliskości albo konflikcie spierających się postaw - prowadzą nieustające rozmowy.