Stefan Krygier (1923 - 1997), Z CYKLU: SYMULTANIZM FORMY, RÓŻNE OBLICZA MONY LIZY, 1989

olej/płótno, 60,5 x 60,5 cm
sygnowany i datowany p.d.: S.Krygier 89
opisany na odwrocie: STEFAN KRYGIER | ŁÓDŹ | TYTUŁ RÓŻNE OBLICZA MONY LIZY Z CYKLU SYMULTANIZM FORMY | GRUNT GESO | FARBY TALENS REMBRANDT OLEJNE

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna
"Druga połowa lat osiemdziesiątych przynosi już pełną, można powiedzieć leksykalną realizację "symultanicznej" koncepcji malarskiej Krygiera. Jest ona urzeczywistniana najczęściej z użyciem wybranych motywów sztuki przeszłości, jak Dyskobol Myrona, Wenus Giorgione'a, Mona Lisa, Leda z łąbędziem, Judyta z głową Holofernesa, uczty renesansowe etc. Sam artysta tak swoje założenia eksplikował:" W moim malarstwie, szczególnie w okresie ostatnim wprowadzam widzenie wyobraźnią, która umieszczona w głębi iluzorycznej obrazu, odbija i patrzy przed siebie jak zwierciadło. Budowa obrazu polega na utworzeniu umownej osi poziomej. Oś ta zawarta jest między dwoma strefami, głębią iluzoryczną obrazu i obszaru przed obrazem. Ta koncepcja polega na połączeniu dwóch różnych widzeń w jednym obrazie. Widzenie z wnętrza iluzorycznego będzie widzeniem wyobraźnią. Widzenie z przestrzeni przed obrazem - oglądaniem konwencjonalnym. Obraz składa się z trzech warstw. To , co zostało namalowane na pierwszym planie tworzy warstwę środkową zawartą między przestrzenią iluzoryczną obrazu, a przestrzenią zewnętrzną przed obrazem. Widzenie z wnętrza obrazu ujmuje ten plan jako pierwszy, zaś to, co wyobraźnia widzi w strefie przestrzeni przed obrazem, jako plan dalszy.[...] Celem moim jest nie tylko stworzenie nowej formy budowy obrazu lecz dokonanie zmiany percepcji, pobudzenie wyobraźni oglądającego i poszerzenie strefy emocjonalnej poprzez jednoczesne widzenie całości z dwóch, odległych od siebie pozycji w formie symultanicznej."