Tsuguharu Foujita (1886-1968), Portret blondynki, 1951

Kompozycja ukazuje stylizowany, intymny portret młodej kobiety o jasnych włosach, wpisany w estetykę międzywojnia i japońskiej szkoły drzeworytniczej. Połączenie europejskiej liryczności z precyzją linii i płaską plamą barwną typową dla ukiyo-e czyni tę pracę wyjątkowym przykładem dojrzałej twórczości Foujity.

Tsuguharu Foujita (1886 Tokio – 1968 Zurych) – japońsko-francuski malarz, rysownik i grafik, członek École de Paris, uznawany za jedną z najbardziej niezwykłych postaci światowej sztuki XX wieku. Studiował na tokijskiej Akademii Sztuk Pięknych, po czym w 1913 roku przeniósł się do Paryża. Tam szybko wszedł w ścisłe kręgi awangardy Montparnasse’u, zaprzyjaźniając się z Modiglianim, Soutine’em, Kislingiem czy Pascinem.

Zyskał sławę dzięki subtelnym aktom, portretom kobiet i kotów, a jego styl łączył europejski modernizm z techniką i estetyką japońską. Stosował tusz, akwarelę, gwasz, ale także klasyczne techniki graficzne. Jego „biel Foujity” – miękka, perłowa tonacja cielistości – stała się znakiem rozpoznawczym.

W 1955 roku przyjął obywatelstwo francuskie oraz chrzest katolicki, przyjmując imię Léonard. W 1966 roku został odznaczony Legią Honorową. Dziś jego dzieła znajdują się w najważniejszych muzeach świata: Musée d’Art Moderne w Paryżu, MoMA, LACMA, Tate Gallery i Narodowym Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Tokio.