Jan Styka, PETRONIUSZ, 1900

46,1 x 37,7cm - olej, deska sygn. l.d.: JStyka

Na odwrocie l.g. (czarną kredką): Pétrone [...] | C [...]; poniżej różową kredką: 11; p.g. (niebieską kredką): 048 [w kółku]; centralnie (niebieską kredką): 84 | 12 [w kółku] | 3829 | d JS #5; z lewej (czarną kredką): Jan Styka 1900. | Paris.; p.d. 56 x 48.

 

Pochodzenie:

Kolekcja Rodziny Paskowskich w USA.

Dr Richard i Catherine Paskowski oboje urodzili się w Nowym Jorku jako dzieci polskich imigrantów. Chociaż mieszkali w Stanach Zjednoczonych, pielęgnowali swoje polskie dziedzictwo, podróżowali po Polsce i spędzili lata na gromadzeniu wspaniałej kolekcji dzieł sztuki polskiej. Przekazali wiele darowizn na polskie cele w USA. Pragnęli również, żeby pozostała część kolekcji trafiła z powrotem do Polski i cieszyła polskich kolekcjonerów.

 

Jan Styka, jako pierwszy polski artysta, zilustrował pełny tekst Quo Vadis Henryka Sienkiewicza. Wykonał on ponad 200 rysunków i malowideł en grisaille dla paryskiej oficyny Ernesta Flammariona. W roku 1901 ukazał się pierwszy z trzech tomów luksusowego, bogato ilustrowanego wydania powieści noblisty. Kolejne dwa tomy ukazały się w roku 1902 i 1903. Styka wykonał również kilkanaście obrazów olejnych do tej powieści. Większość tych dzieł została zaprezentowana w Warszawie we wrześniu 1902 roku, w budynku po panoramie Golgota, a następnie na Wystawie Światowej w St. Louis w Stanach Zjednoczonych w roku 1904. Prezentowany Petroniusz, datowany na 1900 rok, stanowił część tego cyklu, jednak na wystawy już nie trafił. Można powiedzieć, że szczęśliwie, ponieważ dzieła wystawione w St. Louis strawił pożar. Utrata tych obrazów zmusiła artystę do ich odtworzenia na podstawie posiadanych szkiców. Autorskie kopie w 1912 roku zostały zaprezentowane na, cieszącej się ogromnym zainteresowaniem, wystawie w Salle des Beaux Arts przy ul. Boétie w Paryżu.

 

* do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczony podatek graniczny VAT 8% (zgodnie z §12 pkt. 2 Regulaminu).

Jan Styka (Lwów 1858 - Rzym 1925) - popularny malarz scen historycznych i batalistycznych, autor obrazów alegorycznych i religijnych, portrecista, ojciec malarzy Tadeusza i Adama Styków. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, następnie w Rzymie, a w latach 1882-1885 u Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach spędził kilka lat w Paryżu, później mieszkał we Lwowie. W roku 1895 podróżował do Palestyny. Po 1900 stale mieszkał w Paryżu, skąd wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Grecji. Uczestnik wielu wystaw, m.in. paryskich Salonów czy Wystawy Światowej w St. Louis (1904), cieszył się znaczną popularnością, a nawet sławą. Był członkiem Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Był również pomysłodawcą i współtwórcą sławnych panoram - eksponowanej dziś stale we Wrocławiu Panoramy bitwy pod Racławicami (lata 1892-1894; wraz W. Kossakiem i innymi), Golgoty (1896; obecnie w Los Angeles), Panoramy Siedmiogrodzkiej (1897; pocięta na części, zachowały się tylko fragmenty), i Męczeństwa Chrześcijan w cyrku Nerona (1899; płótno zaginione podczas pierwszej wojny światowej). Zajmował się ilustratorstwem, m.in. przygotował ilustracje do luksusowego wydania Quo vadis? Sienkiewicza.