Wacław Pawliszak, POLOWANIE Z SOKOŁEM

80,0 x 135,0cm - olej, płótno sygn. p.d.: Wacław Pawliszak

Na d. listwie krosna nalepka Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (pieczęć, druk, tusz): 41534 Autor Pa[wliszak] Wacław 41[534] | Tytuł polowani[e z sokoł]em wykon | Cena Wł; ponadto do dolnej listwy ramy przybita oryginalna rozpórka krosna z owalną pieczęcią antykwarni – Pałac Sztuki.

 

Obraz wystawiany i wzmiankowany:

– Przewodnik No 124 – Łowiectwo w sztuce polskiej, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1937, s. 20 nr kat. 63 (Polowanie z sokołami – własność Aleksander Mysyrowicz);

– Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie za rok 1937, Warszawa 1938, s. 45 (Polowanie z sokołami).

Wacław Pawliszak (Warszawa 1866 - Warszawa 1905) - malarz, rysownik, ilustrator; już jako dziecko wykazywał niezwykłe zdolności do rysunku; wcześnie też rozpoczął naukę - najpierw u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w wieku czternastu lat w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza i Floriana Cynka, był ulubionym uczniem Jana Matejki. Następnie uczył się jeszcze w Monachium u Józefa Brandta (1885) i w Paryżu u A. E. Carolusa-Duran (1886). Stale mieszkał w Warszawie, ale wiele podróżował; był w Rzymie, a przede wszystkim jeździł na Wschód, w którym „rozmiłował się do fanatyzmu„. Podróżował do Algieru, Tunisu, Maroka, Albanii, Dalmacji, Egiptu, Iranu i Iraku, jeździł na Krym i do Konstantynopola, wszędzie znajdując tematy do swych obrazów i z pasją kolekcjonera skupując wschodnie tkaniny i broń. Malował portrety, pejzaże i popularne wówczas „sceny rokokowe„, ale przede wszystkim obrazy historyczne i batalistyczne z dziejów XVII-wiecznych wojen polskich. Wiele wystawiał, tak w kraju jak i za granicą; m.in. w 1889 w Paryżu (brązowy medal za obraz Emir Rzewuski na Wystawie Powszechnej), w 1894 w Chicago i San Francisco, w 1898 w Petersburgu, w 1900 w Paryżu (list pochwalny za Strzelanie do orłów na Wystawie Światowej). Pracował nad Pocztem królów polskich, ilustrował czasopisma i książki, m.in. Pana Tadeusza, Beniowskiego i wiedeńskie wydanie Baśni tysiąca i jednej nocy. Zginął tragicznie, śmiertelnie postrzelony przez Xawerego Dunikowskiego. W polskich zbiorach muzealnych obrazów artysty jest niewiele; większa ich liczba znajduje się w kolekcjach prywatnych.