Stefan Filipkiewicz, ZIMOWA BAJKA, przed 1913

71,0 x 80,5cm - olej, płótno

sygn. p.d.: Stefan Filipkiewicz

Na odwrocie:

– na górnej listwie krosien malarskich napis (flamaster): Waldbach im Winter St. Filipkiewicz;

– po prawej nalepka TZSP w Warszawie (druk, stempel, atrament): 25131 Autor Filipkiewicz Stefan | Tytuł Strumień w zimie | Rodzaj dzieła olejny | Cena 380 | Własność ... | Data nadesłania 27/XI 1913;

– na górnej i na dolnej listwie krosien nalepka: „MARTEL“ | MARKA OCHRONNA | FABRYKA WYROBÓW | DRZEWNYCH | w | STRYSZOWIE;

– na dolnej listwie krosien malarskich nalepka naklejona na wcześnejszą nalepkę TPSP (druk, maszynopis, stempel): TOW. PRZYJ. SZTUK PIĘKN. W KRAKOWIE | Autor Filipkiewicz Stefan 1950 | Tytuł dzieła Okiść | Rodzaj dzieła olejny cena | Podpis autora nr k. 58;

– obok fragmenty zdartej nalepki;

– na p. listwie krosien częściowo zdarta nalepka: Autor Stefan Filipkiewicz | Tytuł dzieła Strumień w zimie | Rodzaj olej | Cena Rb. 380 rb. | podpis Stefan Filipkiewicz, na l. marginesie nalepki napis: Zaniedbujący umieszczenia | niniejszej kartki na dziele | zrzeka się tem samem pra- | wa do reklamacji za ewen- | tualne pomyłki; na p. marginesie napis: Kartkę niniejszą należy | przykleić na odwrotnej | stronie dzieła.

Obraz wystawiany:

– Salon 1913, Warszawa, grudzień-styczeń, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem, Warszawa 1913, nr kat. 71, s. (Strumień w zimie);

– 101 (XLVIII) Wystawa Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków, III-IV 1950, nr kat 58, s. 14 (Okiść).

 

Właściwą swoją, bogatą w sukcesy karjerę zainaugurował młody malarz dopiero w r. 1903. Na wystawach krajowych, a także zagranicznych, w Monachjum, Berlinie, Dreźnie i Wiedniu, zaczęły się pojawiać słynne śniegi Filipkiewicza i owe głośne Odwilże, Zimy, Pierwsze śniegi, Bajki zimowe, Strumienie górskie w czasie odwilży i.t.d., obrazy, których urok polegał głównie na świetnym malowaniu śniegów z ich ornamentacyjną kapryśnością kształtów, z ich wilgocią i puszystością, z ich wreszcie cieniami niebieskiemi i fioletowemi.

Władysław Kozicki, Wystawa Zbiorowa Stefana Filipkiewicza, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa, listopad 1933, s. 5

 

Pochodzące z najlepszego okresu twórczości Stefana Filipkiewicza dzieła pojawiają się na rynku sztuki bardzo rzadko. Stąd też Bajka zimowa, prezentowana na 101. wystawie „Sztuki“ oraz Poranne słońce w Tatrach (kat. 26) niewątpliwie stanowią niezwykłą gratkę dla kolekcjonerów.

Stefan Filipkiewicz (Tarnów 1879 - obóz koncentracyjny w Mauthausen-Gusen 1944) - malarz i grafik, pejzażysta; w latach 1900-1908 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza i Jana Stanisławskiego. Już w czasie studiów brał udział w wystawach krakowskiego TPSP, później uczestniczył w wielu wystawach krajowych i zagranicznych. Był przede wszystkim pejzażystą, uznawanym za jednego z najwybitniejszych uczniów Stanisławskiego i jego szkoły pejzażu. Malował krajobrazy tatrzańskie i podhalańskie, pejzaże z podkrakowskiego Radziszowa, gdzie spędzał wakacje, a w latach późniejszych także widoki nadmorskie. Malował również dekoracyjne martwe natury z bukietami kwiatów. Zajmował się grafiką, ilustracją, projektowaniem plakatów i medali. Od roku 1908 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W latach 1913-1914 prowadził kurs malarstwa dekoracyjnego w Szkole Przemysłowej w Krakowie, od 1930 wykładał w ASP w Krakowie, a od 1937 był profesorem tej uczelni. Uczestnik wielu wystaw; w 1929 roku otrzymał złoty medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, w 1933 roku nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności za całokształt twórczości. W latach 1914-1917 służył w Legionach, w czasie drugiej wojny światowej działał w konspiracji. Był Sekretarzem Komitetu Obywatelskiego do Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech i Placówki w Budapeszcie - przedstawicielstwa Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Aresztowany przez gestapo, prawdopodobnie z końcem lipca 1944 został wywieziony do obozu w Mauthausen-Gusen, gdzie 23 sierpnia zginął zamordowany wraz z współpracownikami z konspiracji - Henrykiem Sławikiem, Edmundem Fietz-Fietowiczem, Kazimierzem Gurgulem i Andrzejem Pyszem.