Karabela, Polska, Ignacy Höfelmajer, ok. poł. XIX w.

dł. szabli w pochwie 957 mm, dł. szabli 917 mm, dł. głowni 780 mm, szer. głowni u nasady 40 mm, gr. grzbietu u nasady 8 mm, masa szabli 900 g, masa szabli w pochwie 1330 g

R ę k o j e ś ć otwarta, okucia metalowe. Jelec krzyżowy, z wąsami, ramionami rozszerzanymi na krańcach, po obu bokach pokryty wypukłym ornamentem roślinnym. Na zewnętrznej stronie, na środku jelca, nałożona tarcza z przedstawieniem orła. Na wewnętrznej, na tarczy - Pogoń. Trzon rękojeści z dwóch okładzin rogowych, z wypukło rżniętymi czterema szewronami. Okładziny z wydrążonymi gniazdami na górne wąsy przytwierdzone do trzpienia głowni trzema nitami. Główki nitów przykrywają rozetki kwiatowe. Okładziny obwiedzione metalową listwą dekorowaną wicią roślinną. Głowica w kształcie orlej głowy ujętej z profilu. G ł o w n i a typowa dla zakładu Ignacego Höfelmajera, obustronnie profilowana w płaską zastawę i płaskie pióro. Na wysokości brzuśca szersza bruzda i trzy wąskie bruzdeczki przygrzbietowe. Sztych w linii grzbietu. Na wysokości zastawy w kartuszu zewnętrznym umieszczony herb Rzeczpospolitej z okresu powstania listopadowego – na tarczach dwudzielnych Orzeł i Pogoń pod królewską koroną. Powyżej półkolisty wypukły napis złotem: „BOŻE ZBAW POLSKĘ”, pod herbem data „1831”, również złota. Na wewnętrznym płazie wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, nad nim napis złotem: „POD TWOJĄ OBRONĘ”, poniżej, tą samą techniką: „UCIEKAMY SIĘ”. Na grzbiecie głowni widoczny zarys częściowej sygnatury. P o c h w a z drewnianych łubek z płaskim grzbietem, pokryta imitacją skóry jaszczura. Okucia metalowe, obustronnie bogato dekorowane wicią roślinną. Szyjka z profilowanym wlotem i uskokiem na dolne wąsy i górne, ruchome koluszka. Poniżej szeroka ryfka z ruchomym koluszkiem na grzbiecie. Pochwa zakończona trzewikiem bez ostrogi. Lekkie naddarcie okładziny.
stan zachowania: 5/5/5

Ignacy Höfelmajer (1825-1889) rusznikarz i szabelnik krakowski. Austriak z pochodzenia, polski patriota. W swej pracowni przy ulicy Floriańskiej wytwarzał zarówno broń białą, jak i palną. Jako jeden z pierwszych rusznikarzy w monarchii austriackiej produkował pistolety z zamkiem iglicowym. Jego znakiem rozpoznawczym były szable zdobione wizerunkami królów polskich i Matki Boskiej, a także jelce wysadzane kamieniami. Należał do krakowskiego Bractwa Kurkowego, którego w 1868 r. został pierwszym marszałkiem.