Ołówek, papier. Wym.: 37,5 x 29 cm (w świetle passe-partout). Pionowe zagięcie, poza tym stan dobry. Na odwrociu szkic ołówkiem. Rzadkie.
Wincenty Leopold Sleńdziński (Skrebinie koło Janowa 1837- Wilno 1909) - Malarz. Syn Aleksandra i Karoliny z
Korgowdów. Uczył się rysunku i malarstwa u ojca i Kanutego Rusieckiego.
Od 1856 do 1863 studiował w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury w
Moskwie u Stefana Zaranki. W latach 1859-1861 wystawiał swoje prace na
wystawach petersburskiej ASP i otrzymał medale: srebrne pierwszego i
drugiego stopnia oraz brązowy (m.in. za obraz Daniel w lwiej jamie).
Podczas studiów wspierany był przez Benedykta Tyszkiewicza. Za udział w
powstaniu styczniowym 1863 roku został zesłany do Kniaginina, później
przebywał w Charkowie. W 1867 roku Akademia przyznała mu tytuł „wolnego
artysty”. W 1872 roku uzyskał zgodę na studia zagraniczne. Mieszkał
jakiś czas u swego brata Aleksandra w Krakowie; spotkał się wówczas z
Janem Matejką, który zachęcił go do uprawiania malarstwa historycznego. W
1873 roku wyjechał do Drezna, gdzie mieszkał u Józefa I. Kraszewskiego;
malował portrety pisarza i jego rodziny. W 1875 roku za przekroczenie
granicy austro-węgierskiej z Rosją został deportowany do Charkowa; jakiś
czas mieszkał w Sumach na Ukrainie. Do Wilna wrócił w 1883 i tu
mieszkał aż do śmierci. (wg Galerii im. Sleńdzińskich w Białymstoku). Podobne prace artysty można zobaczyć: http://cyfrowa.galeriaslendzinskich.pl/28-wincenty-slendzinski?p=6
