Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari o numerze 8837 (Krzyż nadaniowy produkcji Krupski Matulewicz, Warszawa)
Porucznik Jan Zieliński, Dowódca Plutonu w 2 Pułku Grenadierów Wielkopolskich, odznaczenie przyznane za zasługi w Kampanii Francuskiej 1940 roku. Bitwa pod Lagarde
2 Pułk Grenadierów Wielkopolskich im. Bolesława Chrobrego, sformowany 13 listopada 1939 roku, brał udział w drugim etapie kampanii francuskiej. Pułk walczył m.in. na pozycjach pośrednich linii Maginota na odcinku Saary oraz uczestniczył w bitwie pod Lagarde. Prowadził działania opóźniające nad kanałem Marna-Ren i toczył walki w rejonie Raon l'Etape.
Jan Zieliński, urodzony 25 stycznia 1909 roku w Sielcu (powiat tarnobrzeski, woj. lwowskie), był wyjątkową postacią, której życie w dużej mierze związane było z służbą wojskową oraz patriotycznym zaangażowaniem. Po ukończeniu gimnazjum w Tarnobrzegu, kontynuował studia na Uniwersytecie Poznańskim na kierunku prawno-ekonomicznym. Po ich ukończeniu uzyskał tytuł magistra praw, jednak jego droga zawodowa nie potoczyła się zgodnie z początkowymi planami, co skłoniło go do poszukiwania pracy w administracji państwowej.
Jako młody mężczyzna, wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie rozpoczął służbę w 17. pułku piechoty w Rzeszowie. Jego droga wojskowa nabrała tempa, gdy w 1933 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty, uzyskując stopień plutonowego. Przypisano go do 38. pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu. Choć został przeniesiony do rezerwy, nie zaprzestał doskonalenia swoich umiejętności wojskowych, a po powrocie do służby w 1935 i 1937 roku, brał udział w ćwiczeniach wojskowych. Dzięki swojemu zaangażowaniu i doskonałym wyników, w 1936 roku awansował na podporucznika rezerwy.
W 1937 roku, po niepowodzeniach w znalezieniu pracy w administracji, Jan Zieliński zwrócił się z prośbą o przyjęcie do służby w Straży Granicznej. Po przyjęciu do formacji, rozpoczął służbę w stopniu starszego strażnika i został przydzielony do Placówki II linii w Poznaniu. Zaledwie kilka miesięcy później, przeniesiono go na stanowisko pomocnika komendanta Komisariatu Zaborowo w Inspektoracie Granicznym Leszno. Mimo, że w Straży Granicznej miał możliwość awansu na stanowiska oficerskie, na własną prośbę zrezygnował z tego typu kariery, pozostając w służbie w stopniu podoficerskim.
W 1938 roku Jan Zieliński ukończył IX kurs doszkalający dowódców Straży Granicznej z wyróżnieniem, co świadczy o jego wysokich kwalifikacjach. Jednak w 1939 roku, po krótkiej służbie w tej formacji, złożył podanie o zwolnienie ze względu na konieczność spłaty zobowiązań finansowych z czasów studiów oraz chęć założenia rodziny. Przeszedł do pracy w Państwowych Zakładach Lotniczych w Mielcu.
Po wybuchu II wojny światowej, Jan Zieliński, ewakuując fabrykę do Rumunii, uniknął internowania i dotarł do Francji. Służył jako dowódca plutonu w 1 Dywizji Grenadierów. Porucznik Jan Zieliński wsławił się w bitwie pod Lagarde gdzie czyn jego opisany został we wniosku do Kapituły orderu wojennego Virtuti Militari. Zawarta opinia doskonale oddaje charakter oficera: “Dzielny i bojowy oficer w krwawym boju pod Lagarde zostaje wysłany jako dowódca patrolu. Mimo ognia i ciężkich warunków terenowych dociera do nakazanego miejsca, jednak po wykonaniu zadania ginie, będąc na przedzie swojego oddziału”
“Zginął ten najlepszy dowódca” - cytat z Wniosku na odznaczenie orderem wojennym Virtuti Militari
Zginął 18 czerwca 1940 roku pod Lagardé, będąc odznaczonym pośmiertnie Orderem Virtuti Militari V klasy za swoje bohaterstwo.
Życie Jana Zielińskiego to historia poświęcenia, oddania ojczyźnie oraz nieustannego dążenia do doskonałości zarówno w wojsku, jak i w służbie publicznej.
Wraz z krzyżem znajdują się kopie dokumentów i wniosków o nadanie Virtuti Militari, pochodzące ze zbiorów Instytutu Polskiego im. gen. Sikorskiego w Londynie.
źródło:
https://muzeumsg.strazgraniczna.pl/muz/formacje-ochrony-granic/biografie/1918-1939/kadra/u-z/jan-zielinski/9711,Jan-Zielinski.html
Stan widoczny na zdjęciach
最近瀏覽過的
登錄以查看拍品列表
收藏
登錄以查看拍品列表