proj. Aleksander PUCHAŁA (1931-1997) i Regina WŁODARCZYK-PUCHAŁA (1931-2019), Wazon i popielnica

szkło kryształowe barwione tlenkami metali, formowane ręcznie; 27, 5 cm i 5 x 15 cm
Huta Szkła Kryształowego „Julia” w Piechowicach, lata 70. XX w.

Aleksander PUCHAŁA (1931-1997)
Aleksander Puchała urodził się 1 maja 1931 w Charzewicach (obecnie Stalowa Wola). Jego ojciec Wojciech pracował na tamtejszej kolei i był kapelmistrzem orkiestry kolejowej. Matka, Karolina, zajmowała się domem i tróją swoich synów. Całe dzieciństwo i pierwsze lata młodości Aleksander Puchała spędza w Charzewicach, tam uczęszcza do szkoły podstawowej i gimnazjum. Już jako chłopiec zapisuje się do harcerstwa i czynnie działa w swojej drużynie. Zarówno Aleksander, jak i dwóch jego braci wykazują zainteresowanie i umiejętności artystyczne, wszyscy grają na instrumentach muzycznych. Po maturze, w 1951 zdaje egzaminy na Wydział Architektury Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Z powodu braku miejsc nie zostaje przyjęty na uczelnię. Dostaje informacje o nowo otwartym Wydziale Architektury Wnętrz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu i podejmuje decyzję o przeniesieniu się do Wrocławia. Studiuje u profesora Władysława Wincze. Dyplom broni w 1956. W rok później żeni się z ówczesną studentką Wydziału Ceramiki i Szkła Reginą Włodarczyk. Po zakończeniu studiów Puchała rozpoczyna pracę w Biurze Projektowym we Wrocławiu, gdzie zajmuje się przede wszystkim projektowaniem mebli. W 1958 jego żona kończy studia i zostaje zaangażowana jako projektant w Hucie Szkła Kryształowego “Julia” w Szklarskiej Porębie, gdzie przenoszą się oboje do wynajmowanego mieszkania. W następnym roku rodzi się ich syn Marek. Aleksander Puchała dostaje angaż w hucie „Julia” w roku 1960. Obejmuje w niej funkcję projektanta szkła i głównego specjalisty do spraw wzornictwa. Całe dalsze jego życie zawodowe związane jest z wzornictwem przemysłowym, a także z unikatową twórczością artystyczną w dziedzinie szkła.

Puchała organizuje wraz z żoną wzorcownię huty i biuro do prac projektowych i dokumentacyjnych. Niewielki budynek, który adaptują do tego celu do dziś nosi nazwę „Puchałówka”. Odpowiadając na zapotrzebowanie i gusta odbiorców oraz możliwości techniczne i finansowe przedsiębiorstwa, artysta wprowadza do masowej produkcji wzory szkieł użytkowych, zdobionych ręcznie wykonywanym szlifem. Ściśle współpracuje z hutnikami (przede wszystkim z Bronisławem Gondkiem) oraz pracownikami szlifierni, którzy często weryfikują techniczne możliwości praktycznego wykonania projektu. W bardzo znaczny sposób przyczynia się do wzrostu jakości produkowanych przez Hutę “Julia” szkieł użytkowych, które stają się bardzo rozpoznawalnym polskim produktem. Puchała nie ogranicza się jednak tylko do projektowania szkieł seryjnych, dla szerokiego grona odbiorców. Równocześnie tworzy szkła unikatowe, korzystając z dostępnego tworzywa w postaci szkła kryształowego i zaplecza huty. Wykonuje szkła wolnoformowane, inspirowane zjawiskami i elementami przyrody (“Grań I”, “Grań II”, „Natura I”), a także ujawniające jego zmysł architektoniczny wazony. Tworzone poprzez wdmuchiwanie masy szklanej w przygotowaną według zamysłu artysty formę, a następnie szlifowane, bądź formowane specjalnie skonstruowanymi narzędziami (“Szron”, “Spirala”, “Polonez”). W swoich wazonach artysta operuje prostymi formami i oczywistymi rozwiązaniami, uzyskując niezwykłe efekty. Walce, cylindry i prostopadłościany są rzeźbiarsko opracowywane poprzez bardzo głębokie szlify. Artysta maksymalnie wykorzystuje wszystkie najlepsze cechy kryształu – idealną przejrzystość i właściwości rozszczepiania światła. W jego szkłach myśl architektoniczna przekładana jest na myśl czysto artystyczną. Jego unikatowe prace pokazywane były na licznych wystawach i targach sztuki. Swoją długoletnią pracą na trwałe wpisał się w nurt tzw. „Szkoły Wrocławskiej” w zakresie szkła unikatowego, a także przyczynił się do wzrostu jakości wzornictwa przemysłowego w Polsce.
Aleksander Puchała zmarł 22 kwietnia 1997. Pochowany został w Zbytowej koło Jelcza. 16 lipca 2010, w „Zaułku Szklarzy” przy Leśnej Hucie w Szklarskiej Porębie odsłonięta została tablica upamiętniająca artystę. (Muzeum Karkonoskie)

Regina WŁODARCZYK-PUCHAŁA (1931-2019)
Regina Włodarczy-Puchała urodziła się 24.10.1932 roku w Nowogródku. W latach 1952-1958 studiowała na Wydziale Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, który ukończyła z wyróżnieniem w pracowni prof. Dawskiego. Tuż po ukończeniu studiów Regina Włodarczyk-Puchała podjęła pracę w Hucie Szkła Kryształowego „Julia” w Szklarskiej Porębie. Przez pierwszy rok jako projektant, później na stanowisku kierownika ośrodka wzornictwa. Stworzyła od podstaw dział wzornictwa w hucie, dbając o wysoki poziom wprowadzanych do produkcji form i zdobień. Dzięki jej zaangażowaniu, pracy i talentowi, wyroby z Huty „Julia” cieszyły się ogromną popularnością zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Świadczyć o tym mogą liczne wyróżnienia i sukcesy odnoszone na światowych targach przemysłu i rzemiosła. Na koncie Reginy Włodarczyk-Puchały są liczne patenty autorskich wzorów zdobniczych. Cała jej kariera zawodowa związana była z hutą w Szklarskiej Porębie, gdzie pracowała do czasu jej likwidacji w 2005 roku. Jej działania zawodowe sięgają dalej, niż dbanie o zbyt produktów zatrudniającej ją firmy. Regina Włodarczyk-Puchała wniosła ogromny wkład w rozwój i stałe podnoszenie poziomu wzornictwa przemysłowego w Polsce.

Przez cały czas pracy etatowej tworzyła autorskie formy artystyczne, szukając indywidualnego stylu i środka wypowiedzi. Owocem jej pracy twórczej jest udział w ponad czterdziestu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Wielkim sukcesem artystki jest zakwalifikowanie wazonu „Gracja” jej autorstwa do wystawy szkła współczesnego przez Corning Museum of Glass, a także opublikowanie go w katalogu New Glass. A Worldwide Survey, Nowy Jork 1979. Wystawa miała miejsce w The Corning Museum of Glass w Nowym Jorku, następnie w Tokio oraz w Paryżu. Na 6000 nadesłanych prac jury zakwalifikowało 200 prac, które znalazły się w katalogu.

Poza intensywną pracą w dziedzinie wzornictwa przemysłowego i szkła artystycznego, Regina Włodarczyk-Puchała angażowała się w sprawy lokalne, była współzałożycielką i przez dwie kadencje przewodniczącą jeleniogórskiego koła Związku Polskich Artystów Plastyków, przyczyniając się do promocji artystów związanych z regionem karkonoskim. (Muzeum Karkonoskie)