Jan Berdyszak, Apres passe-par-tout, organique, technika własna na papierze, 54x90 cm 20/25, 2005, praca sygnowana: Jan Berdyszak, Prace na papierze tworzone przez artystę przez cały okres aktywności, szczególnie zaś w pierwszym okresie budowania własnej filozofii dzieła w latach 60. I 70. XX wieku. Cykle te stanowiły fragment przygotowań do rozważań w procesualnej ontyce dzieła, będąc przygotowaniem do realizacji ostatecznych. Szkice i rysunki są jak perełki-samodzielne dzieła sztuki w uniwersum koncepcji twórczej artysty. Prace z tej serii znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych, także w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W 2012 roku Galeria Kościelak wraz z autorem przekazała w darze do Muzeum Narodowego we Wrocławiu znacząca kolekcję prac z tej serii. Z okazji wystawy prac wchodzących w skład daru została wydana monografia E.Kościelak, M.Szafkowska, Jan Berdyszak. Szkice i rysunki, Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Praca ta była prezentowana na wystawie artysty zorganizowanej przy współpracy Galerii Kościelak z Domem Aukcyjnym DESA UNICUM w 2013 roku. Praca oprawiona wg zaleceń Artysty (podwójne szyby, „przestrzeń” w dziele)
https://rynekisztuka.pl/2012/01/09/szkice-i-rysunki-jana-berdyszaka/ https://mnwr.pl/jan-berdyszak-szkice-i-rysunki/
Jan Berdyszak (1934-2014) ukończył studia w zakresie rzeźby w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu w 1958 roku. W macierzystej uczelni pracował od 1965 roku, pełniąc funkcję prorektora w latach 1984-87. Artysta wszechstronny, wypowiadał się w rzeźbie, malarstwie, grafice, fotografii, technikach mieszanych, tworzył scenografie, pisał teksty z zakresu teorii i filozofii sztuki. Twórczość Jana Berdyszaka była procesem budowania własnej filozofii dzieła i procesu twórczego. W centrum jego filozofii dzieła znajdowały się takie pojęcia, określane przez niego jako „byty pierwsze”, jak pustka, ciemność, gęstość, przeźroczystość, potencjalność. Twórczości Jana Berdyszaka można podzielić zarówno na okresy, jak też na wątki, które trwają przez cały okres jego aktywności. Są to wątki wprowadzające w strukturę dzieła przestrzeń realną, wyobrażoną, pojęcie pustki, powłoki, reszty, czasoprzestrzeni oraz rozbudowanego filozoficznie i plastycznie pojęcia sacrum.
