Tom V (GROF-GZO)

G.

GROFFE h. TOLKMYCIN. Aleksander, budowniczy rządowy 1820 r., kawaler orderu św. Anny klasy II, zostawił synów: Karola, Teodora, Gustawa, Jana i Wilhelma, którzy w 1840 r. otrzymali przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady urzędu ojca.

GROFFI h. JUNOSZA. Jakób z Felsztynu, kustosz u św. Idziego w Krakowie, otrzymał nobilitacyę 1525 r. i herb Junoszę (Metr. Kor.).

GROICKI. Rodzina miejska krakowska. Bartłomiej, podwójt i pisarz ceł komory krakowskiej, autor kilku dzieł dotyczących prawa i sądownictwa polskiego 1547 r. N., rotmistrz, w 1611 r. był komendantem jednej z baszt Moskwy; oblężony, dzielnie się bronił, lecz wskutek zapalenia się prochu zginął wysadzony w powietrze. Paweł, pisarz grodzki bydgoski 1674 roku.

GROIŃSKI. Jan i Andrzej, synowie Andrzeja, otrzymali 1659 r. glejt (Sigil.).

GRÖLL. Wilhelm, starosta windawski, otrzymał uniwersał zwalniający go od ciężarów żołnierskich w 1659 r. Michał został konsyliarzem królewskim w 1777 r. (Sigil.).

GROM h. GRZYMAŁA. Piszą ich także Grum, i mają przydomek Lechnacki; byli w XVII stoleciu w wojew. czerniechowskiem.

GROMACKI h. ŁABĘDŹ. Paweł, syn Jakóba z Dombrowicy, pisarza grodzkiego gostyńskiego, otrzymał 1550 roku nobilitacyę i herb Łabędź; w 1555 r. był podstarostą gostyńskim (Metr. Kor.).

GROMACZEWSKI. Jerzy po ustąpieniu Jana Wickiego został skarbnikiem zakroczymskim 1688 r. (Sigil.).

GROMADZIŃSKI h. ROLA (Led.). Paweł otrzymał nobilitacyę 1790 r., dyplom zaregestrowano 1792 r. (Sigil.). Julianna, żona Mikołaja Dunin-Borkowskiego 1800 r. Kazimierz, radca pow. wałeckiego 1813 r. Ludwik, oficer wojsk polskich 1831 roku. N., posesor dóbr rządowych Podstolice 1845 r., a Władysław, właściciel Przyborówka 1888 r., w Poznańskiem.

GROMADZKI v. GROMACKI h. OKSZA. Dawna w wojew. Sandomierskiem rodzina, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Gromadzice, lecz byli Gromadzcy, dziedziczący we wsi Gromadzinie, na Mazowszu. Już w XVI stoleciu do tego herbu dołączyli się także Gromaccy nobilitowani w temże stoleciu, rozróżnienie zatem tych rodzin jest dość trudne. Stanisław, dziedzic dóbr Trzebiesławic 1508 r., był żonatym z Barbarą Nowomiejską. Heronim, dziedzic Gromadzie 1578 r., miał synów: Heronima, Łukasza i Stanisława. Paweł, Andrzej i Wojciech, synowie Stanisława, dziedzice na Gromadzicach 1581 r. Wojciech, Paweł i Walenty, synowie Jana, dziedzice na Piotrkowicach 1590 r. Krzysztof żonaty z Zofią Borkówną 1627 r. Paweł, syn Macieja, 1639 r. Mikołaj, syn Pawła, dziedzic na Piotrkowicach 1646 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Samuel, dziedzic dóbr Pętkowice 1648 r. Marcin, syn Wojciecha, 1661 r. Stefan, dziedzic wsi Perkowice 1662 r. (Conv. Vars., Sigil.). Jan 1632 r., Samuel i Stefan 1648 r., a Stefan 1674 r. podpisali elekeye z wojew. Sandomierskiem.

Z osiedlonych na Mazowszu. Arnold, kanonik poznański 1404 roku. Albert, geometra książęcy 1493 - 1505 r. Ścibor, kapelan, ks. Mazowieckich 1524 r. Jan, podpisarz grodzki łomżyński 1667 r., regent ziemski i poseł kolneński na sejm 1669 r., miał synów, Jakóba i Baltazara. Balcer, Jan i Kazimierz 1697 r., a Jan 1764 r. z ziemią łomżyńską podpisali elekcye. Jan, marszałek sejmiku kolneńskiego 1710 r. Jan, wojski łomżyński, umarł 1740 r. Kazimierz, podwojewodzy kolneński 1767 - 1780 r.

Po Mikołaju, podkomorzym kolneńskim 1545 r., pochodzący, Stanisław, syn Jana, właściciel części szlacheckiej we wsi Gromadzinie, w 1847 r., i Franciszek, syn Walentego, kasyer w m. Różanie, w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie.

Z tej linii Jan osiedlił się w Prusach i był kupcem w Toruniu 1689 r.; jego syn Tomasz zniemczył pisownię nazwiska na Gromatzky i Gromaczky. Daniel, syn Tomasza, ożeniony z Julianną Murysson 1780 r., miał syna Karola, dziedzica dóbr Szykszniewo, w gub. augustowskiej, ożenionego z Joanną Frossard, z której synowie, Konstanty i Karol; po Konstantym z żony Maryanny Zielińskiej syn Władysław wylegitymowany w Królestwie 1852 r.

GROMADZKI h. WIENIAWA. Szlachta częściowa we wsi Gromadzice. w Małopolsce. Mikołaj, Jan, syn Marcina, Marcin, Wojciech, Urban i Sylwester cytowani w Lib. Benef. około 1470 r. Maciej, koadjutor szredzki 1767 r. Karol, chorąży, podporucznik 1790 r., został 1791 r. porucznikiem wojsk koronnych (Kancl.).

Benedykt i Katarzyna, małżonkowie, otrzymali 1698 r. młyn Bałczyński w Dzibicach, w lelowskiem, i sołtysostwo w Budzowie (Sigil, w Ossolińscianum). Michał, syn Jana i Anny Zarzeckiej, zostawił z Maryi Żychowskiej syna Jana, dziedzica na części w Osobnicy, wylegitymowanego w grodzie buskim 1782 r., po którym syn Jakób miał synów: Konstantego-Macieja, Ludwika-Galikana i Apoloniusza-Józefa, których szlachectwo uznały Stany galicyjskie w 1822 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

Aleksander, Walery, Antoni i Leonard, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r.

GROMALSKI. Mikołaj, kanonik poznański, autor kilku dzieł teologicznych 1757 r.

GROMKOWSKI. Byli w wojew. krakowskiem. Grzegorz, syn Wojciecha, 1610 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Fabian, komornik Trybunału podlaskiego 1824 roku.

GROMNICKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Omelan. Jan, dziedzic Dąbrowicy 1521 r. Erazm, dworzanin królewski 1544 r. (Conv. Piotrk.). Adam, dziedzic dóbr Gromnice, w pow. warszawskim 1580 r. (Ks. poborowe). Po Mikołaju, chorążym nowogrodzkim 1658 r., synowie, Jan i Michał. Jan, podczaszy liwski, z żony Tacyanny Srokowskiej miał synów: Ludwika, komornika granicznego sochaczewskiego, Andrzeja i Józefa.

Andrzej, cześnik bracławski 1768 r., subdelegat grodzki lwowski, zaślubił Katarzynę Dąbrowską i z niej miał synów: Kazimierza, komornika sochaczewskiego, Franciszka, Józefa i Stanisława; z nich:

Franciszek miał syna Piotra, żonatego z Maryanną Dunin-Wąsowiczówną, córką Hermenegilda, cześnika żytomierskiego.

Józef, dziedzic Komorowa, Morszyna i Dołhego, z żony Elżbiety Osmólskiej miał córkę Antoninę, żonę hr. Andrzeja Dzieduszyckiego.

Stanisław, najmłodszy syn Andrzeja i Dąbrowskiej, dziedzic na Kijowcu i Stankowie, miał dwie żony, Teklę Dramińską, z tej syn Antoni i córka Maryanna, i Salomeę Szawłowską, z której syn Ludwik, dziedzic Krynicy, zaślubił Emilię Żrebicką i pozostawił synów: Eugeniusza, Michała i Leona-Józefa, po którym z Julianny Szczucińskiej synowie, Jan Duklan i Feliks, żonaty z Franciszką Schmidtówną, ma z niej syna Józefa-Juliana.

Józef, najmłodszy z synów Jana, podczaszego liwskiego, dziedzic dóbr Laskowiec, Łowczyc, Baczowa i innych, z żony Franciszki Sasuliczówny, łowczanki Słonimskiej, miał synów, Tadeusza i Jana.

Tadeusz, dziedzic dóbr Skoryki, w Galicyi 1809 r., ożeniony z Anielą hr. Dzieduszycką, 2v. za Erazmem Truszkowskim, pozostawił z niej syna Józefa młodo zmarłego.

Jan, drugi syn Józefa i Sasuliczówny, podczaszy, a następnie marszałek powiatu trembowelskiego 1809 - 1815 r., ożeniony z Julią hr. Dzieduszycką, miał córki, Julię za Józefem hr. Starzeńskim, Franciszkę, żonę Karola Łosia i syna Józefa, dziedzica dóbr Laskowiec.

Michał, drugi syn Mikołaja, chorążego nowogrodzkiego, miał synów, Józefa i Antoniego. Józef pozostawił synów: Kazimierza, Stefana i Macieja, a Antoni, z żony Apolonii Załuskiej, miał syna Jana, żonatego z Maryą Statkiewiczówną, z której synowie, Antoni i Julian.

Antoni, oficyał kasy głównej we Lwowie, z żony Tekli Soleckiej pozostawił dzieci: Maryę, Helenę, Rozalię, Józefę, Tadeusza, profesora Uniwersytetu w Krakowie, i Michała.

Julian zaślubił Marcelę Forstównę i z niej ma dzieci: ks. Stanisława, Adama i Mikołaja (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

Józef-Antoni, Franciszek i Stanisław 1782 r., Jan, syn Józefa-Antoniego, 1825 r., Ludwik, syn Eugeniusza, oraz Leon i Michał, wnukowie Stanisława, w 1849 r. wylegitymowani w Galicyi.

GROMNIK. Nicefor, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.

GROMOLEWSKI h. GRZYMAŁA. Mikołaj, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

GROMOWICZ. Kazimierz, podstoli halicki 1699 r. Bazyli i Anastazy, synowie Szymona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 r.

GROMSKI. Adam, notowany w aktach piotrkowskich 1683 r., był żonatym z Anną N. (Wyr. Tryb. Piotrk.).

GRONCKI v. GRONDZKI h. RAWICZ. Stanisław zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

GRONCZEWSKI. Franciszek, Jakób i Wawrzyniec z wojew. płockiem i Józef z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. Jakób, syn Jana i Maryanny z Kierzkowskich, cytowani w aktach radomskich 1771 r.

GRONIEWSKI. Józef z pow. lidzkim podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.

GRONKIEWICZ. Maciej, kanonik łucki 1758 r. (Sigil.). Feliks, syn Augustyna, wnuk Tomasza, wylegitymowany w Cesarstwie 1840 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRONKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Z północnego Mazowsza przesiedlili się do wojew. bełzkiego i na Litwę; szlachta po większej części zagrodowa. Jakób podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. N., kapitan wojsk litewskich 1782 r. Piotr, podchorąży wojsk koronnych 1787 r. (Sigil.). Antoni, z żony Joanny Bogdańskiej, miał córkę Annę, żonę Wincentego Pieskiego 1795 r. (Don. Vars.).

Stefan i Michał, synowie Ignacego, Bolesław, Władysław, Leonard i Tomasz, synowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

GRONOSTAJSKI h. JEZIERZA. Damian i Mroczek z Pantek, otrzymawszy za zasługi od Janusza ks. Mazowieckiego w 1421 r. dziesięć włók gruntu w ziemi łomżyńskiej, założyli na nich osadę Gronostaje, od której ich potomkowie mianowali się Gronostaj, a następnie Gronostajski; szlachta zagrodowa, licznie rozrodzona w wiekach XVI i XVII. Jakób i Stanisław, dziedzice na Gronostajach 1470 r. (Mil.).

GRONOSTAJSKI h. KORWIN. Witalis i Franciszek, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

GRONOSTAJSKI h. KOŚCIESZA. Niektórzy z Kościeszów, nabywszy części we wsi Gronostaje, w ziemi łomżyńskiej, wzięli od niej nazwisko Gronostajski. Jan, komornik ziemski łomżyński 1752 r., miał syna Adama, a ten Antoniego, po którym z żony Agnieszki Mioduszewskiej syn Ignacy, dziedzic wsi Gronostaje, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1855 r.

GRONOSTAJSKI h. ŚLEPOWRON. Na Litwie. Ludwik podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 roku. Michał, podczaszy smoleński, żonaty z Anną Krzywobłocką 1777 r. (Arch. Jarmolinieckie). Franciszek, chorąży nowogrodzki siewierski 1789 r., sędzia graniczny pow. prużańskiego 1800 r. Jan i Ksawery, synowie Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Gerard, profesor liceum w Wilnie, porucznik wojsk polskich 1831 r.

GRONOSZEWSKI. Jakób i Mateusz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską.

GRONOWSKI h. GRYNFAR. Herb - w polu czerwonem sześć lilij białych francuzkich w dwa rzędy, każdy po trzy listki; w koronie trzy pióra strusie.

Wzięli nazwisko od wsi Gronowo, w Wielkopolsce. Jan, dziedzic Górzna 1579 r., w pow. kaliskim (Ks. poborowe). Andrzej, przeor klasztoru św. Marka w Krakowie 1616 r., napisał życie Michała Gedroica. Po Stanisławie, wojskim kaliskim, syn Wojciech żonaty z Zofią z Przyłęgu 1652 r. (Don. Vars.). Mikołaj i Kacper, dziedzice Chwałkowa 1682 r. Wojciech i Krzysztof, dziedzice Bytynia 1690 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Stefan, Jezuita, Kacper i Adam, synowie Mikołaja, 1697 r. Dobrogost i Wojciech 1648 r., Adam z wojew. poznańskiem, i Krzysztof 1697 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Krzysztof, syn Dobrogosta i Jadwigi Konarzewskiej, 1699 r. Jan, podwojewodzy kaliski, dziedzic dóbr Wargowo i Świerkowo, w wojew. poznańskiem 1775 r. Franciszek z Gronówki na Ocieszynie wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GROŃSKI. Piotr, ożeniony z Ewą Norwidówną, cytowany w aktach warszawskich 1640 r. Sebastyan, łowczy łomżyński, i Anna Moczulkowska, małżonkowie, nabyli wójtowstwo w Starej Łomży 1688 r. Antoni, mostowniczy wiłkomierski, i Tomasz, cześnik upicki, podpisali elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim. Heronim, komornik wiłkomierski 1775 r. (Vol. Leg.).

GRONWALD v. GRUNWALD h. PÓŁKOZIC. Byli w Prusach Zachodnich i pisali się od wsi tej nazwy, a mieli pochodzić od Ligęzów Półkoziców, z których jedna linia jeszcze przed opanowaniem Prus przez Krzyżaków miała osiedlić się w ziemi chełmińskiej. Karol otrzymał konsens na wykupienie sołectwa we wsi Jeleniec, należącej do starostwa lautemburgskiego, w wojew. chełmińskiem 1757 r. (Sigil.). Krzysztof, syn Samuela, z żony Elżbiety Bieńkowskiej miał syna Józefa, burgrabiego bobrownickiego 1787 - 1793 r., dziedzica dóbr Kochanie, po którym z żony Franciszki Buchowieckiej synowie, Tomasz i Kajetan. Antoni, syn Karola, 1795 r., ożeniony z Felicyanną Sumińską, a jego brat Jan żonaty z Maryanną Nadrowską.

GRONWALDZKI h. PÓŁKOZIC. Podług Wielądka Maciej Gronwald, herbu Półkozic, po wojnie szwedzkiej za Augusta II wzięty do niewoli, oswobodzony z niej dopiero po kilkunastu latach, ledwie tylko szczątki majątku rodzinnego odzyskał, a osiedliwszy się w Małopolsce, zmienił nazwisko Gronwald na Gronwaldzki; jego syn Michał, dziedzic dóbr Przepiorowa, w wojew. Sandomierskiem 1802 r., z żony Henryki Okuniówny miał synów: Hipolita, Karola i Napoleona 1820 r.

GROSICKI h. OGOŃCZYK. Po Andrzeju-Tomaszu, synu Andrzeja, wojskim czerniechowskim 1738 r., pochodzący: Tomasz z synem Józefem, Emilian i Edward, synowie Wojciecha, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GROSS h. FONTANA. Aleksander, syn Ernesta, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.

GROSS h. GRYF. Jerzy, łowczy wiłkomierski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim. Bazyli, Bartłomiej, Kazimierz i Piotr z synami, Grzegorzem i Józefem, synowie Jerzego, oraz Franciszek i Kazimierz, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1806 r.

GROSS h. GRYNFAR. Stanisław, burgrabia grodzki czerski, dziedzic dóbr Ducka Wola 1763 r., miał syna Adama, a ten Jana, po którym z żony Justyny Gibasiewiczówny syn Jerzy, podporucznik wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1862 r. Jan, dziedzic dóbr Czechówek, w gub. lubelskiej 1856 r.

GROSS h. ŁABĘDŹ. Antoni, syn Adama, Stanisław, syn Jerzego, z synem Janem w 1844 r., oraz Aleksander, syn Maksyma, z synami, Sewerynem i Arturem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, a Jan, syn Antoniego, do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1844 r. Seweryn, Artur i Bogdan, synowie Seweryna, dziedzice dóbr Repsze i Żemelany, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GROSS de ROSENBERG h. ROSENBERG. Herb - w polu niebieskiem dwa lwy zwrócone ku sobie, siedzące na zielonej murawie, trzymają w przednich łapach wieniec laurowy; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. Piotr, chirurg cyrkularny w Stanisławowie, otrzymał w 1793 r. ten herb z przydomkiem von Rosenberg i szlachectwo galicyjskie.

GROSS. Dominik wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Jan, Erazm i Józef, synowie Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r.

GROSSI de SINGALIE. Antoni-Maria, szambelan Stanisława Augusta 1779 r. (Sigil.).

GROSSMAN-ZAPOLSKI. Krystyan Grossman, konsyliarz królewski 1765 r. (Sigil.), otrzymał nobilitacyę 1768 r. z przydomkiem Zapolski; uwolniony od scartabelatu 1775 r., wylegitymował się w Galicyi 1782 r. Jerzy-Fryderyk 1784 r. Kazimierz, szambelan królewski 1788 r. (Kancl., Sigil.).

GROSZKIEWICZ. Andrzej-Aleksander, pisarz konsystorza warszawskiego 1692 r., żonaty z Katarzyną Walczyńską (Don. Vars.); sekretarz królewski, um. 1701 r. (Kancl.).

GROSZKOWSKI h. ROLA. Podług Wielądka kładą pole tarczy zielone, a w koronie pięć piór strusich.

Wzięli nazwisko od wsi Groszki, w pow. orłowskim; szlachta po większej części zagrodowa. Paweł, syn Jana, zwany Wyloch, dziedzic części Tarnowa-Groszki 1531 r. Paweł i Klemens, synowie Wojciecha Gostal, 1541 r. Stanisław, Jan i Wincenty, synowie Stanisława Kozy, Augustyn, Floryan i Klemens Popiołkowie, Jan Jaczek, Klemens Gustal i Szymon Tarnowski v. Groszkowski, syn Jana Sokoła, współdziedzice wsi Groszki 1576 r. (Ks. poborowe). Po Wojciechu Ruszek, syn Sebastyan, dziedzic na Groszkach 1596 r., z żony Reginy Kamińskiej miał synów, Krzysztofa i Jana. Marcin i Wojciech, synowie Wawrzyńca, 1614 r. Stanisław, syn Jana, zwanego Jaczek, sprzedał części Tarnowo-Groszki Walentemu, synowi Andrzeja, Groszkowskiemu 1615 r. Andrzej, syn Krzysztofa, 1648 r., miał dwie żony, Annę Groszkowską, z której syn Stanisław i Maryannę Wyrożębską, z tej syn Mateusz 1681 r. Adam, Jan i Stanisław podpisali elekcyę 1697 roku z wojew. łęczyckiem. Ludwika, wdowa po Szymonie Krosnowskim, stolniku rawskim 1720 r. (Don. Vars.). Jan, syn Stanisława i Teresy Gumińskiej, żonaty z Rozalią Tarnowską, ustąpił części dóbr Groszki bratu rodzonemu Maciejowi i żonie jego Teofili Łaźnińskiej 1723 r. Franciszek, dziedzic części dóbr Tyliczki, w Prusach Zachodnich, zaślubił Jadwigę Tylicką i z niej pozostawił synów, Franciszka i Jana. Franciszek, sekretarz królewski 1779 r. (Kancl.), mecenas w Warszawie 1780 r., z żony Maryanny Korzeniowskiej, miał synów, Józefa i Andrzeja. Piotr, chorąży wojsk koronnych 1788 r. (Sigil.). Jan i Stanisław, synowie Antoniego i Maryanny Pysińskiej, wnukowie Jana, dziedzice części dóbr Groszki 1792 r. (Ks. Ziems. Orłowskie).

GROSZYKOWSKI. Mikołaj w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1658 r. (Vol. Leg.).

GROT h. GOZDAWA. Podług Niesieckiego tego herbu był Jan, syn Grota z Rudy Dybowskiej, kanonik warszawski i lwowski 1504 r., ostatnio kanonik gnieźnieński, zm. 1532 r.

GROT h. PRUS. Licznie rozrodzeni w ziemi warszawskiej, piszą się z Wyczółek-Grotów. Andrzej, syn Jakóba, dziedzic Wyczołki-Groty 1579 r. Marcin, Zofia, Elżbieta, Jadwiga, żona Jakóba Bliźnińskiego, dzieci Stanisława i Katarzyny Gąszyńskiej, 1583 r.; z nich Marcin, dziedzic części dóbr Nietyksy 1583 r. Floryan, syn Mikołaja, pisarz kancelaryi królewskiej 1618 roku.

Seweryn i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. Wojciech, z żony Petroneli Orłowskiej, miał synów, Sebastyana, żonatego z Maryanną z Puchałów i Macieja, po którym z Maryanny Jaskólskiej syn Michał. Michał, komisarz królewski 1791 r., z żony Maryanny z Wielądków pozostawił córkę Anielę za Michałem Perkowskim i synów: Antoniego, Kazimierza i Michała.

Seweryn, syn Jakóba, zaślubił Maryannę Chrzanowską 1689 r., i z niej miał synów, Jakóba, żonatego z Teresą Regulską i Franciszka, po którym z Zofii Zielińskiej synowie, Jan i Krzysztof, dziedzice na Grotach 1741 r. Krzysztof z Ewy Słonczyńskiej miał synów, Andrzeja i Józefa, dziedziców na Grotach 1773 r. (Don. i Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

GROT h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Jan, biskup krakowski 1326 r. Jakób, kasztelan żarnowski 1329 r. Goworek, kasztelan radomski 1333 r. Grot, kasztelan zawichostski 1358 r., a lubelski 1363 r. Jan, kasztelan lubelski 1366 r. Stanisław, kasztelan płocki 1420 r. Jan, wojewoda rawski 1460 r., a płocki 1469 r.

Imię Grot, pisane także Grat i Gratus, brał dziedzicznie ród Rawiczów, i zmienił je na rodzinne miano, a następnie na familijne nazwisko. Ci Rawicze-Grotowie w XIV i XV stoleciach rozdzielili się na kilka linij, piszących się od swego dziedzictwa: z Ciecierzyna, Konar, Nowego Miasta, Ostrowa, Ruszczy, Słupczy i in., od których pochodzą rodziny: Ciecierskich, Konarskich, Nowomiejskich, Ostrowskich, Rusieckich, Słupeckich i in., dwie jednak linie Grotów zachowały swą nazwę zapiastowską, jako familijne nazwisko, jedna pisząca się z Białej i Przyłęku, a dziedzicząca w wojew. krakowskiem, druga na Mazowszu i Podlasiu, do której należał majątek Groty, w ziemi czerskiej.

Z linii małopolskiej. Jan, syn Grota ze Słupczy, będąc w swej młodości na naukach w Akademii bonońskiej, zaprzyjaźnił się z późniejszym papieżem Janem XXII i za jego protekcyą został biskupem krakowskim 1326 r.; kapłan pobożny, czynny i energiczny, gorąco stawał w obronie praw duchowieństwa, i posłował do papieża w sprawne z Krzyżakami; wybudował kilka kościołów i wieś Biskupice zamienił na miasto z nazwą Jangrot. Biskup umarł w opinii świętości 1347 r.

Jakób, brat Jana biskupa, kasztelan żarnowski 1329 r., miał syna Grota, podczaszego krakowskiego 1354 r., kasztelana zawichostskiego 1358 r., a ostatnio kasztelana lubelskiego 1363 r. (Bon.).

Braćmi biskupa mieli być, Goworek, kasztelan radomski 1333 roku i Marcin, od którego wywodzą się Grotowie, dziedzice na Przyłęku i Białej. Z tych Jan, kantor krakowski, mistrz dekretów, umarł 1388 r. Mikołaj, opat pokrzywnicki 1443 r. Jan i Grot, dziedzice Suliszewic 1470 r. (Lib. Benef.). Grot ojciec i Grot syn polegli na Bukowinie 1497 r. Dersław, dziedzic Woli Grotowej, w pow. radomskim 1508 r. (Ks. poborowe), miał synów: Jana, Macieja i Stanisława. Maciej, dworzanin Zygmunta Augusta 1573 r. Stanisław, z żony Zofii Dłuskiej, miał synów, Jana i Macieja. Floryan, biegły w prawie, pisarz kancelaryi nadwornej króla Zygmunta III, autor ważnego dzieła o sprawach celnych 1612 r.

Goworek, dziedzic na Przyłęku i Brzostku 1449 r., miał mieć synów, Jakóba i Abrahama. Krzysztof, Jan, Jerzy, Prokop, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Jakóba, dziedzice na Przyłęku 1590 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan Grot z Przyłęku 1602 roku. Zygmunt, rektor Jezuitów w Kaliszu 1653 r. Aleksander i Floryan z wojew. krakowskiem, a Zbigniew z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Aleksander, miecznik krakowski 1709 roku, i Jędrzej, bracia, podpisali konfederacyę sandomierską 1704 r. Aleksander z żony Katarzyny pozostawił syna Zygmunta, który w 1727 r, zapisał sumę klasztorowi w Imbramowicach (Metr. Kor.). Zofia, ksieni w Imbramowicach, fundatorka kościoła św. Benedykta w tem mieście 1775 r. Mateusz, porucznik pancerny, miecznik przemyślski 1731 r., łowczy sandomierski 1759 r., z żony Franciszki Krasuskiej, 2v. Antoniowej Pomianowskiej, cześnikowęj radomskiej, pozostawił córkę Mechtyldę za Bogusławem Slaskim. Stefan, kanonik przemyślski 1771 - 1783 r., kustosz łucki 1780 r.

Z linii mazowiecko-podlaskiej, a do której prócz innych majątków należały w XIV stoleciu znaczne majątki w Małopolsce na Mazowszu i w wojew. lubelskiem, jak Słupcza, Nowe Miasto, Ciecierzyn, i t. d. Jan ze Słupczy, kasztelan lubelski 1366 r. Stanisław, dziedzic dóbr Secemino, kasztelan płocki 1420 r. Jan Grot na Nowem Mieście, wojewoda rawski 1460 r., a płocki 1469 r. (Conv. Piotrk.), naczelnik stronnictwa panów mazowieckich, pragnącego przyłączenia Mazowsza do Korony, i dlatego po śmierci bezdzietnych książąt Piastów na Płocku poddał Kazimierzowi IV trzymane przez siebie zamki rawski i gostyński, za co dostał od Kazimierza IV kilka wsi na dziedzictwo i starostwo rawskie prawem zastawy. Grot, dziedzic wsi Czarnocin około 1470 r. (Lib. Benef.). Grot, dziedzic na Niemczewie, pisarz ziemski inowrocławski 1461 r. Jakób, sędzia grodzki drohicki 1535 r. Jan, sędzia ziemski drohicki 1576 r., dziedzic dóbr Tokary, miał synów: Jakóba, Mikołaja, Jana i Jerzego; z nich: Mikołaj żonaty z Katarzyną Chrzanowską, Jakób, dworzanin królewski 1609 r., a Jerzy, podsędek drohicki 1606 r., pozostawił synów, Pawła i Waleryana 1620 r. Lambert, syn Jakóba, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem; pisarz ziemski drohicki 1653 r., z żony Maryanny Pilchowskięj miał syna Mieczysława. Lambert w 1637 r. sprzedał część Pragi, pod Warszawą, Adamowi Kazanowskiemu, marszałkowi nadwornemu koronnemu.

Bartłomiej, wojski mielnicki 1582 roku, podpisał ugodę będzińską 1589 r.; chorąży drohicki i mielnicki 1591 r., miał dwie żony, Agnieszkę Klimczycką i Annę z Raczków, i z nich pozostawił synów, Stanisława i Jana, współdziedziców na Duplewicach 1599 r. (Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

GROTHUS v. GROTHAUS h. GROTHAUS. Baronowie i szlachta. Herb - na tarczy srebrnej pas poprzeczny czarny na ukos w prawo; na hełmie w koronie dwa orle skrzydła białe i czarne z pasami poprzecznemi, czarnym na skrzydle białem, i odwrotnie, białym na skrzydle czarnem.

Senatorowie w rodzinie: Wilhelm-Eustachy, kasztelan żmudzki 1685 r. Stefan-Karol, wojewoda inflancki 1707 r.

Dawna westfalska rodzina, w Prusach osiedliła się w XIV stoleciu i w nich posiadała 1396 r. między innemi majątki Clewehus, Dawensberg i Grotenhus i od ostatniego pisała się von Grotenhaus, lub von Grotenhausen, które to nazwisko zmieniła, osiedliwszy się w Polsce, na Grotus i Grothus. Jedna jej linia w XVI stoleciu przesiedliła się do Inflant i w nich posiadała znaczne majątki jak Krothusch, Schwitten, Buschof i t. d.; z tej linii (Otto, generał-lejtnant wojsk szwedzkich, otrzymał w 1682 r. tytuł barona szwedzkiego, lecz jego potomstwo zgasło na Krzysztofie-Albercie, generale szwedzkim, komendancie fortecy Usedom, zabitym na wyspie Rügen w bitwie z Duńczykami 1715 r.

Otto, syn Ottona i Beaty z Hagenów, właściciel dóbr Ruhenthal 1510 r., z żony Małgorzaty Holstfer pozostawił kilku synów, z których Detlof zaślubił Małgorzatę Nivegal i z niej miał syna Wilhelma-Krzysztofa 1600 r. Magnus-Ernest, pułkownik królewski 1652 r., generał-major wojsk koronnych 1663 r., starosta czorsztyński 1667 r., dzielnie walczył przeciwko Kozakom 1651 - 1655 r., a w wojnie szwedzkiej 1655 - 1660 r., stale wierny królowi Janowi Kazimierzowi, odznaczył się przy zdobyciu Warszawy w bitwie pod Pragą 1656 r.; zmuszony do przystąpienia do związku wojskowego 1660 r., posłował od niego do Jana Kazimierza; wkrótce przecież powróciwszy ze swym pułkiem do posłuszeństwa, walczył przeciwko Moskwie 1669 r., zdobył na niej kilka armat i przyłożył się do zwycięztwa pod Lachowiczami. Magnus-Ernest również chlubnie odznaczył się jako generał i dowódca piechoty w 1663 - 1664 r.; z żony Katarzyny Butlerówny jego syn Jerzy, starosta czorsztyński, pułkownik królewski 1689 r., sędzia kapturowy krakowski 1697 r., stronnik Sobieskich, umarł 1699 r., pozostawiwszy z Maryanny-Agnieszki Orlikówny syna Wilhelma-Eustachego (Metr. Kor., Sigil., Don. Vars.).

Wilhelm-Eustachy, ciwun uzwencki i podstoli żmudzki, poseł na sejmy 1671 - 1678 r., podpisał elekcyę 1674 r. z księztwem żmudzkiem; kasztelan żmudzki 1685 - 1708 r., stronnik Jana III, również wierny jego domowi w bezkrólewiu 1697 r., ostatni z senatorów, i to gdy już straconą była wszelka nadzieja, opuścił sprawę królewicza Jakóba. Kasztelan, jakkolwiek nieprzyjaciel Sapiehów w zajściach z nimi szlachty litewskiej 1698 - 1701 r., za ich namową z niechęci ku domowi saskiemu przeszedł na na stronę Leszczyńskiego; żon miał dwie, Konstancyę Billewiczównę, z której córka Franciszka za Adamem Grothusem, starostą wilkijskim, i synowie, Stefan-Karol i Heronim, oraz Maryę-Annę z Liniewa, z której syn Krzysztof (Metr. Kor., Don. Vars.).

Stefan-Karol, starosta wilkijski, podpisał elekcyę 1697 r. z księztwem żmudzkiem; wojewoda inflancki 1707 r. (Metr. Kor.), był żonatym z Eleonorą-Klarą Pacówną, starościanką kamieńską.

Heronim, pułkownik królewski 1710 r., miał syna Ignacego, starostę pokreteńskiego 1775 r. (Vol. Leg.).

Krzysztof, najmłodszy syn Wilhelma-Eustachego, kasztelana, zaślubił Apolonię Brzozowską i z niej miał syna Józefa, dziedzica Dziekanowa, prezesa Towarzystwa Rolniczego hrubieszowskiego, po którym z Tekli Jaszowskiej syn Krzysztof, właściciel wsi Szpikołosy, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Krzysztof miał dwie żony, Emilię Białoskórską, z niej syn Edmund, i Augustę hr. Krasicką, z której synowie, Witold i Gustaw wylegitymowani 1859 r.

Gustaw, dziedzic dóbr Szpikołosy, żonaty z Waleryą Janiszewską, ma córkę Maryę za Janem Węgleńskim (Bon.).

Z tej familii. Jan, podpułkownik królewski 1659 r. Wilhelm-Hertof, stolnik żmudzki 1678 roku. Jan-Jerzy, podstoli smoleński 1680 roku, żonaty z Aleksandrą Kotowiczówną. Ludwik, podczaszy inflancki 1692 roku. Stefan, dziedzic dóbr Wilga i Skurcze, w ziemi czerskiej 1697 r., z żony Teodory Grużewskiej, podkomorzanki żmudzkiej, miał syna Adama, starostę wilkijskiego, pułkownika wojsk królewskich, żonatego z Franciszką Grothusówną, kasztelanką żmudzką, z której syn Jan, starosta wilkijski, pułkownik żmudzki, podpisał elekcyę 1764 r. z księztwem żmudzkiem. Jan z Anny Hornowskiej pozostawił synów, Antoniego i Tadeusza.

Antoni, pisarz grodzki żmudzki 1773 r., sekretarz Rady Nieustającej 1782 r., był żonatym z Eufemią Grabowską. Tadeusz, dziedzic Trzebienia i Wilczej Woli, chorąży buławy mniejszej litewskiej 1790 r., szambelan królewski 1793 r.

Krzysztof-Wilhelm, podstoli inflancki, żonaty z Heleną Ordówną 1702 r. Jan-Rejnhold, podczaszy inflancki 1704 r., żonaty z Małgorzatą Szulcówną. Jan-Jerzy, starosta czerwoński 1706 r. Jan-Rejnhold, podczaszy żmudzki 1710 r, z żony Elżbiety Medemówny miał syna Fryderyka. Michał, sędzia grodzki i podstarosta kowieński 1748 r. Otto-Wilhelm, podpułkownik królewski 1750 r. Antoni, starosta pokreteński 1752 r., ożeniony z Barbarą z Koszczyców, 2v. za Wyszyńskim. Wilhelm-Ernest i Jan-Ulryk, szambelani królewscy 1780 - 1785 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Don. Vars.).

Krzysztof i Jan zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.

Jan-August i Mikołaj, synowie Juliana-Józefa, zostali zatwierdzeni w tytule baronowskim przez departament Heroldyi w Cesarstwie 1863 r.

GROTKOWSKI h. OGOŃCZYK odm. Herb - niektórzy kładli na hełmie w koronie dwa ramiona w stroju niewieścim, trzymające w rękach pierścień złoty. Senator w rodzinie, Zbigniew, kasztelan rozpirski 1429 r. Pisali się z Grodkowie, w Małopolsce, gniazdem ich jednak rodzinnem były Kujawy. Zbigniew, kasztelan rozpirski 1429 r., miał synów: Zbigniewa, Jakóba i Henryka, cytowanych w aktach krakowskich 1436 - 1464 r. Jan, drabant króla Zygmunta Augusta 1572 r. Stanisław, kanonik gnieźnieński, krakowski i sandomierski, zmarł 1573 r. Adam, Andrzej, Marcin, Paweł i Wojciech, dziedzice części Grotkowa-Sędziego i Grotkowa-Zawiszy, w pow. sierpskim 1578 r. (Ks. poborowe). Melchior podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Sandomierskiem. Sebastyan, archidyakon i oficyał kujawski 1642 r. Jan, Krzysztof, Marcin i Paweł, synowie Marcina, 1643 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, dworzanin królewski 1651 r. (Metr. Kor.). Marcin, Jezuita, autor poeta, umarł 1661 r. Marcyan, podstoli halicki 1683 r. (Conv. Vars.). Marcyan, subdelegat 1757 r., regent 1762 - 1771 r., sędzia kapturowy 1764 r., pisarz grodzki 1775 r., cześnik 1778 r., a sędzia grodzki krasnostawski 1780 - 1793 r. Wojciech wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Józef, syn Antoniego, kasyer pow. kobryńskiego 1851 - 1861 r.

Po Mikołaju, synu Marcina, dziedzicu dóbr na Podolu 1722 r., syn Jan miał syna Wincentego, po którym synowie, Tytus z synem Maryanem i Józef z synami, Tymoteuszem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Z osiedlonych na Litwie. Dadzibóg, skarbnik wileński, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim. Karol, major wojsk litewskich 1794 r. Otto, syn Karola, oraz Konstanty, Karol, Stefan, Jan, Tadeusz i Tobiasz, synowie Stefana, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Edward, dziedzic dóbr Karolinowa, w pow. wiłkomierskim 1880 r.

GROTOWSKI h. KUSZABA. Wojciech i Jan, synowie Heronima Kuszaby, dziedzice części Grotowa Wielkiego; z nich Wojciech żonaty z Dorotą Zaleską 1578 r. (Bon.).

GROTOWSKI h. ŁODZIA odm. Odmiana herbu - na hełmie w koronie łódź, na niej ogon pawi.

Rodzina szlązka, wzięła nazwisko od wsi Grotowice, w księztwie opolskiem. Franciszek, radca sprawiedliwości pruski, umierając bezdzietny około 1830 r., legował swój majątek Lubliniec na cele dobroczynne.

GROTOWSKI h. PRZEROWA. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej, a piszą się z Grotowa, w pow. grójeckim, gdzie w miarę działów rodzinnych powstawały wsie: Grotów-Boruty, Grotów Stary, Grotów Wielki, Mały, Nagórny i Dolny. Mikołaj, syn Przybysława, dziedzic na Grotowie 1460 r. Bartłomiej i Jakób, synowie Sulisława, dziedzice na Grotowie 1506 r.; po Bartłomieju syn Stanisław żonaty z Zofią Mlekicką 1557 r.

Wit, syn Boruty z Grotowa, żonaty z Jadwigą Zaleską, miał syna Pawła 1552 r. Stanisław Boruta, dziedzic na Grotowie-Borutach, pozostawił synów: Marcina, Piotra i Jerzego 1554 r. Tomasz Boruta, syn Stanisława, z żony Anny Staniszewskiej miał synów: Andrzeja, Jana, Macieja, Wojciecha i Zygmunta 1637 roku. Aleksander, miecznik wendeński, i syn jego Łukasz, podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem. Łukasz, skarbnik wołyński 1684 r., zaślubił Joannę Sokołównę i z niej pozostawił syna Karola, skarbnika wołyńskiego 1716 r. Rafał podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem, a w 1773 r. został horodniczym czerniechowskim.

Piotr i Andrzej, synowie Heronima, 1578 r.; z nich Piotr, żonaty z Agnieszką Grotowską, miał synów, Bartłomieja i Jana, żonatego z Zofią Sokołowską 1622 r. Kacper, burgrabia grodzki czerski, ożeniony z Anną z Zawiszów, miał synów: Adryana, Jana, Samuela i Wojciecha; z nich Adryan, komornik graniczny czerski, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią czerską; z żony Elżbiety Jastrzębskiej miał syna Walentego, burgrabiego grodzkiego czerskiego, po którym z Krystyny Braneckiej córki, Konstancya za Józefem Ogrodzińskim, Katarzyna za Wojciechem Warszewickim i syn Krzysztof, burgrabia czerski, cześnik drohicki, a następnie podwojewodzy czerski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. Krzysztof miał dwie żony, Katarzynę, córkę Stanisława Krassowskiego, z której synowie, Jan i Antoni, i Katarzynę Boglewską.

Jan żonaty z Maryanną, córką Józefa Dunin-Sulgostowskiego i Katarzyny ze Słąnków, a Antoni, cześnik drohicki 1719 roku, podwojewodzy czerski 1739 r., z żony Zofii, córki Jana Kotyńskiego, pozostawił syna Józefa-Konstantego, podwojewodzego czerskiego 1764 r., który miał córkę Maryannę za Maciejem Perzanowskim (Bon.).

Adam, Ambroży, Franciszek, Jan, Kazimierz, Paweł i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. Szczepan z Grotowa wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu.

Na Litwie. Jan, sędzia ziemski trocki, miał synów: Samuela-Konstantego, Krzysztofa, Jana-Gabryela, sędziego ziemskiego wendeńskiego, posła trockiego, i Konstantego-Michała, posła trockiego, z których dwaj ostatni podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. trockiem. Krzysztof-Kazimierz, miecznik trocki, poseł na sejm 1668 r., żonaty z Konstancyą-Krystyną z Ordów. Józef i Franciszek z pow. oszmiańskiego podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Józef, syn Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 r.

GROTOWSKI h. RAWICZ. Pochodzą od Rawiczan-Grotów z Nowego Miasta, a wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Grotowice, w pow. brzezińskim. Jakób Kozak, Jan, Jerzy, Maciej i Stanisław, synowie Jana Kozaka, dziedzice na Grotowicach i Brzegu, a Jerzy i Maciej, dziedzice na Mroczkowicach 1578 roku (Ks. poborowe). Jerzy, podstarosta piotrkowski 1579 r. (Zap. Tryb. Lubel). Franciszek, podstarosta rawski 1590 r. (Don. Vars.), miał córkę Małgorzatę za Sebastyanem Palczewskim. Adam, dziedzic na Lścinie, dzielny wojownik przeciwko Moskwie 1568 i 1579 - 1581 r., jeden z pierwszych szedł do szturmu do Połocka, i był ranny pod Pskowem 1581 r., a walczył jeszcze za Zygmunta III na Wołoszczyznie; z żony Barbary Jakubowskiej jego syn Jan. Wacław i Marcin, bracia Adama, także służyli wojskowo; po Marcinie z żony Heleny Skotnickiej synowie, Jerzy i Stanisław, rotmistrz wojsk koronnych, wysłany był z polecenia hetmana Koniecpolskiego do dowódcy tureckiego na Wołoszczyznie, aby go odwieść od napaści na Polskę. Piotr, syn Macieja, żonaty z Anną Tyzenhauzenówną, starościanką wendeńską 1626 r. (Metr. Kor.). Tomasz z wojew. rawskiem 1648 r., Stanisław z wojew. łęczyckiem, Andrzej, Jan, dwóch Józefów, dwóch Stanisławów i Zygmunt z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcye.

Tomasz-Franciszek, z żony Agnieszki Rudzkiej, miał syna Aleksandra i córkę Katarzynę za Waleryanem Lutoszewskim 1683 r. Krzysztof, regent grodzki sochaczewski 1690 r. Stanisław, regent grodzki rawski 1705 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Józef, syn Wojciecha, żonaty z Katarzyną Ledóchowską, miał córkę Petronelę za Mikołajem Kobyłeckim, podwojewodzym łęczyckim, i synów: Antoniego, Jana i Michała 1730 r.; z nich Antoni, żonaty z Jadwigą z Wrzosków, miał córkę Justynę za Mateuszem Rakowskim, cześnikiem nowogrodzkim, i syna Andrzeja.

Stanisław, pisarz grodzki rawski 1720 r. Stanisław, dziedzic Żdżarek 1726 r., miał syna Kacpra. Kacper, skarbnik łęczycki 1747 r., sędzia  grodzki, podstoli i podstarosta sochaczewski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; sędzia ziemski rawski 1767 r. (Ks. Gr. Przedeckie), z żony Konstancyi Dobieckiej miał córkę Maryannę za Antonim Kozietulskim, starostą będzińskim, i syna Grzegorza, posła na sejm czteroletni, który należał do partyi patryotycznej, radcę Departamentu warszawskiego 1812 r., sędziego apelacyjnego, żonatego lv. z Józefą Walicką, wojewodzianką rawską, 2v. z Emilią Zabłocką, z której syn Władysław, dziedzic dóbr Mnich i Załusków, w gub. warszawskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Ignacy, regent ziemski pilzneński, wylegitymowany w sądzie ziemskim pilzneńskim, w Galicyi 1782 r.

Po Stanisławie, pisarzu ziemskim rawskim 1717 r., syn Antoni, ożeniony z Magdaleną Grabińską, miał synów, Franciszka, oficera wojsk polskich, i Tomasza, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r.

Po Krzysztofie (h. Przerowa), burgrabim i podwojewodzym czerskim 1734 r., syn Franciszek miał syna Ignacego, ożenionego z Maryanną Chmielewską, z której syn Franciszek, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1851 roku.

Paweł, dziedzic dóbr Gutkowic 1762 r., z żony Petroneli Kawieckiej miał syna Bonifacego, viceregenta ziemskiego rawskiego, ożenionego z Anną Rykaczewską, z której synowie, Piotr, rejent w Rawie, i Adolf wylegitymowani w Królestwie 1842 r.

Maciej, żonaty z Reginą Janikowską, pozostawił synów: Jakóba, pułkownika wojsk koronnych 1778 r., Józefa i Antoniego, oraz córkę Rozalię za Michałem Starzyńskim, miecznikowiczem liwskim.

Jakób, dziedzic Starej Wsi, z żony Heleny z Rychterów miał synów: Macieja, oficera wojsk polskich, Feliksa, porucznika w legionach włoskich 1800 r., następnie pułkownika wojsk polskich, kawalera Legii Honorowej, ożenionego z Julią Pruszyńską, i Franciszka, po którym z Maryi, córki Sebastyana Ostaszewskiego, synowie: Leon, Lucyan, Henryk, szambelan i porucznik ułanów austryjackich, i Zygmunt, szambelan i rotmistrz austryjacki. Leon, właściciel dóbr Jaćmierz, poseł do Rady Państwa w Wiedniu, z żony Maryi, córki hr. Adama Starzeńskiego i Celiny z hr. Badenich, ma synów, Stefana, ur. 1867 r., szambelana austryjackiego, i Władysława (Bon.).

GROTOWSKI. Franciszek-Aleksander otrzymał nobilitacyę galicyjską 1845 r.

GROTSCH. Jan-Chrystyan, sędzia 1751 r., a w 1766 r. generał-audytor wojsk koronnych (Sigil.)

GROTT v. GROT h. GROTY. Herb - w polu złotem trzy groty rzędem; w koronie trzy pióra strusie.

Rodzina szlachecka szlązka, lecz byli i mieszczanie w Krakowie tego nazwiska i herbu; do nich zdaje się należy cytowany w Niesieckim, Zygmunt, Jezuita, zmarły w Kaliszu 1650 r.

GROZA h. WĄŻ. Na Podolu, mają przydomek Wężyk. Bazyli 1636 r., miał synów: Stanisława, Adama i Jana; ten ostatni wzięty do niewoli od Tatarów 1674 r., w niej umarł. Jego syn Stefan 1737 r., miał syna Pawła, po którym z żony Teofili Kopczyńskiej synowie: Sylwester, ożeniony z Wincentyną Odyńcówną, właściciel połowy wsi Bezimienna, literat i autor, Pius, Jerzy, Roch i Aleksander, dziedzic wsi Sokołówki, na Ukrainie, jeden z lepszych romansopisarzy i poeta, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Jan, syn Gabryela, z synami, Janem i Jakóbem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

Jakób i Jan, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r.

GROZIAK. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem.

GROZMANI h. KORWIN. N., kapitan gwardyi litewskiej, otrzymał indygenat 1775 r. Piotr, szambelan dworu polskiego 1795 r., żonaty z Teklą Paprocką (Don. Vars.).

Michał, Antoni, Józef, Ryszard, Władysław i Wincenty wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GROZOWSKI h. WĄŻ. Brali przydomek Wężyk, a pisali się z Grozowic, w pow. opoczyńskim. Jakób, Jan i Stanisław 1508 r., a Jerzy i Krzysztof 1577 r. dziedzice Grozowic (Ks. poborowe). Zbigniew, dziedzic na Grozowicach 1550 r., miał syna Jerzego; Jerzy, podstarosta opoczyński 1579 r., poborca sandomierski (Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.). Krzysztof, syn Jana, dziedzic na Grozowicach i Zachorzowie 1585 r., z żony Jadwigi Masłomiąckiej pozostawił synów: Jana, Stanisława i Piotra; z nich Stanisław, żonaty z Anną Żelazo 1590 r., miał syna Krzysztofa, dziedzica części dóbr Kawieczyn 1622 r. (Ks. Gr. Piotrk.).

GRUBIŃSKI. Jan, urzędnik przy pałacach cesarskich w Warszawie, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1847 r. z zasady posiadanego orderu św. Stanisława III klasy.

GRUBSKI. Stanisław, syn Macieja, 1585 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jakób, dziedzic na Piotrkowicach, w ziemi warszawskiej 1580 r. (Ks. poborowe). Krzysztof i Łukasz, synowie Stanisława, dziedzice części Piotrkowic 1630 r. (Don. Vars.). N. z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r.

GRUCZELSKI. Byli w północnem Mazowszu, a pisali się Grucel; z nich Piotr, syn Andrzeja, cytowany w aktach ostrołęckich 1504 r.

GRUDECKI h. JASTRZĘBIEC. Niektórzy z Grodeckich, herbu Jastrzębiec, zmieniali nazwisko na Grudecki; z nich Stanisław, wojski latyczowski 1661 r. (Vol. Leg.).

GRUDNICKI h. JASTRZĘBIEC. Po Krzysztofie, mieczniku zawskrzyńskim 1763 r., syn Józef, dziedzic wsi Tuczapy, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Szymon w Goworzynie, Krzysztof w Chodnowicach, Ignacy i Franciszek, synowie Grzegorza, miecznika warszawskiego, a następnie cześnika nurskiego, i Maryanny Jastrzębskiej, wylegitymowali się w ziemstwie przemyślskiem 1782 r. Rozetta, 1847 r. żona bar. Wiktora Błażowskiego, członka Stanów galic., miała sumy na Stubnie (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

GRUDOWSKI h. LIS. W północnem Mazowszu, bardzo prawdopodobnie taż familia co Grodowski, herbu Lis; Duńczewski daje im herb Prawdzie. Floryan, dziedzic dóbr Wszebory i inne, cytowany w aktach łomżyńskich 1557 r. Marcyan, Mikołaj, Ludwik i Rosław, synowie Piotra, 1618 roku. Po Wojciechu, cześniku ciechanowskim, dziedzicu dóbr Dylewo i inne 1750 r., synowie: Andrzej, kapitan gwardyi konnej, Antoni i Ludwik, miecznik łomżyński.

Józef, towarzysz chorągwi pancernej 1741 r. (Ks. Gr. Przedeckie), poseł ziemi łomżyńskiej, podpisał elekcyę 1764 roku. Augustyn, ożeniony z Katarzyną Duczymińską, miał synów, Marcelego i Maryana, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.

GRUDOWSKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Grudowska, w ziemi ciechanowskiej. Stanisław, dziedzic na Grudowsku 1567 r. (Ks. poborowe). Marcin, syn Samsona z Grudowska, żonaty z Barbarą Rusiecką 1602 r. Paweł z Grudowska 1636 r., z żony Reginy Przedwojewskiej miał syna Andrzeja, kanonika chełmskiego 1662 r., i córkę Annę, żonę Iv. Jerzego Mochnackiego, 2v. Filipa Zbrożka, 3v. Aleksandra Gasparskiego (Zap. Tryb. Lubel.). Tomasz, dziedzic na Grudowsku, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią ciechanowską; pozostawił synów: Ignacego, kanonika pułtuskiego 1699 r., i Floryana, cześnika inflanckiego 1696 - 1721 r., dziedzica dóbr Cibory, po którym z żony Ewy Zaruskiej syn Adam-Bonifacy, dziedzic dóbr Kuleszki (Don. Vars.), z żony Kisielnickiej miał synów, Tomasza, towarzysza pancernego 1764 r., i Jana, dziedzica Grudowska, podczaszego dobrzyńskiego 1762 r. Andrzej, cześnik inflancki 1779 r., żonaty z Julianną, córką Antoniego Gzowskiego, pułkownika wojsk koronnych (Don. Vars.).

GRUDOWSKI. Piszą się z Grudowa, w pow. błońskim. Piotr i Wojciech, dziedzice Grudowa 1580 r. (Ks. poborowe). Wojciech, Bartłomiej, Gabryel, Katarzyna, Anna, Barbara, Elżbieta i Zofia, dzieci Jana z Gnidowa, 1581 r. Piotr, syn Łazarza i Róży z Kosiaczy, dziedzic na Grudowie 1606 r., z żony Doroty Płochockiej pozostawił syna Rosława, żonatego z Elżbietą Kiełpińską 1618 r. (Don. Vars.).

GRUDZICKI v. GRUDZIECKI. Wojciech, skarbnik 1671 r., a 1673 r. cześnik łęczycki (Sigil.), podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sieradzkiem, Wojciech 1697 r. z wojew. Sieradzkiem, a Franciszek 1764 roku z wojew. poznańskiem podpisali elekcye.

GRUDZIELSKI v. GRODZIELSKI h. KORAB. Byli w północnem Mazowszu i w Wielkopolsce. Piotr, syn Andrzeja, cytowany w aktach ostrołęckich 1504 r. Maciej, dziedzic na Grudzielcu, a Jan na Korzkwi 1579 r. (Ks. poborowe). Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Wojciech 1705 r., w Wielkopolsce, miał żonę Katarzynę Piasecką. Józef 1740 r., ożeniony z Anną Mańkowską. Antoni, chorąży wojsk koronnych 1780 r. (Sigil.), N., dziedzic dóbr Popówek, Węgorzewo i inne, w Wiel. Ks. Poznańskiem 1828 roku.

Adam z Anny Kaczorowskiej pozostawił córkę Rozalię za Marcelim Ponińskim i syna Leona, ur. 1749 r., dziedzica Łopieńska Wieś, Wilamów i Dobiejewo 1805 r., żonatego z Teresą Walknowską; po Leonie syn Wojciech, ur. 1789 r., z Amelii Roszkowskiej miał córki, Jadwigę za Adamem Moszczeńskim, Joannę za Wawrzyńcem Wierzbickim i syna Wojciecha. Wojciech, ur. 1825 r., dziedzic Sołeczny, zaślubił Alfonsynę Morynównę i z niej ma synów: Jana, Wojciecha, ożenionego z Martą Zakrzewską, Kazimierza, oficera wojsk pruskich, i Tadeusza, żonatego z Maryą, córką Ignacego Niemojewskiego i Antoniny Chłapowskiej (Żychl.).

GRUDZINA h. KORWIN. Józef, syn Stanisława, z synami, Jarosławem i Rudolfem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

GRUDZIŃSKI v. GRUDZIEŃSKI h. GRZYMAŁA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Maciej, kasztelan bydgoski 1490 roku. Jan v. Janusz, kasztelan krzywiński 1576 roku. Stefan, kasztelan nakielski 1576 roku, um. 1588 roku. Zygmunt, kasztelan kruszwicki 1593 roku, wojewoda rawski 1601 roku, um. 1617 roku. Jan, kasztelan nakielski. 1602 r. Zygmunt, kasztelan biechowski 1613 r., międzyrzecki 1618 r., wojewoda inowrocławski 1621 r., a kaliski 1628 r., um. 1653 r. Andrzej, wojewoda rawski 1644 r., um. 1649 r. Zygmunt, kasztelan nakielski 1646 r., um. 1649 r. Andrzej-Karol, kasztelan nakielski 1650 r., wojewoda kaliski 1653 r., poznański 1661 - 1678 r. Melchior, kasztelan brzesko-kujawski 1660 r., a sieradzki 1680 r. Stanisław, kasztelan rogoziński 1667 r., um. 1689 r. Kazimierz, kasztelan brzesko-kujawski 1690 r., um. 1705 r. Karol, kasztelan nakielski 1744 r., gnieźnieński 1754 - 1756 r., poznański 1756 r., um. 1758 r.

Znakomita wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od majątku Grodna, w wojew. poznańskiem. W drugiej połowie XVI stolecia Grudzińscy przez majętne związki małżeńskie i zabiegi gospodarskie doszli do znacznych majątków i przez cały wiek XVII należeli do magnateryi krajowej, a niektórzy z nich brali ważny udział w sprawach krajowych; już przecież w początku XVIII stolecia w skutku rozrodzenia się jednych, a wygaśnięcia innych i to majętniejszych linij, zaczęli upadać majątkowo i w tem też stoleciu wielu z nich przeniosło się z Wielkopolski w inne strony Korony, a niektórzy na Litwę.

Maciej, kasztelan bydgoski 1490 r., posesor Łagiewnik, otrzymał konsens na zastaw wsi Murzynowa 1496 r.; miał córkę Barbarę, żonę Piotra Sokołowskiego i synów, Wojciecha i Andrzeja. Andrzej dostał dobra po Słupskich 1520 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk.). Andrzej, wojownik przeciwko Moskwie za króla Zygmunta Augusta, jeden z pierwszych Wielkopolan, przeszedłszy na wyznanie kalwińskie, gorliwie rozszerzał je między szlachtą swej prowincyi i był seniorem zboru w Koźminku 1555 r. Jego syn Stefan, chorąży kaliski 1549 r. (Conv. Piotrk.), zabiegły gospodarz, należał już do majętniejszego obywatelstwa wielkopolskiego; Stefan miał córkę N. za Mikołajem Orzelskim i synów: Jana v. Janusza i Stefana, którzy są założycielami dwóch znanych linij tego domu, a od trzeciego Andrzeja mają pochodzić Grudzińscy, dotychczas istniejący w Polsce i na Litwie.

Linia Jana v. Janusza. Jan v. Janusz, założyciel tej linii, dziedzic Grudny, Dąbrówki, Wełmy i Boruchowa, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe), stronnik Stefana Batorego w bezkrólewiu, kasztelan krzywiński 1576 r., umarł 1588 r., pozostawiając dzieci: Jana, Zygmunta, Andrzeja, Władysława, Jakóba i Zofię. Z nich Jan, kasztelan nakielski 1602 r., z żony Maryanny Iwińskiej miał mieć syna Zygmunta, kasztelana nakielskiego 1646 roku.

Zygmunt, drugi syn Jana v. Janusza, kasztelan kruszwicki 1593 r., wojewoda rawski 1601 r., starosta inowrocławski, wymowny i zdolny, lecz burzliwy, rozgniewany na Zygmunta III, że mu odmówił starostwa sochaczewskiego, czynny wziął udział w rokoszu Zebrzydowskiego, należał do zjazdów w Kole i w Jędrzejowie i popierał akt detronizacyi króla. Król Zygmunt, niepomny niegodnych czynów wojewody, nietylko przebaczył mu jego występne działania, ale zrujnowanego przez rokosz wspierał starostwami i losem jego dzieci zajmował się. Wojewoda Zygmunt umarł 1617 r., pozostawiwszy z żony Barbary Karśnickiej (Metr. Kor.), podkomorzanki łęczyckiej, córkę Maryannę za Janem Zebrzydowskim i dwóch synów, Stefana i Andrzeja.

Andrzej, dziedzic Poddębic, podkomorzy inowrocławski 1643 r., wojewoda rawski 1644 r., pobożny i gospodarny, fundator klasztoru Reformatów w mieście Lutomiersku, z żony Anny Gembickiej, kasztelanki międzyrzeckiej, miał synów: Melchiora, Marcina, Kazimierza, Andrzeja, Jana i Jakóba (Metr. Kor., Sigil., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

Melchior podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem, a 1674 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; kasztelan brzesko-kujawski 1660 r., a sieradzki 1680 r., miał dwie żony, Jadwigę Sokołowską i Annę Sierakowską, z których pozostawił synów: Józefa, rotmistrza pancernego, Karola i Melchiora (Metr. Kor., Sigil.).

Marcin, drugi syn Andrzeja, wojewody rawskiego, podkomorzy inowrocławski 1663 r., występował 1667 r. w procesie o sumy (Conv. Vars.).

Kazimierz, trzeci syn Andrzeja, wojewody, chorąży bełzki 1662 r., rotmistrz królewski i starosta bolimowski 1667 r., kasztelan brzesko-kujawski 1690 r., był żonatym z Konstancyą ze Stanisławie Stanisławską, wdową po Krzysztofie Koniecpolskim, wojewodzie bełzkim (Metr. Kor., Sigil., Don. Vars.).

Stefan, starszy syn wojewody Zygmunta, starosta ujski, pilski i bolimowski, komisarz do układów z Wołoszą 1612 r., ascetycznie pobożny i hojny nadawca Jezuitów, umarł 1640 r.; miał dwie żony, Konstancyę Opalińską, marszałkównę nadworną koronną, i Konstancyę-Urszulę Kołaczkowską, kasztelankę krzywińską, z której córka Maryanna za Janem-Dominikiem Działyńskim, kasztelanem chełmińskim, i synowie: Zygmunt, Jan, zmarły młodo w 1640 r. i Mikołaj-Wiktor, starosta ujski, gołubski, pilski i guzowski, krajczy królowej, podpisał-elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską; deputat na Trybunał 1681 r., fundator klasztoru Reformatów w Miedniewicach blisko Warszawy, miał trzy żony: Barbarę-Domicelę ze Szczawina Szczawińską, wojewodziankę kujawską, wdowę po Konstantym Lubomirskim, podczaszym koronnym, Zofię-Barbarę Sapieżankę, córkę wojewody i hetmana Pawła Sapiehy, i Lukrecyę-Katarzynę ks. Radziwiłłównę, kanclerzankę litewską, 2v. za Fryderykiem Denhoffem, podstolim litewskim. Mikołaj-Wiktor um. 1704 r. bezpotomnie.

Zygmunt, syn Stefana i Kołaczkowskiej, starosta bolimowski i ujski 1645 r., poseł na sejm 1668 r., zmarł 1681 r.; z żony Katarzyny Przyjemskiej jego córka Ewa za Michałem Działyńskim, kasztelanem brzeskim, i,synowie, Adam bezpotomny i Zygmunt, po którym z żony Teresy Rydzyńskiej, cześnikówny kaliskiej, córki: Zofia za Mikołajem Rydzyńskim, Maryanna lv. Tomaszowa Olewińska, 2v. Rochowa Zbijewska i syn Karol, z kasztelana nakielskiego 1744 r., kasztelan gnieźnieński 1754 r., a poznański 1756 r., umarł 1758 r., pozostawiając z żony Krystyny Świnarskiej synów, Adama, 1775 r. cytowanego w Vol. Leg., ożenionego z Eleonorą Krzycką, kasztelanką krzywińską, i Zygmunta.

Zygmunt, poseł na sejm 1764 r., szambelan królewski, dziedzic dóbr Chodzieży i Oleśnicy, otrzymał tytuł hrabiowski pruski 1786 r. z odmianą w herbie - tarcza niemiecka z małą środkową, na której rodzinny herb Grzymała; tarcza główna rozdzielona na cztery pola, a przez środek przedzielona pasem czarnym, w pierwszem polu herb Rawicz, w drugiem herb Poraj, w trzeciem niebieskiem przez środek pas złoty, nad nim trzy lilie białe rzędem, pod nim trzy lilie białe, dwie i jedna, w czwartem polu zielonem herb Łodzia; na hełmie korona hrabiowska, w niej ogon pawi, na tym trzy miecze, jak zwykle w herbie Grzymała. Tarczę podtrzymują dwaj rycerze bez bród, lecz wąsaci, po jednym z każdej strony tarczy, a uzbrojeni każdy halabardą, u ich nóg chorągwie i kotły. Hr. Zygmunt z żony Teresy Krzyckiej, kasztelanki krzywińskiej, pozostawił córkę Józefę za Ignacym Kołaczkowskim i syna Antoniego.

Hr. Antoni, dziedzic dóbr Rybno, Łagiewniki, Oleszyn, Jaguniewice, Popowo, Pląskowo, Wymysłów, Podlesie Wysokie 1805 r., Drzązgowo i Morakowo, poseł na sejm 1812 r., z 1-ej żony Maryanny Dorpowskiej miał córki: Joannę, Józefę i Antoninę, a z 2-iej Anny Białobłockiej córki, Teresę, Amelię i syna Zygmunta. Zcórek: Joanna, zaślubiona 1820 r. cesarzewiczowi ks. Konstantemu Pawłowiczowi, została księżną łowicką, Józefa, żona hr. Wacława Gutakowskiego, Antonina, żona generała Dezyderego Chłapowskiego, Teresa za Wiktorem, a Amelia za Emilem Szołdrskimi.

Hr. Zygmunt, dziedzic dóbr Drzązgowo i inne 1868 r, ożeniony z Maryą Działyńską, córką hr. Tytusa, ma z niej dzieci: Celinę, Zofię zaślubioną hr. Stanisławowi Broel-Platerowi, hr. Jana, dziedzica Drzązgowa, i hr. Adama, dziedzica dóbr Brodowo.

Linia Stefana. Jej założyciel Stefan, młodszy syn Stefana, chorążego kaliskiego, kasztelan nakielski 1576 roku, starosta wałecki, otrzymał w 1576 roku wieś Detrychdorf; zabiegły gospodarz, czynny brał udział w sprawach krajowych. W 1573 r. był rotmistrzem wojska zebranego przez Wielkopolan dla obrony granic, w 1575 r. popierał elekcyę Piasta, a następnie Stefana Batorego i z zawiadomieniem o jego wstąpieniu na tron posłował do Iwana Groźnego; w 1579 r. należał do wyprawy moskiewskiej jako członek rady wojennej, i do najważniejszych rozporządzeń i zamysłów króla był przypuszczony, a w bezkrólewiu 1587 r. popierał Jana Zamoyskiego i, wystawiwszy pułk jazdy przeciwko arcyksięciu Maksymilianowi, walczył pod Byczyną. Kasztelan z żony Jadwigi z Cerekwicy miał syna Zygmunta.

Zygmunt, starosta mieściski 1591 r., kasztelan biechowski 1613 r., międzyrzecki 1618 r., wojewoda inowrocławski 1621 r., a kaliski 1628 r., pan ogromnego majątku i jeden z pierwszych kapitalistów ówczesnych, z wyznania kalwińskiego przeszedł przed śmiercią na katolickie; z żony Anny Opalińskiej, krajczanki koronnej, jego córki, Anna-Konstancya za Adamem Przyjemskim, oboźnym koronnym, Izabela za Pawłem Działyńskim, starostą nieszawskim, oraz synowie, Piotr-Samuel i Andrzej-Karol.

Piotr-Samuel, starosta szredzki i mieściski, deputat do rady wojennej 1634 r., z żony Katarzyny Komorowskiej miał syna Zygmunta-Aleksandra, wojownika przeciwko Szwedom, który w 1616 r. otrzymał w posesyą części dóbr Montwy.

Andrzej-Karol, pułkownik wojska zaciągniętego przez Wielkopolan 1648 r. przeciwko Kozakom, kasztelan nakielski 1650 r., wojewoda kaliski 1653 r., a poznański 1661 r.; w 1655 r. jeden z naczelników pospolitego ruszenia przeciwko Szwedom, uległ namowie swego szwagra Opalińskiego wojewody i należał do poddania Wielkopolski królowi Karolowi X. Już przecież następnego roku nietylko że opuścił nieprzyjaciół, ale zbrój no przeciwko nim wystąpiwszy, przyłożył się do ich wypędzenia z kraju; odznaczył się w oblężeniu Kalisza i Torunia, w bitwie pod Dębnicą i innych. Wojewoda, w dojrzalszym wieku pobożny i przykładnych obyczajów, umarł 1678 r., pozostawiając z żony Maryanny Święcickiej dwóch synów; z nich jeden umarł młodo, drugi Stefan-Adam, dziedzic m. Wieleń, podstoli koronny 1677 r., walczył pod Wiedniem 1683 r. Podstoli z dwoma żonami, Niemojewską, wdową po Urielu Czarnkowskim i Wiktoryą Trzebuchowską, wdową po Pawle Szczawińskim, wojewodzie inowrocławskim, bezpotomny.

Z tej familii. Maciej z Grudny 1563 r. Franciszek, Stefan i Ziemowit, bracia rodzeni, 1581 r. Andrzej, starosta nowomiejski i dobrzyński 1606 r. Maciej podpisał elekcyę 1632 r. Stanisław, kasztelan i starosta rogoziński, żonaty z Ewą-Allogisą Zbyszewską, 1v. Smogulecką 1663 r.; jego córka Ewa za Adamem Brezą, kasztelanem santockim. Rafał z wojew. Sieradzkiem, Aleksander z wojew. kaliskiem i Piotr z wojew. Witebskiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan, syn Stanisława, starosty rogozińskiego, starosta rawski i Wasilewski, porucznik husarski 1704 r., gorliwy stronnik Stanisława Leszczyńskiego, był w 1707 r. marszałkiem Trybunału koronnego; w 1712 r. mianowany od Leszczyńskiego generalnym regimentarzem wojsk koronnych, w kilku potyczkach rozgromił Sasów, a szczególniej pod Pyzdrami, nie znalazłszy przecież odpowiedniego poparcia w narodzie i napierany przez przeważające siły nieprzyjaciół, został pobity i zmuszony do cofnięcia się na Szlązk. Stefan, burgrabia piotrkowski 1778 - 1784 r., pisarz grodzki sandomierski 1771 - 1794 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Conv. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie).

Józef, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 roku.

Po Karolu, w 1742 r. dziedzicu dóbr Strzelce i inne, syn Tomasz miał syna Antoniego, po którym z żony Balbiny Bajerówny syn Teodor wylegitymowany w Królestwie 1856 r.

Po Pawle, subdelegacie opoczyńskim 1765 r., syn Tomasz pozostawił syna Karola, a ten Ignacego, ożenionego z Agatą Jarczewską, z której syn Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1860 r.

Z osiedlonych na Litwie. Maciej podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Kazimierz, syn Jana, deputat sądów pow. prużańskiego i Paweł, syn Klemensa, urzędnik na Litwie 1859 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani:
a) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Benedykt, Szymon i Felicyan, synowie Krzysztofa, oraz Aleksander, Antoni i Feliks, synowie Benedykta, 1858 r.;
b) gub. grodzieńskiej: Wincenty, syn Michała, z synami: Adamem, Ignacym, Konstantym i Wincentym, Kazimierz, syn Jana, z synem Eustachym, Wincenty, syn Jana, Józef i Nikodem, synowie Stanisława, oraz Wincenty, syn Gedeona, z synem Konstantym 1854 r.;
c) gub. kowieńskiej: Jan i Józef z synem Karolem, synowie Józefa, Cezary, syn Michała, z synem Janem, Karol i Teofil, synowie Karola, i inni 1837 - 1868 r.

GRUDZIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GRUDZIŃSKI h. PAPRZYCA. Stefan i Jakób, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 - 1860 r.

GRUDZIŃSKI. Dwóch Maciejów, Michał, Stanisław i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

Po Jakóbie, nobilitowanym 1793 r., z żony Ewy Mazaraki syn Paweł, dziedzic dóbr Gapinin, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; z żony Ludwiki Białeckiej jego syn Kazimierz wylegitymowany 1851 r.

Ludwik, asesor kolegialny, urzędnik ros., otrzymał przyznanie szlachectwa z zasady urzędu w Cesarstwie 1852 r. i z synem Józefem zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRUDZKI v. GRUCKI. Wzięli nazwisko od wsi Grudzkie, w pow. bielskim; dziedzic tej wsi Wojciech, syn Stanisława, i Marcin 1559 r. Paweł, syn Wojciecha, 1673 roku cytowani w aktach łomżyńskich.

GRUJA h. PRAWDZIC. Mikołaj zabity od Kozaków w czasie ich buntu za króla Jana Kazimierza; z żony Maryanny Biesiadowskiej pozostawił syna Samuela (Zap. Tryb. Lubel.), pułkownika i towarzysza wypraw wojennych, słynnego wojownika ks. Jeremiasza Wiśniowieckiego. Samuel, podkomorzy inflancki, przeniósłszy się do Małopolski, kupił majątek Sarny, w ziemi stężyckiej, i z żony Konstancyi Libiszowskiej, pozostawił syna Mikołaja, towarzysza husarskiego, podczaszego latyczowskiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Anny Falęckiej, 2v. Samuelowej Nahoreckiej, starościny kotelnickiej, jego synowie: Samuel, Stanisław, podczaszy latyczowski i Heronim, wojski stężycki. Maryanna, żona 1v. Stanisława Rudzińskiego, skarbnika nurskiego, 2v. Kazimierza Dziaduskiego 1724 roku (Ks. Gr. Opoczyńskie).

Samuel, stolnik bracławski 1732 r., zaślubił Joannę Ledóchowską i z niej miał syna Józefa, dziedzica Kossowa, starostę kotelnickiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; szambelan królewski 1766 r. (Sigil.), i kawaler orderu św. Stanisława, żonaty z Teresą, córką Antoniego Jełowickiego, podkomorzego nowogrodzkiego (Don. Vars.), pozostawił syna Stanisława, po którym z Maryanny Potrykowskiej syn Józef z żony Potrykowskiej ma syna Stanisława, ożenionego z Maryą Rudzką (Żychl.).

Paweł, syn Józefa, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r.

GRULEWSKI. Kazimierz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.

GRUMKOWSKI. Szymon, skarbnik nurski i dworzanin królewski 1669 r. (Vol. Leg.).

GRUNDLICH h. NAGRODA. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej niebieskiej części lemiesz z prawej, a sierp z lewej strony obok siebie, w dolnej części czerwonej szyszak, przekrzyżowany mieczem, a pod niemi gołąb, trzymający w dziobie gałązkę wawrzynową.

Ten herb ze szlachectwem otrzymał w 1823 r. Jan, pocztmistrz w Lublinie, następnie dyrektor Pocztamtu Głównego, w nagrodę 25 letniej służby; wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

GRUNER h. GRUNER. Zygmunt, syn Karola, z synem Aloizym wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GRÜNFELD. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.

GRÜNHOFF h. GRYNHOFF. Jan z synami: Henrykiem, Janem, Tadeuszem i Józefem, oraz Gustaw i Karol, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 - 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GRUNTOWSKI h. PRZEROWA. Paweł z synami: Janem, Tomaszem i Tadeuszem, oraz Jan i Jakób z synem Eustachym, synowie Onufrego, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GRUNWALTH de JASSIECZ h. DOŁĘGA. Michał, posiadacz czterech łanów gruntu we wsi Waltkowicze 1526 r., obywatel m. Malborga, właściciel sześciu łanów gruntu pod wsią Sembrowo i jatki w Malborgu 1533 r., otrzymał nobilitacyę i herb Dołęgę 1540 r. (Metr. Kor.).

GRUSICKI (czy nie GROSICKI?). Jan podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sandomierskiem.

GRUSIEWICZ h. NADZIEJA. Herb - w polu czerwonem kotwica,  uchem do góry, pod którą gwiazda złota ośmiopromienna; w koronie na hełmie takaż gwiazda między dwoma strusiemi piórami.

Jan otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1794 r. (Kancl.).

GRUSKI. Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. sandomierskiem.

GRUŚWICKI h. KORCZAK. Michał, syn Ignacego, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

GRUSZCZEŃSKI v. GRUSZCZYŃSKI h. BELINA. Byli w wojew. sandomierskiem, a piszą się z Gruszczyna, w pow. chęcińskim. Zbigniew, dziedzic Gruszczyna, Lipna i Przybyradowa 1508 r., Piotr, dziedzic na Jurkowie 1536 r., a Samuel, dziedzic części Powęzowa 1540 r. (Ks. poborowe). N., sędzia ziemski sandomierski około 1550 r. Filip i Łukasz 1587 r. Dobiesław ożeniony z Zofią Skotnicką 1592 r. Aleksander, rotmistrz pułku wojewody bełzkiego 1664 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, dziedzic dóbr Lipa, w pow. opatowskim 1856 r. Andrzej, podpisarz sądowy w Kozienicach 1866 - 1874 r.

GRUSZCZYŃSKI h. PORAJ. Baronowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Jan, biskup kujawski 1448 r., kanclerz wielki kor. 1455 - 1467 r., biskup krakowski 1461 - 1464 r., arcybiskup gnieźnieński 1464 r., um. 1473 r. Bartłomiej, kasztelan kaliski 1468 - 1485 r. Mikołaj, kasztelan wieluński 1494 - 1526 r. Jan, kasztelan inowłodzki 1530 r. Stanisław, kasztelan konarsko-sieradzki 1575 r. Adam, kasztelan nakielski 1699 r., gnieźnieński 1702 r., a kaliski 1709 r., um. 1713 r.

Jeszcze w XV stuleciu mianem tej rodziny było Kośmider, które nawet jedna jej gałąź zachowała jako nazwisko. Ci Kośmiderowie pisali się od majątków z Gruszczyc, Iwanowic, Koźmina i Gorniewic, a w XV stuleciu od tych majątków wzięli nazwiska Gruszczyński i Koźmiński. Jan na Gruszczycach i Gorniewicach Kośmider, chorąży, a podobno i kasztelan sieradzki, z żony Małgorzaty Naramowskiej zostawił pięciu synów: Jana, Andrzeja, Marcina, Bartłomieja i Mikołaja.

Jan, z pisarza sekretarz królewski, kanonik gnieźnieński i kustosz krakowski, towarzyszył Władysławowi III do Węgier, a w 1444 r. wysłany był od tego króla do Stanów koronnych z zawiadomieniem o uchwalonej nowej wojnie z Turkami; zręczny i zdolny, pozyskawszy względy Kazimierza IV, od niego mianowany był biskupem kujawskim 1448 r.; biskup krakowski 1461 r., a arcybiskup gnieźnieński 1464 roku, kanclerzem wiel. kor. został w 1455 r.

Andrzej, ulubiony brat arcybiskupa, został za jego poparciem archidyakonem kaliskim, kanonikiem gnieźnieńskim i włocławskim, a w 1466 r. kanonikiem krakowskim, łęczyckim i sandomierskim; Andrzej zm. 1482 r.

Marcin, mistrz dekretów, był kanonikiem krakowskim, gnieźnieńskim, łęczyckim i włocławskim, proboszcz kruszwicki 1461 r. i scholastyk płocki 1463 roku.

Bartłomiej, dziedzic dóbr Iwanowic, z podkomorzego sieradzkiego 1455 r., kasztelan kaliski 1468 r., od nabytego majątku Koźmin wziął nazwisko Koźmiński; po kasztelanie z Jadwigi z Żelaznej Koźmińskiej synowie: Bartłomiej, Jan i Piotr, dziedzice na Wielkim Koźminie (Conv. Piotrk.).

Mikołaj, ostatni z synów Jana, chorążego sieradzkiego, stale zwany Kośmider, dziedzic Kotulina, podstoli poznański, starosta odolanowski, został 1465 r. chorążym kaliskim (Conv. Piotrk.); pozostawił synów: Wawrzyńca, starostę ostrzeszowskiego i bolesławskiego 1480 r., Jana i Mikołaja. Jan Kośmider, dziedzic Gruszczyc, starosta odolanowski 1484 roku, miał synów: Mikołaja, Piotra, Marcina i Jana.

Mikołaj, najmłodszy z synów Mikołaja, chorążego kaliskiego, dziedzic Gruszczyc i Dusznik, kasztelan wieluński 1494 r., pozostawił syna Jana, kasztelana inowłodzkiego 1530 r., starostę sieradzkiego, po którym z żony Anny z Kobylan synowie: Stanisław, Marcin i Mikołaj 1563 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk.); z nich Stanisław, kasztelan konarsko-sieradzki 1575 r., żonaty z Anną Zaksińską, a Marcin był dziedzicem części dóbr Góry, w pow. kaliskim 1579 r. (Ks. poborowe).

Olbracht, syn Macieja, dziedzic Chotowa, żonaty z Anną Kwilecką, ustąpił części Gruszczyna Andrzejowi, synowi Jana Gruszczyńskiego 1605 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Krzysztof Kośmider podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wieluńską. Krzysztof w ziemi lwowskiej 1651 r. Adam, sędzia kapturowy poznański 1696 r., stronnik Contego, podburzał w 1697 r. szlachtę pruską przeciwko Augustowi II, za co był zapozwany i kondemnowany, lecz uwolniony następną ogólną amnestyą, od tego jednak czasu stronił od dworu; kasztelan nakielski 1699 r., gnieźnieński 1702 r., a kaliski 1709 r., umarł 1713 r., był żonatym 1v. z Katarzyną Konarzewską, 2v. z Zofią Przyjemską (Metr. Kor.). Wojciech, cześnik wschowski 1709 r. Jerzy, stolnik żytomierski 1724 r. Jan-Rafał, dworzanin królewski i ekonom rogoziński 1719 r., żupnik krakowski 1730 r. i administrator tych żup 1743 r., podkomorzy królewski 1735 r., z żony Ludwiki Golczówny pozostawił synów: Bogusława, Jana, Jerzego i Ksawerego 1746 r. (Sigil.). Franciszek, rotmistrz 1750 r., podpułkownik 1752 r., pułkownik 1755 r., ostatnio 1765 r. generał-major wojsk koronnych, podpisał z wojew. kaliskiem elekcyę 1764 r. Ernest-Kazimierz, pułkownik wojsk koronnych 1772 r. (Sigil.). Tadeusz Koźmin wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Adolf, dóbr Broniszów, Fryderyk, dóbr Dołka, i Franciszek, dóbr Błazowka dziedzice w Galicyi 1855 r.

Po Wojciechu, cześniku wschowskim 1710 r., syn Adam miał syna Pawła, a ten Stefana, ożenionego z Agnieszką Rutkowską, z której syn Damazy wylegitymowany w Królestwie 1862 r.

Antoni, dyrektor Towarzystwa Kredytowego w Prusach Zachodnich, właściciel znacznych majątków w tej prowincyi, otrzymał 1809 r. od króla pruskiego tytuł barona z przydomkiem von Rosenberg.

Marcin i Narcyz, synowie Macieja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1855 r.

GRUSZECKI h. LUBICZ. Piszą się z Gruszki, w pow. krasnostawskim; licznie rozrodzeni brali przydomki Czeder, Guzek, Prus i inne. Jan, Jakób, Paweł Czeder, Wacław, Wojciech Żakowicz i Zygmunt Guzek, współdziedzice dóbr Gruszki Wielkiej, a Dobrogost, Szymon i Wojciech, dziedzice dóbr Gruszki Małej 1564 roku (Ks. poborowe). Stanisław, syn Jana, 1590 r. i Jan, syn Mikołaja, 1602 r. dziedzice na Wielkiej Tarnawce. Jan, syn Stanisława; zwanego Prus, ustąpił części dóbr Wielka Gruszka Wojciechowi, synowi Zygmunta, Gruszewskiemu 1595 r. Marcin, Jan, Felicya, Barbara i Anna, dzieci Macieja, wnukowie Jana Kurek, 1607 r.

Po Stanisławie synowie: Aleksander, Jan, Kazimierz, Piotr i Zygmunt 1630 r.; z nich Aleksander, komornik graniczny kamieniecki 1652 r., właściciel części dóbr Krasnostawca. Bronisław, syn Piotra, dziedzic Piotrowa i Siekierczyna, łowczy czerniechowski 1634 r., podczaszy 1649 r., a od 1650 r. cześnik halicki, wystawił w dobrach swych Hołoskowicach, na Podolu, obronny zamek; z żony Maryanny Korycińskiej miał trzech synów: Samuela, stolnika czerniechowskiego 1673 r., żonatego z Zuzanną Libiszowską, Aleksandra, cześnika halickiego 1661 r., i Jana-Franciszka (Zap. Tryb. Lubel., Sigil., Metr. Kor.).

Jan-Franciszek, łowczy czerniechowski 1666 r., miał córkę Franciszkę za Krzysztofem Dulskim i syna Stanisława, łowczego czerniechowskiego 1706 r., żonatego z Joanną Przyłuską, po którym synowie: Bronisław, Jakób, Józef i Michał. Z nich Bronisław, łowczy dźwinogrodzki 1757 roku, żonaty z Petronelą Dulską, miecznikówną warszawską, i Józef, stolnik krasnostawski 1762 r. (Sigil., Metr. Kor.).

Bartłomiej, syn Jana, dziedzic na Gruszce 1580 r., miał syna Jana, po którym syn Stanisław-Jan, pisarz grodzki czerniechowski 1652 r., podstarosta kamieniecki, chorąży latyczowski, podsędek 1660 r., a od 1672 r. sędzia ziemski podolski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podolskiem; sędzia z dwóch żon, Heleny Chrząstowskiej i Katarzyny Szczuczanki pozostawił synów: Jacka, Ignacego, Jana, Józefa i Pawła.

Jan na Gruszce, podstoli trembowelski 1695 r., był żonatym z Katarzyną Przedborówną. Józef, sędzia grodzki i podsędek podolski 1708 r., ożeniony z Anną Garnuchowską, pozostawił córkę Elżbietę za Archibaldem-Andrzejem Glowerem i synów: Tomasza, cześnika podolskiego 1726 r., żonatego z Anielą Żochowską 1730 r., Kazimierza, Jezuitę, i Michała.

Michał na Wielkiej Gruszce, towarzysz wojsk litewskich 1754 roku, stolnik krasnostawski 1760 r., zaślubił Annę Trzeszczkowską i z niej miał dzieci: Salomeę, Maryannę za Franciszkiem Szaniawskim, łowczym smoleńskim, i Józefa, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym syn Antoni wylegitymowany 1828 r. (Metr. Kor., Sigil., Zap. Tryb. Lubel., Arch. Jarmolinieckie).

Mikołaj, podwojewodzy bracławski 1644 r. Stanisław 1674 r. z wojew. ruskiem, Adam, dwóch Janów, Józef, Józef-Stanisław, Stanisław i Wojciech z ziemią chełmską, dwóch Janów, dwóch Mikołajów z wojew. lubelskiem i Bronisław z ziemią halicką 1697 r. podpisali elekcye.

Antoni, podczaszy dobrzyński 1725 r., pisarz grodzki chełmski, wojski krasnostawski, ostatnio sędzia ziemski chełmski 1755 r. Andrzej, horodniczy starodubowski 1765 r.

Antoni, superintendent ceł krakowskich 1776 roku, skarbnik oświęcimski 1776 - 1783 roku. Jan, komornik ziemski lubelski 1788 roku. Jan, susceptant grodzki kijowski 1791 r. Ignacy, komornik grodzki lubelski 1790 - 1793 r. Karol, starosta łosieński, a po upadku kraju marszałek humański, ożeniony z Pelagią Trembińską, miał córkę Genowefę za Aleksandrem Dachowskim i synów, Kajetana, po którym syn Erazm 1874 r., i Władysława, dziedzica Poręby, po którym z żony Cezaryny Jaczewskiej córka Julia za Augustem-Sobiesławem hr. Mieroszewskim i syn Maryan, dziedzic dóbr Pławno 1875 r.

Jan, Jakób, Ignacy, Józef i Adam 1782 r., Łukasz, Franciszek i Kazimierz 1783 r. wylegitymowani w Galicyi, a Józef, Łukasz i Błażej zapisani do Stanu magnatów i wylegitymowani w Galicyi 1783 r.

Jan, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 roku.

Po Piotrze, dziedzicu dóbr Wierciszewo 1690 r., pochodzący: 1) Kacper, sędzia apelacyjny Królestwa 1820 - 1826 r., po którym z Franciszki Chociszewskiej synowie: Władysław, dziedzic dóbr Wargule, w pow. bialskim, radca Towarzystwa Kredytowego, zasłużony w obywatelstwie, Konstanty, sędzia Trybunału, a następnie prokurator w Lublinie, i Ludwik, kanonik łowicki, wylegitymowani w Królestwie 1837 r.; po Władysławie z Ludwiki Lewickiej synowie, Aleksander i Konstanty, sędzia Trybunału w Warszawie 1875 r.

2) Jan, syn Michała, rządca dóbr kodeńskich, w pow. bialskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Po Ignacym, komorniku zakroczymskim 1791 - 1793 r., z żony Urszuli Kuroszówny, syn Jan Nepomucen, dzierżawca dóbr Bobrowniki, w pow. łukowskim, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.

Edward, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 - 1852 r.

Z osiedlonych na Litwie. Wincenty, syn Józefa, Rafał, syn Franciszka, Stanisław, syn Michała, i Józef, syn Bartłomieja, z synami, Antonim i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 - 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Karp, syn Eustachego, szlachcic polski, osiedlił się w Rosyi w końcu XVI stolecia i został nadany posiadłościami ziemskiemi; jego syn Eliasz, wojewoda w Białem Jeziorze 1610 r., miał syna Fedora, a ten Siemiona, po którym córka Agafia zaślubiła cara Fedora Aleksiejewicza 1680 r., lecz już następnego 1681 r. umarła.

GRUSZECKI h. ŚLEPOWRON. Po Antonim, dziedzicu dóbr Ostrów i inne, na Wołyniu 1715 - 1735 roku, pozostało dwóch synów, Jan i Józef; po Janie pochodzący: Mikołaj, Jan i Antoni, synowie Daniela, Jan z synami: Apolinarym, Antonim i Emilianem, Antoni z synami: Michałem, Ignacym i Wincentym, oraz Ludwik i Dyonizy, synowie Jana; a po Józefie pochodzący: Leopold, Adam, Władysław, Longin, Franciszek i Karol, synowie Ksawerego, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRUSZEWICZ. Franciszek v. Michał-Franciszek, sekretarz królewski 1669 roku (Metr. Kor.), kapitan wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1683 r. w wynagrodzeniu zasług wojennych; 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. kaliskiem.

GRUSZEWSKI v. GRUSZOWSKI h. KORCZAK. Na Rusi Czerwonej i Białej. Bonawentura, Jan, Maciej i Joachim wylegitymowani w Galicyi 1783 r. Jan, syn Michała, z synami, Sylwestrem i Michałem, Paweł z synami, Jakóbem i Onufrym, oraz Michał, synowie Aleksandra, w pow. pińskim, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GRUSZKOWSKI. Piszą się z Gruszki, w ziemi halickiej. Błażej, pisarz skarbowy 1660 r. Andrzej, podczaszy chełmiński 1673 r. (Metr. Kor.). Kacper wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GRÜTZMACHER. Karol, komisarz obwodu kujawskiego, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1839 r. z zasady posiadanego orderu św. Anny II klasy; dziedzic dóbr Bieganowo, w pow. włocławskim 1856 r.

GRUZDŹ h. GROTY. Stanisław, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

GRUZDŹ h. TRĄBY. Leon i Stanisław, synowie Józefa, Witold, Wiktor i Julian, synowie Hipolita, Henryk, Wiktor, Stanisław i Tomasz, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Józef, syn Kazimierza, dóbr Stulgi v. Sidoryszki, Witold, syn Hipolita, dóbr Suwortowo dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.

GRUZDŹ h. WĄŻ. Dominik, Jan i Michał, synowie Elizeusza, Konstanty, Kazimierz, Michał, Franciszek i Stanisław, synowie Franciszka, oraz Józef i Wincenty, synowie Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Michał, syn Elizeusza, i Jerzy, syn Antoniego, dóbr Szukiszki, Konstanty i Stanisław, synowie Franciszka, dóbr Grawże dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.

GRUZDŹ. Antoni, syn Stanisława, z braćmi, Adamem i Piotrem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 roku.

Kacper, syn Stanisława, sędzia grodzki upicki 1596 r. Aleksander, podczaszy rzeczycki, deputat na Trybunał litewski 1667 r., podpisał elekcyę 1674 r. z księztwem żmudzkiem. Stanisław na Żmudzi 1730 r.

GRUZEWICZ h. AKSAK. Józef z synami, Mikołajem i Bazylim, Kazimierz i Ludwik, synowie Wincentego, i inni, w pow. rzeczyckim, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GRUŻEWSKI h. LUBICZ. Na Litwie, a głównie na Żmudzi; ich gniazdem jednak ma być ziemia łomżyńska, a właściwem nazwiskiem Gruszecki, które zmienili na Grużewski, osiedliwszy się w XVI stoleciu na Litwie. Damian żonaty z Katarzyną Łaganowską 1585 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, namiestnik szawelski 1590 r., z żony Zofii Radzimowskiej miał córkę Dorotę 1v. za Piotrem Judyckim, 2v. za Janem Piotrowiczem ks. Puzyną (Bon.) i synów, Jana, Jezuitę, zmarłego 1646 r., i Jerzego. Jerzy, kilkakrotnie poseł na sejmy, komisarz do zapłaty wojska 1629 r., rotmistrz królewski, sędzia ziemski żmudzki, a następnie ciwun Wielkich Dyrwian, podpisał elekcyę 1632 r.; gorliwy kalwin, z żony Maryanny Podbereskiej, marszałkówny bracławskiej, jego córki: Dorota Mikołajowa Skorulska, starościna korniałowska, Jadwiga 1v. za Dymitrym ks. Kurbskim, 2v. za Ottonem Tyzenhauzenem, Anna 1v. za Władysławem Kierdejem, 2v. żona Mikołaja Bychowca, chorążego trockiego (Bon.), i syn Jan.

Jan, dworzanin pokojowy królewski, poseł na sejm 1648 r., podpisał elekcyę; ciwun Wielkich Dyrwian 1654 r., chorąży 1668 r., a ostatnio podkomorzy żmudzki, ożeniony z Teodorą Ogińską, kasztelanką trocką, pozostawił ośm córek i dwóch synów, Marcyana i Jakóba. Z córek: Elżbieta za Wilhelmem Korffem, Maryanna za Stefanem Frąckiewiczem, Helena, żona Teodora Billewicza, Anna 1v. za Grzegorzem Oborskim, starostą horbowskim, 2v. za Niezabytowskim, Joanna, żona Pawła Stryjeńskiego, wojskiego grodzieńskiego, Konstancya za Wespazyanem Sienickim, Krystyna Rynwidowa i Teodora 1v. za Zygmuntem Stryjeńskim, 2v. za Turłajem, a 3v. żona Adama Grothusa, starosty wilkijskiego.

Marcyan, stolnik żmudzki 1702 r., stronnik Contego, protestował przeciw elekcyi Augusta II. Jakób, stolnik żmudzki 1697 r., a 1702 r. nominowany chorążym nadwornym litewskim, nie utrzymał się przy tej godności i został w 1702 r. kuchmistrzem litewskim; spokrewniony z Ogińskimi, czynny wziął udział w walce szlachty litewskiej z Sapiehami i głównie przyłożył się do wyroku, ogłaszającego ich za zdrajców kraju i odejmującego im dostojności i majątki. Jakób umarł 1708 r., pozostawiwszy z żony Anny Potockiej, starościanki jabłonowskiej, synów, Jana i Marcyana.

Jan, dziedzic Kurszan, starosta szredzki, był deputatem kalwinów, litewskich na sejm 1733 r. z protestacyą przeciwko postanowieniu, usuwającemu dysydentów od urzędów i dostojności krajowych; starosta z żony Katarzyny Ottenhausenówny pozostawił syna Jakóba, który miał dwie żony, Aleksandrę Olędzką, z tej syn Stefan i Krystynę Mikuliczówną, z której syn Józef.

Stefan, dziedzic Kurszan, zaślubił Józefę Świderską i z niej miał synów, Edwarda i Wespazyana. Edward, dziedzic Kurszan, z żony Anieli Dymszanki, pozostawił syna Jana, żonatego z Heleną Skowrońską, a Wespazyan z żony Anieli Radowlańskiej ma syna Ignacego, ożenionego z Elżbietą Felińską i córki, Maryę za Michałem Węcławowiczem i Teklę.

Józef, syn Jakóba i Mikuliczówny, dziedzic Montwidowa, pozostawił synów: Zygmunta, Oskara, Emiliana i Krzysztofa; z nich:

Zygmunt, dziedzic Pilamontu, w gub. kowieńskiej, z żon, Anny i Wiktoryi Mikszewiczówien miał córkę Annę za Leonem Bogdanowiczem i synów, Zygmunta i Antoniego.

Oskar, dziedzic Montwidowa, zaślubił Otylię Grużewską i z niej ma syna Bolesława, dziedzica Johanopola 1882 roku, żonatego z Maryą Popławską.

Emilian, dziedzic Młodzianowa 1882 r., pozostawił syna Gustawa, żonatego lv. z Adelą Kurnatowską, 2v. z Irenę Ostachiewiczówną, z których syn Władysław i córki, Konstancya i Adela.

Krzysztof, ostatni z synów Józefa, pozostawił córkę Jakóbinę za Antonowiczem.

Marcyan, młodszy syn kuchmistrza Jakóba, dziedzic Kielm 1768 r., zaślubił Joannę Gintowt-Dziewiałtowską i z niej miał synów: Jerzego, generała-adjutanta wojsk litewskich, Maryana i Jakóba. Z nich Maryan, kapitan wojsk litewskich 1778 r., miał córkę Elwirę 1v. za Antonim Burbą, 2v. za Adolfem Przeciszewskim.

Jakób, dziedzic Kielm i Judejki, poślubił Dorotę Osten-Sacken i z niej pozostawił córki: Ludwikę za Michałem Sołtykowem, Ewę, żonę Aleksandra Kaczanowskiego, Otylię za Oskarem Grużewskim, Dorotę, żonę Stanisława Mikszewicza i synów: Juliusza, Jerzego, ożenionego z Józefiną Piłsudzką i Jana, po którym z Natalii Mikszewiczówny synowie: Bronisław ożeniony z Gabryelą Przeciszewską, Juliusz żonaty z Maryą Duraszewiczówną i Jakób ożeniony z Ludwiką Kuczewską (Bon.).

Z tej familii. Jakób, chorąży żmudzki, i Krzysztof, sędzia ziemski żmudzki, 1674 roku, Jakób i Marcyan z księztwem żmudzkiem, Samuel z wojew. mińskiem i Jan z ziemią łomżyńską 1697 r. podpisali elekcye. Ignacy, syn Jana i Emilii z Górskich, dziedzic dóbr Muśniki-Borejki, w wojew. wileńskiem 1766 r., miał syna Tomasza. Jakób Gruszewski, starosta spigulski, cytowany w Vol. Leg. 1775 roku.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. kowieńskiej, pochodzący po Stanisławie, synu Tomasza, i Mateuszu, synu Jana, a między innymi: Stefan, syn Jakóba, z synami, Edwardem i Waleryanem i tego syn Ignacy, Alfons z synem Antonim. Konstanty i Gustaw, synowie Emiliana, Adam, syn Oskara, Bronisław, Jakób i Julian, synowie Jana, Kazimierz i Ignacy, synowie Justyna, i t. d. 1849 - 1866 r.; b) gub. wileńskiej: Joachim, syn Szymona, z synem Teodorem i tego synowie, Jan i Ludwik, Franciszek, Michał i Justyn, synowie Teodora, 1861 r.; c) gub. mińskiej: Józef, syn Aleksandra, z synami: Marcinem, Aleksandrem i Janem-Konradem 1863 r.

Andrzej wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Wincenty i Jan, bracia rodzeni, 1790 r.; z nich Wincenty, urzędnik celny, zaślubił Wilhelminę ze Schelingów i z niej pozostawił syna Feliksa-Filipa, żonatego z Dorotą Turosławską 1820 r. Floryan, oficer wojsk polskich 1831 r., dr. medycyny, dziedzic dóbr Dębowa Góra, w pow. gostyńskim 1856 r.

GRYCEWICZ h. TOPÓR. Piotr i Ildefons, synowie Franciszka, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1824 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GRYCEWICZ h. WAKSMAN. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 i 1820 r.

GRYCZKA. Byli w północnem Mazowszu; z nich Jan, regent do rozdawnictwa soli w ziemi łomżyńskiej 1590 r. Michał 1600 r. w pow. kamieńczykowskim.

GRYFIN h. GRYF. Stefan podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem. Kazimierz, syn Ludwika i Magdaleny z Orłowskich, dziedzic wsi Łubki, w wojew. lubelskiem 1773 r. (Don. Vars.). Ludwik, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1801 r.

GRYFSKI. Po Stanisławie z Eufrozyny Pauszanki syn Jan i córki, Anna Ruszkowska i Anastazya, żona Macieja Zakusiły 1721 r. (Bon.).

GRYGOROWICZ h. LUBICZ. Adam zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r.

GRYGOROWICZ. Jan, syn Maksymiliana, radca dworu, z synem Pawłem i tego synowie: Klemens, Mikołaj i Konstanty wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRYGOWICZ. Karol, szef biura w Komisyi Wojny Królestwa Polskiego 1830 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1843 r. z zasady posiadanego urzędu; jego syn Józef, dziedzic dóbr Kietlin 1868 r., ożeniony z Dzierzbicką.

GRYGULEWICZ h. ŻÓRAW. Aleksander, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r.

GRYKOLEWSKI h. SZELIGA. Na Podolu; z nich Antoni, syn Adama, skarbnik trocki, miał syna Apolinarego, po którym synowie, Adolf i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie 1835 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRYKOWSKI. Jan, major lekkiej jazdy wojsk koronnych 1792 r. (Sigil.).

GRYLEWSKI h. TOPÓR. W Wielkopolsce, wzięli nazwisko od wsi Grylewa, w pow. kcyńskim. Jan, pisarz królewski, kanonik gnieźnieński i poznański 1485 r. Jan i Piotr, dziedzice Grylewa 1577 r. (Ks. poborowe). Kacper podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kaliskiem.

GRYLSKI. Jan, Jakób i Stanisław, synowie Andrzeja, 1708 roku w ziemi lwowskiej.

GRYM. Piotr 1720 r., z żony Krystyny miał córkę Annę lv. za Janem Vergierem, porucznikiem artyleryi koronnej, 2v. za Aleksym Chylińskim, podstolim brzesko litewskim. Piotr ożeniony z Maryanną Mościcką. 1792 r. (Metr. Kor., Don. Vars.).

GRYMANI. Jan, rotmistrz wojsk koronnych 1660 r. (Sigil.).

GRYNASZEWICZ. Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim.

GRYNIEWICZ h. LUBICZ. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Antoni, dziedzic dóbr Trześnia, w Galicyi 1855 r.

GRYNIEWICZ. Ignacy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).

GRYNIEWICZ. Sylwester, porucznik wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.).

GRYNKIEWICZ. Pisano ich także Hrynkiewicz. Szlachta zagrodowa. Siemion, w pow. kijowskim 1561 r., żonaty z Zofią z Grabianków (Bon.). Jan, woźny województwa brzesko-litewskiego 1772 r.

GRYPPARY. Jakób, zastawny dzierżawca części Dobrzelówki, zostawił z Teresy Zakliczanki dzieci: Wojciecha, zmarłego 1768 r., Annę zmarłą 1765 r., Barbarę za Konstantym Skibickim, Jadwigę za Jerzym Foltynkiem, podoficerem wojska austr., i Franciszkę za Janem Koczanowskim, procesujące się 1783 r. w ziemstwie pilzneńskiem z Falęckim o sumę przez ojca na zastaw daną (Zbiory Dr. Miecz. Dunin-Wąsowicza).

W Galicyi Zachodniej (dawne bieckie, sandeckie, czchowskie, pilzneńskie) zamieszkiwała i dotąd jeszcze zamieszkuje drobna szlachta o takich dawnych nazwiskach jak Grypary, Labory, Lepicha, Mienta, Masło i t. p.

GRYSZKIEWICZ. Jan, syn Jana, kapitan wojsk ros., dziedzic dóbr Lachowo, i Stanisław, syn Józefa, dziedzic dóbr Geretuciszki, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GRYWALDZKI v. GRYWAŁDZKI v. GRYWALSKI. Wzięli nazwisko od wsi Grywałd, w pow. sandeckim. Jakób i Anna, Antoni i Rozalia, małżonkowie, ustąpili wójtowstwo we wsi Grywałd, w pow. szczerzyckim, synom swoim, Józefowi i Franciszkowi 1759 r. (Sigil.). Antoni, dziedzic wójtowstwa w Grywałdzie 1771 roku (Akta Sandeckie).

GRYZER h. TARCZA. Po Romualdzie, rotmistrzu kawaleryi saskiej, pochodzący: Bartłomiej z synami: Antonim, Nikodemem i Eustachym, oraz Jerzy i Teofil, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. (Bon.).

GRYZIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Po Stanisławie, synu Kajetana, dziedzicu wsi Kamieniuchy, w wojew. wołyńskiem, poruczniku wojsk koronnych 1706 r., syn Teodor miał syna Nestora, a ten syna Jana, po którym syn Jan-Franciszek z synami: Michałem, Mikołajem, Justynem, Janem i Liborym wylegitymowani w Cesarstwie 1836 i 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRYZINSKI h. GRYZIMA. Piszą się z Gryżyny, w pow. kościańskim. Andrzej i Przybysław, dziedzice Gryziny 1409 r. (Akta Poznańskie). Przybysław, burgrabia kościański 1413 r., następnie stolnik poznański, um. 1425 r. Jan i Jerzy fundowali kościół w swej wsi Łokoszewicach 1469 r.

GRYŻEWSKI h. SULIMA. Po Kacprze, pośle ziemi liwskiej na sejm 1733 r., syn Franciszek, ożeniony z Magdaleną Ostaszewską, pozostawił syna Wiktora, urzędnika w Warszawie, dziedzica dóbr Wolskie, w pow. warszawskim 1856 r., wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.

GRZANKIEWICZ. Na Litwie. Andrzej, ożeniony z Heleną Bogucką, miał córkę Annę Trzcińską 1680 r.

GRZANKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Filip, dziedzic dóbr Chleby 1618 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Stanisław, sędzia grodzki opoczyński 1765 r., miał syna Józefa, a ten syna Piotra, po którym syn Ignacy, ożeniony z Pauliną Grzankowską, pozostawił synów, Henryka i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1862 r.

GRZĄDKOWSKI. N., rotmistrz wojsk koronnych wybraniectwa wojew. podlaskiego, po śmierci którego został rotmistrzem Adam Pociej 1664 r. (Sigil.).

GRZEBIN h. GRZEBIN. Herb - w polu białem trzy czerwone serca dwa i jedno, nad niemi róża czerwona. Dawna pomorska rodzina, już za czasów krzyżackich osiedlona w Prusach Zachodnich, posiadała majątki pod Gdańskiem (Led.).

GRZEBIŃSKI h. GRZEBIŃSKI. Herb - w polu niebieskiem trzy złote gwiazdy, nad niemi podkowa srebrna, pod niemi złoty półksiężyc; w koronie nad hełmem trzy strusie pióra (Led.).

Piszą się z Grzebienic, w ziemi lwowskiej. Jerzy 1498 r. na sądach grodzkich lwowskich. Jakób z żony Bogumiły miał córki, Dorotę i Annę 1628 r. dziedziczki części Barynicz (Bon.).

Byli i na Kaszubach, posiadali majątek Reddischau, w Prusach Zachodnich 1772 r.

GRZEBSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Grzebsko v. Grzębsko, w ziemi michałowskiej, dlatego też ich gałąź przesiedlona do Małopolski pisała się Grzembski, lub Grzębski. Po Szymonie, dziedzicu Jabłonowa 1746 r., z żony Maryanny Jabłonowskiej syn Franciszek miał syna Stefana, a ten syna Jana, ożenionego z Teresą Kurowską, z której syn Feliks, urzędnik Tow. Kredytowego w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1855 r.

GRZEBSKI h. ŚWINKA. Wzięli nazwisko od wsi Grzebsk, blisko Mławy, w wojew. płockiem; jednego pochodzenia z Zielińskimi, herbu Świnka. Mikołaj, syn Adama z Zielonej, kasztelana dobrzyńskiego, otrzymawszy z działów dobra Grzebsko, pisał się z Grzebska; z żony Beaty miał syna Adama, dziedzica Grzebska 1487 r., po którym synowie: Andrzej, Jakób, Jan i Mikołaj (Bon.). Stanisław, znakomity uczony, biegły w językach starożytnych, numizmatyce i matematyce, profesor Akademii krakowskiej, um. 1570 r. Paweł, syn Stanisława i Małgorzaty z Zamoyskich, dziedzic dóbr Grzebsko 1577 r. Jakób, Jan i Paweł, dziedzice Grzebska i Nowej Wsi, 1578 r. (Ks. poborowe). Wojciech, Andrzej i Jan, synowie Jakóba z Nowej Wsi, 1583 r. Paweł i Adam, synowie Aleksego, 1600 r. Stanisław, podwojewodzy mławski 1654 r. (Don. i Conv. Vars.).

GRZEGOŁOWSKI. Andrzej otrzymał prawo na miejsce puste, Wilcze Błota nazwane, do starostwa borzechowskiego należące, od Aleksandra Potulickiego, starosty borzechowskiego 1757 r. (Sigil.).

GRZEGORZEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Franciszek, burgrabia grodzki mielnicki 1736 r., miał potomstwo, z którego pochodzący Józef, syn Michała i Stefanii Myszczyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.

GRZEGORZEWSKI h. JASIEŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Grzegorzewice, w ziemi czerskiej, i są jednego pochodzenia z Jasieńczykami-Boskimi. Stanisław, syn Jana, dziedzic na Miedzechowie 1564 roku, miał synów: Jana, Stanisława i Wawrzyńca; z nich Jan pozostawił synów: Adama, Stanisława i Wojciecha.

Adam, dziedzic na Miedzechowie 1630 r., zaślubił Zofię Rożecką i z niej miał syna Jakóba, dziedzica na Sadkowie i Rosochowie, po którym z żony Jadwigi Sławoszewskiej córka Anna za Stanisławem Ogrodzieńskim i synowie: Waleryan, Maksymilian-Konstanty i Maciej-Daniel.

Maksymilian-Konstanty, dziedzic dóbr Woźniki i Łękawica, wojski czerski 1670 r., komornik graniczny sieradzki, podpisał elekcyę z ziemią czerską 1697 r.; przyjaciel Jezuitów i nadawca ich kolegium piotrkowskiego, z żoną Petronelą Dańkowską bezpotomny, um. 1702 r.

Maciej-Daniel, dziedzic Łękawicy i Jadamowa, podstarosta i sędzia grodzki czerski 1682 r., a od 1702 roku wojski czerski, z żony Maryanny Zbroskiej miał córki: Barbarę za Maciejem Podkońskim, Petronelę za Franciszkiem Karwowskim, Marcyannę 1v. za Jerzym Komorowskim, podstolim bielskim, 2v. za Michałem Trojanowskim i Zofię, żonę 1v. Kazimierza Leszczyńskiego, pisarza grodzkiego sochaczewskiego, 2v. za Gabryelem Zapolskim, burgrabią rawskim, oraz syna Antoniego, żonatego z Heleną, córką Jana Gałęzowskiego, pisarza ziemskiego lubelskiego 1715 r. (Metr. Kor., Sigil., Don. i Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Przed. i Piotrk.).

Z osiedlonych na Litwie. Pochodzący po Antonim, synu Józefa, a między innymi: Michał, Antoni, Feliks i Piotr, synowie Józefa, Wincenty, Antoni i Marcin z synem Tadeuszem, synowie Jerzego, Jan i Antoni, synowie Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850 - 1868 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GRZEGORZEWSKI h. LIS. Senator w rodzinie, Władysław, kasztelan ciechanowski 1729 r., um. 1758 r.

Dawna w wojew. rawskiem rodzina, wzięła nazwisko od wsi Grzegorzewice, w pow. sochaczewskim. Już w XVI stoleciu licznie rozrodzeni, brali przydomki: Górka, Szymaniec, Kostro i inne, a niektórzy przeszli do herbu Jasieńczyk, nawzajem, począwszy od XVIII stolecia wielu z Grzegorzewskich Jasieńczyków wzięło herb Lis. Ta przemiana herbowa była tak częstą, że rozróżnienie herbowe Grzegorzewskich dość trudne, tak np. kasztelan Władysław powszechnie zaliczany do herbu Lis, pieczętował się długo Jasieńczykiem, a nawet, zdaje się, że w samej rzeczy do tego herbu należał, rodzina zaś Grzegorzewskich osiedlona na Podolu, a wywodząca się od niego, bierze herb Gulcz v. Golcz.

Z Grzegorzewskich, herbu Lis, między 1530 r. i 1580 r. żyło dwóch braci, Andrzej i Jan. Andrzej, dziedzic na Grzegorzewicach 1576 r., miał synów: Jakóba, Stanisława i Zygmunta, zwanych Górkami; po Stanisławie, dziedzicu na Grzegorzewicach, syn Jan podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią sochaczewską; z żony Maryanny Irzykówny pozostawił synów, Felicyana i Antoniego.

Felicyan zaślubił Franciszkę Łodzińską i z niej pozostawił synów, Stanisława, żonatego z Anną, córką Kazimierza Mroczka, i Krzysztofa. Krzysztof, żonaty z Katarzyną Jeziorkowską, miał syna Józefa, burgrabiego warszawskiego 1790 r. (Don. Vars.).

Antoni, młodszy syn Jana i Irzykówny, ożeniony z Jadwigą Rykalską, miał syna Józefa, skarbnika rzeczyckiego 1750 r., a w 1764 r. sędziego kapturowego ziemi czerskiej, który w tymże roku podpisał elekcyę; wojski, a następnie miecznik czerski 1767 r. (Sigil.), miał dwie żony, Ewę Bieniecką i Katarzynę Puchalankę i z nich pozostawił córki: Zofię za Janem Skorupką, szambelanem, Jadwigę, żonę Seweryna Szamoty, skarbnika warszawskiego, Franciszkę, żonę Feliksa Bykowskiego, szambelana, i trzech synów: Aleksandra i Michała, majorów wojsk ros., oraz Stanisława, żonatego z Franciszką Ledóchowską, 1v. Miączyńską, starościną krzepicką.

Zygmunt, najmłodszy syn Andrzeja, dziedzica na Grzegorzewicach, miał syna Jana, 1658 r. komornika ziemskiego mszczonowskiego, żonatego z Heleną Skulską, z której synowie: Waleryan, Michał i Józef żonaty z Katarzyną Rogolińską. Z nich Waleryan zaślubił Katarzynę z Płazów i z niej miał dzieci: Józefa, vicesgerenta grodzkiego łukowskiego, Jadwigę, żonę Wojciecha Maszkowskiego, Antoniego, archidyakona poznańskiego, koadjutora opata płockiego i oficyała warszawskiego 1750 r., Piotra i Joannę 1719 r. Po Antonim syn Piotr z żony Maryanny Lewandowskiej miał dzieci: Macieja, Maryannę, Petronelę i Zofię 1780 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Piotrk.).

Po Janie, dziedzicu na Grzegorzewicach 1560 r., syn Marcin miał syna Marcina, a ten syna Jana 1662 r., ożenionego z Zofią Wolską, z której syn Maciej, ożeniony z Maryanną Zbroską, pozostawił syna Wojciecha, ożenionego z Agnieszką Tomkowicz-Grzegorzewską, po którym zostało liczne potomstwo. Z nich Waleryan, ożeniony z Barbarą Łodzińską, miał syna Jakóba, dziedzica dóbr Wylezinek 1773 r., żupnika rawskiego 1790 r., po którym z żony Katarzyny Bogusławskiej syn Paweł (Wyr. tryb. Piotrk.),  sędzia pokoju pow. rawskiego 1812 r., z żony Katarzyny Bielińskiej, zostawił córki, Florentynę, żonę Kazimierza Boskiego, Monikę 1v. za Pomianowskim, 2v. za Eustachym Boskim, oraz syna Aleksandra, dziedzica dóbr Grabów, w wojew. sandomierskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

Aleksander zaślubił Sabinę Gostkowską i z niej miał córki: Aleksandrę za Stanisławem Oszackim, N. Kozłowską i Florentynę za Piotrem hr. Łubieńskim, oraz synów, Ignacego i Mieczysława, po którym z Maryi Wielogłowskiej córka N. za Janem Więckowskim (Bon.).

Z innych członków tego domu. Prokop, syn Andrzeja, komornik graniczny sochaczewski 1636 r., zaślubił Potencyannę Brzozowską i z niej miał synów: Wojciecha, Remigiana i Walentego (Don. Vars.). Remigian, ożeniony z Jadwigą Kisielnicką, pozostawił synów: Józefa, Samuela i Aleksandra. Z nich Józef, podstoli parnawski 1691 r., żonaty z Zofią Wieszczycką, a Aleksander zaślubił Teofilę Górską.

Samuel, podstoli parnawski 1698 r., zaślubił Maryannę Kobyłecką i z niej miał córkę Katarzynę za Aleksandrem Pobirowskim i syna Jakóba, stolnika rzeczyckiego 1740 r., po którym z Ludwiki Gruszeckiej córka Katarzyna za Andrzejem Staniszewskim, cześnikiem latyczowskim, i synowie: Józef Wojciech i Władysław. Z nich, Józef, podkomorzy parnawski 1752 r., był żonatym z Antoniną, córką Antoniego Rzeczkowskiego i Maryanny Wieszczyckiej, a Wojciech w 1754 r. został subdelegatem grodzkim warszawskim (Don. Vars. i Ks. Gr. Czerskie).

Walenty, syn komornika sochaczewskiego Prokopa, dziedzic na Grzegorzewicach 1670 r., zaślubił Katarzynę Ogrodzieńską i z niej pozostawił synów, Franciszka i Władysława.

Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; stolnik bracławski 1710 r., z żony Jadwigi Braneckiej pozostawił córkę Kunegundę za Wojciechem Dunin-Mieczyńskim, cześnikiem sochaczewskim.

Władysław, dziedzic na Grzegorzewicach, kapitan 1699 r., pułkownik 1713 r., a ostatnio generał-major gwardyi królewskiej, kasztelan ciechanowski 1729 r., jeden z najgorętszych stronników domu saskiego, walczył w jego obronie w wojnie szwedzkiej 1702 - 1710 r. Król August II bardzo go lubił i zawierzał mu straż swojej osoby; kasztelan um. 1758 r. Antoni, kanonik poznański i warszawski, oficyał generalny mazowiecki 1736 r., kaznodzieja i teolog, tolerant, w 1750 r. pozwolił na odprawienie pierwszego publicznego dysydenckiego pogrzebu w Warszawie, czem bardzo obruszył katolików i królowę Maryę Józefinę.

Po Andrzeju, synu Wojciecha, a wnuku Prokopa, dziedzicu dóbr Kącin, w ziemi czerskiej 1691 r., pochodzący Roman, syn Marcina i Anny z Leszczyńskich, wylegitymowany w Królestwie 1858 r.

Z osiedlonych na Litwie. Jan, syn Antoniego, z synami: Józefem, Adolfem i Antonim i tego ostatniego synowie, Wiktor i Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GRZEGORZEWSKI h. TOPÓR. Brali przydomek Nakanda, a piszą się z Grzegorzewic, w pow. proszowskim. Andrzej cytowany w aktach krakowskich 1398 r. Żegota, syn Grzegorza, burgrabia krakowski 1431 r. Jan, burgrabia krakowski 1441 r. Mikołaj, dziedzic Wysocic 1470 r., i Nawój fundował kościół w Grzegorzewicach w końcu XV wieku (Lib. Benef.).

GRZEGORZEWSKI. Jan i Jakób, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r.

GRZEJEWSKI h. NAŁĘCZ. Po Bartłomieju, dziedzicu wsi Telatycze, w ziemi mielnickiej 1783 r., syn Benedykt, urzędnik w Płocku 1842 r., ożeniony z Franciszką Porzycką, pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r.

GRZELACHOWSKI. Po Franciszku, w 1812 r. kapitanie wojsk polskich, z żony Maryanny Szapskiej synowie: Aleksander, Tomasz i Józef w 1845 r. otrzymali przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego swojego ojca.

GRZEMBSKI v. GRZĘBSKI h. JASTRZĘBIEC. Hrabiowie i szlachta. Grzebscy, herbu Jastrzębiec, przesiedliwszy się z Mazowsza do wojew. krakowskiego, zmienili pisownię nazwiska na Grzembski v. Grzębski, a nazwisko wzięli od wsi Grzemby, w pow. rypińskim. Jan, Adam i Mikołaj, dziedzice na Grzembach, a Piotr, współwłaściciel Borowa 1564 r. (Ks. poborowe). Jan, Zofia, Anna i Regina, dzieci Stanisława, 1581 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Wojciech z wojew. rawskiem 1648 r., Michał i Sebastyan 1697 r., a Adam 1764 r. z ziemią dobrzyńską podpisali elekcye. Jan-Teofil, scholastyk i kanonik kruszwicki 1682 roku. Antoni, Balcer i Stefan podpisali konfederacyę 1705 roku.

Antoni, skarbnik dobrzyński, ożenił się po raz wtóry 1715 r. z Anną z Hubickich, która w 1748 r., będąc już wdową po drugim mężu Moszczeńskim, zawarła z synem jego Władysławem w grodzie krakowskim umowę majątkową (Arch. Fedorowiczów w Oknie).

Antoni, łowczy latyczowski, syn Stefana i Anny Chronowskiej, wnuk Stanisława i Apolonii Chrząstowskiej, zostawił z 1-ej żony Barbary Dzięciołowskiej syna Gabryela, z regenta grodzkiego sandeckiego podsędka ziemskiego czchowskiego, a z 2-iej żony Teresy Sędzimierówny, synów: Stanisława, Józefa i Andrzeja, wylegitymowanych wraz z bratem Gabryelem w grodzie sandeckim 1782 roku, oraz córki: Joannę za Mieroszewskim, Mechtyldę (Matyldę) i Agnieszkę 1799 roku jeszcze niezamężne. Z synów Stanisław, rektor Uniwersytetu lwowskiego, z radcy Trybunału prezes lwowskiego sądu szlacheckiego, austryjacki tajny radca, otrzymał 1804 r. od niemieckiego cesarza Franciszka II tytuł hrabiowski; Stanisław z Tekli, córki hr. Antoniego Stadnickiego i Magdaleny Morskiej, pozostawił córki, Teofilę za Kajetanem hr. Karnickim, damę austr. krzyża gwiaździstego, i Antoninę Feliksową hr. Tarnowską (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

GRZĘDZICA h. KORAB. Ich nazwisko jest mianem od wsi Grzędzice, w ziemi nurskiej; szlachta po większej części zagrodowa. Maciej, dziedzic części wsi Grzędzice w 1751 r., miał syna Adama, po którym z żony Anieli Brzozowskiej synowie: Ignacy, nauczyciel gimnazyum w Piotrkowie, żonaty z Pauliną Falińską, Józef, Walenty, podoficer wojsk ros., Stanisław i Wiktor, ten z synami: Leopoldem, Ignacym i Franciszkiem wylegitymowani w Królestwie 1846 - 1851 r.

GRZĘDZIŃSKI h. ORŁOSŁAW. Herb - na tarczy przedzielonej wzdłuż, w polu prawem błękitnem pół orła z szablą w szponach, w lewem polu złotem troje orląt na zielonej murawie pod drzewem spróchniałem; nad hełmem w koronie, między dwoma skrzydłami, ręka czerwono ubrana z piórem w palcach, zgięta w łokciu. Labry błękitne podbite złotem (Hr. Ostr.).

Po Andrzeju, który otrzymał w 1811 roku nobilitacyę w Ks. Warszawskiem, synowie:
1) Piotr, dziedzic Ginczany, w pow. sejneńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Wiktoryi Grodzickiej jego syn Jan;
2) Daniel, podsędek w Ostrołęce, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.;
3) Jan, urzędnik sądowy w Kaliszu, sędzia Trybunału w Warszawie, z synem Feliksem, urodzonym z żony Emilii Hübsch, 1837 r. wylegitymowany w Królestwie.

GRZMIĄCKI. Piszą się z Grzmiący, w ziemi warszawskiej. Wojciech, syn Bartłomieja, dziedzic na Grzmiący i Nosach 1579 r. Stanisław żonaty z Anną Rumowską 1590 r. (Don. Vars.).

GRZYBIEŃSKI v. GRZYBIŃSKI. Na Wołyniu. Szymon, komornik ziemski 1774 - 1782 r., wojski mniejszy 1782 r., a pisarz ziemski owrucki 1791 - 1794 r. (Kanc., Sigil.), zdolny prawnik, deputat na Trybunał koronny 1792 r., dziedzic dóbr Grabów i Zawady. N., marszałek szlachty na Wołyniu 1817 r.

GRZYBOWSKI h. GRZYBOWSKI. Herb - w polu błękitnem krzyż biały, każde jego ramię zakończone gwiazdą sześciopromienną złotą, nad krzyżem półksiężyc złoty, rogami w górę; nad tarczą korona. Dawna mazowiecka rodzina, po większej części zagrodowa i rozdzielona na kilka linij, wzięła nazwisko od wsi Grzybowo, w ziemi zakroczymskiej; począwszy od połowy siedemnastego wieku, większa część jej członków przeszła do herbu Prus II. Szymon kupił w 1439 r. od książąt Mazowieckich wieś Sadykierz. Po Ambrożym, w 1448 r. dziedzicu wsi Grzybowo-Kapuśnik, syn Jan miał syna Leonarda, tego syn Marcin pozostawił syna Wojciecha, a ten syna Stefana, po którym syn Jakób miał syna Antoniego; Antoni, syn Antoniego, pozostawił syna Andrzeja, po którym syn Floryan miał syna Pawia, ożenionego z Katarzyną Gołębiowską, z której syn Franciszek, dziedzic wsi Turza Mała, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.

GRZYBOWSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Krzesław, kasztelan wiślicki 1440 r., a lubelski 1447 - 1466 r.

Protoplastą tej rodziny był Dobiesław z Kurozwęk, brat Mikołaja z Michałowa, wojewody krakowskiego, pierwszy od swego dziedzictwa, wsi Grzybowo, w wojew. sandomierskiem, nazwany Grzybowskim, cytowany w aktach krakowskich 1426 r.; jego syn Krzesław, podkomorzy ziemi sandomierskiej 1436 - 1438 r., kasztelan wiślicki i generał wielkopolski 1440 r., kasztelan lubelski 1447 - 1466 r., zasłużony krajowi i w wielkich względach u króla Kazimierza IV będący. Krzesław zostawił kilku synów, z których Sylwester (Lasota) był kanonikiem krakowskim 1489 r., Piotr, dziedzic dóbr Czyrnicy, Panika i innych, pisał się Kurozwęckim, a Mikołaj, dziedzic na Grzybowie, Grzybowskim (Lib. Benef.); wszyscy zaś bracia od dostojności ojca nazywani byli Lubelczykami. Po Mikołaju szło potomstwo już stale piszące się Grzybowski, z którego Jan, dworzanin ks. Ostrogskiej, kasztelanowej krakowskiej, wielki przyjaciel Jezuitów, legował im prawie cały swój majątek; umarł 1639 r. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. wojew. krakowskiem.

Po Janie-Kazimierzu, synu Marcina, dziedzicu wsi Lubanie, w pow. przedeckim 1675 r., pochodzący Antoni, urzędnik magistratu w Łowiczu, syn Andrzeja i Małgorzaty z Podczaskich, wylegitymowany w Królestwie 1854 roku.

Jedna linia tej rodziny przeniosła się na Litwę i przeszła w XVI-em stoleciu na wyznania kalwińskie i aryańskie. Jan, superintendent kalwinów małopolskich 1595 roku. Wojciech, Karol i Wincenty, synowie Benedykta, zapisani do ksiąg szlachty obwodu białostockiego 1817 r. Michał, syn Jerzego, z synami, Feliksem i Adamem wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GRZYBOWSKI h. PRUS I. Piotr, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

GRZYBOWSKI h. PRUS II. Senatorowie w rodzinie: Stefan-Dobrogost, kasztelan lubelski 1633 r. Franciszek, kasztelan inowrocławski 1695 - 1710 r. Stanisław, kasztelan czerski 1713 r., um. 1716 r. Izydor, kasztelan czerski 1752 r., ustąpił 1758 r.

Dawna mazowiecka rodzina, pisała się z Grzybowa-Windyki, a jej protoplastą, zdaje się, był Windyka, herbu Prus, któremu książęta Mazowieccy Bolesław i syn jego Trojden nadali w nagrodę zasług znaczne posiadłości i ziemie, co zatwierdzili potomkom tego Windyki książęta Mazowieccy na Czersku i Rawie, Ziemowit i Kazimierz, w 1345 r. Potomkowie Windyki nazywani byli Windykami po swym protoplaście, i dopiero w XV stoleciu od swych posiadłości Grzybowa i Grabowa wzięli nazwiska Grzybowski i Grabowski.

Trojan 1472 r. Jan, syn Mikołaja, ożeniony z Ewą z Zarembów 1537 r., cytowany w aktach łomżyńskich. Mikołaj, dziedzic dóbr Grzybowa 1570 r. Wojciech, poseł w bezkrólewiu 1575 r., posiadał znaczne majątki w Prusach Zachodnich i wysłany był do obywatelstwa tej prowincyi od stronnictwa Stefana Batorego, aby je skłonić na stronę jego elekcyi. Mikołaj, dziedzic dóbr Moszny i Krośnie, poseł na sejm 1564 r., dworzanin królewski, podkomorzy warszawski, lustrator do Rusi Czerwonej i Wołynia, starosta mławski 1574 r., poseł na sejm Unii, podpisał ją 1569 r.; stronnik cesarza w bezkrólewiu 1575 r., z żony Anny Izdbieńskiej pozostawił synów: Teofila, Stefana Dobrogosta i Gabryela.

Teofil, dworzanin królewski, sędzia ziemski warszawski, poborca do Mazowsza i Podlasia 1616 r., podkomorzy czerski, deputat na Trybunał koronny 1628 r., z żony Małgorzaty Odrzywolskiej pozostawił córkę Dorotę za Janem Kierdejem, chorążym grodzieńskim, i synów: Felicyana, Samuela, Stefana i Teofila.

Felicyan, starosta warszawski, zostawszy Jezuitą, był rektorem w Ostrogu i Bydgoszczy; umarł 1687 r.

Samuel v. Samuel-Stanisław, dworzanin pokojowy królewski i sędzia kapturowy ziemi warszawskiej 1669 r., starosta grójecki, podpisał elekcye 1648 i 1674 r. z ziemią czerską i warszawską; kilkakrotnie poseł na sejmy, w 1674 r. otrzymał przywilej na pobieranie myta w swej wsi Zabieńcu.

Stefan, dziedzic dóbr Parzniewa 1650 r., żonaty z Anną Mokronowską, chorążanką warszawską, pozostawił córkę Katarzynę za Kazimierzem Okęckim, podczaszym warszawskim.

Teofil, najmłodszy syn Teofila, podkomorzego czerskiego, dworzanin królewski 1664 r., podkomorzy czerski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią czerską; miał trzy żony: Felicyannę Boglewską, z tej syn Franciszek i córka Maryanna za Aleksandrem Kiełczewskim, Elżbietę, córkę Jakóba Żelińskiego, podkomorzego bracławskiego, z tej syn Stanisław i córki, Apolonia za Mikołajem Kozerskim, skarbnikiem mielnickim, i Teofila 1v. za Janem Szumowskim, 2v. za Remigianem-Konstantym Lasockim, cześnikiem łomżyńskim, 3v. za Wawrzyńcem Świdzińskim, kasztelanem gostyńskim, i Teresę, córkę Jana Krzywczyckiego, starosty chełmskiego, 1v. Mikołajową Podoską, z której syn Izydor. Z synów:

Franciszek z Windyki, dworzanin królewski 1670 r., podstoli czerski 1676 r., podstarosta i sędzia grodzki warszawski, chorąży czerski 1691 r., a od 1695 r. kasztelan inowrocławski, podpisał elekcye 1674 i 1697 r. z ziemią czerską; gorliwy stronnik Stanisława Leszczyńskiego, podpisał konfederacyę wielkopolską 1704 r.; miał dwie żony, Katarzynę Prażmowską i Eleonorę Mniewską, pozostawił synów, Antoniego, podstolego czerskiego, żonatego z Józefą Michałowską, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską, i Józefa, pułkownika wojsk królewskich, żonatego 1v. z Anną Kożuchowską, po którym pochodzący, Gabryel, syn Andrzeja i Maryanny Krajewskiej, dziedzic dóbr Strachówko, w wojew. płockiem, oraz Teodor, syn Walentego i Salomei Ojrzańskiej, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1853 roku.

Stanisław, drugi syn Teofila, podkomorzego, podstoli czerski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; pułkownik wojsk królewskich, chorąży czerski, a od 1713 r. kasztelan czerski, um. 1716 r., z żoną Praksedą Lasocką, 1v. Opacką, starościną ryczywolską, bezpotomny.

Izydor, najmłodszy z synów Teofila, podkomorzego, dziedzic Odrzywołu, stolnik 1722 r., chorąży 1739 r., podkomorzy 1745 r., a od 1752 r. kasztelan czerski, z której godności ustąpił 1758 r.; żon miał dwie, Katarzynę Rusocką, 1v. Parysową, podczaszynę bielską, z której córki, Teresa za Adamem Rakowskim, podstolim dobrzyńskim, Prakseda za Józefem Ostrorogiem, kasztelanem zakroczymskim, i Annę Kurzeniecką, z tej córka Maryanna za Piotrem Niemirą, skarbnikiem mielnickim, i synowie: Stanisław, Dominikanin, i Józef, dziedzic Zalesia, cześnik 1758 r., a od 1767 r. podstoli czerski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską; Józef, szambelan królewski 1784 r., był żonatym z Barbarą Grodzicką i z niej miał córkę Teklę Prażmowską i syna Józefa, po którym syn Karol, dziedzic dóbr Rakowca, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Stefan-Dobrogost, drugi syn Mikołaja, podkomorzego warszawskiego, dworzanin królewski, podkomorzy warszawski, starosta kamieńczykowski i warszawski 1623 roku, ostatnio 1633 roku kasztelan lubelski, przyjmował okazale króla Władysława IV-go i całą jego rodzinę w swym dworze w dobrach Zawciżynie (?); z żony Maryi-Joanny bar. Petingerówny pozostawił córki: Annę 1v. za Stanisławem Duczymińskim, 2v. za Maksymilianem Plichtą i 3v. za Tomaszem Olędzkim, Urszulę za Janem-Kazimierzem Krasińskim, wojewodą płockim, i Teodorę za Stanisławem Krasińskim, starostą nowomiejskim, oraz syna Jana.

Jan, starosta warszawski i kamieńczykowski, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią warszawską, a w 1650 r. fundował na gruntach starostwa warszawskiego miasteczko Grzybów; z żony Lukrecyi-Anny Guldenszternówny, pozostawił syna Stefana-Bonawenturę, stolnika nurskiego, który 1674 r. podpisał elekcyę z ziemią warszawską i nurską. Stefan-Bonawentura pozostawił dwie córki, Teresę Tęgoborską, starościnę małogoską, i Maksymiliannę Pisarską, starościnę wolbromską (Bon.), oraz synów: Jana-Wawrzyńca, Stefana i Konstantego.

Jan-Wawrzyniec, dziedzic Chrzesnego i Troszyna, starosta sulejowski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską; z żony Katarzyny, córki Zygmunta Parysa, 2v. za Piotrem Stamirowskim, chorążym wyszogrodzkim, pozostawił córkę Urszulę, żonę Remigiana Skarbka-Kiełczewskiego, podczaszego Winnickiego, i syna Józefa, dziedzica Mostówki, starostę sulejowskiego, zmarłego bezpotomnie.

Stefan, podczaszy nurski, porucznik pow. kamieńczykowskiego, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską, i był deputatem ad pacta conventa.

Konstanty, najmłodszy z synów Stefana-Bonawentury, z żony Konstancyi Chądzyńskiej miał córki, Katarzynę za Jakóbem Okęckim, podstolim warszawskim, i Joannę za Wawrzyńcem Rykalskim, wojskim inowłodzkim, oraz syna Marcyana, podstolego 1745 r., podczaszego liwskiego 1757 r., który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią liwską. Marcyan, chorąży 1765 r., a od 1768 r. podkomorzy liwski, miał dwie żony, Teresę Cieszkowską, kasztelankę liwską, z której córki, Antonina za Janem Wodzińskim, Klara za Felicyanem Oborskim i syn Stanisław, i Różę Mostowską, kasztelankę płocką.

Stanisław, dziedzic Okuniewa, wojski 1761 r., podczaszy 1765 r., stolnik 1768 r., a ostatnio 1777 r. podkomorzy liwski i kawaler orderu św. Stanisława, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią warszawską; z żony Józefy Młockiej, starościanki zakroczymskiej, pozostawił syna Józefa, dziedzica Koszewnicy, szambelana królewskiego 1778 r., cześnika 1787 r., a od 1789 r. podstolego liwskiego i kawalera orderu św. Stanisława, prefekta Departamentu siedleckiego 1812 r., żonatego z Anielą Wodzińską, podkomorzanką liwską, z której córka Konstancya za Dominikiem Ciecierskim.

Do tej rodziny należą. Andrzej, syn Wojciecha, żonaty z Katarzyną Brwinowską 1585 roku. Maciej, syn Stanisława, komornik graniczny błoński 1595 r., po którym z żony Maryanny Łomińskiej syn Kacper 1630 r. Jan, pisarz grodzki sochaczewski 1603 r. Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. Jan, burgrabia warszawski 1714 roku. Maciej, żupnik 1768 roku, a od 1778 roku miecznik ciechanowski. Fabian, komornik ziemski zawskrzyński 1783 r. Andrzej, komornik ziemski zawskrzyński 1785 r. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Piotrk., Czerskie i Wyr. Tryb. Piotrk.).

Po Wojciechu, burgrabim grodzkim wąsoskim 1685 r., pochodzący Józef, syn Daniela i Rozalii Barszczewskiej, nauczyciel szkół publicznych w Łomży, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.; z żony Franciszki Szpakowskiej jego synowie, Zenon i Julian.

Po Piotrze, stolniku nurskim, pośle na sejm 1669 r., pochodzący, Józef, syn Andrzeja, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., z synem Leopoldem, w wojsku ros., i Michał, syn Stanisława, urzędnik skarbowy w Szczebrzeszynie, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.

Mikołaj, cześnik ciechanowski 1716 r., z żony Zofii Janikowskiej miał synów: Tomasza, Krzysztofa, Antoniego, Jezuitę, i Adama; Adam, cześnik ciechanowski, dziedzic dóbr Putiatycze i Litewniki, sędzia kapturowy lwowski 1733 r., miał synów: Ignacego, Jana i Stanisława; z nich Jan pozostawił syna Mateusza, a ten Kajetana, po którym z żony Michaliny Kosińskiej syn Marceli, urzędnik magistratu warszawskiego, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

Po Mateuszu, dziedzicu dóbr Radzymin 1775 r., syn Maciej, ożeniony z Maryanną Krajewską, miał syna Faustyna, dziedzica wsi Zawidz Kościelny, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.

Po Antonim, burgrabim płockim 1791 r., syn Walenty, dziedzic wsi Grabowo Wielkie, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.

Jedna linia tego domu pisała się z Zacieczek, wsi w pow. wąsoskim. Feliks 1575 r., Piotr, syn Stanisława, w 1667 r., a Jakób w 1758 r. dziedzic tej wsi. Po Jakóbie syn Jakób miał syna Grzegorza, dziedzica dóbr Boczki, w pow. augustowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku.

Po Jakóbie, synu Stefana, dziedzicu dóbr Rzewkowszczyzna, w wojew. mińskiem 1739 r., syn Tomasz osiedlił się na Podolu 1785 r.; tego synowie: 1) Antoni, po którym synowie: Konstanty, Andrzej i Piotr, i 2) Jan, po którym synowie: Stanisław, Hilary, Piotr, Mikołaj i Heronim wylegitymowani w Cesarstwie 1853 - 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Do ksiąg szlachty tejże gubernii zapisane także zostało wylegitymowane w Cesarstwie w 1833 - 1850 r. potomstwo Stanisława, syna Mikołaja, a między innymi: Jan i Franciszek, synowie Leona, Adam, syn Antoniego, i Andrzej, syn Jana.

Z osiedlonych na Litwie, potomstwo Jana, syna Piotra, a między innymi: Mateusz, Wiktor i Justyn, synowie Tadeusza, Dyonizy, Andrzej  i Antoni, synowie Jana, Kazimierz, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GRZYBOWSKI. Jan, syn Aleksandra i Zofii ze Stryjny, 1658 roku. Jan, chorąży latyczowski 1660 r. Samuel, stolnik czerniechowski, żonaty z Zuzanną Libiszowską, lv. Chlebowską 1664 r. Piotr, vicerotmistrz królewski 1665 r. Jan i Stanisław, synowie Adama i Agnieszki Podoskiej, 1666 r. Aleksander, cześnik halicki, i Jan, synowie Bronisława, cześnika halickiego, 1666 r. Jan-Franciszek, łowczy czerniechowski 1681 r. Wacław, syn Piotra i Anny Jaroszewskiej, 1686 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

Piotr i Stanisław z ziemią wizką 1674 r., Fabian z ziemią ciechanowską, Szymon z ziemią wizką, Mikołaj z wojew. ruskiem, Jan i Stefan z wojew. poznańskiem, Krzysztof i Mścisław z wojew. kaliskiem, oraz Adam i Kazimierz z wojew. łęczyckiem 1697 r. podpisali elekcye.

GRZYBOWSKI. Seweryn, kapitan wojsk ros., naczelnik komendy żandarmskiej w mieście Janowie, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1844 r. z zasady posiadanego orderu św. Stanisława III klasy.

GRZYGORZEWSKI h. GULCZ. Na Podolu, wywodzą się zaś od Władysława Grzegorzewskiego, herbu Lis, generała gwardyi króla Zygmunta III i kasztelana czerskiego w 1729 r., który miał mieć dwóch synów, Antoniego i Wojciecha; po Antonim, dziedzicu dóbr Petrykozy w 1760 r., pochodzący: Izydor, Daniel i Aleksander, synowie Pawła, Michał i Konstanty, synowie Aleksandra, i inni, a po Wojciechu pochodzący: Andrzej i Antoni z synem Wilhelmem, synowie Jana, Józef, Andrzej i Ludwik, synowie Antoniego, oraz Mikołaj, syn Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1841 - 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRZYMACZEWSKI v. GRZYMACZOWSKI h. ŚWINKA. Ich przodek Jan Zajączek z Wrzący 1472 r., syn Piotra, kasztelana rozpirskiego, a wnuk Adama, kasztelana sieradzkiego, od dóbr Grzymaczew przybrał nazwisko Grzymaczewski.

GRZYMAJŁO h. GRZYMAŁA. Wawrzyniec, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r.

GRZYMALSKI h. GRZYMAŁA. Szlachta zagrodowa w ks. Sieluńskiem; z niej Michał, syn Stanisława, 1609 r.

GRZYMAŁA h. GRZYMAŁA. Senator w rodzinie, Wincenty, kasztelan Królestwa Polskiego 1815 r., um. 1824 r.

Protoplastami obecnie istniejącej rodziny Grzymałów byli bracia, Grzymała (Grzymisław) i Wierzchosław, dziedzice na Zalesiu, wsi w północnem Mazowszu, którzy w 1400 r. otrzymali w nagrodę zasług od Janusza ks. Mazowieckiego dwadzieścia włók gruntu pod miastem Nowogrodem Mazowieckim, a do których w 1411 r. tenże książę dodał im jeszcze włók dwadzieścia. Obydwaj ci bracia zostawili liczne potomstwo, które w ciągu półtora stolecia tak się rozrodziło, że w 1558 r. przeszło trzydziestu podpisało pewną familijną tranzakcyę w grodzie łomżyńskim zawartą. Wielu z nich pochodzących od Grzymisława wzięło nazwisko Zaleski, od dawnego swojego dziedzictwa Zalesia, z synów zaś Wierzchosława, Stanisław nabył od Baczeńskich wójtowstwo w Konarzycach 1456 r., a Piotr miał syna Marcina, po którym synowie, Jan i Paweł cytowani w aktach łomżyńskich 1506 r. Po Pawle pozostało trzech synów: Marcin, Jakób i Walenty; potomstwo, Marcina i Walentego istnieje dotychczas w północnem Mazowszu, a Jakóba syn Marcin-Wawrzyniec, dworzanin królewski 1550 r., przeniósł się na Ruś Czerwoną i został burgrabią i podstarostą przemyślskim 1560 r. Marcin-Wawrzyniec zaślubił N. Chlebowiczównę, kasztelankę trocką, i z niej miał synów: Marcina, piszącego się z Gnojnicy, Jakóba i Aleksandra (Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

Jakób, dworzanin królewski 1600 r., z żony N. Próchnickiej pozostawił synów, Marcina i Mikołaja; z nich Marcin był burgrabią grodzkim przemyślskim, a po Mikołaju z żony Anny Siedliskiej był syn Aleksander, domownik króla Jana III i rotmistrz wojsk koronnych, zabity w bitwie z Tatarami 1686 r. Aleksander zostawił z żony Barbary Sienieńskiej, wojewodzianki podolskiej, córkę Annę Jaskmanicką, i synów: Mikołaja bezpotomnego z N. Bełżecką, Marcyana i Kacpra-Kazimierza, od których pochodzą dwie linie tego domu, jedna w Koronie, druga na Litwie osiedlona.

Linia w Koronie. Jej założyciel Marcyan, miecznik bełzki 1697 r. (Sigil, w Ossolińscianum), pułkownik wojsk koronnych, dziedzic dóbr Telatycze, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem; przyjaciel i domownik hetmana Sieniawskiego, z żony Jadwigi Gurskiej zostawił córki: Annę Jezierską, sędzinę grodzką lubelską, Zofię Ostrowską, Katarzynę Drzewiecką i synów, Aleksandra, kanonika przemyślskiego, kustosza chełmskiego i administratora tej dyecezyi, i Józefa, łowczego horodelskiego i deputata na Trybunał koronny, zm. 1761 r., po którym z 1-ej żony Ludmiły Radziejowskiej, kasztelanki rypińskiej, córka Wiktorya 1v. za Michałem Trekiem, wojskim horodelskim, a 2v. za Janem-Onufrym Rokickim, generałem-adjutantem królewskim i starostą choteckim, a z drugiej żony Maryanny Wilczyńskiej, córki, Jana i Julianny Iwanickiej, miał Józef córki: Juliannę Komorowską, Teklę i Magdalenę, zakonnice Karmelitanki we Lwowie, i synów: Piotra, Józefa-Tadeusza i Wincentego.

Piotr, z komornika granicznego podczaszy bełzki, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., po którym z Joanny Czarnołuskiej synowie, Józef i Antoni bezdzietni.

Józef-Tadeusz, kanonik kamieniecki, proboszcz w Rzeplinie, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

Wincenty, z regenta ziemskiego krzemienieckiego cześnik bracławski i podstarosta grodzki latyczowski 1789 r., kawaler orderu św. Stanisława, a po rozbiorze prezes rządu obwodowego zamojskiego i poseł nadzwyczajny do Wiednia, 1815 r. senator-kasztelan Królestwa i sędzia najwyższego Trybunału; z Maryanny z Wydżgów, sędzianki buskiej, syn jego Wojciech, referendarz Rady Stanu, po którym z Michaliny Krügerówny syn Wincenty, dziedzic dóbr Obrowiec, w gub. lubelskiej, wylegitymowany w Królestwie 1847 r., z żony Heleny hr. Załuskiej zostawił córkę.

Do tej linii należą. Adam, łowczy horodelski, żonaty z Brygidą Telefusówną, których syn Stanisław, dziedzic Dołhobyczowa i Późnik, porucznik wojsk kor., cześnik halicki 1745 r., a następnie 1769 r. cześnik podolski, żonaty z Eleonorą z Liniewskich, łowczanką kijowską, zmarł 1781 r. bezpotomnie. przekazując majątek siostrzeńcom Mrozowieckim. Jerzy, major wojsk litewskich, żonaty z Anną z Orzeszków, którego córka Tekla zaślubiła 1794 r. Franciszka hr. Komorowskiego, kasztelanka santockiego, rotmistrza kawaleryi narodowej, z którym się atoli rozwiodła 1797 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

Linia litewska. Jej założyciel Kacper-Kazimierz, zaślubiwszy N. Łopotównę, osiedlił się na Litwie; z jego synów, Franciszek, Jezuita, i Grzegorz, po którym z żony N. z Zawiszów, córki, Rozalia Bułhakowa i Anna Gedroicowa, oraz synowie, Tomasz podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wołkowyskim, skarbnik 1765 r., horodniczy wołkowyski, i Kazimierz, sędzia ziemski wołkowyski 1765 r., po którym z żony N. Olędzkiej synowie, Józef, sędzia kapturowy lidzki 1764 r., i Jerzy, dziedzic dóbr Woronczyna, sędzia ziemski wołkowyski, cytowany w Vol. Leg. 1775 r.

Sądzę, że do tej linii należą: Tomasz, syn Wincentego, z synem Franciszkiem, Jan, syn Filipa, z synami: Wacławem, Bogumiłem, Michałem, Wincentym i Maurycym, oraz Julian, syn Filipa, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

Z innych członków tej rodziny osiedlonych w północnem Mazowszu. Grzymko, Jakób i Boruta, synowie Stanisława, 1469 r. Brykcy, Trojan, Daćbog i Mikołaj 1552 roku. Jan, syn Jakóba z Grzymałów-Bełczący Stok, 1557 r. Stanisław, syn Pawła, i Rafał, syn Jana, 1582 r. Jan, pisarz kancelaryi królewskiej 1593 r. Gabryel, proboszcz Wasilkowski 1603 r. Wojciech ustąpił części dóbr Czyżowa synowi swemu Stanisławowi, żonatemu z Maryanną Zdrowską 1638 r. Mikołaj podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią nurską. Grzegorz, regent grodzki chełmski 1666 r., żonaty z Marcyanną Postupalską. Walenty, syn Piotra z Włodków, i Justyna Wojciechowa Śmiarowska, córka Marcina z Pęzy, sprzedali 1677 r. części swe dóbr Wąsowiczowi, stolnikowi łomżyńskiemu (Akta Łomżyńskie).

Andrzej, Piotr i Walenty z ziemią łomżyńską, a dwóch Bartłomiejów, Grzegorz, Jakób, Jan, Marcin, Paweł; Stanisław i Wojciech z ziemią nurską, Wawrzyniec z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1697 r. Jan, syn Franciszka, dziedzic wsi Włodki 1711 r., ożeniony z Małgorzatą Wierzbicką. Maciej, syn Adama, ożeniony z Maryanną Łęcką 1746 r. Ignacy, syn Jana, 1760 r. Andrzej, Antoni na Grzymałach, poseł ziemi łomżyńskiej, Anzelm, Franciszek, dwóch Tomaszów i dwóch Wojciechów z ziemią łomżyńską, oraz Franciszek z pow. wołkowyskim podpisali elekcyę 1764 r. (Don. Vars., Sigil., Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Piotrk.). Wojciech, kanonik krakowski, doktór teologii, proboszcz kolegialny Wszystkich Świętych w Krakowie, umarł 1767 r. Michał, konfederat barski 1769 r., chlubnie odznaczył się w kilku potyczkach.

Apolinary, Marcin i Tomasz z synami, Cypryanem i Pantaleonem, synowie Józefa, wnukowie Andrzeja, a potomkowie Jana, dziedzica dóbr Nieprachy, w pow. lidzkim, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. (Bon.)

Wojciech, syn Kacpra 1690 r., pozostawił syna Antoniego, geometrę zambrowskiego, dziedzica wsi Grzymały-Zagroby 1758 r., ożenionego z N. Przyjemską, podkomorzanką poznańską, z której syn Leon, regent komisyi cywilno-wojskowej łomżyńskiej 1792 r. Wojciech, z komornika ziemskiego zambrowskiego podsędek łomżyński, zm. 1790 r.

Antoni, poseł na sejm 1764 r., komornik ziemski i konsyliarz konfederacyi łomżyńskiej 1792 r., po którym synowie: Antoni, dziedzic wsi Grzymały, w pow. łomżyńskim, Jakób i Józef wylegitymowani w Królestwie 1838 r.

Po Tomaszu, kapitanie wojsk królewskich, dziedzicu dóbr Płaskowce, syn Józef, po którym synowie: 1) Marcin ożeniony z Maryanną Pogorzelską, z niej synowie: Antoni, właściciel części szlacheckiej we wsi Grzymałach, w pow. siedleckim, Andrzej, Seweryn i Piotr w 1842 r.; 2) Tomasz, tego z żony Magdaleny Dąbrowskiej syn Mikołaj, pisarz komory celnej w Kolnie, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.

GRZYMAŁA h. MORA. Byli w północnem Mazowszu i w Prusach Wschodnich, w których posiadali majątki Ganglau i Nickelsdorff 1786 r., a Trautzig w 1820 r. Karol, dziedziczący na majątku Ryszewo, w poznańskiem.

GRZYMAŁOWSKI h. GRZYMAŁA. Onufry, opat Cystersów szczyrzyckich 1782 - 1786 r. Grzegorz, Ignacy i Jan, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Po Dominiku, synu Filipa, syn Jan pozostawił syna Andrzeja, ten Józefa, po którym synowie: Klemens, Waleryan, deputat sądów pow. dzisneńskiego z synami, Janem i Adamem, oraz Julian z synami: Władysławem, Józefem i Bolesławem wylegitymowani w Cesarstwie 1838 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GRZYMISŁAWSKI h. PRUS I. Wzięli nazwisko od wsi Grzymisławic, w pow. pyzdrskim. Wawrzyniec, dziedzic Grzymisławic, Chwalibogowa i Strzedzewa 1578 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Andrzeja, wojski kaliski (Don. Vars.), umarł 1622 r. Stanisław podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. poznańskiem. Remigiusz, opat szczyrzycki, um. 1794 r.

GRZYMISZEWSKI z Grzymiszewa, w pow. konińskim. Marcin, dziedzic na Grzymiszewie 1498 r. Wojciech, syn Marcina z Grzymiszowa, 1467 r. (Bon.).

GRZYMKOWSKI h. GRZYMAŁA. Jedna linia Grzymałów, herbu Grzymała, założywszy w XIV stoleciu wieś Grzymki, w północnem Mazowszu, brała od niej miano Grzymek, które w XV stoleciu zmieniła na nazwisko Grzymkowski. Jan, syn Mikołaja, cytowany w aktach wizkich 1594 roku. Mikołaj, podczaszy latyczowski, z wojew. Sandomierskiem i Franciszek z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław, na Rusi Czerwonej, notowany w aktach lwowskich 1722 r. Franciszek, vicegerent lubelski 1790 - 1794 r. Aleksander, Michał i Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.

Po Krzysztofie, synu Stanisława, dziedzicu dóbr Swaryszewo i Równa 1645 r., pochodzący: Ignacy i Łukasz, synowie Józefa, oraz Wacław, syn Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GRZYMSKI h. CHOLEWA. Po Wojciechu, cześniku halickim 1735 r., syn Wojciech miał syna Karola-Franciszka, po którym z żony Julianny Majewskiej synowie, Edmund, patron Trybunału w Kaliszu 1874 r., i Maksymilian, geometra w Grodnie, wylegitymowani w Królestwie 1852 - 1854 r.

GRZYMUŁTOWSKI h. NIECZUJA. Senatorowie w rodzinie: Janusz, kasztelan bydgoski 1602 - 1616 r. Krzysztof, kasztelan poznański 1656 r., wojewoda poznański 1678 r., um. 1687 r.

Wzięli nazwisko od majątku Grzymułtowice, w Wielkopolsce. Stanisław, chorąży kaliski 1521 r., miał synów: Mikołaja, Leonarda i Stanisława (Metr. Kor.). N., opat wągrowiecki 1579 r. Janusz, kasztelan bydgoski, posesor Srzody i Murzynowa, z polecenia króla Zygmunta III posłował do rokoszan Zebrzydowskiego i wielu z nich odwiódł od związku, następnie jeden z komisarzy do układów z tymi rokoszanami 1606 r.; z żony N. Grudzińskiej jego synowie: Wojciech podpisał elekcyę 1632 r. Jan, opat lendzki, Krzysztof i Stanisław.

Stanisław, starosta szredzki 1615 roku, ożeniony z Katarzyną Leszczyńską, podkanclerzanką koronną, miał syna Krzysztofa, podkomorzego kaliskiego 1652 r., kasztelana 1656 r., a od 1678 r. wojewodę poznańskiego, i marszałka sejmu 1664 r., kanclerza królowej Maryi Kazimiery, pułkownika królewskiego, starostę ujskiego, pilskiego i sztumskiego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskiem. Wojewoda znakomitych zdolności, wymowny i bardzo wykształcony, w wojnie szwedzkiej za Jana Kazimierza jeden z pierwszych powstał przeciwko najazdom i przyłożył się do odzyskania Poznania; deputat do rewizyi skarbu koronnego 1659 r., popierał zamysły królowej Maryi Ludwiki w naznaczeniu następcy tronu po śmierci Jana Kazimierza jednego z książąt francuzkich, rozgniewany przecież, że nie otrzymał obiecanego sobie zdawna podkanclerstwa koronnego, przeszedł na stronę Jerzego Lubomirskiego, nakłonił szlachtę wielkopolską, że się za nim oświadczyła i wziął udział w bitwie pod Montwami 1666 r. Krzysztof miał dwie żony, Barbarę Ossowską, z tej syn Jan, i Aleksandrę-Cecylię-Renatę Leszczyńską, podkanclerzankę koronną, z której córki, Katarzyna 1v. za Andrzejem Gembickim, podkomorzym poznańskim, 2v. za Adamem Naramowskim, kasztelanem szremskim, i Anna za Władysławem Czarkowskim. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem.

GRZYSZECKI. Piszą się ze Szczęsnej; z nich Aleksander wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GRZYSZKIEWICZ. Właściwem nazwiskiem tej litewskiej rodziny było Hryszkiewicz, lecz je zmieniła na Grzyszkiewicz jedna jej linia w XVII stoleciu przesiedlona do Mazowsza; z niej Andrzej cytowany w aktach ostrołęckich 1665 roku.

GRZYWA h. LIS. Dawna w ziemi rawskiej rodzina, Paprocki zalicza ją do herbu Kościesza. Mikołaj, dziedzic części wsi Bieńkowce, w Małopolsce około 1470 r., cytowany w Lib. Benef. Jakób, cześnik sochaczewski 1486 r. Jan z Pasikoni, podstoli sochaczewski 1510 r. Paweł, dziedzic Czmiszewa, stolnik gostyński 1535 r., wojski warszawski 1539 r., dworzanin królewski 1540 r., pozostawił syna Jana 1550 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk.). Mikołaj, podczaszy gostyński 1536 r. Stanisław z Jasieńca 1576 r., z żony Anny Lutomirskiej, córki Piotra, pozostawił synów: Feliksa, Jana, Mikołaja i Piotra 1585 r.; po Mikołaju syn Mikołaj 1631 r. (Zap. Tryb. Lubel., Conv. Vars.). Jan i Feliks, dziedzice na Czmiszewie, w pow. gostyńskim, Giżynie Małym, Giżynie-Grzywa i Maluczynie, w pow. niedzborskim, Nieborowie, Łasiecznikach, Woli Łasickiej, Piaskach, Sipieniu, Szwaroczynie Małym i Woli Paszkowskiej, w ziemi sochaczewskiej 1577 r. (Ks. poborowe).

Stanisław, syn Feliksa, i Stanisław, syn Jana, bracia stryjeczni 1581 r. Piotr, syn Stanisława z Jasieńca, zaślubił Zofię Gradowską 1603 r. Stanisław z Pogroszewa żonaty z Klarą-Teofilą Branecką 1621 roku. Stanisław, syn Stanisława, sprzedał części dóbr Branki Janowi i Franciszkowi Grzywom 1643 r. Stanisław, syn Mikołaja, żonaty z Jadwigą Rychłowską 1658 r. (Don. i Conv. Vars., Ks. Gr. Piotrk. i Przedeckie). Stanisław z ziemią sochaczewską 1648 roku, a Adam z ziemią czerską 1697 r. podpisali elekcye.

GRZYWACZEWSKI h. ZNIN. N. z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. Mikołaj i Jakób, synowie Aleksandra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r.

GRZYWIEŃSKI v. GRZYWIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w Małopolsce i w wojew. łęczyckiem. Jan, dziedzic dóbr Starzechowic, kanonik krakowski 1547 r. Po Stanisławie, synu Antoniego, komorniku ziemskim inowrocławskim, dziedzicu dóbr Turzynowa i Sitowia, w wojew. łęczyckiem 1780 r., syn Maciej, ożeniony z Maryanną Grochowską, miał syna Aleksandra, obrońcę sądowego w Lipnie, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.; po Aleksandrze z żony Katarzyny Mazowieckiej syn Walenty, urzędnik w Warszawie 1865 roku.

Sądzę, że tej familii. Piotr, podstoli kowieński 1768 r., miał synów, Teodora i Izydora, żonatego z Elżbietą Gąsiorowską 1787 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Michał, dziedzic dóbr Wierzchosławice, w wojew. poznańskiem 1823 r., i Albert, dziedzic dóbr Barczków, w Galicyi 1855 r.

De la GUARDE hr. Gabryel, kanclerz i komisarz szwedzki, otrzymał przywilej na dobra, znajdujące się na wyspie mniejszej Marienburg 1660 r. (Sigil.).

GUBIŃSKI h. ŚWIENCZYC. Na Białej Rusi. Aleksander, syn Sebastyana, z synami, Stefanem i Janem, Tomasz i Felicyan, synowie Antoniego, oraz Józef, syn Adama, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GUCEWICZ h. SYROKOMLA. Na Litwie, mają przydomek Montrym. Ignacy, chorąży wojsk litewskich 1792 r. (Sigil.). Wawrzyniec, słynny swojego czasu budowniczy i profesor Akademii wileńskiej, gorący stronnik Konstytucyi 3 Maja, otrzymał nobilitacyę 1790 r., a 1791 r. zapisał się do obywatelstwa m. Wilna; jego syn Stanisław, porucznik wojsk ros., z synami, Kazimierzem i Teofilem otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1844 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GUCZAŃSKI. Po Andrzeju, synu Antoniego, dziedzicu dóbr Stoszyńce (?), w wojew. krakowskiem 1728 r., syn Jan miał syna Andrzeja, tego synowie, Stefan i Walenty z synami; Waleryanem, Lambertem i Juliuszem wylegitymowani w Cesarstwie 1818 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GUCZY v. GUCY v. GUCCI h. ZETYNIAN. Herb - na tarczy złotej pas czerwony ukośny, od prawej ku lewej stronie, nad nim i pod nim róża czerwona; na hełmie w koronie trzy pióra kogucie.

Rodzina włoska, właściwe jej nazwisko Guci, lub Santa-Guci. Pierwszy z tej familii Karol, rodem z Florencyi, osiedlił się za króla Zygmunta I w Polsce i był żupnikiem ziem ruskich 1550 r. i rajcą krakowskim 1541 r.; z żony Anny N. jego synowie: Florenty, Oktawian i Rejner 1555 r. (Conv. Piotrk.). Oktawian ożeniony z Elżbietą Wielopolską, podkomorzanką krakowską, a Rejner miał córkę Annę 1v. Derszniak, 2v. Trzebieską, 3v. Złotnicką. Jan, po którym z żony N. Golińskiej syn Andrzej, dworzanin marszałka wielkiego koronnego Myszkowskiego 1610 r., ożeniony z Zofią Olbierzowską, pozostawił synów: Jana, Andrzeja i Zygmunta; z nich Jan, dworzanin ks. Ostrogskich. Mikołaj w wojew. lubelskiem 1650 r.; jego syn Paweł 1667 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Litwie i miała wziąć nazwisko Gudowicz.

GUCZYŃSKI h. CHOLEWA. Ignacy, syn Grzegorza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 - 1855 roku.

GUDELEWICZ. N., porucznik, został rotmistrzem pułku lekkiej jazdy wojska koronnego szefostwa Stempkowskiego, kasztelana kijowskiego 1778 r. (Sigil.).

GUDELEWSKI. Mikołaj, sędzia grodzki trocki 1594 r. (Bon.).

GUDOWICZ h. GUDOWICZ. Hrabiowie i szlachta. Herb - właściwym herbem tej rodziny mają być w polu zielonem dwie złote strzały na krzyż, nad niemi złota podkowa, nad którą krzyż także złoty. Linia hrabiowska dzieli tarczę na cztery części; w 1-ej i 4-tej części herb rodzinny jak wyżej, w 2-iej części czerwonej srebrna szpada laurem obwinięta na ukos, ostrzem w lewo, w 3-iej części czarnej srebrna ściana fortecy z wyłomem w środku, nad nią litera A, w środku tarczy słońce, a w jego środku litera rosyjska П z koroną cesarską rosyjską nad nią; na hełmie w koronie orzeł dwugłowny rosyjski.

Paweł, syn Stanisława, szlachcic polski, pierwszy osiedlił się w Rosyi 1680 r.; jego syn Andrzej miał syna Bazylego, generalnego podskarbiego wojsk zaporożskich, zm. 1764 r., po którym z dwóch żon zostało siedmiu synów. Z tych Andrzej, zmarły 1808 r., generał-adjutant cesarza Piotra III. Jan, generał-feldmarszałek 1807 r. i wojenny generał-gubernator moskiewski 1809 r., jeden z dzielniejszych wodzów rosyjskich; w 1797 r. został mianowany hrabią państwa rosyjskiego, a tę dostojność cesarz Aleksander I rozciągnął w 1809 r. i do jego braci: Bazylego, Piotra, Michała i Mikołaja. Jan umarł w 1820 r.; z jego synów, Andrzej, generał-major wojsk rosyjskich, marszałek szlachty gub. moskiewskiej, i Cyryli, generał-major wojsk rosyjskich, po którym synowie, Andrzej i Bazyli.

GUDOWICZ h. ODROWĄŻ. Józef, syn Ignacego, Antoni, Ignacy i Tomasz, synowie Bartłomieja, Julian, syn Ryszarda, Franciszek, syn Jerzego, z synem Fortunatem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1855 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Kazimierz, syn Kazimierza, dóbr Błowdze, Julian, syn Wincentego, dóbr Dyłbiszki, i Fortunat, syn Franciszka, dóbr Karsztejny dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GUDOWICZ h. ZETYNIAN. Na Białej Rusi; mają pochodzić od rodziny Guczy. Józef, syn Macieja, z synem Sylwestrem, Jan z synami, Adamem i Antonim, oraz Wincenty z synami: Felicyanem, Józefem, Franciszkiem i Marcinem wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GUDOWSKI. Longin, syn Jerzego, urzędnik w biurze namiestnika 1854 r., rzeczywisty radca stanu i dyrektor wydziału w Komisyi Spraw Wewnętrznych, tajny radca i członek prezydujący w Senacie 1874 roku, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1854 r. z zasady posiadanego orderu św. Stanisława; jego synowie, Aleksander, podpisarz Senatu 1874 r., i Konstanty wylegitymowani w Królestwie 1859 r.

Antoni, asesor kolegialny, i urzędnik ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1853 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GUDWIŁOWICZ. Teodor, syn Leona, z synami, Adamem i Hilarym, Stanisław, Karol i Julian, synowie Piotra, oraz Szymon i Piotr, synowie Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GUDYNOWICZ h. GODZIEMBA. Po Piotrze, synu Antoniego, synowie: 1) Wawrzyniec, po którym pochodzący Adam, syn Adama, i 2) Józef, którego wnukowie, Jerzy i Kazimierz, synowie Franciszka, oraz Wincenty i Ewaryst, ten drugi z synami, Józefem i Antonim, synowie Mateusza, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GUDZIAŃSKI. Jan, pisarz ziemski i poborca trocki, cytowany w Vol. Leg. 1578 r.

GUDZIEJOWSKI. Samuel, Jan i Kazimierz 1674 r., Stanisław 1697 r., a Józef-Antoni 1764 r. podpisali elekcye z wojew. mińskiem.

GUDZIKIEWICZ. Jan, syn Tomasza, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.

GUDZIŃSKI. Mają przydomek Tałgowt; z nich Jan i Paweł podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Aleksander i Maciej podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. Aleksander cytowany w Vol. Leg. 1775 roku.

GUGENMUS. Rodzina niemiecko-bawarska, z której Michał, z profesyi zegarmistrz, pierwszy osiedlił się w Polsce; jego syn Franciszek był zegarmistrzem nadwornym króla Stanisława Augusta, um. 1820 r. Jan, kapitan wojsk koronnych, otrzymał prawem kaduka 3000 złp. 1789 r. (Sigil.). Magdalena, żona Franciszka Przeradowskiego, miecznika, różańskiego 1788 r. (Don. Vars.). Jan-Damascen, syn Franciszka i Maryanny, kapitan w legionach włoskich 1800 r., kawaler Legii Honorowej, w 1830 roku pułkownik artyleryi i dowódca w Modlinie, otrzymał w 1837 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady swego stopnia oficerskiego.

De GUINDER. Fryderyk, kapitan i brygadyer w korpusie kadetów, został majorem wojsk koronnych 1774 r. (Sigil.).

De GUIRAND v. GWIRAND. Hannibal, z urodzenia szlachcic francuzki, kapitan wojsk koronnych 1765 r., od 1774 r. podpułkownik w regimencie pieszym ostrogskim, otrzymał indygenat 1775 r. (Vol. Leg.).

GUJSKI v. GOZDZKI h. DOLIWA. Jan podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. trockiem. Bernard, podwojewodzy sandomierski 1644 r., łowczy, został 1656 r. podczaszym sandomierskim (Metr. Kor.). Paweł, podstoli brzeski, i Anna Przezdziecka, małżonkowie, pozwali o 110,000 złp. sukcesyi po babce, Chreptowiczównie, Antoniego Przezdzieckiego, kasztelanica inflanckiego 1734 r. (Arch. Dubr.). Dominik, skarbnik sieradzki 1790 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.). Maciej, sędzia pokoju pow. kalwaryjskiego 1830 roku. Adam, syn Wincentego, dziedzic dóbr Witkuny, w gub. kowieńskiej 1882 roku.

GUK h. RADWAN. Po Krzysztofie, synu Pawła, syn Jan-Krystyan, po którym synowie: Jerzy z synem Stanisławem, Stanisław z synem Eligiuszem, Jan i Adolf wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1853 - 1858 r.

Antoni, syn Jana, dóbr Wieszwiany, i Gieremia, dóbr Dargieliszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GUK h. ZETYNIAN. Jan, syn Melchiora, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

GUKIEWICZ. Sądzę, że taż familia co Guk, herbu Zetynian. Bartłomiej, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. Potomstwo Macieja, syn Jana, a między innymi: Kazimierz, syn Jana, Józef, Michał i Jan, synowie Jana, oraz Adolf, syn Benedykta, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Benedykt, syn Michała, dziedzic dóbr Ginejki, a Kajetan, syn Jana, dóbr Andruszkańcy, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GULBIN h. GRYF. Potomstwo Kazimierza, syna Łukasza, a między innymi: Romuald, syn Edwarda, Franciszek, syn Marcina, Otto i Michał, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GULBINOWICZ. Rafał podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.

GULBIŃSKI h. BOŃCZA. Stefan, syn Mikołaja, z synem Grzegorzem, Aleksander, syn Kazimierza, oraz Józef, Bazyli, Ignacy, Jan i Michał, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GULBIŃSKI h. ODROWĄŻ. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: potomstwo Jerzego, syna Macieja, a między innymi: Jerzy i Michał, synowie Floryana, i potomstwo Franciszka, syna Andrzeja, z którego Michał, Kazimierz, Stanisław i Feliks, synowie Aleksandra, oraz Józef, syn Kazimierza, i inni w 1843 r. Anna, córka Stanisława, dziedziczka dóbr Norszowty, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GULCZEWSKI v. GOLCZEWSKI h. BELINA. Piszą się z Gulczewa, w pow. gnieźnieńskim. Andrzej i Gabryel, dóbr Gulczewa i Bobolina, a Łukasz i Paweł, dóbr Gulczewa-Dominikowa dziedzice 1580 r. (Ks. poborowe). Po Andrzeju z żony Katarzyny Brzeznickiej syn Andrzej, kanonik poznański 1596 r. (Bon.).

GULCZEWSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Gulczewa, w pow. kamieńczykowskim. Stanisław, z cześnika podstoli i podstarosta nurski 1579 r., dziedzic dóbr Gulczewa, Rososzy, Brzezna i innych, miał syna Jana, ożenionego z Dorotą Tarnowską 1603 roku (Don. Vars.). Jakób, skarbnik wyszogrodzki 1565 r., podsędek nurski 1570 r.; jego syn Jakób, skarbnik wyszogrodzki, um. 1604 r. Andrzej z wojew. krakowskiem i Stanisław z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1648 r. Stanisław, podstoli czerniechowski 1658 r., żonaty z Jadwigą Krajeńską, miał synów, Marcina i Pawła (Conv. Vars.). Wojciech, syn Jana, wnuk Macieja, 1670 r. (Metr. Kor.). Andrzej, łowczy sanocki 1672 r., z żony Anny Moszyńskiej pozostawił synów: Kazimierza, Stanisława i Aleksandra 1683 r. Katarzyna, żona Franciszka Bieniewskiego, cześnika żydaczowskiego 1690 roku. Paweł i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Paweł, sędzia ziemski zakroczymski 1726 r. (Metr. Kor.).

GULCZEWSKI h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, biskup płocki 1365 - 1368 r. Stanisław, biskup płocki 1369 r., ustąpił 1375 r. Dobiesław, biskup płocki 1375 r., um. 1381 r. Andrzej, kasztelan płocki 1376 - 1409 r. Andrzej, wojewoda rawski 1556 r.

Dawna i zamożna mazowiecka rodzina, jednego pochodzenia z Sierpskimi. Trzech braci: Mikołaj, Stanisław i Dobiesław z przydomkiem Sówka byli kolejno po sobie biskupami płockimi; z nich Dobiesław odznaczył się energią w obronie prerogatyw kościoła i wyklął Władysława ks. Opolskiego, regenta państwa, za ucisk poddanych biskupich w ziemi dobrzyńskiej; umarł z apopleksyi 1381 r. Andrzej, kasztelan płocki 1376 r., dostał w 1406 r. przywilej od Ziemowita ks. Mazowieckiego na erekcyę m. Bieżunia, oraz na targi i jarmarki; jego córka Dorota, żona Ścibora z Sąchocina, podkomorzego zakroczymskiego (Metr Kor.).

Andrzej i Piotr, bracia rodzeni, 1444 r. przeprowadzili dział dóbr Sierpca, Golczewa i Drobina; z nich Andrzej miał córki, Katarzynę za Mikołajem z Oporowa, kasztelanem kruszwickim, i Szachnę za Janem z Żyrnik, a po Piotrze z Gulczewa syn Andrzej, dziedzic Sierpca, podkomorzy płocki 1471 r., miał dwóch synów, Feliksa i Prokopa (Metr. Kor.).

Feliks pisał się Sierpskim v. Sieprskim z Gulczewa; dziedzic Okalewa 1506 roku, z żony Zofii Oporowskiej, wojewodzianki brzeskiej, pozostawił synów: Jana, Andrzeja, Feliksa i Mikołaja, którzy zwali się Sieprskimi v. Sierpskimi. Z nich Andrzej, podkomorzy płocki 1519 r., wojewoda rawski i starosta płocki 1556 r.

Prokop, młodszy syn Andrzeja, podkomorzego płockiego, dziedzic na Sierpcu, starosta raciążski 1505 r., chorąży i starosta płocki 1512 r., zaślubił Elżbietę z Gaju i z niej pozostawił córki, Elżbietę, żonę Mikołaja Jaranda z Brudzewa, wojewody łęczyckiego, i Urszulę za Marcinem Ostrorogiem, kasztelanem sierpskim (Metr. Kor.).

GULCZYŃSKI. Narcyz, syn Rafała i Józefy z Podpowiczów, urodzony w Kaliszu 1808 r., wstąpił do korpusu kadetów kaliskich 1817 roku, w 1831 r. został podporucznikiem pułku 3 strzelców (Ks. wojskowe).

GULDENBALK von HOLTZE h. GULDENBALK. Herb - tarcza w czworo przedzielona, a w jej środku mała tarcza, na której w polu srebrnem trzy pasy poprzeczne, właściwy herb rodziny; na głównej tarczy w polu pierwszem i czwartem czerwonych trzy drzewa palmowe, w polu drugiem i trzeciem błękitnych lew ukoronowany z ogonem wzniesionym i z mieczem w przedniej łapie w prawo; na hełmie w koronie takiż lew w prawo.

Rodzina inflancka. Jan, syn Jana, sędziego derpskiego, wierny Zygmuntowi III, gdy Inflanty opanowane zostały przez Szwedów, osiedlił się w Polsce i otrzymał od króla Władysława IV w 1633 r. w nagrodę zasług rycerskich nadania w Prusach Zachodnich, tytuł Strzelca królewskiego i indygenat ze zmianą herbową, to jest, dodatkiem palm i lwów do jego rodzinnego herbu trzech pasów, lub belek. Magdalena, córka Jana, sekretarza królewskiego, zaślubiła Franciszka-Mirosława Czapskiego, podkomorzego malborgskiego 1660 r. (Sigil.).

GÜLDENBAND Uxküll bar. Piotr-August został majorem wojsk koronnych 1773 r. (Kancl.).

GULDENSTERN h. GULDENSTERN. Baronowie i szlachta. Herb - w polu błękitnem gwiazda złota siedmiopromienna; na hełmie w koronie dwa zbrojne ramiona, trzymające okrągłe zwierciadło, obłożone końcami piór z ogona pawiego.

Senatorowie w rodzinie: Zygmunt, kasztelan gdański 1656 - 1661 r. Maksymilian, kasztelan elblągski 1667 r.

Była to gałąź znakomitej szwedzkiej rodziny, z której między innymi pochodził słynny kanclerz państwa szwedzkiego, Axel Gillensterna. Eryk z swoim synowcem Zygmuntem, synem Jana, wierni królowi Zygmuntowi III w czasie buntu przeciwko niemu Karola ks. Sudermanii przesiedlili się do Polski i otrzymali indygenat 1633 r. Po Eryku, łożniczym królewskim i staroście sztumskim, był syn Maksymilian, zmarły 1646 r.; tego syn także Maksymilian, baron na Lundholmie, został w 1667 r. mianowany kasztelanem elblągskim. Zygmunt powyższy, starosta sztumski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. malborgskiem; kasztelan gdański 1656 r., a podobno w 1662 r. wojewoda pomorski, prezydował na colloqium charitativum toruńskiem 1645 r.; w 1656 r. dzielnie bronił przeciwko Szwedom Malborga, lecz zdradzony od mieszkańców tego miasta, musiał je poddać i dostał się do niewoli, pomimo to nie chciał złożyć przysięgi wierności królowi szwedzkiemu. Kasztelan za żoną Anną z Cemów, kasztelanką chełmińską, odziedziczył znaczne majątki w Prusach, i z niej pozostawił córki: Katarzynę 1v. Kretkowską, 2v. Konopacką, kasztelanową chełmińską, N. za Władysławem Łosiem, stolnikiem płockim, a następnie wojewodą pomorskim, i Dorotę za Drohojowskim, chorążym przemyślskim, oraz synów, Władysława-Kazimierza, starostę sztumskiego, posła na sejm 1674 r., który podpisał elekcyę Jana III, i Jana-Rafała, obydwóch bezdzietnych i ostatnich z tego domu w Polsce (Metr. Kor., Kancl., Conv. Vars., Ks. Gr. Piotrk.).

GULDYM. Mają przydomek Lewkowicz. Konstanty, syn Bazylego, sztabs-rotmistrz wojsk ros. 1845 r., otrzymał z zasady stopnia oficerskiego przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1852 r. i z synami, Dymitrym i Pawłem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

GULDYN. Jan, major wojsk pieszych koronnych, w nagrodę zasług oddanych w wojnach z Kozakami i Moskwą otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Metr. Kor.). Franciszek żonaty z Heleną Szumowską 1680 r. (Don. Vars.).

GULIŃSKI h. BOŃCZA. Do tego herbu został przypuszczony nobilitowany w 1595 r. kasyer, mieszczanin lwowski; jego syn Wojciech, popadłszy w niewolę tatarską, w niej umarł, zostawiwszy syna Jana.

GULIŃSKI h. JANINA. Dawna w wojew. sandomierskiem rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gulina. Jan z Bidzin i Kaszowa, dziedzic Gulina, chorąży sandomierski 1398 r., miał syna Dersława, piszącego się Guliński i Kaszowski (Bon.). Jan, komornik graniczny radomski 1482 r. Po Marcinie, w 1590 r. dziedzicu wsi Gulin, syn Maurycy, dziedzic wsi Ostrowia, miał z żony Barbary synów: Jana, zabitego w wojnie ze Szwedami, Piotra i Mikołaja, dziedzica wsi Cisie, w ziemi warszawskiej (Zap. Tryb. Lubel.). Po Mikołaju z żony Zofii Suchorzewskiej syn Jan (Don. Vars.) pozostawił syna Krzysztofa, wojownika przeciwko Turkom i towarzysza pancernego, po którym syn Antoni miał syna Wojciecha, a ten syna Franciszka; po Franciszku syn Sebastyan, ożeniony z Agnieszką Komorowską, pozostawił synów: Stanisława, urzędnika leśnego, i Marcelego, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. z herbem Bończa.

GULISZEWSKI. Andrzej objął urząd łowczego ziemi sanockiej 1663 r. po śmierci Andrzeja Justimenta (Sigil.).

GULSKI h. ROLA. Podług Duńczewskiego pochodzą od Gabryela Golskiego, który w XVII stoleciu, osiadłszy na Podolu, nazywany był przez lud miejscowy Gulskim, i tę zmianę nazwiska zachowali jego potomkowie; miał on przydomek Gioz od wyrazu tureckiego, znaczącego oko, że w jednej z bitew w walce z jakimś turkiem ranił go w oko. Jego syn Andrzej miał syna Gabryela, żyjącego jeszcze w 1747 r.

GUŁOWSKI. Andrzej i Paweł z wojew. płockiem i Wacław z ziemią wizką podpisali elekcyę 1697 r.

GUŁTOWSKI h. GRZYMAŁA. Piszą się z Gułtowa, w pow. pyzdrskim. Przecław, kasztelan poznański 1348 r., wojewoda kaliski 1360 r., generał wielkopolski 1369 r., pozostawił syna Janusza, proboszcza gnieźnieńskiego, kanonika i kanclerza krakowskiego, a od 1374 r. arcybiskupa gnieźnieńskiego, zm. 1382 r. (Bon.).

GUŁTOWSKI h. LESZCZYC. Senator w rodzinie, Piotr, wojewoda kaliski 1575 r.

Zamożna wielkopolska rodzina. Łukasz, dziedzic dóbr Krąpiewa, Stęszewa, Trzcielina i Gurowa, w Wielkopolsce 1564 r. Piotr, wojewoda kaliski 1575 r.; jego wnuk Łukasz, ożeniony z Jadwigą Sobieską, córką Marka, miał z niej córkę Jadwigę 1v. za Stanisławem Kostką, starostą lipińskim, 2v. za Aleksandrem Wolfem, starostą felińskim, i syna Adama 1616 r. (Metr. Kor.).

GUMICKI h. NOWINA. W pow. słuckim; z nich Kazimierz, syn Józefa, z synami, Dominikiem i Franciszkiem, Fabian z synem Michałem i inni, razem osób 17, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GUMIENIECKI h. GRYF. Wzięli nazwisko od wsi Gumienic, w pow. wiślickim, a piszą się z Maleszowy. Sebastyan 1697 r., z żony Justyny Chronowskicj, łowczanki podolskiej, 2v. za Janem Wielogłowskim, jego syn Józef, chorąży parnawski, i córka Teresa 1v. za Antonim Marcinkowskim, wojskim sandeckim, 2v. żona Antoniego Paszyca, starosty horodeckiego. Kajetan, syn Józefa i Salomei z Czernych, i Józef, syn Kazimierza i Wiktoryi z Rychterów, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

GUMILEWSKI. Aleksander, syn Piotra, asesor kolegialny, urzędnik ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1862 r. i z synami, Piotrem i Mikołajem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

GUMIŃSKI h. LEW WSPIĘTY. Podobno pochodzą od Macieja, nobilitowanego w 1676 r. na zalecenie hetmanów. Po Antonim, synu Józefa, dziedzicu dóbr Zawizowo, w wojew. ruskiem 1740 r., syn Wojciech miał syna Macieja, zapisanego do ksiąg szlachty gub. podolskiej w 1802 r.; jego synowie: Waleryan, Aleksander, Julian i Jan Nepomucen w 1843 r., Wincenty, syn Jana, i inni 1861 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

GUMIŃSKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Gumina, w wojew. łęczyckiem. Licznie rozrodzeni brali różne przydomki. Jan, dziedzic Gumina 1501 r., miał syna Macieja, który zostawił dwóch synów, Stanisława i Feliksa; po Stanisławie synowie: Mateusz, Piotr i Krzysztof 1596 r. (Don. Vars.). Pochodzący od nich: Piotr, dziedzic wsi Rokicie, w pow. lipnoskim, Mateusz, Wojciech i Franciszek z synem Józefem, urodzonym z Józefy Pietruszewskiej, w 1839 roku, Piotr, urzędnik w Towarzystwie Kredytowym, i Konstanty, synowie Macieja, w 1849 roku wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Aleksander, syn Michała i Katarzyny Kissling, kapitan wojsk polskich 1822 r., z żony Gertrudy Lipskiej pozostawił syna Franciszka.

Feliks, młodszy syn Macieja, dziedzica Gumina, miał syna Wojciecha, po którym syn Stanisław pozostawił syna Aleksandra, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem; po Aleksandrze syn Kazimierz miał syna Jana, którego syn Feliks, rzeczywisty radca stanu, dyrektor wydziału w Komisyi Spraw Wewnętrznych, jeden ze zdolniejszych urzędników Królestwa, wylegitymowany 1855 roku; jego syn Władysław, urzędnik celny 1856 roku.

Z tej familii. Kazimierz, podkomorzy zakroczymski 1661 r. Adam, syn Andrzeja, żonaty z Konstancyą Brzozowską 1662 r., pozostawił synów: Wojciecha, Kazimierza i Adama; z nich Wojciech zaślubił Zofię Bieniewską, a Kazimierz ożeniony z Teofilą Żurkiewiczówną. Krzysztof, Maciej, Paweł, Stanisław i dwóch Wojciechów podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Franciszek, syn Samuela, żonaty z Katarzyną Suską 1698 r. Paweł, syn Andrzeja, zaślubił Annę Orłowską 1703 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Antoni, syn Wojciecha, ożeniony z Katarzyną Mierzejewską 1725 r. Jan, syn Pawła, zaślubił Zofię, córkę Józefa Strzeleckiego 1726 r.

Po Łukaszu, dziedzicu dóbr Okoleniec, w wojew. poznańskiem 1789 r., z żony Katarzyny Jankowskiej syn Michał, ożeniony z Elżbietą Fabianowską, miał syna Szymona, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1858 r.

Z osiedlonych na Litwie. Marcyan, podsędek wendeński 1750 roku. Marcin, regent grodzki oszmiański 1764 - 1780 r., sędzia kapturowy 1764 r. Michał, syn Gabryela, podpułkownik wojsk ros., sędzia pow. rzeczyckiego 1859 roku.

GUMIŃSKI. Karol ze Smogorzowa Wąsowicz zapisał różne sumy 1737 i 1744 r. żonie swej Joannie Gumińskiej, córce Jana i Katarzyny Kobielskiej (Akta Gr. Opoczyńskie). Tomasz z żoną Maryanną z Goworków, córką Krzysztofa i Zofii Padlewskiej, kwitują 1769 r. jej wuja Tomasza z posagu (Akta Gr. Krakowskie). Cypryan zostawił z Tekli z Zajkowskich, zmarłej 1845 r.: Stefana, Franciszka, Józefę, zmarłą przed matką, żonę Hipolita Giebułtowskiego, Maryannę i Julię (Akta Tarnow. Sądu szlachec.).

GUMKOWSKI h. LUBICZ. Po Antonim, synu Pawła, dziedzicu dóbr Humieniec w 1645 r., syn Marcin miał syna Andrzeja, łowczego liwskiego 1698 r., a ten syna Piotra-Wojciecha, po którym syn Ignacy pozostawił synów, Benedykta i Bazylego; tego drugiego synowie: Dyonizy, deputat szlachty pow. jampolskiego, w 1840 r., Ludwik, Tytus i Franciszek Ksawery wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GUMKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Gumki, w pow. ostrołęckim, od której też brali jeszcze w końcu XV stolecia miano Gumek. Stanisław w 1462 r., miał synów, Jakóba i Marcina. Tomasz, geometra ostrołęcki 1582 r., pozostawił synów, Adama i Stanisława, dziedziców dóbr Gumki 1598 r. (Don. Vars.). Szymon, syn Stanisława, ożeniony z Domicelą 1654 r., skarbnik nurski 1659 r., po którym potomstwo wylegitymowało się z herbem Syrokomla. Adam, Andrzej i Erazm 1697 r. z ziemią nurską, a Franciszek 1764 r. z ziemią łomżyńską podpisali elekcye. Jakób, burgrabia grodzki łomżyński 1790 r.

GUMKOWSKI h. SYROKOMLA. Licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa szlachta w północnem Mazowszu; w ostatnich czasach jej herb wzięli Gumkowscy, herbu Ślepowron. Andrzej, Stanisław i inni 1452 - 1596 r. cytowani w aktach ostrołęckich. Adam, burgrabia łomżyński 1607 r. Jan ożenił się z Zofią Gumowską 1641 r. Mikołaj, syn Pawła, dziedzic dóbr Zbinin, ożeniony z Anną Opęchowską, 1692 - 1720 r. Teodor, syn Bonawentury, viceregent grodzki piotrkowski 1791 - 1794 r. Marcin, archidyakon kaliski 1842 r.

Po Szymonie (h. Ślepowron), skarbniku nurskim, dworzaninie królewskim, pośle na sejm 1669 r., pochodzący Jacek, syn Franciszka i Franciszki z Mierzejewskich, w 1848 r., a po Wojciechu, dziedzicu wsi Dąbek i Gumki, w ziemi łomżyńskiej, pochodzący Jan, syn Antoniego, podoficer wojsk ros., 1862 r. wylegitymowani w Królestwie.

GUMNICKI. Józef z synami, Mikołajem i Bolesławem, Dominik z synem Janem i inni, szlachta pow. pińskiego, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1826 r. Felicyan, syn Bazylego, strapczy pow. pińskiego 1865 r.

GUMOWICZ h. NOWINA. Po Franciszku, synu Piotra, dziedzicu dóbr Biłki, w wojew. ruskiem 1718 r., pochodzący: Seweryn z synem Janem, Sabin z synami, Stefanem i Józefem, oraz Ignacy, synowie Czesława, wnukowie Walentego, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GUMOWSKI h. POBÓG. Wzięli nazwisko od majątku Gumowa, w ziemi nurskiej. Jan i Mikołaj, synowie Piotra z Gumowa, 1504 r. (Mil.). Adam, Jakób i Sebastyan, dziedzice Gumowa 1578 r. (Ks. poborowe). Adam, Bartłomiej, Marcin i Stanisław, synowie Jana, 1597 r; z nich Adam na Błominku i Srebrnej, podczaszy warszawski 1605 r., żonaty 1v. z Dorotą, córką Pawła Laskowskiego, wdową po Janie Karniewskim, chorążym ciechanowskim, 2v. z Anną Arciszewską pozostawił synów, Pawła i Stanisława. Marcin ożeniony z Katarzyną Czerniakowską 1601 r. Stanisław z Gumowa miał syna Tomasza, podczaszego zakroczymskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią zakroczymską; Tomasz był żonaty z Anną Świerczewską. Bartłomiej, łowczy nurski 1610 r., pozostawił syna Kazimierza, i córkę Maryannę za Abrahamem Izbińskim.

Kazimierz, syn Stanisława z Gumowa, stolnik 1650 r., a podkomorzy zakroczymski 1659 r., podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią nurską; z żony Katarzyny Bielińskiej miał syna Macieja, który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią zakroczymską. Jan, podczaszy zakroczymski, deputat na Trybunał koronny 1689 r. Maciej, podkomorzy zakroczymski, ożeniony z Emerencyanną Dąbrowską 1691 r. Adam i Seweryn z ziemią nurską i Kazimierz, cześnik zakroczymski, z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars., Ks. Gr. Przedeckie, Zap. Tryb. Lubel.).

Wojciech, dziedzic dóbr Kossowo i inne 1787 r., miał syna Jana, dziedzica dóbr Kossowa, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.

GUMOWSKI h. ROLA. Gniazdem tej familii jest wojew. łęczyckie, już przecież w XV stoleciu jedna ich gałąź osiedliła się w północnem Mazowszu, i nabyła, czy też założyła wieś Gumowo, w ziemi łomżyńskiej. Stanisław 1437 r., Andrzej, sędzia ziemski ostrołęcki 1495 r., i inni cytowani w aktach łomżyńskich i wizkich. Jan odznaczył się w oblężeniu Pskowa 1581 - 1582 r. Po Wojciechu, z żony Katarzyny Sienieńskiej, majętnej dziedziczki, synowie, Andrzej, podczaszy wizki 1607 r., bezpotomny i Jan, po którym z żony Anny Kowalskiej córka Katarzyna Kraińska, łowczyna sieradzka, i syn Stanisław, miecznik dobrzyński 1690 r. Stanisław, ożeniony z Justyną Ustrzycką, miał syna Michała, podczaszego wizkiego 1734 r., po którym z żony Domiceli Cieszanowskiej syn Szymon zaślubił Anastazyę Gniewoszównę i z niej pozostawił synów: Adama, Jana, Józefa i Karola, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.

Karol, dziedzic dóbr Hołynia, członek Stanów galic., żonaty z Teklą Cieszanowską, miał syna Apolinarego-Antoniego, po którym z żony Zofii Morelowskiej synowie, Karol i Józef (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

Antoni, skarbnik nurski, Mikołaj i Franciszek-Dominik cytowani w Vol. Leg. 1670 r. Andrzej-Franciszek, podczaszy wizki 1672 r. Wiktor, łowczy ciechanowski 1687 r., z żony Kunegundy Mostowskiej, miał córkę Ewę za Łukaszem Nagórką, podstolim łomżyńskim 1716 r. (Don. Vars.). Jan, burgrabia grodzki płocki, regent ciechanowski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem; podsędek 1776 r., został 1781 r. sędzią ziemskim płockim (Bon.). Stanisław, dziedzic dóbr Kraśniewo-Załężne 1770 r.

Po Kazimierzu, (h. Pobóg), podkomorzym zakroczymskim 1659 r., synowie, Tomasz, łowczy zakroczymski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią zakroczymską, i Maciej, dziedzic dóbr Ciekszyn, Gawłów i in. 1680 roku, w wojew. płockiem.

Sebastyan, syn Macieja i Ewy Zalewskiej, zaślubił Maryannę Zabłocką i z niej pozostawił synów: Józefa, Wojciecha i Kazimierza.

Józef miał syna Sebastyana, po którym z Józefy z Czechowiczów synowie, Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1841 r. i Konstanty, po którym syn Leopold w Paryżu.

Wojciech miał syna Adama, kanonika kieleckiego i proboszcza w Małogoszczu, zm. 1851 r.

Kazimierz, trzeci syn Sebastyana, żonaty z Katarzyną Dworzycką, pozostawił córkę Juliannę za Antonim Maryańskim i synów: Jakóba-Floryana, Adama, Feliksa, wylegitymowanych w Królestwie 1839 - 1841 roku, Jana i Bonifacego; z nich:

Jakób-Floryan, dzierżawca dóbr Tchorzewa, następnie właściciel na Przytocznej, zaślubił Elżbietę, córkę Jana Zadarnowskiego i Ewy z Wokulskich, i z niej pozostawił córki, Maryę za Leonem Lewald-Jezierskim, Kamilę, żonę Hipolita Weryhy-Darowskiego i synów: Juliusza, Adama, Kazimierza i Jana (Bon.).

Adam, porucznik 1815 r., został 1831 r. kapitanem 2 pułku ułanów; um. 1847 r. w Warszawie, pozostawiwszy z żony Brygidy Straszewskiej, zm. 1852 r. w Warszawie, córki i syna Tytusa-Jana, żołnierza korpusu sybirskiego (Ks. Wojskowe).

Feliks, deputowany na sejm 1830 r., patron Trybunału w Kaliszu 1868 r., zaślubił Ludwikę Konarską i z niej miał syna Cypryana, patrona Trybunału w Siedlcach 1874 roku, po którym z Joanny Malawskiej syn Feliks.

Po Janie, (h. Pobóg), podczaszym zakroczymskim, pośle inflanckim na sejm 1683 roku, syn Krzysztof miał syna Bartłomieja, a ten Marcina, po którym syn Piotr pozostawił syna Michała, ożenionego z Kunegundą Modzelewską, z niej synowie, Stefan i Piotr wylegitymowani w Królestwie 1844 roku.

Po Marcinie, dziedzicu dóbr Gumowo, wojowniku przeciwko Szwedom 1702 r., syn Piotr, tego syn Stanisław, ożeniony z Ewą Gumowską, pozostawił synów: Stefana, właściciela części wsi Łebki, w pow. przasnyskim, Eustachego i Jana, burmistrza w m. Czerwińsku, wylegitymowanych w Królestwie 1839 - 1849 r. Z tej linii, Wojciech z synem Stanisławem, nadleśnym rządowym w lasach łagowskich, i Paweł z synem Aleksandrem, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Królestwie 1855 - 1861 r.

Z osiedlonych na Litwie. Ludwik, syn Józefa, i Adam, syn Antoniego, z synami: Piotrem, Romualdem, Edwardem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GUMOWSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Gumowo, w ziemi ciechanowskiej, a założyli wieś Gumowo, w ziemi łomżyńskiej; liczni w XV i części XVI stoleciach w tych ziemiach, przeszli z czasem do innych herbów, a głównie do herbu Roli i Topór. Pisali się z Milewa i byli gałęzią rodziny Milewskich. Mścisław i Myślibor, dziedzice Gumowa 1404 r. (Metr. Kor.). Sambor na Gumowie 1442 r. (Mil.). Wielisław, dziedzic na Gumowie 1578 r. (Ks. poborowe). Jan, podstarosta 1607 r., następnie wojski grodecki, miał syna Jerzego 1645 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

GUMOWSKI h. TOPÓR i TOPÓR odm. Odmiana herbu - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części herb Topór, w lewej Janina; na hełmie w koronie Topór srebrny, drzewce złote.

Piszą się z Krwatów, wsi w Małopolsce, i właściwie są herbu Topór, lecz jedna ich linia w Galicyi osiedlona z powodu, że Anna z Poradowskich, wdowa po Remigianie Sobieskim, mieczniku lwowskim, zmarłym 1665 roku, zaślubiła jednego z Gumowskich, na pamiątkę tego związku herb Sobieskich Janinę dołącza do swego rodzinnego herbu Topór. Już w XVI stoleciu ta rodzina Gumowskich rozdzieloną była na trzy gałęzie, jedną osiedloną w Małopolsce, drugą na Rusi Czerwonej, a trzecią w północnem Mazowszu; do gałęzi mazowieckiej przyłączyło się wielu z Gumowskich, herbu Ślepowron i Pobóg.

Z osiedlonych w Małopolsce. Jan, sekretarz królów Zygmunta III i Władysława IV, pisarz dekretowy królewski, biegły prawnik, umarł 1633 r. Michał Spinek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. sandomierskiem.

Z osiedlonych na Rusi Czerwonej. Po Stanisławie pozostało trzech synów: Dominik-Karol, Kazimierz i Franciszek; z nich Dominik-Karol, starosta lipiński 1669 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; cześnik żydaczowski, ostatnio podsędek przemyślski 1687 r., z żony Anny Poradowskiej, wdowy po Remigianie Sobieskim, miał córki: Justynę za Pawłem Matczewskim, Różę za Romerem i Teodozyę za Kaweckim (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Franciszek, miecznik łukowski, wojski żydaczowski 1666 r., żonaty z Katarzyną Rzewuską (Zap. Tryb. Lubel.). Jan-Franciszek, łowczy lwowski 1716 r., chorąży sanocki 1725 r., rotmistrz pancerny (Sigil.), z żony N. Stadnickiej, wdowy po Skrzyńskim, pozostawił synów, Stanisława i Antoniego-Kazimierza. Stanisław, łowczy lwowski 1748 r. (Sigil.), żonaty z Teresą Kobielską, skarbnikówną nurską. Antoni-Kazimierz, stolnik winnicki 1764 r.

Antoni-Jan, Józef, Maciej, Paweł i Wincenty, adwokat przemyślski, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

Z osiedlonych na Mazowszu. Wojciech, dziedzic wsi Gumowo-Kamienne, w pow. mławskim 1739 r., zostawił synów, Tomasza i Jakóba; po Tomaszu syn Stanisław z żony Józefaty Jaźwińskiej miał synów: Wincentego, dziedzica dóbr Gumowo Dominialne, w pow. przasnyskim, Hilarego, dziedzica dóbr Nieradowo, i Jana, dziedzica dóbr Ujazdówki, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.

Po Jakóbie, młodszym synu Wojciecha, syn Wawrzyniec, tego syn Feliks, po którym z żony Katarzyny Pniewskiej synowie, Józef, urzędnik w Warszawie, i Norbert wylegitymowani w Królestwie 1854 r.

Po Janie, w 1766 r. dziedzicu dóbr Boryszewo Kmiece, w pow. płockim, syn Aleksy, po którym z żony Balbiny Karczewskiej synowie, Maryan i Tertulian z synem Aleksym, urodzonym z Anieli Paprockiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.

GUMOWSKI. Konstanty i Jan, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Kazimierz, syn Aleksandra, z synami: Kajetanem, Feliksem, Marcinem i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GUNASZEWSKI. N., protopop kijowski, otrzymał prawem lennem dwa sioła Krehajow i Boderkę z Krehajowską Słobodą 1659 r. (Sigil.).

GUNDIUS. Stanisław, syn Fryderyka, z synem Wacławem, Jan, syn Fryderyka, z synami, Cezarym i Ignacym, oraz Adolf, Jan, Józef i Antoni, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1840 - 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

GUNICKI h. PRUS. Piotr z Gunic, burgrabia olsztyński, w 1474 r. mając tylko 30 ludzi, uderzył na 300 Szlązaków, którzy pod dowództwem Jana ks. Żegańskiego napadli na Wielkopolskę; z razu udało mu się zmusić ich do cofnięcia się, lecz gdy spostrzegli, jak szczupłe ma siły, otoczyli go i niechcącego poddać się zabili, a cały jego orszak w pień wycięli. Maciej, dziedzic Gunic, i Stanisław, posesor Śmiecisk 1578 roku. (Ks. poborowe).

GUNIEWSKI. Pisali się z Guniewic; z nich Jan cytowany w aktach ostrołęckich 1494 r.

GÜNTHER v. GINTER h. GÜNTHER. Hrabiowie. Herb - tarcza na cztery pola podzielona; w I i IV polach żółtych orzeł czarny rozpięty w złotej koronie z językiem wywieszonym, głowa i nos jeden do drugiego przodem obrócony, na II i III polach szarych po trzy belki czerwone i po trzy srebrne tak ułożone, żeby trzy belki na górze szły skiełzem w lewo, na dole zaś także skiełzem w prawo; między temi polami w środku tarcza mała lazurowego koloru, pod koroną złotą, perłami sadzoną, mająca w sobie dąb zielony, na trzech pagórkach stojący. Zamiast hełmu ma być szyszak okrągły w kratki, otwarty, ze złotym kręconym łańcuszkiem w szyi przywiązanym; nad szyszakiem złota korona, także perłami sadzona, a na niej dąbek jak na tarczy z takąż koroną. Około szyszaku i wielkiej tarczy labry z prawej strony złote i czarne, z lewej srebrne i czerwone.

Rodzina niemiecka, w Palatynacie niższego Renu. Zygmunt Günther von Heidelsheim 1518 r. otrzymał zatwierdzenie szlachectwa i herbu; jego syn Ludwik, komendant w dwóch wojnach przeciwko Francuzom podjętych 1523 r. w księztwie Medyolańskiem, poległ 1550 r. przy zdobywaniu Senny, pozostawiając z żony N. Pinnau dwóch synów. Michał, starszy syn Ludwika, zabity na Węgrzech przy oblężeniu m. Strygonie, pozostawił syna Karola, który będąc ranny u Góry Białej, niedaleko Pragi, umarł z ran.

Karol miał kilku synów, z których Jakób, generał elektora palatyna Karola Ludwika, za waleczność okazaną w wojnie tureckiej został feldmarszałkiem wojsk saskich i kawalerem wielu orderów. Jakób zaślubił Maryę-Elżbietę hr. de Schall i z niej miał syna Michała, który zachęcony świetnością wojsk polskich i ich zwycięztwem przy odsieczy Wiednia 1683 r., zaciągnął się pod chorągiew króla Jana III. Michał, kapitan, następnie pułkownik gwardyi polskiej, w nagrodę zasług wojennych, otrzymał indygenat polski 1676 roku, a osiedliwszy się na Litwie, gdzie posiadał dobra Hresk i Pukow, w wojew. nowogrodzkiem, zaślubił Krystynę Szwykowską, córkę Jana, chorążego nowogrodzkiego, i Cecylii z Piotrowskich, i z niej pozostawił dwóch synów, Samuela i Stanisława, zmarłego bezpotomnie, oraz córki, Maryannę, żonę Jakóba Wolana, oboźnego trockiego, i Annę za Bogusławem Cedrowskim, które otrzymały w zastaw dobra Zaroj z folwarkiem Korycą-Niwdą, w wojew. nowogrodzkiem.

Samuel, dziedzic dóbr Pukow, wojski starodubowski 1734 r., zaślubił Salomeę, córkę Stanisława Rdułtowskiego i N. Szukalanki, podkomorzanki wileńskiej, i z niej miał syna Michała. Michał, właściciel dóbr Pokroszewo, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem; chorąży usarski buławy W. Ks. Litewskiego 1766 r., podstoli 1775 r., stolnik nowogrodzki 1788 r. i pisarz Trybunału litewskiego, kawaler orderu św. Stanisława 1790 r., żonaty z Konstancyą Wołodkiewiczówną, córką Marcina i Anny de Raes, stolników mińskich, pozostawił syna Adama-Abrahama-Ignacego.

Adam-Abraham-Ignacy, ur. 1782 r., prezydent sądów głównych Departamentu mińskiego, kawaler orderu Krzyża św. Jana Jerozolimskiego, zatwierdzony w tytule hrabiowskim i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1808 r. Hr. Adam, dziedzic dóbr Dubrowlany 1818 r., mąż wielkiej nauki, zebrał znaczną bibliotekę i gabinet starożytności; z żony Aleksandry-Konstancyi, córki hr. Ignacego Tyzenhauza i Maryanny hr. Przezdzieckiej, podkanclerzanki litewskiej, pozostawił córki: Gabryelę, znaną poetkę, żonę ks. Tadeusza Puzyny, Matyldę za Maurycym Buczyńskim, podkomorzym pow. zawilejskiego 1800 r., i Idę, żonę Edwarda hr. Mostowskiego, marszałka szlachty gub. wileńskiej (Arch. Dubrowlańskie).

GÜNTHER. Jan-Fryderyk, kapitan 1765 r., oberstlejtnant wojsk koronnych 1767 r. (Sigil.).

GUNTZEL. Józef, podporucznik w korpusie artyleryi koronnej 1777 r. (Sigil.).

GURACZEŃSKI. Maciej podpisał manifest szlachty wojew. brzesko-kujawskiego i inowrocławskiego 1764 r. (Lauda).

GURBSKI. Wzięli nazwisko od wsi Gurba, w ziemi sochaczewskiej. Jakób Byczek, Andrzej Krawiec, Andrzej Widusz i Wojciech Jendrak, dziedzice wsi Gurby 1579 r., a Mikołaj, dziedzic części Piotrkowic 1580 r. (Ks. poborowe). Jan, Stanisław i Mikołaj, synowie Jana, 1583 r. Mikołaj, syn Piotra, z pow. mszczonowskiego 1590 r. Marcin, syn Mikołaja z Piotrkowic, 1603 r. (Don. Vars.). Marcin, syn Jana, 1659 r. Jan, syn Pawła, 1660 r. Zacharyasz, syn Krzysztofa i Zuzanny Sielskiej, 1662 r. Stanisław, syn Łukasza, dziedzic części Gurby, żonaty z Zofią Łazińską 1681 r. Adam i Zacharyasz, synowie Marcina, 1688 r. Wawrzyniec i Maciej podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską (Ks. Gr. Przedeckie).

Wawrzyniec, żonaty z Maryanną, córką Wojciecha Płaskiego, miał synów: Aleksandra, Macieja i Michała, oraz córkę Agnieszkę 1v. za Wojciechem Suchodolskim, 2v. za Walentym Staniszewskim 1723 r. (Don. Vars.). Józef, syn Wawrzyńca, 1788 r. Walenty, syn Kazimierza, ożeniony z Małgorzatą Godlewską 1790 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Tego nazwiska Jan, podsędek w Lipnie 1865 r., pisarz kancelaryi ziemiańskiej w Płocku 1874 roku.

GURCZYN v. HURCZYN. Michał, syn Franciszka, dóbr Ślisze, Ignacy, syn Klemensa, dóbr Okmiany, Michał, syn Antoniego, dóbr Gerżdeli, Józef, syn Józefa, dóbr Okmiany, Karol, syn Szymona, dóbr Pikieliszki, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.

GURCZYŃSKI. Damian, chorąży poznański, otrzymał ten urząd po Andrzeju Mycielskim 1709 r. (Sigil.).

GURCZYŃSKI. Zacharyasz, syn Michała, oficer wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1858 r. i z synami, Janem i Mikołajem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

GURDZI v. GURDZIA. Bogdan, rotmistrz wojsk królewskich, poseł do Persyi 1668 r., wraz z bratem Perfidonem otrzymali nobilitacyę 1676 r. i wzięli nazwisko Gurdziecki (Vol. Leg.).

GURKOWSKI h. LELIWA. Andrzej, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r.

GURKOWSKI h. PRUS. Po Andrzeju, synu Michała, 1728 r., syn Jan, dziedzic dóbr Berłówka, miał syna Antoniego, po którym synowie, Ludwik i Franciszek wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1835 r.

Teodor, vicegerent piotrkowski 1788 r. Bazyli i Teodor, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1813 r.

GURMAŃSKI. Antoni-Felicyan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GURNOWSKI. Zygmunt, syn Jana, żonaty z Zofią Karśnicką 1637 r. (Ks. Gr. Piotrk.).

GUROWSKI h. WCZELE. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Melchior, kasztelan międzyrzecki 1689 r., gnieźnieński 1695 r., a poznański 1697 r., um. 1703 r. Melchior, kasztelan gnieźnieński 1738 r., kaliski 1748 r., poznański 1749 r., um. 1756 r. Rafał, kasztelan przemęcki 1764 r., gnieźnieński 1782 r., kaliski 1786 r., poznański 1790 - 1796 r. Władysław, marszałek nadworny litewski 1768 r., marszałek wielki litewski 1781 r., um. 1790 r. Aleksander, kasztelan buski 1791 - 1794 r.

Wzięli nazwisko od majątku Gurowo, w pow. gnieźnieńskim. Jan, Marcin i Wojciech, dziedzice Gurowa 1580 r. (Ks. poborowe). Kazimierz, kanonik gnieźnieński, proboszcz kolski 1612 r. Melchior, ożeniony z kasztelanką Kretkowską, miał synów, Andrzeja, żonatego z Katarzyną Kęszycką 1640 r. i Melchiora. Melchior, sekretarz królewski 1670 r., podczaszy poznański, z żony Anny Chełkowskiej pozostawił synów: Kazimierza, kanonika gnieźnieńskiego, Jana i Melchiora.

Jan, podstarosta i sędzia grodzki 1689 r., pisarz, podsędek, a ostatnio 1701 r. sędzia ziemski wschowski (Sigil).

Melchior, najmłodszy syn Melchiora, podczaszego poznańskiego, dziedzic dóbr Gołuchów, gorliwy stronnik domu saskiego, sekretarz królewski 1676 r., podczaszy poznański 1685 r., kasztelan międzyrzecki 1689 r., gnieźnieński 1695 r., a poznański 1697 i., starosta kościański i wałecki (Sigil.), w bezkrólewiu 1697 r. jeden z najgorliwszych stronników Augusta II i nieprzyjaciel domu Sobieskich, wiele przyłożył się do ich usunięcia od tronu; deputat do ugody z wojskiem rokoszowem, obwiniał królowę Maryę Kazimierę, że była główną sprawczynią tego rokoszu, i żądał jej wydalenia z Warszawy jako zakłócającej elekcyę ciągłemi intrygami. Kasztelan zabiegłem gospodarstwem zebrał znaczny majątek, a protekcyą Augusta II, wynagradzającego stałą jego wierność i popieranie w Wielkopolsce jego zamysłów, ustalił znaczenie swojej rodziny; z żony Krystyny Przybyszewskiej zostawił córki, Zofię, żonę Sebastyana Prusimskiego, Ludwikę, żonę Andrzeja Nieżychowskiego i pięciu synów. Z tych: Józef-Bernard, sekretarz królewski, opat przemęcki, a następnie opat Cystersów w Bledzewie, um. 1718 r. Aleksander-Benedykt, opat oborski 1717 r., a bledzewski 1722 r., zabiegły gospodarz, powiększył i upiększył klasztor Cystersów w Bledzewie. Jan, starosta obornicki, poseł na sejm 1736 r. Stanisław, pułkownik królewski, stronnik Augusta III-go w wojnie z Leszczyńskim 1733 roku.

Melchior, najmłodszy z synów kasztelana Melchiora, chorąży kaliski, poseł na sejm 1736 r., kasztelan gnieźnieński 1738 r., kaliski 1748 r., a poznański 1749 roku, starosta kościański, kolski i brdowski, kawaler orderu Orła Białego, wierny jak cała jego rodzina stronnik Augusta III, zabiegły gospodarz, liczył się, do najzamożniejszych panów wielkopolskich i posiadał prócz wielu innych majątki: Goślinę, nazwaną Tursk, Piorunów, Wyszynę, Kleczew i t. d.; umarł 1756 r. Melchior miał dwie żony, Zofię Przyjemską, chorążankę kaliską, bogatą wdowę po Adamie Gruszczyńskim, i Katarzynę Przerembską, wdowę po Trypolskim, podkomorzym kijowskim, z tą bezpotomny; z 1-szej żony córki: Genowefa, dama dworu księżniczki saskiej, Maryi Antoniny, Rafaela, ksieni, i Katarzyna, zakonnica w Owińsku, i czterech synów: Rafał, Melchior, Aleksander i Władysław.

Melchior, doktór obojga praw, kanonik krakowski 1756 r., poznański, proboszcz i oficyał gnieźnieński, dostał za wpływem brata Władysława zapewnienie pierwszego wakującego opactwa; opat ostaszewski 1790 r. i kawaler orderu św. Stanisława, um. 1794 r.

Aleksander podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; podkomorzy gnieźnieński 1768 r., był komisarzem Rady Nieustającej 1776 r.

Władysław, szambelan królewski 1756 r., pisarz wielki koronny 1764 r., marszałek nadworny 1768 r., a od 1781 r. marszałek wielki litewski, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, jeden z najzdolniejszych ludzi swojego czasu, na zło ojczyzny używał swej wiedzy; jako marszałek litewski, zastępując marszałka koronnego, wiele przyczynił się do zaprowadzenia porządku policyjnego w Warszawie i urządził straż ogniową. Władysław umarł 1790 r., z żoną Anną Radomicką, wdową po Auguście Działyńskim, wojewodzie kaliskim, niewiastą wielkiej pobożności, bezpotomny.

Rafał, najstarszy z synów kasztelana Melchiora, w młodości służył wojskowo we Francyi, a za powrotem do ojczyzny został starostą kolskim, i podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; kasztelan przemęcki 1764 r., gnieźnieński 1782 r., kaliski 1786 r., a poznański 1790 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, w 1775 r. otrzymał prawem emfiteutycznem starostwo przemęckie; gorliwy obrońca Jezuitów, podawał różne projekty w ich interesie, a nawet chciał, aby Rzeczpospolita utrzymywała ich w swoich krajach, nie zważając na rozwiązującą ich zakon bullę papiezką. Rafał w 1787 r. pozyskał tytuł hrabiowski pruski z następującą odmianą w herbie: na podstawie marmurowej tarcza czworoboczna, na niej w środku tegoż kształtu tarcza mała z koroną królewską, a na tej tarczy orzeł czarny pruski; główna tarcza, nakryta koroną hrabiowską, szachowana biało i niebiesko; w koronie murzynka ukoronowana w białej szacie, lecz z obnażonemi piersiami, trzyma przed sobą tarczę szachowaną jak główna biało i niebiesko. Tarczę główną podtrzymuje z każdej strony lew ukoronowany, lecz głową zwrócony na zewnątrz; pod spodem tarczy od jej podstawy zawieszone na wstęgach z prawej strony niebieskiej order Orła Białego, a z lewej strony czerwonej ze szlaczkami białemi order św. Stanisława. Kasztelan Rafał umarł 1797 r., pozostawiając z żony Ludwiki Tworzyańskiej, kasztelanki przemęckiej, dwóch synów, Jana Nepomucena i Władysława.

Hr. Jan Nepomucen, burzliwy i gwałtownego charakteru, zabił w pojedynku pułkownika Boleszę i, zmuszony do ustąpienia z kraju, wszedł do wojska rosyjskiego i został brygadyerem w pułku kawalergardów; polubiony od feldmarszałka ks. Potemkina, był używany w różnych misyach dyplomatycznych; um. 1791 r.

Hr. Władysław, starosta kolski, szambelan pruski, w 1794 r. uzbroiwszy kilkuset ludzi, przyłączył się do powstania Kościuszki i walczył w niem jako prosty żołnierz; wzięty do niewoli, został osadzony w twierdzy pruskiej Spandau. W powstaniu wielkopolskiem 1806 roku czynny wziął udział; poseł na sejm 1818 r., umarł tegoż roku, pozostawiając z 1-szej żony Bischofswerder, córki ministra pruskiego, córkę Cecylię, żonę bar. Frederiksa, generała-adjutanta i koniuszego ros., a z 2-ej żony Genowefy Cieleckiej córki, Dezyderyę za Jakóbem Komorowskim i Maryę za Bertoldem hr. Mülinem, szambelanem pruskim, oraz czterech synów.

1) Hr. Adam, wielkich zdolności publicysta, czynny jako mówca i redaktor w powstaniu 1831 r, w którem należał do partyi demokratycznej, popierającej środki radykalne i gwałtowne; po upadku powstania emigrował do Francyi i był jednym z przywódców partyi demokratycznej emigracyjnej. Hr. Adam z żony Teresy Zbijewskiej miał córkę Władysławę za Kochanowskim i syna Melchiora, kawalera maltańskiego, żonatego z Dianą de Beaumont, z której syn hr. Melchior ur. 1865 r.

2) Hr. Mikołaj, dziedzic dóbr Wyszyny, zdolny lecz nieoględny w postępowaniu, znacznie nadwyrężył majątek, w 1844 r. otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie; z żony Jadwigi Cieleckiej zostawił jedynaczkę córkę.

3) Hr. Józef, dziedzic dóbr Rusocic, w gub. kaliskiej 1828 r., starał się o rozszerzenie moralności i oświaty w swoich majątkach i w tym celu zakładał i popierał szkółki elementarne; zacny i prawy w postępowaniu, umarł 1867 r., pozostawiając z żony Stefanii Walewskiej, córki: Natalię za Jarosławem Kobierzyckim, N. za Władysławem Morzkowskim i Wandę-Leonię za Kazimierzem Wielowiejskim.

4) Hr. Ignacy walczył w 1831 r., następnie emigrant we Francyi; zaślubił w 1841 r. Izabelę de Bourbon, córkę Infanta Franciszka, syna króla hiszpańskiego Ferdynanda VII, i z niej pozostawił córki, Maryę-Ludwikę i Izabelę, oraz synów, hr. Ferdynanda i hr. Karola.

Aleksander, dziedzic Giżałki i Tuporawa, miecznik poznański i rotmistrz pancerny 1685 r., miał dwie żony, Franciszkę Niżychowską, z tej syn Józef i Katarzynę, córkę Jana Więkniewicza i Maryanny Zubow, z której syn Aleksander, dziedzic dóbr Zabłotce, stolnik drohicki 1741 r., rotmistrz wojsk królewskich, ożeniony z Różą Siemiątkowską, córką Franciszka, stolnika płockiego, miał syna Michała. Michał, starosta dźwinogrodzki, generał-adjutant buławy polnej koronnej, kawaler orderu św. Stanisława, po którym z żony Rozalii z Manieckich syn Aleksander, dziedzic dóbr Zabłotce, podkomorzy gnieźnieński 1768 r., szambelan królewski 1777 r., kasztelan buski 1791 r., komisarz Rady Nieustającej, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, silnie popierał Konstytucyę 3 Maja; z żony Eufrozyny z Piaskowskich, córki Jana i Maryanny z Sokołowskich, pozostawił syna Józefa, żonatego z Teklą Prażmowską, córką Franciszka, podkomorzego włodzimierskiego, i Ludwiki Gurowskiej, z której dzieci: Mieczysław, Emma zaślubiona Aleksandrowi Drohojowskiemu, Michał i Cezary. Cezary, dziedzic dóbr Zabłotce, po którym z żony Wandy z Sobockich synowie: Aleksander, Wincenty i Włodzimierz (Bork.).

Andrzej, dziedzic dóbr Roznoskowiec, na Podolu, stolnik podolski, poseł do hana tatarskiego 1729 r., aby go odwieść od zamierzonego napadu na Polskę; w 1733 r. gorący stronnik Leszczyńskiego, posłował na sejm tegoż roku, a następnie należał do konfederacyi dzikowskiej. Hetman Józef Potocki wysłał w 1739 r. Andrzeja do Turcyi dla skłonienia jej do wojny z Rosyą, detronizacyi Augusta III i wyniesienia na tron Leszczyńskiego, co jednak nie przyszło do skutku, z powodu sporu stronnictwa dworskiego. W 1751 r. Andrzej był pułkownikiem wojsk królewskich, a posłując na sejmy, popierał projekt powiększenia wojska i inne zbawienne dla kraju zamiary; z żony Teresy Kuczewskiej miał syna Józefa, dziedzica dóbr Seredyniec, po którym syn Stanisław pozostawił syna Stanisława, ożenionego z Karoliną Rutkiewiczówną, z której syn Wojciech, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1860 r.

GURSKI h. ABDANK. Po Marcinie, dziedzicu dóbr Trojanki, w wojew. bracławskiem 1764 r., syn Stanisław miał syna Wojciecha, tego syn Jan wylegitymowany w Cesarstwie 1856 r. i z synem Wincentym zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GURSKI h. JASTRZĘBIEC. Po Antonim, synu Stanisława, osiedlonym w wojew. podolskiem 1775 r., pochodzący: Jan z synem Władysławem, Paweł, Józef, Michał i Stanisław, synowie Jakóba, oraz Mikołaj, syn Franciszka, z synami, Konradem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 - 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GURSKI h. LEWALD. Waleryan, syn Łukasza, radca kolegialny i urzędnik ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1840 roku i z synami, Stefanem i Jarosławem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GURSKI h. LEWART II. Józef z synami, Józefem i Hipolitem i Antoni, synowie Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GURSKI h. LUBICZ. Mają przydomek Luba; z nich Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; dziedzic dóbr Łachowce 1793 r., z żony Rozalii Ubyszówny jego syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

GURSKI h. NAŁĘCZ. Licznie rozrodzeni na Litwie i na Białej Rusi. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. kowieńskiej: potomstwo Jana, syna Kazimierza, a między innymi, Antoni i Stanisław, synowie Dyonizego, 1866 r., i potomstwo Aleksandra, syna Stanisława, a między innymi: Eustachy z synami, Władysławem i Janem 1865 r., Józef z synem Pawłem, oraz Andrzej i Antoni, wszyscy synowie Adama; b) w gub. mińskiej: Bazyli, syn Ignacego, Stefan, Tomasz, Ignacy i Adam, synowie Antoniego, 1843 r.

Eustachy, Józef i Julian, dziedzice dóbr Sabany, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GURSKI h. POBÓG. Licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej i Podolu. Tadeusz, Wojciech, Jakób, Andrzej i Franciszek wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Walenty, członek Stanów 1817 r., ożeniony z Krystyną Lissowską, z niej córki, Helena za Adamem ks. Ponińskim i Izabela za Wiktorem Humnickim i syn Leonard, dziedzic dóbr Szklary i inne, członek Stanów 1827 r., ożeniony z Antoniną hr. Komorowską.

Po Samuelu, osiedlonym w ziemi nurskiej 1644 r., byli synowie, Krzysztof i Piotr 1665 r.; po Krzysztofie syn Mikołaj 1741 r. miał synów, Franciszka i Jana, po którym syn Stanisław, chorąży halicki 1792 r., pozostawił synów, Ludwika i Konstantego, wylegitymowanych w Cesarstwie 1852 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Po Franciszku, starszym synu Mikołaja, łowczym nurskim, synowie: 1) Tomasz, komornik grodzki halicki, po którym synowie, Jerzy i Jan; po Janie synowie, Jerzy z synem Mieczysławem i Maurycy z synem Antonim; 2) Szymon, szambelan króla Stanisława Augusta, po którym syn Julian, tego synowie: Władysław, Jakób z synem Tytusem i Seweryn z synami: Janem, Stanisławem, Julianem, Bolesławem, Maryanem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1834 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

GURSKI h. PRAWDZIC. Józef, syn Jana, z synem Aloizym i tego synowie, Karol i Andrzej wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839 - 1861 r.

GURSKI h. STERNBERG. Na Białej Rusi; z nich Ignacy, syn Franciszka, z synami: Franciszkiem, Feliksem, Jakóbem, Stanisławem i Kazimierzem, Ignacy z synami: Franciszkiem, Donatem, Floryanem i Kajetanem i inni, osiedleni w pow. mińskim, lepelskim i dzisneńskim, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 - 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GURSKI. Józef i Ignacy, neofici litewscy, otrzymali nobilitacyę na sejmie 1764 r. (Vol. Leg.).

GURTLER. Jan-Fryderyk otrzymał nobilitacyę 1768 r. (Vol. Leg.).

GURZAŃSKI. Aleksander, Jan i dwóch Michałów wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.

GURZYNA. Antoni, generał adjutant królewski 1775 r., żonaty z Elżbietą z Fabrycych, otrzymali konsens królewski na wykupienie królewszczyzny wsi Wilii Niższej, w pow. krzemienieckim (Kancl.).

GUSIECKI. Jan, Michał, Stefan i Wacław, synowie Piotra i Anny Jarczewskiej, 1666 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

GUSSMANN von ANENTHAL h. GUSSMANN. Herb - w polu niebieskiem złota kotwica na ukos od prawej ku lewej stronie, nad nią od lewej strony i pod nią od strony prawej korona królewska; na hełmie w koronie dwa orle darte skrzydła, prawe złote, lewe brunatne.

Ten herb ze szlachectwem galicyjskiem i przydomkiem von Anenthal otrzymał w 1788 r. Józef Gussmann, urzędnik w Galicyi.

GUSTAWIŃSKI. Walenty ożeniony z Boną Dorożyńską 1778 r. (Ks. Gr. Piotrk.).

GUSTOWICZ h. LESZCZYC. Józef, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

GUSTOWSKI h. MACHWICZ. Po Kacprze, subdelegacie grodzkim piotrkowskim 1761 r., syn Kacper miał syna Wincentego, po którym synowie: Julian, Wincenty, Jan, Stanisław, Kazimierz, Tadeusz, Aleksander i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1851 roku. Jan, podpisarz sądu w Kaliszu, i Antoni, urzędnik w Łęczycy 1866 r.

GUSZCZA v. GUSZCZO h. HOZIUSZ. Pisano ich także, a nawet właściwiej Huszcza. Na Litwie i na Białej Rusi. Franciszek, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1803 r. Kazimierz, syn Mateusza, z synami: Józefem, Grzegorzem, Franciszkiem i Kazimierzem, oraz Jakób, syn Mikołaja, z synami: Antonim, Józefem, Karolem, Adamem, Tomaszem i Teodorem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Józef, syn Feliksa, dóbr Pominie, Stanisław, syn Ignacego, dóbr Nowydwór dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GUSZKIEWICZ h. RADZIĆ. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GUT h. GUT. Dawna niemieckiego pochodzenia rodzina w Prusach Zachodnich, istniała jeszcze w XVIII stoleciu; niektórzy jej członkowie wzięli od majątku nazwisko Zapendowski, inni zpolszczyli nazwisko na Gutowski. Jan, wójt malborgski, otrzymał na prawie lennem dobra Górki, w pow. malborgskim 1505 r. (Metr. Kor.).

GUT v. GUTH h. RAWICZ. Dawna małopolska rodzina. Mikołaj, syn Mikołaja, dziedzic wsi Święcicie i części Wieprzków 1468 r., cytowany w Lib. Benef. Jan, dworzanin królewski 1498 r. (Metr. Kor.). Grot, wojski lubelski 1501 r. Feliks, dziedzic dóbr Lichty 1566 r. Stanisław, Wojciech i Małgorzata, dzieci Jana, 1578 r. (Conv. Vars.). Andrzej, syn Mikołaja, rotmistrz królewski, otrzymał dobra Halśnik 1590 r. (Metr. Kor.). Andrzej, starosta chęciński 1656 r.

GUTAKOWSKI h. GUTAG. Hrabiowie. Herb - w polu czerwonem podkowa stojąca, na niej trzy pióra strusie, a w jej środku i po bokach, gwiazda; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.

Senator w rodzinie, Ludwik, wojewoda Ks. Warszawskiego 1807 r, prezes Senatu 1809 r., umarł 1811 r.

Rodzina inflancka, właściwe jej nazwisko Guttag, które w XVII stoleciu, osiedliwszy się na Litwie i na Białej Rusi, zmieniła na Gutakowski. Po Fabianie, synu Tobiasza, syn Michał, stolnik inflancki 1720 r., zasłużony Augustowi II i od niego do traktowania ze Szwedami używany, z żony Róży Ogińskiej, starościanki uświackiej, pozostawił syna Benedykta. Benedykt podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Witebskiem; podczaszy witebski, ożeniony z Eufrozyną Wazgirdówną, pozostawił synów, Tadeusza i Ludwika, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z pow. orszańskim. Tadeusz, dziedzic dóbr Leszno, w Witebskiem, kawaler orderu św. Stanisława 1788 r., żonaty z N. Schulau.

Ludwik, szambelan królewski 1763 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, a dwukrotnie deputat na Trybunał, podczaszy witebski 1765 r., starosta kampinoski 1777 r., marszałek Rady Nieustającej 1779 r., i poseł na sejm czteroletni; w 1791 r. podkomorzy wielki litewski, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, prezes Rady Najwyższej w Izbach wojennej i administracyjnej 1806 r., prezes Rady Stanu i senator wojewoda 1807 r., a prezes Senatu Księztwa Warszawskiego 1809 r., w 1811 r. przyłożył się do ustanowienia Towarzystwa Rolnictwa i był jego prezesem; um. 1811 r. Ludwik, zasłużony krajowi, prawy w postępowaniu, patryota rozumny, zaszczycany względami królów Stanisława Augusta i Fryderyka-Augusta saskiego, w którego imieniu odbierał rządy w Księztwie Warszawskiem, z 1-ej żony Teresy Sobolewskiej, kasztelanki warszawskiej, miał córkę Gabryelę za Henrykiem Zabiełłą i syna Wacława, a z 2-iej Maryanny Sobolewskiej, siostry 1-ej żony, syna Konstantego, którzy w 1820 i 1824 r. otrzymali w Królestwie przyznanie tytułu hrabiowskiego, dawanego już ich ojcu w nominacyach i innych aktach urzędowych.

Hr. Wacław, pułkownik pułku strzelców konnych 1817 r., fligiel-adjutant cesarza Aleksandra I, odbył kampanię 1812 - 1813 r.; koniuszy dworu polskiego 1824 r., a po r. 1831 koniuszy dworu rosyjskiego, dziedzic znacznych dóbr Ciążenia i Grabicy 1851 r., z żoną hr. Józefą Grudzińską, siostrą Joanny księżny Łowickiej, bezpotomny.

Hr. Konstanty, ur. w Warszawie 1800 r., wstąpił w 1820 r. do kadetów artyleryi konnej gwardyi i 1823 r. został podporucznikiem 4 pułku ułanów (Ks. Wojskowe).

GUTANOWSKI h. CIOŁEK. Piszą się z Gutanowa, w pow. lubelskim, a biorą przydomek Fiebron. Fiebron, dziedzic Gutanowa i Gór 1470 r. (Lib. Benef.). Jerzy i Piotr, synowie Stanisława, wnukowie Jana, 1589 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

de GUTENFELS v. GUTTENFELS-HAJER. Jan, podpułkownik w kohorcie dragonów 1723 r., a od 1727 r. pułkownik konnych dragonów, został 1730 r. pułkownikiem regimentu konnego (Sigil.).

GUTKOWSKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Jan-Marceli, biskup podlaski 1826 - 1831 r. Licznie rozrodzeni w wojew. płockiem, biorą różne przydomki, a piszą się od wsi Gutkowa. Andrzej Koszmitrowicz, Andrzej Kotek, Bartłomiej, syn Michała, Bartłomiej Kuszka, i Marek, syn Macieja, dziedzice na Gutkowie-Witach, a Bernard, syn Trojana, Paweł, Leonard i inni na Gutkowie-Fijach 1578 r. (Ks. poborowe).

Potomstwo Jana, pisarza ziemskiego sandomierskiego 1615 r., a mianowicie: Wiktoryn, syn Jana, urzędnik w Komisyi Skarbu, Jan, urzędnik w Kielcach, i Wincenty, po którym syn Feliks, synowie Andrzeja i Józefy z Waligórskich, Adam i Tadeusz, urzędnicy w Warszawie, synowie Jana Kantego, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1845 r.

Andrzej z Gutkowa, syn Jana, pisarza ziemskiego sandomierskiego, 1658 r. Franciszek z wojew. Sandomierskiem 1697 r. i Jan z wojew. krakowskiem 1764 r. podpisali elekcye. Adam-Wincenty, syn Piotra, żonaty z Anną Skolimowską, miał syna Pawła 1700 r. Józef, syn Wojciecha i Anny Cywińskiej, oraz Marcin, syn Stanisława, 1727 r.; z nich Józef miał syna Grzegorza 1755 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Tadeusz, starosta szmeltyński 1767 r. Jan, skarbnik czerniechowski 1780 r. (Sigil.). Andrzej 1782 r. i Kajetan 1788 r. wylegitymowani w Galicyi.

Po Mikołaju, w 1726 r. dziedzicu dóbr Gutkowo-Wity, z żony Katarzyny Kwasiborskiej synowie: 1) Ludwik żonaty z Maryanną Czachorowską po którym synowie, Tomasz (1) ożeniony z Agnieszką Grabia, z niej syn Ignacy, dziedzic dóbr Dalanowa, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie w 1839 r., i Urban (2) ożeniony z Honoratą Bieńkowską, z której syn Henryk wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; 2) Stanisław, po którym pochodzący: Teodor, syn Bartłomieja i Katarzyny z Czaplickich, oraz Szymon, Stanisław i Piotr, synowie Józefa, wylegitymowani w Królestwie 1854 roku.

Po Franciszku, w 1746 r. dziedzicu wsi Gutkowo, synowie: 1) Łukasz, po którym z żony Joanny Charzyńskiej syn Józef, dziedzic dóbr Śmiecina, w pow. przasnyskim, i 2) Tomasz, tego z Konstancyi Łebkowskiej syn Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1839 r.

Po Tomaszu, synu Adama, dziedzicu dóbr Cichry, w ziemi czerskiej, synowie, Jan i Michał 1776 r.; po Michale syn Marcin ożeniony z Brygidą Pachowską, z niej syn Mikołaj wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Jan-Marceli, syn Ludwika i Maryanny z Czachorowskich, ur. 1776 r. we wsi Pawlakach, w płockiem, zostawszy Dominikaninem, jako kapelan wojskowy wzięty był do niewoli w 1812 r. i przez lat pięć w niej zostawał; za powrotem do ojczyzny, pozyskawszy względy wielkiego księcia Konstantego, naczelnego wodza armii, został kapelanem generalnym wojska, infułatem zamojskim i archidyakonem warszawskim 1825 r., a w 1826 r. biskupem podlaskim. W powstaniu 1831 r. nie brał udziału, natomiast stanął na czele opozycyi duchownej przeciwko rządowi 1833 r., i popierał w tem nietylko duchowieństwo swojej, lecz i innych dyecezyj do niej zachęcał. Uwięziony w 1837 r., był w 1840 r. zesłany pod strażą do klasztoru Ozieran, w gub. mohylowskiej, gdzie pozostawał do 1842 r.; zrezygnowawszy z dyecezyi, wyjechał do Lwowa i w 1856 r. mianowany był arcybiskupem marcianopolitańskim. Jego brat Szymon, kanonik podlaski 1830 r., oficyał generalny janowski, scholastyk podlaski, umarł 1851 r.

Z osiedlonych na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej: Jakób z synem Bazylim i Grzegorz z synami, Aleksandrem i Ignacym w 1862 r. Karol, syn Kazimierza, vicegubernator obwodu sybirskich Kirgizów 1863 r.

GUTKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Antoni, Dominik, Grzegorz, Ignacy i Stanisław wylegitymowani w wydziale Stanów galic. 1789 r.

GUTKOWSKI h. TĘPA PODKOWA. Waleryan, Józef, Hipolit, Onufry i Leon z synami, Julianem i Antonim, synowie Feliksa, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GUTMAN. Krzysztof, kapitan wojsk litewskich 1780 r. Adam, komisarz rządu gubernialnego podlaskiego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1841 r. z zasady posiadanego orderu św. Anny III klasy.

GUTOROWSKI. Kazimierz v. Eustachy-Kazimierz miał sumę 2000 zł. u Silickiego, zeznaną w grodzie Kamieniec-Podolskim 1736 r.

GUTOWSKI h. CIOŁEK. Protoplastą tej rodziny był Aleksander Ciołek z Ostrołęki, syn Wiganda, kasztelana czerskiego 1435 r., który, otrzymawszy za żoną Anną dobra Gutów, pisał się Gutowskim. Jego syn Mikołaj, stronnik Unii Mazowsza z Koroną, oddawszy znakomite usługi królowi Kazimierzowi IV w przyłączeniu do Korony księztwa rawskiego, dostał w nagrodę kilka wsi w tem województwie; był żonatym z Zofią Gniewoszówną z Oleksowa. Jan, dziedzic Gutowa, podżupnik wielicki 1564 r. Stanisław i Jan, dziedzice dóbr Malcz, w ziemi czerskiej 1564 r.

Sebastyan na Gutowie 1570 r., żonaty z Zofią ze Służewa Uchańską, łowczanką bełzką, miał synów: Samuela, Kacpra, Feliksa i Sebastyana; z nich Sebastyan żonaty z Maryną Sobkówną z Sulejowa 1591 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Samuel, starosta radomski 1618 - 1620 r., dworzanin królewski 1631 r., dziedzic dóbr Łuczyce, w wojew. bełzkiem. Adam podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Michał, podstoli czerski 1751 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Piotr z żony Katarzyny Słomkowskiej pozostawił córki, Justynę za Wojciechem Siedlewskim, porucznikiem gwardyi konnej koronnej 1792 r., i Józefę, żonę Aleksandra Iżyckiego, burgrabiego warszawskiego (Don. Vars.).

Antoni i Stanisław 1782 r., a Aleksander 1790 r. wylegitymowani w Galicyi.

Byli także Gutowscy tego herbu w północnem Mazowszu, szlachta po większej części zagrodowa, która wzięła nazwisko od wsi Guty, w ziemi łomżyńskiej, sądzę przecież, że tylko przybrała herb Ciołek, należąc do Ślepowrończyków. Marcin, syn Trojana, 1609 r. i wielu innych cytowani w aktach łomżyńskich 1580 - 1680 r. Waleryan, prowincyał Franciszkanów, dobry kaznodzieja, um. 1694 r.

Po Aleksandrze, w 1624 r. dziedzicu dóbr Jarzębiec, w wojew. kaliskiem, pochodzący, Jan Nepomucen, syn Franciszka i Antoniny z Kmitów, współdziedzic dóbr Majkowa, i Józef, syn Wojciecha i Aleksandry ze Stokowskich, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1851 r.

Po Józefie, w 1724 r. dziedzicu wsi Zamość-Rybitwy, synowie, Franciszek i Antoni; po Franciszku z żony Anieli Kwiatkowskiej syn Stanisław, dziedzic wsi Załęże Wielkie, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., a po Antonim syn Jan ożeniony z Maryanną Daniszewską, z niej syn Józef, dziedzic dóbr Kęcerzyn, w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Po Jakóbie, burgrabim grodzkim różańskim 1733 r., pochodzący: Jakób i Jan z synem Stanisławem, synowie Feliksa, Stanisław, asesor kolegialny, urzędnik w biurze namiestnika, i Piotr z synem Janem, w wojsku ros., synowie Józefa i Ludwiki Berthier, w 1842 r. wylegitymowani w Królestwie.

Z osiedlonych na Litwie. Józef, syn Walentego, z synami: Antonim, Waleryanem, Adamem, Szymonem, Ludwikiem, Mikołajem i Wandalinem. Michał, syn Walentego, z synami: Stanisławem, Kajetanem i Leonem 1842 r., a Antoni, syn Szymona, 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Jan i Stanisław, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

GUTOWSKI h. GUTOWSKI. Herb - kotfica okrążona gałęzią winną z liściami.

Mają przydomek Rhau; posiadali majątek Ramutten, w Prusach Wschodnich. Fryderyk, porucznik wojsk pruskich 1773 r., jego synowie, Chrystyan i Jan.

GUTOWSKI h. JEZIERZA. Pochodzą z Gutów, w ziemi różańskiej. Tomasz, podwojewodzy różański 1667 r. (Conv. Vars.). Jakób, burgrabia różański i makowski 1733 r. Walenty, komornik ziemski różański 1780 roku (Don. Vars.).

GUTOWSKI h. KORWIN. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: a) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Adam, syn Jerzego, z synami, Ksawerym i Kacprem 1844 r.; b) gub. kowieńskiej, potomstwo Stanisława, syna Jana, a między innymi: Władysław, Jan i Alfons, synowie Marcina, Bolesław, syn Dominika, i inni 1820 - 1856 r.

GUTOWSKI h. LESZCZYC. Podług Paprockiego byli w Wielkopolsce, a piszą się z Gutowa, w pow. kaliskim. Jan, Franciszek, Piotr, Stanisław i Wojciech, dziedzice Gutowa 1579 r. (Ks. poborowe). Antoni i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.

GUTOWSKI h. ŚLEPOWRON. Dawna w ziemi łomżyńskiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gutowo i Guty Wielkie, od których jeszcze w XV stoleciu brała miano Gut; licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa szlachta, wielu z niej przeszło do innych herbów, a szczególniej do herbu Ciołek. Zdzanta, wójt w Piątnicy, dziedzic wsi Gutowo 1442 r.; jego syn Racibor 1464 r. Jakób, z przydomkiem Baran, dostał od Władysława ks. Mazowieckiego w nagrodę zasług dziesięć włók gruntu, na której założył wieś Żarnów i otrzymał dla niej prawo niemieckie. Ścibor, którego żona Jachna (Agnieszka) wyrokiem sądowym w 1490 r. otrzymała od szlachty ze wsi Gośki półtory włóki gruntu za zabicie jej ojca. Stanisław, burgrabia płocki 1581 r. Jan, syn Idziego, 1673 r. Paweł 1648 r., a dwóch Adamów, Dominik, trzech Janów, Jerzy, Kacper, Maciej, trzech Mateuszów, Paweł i trzech Stanisławów 1697 r. podpisali elekcye z ziemią nurską. Adam, syn Kacpra, komornik drohicki 1682 roku. Felicyan, syn Mikołaja, rotmistrz wojsk koronnych, dziedzic wsi Koniuszek 1729 r. Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Antoni, łowczy nurski 1787 roku.

Po Marcinie, właścicielu części we wsi Guty 1464 r., pochodzący Szymon, syn Tomasza, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

Po Wacławie, dziedzicu wsi Łempice Wielkie 1754 r., pochodzący: Jan, syn Karola, w 1844 r., Nikodem, syn Stanisława i Maryanny z Gierzyńskich, 1854 r., Władysław, syn Karola i Antoniny z Bukowskich, 1865 r., Adam, dziedzic wsi Guty Podleśne, w pow. augustowskim, syn Tomasza i Maryanny ze Skrodzkich, 1837 r., Andrzej, syn Jana, z synem Ignacym, podoficerem wojsk ros., oraz Szymon, Franciszek i Antoni, synowie Stefana, w 1839 - 1849 r. wylegitymowani w Królestwie.

Po Józefie, dziedzicu dóbr Tuliszów 1761 r., synowie: 1) Stanisław, po którym synowie, Michał i Bronisław wylegitymowani w Królestwie w 1853 r., i 2) Wojciech, po którym z żony Barbary Pełka syn Kazimierz, dziedzic dóbr Dobrowlany i Horysławice, w Galicyi 1855 r.

Wacław, dziedzic wsi Guty Podleśne 1664 r., pochodzący po nim, Piotr i Nikodem, synowie Jana, wylegitymowani w Królestwie 1849 r. Z osiedlonych na Rusi Białej. Jan z synem Stanisławem, Franciszek, syn Karola, z synem Antonim i inni, w pow. słuckim, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

GUTOWSKI h. SUCHE KOMNATY. Po Szymonie, w 1668 r. podstarościm grodzkim kolneńskim, syn Jakób miał syna Mateusza, a ten syna Marcina, po którym syn Piotr, ożeniony z Kunegundą Gniazdowską, pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r.

GUTOWSKI h. TOPÓR. Waleryan, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854 - 1860 r.

GUTOWSKI. Paweł, syn Macieja, 1595 r. Adam, syn Łukasza, ożeniony z Katarzyną Sobieską, podkomorzanką lubelską, 1616 r. (Metr. Kor.). Dadzibóg z ziemią wieluńską, Mikołaj z ziemią łomżyńską 1648 r., Andrzej, Jan, Marcin i Mikołaj z ziemią łomżyńską, Adam z Muraw z ziemią ciechanowską, Jakób z ziemią wizką, Wojciech z ziemią warszawską 1697 roku, Adam z ziemią zakroczymską, Andrzej i Antoni z wojew. łęczyckiem i Mikołaj z pow. starodubowskim 1764 r. podpisali elekcye.

Michał, kapitan wojsk polskich 1663 r. Samuel, Piotr, Maryanna, żona Adama Grzybowskiego, Elżbieta, żona Adama Siemieńskiego, dzieci Pawła, 1668 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Jan, major wojsk koronnych, i Mateusz, synowie Jakóba, ustąpili części dóbr Rzechówka, Rożanica, Załęże i Ponikiewka Wojciechowi, synowi Stanisława, Gutowskiemu 1719 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Wojciech, burgrabia grodzki ostrowski 1723 r. (Metr. Kor.). Mateusz, kanonik płocki 1776 r. Wojciech, burgrabia grodzki płocki 1784 r. Wawrzyniec, kanonik płocki 1812 r., archidyakon dobrzyński, biskup gerazyjski 1830 r. Jakób, syn Antoniego, deputat szlachty pow. wiśnickiego 1840 roku.

Bazyli i Jerzy, synowie Eustachego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Kwiryn, Edmund i Karol, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Leonard, Wincenty i Anicet, synowie Józefa, oraz Ignacy, Tomasz, Longin i Józef, synowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie 1847 - 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GUTT h. HOZIUSZ. Mają przydomek Hussajm. Wylegitymowało się w Cesarstwie 1846 r. i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 109 osób, zamieszkałych w pow. pińskim.

GUTT h. ŚLEPOWRON. Jan Guttenfels, pułkownik wojsk królewskich, otrzymał nobilitacyę 1701 r. i zmienił nazwisko na Gutowski, lecz jego potomkowie brali i biorą nazwisko Gutt; po Janie, pułkowniku, syn Jerzy miał syna Jerzego-Teofila, po którym z żony Teresy Fiszer syn Aleksander, radca Prokuratoryi, z żony Maryanny Referowskiej pozostawił synów: Aleksandra, dziedzica dóbr Kurki, Zygmunta, dziedzica dóbr Okocie, w pow. sejneńskim, i Jerzego, wylegitymowanych w Królestwie 1851 r.

GUTTCEJT v. GUTZEJT h. GUCZY. Dawid, syn Leonarda, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

GUTTEBERK. Franciszek, dziedzic Giszyna i Łowicza, w pow. wałeckim 1579 r. (Ks. poborowe).

GUTTETER (GUTTHÄTER) h. GUTTETER. Herb - w polu czarnem na złotej górze mur czerwony, na nim pół męża w złotej zbroi z halabardą w ręku; nad hełmem w koronie takiż mąż jak na tarczy.

Dawna mieszczańska norymbergska rodzina, z której Pankracy i Wit otrzymali w 1508 r. nobilitacyę od cesarza Maksymiliana. Jedna jej gałąź zamieszkiwała w Krakowie i otrzymała potwierdzenie nobilitacyi 1580 r., a zmieniła nazwisko na Dobrocieski, Dobracki i Dobrodziejski i wzięła herb Prus I; jedna przecież jej linia została się przy rodzinnem nazwisku i herbie. Kacper, burmistrz krakowski 1584 r., ożeniony z Brygidą Morsztynówną. Jan, Piotr i Stanisław, synowie Jerzego, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Augustyn, viceżupnik bocheński 1603 r. (Don. Vars.). Jan, towarzysz pancerny, wojownik przeciwko Tatarom, ciężko ranny 1612 r. Andrzej, prowincyał Jezuitów 1639 r. Maciej-Stanisław, kanonik łęczycki, dziekan pułtuski 1698 r. Kazimierz, podstoli piotrkowski 1752 r. (Don. Vars.). Kazimierz, poborca celny, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GUTTRY v. GUTRY h. GUTTRY. Herb - tarcza w czworo przedzielona w I i IV części, w polu srebrnem, lew czerwony, w II i III części błękitnej złoty snopek zboża prosto stojący; w koronie lew czerwony, trzymający w przednich łapach złoty snopek zboża.

Rodzina szlachecka szkocka, z której Jerzy, major wojsk królewskich, na zalecenie hetmanów otrzymał indygenat 1673 r. (Vol. Leg.); ten Jerzy dowodził pułkiem piechoty na wyprawie wiedeńskiej 1683 r. Józef, Antoni i Michał, synowie Krystyana, chorążego czerniechowskiego, 1739 r. (Sigil.). Michał, deputat na Trybunał piotrkowski 1779 r. Jan, radca pow. bydgoskiego 1813 r. Aleksander, dziedzic dóbr Paryż, i Hipolit, dziedzic dóbr Piotrkowice, w Wiel. Ks. Poznańskiem 1846 r.

GUTWIŃSKI h. POKORA. Po Walentym z żony Teresy Kowalewskiej syn Wojciech, z żony Anny Dąbrowskiej, miał syna Jana, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r.; po Janie z żony Emerencyanny Gawrońskiej syn Feliks 1846 r. w Galicyi.

GUTZEJT v. GUTTCEJT h. ZETYNIAN. Potomstwo Michała, syna Konstantego, a mianowicie: Aleksander, Konstanty i Paweł, synowie Pawła, Teodor, Waldemar i Hugo z synem Władysławem, synowie Konstantego, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 - 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

GUZAKAŁOWICZ (?). Szlachta zagrodowa na Białej Rusi; z niej Andrzej-Michał podpisał 1698 r. pospolite ruszenie z pow. oszmiańskim.

GUZE. Rudolf, syn Franciszka, asesor kolegialny, otrzymał przyznanie szlachectwa 1845 r. i z synami: Franciszkiem, Konstantym, Feliksem, Józefem i Rajmundem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

GUZELF v. GUIZELF. W województwie brzesko-litewskiem; mieli przydomek Młożewski, który jedna ich linia wzięła za nazwisko. Stanisław i Zacharyasz, synowie Wincentego, postawili świadków, którzy zeznali, że ród Guizelfów pochodzi ze szlachty z Genui i że przed 150 laty Szymon Guizelf posiadał m. Kafę (Teodozyę), zkąd wypędzony zajął wyspę Martynę i tam umarł, pozostawiwszy syna Zacharyasza, który przeszedł pod panowanie ks. Tatarów perekopskich i tu się osiedlił. Zacharyasz pozostawił jedynego syna Wincentego, który miał czterech synów: Stanisława, Jana, Zacharyasza i Szymona; z nich Jan i Szymon zmarli bezpotomnie, a Stanisław i Zacharysz są owymi legitymującymi się i dzielnymi żołnierzami pod Pskowem 1581 r. (Metr. Kor.).

Augustyn 1697 r., a Ignacy 1764 r. podpisali elekcye z wojew. brzesko-litewskiem. Urban, Jan, Stanisław i Kazimierz sprzedali Adamowiczom majątek Kosiłowicze na Litwie 1735 r.; ich siostra Joanna za Kazimierzem Adamowiczem. Piotr, skarbnik wiłkomierski, wyznaczył synom, Antoniemu i Franciszkowi dobra Bereze 1734 r. Jan, podczaszy smoleńśki 1736 roku (Arch. Jarmolinieckie).

GUŻEWSKI h. LUBICZ. Piotr, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1697 r. z księztwem żmudzkiem. Po Adamie, synu Jana, synowie, Dominik i Józef z synami: Antonim, Janem, Józefem i Franciszkiem, oraz potomstwo Stanisława, syna Andrzeja, a mianowicie, Stanisław i Eleuter z synem Janem, synowie Ignacego, Ludwik, Paweł i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Paweł, syn Pawła, dóbr Waliszki i Szczęsnowo, Zygmunt, syn Ludwika, dóbr Dyrwiany i Poterli, i Ignacy, syn Ludwika, dóbr  Żejmowiany dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

GUZIKOWSKI h. PAWĘZA. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

GUZIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług aktów urzędowych, w Heroldyi Królestwa Polskiego złożonych, Franciszek Guzowski, dziedzic dóbr Radzyno i Guzy 1724 r., poróżniwszy się ze swoją rodziną, zmienił nazwisko na Guziński; jego syn Kazimierz miał syna Franciszka, a ten syna Andrzeja, po którym z żony Florentyny Hörning synowie, Antoni, dziedzic dóbr Lubieńca, w pow. włocławskim, i Konstanty, dziedzic dóbr Wroczyny, w pow. gostyńskim, z żony Maryanny Zmudowicz miał synów: Leona, Władysława i Wiktora, wylegitymowanych w Królestwie w 1854 i 1855 r.

GUZKOWSKI h. LUBICZ odm. Herb - w polu błękitnem podkowa stojąca, na niej krzyż kawalerski, a w jej środku gwiazda; na hełmie w koronie ramię zbrojne zgięte w łokciu, a w tem zgięciu gwiazda.

Mateusz i Jakób otrzymali nobilitacyę 1776 r.; po Mateuszu, synu Mikołaja, stolniku sanockim, z żony Barbary de Robery synowie: 1) Adam, pułkownik, następnie generał-adjutant wojsk litewskich 1788 r., miał syna Izydora; 2) Michał, chorąży kawaleryi narodowej 1777 r. (Sigil.), z żony Tekli ściborowskiej miał syna, Ludwika, podpułkownika wojsk polskich 1830 r., który odbył kampanię 1809 - 1814 r. i otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 3) Jan, porucznik wojsk królewskich, po którym z żony Anny Romer syn Marceli, urzędnik celny w Cesarstwie, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; 4) Antoni, porucznik kawaleryi narodowej 1778 r. (Sigil.), a następnie pułkownik wojsk polskich 1822 r., dziedzic dóbr Czerniechów, na Podolu. Z tej familii, Jan-Onufry wylegitymowany w Galicyi 1804 r.

GUZOWSKI h. DOŁĘGA. Aloizy i Kazimierz, synowie Marcina, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

GUZOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Guzowa, w pow. sierpskim. Piotr, wójt w Wiskitkach, dostał od ks. Mazowieckiego w nagrodę zasług sołtysostwo we wsi Czerwonej Niwie 1308 r. Jan, dziedzic Guzowa 1578 r. (Ks. poborowe). Jan, syn Wawrzyńca, 1661 r.

Po Janie, dziedzicu wsi Guzy i Bądzyno w 1660 r., synowie: Wojciech, Andrzej, Jan i Wawrzyniec; po Wojciechu 1699 r., z żony Anny Grotkowskiej syn Wojciech, w wojew. rawskiem, ożeniony z Maryanną Lednicką 1739 r., miał synów, Macieja, burgrabiego grodzkiego gostyńskiego, posła na sejm 1764 r., i Tomasza, burgrabiego łęczyckiego, dziedzica, dóbr Łęki 1773 - 1788 r., a następnie sędziego ziemskiego orłowskiego, po którym z żony Barbary Leszczyńskiej zostało sześciu synów; z tych: 1) Aleksander z żony Anny Korzeniewskiej pozostawił synów, Seweryna i Ferdynanda, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r.; 2) Michał, dzierżawca dóbr Piotrowice, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.

Po Wawrzyńcu, synu Jana z Bądzyna, dziedzicu dóbr Goleminko, w wojew. płockiem 1684 r., syn Stanisław miał syna Tomasza, a ten Józefa, po którym syn Ignacy, ożeniony z Dorotą Bielińską, pozostawił syna Ksawerego, urzędnika Komisyi Sprawiedliwości, wylegitymowanego w Królestwie 1853 roku.

Tomasz, radca pow. bialskiego 1812 roku. Teodor, kanonik łowicki 1830 r., radca pow. orłowskiego 1813 roku. Maksymilian, naczelnik poczty w Zamościu 1842 r. Teodor, sędzia Trybunału w Warszawie 1866 r. Aleksander, syn Pawła, podpisarz sądowy w Stobnicy 1874 r.

GUZOWSKI h. LUBICZ. Piotr, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

GUZOWSKI. Stanisław i Ignacy otrzymali nobilitacyę 1768 roku (Vol. Leg.).

GWADANOLI (GUADAGNOLI) di NARNI markiz Heronim został szambelanem królewskim 1780 r. (Kancl., Sigil.).

GWAGNIN h. GWAGNIN. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, górna część przedzielona w podłuż, w prawej stronie złotej orzeł czarny dwugłowny ukoronowany, w lewej stronie, w polu czerwonem, orzeł biały polski darty z literami S A związanemi na piersi, dolna część przedzielona na ukos od prawej ku lewej stronie, w wierzchniej części białej jeż w prawo, dolna część czerwona bez znaku; na hełmie w koronie pół gryfa w prawo, trzyma w łapie miecz nagi i pół satyra w lewo z pałką herkulesa w rękach.

Rodzina włoska, jej właściwe nazwisko Guagnini. Aleksander, hrabia papieski pałacu Laterańskiego, razem z ojcem Ambrożym, biegłym inżynierem, wszedłszy w 1561 r. do służby wojskowej polskiej, chlubnie odznaczył się w wojnach za Zygmunta Augusta i Stefana Batorego; walczył pod Połockiem, Wielkiemi Łukami, Pskowem i t. d., i przez jakiś czas był komendantem załogi w Witebsku, a w 1571 r. otrzymał indygenat z powyższą zmianą herbową; umarł 1614 r. w Krakowie.

GWALANDI (GUALANDI). Kosmas ojciec i Dominik syn mianowani 1692 r. przez króla Jana III margrabiami (Metr. Kor.).

GWARDZIEŃSKI. Jakób mianowany 1695 roku sługą królewskim, a w sprawie dzieci Jana pisze król tegoż roku do Lewikowskiego (Sigil. w Ossolińscianum).

GWIAZDOWSKI h. BOGORYA. Byli w Wielkopolsce, do której według familijnego podania mieli przesiedlić się ze swojego gniazda, wojew. sandomierskiego, w drugiej połowie XIV stolecia z arcybiskupem Jarosławem Bogoryą ze Skotnik; jedna ich gałąź wzięła nazwisko Tarnowski. Zofia za Mikołajem Baranowskim 1540 r. Po Wacławie 1550 - 1580 r., z żony Jadwigi Mielińskiej synowie: Jakób, Wacław, Aleksander i Piotr, kanonik krakowski i poznański, scholastyk gnieźnieński i kustosz płocki 1595 - 1624 r. Jan, sufragan i kanonik gnieźnieński, opat mogilski, biskup teodozyjski 1591 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Rafał w Wielkopolsce, ożeniony z Krystyną Bielicką, jego córka Konstancya-Franciszka 1718 r. Krzysztof wylegitymowany w Galicyi 1788 r.

GWIAZDOWSKI h. LELIWA odm. Odmiana herbu - na hełmie w koronie globus, a na bokach tego skrzydła, na globusie bogini Fortuna.

Osiedleni w Prusach i Kurlandyi, mają przydomek von Stern; z nich Karol-Ludwik, generał-major wojsk pruskich, otrzymał odnowienie szlachectwa w Prusach 1822 r. N., kapitan w wojsku pruskiem 1852 r.

GWIAŹDZIŃSKI. Cytowani w aktach poznańskich 1792 r.

GWINCZEWSKI. Antoni podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.

GWIRAND patrz GUIRAND.

GWOWSKI. Eustachy (Ostafi), pułkownik kozacki, wróciwszy do posłuszeństwa Rzeczypospolitej z hetmanem Wyhowskim, otrzymał 1661 r. nobilitacyę i prawem lennem na własność majątek Czarną Kamionkę.

GWOZDECKI h. POBÓG. Jan wylegitymowany w Galicyi 1783 r.

GWOZDECKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej; z nich: Jan, Grzegorz, Bazyli i Mikołaj wylegitymowani w Galicyi 1791 r. Piotr, dziedzic dóbr Wesoła, w Galicyi 1853 r.

GWOZDECKI. Michał i Jakób 1789 r., a Jan, wnuk, Andrzej, Jan i Teodor, prawnukowie Michała, 1841 r. wylegitymowani w Galicyi.

Z przydomkiem Pawlik: dwóch Andrzejów, Grzegorz, Jakób, Józef, Michał, Piotr, członek Stanów, i Szczepan wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

GWOŹDZIECKI. Jan i Szczepan wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

GWOZDZIOWSKI. W Małopolsce, właściwem ich nazwiskiem było Gwoźdź; z nich Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.

GWOZDZIOWSKI. Antoni, urzędnik w Komisyi Skarbu, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1847 r. z zasady posiadanego orderu św. Stanisława III klasy.

GZOWSKI h. DOŁĘGA. Zygmunt, wojski grodzieński, napadnięty i zabity we własnym domu od Moskwy 1660 r. Antoni 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem, Józef i Tadeusz 1764 r. z wojew. mińskiem podpisali elekcye. Jakób podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. mińskiem. Franciszek, kanonik smoleński i wileński 1774 r., sufragan trocki 1783 r. i biskup tespieński. Onufry, kanonik wileński 1783 - 1793 r. Andrzej, syn Grzegorza, urzędnik w gub. wileńskiej 1845 r.

GZOWSKI h. GRABIE. Piszą się z Gzów i Gzowa. Jan, syn Feliksa, 1581 r. Stanisław, Mateusz i Jan, synowie Prokopa z Gzowa, w ziemi zakroczymskiej 1584 r. Stanisław, syn Jana, 1599 r. Adam, syn Stanisława, dziedzic dóbr Falęcice i Zbroszy 1601 r. (Don. Vars.). Jan, Tomasz i Stanisław, synowie Bartłomieja, dziedzice dóbr Gzy 1623 r. Jakób 1630 r., z żony Anny Zawiszanki pozostawił syna Aleksandra, żonatego z Anną, córką Wojciecha Pokrzywickiego. Po Mateuszu syn Paweł-Kazimierz, stolnik różański 1638 r. (Conv. Vars.), podpisał elekcyę 1632 r.; był żonatym z Maryanną-Konstancyą z Gronówka; jego siostra Katarzyna za Wojciechem Pokrzywnickim. Jan i Tomasz, synowie Adama, 1636 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

Jan i Andrzej z wojew. poznańskiem 1674 r., Jakób z wojew. kaliskiem 1697 r. i Michał z ziemią zakroczymską 1764 r. podpisali elekcye. Teresa, żona Aleksandra Borkowskiego, chorążego bełzkiego 1740 r. Maciej, burgrabia grodzki gostyński, Tomasz, Wojciech, Kazimierz i Maryanna, dzieci Wojciecha i N. Morskiej, 1763 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie).

Po Wojciechu z żony Anny Czackiej było czterech synów: Jakób, Jezuita, Jan bezdzietny, Stanisław, po którym z żony Anny Kąsinowskiej pozostało ośmiu synów, i Kazimierz, tego z żony Zofii Skrzypińskiej syn Stanisław. Stanisław, ożeniony z Maryanną Lisiecką, zostawił pięciu synów; z tych Wojciech zaślubił Elżbietę Sułkowską i z niej miał synów: Gabryela, Józefa i Ignacego.

Gabryel, dziedzic dóbr Gembice, regent grodzki radziejowski 1776 r., podwojewodzy radziejowski 1780 roku, radca Departamentu bydgoskiego 1813 r., z żony Zuzanny Walknowskiej miał syna Huberta, dziedzica dóbr Sosnowice, w pow. kujawskim.

Józef, drugi syn Wojciecha i Elżbiety Sułkowskiej, pozostawił syna Floryana.

Ignacy, najmłodszy syn Wojciecha, z żony Teresy Bielawskiej miał synów: Augustyna, dziedzica dóbr Wychny, w pow. gostyńskim, Erazma, dziedzica dóbr Radoszewic, i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1838 roku.

Jan, drugi syn Stanisława i Maryanny Lisieckiej (Ks. Gr. Brzeskie), dziedzic dóbr Osięciny, stolnik radziejowski 1776 r., z żony Franciszki Głębowskiej miał synów: Kazimierza, Józefa i Antoniego. Kazimierz, skarbnik 1778 r., stolnik 1785 r., miecznik 1787 r., a cześnik bydgoski 1791 r. (Sigil.), po którym z żony Maryanny Sokołowskiej synowie, Mikołaj i Leon.

Józef, drugi syn Jana, stolnika, sędzia ziemski brzesko-kujawski 1792 r., sędzia pokoju pow. kujawskiego 1813 - 1825 r., radca pow. kujawskiego 1824 r., żonaty z Zofią Dąmbską (Ks. Gr. Brzeskie); wylegitymowany w Królestwie 1839 r.

Antoni, trzeci syn Jana, stolnika, w 1779 r. dziedzic dóbr Turosław, posesor wójtowstwa w Osmólsku, porucznik 1752 r., kapitan 1755 r., podpułkownik 1756 r., a ostatnio pułkownik gwardyi pieszej 1791 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk.), miał córkę Juliannę za Andrzejem Grudowskim, cześnikiem inflanckim 1779 r. (Don. Vars.), i syna Augusta, ożenionego z Józefą Laskowską, z której syn Konstanty, właściciel domu w Czersku, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.

Po Pawle, synu Macieja, syn Kazimierz, dziedzic dóbr Gzowa, kupił Zbroszę i Promnę, w ziemi czerskiej; pochodzący od niego, Kajetan, syn Tadeusza i Salomei z Kozłowskich, dziedzic wsi Zalesie-Borowe, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.

GZOWSKI h. JUNOSZA. W północnem Mazowszu, a wzięli nazwisko od wsi Gzy, pod miastem Pułtuskiem; szlachta po większej części zagrodowa. Stanisław 1549 r. Jakób, syn Jana, 1616 r. Maciej z synem Pawłem 1632 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich. Obecnie ci Gzowscy przeszli do herbu Grabie. Stanisław wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

Heronim, syn Stanisława, sędziego lidzkiego, wnuk Antoniego, podczaszego wołkowyskiego 1718 r., zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1818 r. (Bon.).

GZOWSKI h. ŁODZIA. Antoni, syn Michała, z synami: Jakóbem, Stanisławem, Witoldem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 i 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.