Tom XIII (ORŁ-PIJ)

ORŁO h. PRUS. Jakób, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 r. 

ORŁOWICZ. Jan, sekretarz królewski 1736 r. (Sigil.).

ORŁOWSKI h. CHOMĄTO. Pochodzą od rodziny niemieckiej Ziengenberg, a pisali się z Storlusa, azwisko zaś wzięli od majątku Orla,  w Prusach Zachodnich. Maciej i Sebastyan, synowie Jana, 1579 r. Stanisław, sędzia ziemski pucki 1731 roku. Karol, asesor ziemski michałowski 1753 r. Krzysztof, elektor 1764 r. z wojew. pomorskiego. Franciszek, podstoli parnawski 1766 r. (Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor., Sigil.).

Po Aleksandrze z Ewy Wybczyńskiej syn Jan, stolnik parnawski 1760 r., zaślubił 1v. Annę Tarnowską, kasztelankę rypińską, i z niej miał syna Mateusza, 2v. Elżbietę de Massy, z której synowie: Józef generał lejtnant wojsk koronnych, Feliks, FRanciszek, Kazimierz i Michał, i 3v. Jadwigę Dziewanowską, z niej syn Jan Nepomucen; wszyscy bracia w 1766 r. przeprowadzili dział dóbr Płużnica i z nich Jan Nepomucen i Józef, generał-lejtnant wojsk koronnych 1793 r. legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r.

Po Józefie syn Marcin miał syna Anastazego, dziedzica dóbr Młonowo (?), w gub. mazowieckiej, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. Z tej linii Antoni, syn Łukasza i Antoniny Trabczyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Antoni, poseł na sejm 1733 r. (właściwie herbu Lubicz), pozostawił syna Walentego, po którym syn Feliks, dziedzic Wiązowny, pod Warszawą, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Tego herbu, bo piszą się z Orla, wylegitymowani w Galicyi: Feliks w 1782 r., a jego synowie, Feliks w 1827 r. i Rupert w 1828 r. 

ORŁOWSKI h. CIELĄTKOWA. Jedna gałąź rodziny Siehen von Orlau spolszczyła nazwisko na Orlewski i Orłowski. Ci Orłowscy byli w Prusach Zachodnich, lecz zdaje się, że już wygaśli. 

ORŁOWSKI h. JUNOSZA. Byli na Litwie. Andrzej z wojew. bracławskiem, Jakób-Kazimierz i Waleryan z wojew. Witebskiem podpisali elekcyę 1648 r. Jakób, dziedzic Nagórki, łowczy bracławski 1667 r., miał syna Jana, miecznika mińskiego 1679 r., żonatego z Katarzyną Grabianką. Antoni na Orłowie, elektor 1764 r. z ziemi mielnickiej. Stanisław, chorąży nowogrodzki 1777 r. 

Józef, syn Antoniego, wnuk Jana, z synami, Marcinem i Antonim i tego drugiego synowie, Jan i Aleksander w 1817 r.; Szymon z synami: Kazimierzem, Antonim i Józefem i ich potomstwem, i Jakób, synowie Jana, wnukowie Bartłomieja, w 1845 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ORŁOWSKI h. LUBICZ. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Walenty, kasztelan dobrzyński 1575 r. 

Licznie rozrodzeni w ziemi dobrzyńskiej, i pierwotnem gniazdem tej rodziny były dobra Kisielewo z folwarkiem Przychojnino i wsiami Płoczyczno, Orłowo i Iwolucza. Pierwszym, historycznie nam znanym, właścicielem tych dóbr był Trojan, który w 1437 r. podzielił majątek między dziećmi z pierwszej swej żony, Piotrem i Janem, zatrzymując dla siebie dobra Kisielewo i folwark Przychojnino, a synom przekazując wsie Płoczyczno, Orłowo i Iwoluczę; po śmierci Trojana synowie z pierwszej żony i dzieci z drugiej żony Katarzyny, Mikołaj i Anna, przeprowadzili działy i zamianę dóbr w ten sposób, że dobra Kisielewo przeszły do Piotra i Jana, a wieś Orłowo dostali Mikołaj i Anna, zabezpieczając na niej 60 grzywien posagu matce swej Katarzynie. Z tych braci Piotr sprzedał dobra Kisielewo, Jan został księdzem i był sekretarzem królewskim 1468 r., a Mikołaj, dziedzic na Orłowie, miał dwóch synów, Mikołaja i Jakóba. 

Mikołaj, sędzia ziemski dobrzyński, um. 1511 r., pozostawiając syna Mikołaja, który w 1525 r. wraz z Janem Tarnowskim, kasztelanem wojnickim, posłował do króla węgierskiego Ludwika; w 1531 r. Mikołaj otrzymał list przypowiedni na 250 koni na wyprawę przeciw wojewodzie mołdawskiemu, a w 1532 r. jako zasłużony rotmistrz dostał od króla Zygmunta wójtostwo we wsi Ostrowy, w ziemi łęczyckiej; w 1539 r. król Zygmunt, wynagradzając wielkie zasługi wojenne Mikołaja, weterana wojskowego, okazywane już od lat młodzieńczych w wojnach, podarował mu dobra królewskie, wsie: Lipiczę, Iwankowce i Rozbitow, leżące w pow. halickim, z warunkiem, aby on i jego sukcesorowie stawali na ekspedycye wojenne. W 1540 r. Mikołaj otrzymał dożywocie na dochodach młyna w Brześciu który objął dopiero w 1547 r.; w 1540 r. dostał konsens królewski na wykupienie wójtostwa we wsi królewskiej Bratkowice, a w cztery lata później za zasługi wojenne otrzymał w dożywocie królewszczyzny Bratkowice i Mrowię. Mikołaj um. sędzią ziemskim dobrzyńskim.

Jakób, zapewne młodszy syn Mikołaja, dziedzic na Orłowie, żonaty z Anną, córką Mikołaja z Wyszecina, stolnika inowrocławskiego, został w 1520 r. zwolniony od wyprawy wojennej; Jakób pozostawił trzech synów: Macieja, Mikołaja i Walentego, z których Mikołaj i Walenty są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu, a Maciej, posesor dóbr Łąkie, w ziemi dobrzyńskiej, otrzymał w 1566 r. konsens królewski na odstąpienie tych dóbr synowcowi swemu Jakóbowi. Maciej um. w 1567 r., pozostawiając z żony Ewy Kuczborskiej syna Mikołaja i córki: Katarzynę, żonę Stanisława Szwarockiego, Dorotę za Stanisławem Białyszewskim, Łucyę za Wojciechem Grochowalskim, Elżbietę, Barbarę, zaślubioną Feliksowi Chrząszczewskiemu, Agnieszkę, żonę Jana Sropskiego, Ewę i Annę. 

Mikołaj, dziedzic części dóbr Zaduszniki 1572 roku, a dóbr Wielkie Stare i Nowe w 1586 r., odkupił 1591 r. posesyę dóbr Łąkie od Jakóba Orłowskiego, a w 1603 r. przelał prawa swoje do tych dóbr na Jana Orłowskiego i żonę jego Annę Bystramównę; w 1607 r. zapisał 6000 flor, na dobrach Wielkie żonie swej Katarzynie, córce Hugona Dąbrowskiego, starosty radzińskiego, i Katarzyny Działyńskiej, i z niej zostawił tylko dwie córki, Zofię, żonę Marcina Nałęcza, i Agnieszkę, żonę Wojciecha Niszczewskiego. 

Gałąź Mikołaja. Mikołaj, dziedzic dóbr Oleszno, miecznik ziemi dobrzyńskiej 1545 r., miał córkę Agnieszkę, żonę Mikołaja Kaczkowskiego z Wilkostawu 1581 r., i syna Walentego, dziedzica dóbr Oleszno 1568 roku i Myśliborzyce 1581 r., który został 1684 r. cześnikiem ziemi dobrzyńskiej, a w 1586 r. nabył części dóbr Witoszyno; w 1587 r. jako dziedzic dóbr Oleszno i kasztelan ziemi dobrzyńskiej pokwitował z 400 flor. Mikołaja Witoskiego. Walenty pozostawił córkę Agnieszkę, żonę Jana Rościszewskiego z Chraponia 1593 r., i syna Walentego, dziedzica dóbr Oleszno, pisarza ziemskiego dobrzyńskiego, który w 1604 r. otrzymał prawa dożywocia na młynie w Janowie; w 1604 r. Walenty został sędzią ziemi dobrzyńskiej i był żonatym z Jadwigą z Nasięgniewa, córką Macieja Nasięgniewskiego, i z niej pozostawił synów: Jana, dziedzica Krowiczyna Wielkiego, Walentego, Mikołaja i Wojciecha. 

Walenty, współdziedzic na Olesznie, Modzołach i Szczekarzewie, dziedzic dóbr Widlno, żonaty z Zofią Bęklewską, umarł młodo, pozostawiając synów, Kazimierza, Walentego i córki: Teresę, Izabelę, Annę, Helenę i Katarzynę, nad któremi w 1659 r. spełniał opiekę stryj ich Wojciech, pisarz ziemski dobrzyński, iw ich imieniu zastawił dobra Widlno Jakóbowi Zboińskiemu. 

Kazimierz w imieniu swem i rodzeństwa swego zastawił 1663 r. dobrą Skorzyno Janowi Przyborowskiemu; żonaty z Katarzyną, córką Krzysztofa Pintowskiego, której w 1672 r. zapisał 4000 flor., pozostawił dwóch synów, Jakóba i Macieja-Antoniego, i dwie córki, Rozalię, żonę Jana Rakowskiego, i Maryannę za Stanisławem Wiesiołowskim; z nich Jakób nabył 1715 r. od Krajewskiego część dóbr Zasady Wielkie, a Maciej-Antoni kupił w 1716 r. od Chalińskiego części dóbr Kiełpiny; Maciej-Antoni, pisarz grodzki 1725 r., a w 1734 r. sędzia grodzki bobrownicki, został w 1737 r. podczaszym ziemi dobrzyńskiej, był żonatym z Maryanną Łosiówną. 

Mikołaj, trzeci syn Walentego, sędziego ziemi dobrzyńskiej, współdziedzic dóbr Oleszno, Modzoły, Szczekarzew i Widlno, żupnik ziemi dobrzyńskiej, sprzedał w 1659 r. części swe w Widlnie Jakóbowi Zboińskiemu; Mikołaj 1659 r. został podkomorzym ziemi dobrzyńskiej, a w 1665 r. z żoną swą Elżbietą Skulmińską potwierdził umowę zawartą z synowcem swym Wojciechem. Podkomorzy umarł 1689 r., pozostawiwszy córkę Helenę-Annę, żonę Idziego-Wojciecha Lasockiego, i trzech synów: Stanisława, Józefa-Jana i Jakóba, na rzecz których matka Elżbieta w 1672 r. przepisała 20,000 flor, wiana swego, a ojciec w 1678 roku przekazał dobra swoje w Olesznie, Modzołach i Szczekarzewie. 

Józef-Jan, kanonik wendeński, wziął w zastaw w 1690 r. od Urszuli, wdowy po Jakóbie Orłowskim, podkomorzycu dobrzyńskim, dobra Kisielewo i Modzoły; w 1695 roku występuje jako kanonik kruszwicki i proboszcz raciążski. 

Jakób, najmłodszy z synów Mikołaja, podkomorzego, zaślubił Urszulę, córkę Olbrachta Smoguleckiego i Anny Manieckiej, której w 1682 r. zapisał 4,000 flor, posagu i takowe zabezpieczył na dobrach Kisielewo i Modzoły; Jakób umarł młodo, a wdowa wyszła za Jerzego Grąbczewskiego, skarbnika zakroczymskiego; pozostawił troje dzieci: Mikołaja, Józefa i Annę, nad któremi opiekę przyjął stryj Wojciech, podczaszy dobrzyński; z nich Józef, dziedzic dóbr Kisielewa, poślubił Ewę Żórawską i z niej pozostawił córki: Dorotę, żonę Antoniego Sumińskiego, Salomeę za Józefem Dziewanowskim, Maryannę, żonę Mikołaja Turskiego, i dwóch synów, Franciszka i Macieja, dziedziców dóbr Kisielewo 1735 r. 

Wojciech, najmłodszy syn Walentego, sędziego, i Nasięgniewskiej, dziedzic dóbr Wilna i Oleszna, podpisał 1648 r. elekcyę z ziemią dobrzyńską; w 1659 r. został pisarzem ziemi dobrzyńskiej iw tym samym roku sprzedał części dóbr Widlna Jakóbowi Zboińskiemu; Wojciech żon miał dwie, Zofię Domasławską, córkę Macieja, której zapisał 1623 r. posag w grodzie poznańskim, i Katarzynę Rościszewską, z którą w 1666 roku zastawił część Oleszna Gabryelowi Czarnieckiemu, iz pierwszej żony miał dwóch synów, Wojciecha i Michała, którzy są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Wojciecha. Wojciech, dziedzic na Olesznie i Modzołach, jakie otrzymał z działóww 1683 r., zaślubił Elżbietę Borzymińską, córkę Jana, której w 1666 r. brat Władysław Borzymiński odstąpił części dóbr Nowawieś, i z niej pozostawił dzieci; Mikołaja, Antoniego, Franciszka, żonatego z Salomeą Gembart, wojszczanką dobrzyńską, Zofię i Annę, na rzecz których w 1675 r. przepisał sumę 6,000 flor. Wojciech został w 1689 r. podczaszym dobrzyńskim i w 1690 r. z drugą swą żoną Barbarą Smogulecką, pokwitował z odbioru 6,000 flor. Jakóba Grochowalskiego. Podczaszy, elektor 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, w 1699 r. zapisał 3,000 flor, na dobrach swoich żonie swej Barbarze, córce Olbrachta Smoguleckiego, iz niej miał tylko jedynego syna Stanisława. 

Stanisław, dziedzic na Olesznie i Modzołach, w 1720 r. asesor sądu ziemskiego wojew. pomorskiego, a w 1741 r. komornik graniczny dobrzyński, z żony Magdaleny Dambrowskiej pozostawił trzech synów: Ignacego, który otrzymał od ojca części dóbr Oleszna i Modzołów w 1751 r., Gabryela, podwojewodzego ziemi ciechanowskiej, który w 1768 r. odstąpił części dóbr Oleszna bratu, i Antoniego, dziedzica na Olesznie i Modzołach 1751 r., elektora 1764 r. z ziemi mielnickiej, po którym z pierwszej żony Maryanny, córki Antoniego Kobylińskiego i Barbary Mroczyńskiej, syn Jan-Aloizy, a z 2-ej żony Antoniny, córki Antoniego - Benedykta Kuczkowskiego, łowczego Winnickiego, i Maryanny Lasockiej, syn Leon. 

Jan-Aloizy, komornik graniczny ziemi dobrzyńskiej 1779 r., dziedzic na Olesznie i Modzołach, zawarł w 1784 r. kontrakt sprzedaży Kisielewa i Modzoł z Antoniną z Kuczkowskich Orłowską i synem jej Leonem. 

Linia Michała. Michał, starszy syn Wojciecha, pisarza ziemi dobrzyńskiej, i Zofii Domasławskiej, otrzymał z działów dobra Likiec i Polko-Smolniki i w 1648 i 1674 r. podpisał elekcyę z ziemią dobrzyńską; żupnik ziemi dobrzyńskiej, nabył w 1661 r. od Walentego Kozickiego części dóbr Malusino i Ossówko, w pow. rypińskim. Michał umarł cześnikiem nowogrodzkim, pozostawiając z żony Anny Karskiej córkę Katarzynę za Michałem Kuczborskim, stolnikiem raciążskim, i synów: Pawła, Joachima-Antoniego i Wojciecha. 

Paweł, dziedzic części dóbr Blinne, Likiec i Smolniki, odstąpił takowe 1694 r. bratu Joachimowi-Antoniemu; w 1697 r. elektor z ziemi dobrzyńskiej, z żony Teresy Oleskiej miał dwie córki, Teofilę za Adamem Wielickim, Justynę, żonę Piotra Gołyszewskiego, i syna Adama, sędziego ziemskiego michałowskiego, żonatego z Anną Orłowską, córką Andrzeja i Urszuli z Ruszkowskich. 

Joachim-Antoni, żupnik ziemi dobrzyńskiej 1692 r., dziedzic części dóbr Oleszno, Likiec i Blinne, jakie nabył od brata swego Wojciecha, z żony Katarzyny Błociszewskiej pozostawił synów: Stanisława, który nabył w 1720 r. części dóbr Czampsk od Mateusza Strupczewskiego, Piotra, żonatego z Maryanną Miryńską, córką Pawła i Maryanny Makomaskiej, i Franciszka, dziedzica części dóbr Blinne i Likiec 1765 r. 

Synowie Joachima-Antoniego pozostawili potomstwo, z którego podług dokumentów złożonych w Heroldyi Królestwa, Stanisław, Piotr i Antoni, synowie Jana, w 1837 r. i Ksawery, syn Piotra, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie, Wojciech, trzeci syn Michała, cześnika nowogrodzkiego, dziedzic części dóbr Oleszno, Likiec i Blinne 1692 roku, żupnik ziemi dobrzyńskiej, odstąpił części dóbr Bondzyno, w pow. płockim, Maryannie Białoskurskiej z żony Konstancyi Kędrzyńskiej pozostawił synów: Antoniego, Andrzeja, Michała i córkę Justynę, żonę Kazimierza Żółtowskiego. 

Michał v. Michał-Stanisław poślubił Katarzynę Domańską i z niej miał synów, Jana-Józefa i Fabiana. Jan-Józef, burgrabia grodzki bobrownicki zapisał w 1740 roku dożywocie żonie swej Maryannie, córce Jana Czarnowskiego i Róży Zawadzkiej, i z niej pozostawił dwie córki bliźnięta ur. 1742 r., Agnieszkę i Konstancyę zaślubioną 1764 r. Antoniemu Kierzkowiczowi. 

Fabian, młodszy syn Michała i Domańskiej, miał syna Franciszka po którym z Brygity Maniszewskiej syn Joachim wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

Antoni, syn Wojciecha i Kędrzyńskiej, dziedzic części dóbr Głuchowa, sprzedał takowe 1723 r. Antoniemu Karskiemu, a w 1728 r. zapisał dożywocie żonie Rozalii, córce Michała Klonowskiego, i z niej pozostawił syna Piotra, po którym syn Antoni w 1790 r. zwrócił dług 400 flor. Barbarze Sulińskiej. 

Gałąź Walentego. Walenty, dziedzic dóbr Lubina i Lubinka, został w 1531 r. podsędkiem dobrzyńskim, a w 1534 r. rewizorem statutów wydanych i zeznanych w ziemi dobrzyńskiej; w 1535 r. otrzymał konsens na wykupienie dóbr królewskich Jankowo, Grabowo i Trzebiegoszcz, leżących w pow. lipnoskim; w 1542 r. sędzia ziemi dobrzyńskiej, nabył części dóbr Jaczochowo od Agnieszki Balińskiej, a w 1548 r. został dziedzicem dóbr Kikoła, które otrzymał za żoną swą Dorotą, córką Stanisława Kostki, wojewody chełmińskiego. Walenty um. około 1558 r., a pozostała wdowa Dorota Kostka (Kikolska) pozwała Jana Kostkę, kasztelana gdańskiego o 400 dukatów węgierskich, iw tymże 1558 roku uzyskała mandat królewski na wydzielenie jej części dóbr Śmiłowice; sędzia pozostawił czworo dzieci: Jana, Jakóba, Zofię i Elżbietę. 

Jakób w księgach poborowych z 1564 roku figuruje jako dziedzic dóbr Kikola i Grodzenia, a w 1586 r. król Stefan wydał konsens Wiktorynowi Kowalskiemu, podsędkowi lwowskiemu, na cesyę królewszczyzny Czerniechów i sołectwa we wsi Choczów na rzecz Jakóba Orłowskiego; Jakób umarł bezpotomnie, a dobra Kikół i Grodzeń przeszły na synowca jego Pawła. 

Jan, starszy syn Walentego, sędziego, dziedzic dóbr Lubino i Lubinko 1564 r., pisarz ziemi dobrzyńskiej, umarł młodo, pozostawiwszy syna Pawła, a żona Franciszka z Woli Orłowskiej wyszła za Jana Głowińskiego. 

Paweł, dziedzic na Orłowie i Zaborowie, otrzymał w spadku po stryju Jakóbie dobra Kikół i Grodzeń; podsędek dobrzyński, któremu król Zygmunt, oceniając zasługi, pozwolił w 1615 r. wykupić starostwo bobrownickie od Daćboga Karnkowskiego, wojewody, derpskiego, a w 1623 roku hadal mu sędziostwo ziemi dobrzyńskiej; 1626 r. deputat na Trybunał radomski, z żony Zofii Grabskiej pozostawił synów: Piotra, Andrzeja, Jerzego, Adama i Jana, podsędka ziemi dobrzyńskiej, bezpotomnych, i Tomasza, Feliksa i Stanisława, po których potomstwo. 

Tomasz, dziedzic części dóbr Lubinek 1650 roku, pozostawił córkę Teresę, żonę Andrzeja Mierzanowskiego, która w 1694 r. odstąpiła te dobra Łukaszowi Orłowskiemu, skarbnikowi ziemi dobrzyńskiej. 

Feliks, dziedzic części dóbr Lubino 1650 r., żonaty z Anną Stamirowską, miał synów, Zygmunta i Stefana, z których Zygmunt otrzymał w 1661 r. od stryja Adama części dóbr Lubino Większe i Krzeczów; podwojewodzy ziemi dobrzyńskiej, zaślubił Annę Nietyksiankę i z niej pozostawił dwóch synów, Adama i Chryzostoma, dziedzica części dóbr Konotopie i Lubinko, nabytych w 1697 r. od Kazimierza i Stefana Orłowskich. 

Adam, dziedzic wsi Lubino, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską; deputat na Trybunał piotrkowski, miał pozostawić potomstwo. 

Stanisław, syn Pawła, sędziego, dziedzic dóbr Konotopie, Kikół, Grodzeń i Sarnowo, otrzymał za żoną Zofią Stamirowską części dóbr Walowice i Woli Jarosławskiej; pisarz ziemi dobrzyńskiej, miał córkę Ewę za Wacławem Grabskim i czterech synów: Łukasza, Pawła, Jana-Władysława i Andrzeja, którzy w 1663 r. przeprowadzili działy dóbr Konotopie i Kikół. 

Łukasz, dziedzic części dóbr Konotopie, w 1669 roku nabył części dóbr Lubinka od Adama Orłowskiego; w 1691 r. skarbnik dobrzyński, sprzedał w 1694 r. dobra Sarnowo Janowi Bobrowskiemu. Łukasz żonaty był z Teofilą, córką Mikołaja i Maryanny z Kruszyńskich, małżonków Kościeskich, która w 1694 roku zapisała kościołowi w Kościeszach 2000 flor. Skarbnik umarł bezpotomie, a dobra dziedziczne Konotopie i Lubino przeszły na synów, braci, Jana-Władysława i Pawła. 

Jan-Władysław, dziedzic dóbr Zaduszniki, Korzeczowo, Karnkowo, Nowawieś, Wielkie, Osiek, Tadajewo, Kreski i Sztulmierz, poborca ziemi dobrzyńskiej, odstąpił 1667 r. części wsi Korzeczewo bratu rodzonemu Pawłowi; w 1678 r. miecznik dobrzyński, miał dwie żony, Elżbietę, córkę Wojciecha Lasockiego, i Katarzynę, córkę Jerzego Raby, której w 1682 r. zabezpieczył na swych dobrach posag. Miecznik z drugiej żony pozostawił córki, Magdalenę, żonę Jana Chudzewskiego, Maryannę lv. za Stanisławem Dąbrowskim, poborcą ziemi dobrzyńskiej, 2v. za Janem Potockim, i syna Konstantego-Władysława, poborcę ziemi dobrzyńskiej 1715 roku, żonatego 1v. z Teresą, córką Walentego Rutkowskiego, wojskiego dobrzyńskiego, i Joanny Grochowalskiej, a 2v. z Krystyną Borzymińską, z której synowie, Antoni i Franciszek; po Antonim potomstwo wylegitymowane w Królestwie 1837 r. z herbem Chomąto. 

Paweł, syn Stanisława, pisarza ziemi dobrzyńskiej, i Stamirowskiej, dziedzic dóbr Kikołu, elektor 1648 r. z ziemi dobrzyńskiej, w 1662 r. nabył od stryja swego Adama części wsi Lubinko, a w 1663 r. wspólnie z żoną swą Agnieszką, córką Andrzeja Niszczewskiego, zapisali sobie dożywocie na dobrach swoich. Paweł um. 1697 r., i pozostawił trzech synów: Andrzeja, Kazimierza i Stefana. 

Kazimierz, dziedzic części wsi Lubinko i Konotopie, z żony Elżbiety Trzcińskiej pozostawił tylko córkę Teresę, na rzecz której w 1716 roku zeznał dług Szymon Orłowski. 

Stefan, dziedzic części dóbr Konotopie i Lubinko 1697 r., elektor 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, poborca ziemi dobrzyńskiej 1708 r., z żony Eleonory Ruszkowskiej pozostawił córki, Konstancyę za Jakóbem Paprockim, Elżbietę i synów: Jana, Józefa, podczaszego dobrzyńskiego, Antoniego, cześnika kijowskiego, a od 1738 r. starostę bobrownickiego, bezpotomnego, i Szymona, poborcę dobrzyńskiego, który w 1720 r. zapisał dożywocie żonie Konstancyi Makomaskiej. 

Jan, cześnik dobrzyński 1749 r., dziedzic dóbr Płużnica i Kwiatki 1766 r., stolnik parnawski 1766 r., ostatnio wojski dobrzyński, zaślubił Annę Tarnowską i z niej miał synów: Mateusza, ożenionego z Józefiną, córką Marcina Blocha i Salomei Krasińskiej, Franciszka, Feliksa, Michała, Kazimierza i Józefa. Po Józefie potomstwo wylegitymowane w Królestwie 1841 r. z herbem Chomąto. 

Podług dokumentów, złożonych w Heroldy i Królestwa, Antoni, cześnik kijowski, miał mieć syna Stanisława, po którym syn Jan pozostawił syna Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. 

Andrzej, najstarszy syn Pawła i Agnieszki Niszczewskiej, dziedzic dóbr Lubinko, poślubił Urszulę Ruszkowską, córkę Zygmunta, skarbnika płockiego, i Maryanny Sicińskiej, której w 1685 r. zapisał dożywocie. Andrzej umarł młodo, a wdowa wyszła za Rafała Gołyszewskiego; z niej miał Andrzej dzieci: Stanisława, Karola, Jana, Dominika, Marcina i Annę, z których, Jan i Dominik są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

W 1705 roku Stanisław i Karol w imieniu swem i nieletnich braci swych, Jana i Dominika, sprzedali dobra Konotopie Chryzostomowi Orłowskiemu, a w 1706 r. części dóbr Lubinek, jakie otrzymali w spadku po bezpotomnie zmarłym Łukaszu Orłowskim, skarbniku ziemi dobrzyńskiej. Z tych dzieci, Anna wyszła za Adama Orłowskiego, sędziego ziemskiego michałowskiego, Marcin żonaty z Maryanną Rutkowską, córką Jakóba. 

Karol-Nepomucen odstąpił w 1712 r. prawa swoje do dóbr Włoszyca, Grabianowo, Czerniewice i Izdebno Stanisławowi Kaczkowskiemu; W 1716 r. w imieniu swem i braci swych: Stanisława, Jana i Dominika zapisał 2000 flor, na dobrach Siecienie Justynie z Orłowskich Gołyszewskiej, a w 1719 r. wspólnie z Janem, Dominikiem i siostrą Anną sprzedał dobra Siecin i Radotki, oraz części w Murzynowie Mirosławowi Gembart. Karol został księdzem i jako prałat, archidyakon i dziekan kijowski, proboszcz sędziszowski i koniński, kapłan uczony i słynny kaznodzieja, napisał cenne „Defensa biskupstwa i dyecezyi kijowskiej um. 1759 r. 

Stanisław, najstarszy w rodzinie, miał syna Józefa, po którym było dwóch synów, Kazimierz i Szymon. Z nich Kazimierz zaślubił Maryannę Korabiewską iz niej pozostawił syna Leona, dziedzica dóbr Tomisławice, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r.; Szymon zaś miał syna Ignacego, ożenionego z Maryanną Przeradzką, z której synowie, Leon i Józef wylegitymowani w Królestwie 1853 r. 

Linia Jana. Jan, syn Andrzeja i Ruszkowskiej, zaślubił Konstancyę, córkę Władysława Łosia, kasztelana rypińskiego, i Elżbiety Czapskiej, i z niej pozostawił córkę Annę za Aleksandrem Białłozorem, stolnikiem upickim, i dwóch synów, Antoniego-Bernarda i Andrzeja, który się przeniósł na Podole. 

Antoni-Bernard, starszy syn Jana i Łosiówny, w 1754 r. otrzymał nominacyę na żupnika ziemi dobrzyńskiej; dziedzic dóbr Orłowo, był żonatym z Maryanną, córką Józefa Kozickiego, asesora ziemi michałowskiej, i Bibianny z Jasińskich, i z niej miał córkę Brygitę i dwóch synów, Aleksandra i Wacława. Aleksander w imieniu młodszego brata Wacława sprzedał w 1789 r. dobra Orłowo Gabryelowi Karwosieckiemu, i Wacław, dziedzic dóbr Krzynowłoga Mała, w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku. 

Andrzej, młodszy syn Jana i Łosiówny, dziedzic dóbr Hołowczyńce, starosta ostrowski, został w 1768 r. podczaszym ziemi halickiej, a 1784 r. otrzymał sędziostwo ziemskie kamieniecko-podolskie; kawaler orderu św. Stanisława, poślubił Agnieszkę Komorowską i z niej miał trzech synów: Kacpra, prezesa sądu głównego podolskiego, ożenionego z Michaliną Jaroszyńską, 2v. Zdziechowską, bezpotomnego, Michała, Seweryna i sześć córek: Teklę za Mateuszem Sobańskim, szambelanem królewskim, a następnie marszałkiem hajsyńskim, Wiktoryę, żonę Michała Sobańskiego, podstolego Winnickiego, Anielę zaślubioną Jerzemu Gałeckiemu, sędziemu ziemskiemu owruckiemu, Honoratę za Augustynem Dzierzkiem, Teofilę, żonę Piotra Beliny Brzozowskiego, marszałka olgopolskiego, i Cecylię, zaślubioną Janowi Jełowickiemu, marszałkowi krzemienieckiemu. 

Michał, dziedzic dóbr Chorostki, prezes sądów głównych podolskich 1828 r., zaślubił Maryannę Pruszyńską i z niej miał syna Michała, właściciela dóbr Lubarskich, który z dwoma żonami, Michaliną Grocholską i Izabelą, córką hr. Karola-Michała Borcha, marszałka gub. witebskiej, żył bezpotomnie. 

Seweryn, ostatni syn sędziego Andrzeja, ur. 1784 r., dziedzic dóbr Sewerynowa i Rawy, na Podolu, prezes sądów głównych podolskich, żonaty z Maryą Stale, pozostawił syna Andrzeja, oficera wojsk rosyjskich, zmarłego młodo i pięć córek: Łucyę zaślubioną Kajetanowi Russanowskiemu, Olimpię, żonę Edwarda hr. Ronikiera, Zofię za Oskarem Kwistą, ochmistrzem dworu rosyjskiego, Maryę, ur. 1840 r., 1v. za Wiktorem Korsakiem, 2v. za Antonim Sokołowskim, i Konstancyę, ur. 1844 r., 1v. za Aleksandrem Czemerzynem, 2v. za Piotrem Rakowiczym. 

Linia Dominika na Jarmolińcach. Dominik, najmłodszy syn Andrzeja i Urszuli Ruszkowskiej, odstąpił 1715 r. części dóbr Konotopie i Lubinek, jakie na niego przeszły po bezpotomnej śmierci Łukasza Orłowskiego, skarbnika ziemi dobrzyńskiej, Adamowi Orłowskiemu; w 1719 r. towarzysz chorągwi pancernej, a w 1762 r. pułkownik tejże chorągwi; w 1754 r. łowczy ziemi dobrzyńskiej, następnie przeniósł się na Podole i w 1763 roku nabył dobra Jampol, w wojew. bracławskiem, od Stanisława ks. Lubomirskiego, wojewody bracławskiego; Dominik miał dwie żony, Zofię Malinowską, córkę Jana i Katarzyny z Chomentowa, z której syn Wawrzyniec, konfederat barski, niezwykłej dzielności, zmarł młodo, a córka Joanna-Justyna wyszła za Marcina Świejkowskiego, skarbnika trembowelskiego, i Katarzynę, córkę Józefa i Teresy z Ratowskich, małżonków Pruszyńskich, z której córka Maryanna, żona Piotra Benoe, skarbnika podolskiego, i syn Jan-Onufry. 

Jan-Onufry, regent grodzki latyczowski, otrzymał 1771 r. dożywocie na wsi Zezulińce, w pow. latyczowskim, a w 1772 r. dobra Kutkowce i Proniatyn, w pow. trembowelskim; w 1773 r. łowczy bracławski i podstarosta grodzki kamieniecko-podolski, chorąży pow. latyczowskiego 1782 r., został w 1786 r. podkomorzym latyczowskim, i w 1787 r. kawalerem orderu św. Stanisława, a w 1789 r. otrzymał łowczostwo nadworne koronne i w 1791 r. order Orła Białego. Jan-Onufry w 1793 r. nabył za sumę 101,800 złp. dobra Musurowce, w pow. krzemienieckim, od Anny Brzeskiej, a następnie od Wojciecha Marchockiego dobra Jarmolinieckie. Ulubieniec Stanisława Augusta i stale mu wierny, miał wielkie wpływy na Podolu; z żony Anny Starzyńskiej, chorążanki czerwonogrodzkiej, pozostawił córki: Teresę, żonę Stanisława Jaszowskiego, prezesa apelacyjnego granicznego sądu pow. kamienieckiego, Honoratę za Stanisławem Delfinem Komarem, marszałkiem gub. podolskiej, Pelagię zaślubioną Pawłowi hr. ze Żmigrodu Stadnickiemu, kapitanowi wojsk polskich, i syna Adama-Stefana. 

Adam-Stefan, ur. 1780 r., dziedzic dóbr Jarmoliniec, marszałek pow. płoskirowskiego 1820 r. i kawaler maltański, wystawił w Jarmolińcach kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, po zajęciu na cerkiew klasztoru bernardyńskiego; zaślubił 1807 r. Rozalię, córkę hr. Adama-Ignacego, łowczego galicyjskiego, i Magdaleny z Bielskich, małżonków hr. Krasickich, i z niej miał córkę Ewelinę za Aleksandrem Czackim, marszałkiem gub. mohylowskiej, i trzech synów: Włodzimierza, oficera gwardyi wojsk rosyjskich, zmarłego młodo w pojedynku, Ignacego i Aleksandra-Stanisława. 

Aleksander-Stanisław, dziedzic dóbr Jarmolinieckich, oficer gwardyi wojsk rosyjskich, hrabia państwa rzymskiego prawem pierworodztwa, wykończył w 1862 r. kościół jarmoliniecki i doprowadził Jarmolińce do świetnego stanu. Hr. Aleksander-Stanisław dwukrotnie wstępował w związki małżeńskie; pierwszą jego żoną była Józefina Iwanowska, z której syn Adam, dziedzic dóbr Kuryłówki, Tomaszpola i Rudego Sioła, i drugą Klementyna-Marya, córka Aleksandra markiza de Talleyrand-Perigord, księcia de Dino i Maryi-Walentyny de Sainte-Aldegonde, z niej synowie: Ksawery, Jan, który stale zamieszkał w Wiedniu, i Mieczysław.

Hr. Ksawery Franciszek, ur. 1862 r., dziedzic Jarmoliniec, kawaler maltański i kawaler orderu św. Anny II klasy, attache poselstwa rosyjskiego w Monachium, członek rosyjskiej Rady Państwa, otrzymał potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Bawaryi 1899 r. Hr. Ksawery w czasie wojny rosyjsko-japońskiej stanął na czele oddziału sanitarnego warszawsko-łódzkiego i do końca wojny przychodził z pomocą walczącym Polakom. Hr. Ksawery zaślubił 1912 r. w Paryżu Ignacyę del Carril. 

Mieczysław, dziedzic dóbr Malejowic, żonaty z Mabal-Stievens, ma synów, Jana, ur. 1892 r., Stanisława, ur. 1905 r., i córki: Dorotę, Różę i Ewelinę (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Ks. Gr. Bobrownickie, Brzeskie, Sochaczewskie, Płockie i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl.). 

Wincenty w 1809 r., Tomasz-Ignacy i Ludwik 1823 r. wylegitymowani w Galicyi. 

ORŁOWSKI h. ORLA v. SASZOR. Piszą się z Orłowa, w ziemi warszawskiej, a jedna ich linia osiedliła się na Litwie. Floryan, chorąży chełmski 1490 r. Józef, syn Jerzego z Orłów, 1582 r. Józef i Sebastyan, synowie Jana z Orłów, 1582 r. Jan i Józef, synowie Stanisława z Morów, 1588 r. Stanisław, syn Adama i Anny Czechowskiej, 1592 r. Adam, syn Sebastyana, 1594 r. Aleksy i Jerzy, synowie Jana, 1597 r. 

Jakób, Jan, Jerzy i Stanisław, synowie Wojciecha, 1604 r. (Don. Vars.). Stanisław, syn Macieja, kanonik kujawski, deputat na Trybunał koronny 1643 roku. Jan, syn Marcina, dziedzic części wsi Mieczki, w ziemi warszawskiej 1650 r. Wojciech, starosta warszawski w końcu 1660 roku. Stanisław, syn Franciszka, dziedzic części wsi Reguły, blisko Warszawy 1667 r. Adam, Maciej, Marcin i Marcyan 1669 r., Adam, Felicyan i dwóch Piotrów 1697 r. podpisali elekcye z ziemią warszawską. Andrzej, kanonik krakowski, protonotaryusz papieski, doktór medycyny, sekretarz prymasa Prażmowskiego, um. 1680 r. 

Mateusz-Stanisław, kanonik gnieźnieński i krakowski, protonotaryusz papieski, archidyakon kurzelewski, oficyał i proboszcz infułat tarnowski, biegły w prawie kościelnem, um. 1708 r. 

Po Szymonie, sędzim, kapturowym 1764 r., dziedzicu dóbr Wola Cyborowska, Rudy i inne, pochodzący Jan, syn Ignacego i Maryanny Piotrowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami, Stanisławem i Piotrem, urodzonymi z Małgorzaty Jaźwińskiej. Klemens wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Józef, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

ORŁOWSKI h. ORŁOWSKI (?). Po Antonim, dziedzicu dóbr Skarłupiany, na Litwie 1742 r., pochodzący Antoni, komornik sądowy w Kalwaryi, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a jego syn Bartłomiej z synem Janem 1844 r.

ORŁOWSKI h. SAS. Dwie są rodziny tego herbu, jedna w ziemi chełmińskiej, która wzięła nazwisko od wsi Orłowa, druga w ziemi sochaczewskiej, biorąca nazwisko od wsi Orły. Są też na Litwie przesiedleni z Korony, lecz nie wiem z której familii. Na początku XVI wieku żyli bracia, Maciej i Stanisław; z nich Maciej miał syna Jana, a ten syna Michała, kanonika chełmińskiego 1658 r.; po Stanisławie synowie, Andrzej, sędzia ziemski chełmiński 1649 r., i Bartłomiej, wojownik, wzięty od Turków do niewoli, dziesięć lat w niej zostawał; po Andrzeju synowie, Jan i Stefan 1666 r. Jan, Krzysztof, strukczaszy królewski, i Paweł 1669 r., a Adam, sądowy chełmiński, Floryan, Ignacy i Maciej, sędzia grodzki bobrownicki, 1733 r. podpisali elekcye z wojew. chełmińskiem. Fabian, syn Wojciecha, Aleksander i Andrzej, synowie Michała, wnukowie Macieja, bracia stryjeczni, dziedzice dóbr Grubno i Rybienice, w ziemi chełmińskiej, prowadzili 1689 r. proces o granice dóbr. 

Po Jakóbie, synu Michała, chorążego Zatorskiego, i Barbary Lipińskiej, dziedzicu wsi Lisice 1768 r., skarbniku sochaczewskim, z 1-ej żony Katarzyny Kolińskiej syn Sebastyan, ochrzczony 1759 r., a z 2-iej żony Bogatkówny syn Roch-Józef, ochrzczony 1762 r. w par. Kaskach, wylegitymowani w Galicyi 1804 r.; po Sebastyanie z Felicyanny Łomnickiej syn Władysław, dziedzic wsi Komarno, w gub. podlaskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku. 

Byli także tego herbu Orłowscy, piszący się ze wsi Orłowa, w wojew. płockiem, szlachta częściowa w ziemi łomżyńskiej. Dwóch Jakóbów, dwóch Janów, Michał, Walenty i Wojciech podpisali elekcyę 1697 roku z ziemią ciechanowską. 

Po Jakóbie, synu Józefa, 1718 r. dziedzicu wsi Orłowo, pochodzący Michał, urzędnik w Warszawie, żonaty z Emilią Szwartz, z niej syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Antoni, mostowniczy smoleński 1781 roku. Tomasz, rotmistrz trocki 1791 r. Onufry, rotmistrz upicki. Antoni, syn Andrzeja, z synami: Jerzym-Janem, Tomaszem, Augustynem, Ignacym i Onufrym w 1849 r., a Jan, syn Michała, z synami, Piotrem i Ignacym w 1854 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Damazy i Fabian, synowie Wojciecha, w 1802 r., Józef, syn Tomasza, i inni 1803 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Wiktor, syn Michała, z synami, Apolinarym i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r. 

ORŁOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu złotem tulipany czerwonego koloru z ziemi wyrastające i zakwitające; na hełmie pięć piór strusich, na nich krzyż mały. 

Antoni, pochodzący z neofitów litewskich, otrzymał 1766 r. nobilitacyę i herb powyższy (Kancl.).

ORŁOWSKI h. ZŁOTORYB. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona: w części prawej białej księga zamknięta, otoczona dwiema laurowemi gałęziami, nad księgą gwiazda złota sześciokątna; w części drugiej w polu czerwonem białe orle skrzydło, końcem do góry wzniesione. Nad tarczą hełm ozdobiony dwoma białemi orlemi skrzydłami. 

Nobilitacyę i herb powyższy otrzymał 1822 r. Józef, rektor szkoły w Szczuczynie; z żony Julianny Gołębiowskiej jego syn Heliodor i córka Wiktorya wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

ORŁOWSKI. Byli na Kujawach i pisali się z Orłowa. Łukasz podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. Gabryel, Jakób, Łukasz i Mateusz, synowie Stanisława-Andrzeja, sędziego grodzkiego brzeskiego, i Jadwigi Karnickiej, mieli siostrę Zofię, wdowę po Stefanie Żernickim 1671 r.; z nich Jakób, dziedzic Paniewa, miał synów, Jana i Łukasza, z których Łukasz, sędzia grodzki brzeski 1681 roku, pisarz grodzki i podsędek inowrocławski 1698 roku. Jakób, regent grodzki inowrocławski 1683 roku. 

Po Piotrze z Zofii Wyżyckiej syn Antoni, pisarz grodzki bobrownicki 1728 r., żonaty z Teresą Przyłubską. Stanisław, viceregent grodzki brzeski 1730 r. Wawrzyniec, burgrabia piotrkowski 1790 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ORŁOWSKI. Aleksander, syn Wojciecha i Maryanny, ur. 1802 r. w Piatniczanach, w Galicyi, wszedł 1821 r. do bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi i w 1828 r. został podporucznikiem, a w 1831 roku porucznikiem, i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari. 

Ignacy, syn Mateusza i Józefiny z Blochów, ur. 1792 r. we wsi Pniewite, w ziemi chełmińskiej, postąpił 1808 roku jako kadet do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 roku do wzorowych szwadronów ułanów, awansował 1816 r. na podporucznika strzelców konnych gwardyi, iw 1821 r. został porucznikiem i w 1835 r. przeszedł do komend inwalidnych, a w 1841 r. wyszedł do dymisyi w randze kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Galicyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. Ignacy otrzymał 1837 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie; um. 1857 r. w Warszawie i z żony Aleksandry Sobolewskiej miał syna Władysława, ur. 1832 r., wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Joachim, syn Andrzeja i Anny Zakrzewskiej, ur. 1794 r. we wsi Zielonkach, w pow. kieleckim, wszedł do wojska 1812 r. i w 1819 r. awansował na podporucznika, a w 1822 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał order Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Ludwik-Jan, urzędnik w gub. podlaskiej, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1842 r.; jego syn Stanisław, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

ORMASZEWSKI. Grzegorz żonaty z Katarzyną Górską 1654 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

ORMIANOWSKI. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim. 

ORMIŃSKI v. ORMIEŃSKI h. PRUS I. Tomasz, doktór medycyny, profesor Akademii krakowskiej, poeta, 1680-1688 r. Stanisław, ksiądz Dominikanin, dobry kaznodzieja, kilka z jego kazań zostało ogłoszonych drukiem; um. 1690 roku. Ludwik i Paweł z wojew. bełskiem podpisali elekcyę 1697 roku. 

ORNOWSKI h. KORCZAK. Taż sama rodzina co Hornowski; na Podlasiu. Adam, burgrabia i poborca mielnicki 1632 roku. Jerzy z wojew. podlaskiem 1648 r., a Gabryel z ziemią nurską 1697 r. podpisali elekcye. Antoni, burgrabia nurski 1720 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Józefie, synie Piotra, dziedzicu wsi Hornowo, na Podlasiu 1731 r., syn Paweł miał syna Piotra, żonatego z Katarzyną Wolską, z niej syn Józef, rzeczywisty radca stanu i członek senatu w 1865 r., wylegitymowany w Królestwie 1847 r.; jego syn Jan Kanty, urzędnik Komisyi Sprawiedliwości 1866 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

OROCH. Andrzej jako świadek występował 1663 roku w sprawie Niezabitowskiego z Witowskim, kasztelanem sandomierskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OROSA N. miał otrzymać indygenat 1768 r. (Małachowski). 

OROWSKI. Aleksander, syn Karola i Anny Miełoszewskiej, ur. 1792 r. we wsi Czachorowie, w Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 2-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1813 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1816 r. do 6-go pułku piechoty liniowej, w 1820 r. postąpił do korpusu kadetów w Kaliszu iw 1825 r. został porucznikiem; odbył kampanie: 1810 r. w Anglii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). ORPETAN. Podług Niesieckiego byli w wojew. podlaskiem. 

ORPIŃSKI v. ORPINOWSKI h. PRUS II. Piszą się z Orpina, w pow. lwowskim, i są gałęzią rodu Dawidowski (Bon.). 

ORPISZEWSKI h. JUNOSZA. Piszą się z Orpiszewa, na Kujawach. Sebastyan, dzierżawca wsi Drzewce i Dęby 1580 r., żonaty z Barbarą Gorazdowską (Ks. Gr. Przedeckie). Wawrzyniec 1764 roku. Po Piotrze, synu Augustyna, dziedzica wsi Kazimierówki 1774 r., syn Józef, żonaty z Maryanną Szymońską, pozostawił synów: Konstantego, dzierżawcę dóbr Ponętowo, Lucyana, dziedzica dóbr Kłubka, w pow. włocławskim, sędziego pokoju okręgu kowalskiego 1866 r., Władysława, dziedzica wsi Rysiny, w pow. łęczyckim, i Ignacego, wylegitymowanych w Królestwie 1843-1859 r. 

ORPISZKA. Jakób, mieszczanin stężycki, którego syn Stanisław Brzeźnicki za odznaczenie się w wojnie z Moskwą otrzymał 1581 r. nobilitacyę, herb i przydomek Wielgołucki za męstwo pod Wielkiemi Łukami (Metr. Kor.). Patrz Brzeźnicki. 

ORSETTI h. ZŁOTOKŁOS. Herb - tarcza w poprzek przedzielona: w górnej białej części orzeł czerwony darty w prawo, w dolnej części, w polu niebieskiem, trzy kłosy złote; w koronie pół niedźwiedzia w prawo, trzyma w łapie trzy kłosy złote. 

Familia włoska, z miasta Lukki pochodząca, miała otrzymać nobilitacyę od cesarza Ferdynanda II. Wilhelm, kupiec i bankier warszawski, pożyczał pieniędzy królowi Janowi Kazimierzowi i trzymał zastawą w sumie więcej niż pół miliona złotych starostwo knyszyńskie, które dopiero w 1676 r. wykupił wojewoda Gniński; w nagrodę tych swoich pieniężnych usług otrzymał indygenat 1659 r.; jego synowie: Franciszek, Wilhelm, Mikołaj, starosta knyszyński 1675 r., elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego, i Piotr, dziedzic dóbr Kowalewszczyzna i Czerniejów 1664 r. 

Piotr, dziedzic Wieniewa, major 1712 r., pułkownik 1721 r., łowczy bielski 1722 r., z Anieli Gąsiorowskiej, kasztelanki inowłodzkiej, miał córki: Apolonię Niemojewską, miecznikowę brzesko-kujawską, Helenę Zalewską, Monikę i czterech synów: Wilhelma, Piotra, Szymona i Władysława; z tych Piotr, elektor 1733 roku z wojew. podlaskiego, i Szymon bezpotomni. 

Wilhelm, miecznik 1765 r., łowczy bielski, a następnie podlaski, starosta topolski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską; z żon, Zofii Poniatowskiej i Specyozy Szembek miał córki, Kasyldę Wodzińską, Teresę 1v. Kossowską, 2v. Ostrowską i synów, Jana Nepomucena, szambelana Stanisława Augusta, bezpotomnego, i Dyonizego, komisarza do zbierania ofiar 1789 r., po którym z N. Podowskiej córka Ewa 1v. Janowa Cieciszowska, 2v. Łuszczewska i syn Adam, żonaty z Anielą Rostworowską, z niej syn Artur. 

Władysław, ostatni syn łowczego Piotra, z dwóch żon, Salomei Głębockiej i Anny Sarneckiej pozostawił córki, Maryannę Ziółkowską, Maryannę Wilczycką i pięciu synów: Józefa, komisarza do zbierania ofiar 1789 r., i Dominika, bezdzietnych, Franciszka, po którym z N. Markowskiej córki, Izabela Rostworowską i Julia, Wilhelma, po którym z Jeżowskiej syn Wilhelm bezdzietny i córka Monika Zagajewska, i Jana. 

Jan, żonaty z Teresą Bratoszewską miał córki, Eustachię Karnkowską, Franciszkę i czterech synów: Andrzeja bezpotomnego, Józefa, Tomasza i Władysława. 

Józef, dziedzic dóbr Byszew, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił N. Wodzińską i z niej pozostawił synów, Wilhelma, dziedzica dóbr Byszew, i Jana. 

Tomasz, zabiegły i dobry gospodarz, zebrał znaczny majątek; dziedzic dóbr Oporów i Dobrzykoń, z żony Aleksandry Linowskiej, córki kasztelana, pozostawił synów, Edwarda i Teodora. Teodor zaślubił 1876 roku w Warszawie Maryę Jełowicką, córkę Adolfa i Pauli Sobańskiej. 

Władysław, ostatni syn Jana i Bratoszewskiej, dziedzic dóbr Dobrzelin, znany z wzorowego gospodarstwa, z żony Justyny Wodzińskiej pozostawił córkę Maryę Władysławowę hr. Łubieńską (Vol. Leg., Sigil., Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie i Sochaczewskie). 

ORSZAKOWSKI. Walenty, syn Jakóba, cytowany 1768 r. w aktach warszawskich (Don. Gr. Warsz.). 

ORSZULSKI h. LEW. Herb - na tarczy koloru niewiadomego lew wspierający się jedną nogą na kopii. 

Józef, syn Wojciecha, z przydomkiem Olrych, dobrze zasłużony Rzeczypospolitej, otrzymał 1775 r. nobilitacyę i herb powyższy; tegoż roku nabył dobra. Rudzice i Mystomin, w pow. czerskim (Kanck, Sigil., Ks. Gr. Czerskie). Patrz OLRYCH 

ORTAWA - CZYŻEWSKI. Nie wiem, czy Ortowa jest -przydomkiem, lub nazwiskiem tej rodziny ukraińskiej, z której Piotr, syn Wawrzyńca, zasiadający w sądach pow. starodubowskiego, gub. czerniechowskiej 1865 r. 

ORTHLING. Samuel-Gotfryd został 1752 r. pisarzem publicznym królewskim (Sigil.). 

ORTMAN. Antoni podpisał 1733 r. elekcyę z wojew. Witebskiem. Grzegorz 1766 r. (Kancl.). 

ORTYŃSKI h. ŁABĘDŹ. Na Rusi Czerwonej. Jerzy, dziedzic Ortynic 1580 r., w pow. Samborskim. Bazyli, Jan, Teodor i Tomasz 1669 r. z wojew. przemyślskiem, a Stefan 1733 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. Stanisław Kostka, cześnik 1746 r., podczaszy zwinogrodzki 1758 r., elektor 1764 r. z wojew. kijowskiego, pułkownik Kozaków wojewody kijowskiego Potockiego, dzielnie walczył przeciw zbuntowanym poddanym. Floryan, wojski zwinogrodzki 1775 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Kancl, Sigil.). 

Joachim, Michał i Tymoteusz 1801 r., a Jan i Mikołaj, synowie Tymoteusza, 1850 r.; Aleksander, dwóch Bazylich, Piotr i trzech Szczepanów 1782 r., a Teodor, syn Szczepana, 1835 r., oraz Jerzy, syn i wnuk Szczepana, 1852 r.; Antoni, Bazyli, Grzegorz, Jan, Michał i Wawrzyniec 1782 r., i Jan, wnuk Grzegorza, 1840 roku, oraz Andrzej, Jan i Teodor, wnukowie Jana, 1841 r.; dwóch Janów, Konstanty, Mikołaj, Piotr, Samuel, Szczepan, i dwóch Tomaszów 1782 r., a Antoni, Damian i Jan, wnukowie Samuela, 1847 roku; Grzegorz, syn Konstantego, 1850 r. i Teodor, syn, i Cypryan, wnuk Mikołaja, 1851 r. wylegitymowani w Galicyi.

ORWAT-CZERNIK. Przydomek rodziny używany jako nazwisko. Michał 1760 r. zapisał 4000 złp. żonie Ludwice Skwarczyńskiej, córce Andrzeja, metrykanta koronnego, i Anny Minasowiczówny (Metr. Kor.). 

ORWID v. ORWIT h. GEJSZ. Dawna żmudzka rodzina, pisano ją także Orwidowicz i Orwitowicz, i dziedziczyła na majątku Podubisze; już w XVI stoleciu zamożna, gdyż Jan i Stanisław ze swych posiadłości sześciu koni, a Dobko jednego dostarczali na potrzeby wojenne 1528 r. Stanisław, komisarz do granic, dworzanin królewski 1536 roku. Kazimierz, syn Jana, sędzia ziemski żmudzki 1575 r., z Anny Bilewiczówny miał synów: Jerzego, Stanisława, Adama i Jana. 

Po Chryzostomie, skarbniku żmudzkim, syn Jerzy, porucznik pow. telszewskiego, elektor 1533 r. ze Żmudzi, miał syna Jakóba, mostowniczego żmudzkiego, po którym synowie: Adam, żonaty z Heleną Huszcza, Michał, rotmistrz wileński, tego syn Andrzej, Jerzy i Jan-Onufry, kanonik inflancki, proboszcz stokliski 1791 r. Tadeusz, łowczy żmudzki 1791 r. 

Antoni, Józef, Ignacy i Jan z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Franciszka, w 1841 roku, Grzegorz, syn Rocha, wnuk Hipolita, 1848 r., Adam, syn Jakóba, 1865 r. i inni, osób 39, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Izydor, syn Jana, dóbr Żurle i Benedyktowo, Karol, syn Michała, dóbr Czeberniki-Judryszki, Leon, syn Ignacego, dóbr Kuszlejki, i Tadeusz, syn Józefa, dóbr Połukaj, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

ORWIDOWICZ. Wojciech otrzymał 1522 r. części wsi Poszylsk, w pow. żmudzkim; ciwun retowski 1525 r., miał syna Stanisława, ciwuna telszewskiego 1531 r. (Metr. Litew., Bon.). 

ORWINOWSKI. Jakób z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

ORWITOWSKI h. JUNOSZA. Cytowani w Niesieckim. 

ORYCKI. Jan, ziemianin wołyński 1528 r. 

ORYŃSKl h. ROLA. Maciej opłacał 1563 r. pobórz gruntów wsi Orynice, w pow. orłowskim (Ks. Poborowe). 

ORYŃSKl h. WĄŻ. Biorą przydomek Wężyk, a nazwisko wzięli od wsi Orynin, w wojew. łęczyckim. Andrzej i Tomasz, bracia, w ziemi łęczyckiej, z nich Tomasz, rotmistrz wojsk królewskich, walcząc z Moskwą, poległ pod Pskowem 1582 r. Jan, dziedzic Orynicze i Oryniczki 1583 r., żonaty z Anną Jasińską, miał synów, Jana i Stanisława. 

Piotr, syn Bartłomieja, 1614 roku. Samuel, cześnik czerniechowski, dworzanin i major wojsk królewskich 1638 r. Heronim, stolnik sieradzki 1667 r. Jan i Gaspar z ziemi gostyńskiej, a Andrzej z wojew. łęczyckiego elektorowie 1669 roku. Po Andrzeju córki, Elżbieta i Jadwiga i syn Jan 1676 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Orynin 1603 r., pochodzący Adam, syn Franciszka i Franciszki Kossowskiej, dziedzic dóbr Łętków, w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

Ów Adam, ur. 1786 r. we wsi Oryniczkach, w pow. brzezińskim, postąpił 1806 r. do 12 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego iw 1807 r. został podporucznikiem, a 1808 r. porucznikiem; kapitan 1810 r., przeniesiony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi i w 1831 r. był majorem w 13 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

ORYPA. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim, i jeden z nich manifestował się 1650 r. jako zniszczony od Kozaków. 

ORYSZOWSKI h. NAŁĘCZ. Jedna rodzina z Horyszowskimi. Kazimierz, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego. 

ORYSZOWSKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Oryszowa, w wojew. bełskiem. Jan z Chodywaniec miał synów, Jana i Wojciecha; z nich Jan, dzielny rotmistrz, hetman zaporożskich i mirowskich Kozaków, odznaczył się w wojnie z Moskwą 1579 i 1581 r.; król Stefan Batory polecił mu straż południowych granic Rzeczypospolitej; walczył także na Wołoszczyżnie przeciw Turkom 1595 r. i pod Byczyną przeciw arcyksięciu Maksymilianowi; um. 1600 r., pozostawiwszy synów, Jana, dziedzica Oryszowa, i Stanisława, zwanego Kozak. Błażej, surogator grodzki horodelski 1584 r. (Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

ORYŻ. Bazyli, szlachcic i hetman wołoski, otrzymał indygenat 1607 r. Jakób i Mikołaj z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1648 r. 

ORZECHOWICZ. Krzysztof z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 roku. Jan, Bartłomiej, Krzysztof i inni z wojew. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 roku. N. z wojew. smoleńskiego i N. z wojew. trockiego elektorowie 1733 roku. Andrzej, dziedzic dóbr Kalnica, w Galicyi 1858 roku. 

ORZECHOWIŃSKI. Byli w wojew. połockiem i wzięli nazwisko od wsi Orzechowino, ośm mil od Połocka. Urszula, żona Aleksandra Józefowicza-Hlebickiego 1640 r. Adryan 1704 r. 

ORZECHOWSKI h. CIOŁEK. Z tym herbem pisał się Samuel, scholastyk chełmski, sędzia deputat na Trybunał koronny 1689 roku, proboszcz drohobycki (Akta Warszawskie).

ORZECHOWSKI h. LUBICZ. Na Litwie. Potomstwo Józefa, Szymona i Andrzeja, synów Wawrzyńca, wnuków Antoniego, prawnuków Kacpra, syna Bartłomieja, wylegitymowane w Cesarstwie 1846 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Karol, syn Grzegorza, urzędnik w gub. wileńskiej 1844 r. 

ORZECHOWSKI h. OKSZA. Senatorowie w rodzinie: Samuel, kasztelan przemyślski 1693 r. Heronim, kasztelan przemyślski 1716 r. 

Piszą się z Orzechowca. Piotr, syn Mikołaja, vicezupnik ziem ruskich 1511 roku. Stanisław, pisarz ziemski przemyślski 1520 r. Mikołaj, pisarz ziemski przemyślski 1542 r., sekretarz królewski 1550 roku, sędzia ziemski przemyślski, z Zofii Fredrówny, kasztelanki przemyślskiej, miał synów, Jakóba i Jana. Jan, dziedzic Krzywcza, podczaszy przemyślski, podkomorzy lwowski, pozostawił synów: Andrzeja, Jakóba, Jana, Kacpra i Ludwika; z nich Jan otrzymał w posesyę wieś Poteremce. 

Jakób z Orzechowca, podstoli, następnie 1608 r. stolnik przemyślski, miał czterech synów: Aleksandra, Marcina, Stanisława i Wacława, iz nich Marcin z Oleszyc, dziedzic m. Krzywcza, sędzia ziemski czerniechowski, z żony Maryanny pozostawił synów: Aleksandra, Jakóba i Jana, vicerotmistrza wojsk koronnych 1670 r. 

W połowie XVI wieku żyło dwóch braci, Stanisław i Walenty. Stanisław, ur. 1515 r., mianowany kanonikiem przemyślskim, nie godził się z celibatem duchowieństwa i zaślubił Magdalenę Chełmską, burgrabiankę krakowską, za co został wyklęty i skazany na utratę czci i mienia; mając jednak wielki mir u szlachty, na sejmie piotrkowskim 1552 roku uzyskał zdjęcie klątwy i przywrócenie praw, a sprawę małżeństwa przekazano papieżowi. Stanisław wsławił się jako znakomity publicysta i wiele jego pism drukowano za życia; um. 1566 r., pozostawiwszy syna Andrzeja, starostę leżajskiego 1581 r., rotmistrza wojsk królewskich, żonatego z Polipeną Myjowską. 

Walenty z Orzechowca, pisarz ziemski przemyślski 1562 r., poseł na sejm 1569 r., zaślubił Jadwigę, córkę Stanisława Zaksińskiego, i z niej miał syna Aleksandra, po którym trzech synów: Jan, Jerzy i Walenty. 

Remigian, poborca ceł 1596 r., podsędek 1601 r., ostatnio sędzia ziemski przemyślski 1606 r., pozostawił syna Mikołaja z Orzechowca, elektora 1648 r. z wojew. ruskiego. Heronim z Orzechowca, podsędek 1654 r., sędzia ziemski sanocki 1658 r., elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej, miał dwie żony, Katarzynę Boską i Maryannę Wielowiejską i pozostawił synów, Franciszka i Samuela; Franciszek, łowczy 1687 roku, podstarosta i sędzia grodzki przemyślski 1704 r., był żonatym 1v. z Katarzyną Giedzińską, 2v. z Barbarą Jelcówną, cześnikówną kijowską. 

Samuel z Orzechowca, dziedzic Krzywcza i Izdebek, cześnik, kijowski 1684 r., pisarz ziemski przemyślski 1688 r., kasztelan przemyślski 1693 r., zaślubił Konstancyą Pruszyńską i z niej pozostawił synów, Adama, Jana, Józefa, Heronima v. Jarosza i Piotra, wojskiego przemyślskiego, po którym dwóch synów, Józef i Piotr. 

Józef z Orzechowca, syn kasztelana Samuela, dziedzic na Krzywczu, miał synów: Jana, elektora 1733 roku z wojew. ruskiego, Eustachego i Piotra, wojskiego przemyślskiego 1768 r., po którym córka Aniela, żona Józefa hr. Jaworskiego, członka Stanów galicyjskich 1790 r. 

Heronim, syn kasztelana Samuela, podczaszy 1703 roku, kasztelan przemyślski 1716 roku, pozostawił dwóch synów, Jana i Piotra, dziedziców Krążnicy, i z nich Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. 

Oprócz powyższych. Rafał z Orzechowca, elektor 1648 r. z wojew. ruskiego, starosta tarnogórski 1654 roku. N. żona Jana Fredry, wojskiego przemyślskiego 1720 r. Tomasz, podwojewodzy przemyślski 1721 r., a lwowski 1728 r., skarbnik lwowski 1735 r., podstoli czerski 1737 r., żonaty z Teresą-Justyną Makowiecką, cześnikówną nowogrodzką. Tomasz z Kubi, elektor 1764 r. z wojew. nowogrodzkiego. 

Andrzej Oksza Orzechowski, cześnik latyczowski, wziął 1777 roku w zastaw dobra Matczyn od Jana Kurcewicza, skarbnika płockiego; Tadeusz i Wincenty obrani 1789 r. plenipotentami do spraw przez ojca swego Andrzeja, cześnika latyczowskiego, iz nich Wincenty wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Quaterniones.). 

W Królestwie wylegitymował się z tym herbem w 1839 r. Wojciech, syn Józefa. 

ORZECHOWSKI h. ROGALA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan chełmski 1567 r. Teodor-Konstanty, kasztelan małogoscki 1729 r. 

Piszą się z Orzechowa, w wojew. lubelskiem, a dziedziczyli na Bełżcu i brali przydomek Biberstein. Stanisław z Żurawic, chorąży i poborca łomżyński 1528 r., podkomorzy chełmski 1548 r., miał syna Andrzeja v. Adryana, po którym z Anny z Grochowa synowie: Adam, Andrzej i Heronim. 

Paweł, dziedzic Piaski, Rejowca i Dorohuska, wojski krasnostawski 1581 r., cześnik chełmski 1585 r., ostatnio 1588 r. podkomorzy chełmski i starosta surażski, zdolny i czynny w bezkrólewiu 1576 r., popierał elekcyę Stefana Batorego i był wysłany do niego z zawiadomieniem o wyborze na tron; marszałek izby poselskiej 1587 r., był stronnikiem Jana Zamoyskiego i naczelnikiem stronnictwa narodowego, które przeprowadziło i utrzymało elekcyę Zygmunta III i był deputatem do przyjęcia tego monarchy w Gdańsku i odebrania od niego przysięgi na pacta conventa; podkomorzy, gorliwy kalwin, pisał wiele i rzeczy cenione; z żony Krystyny z Oleśnicy miał córki: Annę, Katarzynę, żonę Jana Firleja, starosty śmidyńskiego, Krystynę, Zofię i dwóch synów, Pawła i Stanisława. 

Paweł, dziedzic Bełżyc i Wronowa, poseł i deputat na Trybunał radomski 1618 r., fundował zbór kalwiński w Bełżycach; żonaty z Zofią Konarską, z niej miał córki, Barbarę, Maryannę i synów, Mikołaja i Pawła, który podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. sandomierskiego. 

Stanisław z Orzechowa, dziedzic Krupę, Rejowiec, Woli Zulińskiej i Zulin, zaślubił Annę z Ostroroga, której w 1619 roku zapisał dożywocie iz niej pozostawił córki: Aleksandrę, Dorotę, Katarzynę i trzech synów: Mikołaja, Pawła i Stanisława. 

Paweł v. Paweł-Bogusław z Orzechowa, elektor 1648 i 1669 r. z wojew. lubelskiego, rotmistrz wojsk królewskich 1676 roku, chorąży lubelski 1689 r., miał dwóch synów, Jana-Karola i Teodora-Konstantego; z nich Jan-Karol z Orzechowa, elektor 1674 r. z wojew. lubelskiego, dworzanin królewski 1687 r., łowczy, a następnie chorąży lubelski, deputat ad pacta conventa, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem; był żonatym z Joanną Szumowską. 

Teodor-Konstanty z Orzechowa, dziedzic Wojciechowa, elektor 1697 roku z wojew. lubelskiego, podstoli lubelski 1703 r., ostatnio 1729 r. kasztelan małogoscki, biegły prawnik i autor, z kalwina gorliwy katolik, ocalił od łupiestwa szwedzkiego akta wojewódzkie, czem wiele przysłużył się współziomkom; kasztelan zaślubił Maryannę z Zielonki Zielińską i z niej pozostawił syna Pawła, podstolego lubelskiego, elektora 1733 r. z wojew. lubelskiego. 

Jan, dziedzic Dorohuska 1554 r., podkomorzy 1557 r., kasztelan chełmski 1567 r. Stanisław, dziedzic dóbr Piaski, Kębłowa, Woli Kębłowskiej i Pogorzały Staw, dworzanin królewski 1564 r., z chorążego podkomorzy lubelski 1581 r., miał synów: Andrzeja, Jakóba i Pawła, i z nich Jakób z Łańcuchowa, podkomorzy lubelski 1596 r., miał córkę Helenę. Stanisław, pisarz ziemski mielnicki 1581 r. 

Marek-Kazimierz, sędzia ziemski mielnicki 1650 r. Andrzej, podsędek mielnicki 1650 r. Stanisław, pisarz grodzki sandomierski 1662 r., pozostawił syna Adama. Jakób, podstoli czerski 1668 r., z żony Zofii z Boguszyc pozostawił synów: Ludwika, Mikołaja i ks. Samuela. Kazimierz, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. 

Jakób żonaty z Beatą Szamotulską 1710 r. Ludwik, żonaty z Izabelą z Rybna 1718 r. Tomasz, syn Jana, 1755 r. Kazimierz, kanonik warszawski, proboszcz tarczyński 1745 roku. Jan i Michał, synowie Dominika, 1781 roku. Kazimierz, burgrabia warszawski, komisarz do zbierania ofiar 1789 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Czerskie). 

Po powyższym Janie-Karolu, chorążym lubelskim, dziedzicu dóbr Łowcza, Bełżyce, Rudka, Makowiska i inne 1690 r., pochodzący: Augustyn, kasyer Dyrekcyi Tow. Kred, w Siedlcach, Teodor, naczelnik w Banku Polskim, i Szymon, synowie Jana, w 1838 r., Antoni, urzędnik w m. Parczewie, w 1843 r., syn Józefa, i Józef, urzędnik pocztowy, syn Michała, w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie.

Z wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Wincenty, syn Ludwika, z synami, Aleksandrem i Lucyanem 1835 r. Kalikst, marszałek szlachty gub. grodzieńskiej 1851 r. 

Bonawentura, syn Szymona, i Ildefons, syn Wincentego, dziedzice dóbr Kruwondy, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

ORZECHOWSKI h. TOPÓR. Po Jakóbie, subdelegacie grodzkim poznańskim 1737 r., syn Mateusz miał syna Jana, żonatego z Bibianną Balicką, z niej syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

ORZECKI. Patrz ORZĘCKI. 

ORZELSKI h. DRYA. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan rogoziński 1600-1612 r. 

Zamożna w XVI stoleciu wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od majątku Orle, a posiadała majątki Bożejowice i Runowo, na Kujawach, i Ostromecko, w Prusach. Mikołaj nabył 1494 r. wieś Krostowko. Jakób i Mikołaj, bracia, 1518 r. Po Mikołaju, dziedzicu Dąbrowy, zm. 1563 roku, zostało siedmiu synów, z których odznaczyli się: 1) Mikołaj, komornik króla Zygmunta Augusta 1572 r., ożeniony z Maryanną Rogalińską, czynny w trzech pierwszych bezkrólewiach, podczaszy kaliski 1580 r.; 2) Maciej, sędzia ziemski nakielski, dysydent w 1573 r., stronnik Henryka Walezego, a w następnych elekcyach był za elekcyą Piasta; 3) Świętosław, mąż zdolny, czynny i wymowny, w pierwszych trzech bezkrólewiach ważną odgrywał rolę i przyłożył się do elekcyi Stefana Batorego, a następnie Zygmunta III; marszałek izby poselskiej 1582 r., rozumny i trzeźwy polityk, i chociaż nie lubił Zamoyskiego, obwiniając go o egoizm, zawsze stawał w obronie Stefana Batorego, a potępiał knowania Zborowskich; pisarz ziemski 1580 roku, a sędzia ziemski kaliski 1581 r., w 1595 r. był dyrektorem zjazdu dysydenckiego w Toruniu i gorąco bronił sprawy swych jednowierców przeciw królowi i Jezuitom; napisał ważne dzieło historyczne, to jest, dzieje trzech pierwszych bezkrólewi; wójt radziejowski 1582 r., miał z żony Katarzyny syna Marcina; 4) Jan, z stolnika i dworzanina króla Zygmunta Augusta, od 1561 r. starosta kościański, kasztelan rogoziński 1600 r. i starosta radziejowski 1601 r., wraz z swymi braćmi czynny brał udział w działaniach politycznych swojego czasu; napisał dzieje swojego domu; um. około 1612 r., z żony Elżbiety Zebrzydowskiej, córki Kacpra, wojewody kaliskiego, zostawiwszy córki, Izabelę Działyńską Mikołajowę i Dorotę 1v. Popowską, 2v. Gosławską, starościnę będzińską. 

Świętosław, deputat do układów z Moskwą o pokój 1611 r., dworzanin królewski. Andrzej, dwóch Janów i Mikołaj, elektorowie 1669 roku z wojew. kaliskiego. Jakób i Władysław, bracia, 1677 roku; po Jakóbie z żony Anny synowie: Jan, Michał i Wojciech i córki: Katarzyna, Teresa i Zofia 1714 r., a po Władysławie z żony Maryanny syn Jan, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego. Jan-Karol, dziedzic Dąbrowy 1682 roku. Po Mikołaju, dziedzicu Sławina, synowie, Jan i Stanisław 1690 r. Po Świętosławie synowie: Michał i Wawrzyniec, elektorowie 1697 roku, Jakób i Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. poznańskiego. Aleksander, elektor 1697 r. z wojew. poznańskiego, miał synów, Samuela i Świętosława. 

Stanisław, dziedzic Kamieńca i Wólki, z Anny Lisieckiej pozostawił syna Konstantego 1702 r. Adam żonaty z Elżbietą Kwilecką, 1v. Rokossowską 1730 r. Minta z wojew. poznańskiem i Stefan z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 r. Jakób, syn Antoniego, 1767 r. Antoni, podporucznik wojsk koronnych 1791 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Brzeskie, Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Aleksander, syn Marcina i Elżbiety Picinardo, ur. 1799 r. w Marsylii, wstąpił 1812 r. do korpusu kadetów kaliskich, i po wyjściu 1819 r. postąpił do kompanii 3 lekkiej artyleryi pieszej i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Łukasz, elektor 1632 r. z wojew. kaliskiego, podczaszy 1636 roku, pisarz ziemski kaliski 1638 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem; jego syn Mikołaj miał syna Stanisława, po którym syn Łukasz pozostawił syna Ignacego, a ten syna Tomasza, którego syn Wojciech, żonaty z Julianną Bogdańską, miał syna Tomasza, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

ORZEŁ h. PRUS I. Na Podlasiu i na Litwie. Brali przydomek Wrzosek. Jan, syn Feliksa, 1563 r. Łukasz, dziedzic Przybyłowa 1579 r., dzierżawca Lubienia, zaślubił Annę Winiarską iz niej miał córki, Helenę, Reginę i synów: Jana, Mikołaja i Zbigniewa, dziedzica dóbr Łąki 1613 r. 

Wojciech v. Wojciech-Maksymilian, syn Adama, dziedzic Księżopola, elektor 1648 r. z ziemi czerskiej, żonaty z Maryanną Kudelską 1653 r. Mikołaj, na Rusi Białej, z Anny Połubińskiej pozostawił córkę Zofię Łopacińską 1650 r. Tomasz, syn Aleksandra, 1660 r. 

Stanisław podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Smoleńskiem. Szymon, syn Stanisława, nabył 1759 roku części wsi Wrzoski. Po Szymonie z Maryanny Malanowskiej synowie: Jan i Leon wylegitymowany w Galicyi 1804 r., Walenty, ochrzczony 1740 r. w par. Miedzyn i wylegitymowany w Galicyi 1804 r. Po Janie, dziedzicu wsi Sawice, na Podlasiu 1755 roku, z Katarzyny Wojewódzkiej syn Wawrzyniec, ochrzczony 1777 roku w par. Miedzyn, wylegitymowany w Galicyi 1804 r., z Maryanny Skwierczyńskiej miał syna Jana, urzędnika w Łukowie, wylegitymowanego w Królestwie 1848 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Dominik z synem Adamem i Jerzy z synami, Janem i Adamem i ich potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Krzysztofa, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ORZEŃSKI v. ORZYŃSKI. Bartłomiej z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 roku. Jan, łowczy bracławski, deputat ad pacta conventa 1733 roku. Zapewne OŻYŃSKI.

ORZESZKO h. POBÓG. Stara podlaska rodzina, nosiła nazwę Orzeszek od majątku Orzeszki, w ziemi mielnickiej, a już w początkach XVI stolecia tyle była zamożna, że ze swych posiadłości Jan w tej ziemi winien był dostawiać ośmiu zbrojnych konnych na wojnę; w połowie XVII stolecia przeniosła się do pow. pińskiego iw nim należała do najzamożniejszego obywatelstwa. Jan, wojski mielnicki 1539 r., z żony Anny Sokołowskiej miał córkę Annę Zawiszynę i syna Krzysztofa, dziedzica Chwatowic na Falatyczach, Czeberakach i Czarnołoskach, i jego potomkowie brali przydomki Czeberak i Czarnoleski; po Krzysztofie synowie: Jan, łowczy podlaski 1593 r., Jerzy, Mikołaj, Stanisław i Wojciech, wojski 1647 r., a 1653 r. chorąży grabowiecki. 

Jerzy, elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego, zaślubił Krystynę Mokrzecką, iz niej miał syna Jana, dziedzica na Fałaty czach, elektora 1632 r. z wojew. podlaskiego, po którym z Katarzyny Wierzbickiej córka Felicya za Pantaleonem Sobolewskim i dwóch synów, Achiles, elektor 1674 r. z ziemi mielnickiej, i Marcin v. Marcyan - Antoni, elektor 1669 r. z ziemi mielnickiej, a 1674 r. z wojew. podlaskiego, żonaty z Maryanną Sawicką, wdową po Pobikrowskim. 

Mikołaj, syn Krzysztofa, dziedzic Falatycz i Żelisławia, dworzanin królewski 1593 r., podsędek 1603 r., a 1620 r. sędzia ziemski mielnicki, żonaty z Zofią z Ozorkowa na Patkowie Pruskim Ciesielską, pozostawił córkę Zofię, żonę Krzysztofa Piekarskiego, wojewody brzesko-litewskiego, i synów: Andrzeja, Jana, Marka-Kazimierza, Macieja i Mikołaja; po Macieju z N. Cieciszewskiej syn Ludwik, kanonik smoleński 1682 r. 

Jan, dziedzic na Falatyczach i Patkowie Pruskim, wojski mielnicki 1647 r., żonaty z N. Racibożanką, miał córkę Zofię, żonę Władysława Starzeńskiego, i dwóch synów, Heronima i Aleksandra, podczaszego mielnickiego 1699 r.; po Heronimie z Doroty Starzeńskiej córka Teofila za Jakóbem Sławogórskim. 

Marek-Kazimierz, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. podlaskiego, sędzia ziemski mielnicki 1650 r., żonaty z Maryanną Karską, pozostawił czterech synów: Jana, łowczego mielnickiego, elektora 1674 r. z ziemi mielnickiej, sędziego ziemskiego mielnickiego, Melchiora, elektora 1669 i 1674 r. z ziemi mielnickiej, Stefana, elektora 1674 roku z ziemi mielnickiej, i Stanisława. 

Stanisław, żonaty z N., 2v. za Wasilem Misiewiczem, podstolim derpskim, miał córkę N. Lipińską i trzech synów: Antoniego, Franciszka, podczaszego mielnickiego, i Jana; po Antonim, elektorze 1697 r. z ziemi mielnickiej, podstolim mielnickim, z Katarzyny Mysłowskiej córka N. za Rzepeckim. 

Mikołaj v. Mikołaj-Piotr, syn sędziego Mikołaja i Ciesielskiej, z podsędka stolnik mielnicki, elektor 1648 i 1669 roku z wojew. podlaskiego, a 1674 r. z ziemi mielnickiej, z żony Zofii Ożarowskiej pozostawił trzech synów: Jana, żonatego z Krystyną Łyszczyńską, 2v. Nowosielską, stolnikową łęczycką, Stefana, podwojewodzego mielnickiego 1691 r., i Teofila. 

Teofil, dziedzic na Falatyczach, elektor 1669 r. z ziemi mielnickiej, zaślubił Maryannę Siestrzewitowską, i z niej miał syna Antoniego, podstolego i podstarostę pińskiego 1707 r., elektora 1733 r. zwojew. mścisławskiego, sędziego ziemskiego pińskiego, po którym z Maryanny Wierzbickiej synowie, Antoni i Franciszek. 

Antoni, dziedzic Ciepieżyńca i Rybczyńca, wojski i pisarz ziemski Słonimski 1743 r., starosta ostryński, poseł pow. pińskiego 1764 r., ostatnio marszałek piński, z żony Teresy Ledóchowskiej pozostawił córkę Barbarę Mickiewiczową i synów: Benedykta, szambelana królewskiego 1779 r., Józefa, Kazimierza, podkomorzego królewskiego 1783 r., i Michała. 

Andrzej, najstarszy syn sędziego Mikołaja i Ciesielskiej, podsędek mielnicki 1647 r., podstoli bielski 1648 r., sędzia ziemski mielnicki 1651 r., elektor 1674 r. z wojew. podlaskiego, z Agaty Sawickiej miał córkę Katarzynę za Stanisławem Mleczką, łowczym mielnickim, i synów: Andrzeja, Jana, żonatego z Wieniawską, który po śmierci żony został księdzem i był kanonikiem chełmskim, Franciszka, elektora 1669 r. z ziemi mielnickiej, Kazimierza, Piotra, elektora 1674 r. z ziemi mielnickiej, po którym z Teresy N. syn Łukasz, i Wojciecha, elektora 1674 r. z ziemi mielnickiej, stolnika mielnickiego. 

Andrzej, dziedzic Dołobowa, elektor 1669 roku z ziemi mielnickiej, podstarosta drohicki, następnie 1681 r. podstoli podlaski, miał dwie żony, Ewę Wolską i Maryannę Wisłouchównę, 2v. za Stefanem Zawiszą, i z nich pozostawił córki: Franciszkę za Anzelmem Gąsowskim, Joannę za Michałem Karwowskim, Łucyę za Władysławem Markowskim, Teodorę, żonę Antoniego Siestrzewitowskiego, i sześciu synów: Antoniego, Floryana, Karola, Jezuitę, Kazimierza, księdza, Mikołaja i Pawła; po Pawle z Konstancyi Gutowskiej syn Ignacy bezpotomny. 

Mikołaj, dziedzic Dołobowa 1701 roku, komornik graniczny podolski 1702 r., podsędek 1703 r., a podczaszy 1710 roku mielnicki, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. podlaskiem, i miał dwóch synów, Andrzeja i Piotra. 

Kazimierz v. Kazimierz - Stanisław, syn sędziego Andrzeja i Sawickiej, podstarosta mielnicki, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi mielnickiej, podstoli mielnicki 1681 r., zaślubił Helenę Drewnowską iz niej pozostawił córki: Barbarę za Władysławem Michałowskim, Maryannę, żonę Wojciecha Kuleszy, wojskiego bielskiego, Zofię za Janem Znamirowskim i syna Antoniego, wojskiego 1718 r., sędziego ziemskiego pińskiego i pisarza Trybunału litewskiego 1737 r. 

Stanisław, syn Krzysztofa, dziedzica na Falatyczach, Czarnołoskach i Czeberakach, dziedzic na Czarnołoskach, pisarz ziemski mielnicki 1581 r., żonaty z Anną Rybińską, 2v. za Wojciechem Turskim, miał trzech synów: Marcina, Samuela i Wojciecha.

Wojciech, dziedzic na Czarnołoskach 1621 roku, często nazywany Czarnoleski, zaślubił Jadwigę Laskowską i z niej pozostawił synów, Andrzeja i Szymona, i z nich Andrzej, chorąży grabowiecki 1654 r., żonaty z Dorotą Komorowską, a Szymon, dziedzic na Czarnołoskach, cześnik mielnicki, z żony Teodory Wężówny miał córkę Annę za Kacprem Lisieckim i trzech synów: Bronisława, księdza, Bernarda, żonatego z N. Niwińską i Józefa, podsędka mielnickiego 1689 r. 

Oprócz powyższych. Adam, syn Macieja, 1550 r. Mikołaj, dworzanin królewski 1590 r., poborca mielnicki 1609 r., miał syna Andrzeja. Heronim, Jakób i Przecław z ziemi mielnickiej, Jan z ziemi drohickiej 1669 r., Jakób i Jan 1674 roka z ziemi mielnickiej, oraz Michał-St., sędzia kapturowy piński 1697 roku z wojew. brzesko-litewskiego elektorowie, i z nich Michał-St., stolnik piński 1710 r., marszałek pow. pińskiego. 

Wojciech, pisarz grodzki lwowski 1677 r. Marcin, cześnik mielnicki 1680 r. Wincenty-Jacenty, stolnik mielnicki 1683 r., deputat wojew. smoleńskiego 1702 r., z Joanny Podolskiej pozostawił synów, Franciszka i Józefa; po Józefie syn Stefan 1765 r. 

Michał, wojski i podstarosta 1702 r., podstoli 1710 r., stolnik 1720 r., ostatnio marszałek 1735 r. piński. N., komornik ziemski podolski, z Maryanny Jaskmanickiej, podstolanki kijowskiej, wdowy po Dulskim, miał syna Andrzeja 1730 r. Jan, sędzia ziemski piński 1732 r. Leopold, deputat na Trybunał litewski 1738 r., stolnik 1748 r., pisarz grodzki 1750 r., sędzia ziemski 1767 r. piński, żonaty z Anną Olszewską, 1v. Pusłowską, podstoliną rzeczycką, pozostawił synów, Antoniego i Tomasza. 

Kazimierz, starosta ostryński 1752 r. Jan, skarbnik i delegat pow. pińskiego, Klemens, vicemarszałek sądów kapturowych, i Ludwik, stolnik i duktor pow. pińskiego, podpisali elekcyę 1764 r. z pow. pińskim; z nich Klemens, strażnik piński 1783 r., a Ludwik, podkomorzy piński 1768 roku. Wojciech, skarbnik czerwonogrodzki 1769 r. Jan, szambelan królewski 1772 r. Józef, sędzia grodzki piński 1781 r. Wojciech wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Tomasz, starosta rudzki 1783 r., żonaty z Heleną Wereszczakówną. Jan, wojski piński, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Michał, rotmistrz wojew. brzesko-litewskiego, konsyliarz Targowicy 1792 r., jego syn Julian, marszałek szlachty pow. włodzimierskiego 1858 roku. Adam, wojski piński 1793 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Pińskie, Arch. Dubr. i Szem.). 

Benedykt i Chryzostom, synowie Adama, Wincenty, syn Ludwika, z synem Ludwikiem, Mikołaj z synem Aleksandrem, Zenon, Gabryel i Feliks z synami: Konstantym, Henrykiem, Bronisławem, Piotrem i Walentym, synowie Klemensa, Józef, syn Antoniego, z synami, Adolfem i Nikodemem i tego ostatniego synowie, Julian i Kalikst, marszałek szlachty gub. grodzieńskiej 1858 roku, kamerjunkier dworu rosyjskiego, i Nikodem, syn Kaliksta, 1856 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

ORZESZKOWSKI h. BELINA. Piszą się z Orzeszkowa, w Poznańskiem 1432 r. (Notaty Zamoyskiego). 

ORZESZKOWSKI h. KORAB. Adam, patron Trybunału lubelskiego 1663 r., miał synów, Jana i Łukasza. Kazimierz, syn Andrzeja i Katarzyny Rudzieńskiej, 1680 r., pozostawił synów: Ignacego, Jana i Pawła; po Pawle z Doroty Bojemskiej synowie: Antoni, Józef, Stanisław i Wojciech nabyli 1746 r. dobra Dłużew, w ziemi czerskiej, od stryjów, Ignacego i Jana. N., elektor 1697 r. z ziemi czerskiej. 

N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. bełskiem. Stefan 1737 roku. Jan, Kazimierz, Piotr i Zygmunt 1788 r. Adam, dziedzic dóbr Bledzewo, miał synów, Szymona i Stanisława; po Stanisławie z Agnieszki Trzcińskiej syn Seweryn wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z synem Edwardem, w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Agaty Kwiatkowskiej (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

Jakób, syn Antoniego, i inni, osób 6, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1810 r. Jan i Monika, syn i córka, Jana, dziedzice dóbr Tabor, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

ORZESZKOWSKI h. PRUS II. Pochodzą z Orzeszków, w pow. płońskim. Jakób, Mateusz, Michał, Wacław z przydomkiem Bębenek, Mroczek i Prus płacili podatek z Orzeszków i Grochowarska-Miełków 1578 r. (Ks. Poborowe).

ORZESZYŃSKI. Wojciech wykupił połowę wsi Opalenice 1504 roku (Metr. Kor.), 

ORZEWSKI h. KORCZAK. Pisali się z Orzewic, w Przemyślskiem 1427 r. (Notaty Zamoyskiego). 

ORZĘCKI v. ORZECKI h. POBÓG. Piszą się z Orska, w pow. przemyślskim. Dorota, żona Krzysztofa Jacimirskiego 1580 r. Łukasz z Orska 1585 r., miał syna Jana 1590 r. Adam i Prokop, synowie Piotra i Krystyny z Sulejowa, 1589 r.; z nich Adam z Orska pozostawił córki, Annę, Elżbietę i synów, Franciszka i Piotra 1634 r. 

Stanisław, elektor 1632 r. z wojew. bełskiego, miał synów, Adama i Józefa; po Adamie syn Franciszek 1670 r. Jan, syn Andrzeja, 1653 roku. Samuel z Orska, cześnik sanocki 1654 r., żonaty z Zofią z Grabian. Michał-Stanisław, instygator Trybunału koronnego 1700 r., łowczy 1714 r., porucznik chorągwi pancernej 1717 r., stolnik 1725 r. buski, elektor 1733 roku z ziemi buskiej, miał syna Aleksandra, który podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. bełskiem (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

Aleksander, dziedzic dóbr Staje, w wojew. bełskiem, i Michał, dziedzic dóbr Sławatycze, na Wołyniu, bracia rodzeni; z nich Aleksander z Apolonii Zakrzewskiej pozostawił synów, Kazimierza i Stanisława 1800 r„ po Michale synowie: Antoni, Floryan, Franciszek i Michał, i z nich Franciszek, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1820 r., a po Antonim syn Wiktor, urzędnik w pow. rzeczyckim 1858 r. 

ORZKOWSKI. Aleksander na Orzkowicach, podstoli lubelski 1688 r. Melchior żonaty z Anną Dzierżawską 1737 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ORZYCKI. Bernard i Stanisław 1546 r. Anna, żona Marcina Boguskiego 1561 r. Stanisław, syn Adama, 1558 r. Wojciech, poborca 1686 r., następnie 1696 roku wojski różański (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.). 

ORZYŁOWSKI h. PRUS I. Stefan, chorąży makowski 1662 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Po Antonim, vicegerencie grodzkim łukowskim 1703 r., syn Szymon miał syna Leonarda, a ten synów: 1) Andrzeja, po którym synowie, Floryan i Jan, a po drugim synie Andrzeju, Modeście, synowie, Tomasz i Szczepan wylegitymowani w Królestwie 1851 r.; 2) Wojciech, tego syn Jan, żonaty z Julianną Dziewulską, z niej synowie: Karol, Władysław, Stanisław i Andrzej wylegitymowani w Królestwie 1851 r. 

OSAKI. Franciszek - Floryan, kapitan wojsk koronnych 1764 roku (Sigil.). 

OSANCZUKOWICZ. Książęta. Kn. Ułan, Tatarzyn 1526 r. Kn. Hildysz Dymitrowicz Piotrowicz zapisał 1528 roku dobra siostrzeńcom swoim Fursowi i Mahmetowi Jachnowiczom Osanczukowiczom. Kn. Mahmet Ułan, marszałek ułanów 1540 r. (Bon., Metr. Litew.). 

OSCHIŃSKY h. WIEŻE. Właściwie Osiński, rodzina polskiego pochodzenia na Szląsku; należał do niej majątek Alt-Hammer w 1700 r. We Wrocławiu mieszkał 1871 r. zamożny kupiec tego nazwiska, wywodzący się od wspomnionej szlacheckiej rodziny. OSCHOWSKI. Andrzej obrany 1775 r. komisarzem do rozsądzenia granic starostwa romanowskiego i dóbr ziemskich (Vol. Leg.). 

OŚCIK v. OSTIK v. OSTIKOWICZ h. TRĄBY. Senatorowie w rodzinie. Ościk-Krystyn, kasztelan wileński 1419 - 1442 r. Hrehory, marszałek dworny litewski 1492 r., wojewoda [trocki 1510 r. Stanisław, wojewoda połocki 1519 r. Hrehory, wojewoda nowogrodzki 1542 r., kasztelan wileński 1544 r. Jurij, wojewoda mścisławski 1566 r., wojewoda smoleński 1578 r. 

Znakomita litewska rodzina i jedna z pierwszych, która doszła do znaczenia i majątków; o jej dostatkach to przekonywa, że sam tylko Hrehory, kasztelan wileński, ze swych posiadłości winien był dostarczać 131 koni na potrzeby wojenne. Stosownie do ich możności usłużni heraldycy, odpowiednią dorobili genealogię, wyprowadzając ich od Narymunda, wielkiego ks. litewskiego.

Ościk v. Ostik v. Ostikowicz, starosta w Uspale 1398 r., otrzymał na« chrzcie imię Krystyn i w Horodle 1413 r. przyjął herb Trąby; pan znacznej fortuny, zasłużony krajowi, kasztelan wileński 1419 r., starosta uszpolski i pieniański, otrzymał 1436 r. obszerny majątek Owantę; dziedzic dóbr Dewklebiszki, znacznie przyczynił się do wyniesienia na tron litewski Kazimierza IV; Ościk miał dwóch synów, Radziwiłła, protoplastę ks. Radziwiłłów, i Stanka v. Stanisława. 

Stanko v. Stanisław, dziedzic znacznych dóbr, w 1452 r. posłował do Achmeda hana Tatarów, i pozostawił syna Hreborego, marszałka nadwornego litewskiego 1492 r., starostę oniksztyńskiego, a od 1495 r. mereckiego, który w 1500 r. dostał się do niewoli moskiewskiej w bitwie nad Wiedroszą, z której dopiero w 1508 r. za staraniem wielkiej księżny Heleny, żony Aleksandra, uwolniony został; po powrocie do kraju, starosta uszpolski i pieniański, wojewoda trocki 1510 r., miał dwie żony, Aleksandrę Petkiewiczównę ks. Świrską, z której córka Elżbieta za Mikołajem Kierzgajłą i synowie: Hrehory, Jurij i Stanisław, i Elżbietę Hlebowiczównę, wojewodziankę połocką, 1v. Iwanowę Sapieżynę, wojewodzinę podolską, z nią bezpotomny. 

Hrehory, dziedzic Musznik, starosta birsztański 1518 r., dzierżawca dorsuniski, krajczy litewski 1519 r., starosta kowieński 1539 r., wojewoda nowogrodzki 1542 r., ostatnio 1544 r. kasztelan wileński, starosta upicki, jeden z najmożniejszych panów litewskich swego czasu, z Nastazyą ks. Michajłówną Zasławską-Mścisławską, 2v. za Stefanem Zbaraskim, wojewodą trockim, bezpotomny. 

Jurij, dziedzic Kobylnik, dzierżawca oniksztyński 1514 r. i dorsuniski 1517 r., marszałek królewski 1546 r., miał dwie żony, Hannę Chreptowiczównę, z niej córki, Hanna i Zofia, żona Jana Kuncewicza i syn Mikołaj, i kn. Maryę Michajłównę Zasławską-Mścisławską, z której synowie: Hrehory, Jan i Jurij. 

Mikołaj, dziedzic Rogowa, starosta rzeczycki, krewski i luceński 1561 r., żonaty z kn. Hanną Lubecką, pozostawił córkę Annę, żonę kn. Lwa Sanguszki-Koszyrskiego. 

Hrehory, straciwszy majątek, w chęci zysku łączył się z nieprzyjacielami kraju, a głównie z Iwanem Groźnym; fałszował monetę i knuł zamach na życie Stefana Batorego, co mu udowodniono i został ścięty 1580 r., a jego majątki Owantę i Kowarsk skonfiskowano; Hrehory zostawił syna Jana, sędziego ziemskiego wileńskiego 1606 r., deputata na Trybunał 1610 r., któremu wrócono w części majątki i konstytucyą zastrzeżono, że zbrodnia ojca ciążyć nie będzie na dobrej jego sławie; sędzia um. bezpotomnie ostatni z tego rodu. 

Jan, syn Juriego i Chreptowiczówny, dzielny żołnierz i dobry syn ojczyzny, fundował kościół w Owancie, a żonaty z Benigną Radziwiłłówną, umarł bezpotomny.

Jurij, ostatni syn Juriego i Zasławskiej, dzielnie walczył 1564 r. przeciw Moskwie; starosta bracławski 1565 r., wojewoda mścisławski 1566 r. deputat na sejm 1570 r., wojewoda smoleński 1578 r., żonaty z Magdaleną z Łomnic, Morawianką, 2v. Cikowską, um. bezdzietny 1579 r. 

Stanisław, syn wojewody Hrehorego i kn. Świrskiej, krajczy litewski 1518 r., starosta merecki, pieniański i uszpolski 1519 r., wojewoda połocki 1519 r., był żonatym z Jadwigą N., umarł bezpotomnie (Metr. Litew., Conv. Vars., Bon., Vol. Leg.). 

OŚCISŁAWSKI h. KORCZAK. Podług Niesieckiego byli w ziemi przemyślskiej, Bazyli 1581 r. Jan-Stanisław 1650 r. Bazyli i Stefan, synowie Jerzego, 1666 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

OŚCISŁAWSKI v. BIEGANOWSKI. W Wielkopolsce. Mikołaj, syn Jana, żonaty z Jadwigą Kiełczewską 1612 r. Jan, syn Jerzego, 1618 r. Jan żonaty z Zofią Laskowską 1645 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Zap. Tryb. Piotrk.). 

OSECHOWSKI. Byli w ziemi warszawskiej; z nich Wincenty za żoną Heleną, córką Hinczy z Czerniakowa, dostał w posagu połowę wsi Czerniakowa, którą sprzedał Milanowskim w końcu 1500 r. 

OSEPOW. Mikołaj-Demetry, kapitan wojsk koronnych 1773 r. (Sigil.) 

OSETZKI h. OSTOJA. Właściwie Osiecki, na Górnem Szląsku. Jan-Grzegorz, dziedzic dóbr Raptowa (Raptau) 1720 r., a Jerzy dóbr Otrembowa (Otrembau) 1754 roku. 

OSĘDOWSKI h. LIS. Pisano ich także Osendowski. Mikołaj i Stanisław 1593 r. Wojciech, komornik ziemski buski 1607 r. Barbara, żona Wojciecha Cielewicza 1625 roku. Stanisław, akademik krakowski, autor i poeta w końcu 1640 r. Stanisław, kanonik krakowski, um. 1680 r. N., elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Franciszek, syn Jana, elektor z wojew. łęczyckiego 1697 r. Ludwik, dziedzic Zakrzewa 1720 r. Ludwik, syn N., łowczego inflanckiego 1774 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

OSĘKOWSKI h. OSĘKA. Pisano ich także Osenkowski. Jan, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Stanisław, syn Macieja, 1633 r. Stanisław, podstarosta przemyślski 1650 r. Grzegorz, syn Józefa, 1661 r. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią przemyślską. Franciszek i Józef, synowie Jana, 1705 r. 

Franciszek, dziedzic Kotowni, podczaszy przemyślski 1705 r. Teodor, geometra królewski 1786 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.). 

Marcin, kapitan artyleryi w legionach włoskich 1800 roku, żonaty, z Firminą, córką Michała Skalińskiego, 1v. Osuchowską, 3v. Zachertową pozostawił córkę Juliannę, ur. 1796 r. (Ks. Wojskowe). Ignacy, syn Ignacego, urzędnik w powiecie lucyńskim 1858 r.

OSIABŁOWSKI. Feliks otrzymał 1506 roku konsens na ustąpienie królewszczyzny Lipniki, w pow. bieckim (Metr. Kor.). Zapewne będzie to OZIĘBŁOWSKI. 

OSICZKA. Jan i Maciej podpisali elekcyę 1669 roku z ziemią gostyńską. 

OSIECIMSKI h. LUBICZ odm. Herb - w polu białem podkowa rogami na dół obrócona z krzyżem złotym w środku, a drugim na wierzchu; w koronie nad hełmem trzy strusie pióra (Kanch). 

Na Litwie, obecnie zamożna rodzina, ma pochodzić od Michała Oświęcimskiego, nobilitowanego 1764 r., dlatego też niektórzy z jej członków piszą się Oświęcimski. Michał, mostowniczy rzeczycki, komisarz do sądzenia sprawy Brzostowskich 1775 roku. Bonawentura, deputat szlachty pow. borysowskiego 1802 r., marszałek szlachty tegoż powiatu 1835 r. Adam, syn Antoniego, rotmistrz rosyjski, deputat szlachty pow. bobrujskiego 1858 r. 

Rudolf, dziedzic Niestanowicz, w gub. mińskiej, z N. Michanowiczówny miał synów, Stanisława i Hipolita, dziedzica Tuligłowy, w Galicyi, po którym z Matyldy hr. Hutten-Czapskiej syn Kazimierz otrzymał w Austryi 1908 r. pozwolenie dołączenia nazwiska matki do swego i tytułu hrabiowskiego, i z Maryi Śniadecki ej ma syna Andrzeja, ur. 1899 r. i córkę Matyldę (Hr. Bork.). 

OSIECIŃSKI Wincenty, syn Stanisława, pułkownik wojsk rosyjskich, z zasady swego stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1850 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OSIECKI h. ABDANK. Piszą się z Osieka, w powiecie wieluńskim. Jan 1565 r. Piotr 1669 r. z wojew. Sieradzkiem i Krzysztof 1697 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. 

OSIECKI h. DOLIWA. Piszą się z Osiecza, w pow. przedeckim. Jan świadczył 1425 r. w Brześciu. Po Sebastyanie, synie Macieja, synowie: Jeremiasz, Mikołaj i Piotr 1609 roku; po Mikołaju syn Remigian 1623 r. (Ks. Gr. Przedeckie), a po Jeremiaszu syn Stefan 1636 roku. 

OSIECKI h. DOŁĘGA. Na Kujawach; piszą się od dóbr Osiec. Bogusz 1440 r. Stanisław, zwany Piwko, 1441 r., burgrabia brzeski 1450 r. Piotr i Świanszko, synowie Piotra, 1443 roku. Andrzej i Piotr, bracia rodzeni, zwani Nałęczowie, 1453 roku. Jakób, Jan i Świętosław, synowie Mikołaja, 1482 roku. 

Bartłomiej, żonaty z Małgorzatą ze Szczytna 1520 r. Benedykt (Bieniasz 1521 r., miał syna Sebastyana 1555 r. Wawrzyniec sprzedał 1554 r. części wsi Osiec Sebastyanowi Osieckiemu. Marcin, dziedzic Stawca, cześnik 1553 r., podczaszy 1554 r. brzeski. Bartłomiej, Kacper, Mikołaj, Sebastyan, Agnieszka i Elżbieta, synowie i córki Marcina, podstarosty i wojskiego brzeskiego, i Maryanny Głembockiej, 1575 roku. Sebastyan z Osieca i Roszek 1577 r., zaślubił Annę, córkę Mikołaja Ruszkowskiego, podkomorzego dobrzyńskiego. 

Piotr, elektor 1632 r. z wojew. brzesko - kujawskiego. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. Jan-Sebastyan ze Stawca, dziedzic Młodzikowa, chorąży brzesko-kujawski 1661 r., elektor 1669 roku z wojew. brzesko-kujawskiego, a 1674 r. z wojew. inowrocławskiego, miał dwie żony, Katarzynę z Wrzący i Maryannę Zielińską, i pozostawił córkę Annę i syna Andrzeja. Andrzej, brat Jana-Sebastyana, wojski 1697 r., a następnie łowczy inowrocławski, żonaty z Eleonorą Grabską, miał syna Antoniego, wojskiego inowrocławskiego 1750 roku, żonatego z Heleną Broniewską. 

Jan, syn Kazimierza i Katarzyny Gołyszewskiej, 1740 r. Adam, Dyonizy, Jan, Michał i Marcyanna, żona Jana Karwowskiego, synowie i córka Wojciecha i Barbary Sąmpławskiej, 1751 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie i Sochaczewskie). 

Kazimierz, dziedzic dóbr Osieck w 1741 r., miał syna Antoniego, a ten syna Piotra, po którym syn Jan, nadleśny rządowy w ekonomii Wyszków, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., a w 1842 r. jego syn Paschalis, dziedzic dóbr Kamień i Konieczno, urodzony z Rozalii Ligowskiej. Z tej familii Ignacy, syn Franciszka i Tekli Mroczkowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

Franciszek, syn Józefa, z synami: Wiktorem, Leonem i Janem i innymi wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r. 

OSIECKI h. DRYA. Zamieszkiwali w wojew. krakowskiem; pisali się z Osieczy (właściwie Osieczny). Jan 1446 r. i Tomasz 1496 r. cytowani w aktach krakowskich. Mikołaj, dziedzic Osieczany i Trąbki 1553 r. Mikołaj, kanonik krakowski 1568 r. Piotr, dworzanin królewski 1594 r. 

Franciszek, rektor kolegium Jezuitów w Bydgoszczy 1662 r. N. podpisał elekcyę z wojew. krakowskiem 1669 r. Antoni-Jan 1782 r., a Nicefor, dziedzic dóbr Białowicy, 1818 r. wylegitymowani w Galicyi. Antoni, dziedzic dóbr Hoholewo, w Galicyi 1830 r. 

OSIECKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna w ziemi zakroczymskiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Osieka. Mikiel, Andrzej Ścibor, Michał i Wielisław, dziedzice Osieka, zamieszczeni w przywileju z 1408 r. danym Boleścicom. Mikołaj z Osieka i Rosław, synowie Feliksa z Osieka, w pow. zakroczymskim 1561 r., i Mikołaj miał syna Sebastyana 1581 r. Maciej, syn Jana, żonaty z Małgorzatą Nartowską 1588 r. Jan i Piotr, synowie Piotra, 1590 r. Piotr otrzymał 1597 r. dobra Płowce. 

Bartłomiej, Jan, Nikodem, Piotr, Tomasz i Władysław, synowie Andrzeja, 1629 roku. Krzysztof, syn Michała, sprzedał 1638 r. Górny Osiek. Mikołaj, chorąży pancerny 1650 r. Felicyan z ziemią zakroczymską, dwóch Marcinów, Paweł i Piotr z wojew. płockiem i Mikołaj z ziemią ciechanowską 1669 r., Piotr z wojew. płockiem 1674 r. i Kazimierz z ziemią zakroczymską 1697 r. podpisali elekcye. Mikołaj, syn Jana i Krystyny Łabęckiej, 1689 r. Franciszek, Jan, Krzysztof i Wojciech, synowie Franciszka, 1691 roku. 

Po Janie, komorniku granicznym podolskim, syn Jakób-Franciszek, komornik graniczny podolski 1693 r., pisarz grodzki 1713 r., podstarosta i sędzia grodzki buski 1717 r., żonaty z Wiktoryą Nowoszycką. Tomasz, podczaszy podolski 1712 r. Aleksander, stolnik buski 1718 roku. Antoni, 1733 r. i Józef 1764 r. elektorowie z wojew. płockiego; po Antonim synowie: Andrzej, Franciszek i Ignacy. Józef, komornik podolski 1780 r. Gabryel, skarbnik różański 1790 r. Franciszek, burgrabia nurski 1791 roku. Ignacy, burgrabia płocki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., szambelan królewski 1790 roku, żonaty z Maryanną Karczewską, wojszczanką ciechanowską. 

Szymon, syn Gabryela i Doroty, ur. 1777 r. w Uniowie, w Poznańskiem, wstąpił 1806 r. do wojska, i w 1815 r. przeznaczony jako podporucznik do 4-go pułku piechoty liniowej, wkrótce wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

Po Wojciechu syn Andrzej zaślubił Teresę Zaboklicką i z niej miał córkę Bogumiłę i synów: Adama, Antoniego, Ignacego i Jana; po Ignacym z Maryanny Tauszówny synowie, Adam, Jezuita, i Feliks. 

Adam, syn Andrzeja i Zaboklickiej, pisarz grodzki buski 1738 r., żonaty z Anną Kozłowską, pozostawił córki, Jadwigę za Wincentym Makowieckim i Teofilę, żonę Ignacego Zieleniewskiego. 

Antoni, żonaty z Apolonią Koziebrodzką, miał synów: Jana i Felicyana, bezpotomnych, Maurycego i Melchiora; po Maurycym z Joanny Rybickiej, córka Tekla i synowie, Feliks i Kazimierz. 

Jan, ostatni syn Andrzeja i Zaboklickiej, łowczy płocki 1747 r., został 1757 roku stolnikiem wiskim, i z Joanny Tomkowiczówny, stolnikówny nowogrodzkiej, pozostawił synów: ks. Antoniego, Ignacego, Karola i Michała. 

Gorgoniusz-Mikołaj-Michał, ochrzczony 1747 r. w par. Wołpin, zaślubił Teklę Krzyniecką i z niej miał synów, Ignacego-Władysława 1783 r. Karola-Faustyna 1785 r. ochrzczonych w par. Lubartów, legitymujących się w Galicyi Zachodniej 1804 roku; po Ignacym synowie: Antoni, Henryk i Józef 1841 r., a Karol, dziedzic Stanina, w gub. podlaskiej, 1839 r. wylegitymowani w Królestwie (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk. Ks. Gr. Sochaczewskie, Kancl., Sigil., Vol. Leg., Akta po-Galicyjskie). 

Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Osiek, w ziemi zakroczymskiej 1692 r., pochodzący: Leon, syn Michała, dzierżawca dóbr w pow. lipnoskim, wylegitymowany w Królestwie 1858 r.

Po Aleksandrze, synie Jakóba, dziedzicu dóbr Kłaków, Witosławiec i inne, w wojew. płockiem 1728 r., pochodzący: Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Kłaki, Stanisław, proboszcz w Górze, i Szczepan, dziedzic dóbr Witosławice, synowie Józefa i Justyny Chamskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 roku; Jan i Michał, synowie Walentego, w 1839 r., Paweł, syn Jana w 1839 r., Władysław, syn Walentego, w 1848 r. i Józef, syn Leona i Julianny Sułkowskiej, w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. 

OSIECKI h. MORA. Piszą się z Osieka, w pow. lipnoskim (Notaty Zamoyskiego). 

OSIECKI h. POBÓG. Wzięli nazwisko od wsi Osieka-Włościborów, w pow. raciążskim. Paweł z przydomkiem Fistek i Marcin Pierdas płacili 1552 r. pobórz tej wsi (Ks. Poborowe). 

OSIECKI h. POMIAN. Na Kujawach, głównie w ziemi dobrzyńskiej, pochodzą od Jarandów, gdyż Jarand z Osieka był podkomorzym dobrzyńskim w końcu 1340 r. Konrad, chorąży dobrzyński 1439 r. Mikołaj otrzymał 1472 r. konsens na zastaw wsi Niemojewo, a w 1493 r. sprzedał Gostynin 

Kazimierz otrzymał 1526 r. przywilej na wieś Osiecko. Jan dostał 1554 r. wójtostwo we wsi Wielka-wieś. Joachim otrzymał 1583 r. dobra Trzcinice (Metr. Kor.). 

Jan-Marcin 1669 r., Adam, Franciszek, dwóch Janów, Kazimierz, Stanisław i Zygmunt 1697 r. podpisali elekcye z ziemią dobrzyńską. 

Wojciech, syn Stanisława i Franciszki, ur. 1782 r. we wsi Rudkach, w pow. mławskim, wstąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r., awansował 1812 r. na kapitana; przeniesiony 1815 r. do pułku grenadyerów gwardyi, w 1821 r. był majorem, a w 1830 r. komendantem placu w Kaliszu. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż Legii Honorowej. W 1838 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie (Ks. Wojskowe). 

OSIECKI. Licznie zamieszkiwali w ziemi czerskiej. Adam, syn Pawła, 1579 roku, miał synów: Feliksa, Jakóba, Marcina i Stanisława. Piotr, syn Jerzego, 1606 r. Feliks i Jakób, synowie Sebastyana, 1613 r. Mateusz, podstarosta biecki, nabył 1630 r. wieś Turzę. Jan, syn Jakóba, żonaty z Agnieszką Dębską 1630 r. Andrzej, syn Jana Krupy, żonaty z Maryanną Babską 1668 r., elektor 1669 r. z ziemi czerskiej. 

Mikołaj, syn Wojciecha i Anny Nadarskiej, żonaty z Konstancyą Zakrzewską 1741 r. Piotr, syn Kazimierza i Heleny Kwiatkowskiej, zaślubił Maryannę Janiszewską 1752 r., i z niej miał synów, Augustyna i Marcina, którzy w 1775 r. sprzedali części wsi Turowice, w pow. grójeckim, Michałowi Balickiemu. Józef, syn Mikołaja, 1785 roku. Szymon, dziedzic części Wieliczny, pozostawił syna Jakóba. chorążego wojsk koronnych 1792 roku (Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Obiaty Warszawskie). 

Byli i na Litwie. Stanisław z wojew. wileńskiem 1697 r., Dominik, poseł pow. kowieńskiego 1733 roku z wojew. trockiem, i Eligiusz, krajczy starodubowski 1764 r. z pow. starodubowskim podpisali elekcye. 

Jakób, syn Ignacego, dzierżawcy Miszewa, w pow. pułtuskim, i Maryanny, ur. 1792 r. w Kuskach, w pow. mławskim, wszedł 1810 r. do 6 pułku wojsk Ks. Warszawskiego iw 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi. 

Piotr, syn Jana i Wiktoryi z Rudnickich, ur. 1811 r. w Warszawie, postąpił 1827 r. do 8 pułku piechoty liniowej iw 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

OSIECZKOWSKI v. OSICZKOWSKI h. OSTOJA. Byli w wojew. chełmińskiem, w którem w końcu 1650 r. posiadali majątek Grubno. Jan z synowcem Tomaszem otrzymali 1506 r. konsens na wykup królewszczyzny Komer. Krzysztof, sędzia ziemski brodnicki 1537 r., miecznik chełmiński 1538 r. (Metr. Kor.). 

OSIELSKI. Szymon, wójt w Lubaniu 1580 roku, miał córkę Zofię i syna Leonarda 1588 r. (Ks. Gr. Brzeskie). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

OSIEMBOROWSKI. Na Kujawach, wzięli nazwisko od wsi Osiemborowic, i brali przydomek Jarand. Jarosław, dziedzic Wichrowic 1467 r. Jakób i Stanisław 1470 r. Jarand 1502 r. Kacper, syn Gabryela, 1687 roku (Ks. Gr. Brzeskie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

OSIEMBOROWSKI v. OSIĘBOROWSKI. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej, pisali się z Osiemborowa. Krystyn, dziedzic Osiemborowa, Jan i Włodek cytowani 1418 roku w aktach czerskich. Adam, Marcin i Stanisław, dziedzice Osiemborowa 1564 r. Marcin, syn Leonarda, żonaty z Anną Ossowską 1590 r. Jan, syn Piotra, żonaty z Małgorzatą Suską 1590 r. 

Stanisław, syn Macieja, miał dwie żony, Katarzynę Boniecką 1590 r. i Annę Święcicką 1600 r. Stanisław, syn Adama, żonaty 1618 r. 1v. z Małgorzatą Grobicką i 2v. 1623 r. z Dorotą Bylinianką. Jan, syn Joachima, żonaty z Urszulą Olszamowską 1639 r. Jan, skarbnik grodzieński, podpisał elekcyę 1697 r. z pow. grodzieńskim. Tomasz, syn Jana i Doroty Zbroskiej, zapisał 1700 r. dożywocie żonie swej Helenie Okręglickiej. 

Po Kacprze synowie, Gabryel i Stanisław 1592 r.; z nich Gabryel pozostawił synów: Kacpra, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej, Stanisława i Trojana, żonatego z Anną Żochowską; Stanisław, dziedzic na Osiemborowie 1621 r., miał syna Tomasza-Stanisława, skarbnika grodzieńskiego 1676 r., żonatego z Teklą Hładowicką.

Rosłan, syn Andrzeja, dziedzic na Osiemborowie 1608 r., z Małgorzaty Wągrodzkiej pozostawił synów: Jana, Rosłana, Stanisława i Szymona, żonatego z Katarzyną Osiemborowską; po Stanisławie z Anny Zaleskiej synowie: Abraham, Franciszek i Stefan, i z nich Abraham z Maryanny Kłodzkiej pozostawił syna Tomasza, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej (Ks. Gr. Czerskie). 

OSIEMIATYCZ v. OSZEMATYCZ. Książęta. Zobacz SZEMIACZYCZ. 

z OSIĘCIN. W wojew. brzeskiem. Dobrogost 1437 r. Bogusz, skarbnik brzeski 1440 r., z żony Małgorzaty miał córkę Annę i syna Prokopa. Paweł, kanonik włocławski, pleban z Osięcin, Mikołaj i Bartłomiej, zwani Komorowscy 1453 r. Mikołaj z synami: Andrzejem, Janem i Mikołajem 1453 r. Mieczko 1464 r. Jan, syn Piotra, zwany Widusz 1464 r. Jakób, syn Jana, winien był 1482 roku sumę stryjowi rodzonemu Andrzejowi Pudłowskiemu, plebanowi z Osięcin. Wojciech, kasztelan kruszwicki 1492 roku (Ks. Gr. Brzeskie). 

OSIKOWSKI h. ROGALA. Po Pawle, viceregencie radomskim 1729 r., synowie: a) Wojciech, po którym synowie: 1) Piotr, urzędnik w Łęczycy, tego syn Konstanty wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; 2) Ignacy, po którym synowie: Tadeusz, Mikołaj i Sylwester wylegitymowani w Królestwie 1849 r. b) Jan, tego syn Wojciech, miał syna Augustyna, którego synowie, Władysław i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1862 r. 

OSINKA h. ROCH II. Pisali się z Osinek, w ziemi bielskiej. Jan, woźny ziemski 1580 r. (Ks. Poborowe). 

OSINOWICZ. Antoni, syn Antoniego, dziedzic dóbr Wejkszne, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OSIŃSKI h. CHOLEWA. Pisali się z Osin, w ziemi drohickiej. Jan, Marcin, Mikołaj i Paweł, synowie Sebastyana, 1581 r. Jan i Mikołaj, synowie Jana, 1595 roku. Walenty, podstarosta łomżyński 1600 r. Władysław, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego (Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSIŃSKI h. JUNOSZA. Podług Paprockiego dom starodawny w ziemi gostyńskiej. Paweł, ks. Franciszkanin 1603 r. N., pułkownik przeciw Kozakom 1648 r. Andrzej, Mateusz i Wojciech podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią gostyńską. Mikołaj, koniuszy ziemi gostyńskiej, elektor 1733 r. z wojew. rawskiego. Ignacy i Wawrzyniec wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. 

Podobno tego herbu Bogusław 1697 r., miał syna Jana, po którym syn Jan, żonaty z Barbarą Markowską, pozostawił synów: 1) Aloizego, znakomitego bibliografa, filologa i kaznodzieję, z Pijara kanonika łuckiego 1817 r., w 1831 r. infułata ołyckiego, od 1832 r. rektora Akademii duchownej katolickiej wileńskiej, w 1839 r. biskupa sufragana łuckiego, zm. 1842 r.; kilkanaście jego dzieł bibliograficznych i historycznych zostało ogłoszonych drukiem; 2) Ludwika, profesora w Uniwersytecie warszawskim, od 1818-1830 r. referendarza stanu, głośnego swego czasu poetę i mówcę który przyłożył się do podniesienia nauk za Księstwa Warszawskiego; jego ody pisane z różnych okoliczności i tłomaczenia kilku sztuk teatralnych z francuskiego odznaczały się pięknościę i harmonią wiersza; Ludwik był żonatym z N. Bogusławską, córką głośnego artysty dramatycznego.

OSIŃSKI h. NAŁĘCZ. Tego herbu podług Ledebura był Kazimierz, dziedzic dóbr Pierzyce, w pow. krotoszyńskim; jego syn Edward, urzędnik w Inowrocławiu 1855 r.

OSIŃSKI h. POMIAN. Po Walentym, dziedzicu dóbr Bądkowo, w pow. sieradzkim 1773 r., syn Augustyn, dziedzic dóbr Koźmin, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a Leona z Teofili Maczyńskiej syn Jan, dziedzic dóbr Kwiatkowo, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

OSIŃSKI h. RADWAN. Gniazdem tej rodziny ziemia mielnicka, i podług Metryki Litewskiej z 1528 r. winni byli dostarczać ze swych posiadłości dwóch zbrojnych konnych. W drugiej połowie XVI-go stolecia Jakób przeniósł się na Litwę, i pozostawił dwóch synów, Pawła i Seweryna. 

Paweł, dworzanin królewski, poborca oszmiański 1628 roku, elektor 1632 r. z wojew. wileńskiego; jego syn Samuel, pachołek królewski, elektor 1632 roku z wojew. wileńskiego, jeden z dzielniejszych wojowników swojego czasu, podczaszy oszmiański 1637 roku, z pułkownika gwardyi królewskiej 1641 r., oboźny litewski, od 1645 r. starosta przewski i ekonom brzesko-litewski, tę ekonomię z wielką zawiścią panów dostał od króla Władysława IV-go; powściągnął w 1644 r. rozruchy studentów wileńskich, podburzonych od Jezuitów przeciw dysydentom; w 1648 r. elektor z wojew. wileńskiego, głównie przyłożył się do zwycięstwa nad Kozakami pod Konstantynowem, w nieszczęśliwym popłochu pilowickim, on jeden z ks. Jeremiaszem Wiśniowieckim zachował przytomność umysłu i zasłonieniem odwrotu uciekających ocalił od ostatniej klęski; um. 1649 r. 

Seweryn, drugi syn Pawła, miał synów: Kazimierza, który poległ w walce z Tatarami, Konstantego, Jezuitę, Mikołaja, Aleksandra, Jana i Sebastyana. Krzysztof Łopata i Stanisław, stolnik wendeński, elektorowie 1669 r. z wojew. wileńskiego. Piotr w pow. oszmiańskim 1679 roku. Jan-Stanisław, stolnik mozyrski, konfederat olkienicki 1700 r. Franciszek, Jan, Piotr i Stanisław, stolnik wendeński, podpisali elekcyę 1674 roku z pow. orszańskim. Aleksander, stolnik mozyrski, stronnik Augusta III-go. 

Po Macieju, dziedzicu części Osiny Górne, syn Jan miał syna Piotra, zw. Wit, dziedzica części Osiny Górne, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Maciej, syn Macieja, pozostawił syna Kajetana, zw. Pisarek, który w 1781 r. nabył części Osiny Dolne, i z żony Weroniki Kisielińskiej miał synów, Jana 1776 r. i Wojciecha 1780 r. ochrzczonych w Mokobodach, legitymujących się w Galicyi 1804 r. 

Jan, zw. Goniszek, syn Łukasza, nabył 1770 r. w grodzie liwskim części wsi Kisielany, i z Agnieszki Paczoskiej pozostawił synów: Józefa 1776 r., Mateusza 1785 r. i Andrzeja 1791 r. ochrzczonych w Mokobodach, legitymujących się w Galicyi 1804 r. 

Marcin, dziedzic części Osiny Górne 1726 r., miał syna Władysława, który w 1743 r. nabył części tych Osin i pozostawił syna Franciszka, po którym z Magdaleny N. syn Jacek, ochrzczony 1760 r., wylegitymowany w Galicyi 1804 r. 

Szymon, zw. Pyczko, syn Tomasza, nabył 1757 r. części Osiny Górne, i miał syna Andrzeja, po którym z Maryanny Kobylańskiej synowie, Baltazar 1765 i Franciszek 1773 r. ochrzczeni w par. Kożuchówek Mały, legitymowali się w Galicyi 1804 r. 

Fabian Pyczko, syn Sebastyana, nabył 1777 r. części Osiny Górne, i z żony Zofii pozostawił syna Franciszka, ochrzczonego 1766 roku w par. Mokobody, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Ignacy, syn Józefa, z synami: Józefem, Antonim, Kajetanem i Leopoldem, Antoni, syn Antoniego, i Adam, syn Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OSIŃSKI h. WĄŻ. Senator w rodzinie, Franciszek, kasztelan wieluński 1685 r. 

Biorą przydomek Wężyk, który jeszcze w XVI-m stoleciu używali za nazwisko, co więcej, nawet jeszcze w początkach XVIII wieku niektórzy z nich pisali się dowolnie Wężyk lub Osiński, które to drugie nazwisko wzięli od swego dziedzictwa, wsi Osiny, w wojew. Sieradzkiem. 

Maciej zwolniony 1498 r. od wyprawy wojennej. Jan Wężyk z Osin, komornik ziemski radziejowski 1552 r., sędzia grodzki sieradzki 1556 r Jakób, syn Leonarda, 1583 r. 

Jan, Marcin i Zygmunt, synowie Wojciecha, 1607 r. Stanisław, syn Macieja, podstarosta sieradzki 1611 roku. Stanisław Wężyk, syn Andrzeja, 1615 r., miał syna Jana, dziedzica wsi Osiny, Kozub, Lichawy i inne 1613 r., łowczego sieradzkiego, elektora 1632 r. z wojew. sieradzkiego, a chorążego sieradzkiego 1648 r., po którym z żony Doroty Przygodzkiej syn Maciej, pozostawił syna Jana, a ten syna Stanisława, po którym syn Franciszek miał syna Antoniego, żonatego z Teresą Swinarską, z której syn Jan, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

Marcin, łowczy sieradzki 1648 r., żonaty z Maryanną Sarnowską, pozostawił synów, Andrzeja z ziemi wieluńskiej i Stefana z Osin z wojew. sieradzkiego elektorów 1669 r. Heronim, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. sieradzkiego, łowczy sieradzki 1648 r., chorąży 1650 r., ostatnio 1670 roku stolnik sieradzki, z żony Doroty Lipskiej pozostawił synów: Franciszka, Krzysztofa i Rafała. 

Franciszek, z podsędka kasztelan wieluński 1685 roku, z żony Zofii Pociej pozostawił synów, Maksymiliana, rektora Jezuitów w Piotrkowie 1732 r., i Michała, archidyakona warszawskiego, kanonika poznańskiego, scholastyka kijowskiego, w 1718 r. deputata na Trybunał koronny. 

Krzysztof, elektor 1669 r. z ziemi wieluńskiej, pisarz ziemski wieluński, z Zofii Ordęga jego syn Władysław, podsędek wieluński 1670 roku. Jan, syn Wojciecha, Stanisław i Stanisław, podsędek wieluński, elektorowie 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Jakób, syn Jana i Zofii Mańkowskiej, 1677 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Metr. Kor.). 

Po Michale, dziedzicu dóbr Orzepin 1699 r., pochodzący: Stanisław, syn Stanisława i Balbiny Lasockiej, w 1840 r., Feliks, Jan i Antoni, synowie Andrzeja, 1851 r. i Franciszek, syn Mateusza, w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie. 

OSIŃSKI. Byli na Kujawach i pisali się z Ośna, a brali przydomek Obermut. Maciej z Przyborowa 1486 r. Bartłomiej z Ośna, miał trzech synów: Błażeja, Macieja i Szymona, dziedziców na Ośnie 1556 r. 

Błażej, dziedzic na Ośnie 1571 r., pozostawił czterech synów: Augustyna, Jana, Kacpra i Marcina, i z nich Jan miał synów, Grzegorza i Waleryana 1612 r. 

Maciej, dziedzic na Ośnie, z N. Ruszkowskiej pozostawił synów: Jana, Jerzego, Marcina, Mikołaja, Stanisława i Wojciecha, dziedziców Ośna 1580 r.; z nich Mikołaj z Anny Janowskiej miał synów: Gabryela, Jana, Kacpra i Krzysztofa, żonatego z Dorotą Rusinowską; po Gabryelu synowie, Adam i Jan. 

Wojciech, syn Macieja, dziedzic na Ośnie 1584 r., pozostawił synów, Feliksa, żonatego z Zofią Sadlińską, i Wawrzyńca, po którym syn Sebastyan 1638 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

Stanisław z wojew. brzesko-kujawskiego, Kazimierz z wojew. inowrocławskiego 1669 roku elektorowie. Jerzy, syn Stanisława i Teofili Chojeckiej, 1682 r. 

Kazimierz, komornik ziemski brzeski 1701 roku, pisarz grodzki radziejowski 1706 r., z Anny Gąsiorowskiej miał syna Mikołaja. Antoni, Maryanna i Teresa, syn i córki Stanisława Obermuta, 1710 r. Andrzej, Paweł i Wojciech, elektorowie 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiego. Józef, syn Franciszka i Franciszki Boboleckiej, 1794 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

Andrzej, syn Rafała i Agnieszki, ur. 1793 r. w Lipnie, w pow. radomskim, wstąpił 1809 r. do 10 pułku wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony do batalionu grenadyerów gwardyi, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.

Ignacy, syn Marcina i Agnieszki, ur. 1778 r. w Korzenicach, w pow. radomskim, postąpił 1806 r. do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i w 1813 r. został podporucznikiem, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 roku przeciw sprzymierzonym. 

Stanisław, syn Józefa i Krystyny, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. jako kadet do 2 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 roku na adjunkta sztabu dywizyi gwardyi, wyszedł 1821 do dymisyi w stopniu kapitana, w 1831 r. był majorem sztabu gener. Dwernickiego. Odbył kampanie: 1807 roku w Polsce, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 roku w Niemczech. Stanisław z żony Balbiny Lasockiej miał córkę Helenę Szawłowską (Ks. Wojskowe). 

OSIPOWICZ h. ŁODZIA. Maksym 1495 r. Jan Timofiejewicz, ziemianin drohicki, dziedzic Borszczowa, w pow. surażskim 1528 roku. Bazyli ziemianin witebski, dostawiał ze swej posiadłości jednego zbrojnego na wojny 1528 r. Łuczko, ziemianin nowogrodzki 1540 r. (Bon.). Piotr, woźny lidzki 1743 roku. Kazimierz, syn Hijacynta, lekarz rządowy w Solikamsku, gub. perm sklej 1865 r. 

Wincenty, syn Zacharyasza i Katarzyny, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do 16 pułku wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1815 r. umieszczony w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł wkrótce do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

OSIPOWSKI h. ŁODZIA. Pisano ich także Osypowski, na Rusi Białej iw Koronie. Andrzej, poborca ceł 1580 r., pisarz ziemski i poborca witebski 1590 r. Jerzy, syn Stanisława, dziedzic Borychowa 1584 roku. Filip, sędzia grodzki witebski 1615 r. Jan i Krzysztof podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. Witebskiem; z nich Krzysztof za wierność dla ojczyzny przez lat kilkanaście więziony w Moskwie 1677 r. (Vol. Leg.). Regina, żona Samuela Dyrmunta, podsędkowicza witebskiego 1650 r. 

Tomasz, konfederat barski, odznaczył się w obronie Częstochowy 1771 r. Józef, generał-adjutant królewski, podczaszy 1768 r., podstoli 1778 roku, a podkomorzy smoleński 1791 roku, kawaler orderu św. Stanisława, żonaty z Wiktoryą Wolterówną, pozostawił synów, Franciszka i Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Ów Stanisław służył w wojsku pruskiem, i w 1807 r. przeszedł do wojska polskiego, gdzie wkrótce został porucznikiem; kapitan 1808 r., szef szwadronu 10 pułku jazdy 1810 r., odbył kampanie, w służbie pruskiej 1809 r. przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi i w nagrodę zasług otrzymał krzyż Legii Honorowej i Virtuti Militari; um. 1852 r. w Warszawie, przeżywszy lat 79 (Ks. Wojskowe). 

Antoni, starosta ośnicki 1794 r. Jan, syn Bazylego, urzędnik w gub. samarskiej 1865 roku (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel., Obiaty Warsz.).

Po Franciszku, kawalerze orderu św. Stanisława w 1791 r., prezesie rady obywatelskiej 1830 r., syn Michał, dziedzic dóbr Andrykajnie i Romejki, w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Michał-Ksawery, syn Franciszka Ksawerego i Heleny Wiszniewskiej, córki Szymona, kasztelana Królestwa, ur. 1804 r., po skończeniu liceum warszawskiego, wstąpił 1828 r. do pułku strzelców konnych i w 1831 r. został podporucznikiem i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska osiadł na wsi i poślubił Anielę Kruszewską; um. 1856 r. w Serejach, gdzie pochowany. Józefa, siostra Michała - Ksawerego, znana w piśmiennictwie krajowem, autorka, um. 1853 r. w majętności swej dziedzicznej Szostakowie, w pow. kalwaryjskim (Ks. Wojskowe). 

Po Janie, dziedzicu dóbr Gowarczówek, w pow. opoczyńskim 1712 r., syn Ignacy miał syna Anastazego, żonatego z Maryanną Łuniewską, z niej syn Wiktor, urzędnik celny, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

OSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Osy, w wojew. rawskiem. Jan, podstarosta rawski 1549 roku. Stanisław Oski v. Ozga, dziedzic części Ossa 1552 roku. Piotr, pisarz ziemski buski 1552 roku (Conv. Piotrk.). 

Łukasz nabył 1619 r. części Ossa, Jelita i Biała, w ziemi rawskiej; podstarosta i poborca 1635 r., sędzia grodzki rawski 1650 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem i miał synów: Adama, Eliasza i Stanisława; z nich Adam i Stanisław, elektorowie 1669 r. z ziemi rawskiej, i Stanisław pozostawił syna Łukasza. Wojciech podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią rawską. Jan, żonaty z Zofią Celgowską, miał syna Piotra, po którym z Konstancyi Babskiej synowie: Jan, Kazimierz i Antoni 1740 r. 

Paweł, towarzysz chorągwi pancernej 1711 r. Józef, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. łęczyckiego. Joanna, żona Jakóba Jaszczowskiego 1770 r. Helena, żona Ignacego Dunina, instygatora grodu warszawskiego 1786 r. (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

OSKIERKO h. MURDELIO odm. Odmiana herbowa - pół księżyc rogami na dół, między niemi gwiazda, na księżycu krzyż, w koronie trzy pióra strusie. 

Senatorowie w rodzinie. Antoni, kasztelan nowogrodzki 1726 roku. Marcin-Teodor, kasztelan oszmiański 1793 r. Kazimierz-Maciej, kasztelan mozyrski 1793 r. 

Już w połowie XVl-go stolecia ta rodzina posiadała znaczne majątki na Białej Rusi, a Hrehory, rotmistrz królewski i dowódca części Kozaków witebskich, odznaczył się chlubnie w wojnach z Moskwą za Zygmunta Augusta i Stefana Batorego; walecznie zapisał się w bitwie pod Cześnikami 1567 r. i przy zdobyciu Uły 1568 r.; jego córka Maryanna za Janem Rahożą.

Cypryan, brat Hrehorego, sędzia ziemski, następnie 1587 r. marszałek mozyrski, miał dwóch synów, Jana i Piotra, i z nich Piotr, pisarz ziemski mozyrski 1610 r., pozostawił syna Samuela. 

Samuel, pisarz ziemski mozyrski, elektor z wojew. mińskiego 1632 r., a sędzia ziemski mozyrski 1653 r., należał do najdzielniejszych pułkowników litewskich za czasów Jana Kazimierza, a zarazem należał do tych niewielu, którzy mu ostatecznie dochowali wierności; od młodości służył rycersko przeciw Moskwie, Kozakom, Tatarom i Szwedom; przyłożył się do zwycięstwa nad Kozakami pod Białą - Cerkwią, bronił przeciw Szwedom Nieświeża, a w zwycięstwie pod Prostkami 1656 roku ważny miał udział i ciężki postrzał odniósł w nogę; Nowe Miasto w Prusach odebrał Szwedom 1658 r., a na Żmudzi 1654 r. i w Inflantach kilka oddziałów szwedzkich zniósł; Kozaków, którzy Pińsk zrabowali, pobił na głowę 1660 r. i ich wodza śmiercią ukarał; tak samo oswobodził Turów i dzielnie bronił Humania przeciw Doroszence 1671 r. Samuel był żonatym z Audency Łomską i umarł bezpotomnie. 

Jan, starszy syn Cypryana, podstarosta i sędzia grodzki mozyrski 1604 r., miał dwóch synów, Hrehorego i Szymona, elektora 1632 r. z wojew. połockiego, po którym córka Łucya za Janem Jeleńskim, sędzią ziemskim mozyrskim, i dwóch synów, Jerzy i Michał. 

Jerzy, dziedzic Rudakowa, w pow. rzeczyckim, stolnik mozyrski 1668 r., pozostawił syna Stanisława, cześnika mozyrskiego 1731 r., po którym córka Anna i syn Jerzy, i Jerzy miał córkę Ludwikę za Ignacym Oskierką i dwóch synów, Mateusza, bezpotomnego, i Władysława. 

Władysław, dziedzic Rudakowa 1780 r., zaślubił Jadwigę Gecewiczównę i z niej pozostawił córkę Zofię za Mieczysławem Prozorem i dwóch synów, Aleksandra, żonatego z N. hr. Grabowską, i Henryka, dziedzica Rudakowa, żonatego z Jadwigą, córką Onufrego Węcławowicza. 

Michał, drugi syn Szymona, poseł i elektor 1669 r. z wojew. mińskiego, podsędek mozyrski, zaślubił Konstancyę Jeleńskę, sędziankę mozyrską, i z niej miał córkę Petronelę, żonę Bogusława Wolbeka, łowczego nadwornego litewskiego, i dwóch synów, Antoniego i Franciszka-Michała. 

Franciszek-Michał, dziedzic Udraj i Wianuży 1711 r., w wojew. połockiem, stolnik mozyrski, po nabyciu dóbr Muszy i Okry, osiadł w Inflantach, i z żony Teresy Karężanki pozostawił córkę Petronelę 1v. za Franciszkiem Szczyt-Zabielskim, 2v. Porzecką, i synów: Antoniego - Bazylego, chorążego petyhorskiego, Heronima, prałata inflanckiego 1758 roku, Mikołaja, stolnika smoleńskiego 1749 roku, Tadeusza i Wincentego, ks. Dominikanina. 

Antoni, dziedzic Sudziłowicz, Udry i Wianuży, cześnik 1697 r., marszałek mozyrski 1717 r., pisarz wielki litewski 1721 r., a ostatecznie kasztelan nowogrodzki 1726 r., stronnik wraz z całą swoją rodziną Leszczyńskiego, o mało że nie stał się smutną ofiarą fanatyzmu owej epoki; miał dwie żony, Zofię Kolendziankę, a będąc już w podeszłym wieku, zaślubił Annę Grabowską, herbu Oksza, kalwinkę i, ulegając jej wpływowi, syna swego Stefana-Michała wychowywał w Wyznaniu kalwińskiem, o co wytoczono mu proces i Trybunał skazał kasztelana na utratę dostojeństw, majątku i życia; ocalił go od surowego wyroku syn, przeszedłszy na katolicyzm, wkrótce jednak po śmierci ojca, wyprzedawszy się z majątku na Litwie, osiedlił się w Prusach i powrócił do wyznania kalwińskiego, ogłosiwszy manifestem, że tylko zmuszony koniecznością ratowania ojca, odstąpił od kalwinizmu; Stefan-Michał, dziedzic Januszewa, umarł bezpotomnie. 

Kasztelan z 1-ej żony pozostawił dwóch synów, Gerwazego-Ludwika i Rafała-Aloizego, a z 2-iej żony oprócz Stefana-Michała miał synów: Bogusława-Leopolda, Kazimierza-Macieja i Marcina-Teodora, i z nich Gerwazy-Ludwik, Rafał-Aloizy, Bogusław-Leopold i Marcin-Teodor są przedstawicielami czterech linij tego rodu, a Kazimierz-Maciej, dziedzic Jehli, Kościnkowićzi Mieleszkowicz, poseł na sejm czteroletni, marszałek, a następnie 1793 r. kasztelan mozyrski, kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Karolinę Stecką, kasztelankę kijowską, i z niej pozostawił syna Ignacego, szambelana Stanisława Augusta 1791 r., bezżennego, i córkę Antoninę za Aloizym Sulistrowskim, pisarzem wielkim litewskim. 

Linia Gerwazego-Ludwika. Gerwazy-Ludwik, dziedzic dóbr Szack i Leonowicze, w wojew. mińskiem, niepospolitych zdolności i politycznego taktu, starosta i pułkownik mozyrski, elektor 1733 r. z wojew. mińskiego, cześnik wielki litewski 1748 roku, referendarz wielki litewski 1764 roku, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, w młodości 1733 r. gorący stronnik Leszczyńskiego, uwięziony był od partyzantów Augusta III; następnie przyjaciel Czartoryskich, a pomimo tego niezrywający z dworem, poseł do Petersburga 1764 r. od konfederacyi generalnej litewskiej, fundator ks. Bernardynów w Słucku, zaślubił Teresę Tyzenhauzównę, córkę Michała, pisarza wielkiego litewskiego, i Aleksandry Frąckiewicz-Radzymińskiej, i z niej pozostawił córki: Eleonorę za Antonim Gełgudem, starostą żmudzkim, Konstancyę Dominikowę Aleksandrowiczowę, Anielę za Janem Zielińskim, generałem wojsk koronnych, i czterech synów: Antoniego, Ignacego, kanonika wileńskiego 1792 r., Karola-Gerwazego, Pijara, i Ludwika. 

Antoni, dziedzic Cichinicz, Ławna i Towina, starosta bahrymowski i mozyrski, pułkownik petyhorski 1786 r., żonaty z Teresą Eperyaszówną, miał córki, Maryę za Rafałem Oskierką, Michalinę za Antonim Ratyńskim, i dwóch synów, Heronima i Józefa; po Heronimie, chorążym dynaburgskim, z żony N. Januszkiewiczówny synowie, Leopold i Heronim, dziedzic Heronimowa i Muszy, po którym z Anieli Felkerzambówny, wojewodzianki inflanckiej, córka Monika za Alfonsem Oskierką. 

Józef, dziedzic Szacka, chorąży petyhorski, elektor 1764 r. z pow. oszmiańskiego, podkomorzy chełmiński 1770 r., zaślubił Annę Czapską, wojewodziankę chełmińską, i z niej pozostawił synów, Franciszka, kapitana wojsk polskich, zm. 1812 r., i Ignacego.

Ignacy, ur. 1789 r. w Szachu, wszedł 1808 r. do artyleryi pieszej wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem w 7 pułku jazdy; kapitan 1813 r. w 18 pułku jazdy, przeszedł 1815 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1817 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; dziedzic Szacka, żonaty z Ludwiką Oskierczanką, miał dwóch synów, Ignacego i Józefa, i po Ignacym, dziedzicu Szacka, zm. 1886 r., z Maryanny Kruszwickiej syn Ignacy i córka Ludwika, żona Arkadiusza Szystowskiego. 

Ludwik, syn Gerwazego - Ludwika, elektor 1764 r. z pow. wołkowyskiego. generał-major wojsk litewskich, zaślubił Ludwikę Szczytównę, córkę Józefa, starosty witagolskiego, i Józefy Butler, i z niej pozostawił synów: Jana, Piotra, kanonika kijowskiego, Stanisława, ks. Kartuza, i Teofila, rotmistrza wojsk pruskich. 

Jan, dziedzic Samojłowicz, w pow. wołkowyskim, szambelan Stanisława Augusta, żonaty z Honoratą Benisławską, miał córkę Pamelę za Konstantym Krzywickim, marszałkiem szlachty pow. grodzieńskiego, i syna Dominika, dziedzica Samojłowicz, podkomorzego wołkowyskiego, po którym z Anny Wołłowiczówny, córki Kazimierza, podkomorzego Słonimskiego, i Maryi Felkerzamb, córki, Helena za Wacławem hr. Krasickim i Jadwiga, żona Konstantego Ciechanowieckiego. 

Linia Rafała-Aloizego. Rafał-Aloizy, podstoli 1731 r., chorąży mozyrski, elektor 1733 roku z wojew. mińskiego, marszałek skarbowy litewski 1740 r., marszałek mozyrski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. mozyrskim; w nagrodę zasług otrzymał zamianę dóbr swych lennych Narowie, na dziedziczne; miał trzy żony: N. Pawszównę, Stanisławę Ogińską, wojewodzianKę witebską, i Siliczównę, i z drugiej żony córka Marya, 1v. Rokicka, kasztelanowa mińska, 2v. Straszewiczowa, kasztelanowa upieką, i synowie, Antoni, stolnik mozyrski, stronnik Augusta III-go, starosta bahrymowski, pułkownik wojsk litewskich 1764 r., poseł rzeczycki na sejm czteroletni, bezpotomny, i Jan-Mikołaj. 

Jan-Mikołaj, dziedzic Narowie i Konotopy, sędzia kapturowy 1764 r., a pisarz ziemski mozyrski 1768 r„ podstarosta 1770 r., wojski mozyrski 1777-1781 r., ostatecznie strażnik polny litewski i szambelan królewski, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, mąż wielkiego patryotyzmu i niezwykłego charakteru, miał skonfiskowany majątek przez Moskwę 1794 r. i umarł na wygnaniu w Tobolsku; z żony Barbary Rokickiej, córki Franciszka, regenta wielkiego litewskiego, pozostawił córkę Anielę za Ignacym Prozorem i dwóch synów, Dominika i Rafała. 

Dominik, rotmistrz kawaleryi narodowej, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, dziedzic dóbr Krasnopole, żonaty z Salomeą Giżycką, chorążanką kijowską, pozostawił córkę Maryę Giżycką i synów, Władysława, dziedzica dóbr Krasnopole, ożenionego z Maryanną Oskierka, i Kajetana, dziedzica dóbr Wojszewicz, żonatego z Julią - Stefanią ks. Radziwiłłówną, rozwódką po Chrapowickim 1860 r. 

Rafał, drugi syn Jana-Mikołaja, dziedzic Cichinicz, strażnik polny litewski 1790 r., konsyliarz Targowicy 1792 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, żonaty z Maryanną Oskierczanką, miał córki, Emilię Hubertowę Mirską, Teresę Romualdowę Jeleńską, i synów, Ludwika, dziedzica dóbr Franulewa, z Bogumiłą Mirską bezpotomnego, i Jana, dziedzica dóbr Cichinicz, marszałka szlachty pow. rochaczewskiego, żonatego z Julią Oskierko, z której córki, Helena za Kazimierzem Janczewskim, Sabina, żona Edwarda Radeckiego-Mikulicza, i trzech synów: Antoni, ur. 1851 r., Franciszek i Rafał żonaty z Eweliną Sobieszczańską; po Franciszku, ur. 1854 r., z Maryi Mirskiej syn Feliks ur. 1881 r. i córka Helena ur. 1882 r. 

Linia Bogusława-Leopolda. Bogusław-Leopold, dziedzic dóbr Olekszyce, Wadowicze i Chorbowicze, chorąży mozyrski 1768 r., pisarz dekretowy litewski 1791 - 1794 r., miał dwie żony, Bendenolankę i Leszkiewiczównę i z nich pozostawił synów: Ambrożego, ks. Filipa, Florentego, Leopolda, Michała i ks. Zygmunta; po Florentym synowie, Antoni i Józef, a po Stanisławie synowie, Grzegorz i Leon. 

Michał, syn Bogusława-Leopolda, miał dwóch synów, Albina i Wincentego; po Albinie z żony N. bar. Osten-Sacken synowie, Aleksander żonaty z Franciszką Obuchowiczówną i Alfons, pułkownik sztabu rosyjskiego, żonaty z Moniką Oskierczanką, 2v. za Michałem hr. Platerem. 

Leopold, syn Bogusława - Leopolda, sędzia ziemski mozyrski, pozostawił syna Pawła, podkomorzego 1794 r., następnie marszałka rzeczyckiego, po którym z Franciszki Jeleńskiej, starościanki mozyrskiej, córki: Józefa Giejsztorowa, Julia za Janem Oskierką, Anna za Juliuszem Siwickim, Justyna za Stanisławem Radeckim-Mikuliczem, Paula, żona Jana Obuchowicza i synowie: Bolesław, Dyonizy i Emilian; po Bolesławie, dziedzicu Jaczonek, z żony N. Mikulicz syn Wacław. 

Emilian, dziedzic Wadowicz, z żony Malwiny Jeleńskiej miał córki: Amelię za Zygmuntem Jeleńskim 1840 r., Franciszkę za Obuchowiczem, Wandę za Pawłem Dybowskim i synów: Ludomira, żonatego z Pauliną Piłsudzką, Napoleona, Szczęsnego, żonatego z Malwiną Obuchowiczówną i Witolda. 

Linia Marcina-Teodora. Marcin-Teodor, dziedzic Kobylniki i Żary, w pow. święciańskim, starosta miadziolski, elektor 1764 r. z pow. oszmiańskiego, marszałek oszmiański i komisarz do zbierania ofiar 1789 r., ostatnio 1793 r. kasztelan oszmiański i kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Teresę Brzostowską, starościankę miadziolską, i z niej pozostawił córki: Franciszkę, Wizytkę, Helenę za Tadeuszem Puzyną, starostą filipowskim, Leonardę i Mechtyldę, Benedyktynki, Maryannę za Kajetanem Kozłem i trzech synów: Antoniego, dziedzica Januszewa, generał-majora wojsk litewskich, żonatego z Tarłówną, Ignacego i Józefa; Józef, starosta miadziolski, pułkownik wojsk litewskich, żonaty 1v. z Heleną Humnicką, chorążanką parnawską, 2v. z Anną księżniczką Ogińską, starościanką dorsuniską, bezpotomny. 

Ignacy, dziedzic Budsławia, Januszewa i Teresdwora, sędzia grodzki rzeczycki, chorąży zawilejski, żonaty z Zofią, córką Jerzego Wolłowicza, pozostawił córkę Barbarę Rodziewiczowę i synów: Jana, Józefa, dziedzica Januszewa, starostę olkienickiego, żonatego z Teresą Chrzanowską, bezpotomnego, i Kazimierza. 

Jan, dziedzic Budsławia, porucznik wojsk polskich 1831 r., marszałek szlachty pow. wilejskiego, żonaty z Teodozyą Mikulską, pozostawił córki, Helenę za Alfonsem Wróblewskim, Olimpię, żonę Mieczysława Świętorzeckiego, i syna Zygmunta, dziedzica Budsławia, po którym z Zofii Korsakówny córka Marya i syn Jan. 

Kazimierz, dziedzic Teresdworu, prezes sądów granicznych gub. mińskiej, żonaty 1v. z Teresą Pruszanowską, 2v. z Pauliną Brzostowską, pozostawił z drugiej żony córkę Ewelinę za Kalikstem Piłsudzkim i syna Władysława, żonatego z Maryą Bussówną. 

Oprócz powyższych. Piotr, łowczy połocki, 1674 r. z wojew. połockiem, Antoni, cześnik mozyrski, 1697 r. z wojew. mińskiem, i Jan, poseł mozyrski, 1764 r. z pow. mozyrskim podpisali elekcye (Metr. Kor., Conv. Vars., Kancl., Sigil., Żychl.). 

Ignacy, syn Józefa, z synem Józefem, Heronim i Leopold, synowie Heronima, i Dominik, syn Jana, w 1832 roku, a Ignacy, syn Ignacego, w 1848 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Roman i Wawrzyniec, synowie Dominika, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gubernii wołyńskiej 1834-1857 r. 

OSKOLSKI h. ROGALA. Po Janie, burgrabim ostrzeszowskim 1782 r., syn Ignacy miał syna Franciszka, burmistrza m. Tarczyna, po którym syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

OSKOWSKI v. OSZKOWSKI. Piszą się z Oszkowic, w ziemi łęczyckiej. Andrzej, syn Abrahama, 1599 r.; jego brat Jan, dziedzic Oszkowic 1600 r. (Don. Gr. Warsz.). 

OSLIŃSKI. Jan z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 roku (Vol. Leg.). 

OSŁAWSKI h. KORCZAK v. TRZY BELKI SREBRNE. Walenty-Maciej, adwokat krakowski, otrzymał nobilitacyę w Galicyi 1808 r.; jego syn Walenty, sędzia pokoju pow. kozienickiego, poseł na sejm 1813 r., żonaty z Teklą Dembińską, chorążanką krakowską, miał syna Ignacego, dziedzica dóbr Janowca, w gub. radomskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku, który 1866 roku był sędzią pokoju okręgu kozienickiego (Obiaty Gr. Warsz.).

OSŁOWSKI v. OSŁAWSKI h. KALKSTEIN. Pochodzą od rodziny Kalkszteyn, i posiadali znaczne majątki w Prusach Zachodnich, jak Belno, Bergelau, Waldau i inne. Jan otrzymał 1532 r. przywilej na wieś Czerskie. Po Andrzeju synowie: Krzysztof, Marcin i Władysław 1613 roku. Stanisław 1632 r. w wojew. pomorskiem. 

Teodor, podwojewodzy chełmiński 1664 r. Daćbog, podstarosta bracławski 1665 r., elektor 1669 i 1674 roku z wojew. braclawskiego, żonaty z Katarzyną Witwińską, miał córki, Helenę, Zofię i synów, Stanisława i Tomasza. Po Heronimie synowie: Andrzej, Franciszek, Jan i Stanisław 1664 r.; z nich Andrzej, sądowy ziemski świecki, elektor 1669 r. z wojew. pomorskiego, deputat pomorski 1680 r., pisarz ziemski świecki 1687 roku, a Franciszek, regent grodzki radomski 1686 roku. Adam podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem. 

Adam, miecznik wschowski 1722 roku. Kazimierz z Krajny, elektor 1733 roku z wojew. malborgskiego. Wojciech, sędzia deputat na Trybunał 1735 r., skarbnik trocki 1738 r. Kazimierz, stolnik malborgski 1744 r. Michał, wojski 1763 r., chorąży czerniechowski, pozostawił synów: Andrzeja-Ignacego, Michała i Teodora. Kazimierz, asesor ziemski michałowski 1765 r„ sądowy człuchowski 1768 roku. Gabryel, namiestnik w wojsku koronnem, wyszedł 1791 r. do dymisyi (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Poznańskiego i Lubel., Sigil., Kancl.). 

OSMANOWICZ. Książęta tatarscy. Kn. Olichna, chorąży tatarski 1550 r. (Metr. Litew.). 

OSMANOWSKI. Michał, podczaszy czerniechowski, um. 1695 roku (Sigil.). 

OŚMIAŁOWSKI h. TRĄBY. Właściwie Ośniałowski; z piszących się Ośmiałowski, Jakób, Stanisław i Walenty, elektorowie 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej. Józef, elektor 1764 roku z wojew. brzesko-litewskiego. Jan, łowczy rypiński 1774 r., stolnik dobrzyński 1780 r., starosta bobrownicki 1784 r., kawaler orderu św. Stanisława, posesor dóbr Kroczyce, Podlesice i Dobrogoszczyce, w Krakowskiem 1789 r. Józef-Tadeusz, stolnik rypiński 1780 r. Ignacy, porucznik wojsk koronnych 1791 r. Fryderyk, kapitan wojsk koronnych 1791 r. (Vol. Leg., Kancl., Wyr. Tryb. Piotrk., Lustracye). Grzegorz, starosta ułański, obrany 1792 roku sędzią deputatem i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi 1803 r, (Quaterniones). 

OŚMIANIEC. Patrz OSZMIANIEC. 

OŚMIENICKI. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem.

OŚMIENISZKO. Byli na Żmudzi. Samuel 1621 r. Stefan-Kazimierz 1632 r. podpisał elekcyę z ks. żmudzkiem. 

OSMOLSKI h. BOŃCZA. Dawna rodzina w wojew. lubelskiem; w XV stoleciu pisała się z Prawednik, a nabywszy w ziemi drohickiej majątek Osmoły, od niego od początku XVI wieku wzięła nazwisko Osmolski, i z tej majętności winna była dostarczać czterech konnych zbrojnych na potrzeby wojenne 1528 r. Mikołaj z Prawednik, sędzia ziemski lubelski 1459-1471 r. Jan zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej. Jakób podpisał przywilej Zygmunta I z 1527 r. Jakób, dworzanin królewski 1537 r., poseł na sejm 1541 r., namiestnik horodyski 1552 r. N., poborca lubelski 1539 r. Jan, szafarz poborów lubelskich 1657 r. Andrzej, Jerzy, Leonard i Wojciech, dziedzice Osmoły 1547 r. Jan, dziedzic dóbr Wierzchowiska 1566 r. Mikołaj, dziedzic wsi Serniki 1579 r., miał syna Andrzeja. Andrzej z Osmolić 1579 r., żonaty z Zofią, córką Stanisława Siedleckiego, pozostawił syna Mikołaja. Jakób, Jan i Wincenty, synowie Feliksa i Barbary Piotrowskiej, dziedzice Piotrowa 1580 r. Grzegorz, syn Adama, dziedzic Osmoły, 1581 r., z żony Zofii Gedroic miał synów: Adama, Szymona i Tomasza: po Szymonie synowie: Andrzej, Bartłomiej, Leonard i Paweł 1649 r. 

Feliks i Trojan, synowie Jana, 1584 r. Jan i Walenty, synowie Sebastyana, dziedzice Osmoły 1584 r. Andrzej i Jan, bracia, dziedzice Osmolic-Niedzwiedzia 1584 r. Grzegorz, Jan, Piotr i Stanisław, synowie Macieja, 1596 roku. 

Jakób, dzierżawca miechowski 1616 r. Jan, elektor 1632 r. z ziemi sochaczewskiej, sekretarz królewski 1636 r., żonaty z Anną Trzcińską, pozostawił synów, Jakóba i Leonarda. Stanisław, syn Jakóba i Katarzyny, 1643 r. Jakób i Stanisław, synowie Wawrzyńca, 1650 r., i z nich Stanisław pozostawił synów: Jakóba, Jana i Kacpra. N. dostał 1662 roku w nagrodę zasług wojennych królewszczyzny Rudka i Ryszyki. Jan i Kazimierz, synowie Jana, 1670 roku (Metr. Litew., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Marcinie, dziedzicu dóbr Milanowo, w ziemi mielnickiej 1730 r., syn Ignacy miał syna Walentego, którego syn Szymon, ekspedytor poczty w mieście Ostrowiu, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Po Mikołaju, staroście płonieckim, cześniku bydgoskim 1771 r., dziedzicu dóbr Ogrodziniec i Słomczyn, z żony Anny Ogrodzińskiej (Ks. Gr. Czerskie) syn Rafał żonaty z Elżbietą Zarębską, z której syn Ignacy, podporucznik gwardyi wojsk polskich 1824 r., wylegitymowany w Królestwie 1841 roku. 

Ignacy, ur. 1802 r. w Niesłuchowie, w Galicyi, wszedł 1820 roku do pułku grenadyerów gwardyi i w 1824 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r., został tegoż roku kapitanem grenadyerów i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Byli w wojew. Tuskiem i bracławskiem. Paweł, elektor 1632 roku z wojew. ruskiego. N., tego żona Aleksandra, córka Jerzego Jundziła, chorążego lidzkiego 1640 r. Andrzej-Walenty, elektor 1674 r. z wojew. bracławskiego, komornik ziemski bracławski 1692 r. Aleksander podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Andrzej i Józef, elektorowie 1733 r. z wojew. wołyńskiego (Wyr. Tryb. Lubel.).

Z zamieszkałych na Litwie. Andrzej podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem. Ignacy, podstarosta orszański, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Vol. Leg.). 

Jan, syn Adama i Maryanny Skalskiej, ur. 1787 r. w m. Międzyrzyce, w Poznańskiem, postąpił 1806 r. do 5-go pułku szaserów i w 1813 roku awansował na podporucznika; przeniesiony 1815 r. do 2-go pułku strzelców konnych, został 1819 r. porucznikiem, a 1829 r. kapitanem w 2-m pułku ułanów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Niemczech, a 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari. 

Mikołaj, syn Tomasza i Katarzyny Kossowskiej, ur. 1792 r. we wsi Widuchowice, w pow. radomskim, postąpił 1808 r. do 16-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1814 roku do 1-go pułku ułanów, awansował 1815 r. na podporucznika i 1824 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej, Antoni, syn Mikołaja, 1852 r.. 2) okręgu białostockiego: Karo], syn Felicyana, z synem Janem i Łukasz, syn Felicyana, z synami: Stanisławem, Józefem, Michałem i Pawłem 1847 roku; Józef, syn Wojciecha, 1853 r.; Jakób, syn Pawła, z synami, Efimem i Antonim, Antoni, syn Rafała, Józef, syn Pawła, z synem Tomaszem i Tomasz, syn Stanisława, 1862 r.; 3) w gub. wileńskiej: Jan, syn Józefa, z synami Kacprem, Kazimierzem i Justynem, i wnukami, Janem i Wincentym 1848 roku; 4) w gub. wołyńskiej, Ludwik, syn Szymona, z synami, Fryderykiem i Wilhelmem 1847-1858 r. 

OSMOLSKI. Wojciech, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1796 r. w Szustocicach, w obwodzie zamojskim, wszedł 1809 r. do 15-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 2-go pułku strzelców pieszych, postąpił 1826 r. na podporucznika, a następnie przeszedł do korpusu weteranów; odbył kampanie, 1812 roku przeciw Rosyi i 1813 roku w Niemczech. 

Wojciech otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1840 r. z zasady stopnia oficerskiego; z żony Katarzyny Sommermajerówny, jego syn Karol, ur. 1829 r., podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

OSMOŁOWSKI h. BOŃCZA. Na Białej Rusi. Jakób 1697 r., Teodor-Antoni, poseł wojew. mścisławskiego 1733 r., Grzegorz, Jakób, Jan, Kazimierz i Tadeusz 1764 r. z wojew. mścisławskiem podpisali elekcye. Grzegorz, Jan i inni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Józef, syn Aleksandra, urzędnik w gub. witebskiej 1858 r.

OSMORÓG h. OŚMIORÓG. Byli na Litwie i na Podlasiu. Krystyna żona Jerzego Zielopuchy 1745 r. (Akta Brańskie). 

OSMULSKI h. BOŃCZA. Taż familia co Osmolski. Józef, syn Krzysztofa, żonaty z Elżbietą Makowską 1732 roku. Rafał, Karol i Ludwik wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Marcin i Wincenty składali podanie o legitymacyę w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

OŚNIAŁOWSKI h. TRĄBY. Wielu z członków tej rodziny, nawet w aktach urzędowych, pisało się Ośmiałowski, właściwem jednak nazwiskiem jest Ośniałowski, jako wzięte od wsi Ośniałowo, w ziemi dobrzyńskiej. Michał, syn Jakóba, 1627 r. Wojciech, w 1703 r. dziedzic wsi Sarnówka, z Agnieszki Karwosieckiej miał syna Jakóba, po którym z Agnieszki Rościszewskiej było trzech synów: a) Seweryn, z regenta grodzkiego bobrownickiego miecznik, podstarosta i sędzia grodzki bobrownicki 1754 r., bezdzietny; b) Józef, tego syn Wojciech, cześnik 1769 r., stolnik 1771 r. rypiński, po którym synowie, Fryderyk-Wiktor i Antoni, oficerowie wojsk polskich; c) Michał, po którym z Konstancyi Rościszewskiej sześciu synów: 1) Józef, cześnik 1768 r., stolnik 1781 r., a ostatecznie chorąży rypiński, po którym z Maryanny Wolskiej syn Ignacy w 1794 r. wystawił własnym kosztem pułk jazdy i jako generał-major walczył do upadku powstania; jego żona Zuzanna Siemińska, referendarzówna wielka koronna, wdowa po Męcińskim; 2) Jan, regent grodzki bobrownicki i elektor 1764 r., łowczy dobrzyński 1781 r., deputat wojskowy koronny 1785 roku, poseł na sejm czteroletni, jako dworzanin króla Stanisława Augusta, był przy napadzie konfederatów barskich na tego monarchę, i sam jeden stanął w jego obronie; 3) Kazimierz; 4) Franciszek, z porucznika wojsk pruskich major wojsk polskich; 5) Grzegorz, starosta ułański, żonaty z Teodorą Morzkowską, z której syn Roman, dziedzic dóbr Żabikowo, sędzia pokoju łukowski 1813-1818 r., wylegitymowany w Królestwie 1838 roku; 6) Łukasz, cześnik radziejowski 1791 r. (Conv. Vars., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Brzeskie). 

Po jednym z tych braci pochodzący Wojciech z Barbary Chełmickiej miał dwóch synów, Andrzeja i Maryana. Andrzej ur. 1791 r. we wsi Głodowie, w pow. lipnoskim, wszedł 1807 roku do 4 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem; w 1814 r. przeznaczony do batalionu wzorowego strzelców, awansował 1818 r. na kapitana i w 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech. Andrzej po wyjściu z wojska, osiadł w dobrach Winiary i 1841 roku był sędzią pokoju sandomierskim. 

Maryan, ur. 1788 r. w Głodowie, postąpił 1809 r. do 1 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1810 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1814 r. do szwadronu instrukcyjnych strzelców konnych, w 1815 r. postąpił na porucznika i w 1818 r, wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 r. w Galicyi i 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

Z tej linii. Antoni, syn Józefa, i Emilian, dziedzic dóbr Sobótki Szlacheckie, syn Stanisława i Dominiki Zagajewskiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. Apolinary, dóbr Kanigowo, i Stanisław, dóbr Wylazłowo 1858 r. w gub. płockiej. 

OŚNIATKOWSKI. Kuropatnicki i Małachowski piszą ich Ośniątkowski; lecz tylko ci autorowie wzmiankują o nich. 

OŚNICKI h. ORLA v. SASZOR. Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan raciążski 1518 roku. 

Feliks, stolnik płocki 1518 r. Andrzej, stolnik płocki, został 1518 r. kasztelanem raciążskim i w 1520 r. został zwolniony od wyprawy wojennej; był żonatym z Anną Ciechomską, sędzianką gostyńską. Andrzej, stolnik płocki 1521 r. Jan, stolnik płocki, otrzymał 1536 roku przywilej na wójtostwo we wsi Biała (Metr. Kor., Conv. Piotrk.). 

Antoni wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

OŚNICKI h. PRAWDZIC. Jan, dziedzic Juryszewa 1552 r., w pow. płockim (Ks. Poborowe). 

OSNOWIECKI. N. podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. 

OSOSKO h. SYROKOMLA. Jan, syn Bazylego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1822 r. 

OSOSTOWICZ h. LELIWA. Właściwie nie jest to nazwisko, lecz przydomek rodziny Stryjkowskich. Patrz STRYJKOWSKI. 

OSOWICKI v. OSSOWICKI. Książęta. Wzięli nazwisko od wsi Osowiki, w Brańskiem, i mają pochodzić od Michała Romanowicza, kn. Czernihowskiego i Brańskiego. Kn. Iwan, żyjący w drugiej połowie XV wieku, miał syna Michała, który za zajęte sobie dobra przez Moskwę otrzymał 1512 r. Jurów, w Kijowskiem; dzierżawca dorsuniski 1515 r., skierstymoński 1517 r., jaswoński 1521 r., dostarczał na potrzeby wojenne siedmiu koni. Michał, żonaty z Agafeną kn. Andrejewną Łukomską, umarł bezpotomnie, a żona wyszła za Semena Kmitę (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

OSOWIECKI h. GRYF. Byli na Wołyniu i Litwie, i pisali się często Ossowiecki. Jakób, dworzanin królewski 1549 r. Mikołaj żonaty z Heleną Chreptowiczówną 1694 r. N. podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Sylwester żonaty z Zofią Kononowiczówną 1725 r. Marek, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego (Metr. Litew., Vol. Lęg.). 

OSOWIŃSKI. Patrz OSSOWIŃSKI.

OSSECKI. N., starosta pogierniowski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Smoleńskiem. 

OSSEMECKI. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

OSSOLIŃSKI h. TOPÓR. Książęta, hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Jaśko, marszałek wielki koronny 1375 r. Mikołaj, kasztelan zawichostski 1376 r., wiślicki 1386 r., marszałek nadworny koronny 1385 r. Mikołaj, kasztelan radomski 1436 r., wojnicki 1445 r., um. 1451 r. Jan, kasztelan radomski 1436 r., wiślicki 1456 r., um. 1460 r. Andrzej, kasztelan wojnicki 1500 r., um. 1503 r. Heronim, kasztelan sandecki 1568 r., wojnicki 1569 r., sandomierski 1570 r. Zbigniew, kasztelan małogoscki 1603 r., żarnowski 1603 r., wojewoda podlaski 1605 r., sandomierski 1613 r. Krzysztof, kasztelan sandecki 1633 r., wojnicki 1636 r., wojewoda sandomierski 1638 r. Mikołaj, kasztelan parnawski 1633 r. Jerzy, podskarbi nadworny koronny 1634 r., wojewoda sandomierski 1636 r., podkanclerzy koronny 1639 r., kanclerz wielki koronny 1640 r. Maksymilian, podskarbi nadworny koronny 1636 r., kasztelan czerski 1648 r. Zbigniew, kasztelan czerski 1655 roku, ustąpił 1663 roku. Jerzy, kasztelan połaniecki 1712 r., zawichostski 1724 r. Franciszek-Maksymilian, podskarbi nadworny koronny 1713 r., wielki koronny 1729 r. Kazimierz, kasztelan liwski 1718 r., Czechowski 1722 r. Józef, kasztelan Czechowski 1730 r. Antoni, kasztelan sandomierski 1746 r., um. 1757 r. Jan-Stanisław, kasztelan gostyński 1753 r., um. 1770 r. Józef, wojewoda wołyński 1756 r., ustąpił 1775 r. Franciszek-Kandyd, biskup kijowski i czerniechowski 1774 r. Józef, wojewoda podlaski 1774 r., um. 1790 r. Józef-Kajetan, kasztelan podlaski 1790 r., senator kasztelan Królestwa 1822 roku um. 1834 r. 

Można małopolska rodzina, jednego pochodzenia z Tęczyńskimi, wzięła nazwę od wsi Ossolin, w wojew. Sandomierskiem: jedna z linij otrzymała tytuł książęcy od Ferdynanda II-go, a druga tytuł hrabiowski od cesarza Karola V-go, lecz obie te linie wygasły. Inna gałąź w 1785 roku otrzymała potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Galicyi, ale i ta wkrótce zgasła. 

Pierwszym, który się pisał z Tęczyna i Balic, dziedzicem Ossolina, jest Jaśko (Jan), marszałek wielki koronny 1375 r., dość często notowany w aktach krakowskich; jego syn Mikołaj, kasztelan zawichostski 1376 roku, wiślicki 1386 r., marszałek nadworny koronny 1385 r., zaślubił Elżbietę Kurowską, kasztelankę sandecką, i z niej pozostawił córkę Zofię, żonę Jana Łęczyńskiego, kasztelana wojnickiego, i trzech synów: Andrzeja, Mikołaja i Jana, i z nich Andrzej, dziedzic na Balicach, nazwał się Balickim, Mikołaj był kasztelanem radomskim 1436 r., a wojnickim 1445 r. i um. 1451 r. bezpotomnie. 

Jan, ostatni z synów kasztelana Mikołaja, pan na Ossolinie, kasztelan radomski 1436 r., a wiślicki 1456 r., dziedzic na Klimontowie i Goślicach, zaślubił Pachnę Oleśnicką i z niej miał syna Andrzeja, dziedzica na Ossolinie, sędziego ziemskiego oświęcimskiego 1473 r., kasztelana wojnickiego 1500 r., po którym z Katarzyny Osmolskiej córka Łucya za Stanisławem Korniaktem, i czterech synów: Jan, Andrzej, Prokop i Paweł, z których Prokop protoplasta gałęzi książęcej i hrabiowskiej, a Paweł, gałęzi hrabiowskiej. 

Jan, dworzanin królewski 1497 r., podkomorzy lubelski 1504 r., zaślubił N. Rysińską i z niej pozostawił syna Stanisława, dziedzica Bałutowa 1521 r., po którym z N. Bużeńskiej synowie, Andrzej i Samuel. 

Gałąź książęca i hrabiowska. Prokop, dziedzic Ossolina i Ślibowic, stolnik 1512 r., a od 1518 r. chorąży lubelski, poborca urzędowski, z żony Doroty Tęczyńskiej, córki Stanisława, podkomorzego sandomierskiego, i Barbary Zawiszanki, miał córki, N. Taszycką, N. Lubomirską, i synów: Andrzeja, Jana, Jakóba i Mikołaja; Andrzej pozostawił córki, Annę Dunikowską, Jadwigę ks. Woroniecką, a Jan, dziedzic Kraśnika, po ojcu chorąży lubelski 1532 r., z N. Orzechowskiej miał córkę Annę za Janem Zamoyskim, kanclerzem i hetmanem wielkim koronnym. 

Mikołaj, dziedzic Ossolina i Nieszowy, dzielny rotmistrz, żonaty z Barbarą ze Strzyżowa, pozostawił córkę Annę za Krzysztofem Gniewoszem i czterech synów: Andrzeja, Heronima, Prokopa i Mikołaja, z których Heronim, opat pokrzywnicki 1609 r., um. około 162o r., a Mikołaj, dziedzic dóbr Nieszowy, kasztelan parnawski 1633 r., starosta radoszycki, pozostawił syna Heronima. 

Prokop, trzeci z rzędu syn Mikołaja i Barbary ze Strzyżowa, dziedzic dóbr Nieszowy, starosta nowotargski, zaślubił Katarzynę z Biercza Bierecką, której 1598 r. zapisał dożywocie, i z niej miał córkę Annę i trzech synów: Heronima, Mikołaja i Zbigniewa, z których Mikołaj jest przedstawicielem linii hrabiowskiej, a Zbigniew-książęcej. 

Heronim, dworzanin królewski, starosta żydaczowski i janowski, zapisał 1641 r. dożywocie żonie swej Eufrozynie Czuryłównie, i z niej pozostawił syna Konstantego, starostę żydaczowskiego 1663 r., elektora 1669 r. z ziemi przemyślskiej, żonatego z Teofilą z Goraja, po której syn Andrzej-Mikołaj. 

Linia hrabiowska. Mikołaj, drugi syn Prokopa i Katarzyny Biereckiej, starosta radoszycki i knyszyński 1630 r., a wojnicki 1645 r., elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego i ruskiego, i 1648 r. z wojew. krakowskiego, miał dwie żony, Annę Korniaktównę, z tej syn Jerzy, i Konstancyę Starołęską, kasztelankę różańską, z której syn Stanisław i córki, Anna za Zygmuntem Mniszkiem i Katarzyna za Stanisławem Przerębskim, kasztelanem zawichostskim. 

Jerzy, dworzanin królewski, elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego, starosta piotrkowski i radoszycki 1664 r., rotmistrz pancerny, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, żonaty z Aleksandrą Bełżecką, wojewodzianką podolską, miał córkę Ewę za Rafałem Wężykiem, starostą sieradzkim, i synów, Antoniego i Aleksandra, cześnika żydaczowskiego, po którym z Teresy Goiszewskiej, miecznikówny lwowskiej, córka Anna za Jerzym Łączyńskim, chorążym przemyślskim, którego córka Teresa prowadziła 1725 r. długi proces z sukcesorami Stanisława, dziada stryjecznego, o dobra Husaków, i synowie, Józef, Jezuita, i Antoni. 

Stanisław, drugi syn Mikołaja i Starołęskiej, po bracie starosta piotrkowski, podstoli lubelski 1680 r., z żony Anny Ustrzyckiej, kasztelanki przemyślskiej, 2v za Siemianowskim, miał synów, Antoniego, który w sporach zabił brata swego Jana. 

Linia książęca i hrabiowska. Zbigniew z Tęczyna, ostatni z synów Prokopa i Biereckiej, dziedzic Sterdyni i Dzięciołowa, starosta drohicki 1646 r., elektor 1648 roku z wojew. podlaskiego, podstoli nurski, kasztelan czerski 1655 r., dwa razy ponawiał związki małżeńskie, 1v. z Barbarą Iwanowską, podczaszanką podlaską, z której synowie: Jakób, Jerzy, Maksymilian, Piotr i córki: Barbara, Eufrozyna za Zygmuntem Hynkiem, łowczym podlaskim, Izabela za Marcinem Oborskim, wojewodą podlaskim, i Maryanna Humiecka, łowczyna podlaska, i 2v. z Anną Irzykowiczówną, miecznikówną podlaską, z której syn Antoni, dziedzic dóbr Baciki, Moszczona i Śledzionowa, żonaty z Maryanną Oborską. 

Jakób, dziedzic Woźnik, Olęd i Liwek, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, chorąży mielnicki, elektor 1697 r. z ziemi mielnickiej, starosta drohicki, po którym z Teresy Wierzbowskiej, córki Władysława, wojewody brzesko-kujawskiego, córki: Barbara Oborska, Eufrozyna za Pawłem Siennickim, chorążym nurskim, Jadwiga Rzewuska, Katarzyna Godlewska, Teresa Moszyńska, i synowie, Erazm, cześnik mielnicki 1723 r., chorąży podlaski, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego, pozostawił syna Tomasza, elektora z ziemi drohickiej 1764 r., i Stefan. 

Stefan, dziedzic dóbr Bachorze, miecznik mielnicki, elektor 1697 r. z ziemi mielnickiej, chorąży mielnicki 1713 r., miał córkę Teresę Komorowską i synów: Antoniego, pułkownika wojsk koronnych, generał-majora, a ostatnio kasztelana sandomierskiego 1746 r., żonatego z Teresą z Raciborska, Józefa i Tomasza. 

Józef, cześnik 1736 r., chorąży mielnicki, zaślubił Teresę Siennicką, córkę Adama, kasztelana liwskiego, i z niej pozostawił syna Franciszka-Kandyda, gwardyana Franciszkanów wareckich 1761 r., koadiutora nominata biskupstwa bakońskiego, biskupa dardańskiego, ostatnio 1774 r. biskupa kijowskiego i czerniechowskiego, kawalera orderu św. Stanisława 1775 r. 

Jerzy, syn Zbigniewa i Iwanowskiej, elektor 1674 r. z wojew. podlaskiego, podstoli, a następnie chorąży nurski, żonaty z Maryanną Bremerówną, miał córkę Barbarę Niedziałkowską, chorążynę nurską, i synów: Jana, kanonika krakowskiego, opata Witowskiego, Dyonizego-Antoniego, starostę nurskiego, Zbigniewa, kanonika lateraneńskiego, i Michała. 

Maksymilian, ostatni syn Zbigniewa i Iwanowskiej, dziedzic dóbr Targowiska, Korycina, Rudki i Woźniki, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi drohickiej, sekretarz wielki koronny, chorąży drohicki 1698 r., po którym z Teresy Krassowskiej, podkomorzanki mielnickiej, córka Ewa Geschawa, podkomorzyna inflancka, i synowie: Adam, Michał, podstoli drohicki, poseł na sejm 1724 r., Kazimierz, Franciszek-Maksymilian i Jan-Stanisław. 

Kazimierz, stolnik podlaski, od 1710 r. chorąży i starosta drohicki, a w 1718 r. kasztelan liwski, ostatecznie od 1722 r. kasztelan Czechowski, z żoną Aleksandrą Czyżewską, 1v. Młodzianowską, bezpotomny, sprzedał 1723 r. dobra Targowiska, Czarna, Siemiany, Cerkiewna i Korycin bratu Franciszkowi-Maksymilianowi. 

Franciszek-Maksymilian, regent kancelaryi wielkiej koronnej, podstoli 1700 r., starosta drohicki i chmielnicki 1710 r., podskarbi nadworny koronny 1713 r., następnie wielki koronny 1729 r., kawaler orderu Orła Białego, przeniósł się do Francyi i tam został księciem; um. 1756 r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Miączyńskiej, wojewodzianki wołyńskiej, córkę Annę Józefowę Szaniawską, starościnę chęcińską, podstolinę koronną, i synów, Tomasza i Józefa, którzy w 1756 r. prowadzili proces o majątek ojczysty pozostały we Francyi. 

Tomasz, miecznik podlaski 1779 r., łowczy 1783 r., cześnik 1785 r., drohicki, starosta nurski, elektor 1764 r. z ziemi nurskiej, żonaty z Teresą Lanckorońską, kasztelanką gostyńską, umarł bezpotomny. 

Józef hr. z Tęczyna, dziedzic Liska, Tarchomina i Mrokowa, starosta sandomierski 1729 r., i chmielnicki 1731 r., chorąży nadworny koronny 1738 r., a od 1756 r. wojewoda wołyński, ustąpił 1773 r. wsie Antonówkę, Klityszcze, Tomaszpol i Czernelowce synowi swemu Józefowi; wojewoda z żony Teresy Stadnickiej, córki Kazimierza, starosty libuskiego, i Doroty Skrzyńskiej, miał córki, Teresę za Józefem Potockim kraj czym koronnym, Maryę zaślubioną Józefowi Mniszchowi, chorążemu koronnemu, i synów, Józefa, starostę sandomierskiego i chmielnickiego 1759 r., rotmistrza i elektora 1764 r. z wojew. sandomierskiego, wojewodę podlaskiego, 1774 r., żonatego z Anną, córką Aleksandra Ossolińskiego, i Maksymiliana, starostę sandomierskiego 1760 r., pułkownika wojsk francuskich, zmarłego młodo. 

Jan-Stanisław, ostatni z synów Maksymiliana i Teresy Krassowskiej, podstoli podlaski 1710 r., starosta drohicki, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego, a od 1753 r. kasztelan gostyński, zaślubił Ludwikę Załuską, córkę Aleksandra, wojewody rawskiego, i z niej pozostawił synów, Antoniego i Aleksandra. 

Antoni, starosta sulejowski, poseł i elektor 1764 r. z ziemi drohickiej, żonaty z Rozalią Butlerówną, starościanką mielnicką, pozostawił syna Stanisława, dziedzica Sterdyni 1781 r., posła mielnickiego na sejm czteroletni, po którym z żony Józefy Morsztynówny, córka Emilia, zaślubiona Józefowi Krasińskiemu, oboźnicowi koronnemu. 

Aleksander z Tęczyna, drugi syn Jana-Stanisława, starosta drohicki, poseł i elektor 1764 roku z ziemi drohickiej, starosta sulejowski i mszczonowski 1766 r., miecznik wielki litewski 1775 r., po którym z Benedykty, córki hr. Waldemara de Löwendal, rosyjskiego generał-gubernatora Estlandyi, córka Anna 1v. za Józefem Ossolińskim, wojewodą podlaskim, 2v. za Kazimierzem Krasińskim, i synowie, Jan i Józef-Kajetan; po Janie, staroście drohickim 1774 r., syn Kajetan zmarł bezpotomnie, i córka Julianna, żona Jana hr. Męcińskiego. 

Józef-Kajetan, starosta sandomierski, kasztelan podlaski 1790 roku, dziedzic dóbr Rudki, został hrabią pruskim 1798 r.; senator kasztelan Królestwa 1822 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, zaślubił Maryę Zaleską, podkomorzankę nurską i z niej pozostawił córkę Konstancyę za Tomaszem hr. Łubieńskim i syna Wiktora-Maksymiliana. 

Hr. Wiktor-Maksymilian, ur. 1790 r. w Rudce, w pow. białostockim, wszedł 1808 r. do 1 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1809 roku został podporucznikiem i adjutantem przy ks. Poniatowskim; porucznik 14 pułku kirasyerów 1810 r., awansował 1811 r. na kapitana; przeznaczony 1815 r. do szwadronu strzelców konnych gwardyi, postąpił 1818 r. na podpułkownika, i w 1819 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 roku w Galicyi i 1812 r. w Rosyi, i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż złoty polski Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Hr. Wiktor-Maksymilian, dziedzic na Czerniakowie, Ossolinie i Rudce, żonaty z Zofią, córką hr. Aleksandra Chodkiewicza, senatora kasztelana Królestwa, pozostawił córkę hr. Wandę zaślubioną 1848 r. Tomaszowi hr. Potockiemu, 2v. za Stanisławem ks. Jabłonowskim. 

Gałąź hrabiowska. Paweł, ostatni z synów Andrzeja i Katarzyny Osmolskiej, mąż uczony i dobry patryota, poseł do dworów 1512 r., zaślubił Zbigniewę Słupecką, córkę Zbigniewa, kasztelana połanieckiego, iz niej miał syna Heronima, dziedzica dóbr Borniki, Chmielnik i Klimontów, starostę krzeszowskiego, kasztelana sandeckiego 1568 r., wojnickiego 1569 r., a ostatecznie sandomierskiego 1570 r., po którym z Katarzyny Zborowskiej, córki Marcina, kasztelana krakowskiego, i Anny Konarskiej, córka Zofia Drohojowska, kasztelanowa przemyślska, i czterech synów: Marcin, Andrzej, Jan-Heronim, starosta płocki 1606 r., i Zbigniew. 

Marcin, dziedzic dóbr Ossolina, Bolesławia, Tarnogrodu i Wykowa, starosta krzeszowski 1583 r., chorąży krakowski 1594 r., zapewnił posag żonie swej Jadwidze z Fulsztyna Herburtównie 1581 r., i z niej pozostawił synów: Jana, Feliksa, Kacpra, Szymona i córki, Elżbietę i Jadwigę. 

Andrzej, dziedzic dóbr Gorlice, żupnik ziem ruskich 1590 r., ustąpił 1602 roku dobra Bałutów, Klimontów, Nowa-wieś i Pokrzywianka bratu Zbigniewowi, i z żony Anny Drohojowskiej miał synów, Mikołaja i Samuela; po Mikołaju z Tęczyna, staroście wojnickim, dworzaninie królewskim 1646 r. z żony Krystyny Wieszczyckiej syn Franciszek. 

Zbigniew v. Zbigniew-Jan, najmłodszy syn Heronima, kasztelana sandomierskiego, dziedzic Boratyna i Klimontowa, deputat na Trybunał z wojew. sandomierskiego 1589 r., podkomorzy sandomierski 1593 r., starosta dobrzycki i stobnicki, kasztelan małogoscki 1603 r. i w tymże roku żarnowski, od 1605 roku wojewoda podlaski, ostatecznie wojewoda sandomierski 1613 r., miał cztery żony: Katarzynę z Lisowa Kosińską, kasztelankę podlaską, wdowę po Stanisławie Kryskim, wojewodzie mazowieckim, Jadwigę z Sienna, z której córka Elżbieta i synowie, Krzysztof i Maksymilian, Zofię Krasińską, wojewodziankę płocką, i Annę Firlejównę, wojewodziankę krakowską 1596 r., z której syn Jerzy; z tych braci Maksymilian i Jerzy są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Krzysztof z Tęczyna, dziedzic Boratyna, podkomorzy sandomierski 1620 r., starosta stobnicki, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego, kasztelan sandecki 1633 r., wojnicki 1636 r., a od 1638 r. wojewoda sandomierski, wybudował wspaniały zamek we wsi Ujezdzie; um. 1645 r., pozostawiwszy z żony Zofii z Wojsławic Cikowskiej, podkomorzanki krakowskiej, syna Krzysztofa-Baldwina, starostę stobnickiego, elektora 1632 r. i 1648 r. z wojew. sandomierskiego, następnie starostę wiślickiego i rotmistrza królewskiego, żonatego 1v. z Anną Zebrzydowską, wdową po Gołuchowskim, 2v. z Teresą Tarłówną, córką Jana, kasztelana wiślickiego. 

Linia Maksymiliana. Maksymilian, dziedzic Klimontowa, gdzie fundował klasztor; starosta malborgski i biecki 1638 r., chorąży 1620 r., podkomorzy sandomierski 1633 r., podskarbi nadworny koronny, elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego, kasztelan czerski 1648 r., um. 1655 r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Głębockiej i Heleny Kazanowskiej, podkomorzanki koronnej, córki: Maksymiliannę za Jerzym Lipskim, wojewodą rawskim, Zofię - Salomeę, zaślubioną Marcinowi Krasickiemu, kasztelanowi przemyślzskiemu, Katarzynę, zakonnicę, i synów: Maksymiliana, Zbigniewa, dziedzica dóbr Wysokie, opata pokrzywnickiego 1853 r., Michała-Sieciecha, Jana, kawalera maltańskiego, Władysława, kanonika krakowskiego i płockiego 1653 roku, Jerzego-Franciszka, starostę lubelskiego i wojnickiego, żonatego z

Elżbietą Hadziewiczówną, i Heronima, dworzanina królewskiego, którzy polegli pod Beresteczkiem, i Aleksandra-Beniamina. 

Maksymilian, dziedzic na Ossolinie, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego, podarował 1705 r. dobra Jamy, Izbiska, Krzelów, Tarnawę, Swaryszów, Białowieże, Skoczków, Wojciechów i Bugaj, w pow. książskim, synowi swemu Jerzemu - Zbigniewowi, podstolemu sandomierskiemu; żonaty z Katarzyną z Tomisławic Tomisławską, córką Wojciecha, podczaszego bełskiego, i Anny Prażmowskiej, pozostawił dwóch synów, Jerzego, dziedzica Zgiersko, z podstolego stolnika sandomierskiego 1710 r., kasztelana połanieckiego 1712 r., a zawichostskiego 1724 r., ożenionego z Katarzyną Zaboklicką, wojewodzianką podolską, córką Nikodema i Anny Skotnickiej, i Józefa, stolnika sandomierskiego 1716 r., kasztelana Czechowskiego 1730 r., żonatego z Anną-Elżbietą Szembekówną, kasztelanką wiślicką, córką Przecława i Charczewskiej, z której synowie, Aleksander, kanonik krakowski i warszawski 1777 r., i Michał. 

Michał, dziedzic na Ossolinie, zaślubił Annę Szaniawską, córkę Józefata, podstolego koronnego, i Anny Ossolińskiej, i z niej pozostawił syna Józefa - Maksymiliana, sławnego bibliografa i fundatora głośnego zakładu naukowego imienia Ossolińskich we Lwowie. 

Michał-Sieciech, syn kasztelana czerskiego Maksymiliana, elektor 1097 roku z wojew. sandomierskiego, żonaty z Barbarą Boratyni 1693 roku, miał synów: Józefa, starostę łojowskiego, żonatego z N. Witowską, Jana, pułkownika wojsk królewskich, żonatego z Justyną-Józefą Łaźniewską, cześnikówną gostyńską, Kazimierza, kanonika krakowskiego 1724 r., Zygmunta i córki, Aleksandrę za Piotrem Młodeckim, podczaszym inflanckim, i Ludwikę Bystrzonowską. 

Aleksander-Beniamin, ostatni syn kasztelana Maksymiliana, starosta żydaczowski 1653 r., miał syna Mikołaja, cześnika latyczowskiego, elektora 1697 r. z wojew. ruskiego, podczaszego żydaczowskiego, administratora ekonomii Samborskiej, po którym z Barbary Kamińskiej córka Aniela za Franciszkiem Charczewskim, podczaszym sanockim, i syn Antoni-Zbigniew, pułkownik wojsk koronnych, żonaty z N. Skiwską. 

Linia Jerzego. Jerzy z Tęczyna, najmłodszy syn Zbigniewa, wojewody sandomierskiego, i Anny Firlejówny, starosta radoszycki 1620 r., lubomlski, pucki, bohuslawski, rycki i derpski, podkomorzy królewski, podstoli koronny 1629 r., podskarbi nadworny koronny 1634 roku, wojewoda sandomierski 1636 r., podkanclerzy 1639 r., a ostatecznie kanclerz wielki koronny 1643 r., elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego i czerniechowskiego, jeden z najznakomitszych mężów swego czasu, zbudował wspaniały zamek w okolicy Klimontowa 1640 r. i otrzymał od papieża Urbana VIII i cesarza Ferdynanda II tytuł książęcy państwa rzymskiego 1634 r.; um. 1650 r., i z żony Izabeli Daniłowiczówny, podskarbianki koronnej, córki Mikołaja i Heleny Uchańskiej, pozostawił syna Franciszka, starostę wojnickiego 1658 roku, bydgoskiego i lubaczowskiego, z żoną Katarzyną (Elżbietą) Działyńską, wojewodzianką pomorską, bezpotomnego, i trzy córki: Helenę-Teklę za Aleksandrem Lubomirskim, wojewodą krakowskim, Urszulę za Samuelem Kalinowskim, oboźnym koronnym, i Annę zaślubioną Zygmuntowi Denhoffowi, kraj czemu koronnemu (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Nowokorczyńskie). 

Oprócz powyższych. Antoni, podczaszy mielnicki 1738 r., żonaty z Anielą z Kossów. Kazimierz, podczaszy mielnicki, został 1769 r. stolnikiem, chorążym 1775 r., ostatnio podkomorzym mielnickim. Antoni, starosta drohicki, ustąpił 1770 r. wójtostwo drohicki Antoniemu Ossolińskiemu, starościcowi sulejowskiemu. Aleksander, dziedzic Grodziska, starosta drohicki 1772 roku. Kacper, kanonik warszawski 1773 r. Heronim 1773 roku i Franciszek 1786 roku szambelani Stanisława Augusta (Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Ks. Wojciech, syn Józefa, i Kajetan-Aleksander, syn Jana, potomkowie Ossolińskich, zamieszkałych w ziemi drohickiej, wylegitymowani w Królestwie 1837-1839 r.

Zamieszkali w Galicyi. Grzegorz, rotmistrz pułku ułanów 1770 roku, żonaty z Anielą Suchodolską, miał syna Rafała, po którym syn Feliks zaślubił Waleryę, córkę Józefa Ossolińskiego, iz niej pozostawił syna Jerzego, ur. 1850 r., po którym z Jadwigi Lossówny córki: Gabryela za Stanisławem Pomorskim, Jadwiga i Marya. 

Byli i na Litwie. Józef, regent wileński 1830 r., miał syna Waleryana, po którym z Felicyi Ossolińskiej syn Jerzy. Franciszek, inspektor szkół wileńskich 1830 r., pozostawił synów, Erazma, proboszcza w Stawiszczach, i Wacława, sędziego pow. mohylowskiego, zm. 1849 r. (Żychl.). 

OSSOWIECKI h. PRUS III. Edward i Leon, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

OSSOWIŃSKI h. PRUS III. Byli w ziemi liwskiej i na Podlasiu, a nazwisko wzięli od wsi Ossowna. Andrzej, Franciszek i Paweł, bracia rodzeni, dziedzice Ossowna 1552 roku; z nich Andrzej, podkomorzy liwski 1564 r., a Paweł był 1554 r. dziedzicem m. Dobre. Mikołaj, syn Mikołaja, 1564 r., miał syna Jana, żonatego z Anną Dąbrowską; jego syn Andrzej, dziedzic Piotrkowa i Brzeźnik, zaślubił Elżbietę Grzybowską, podkomorzankę warszawską. 

Po Franciszku, dziedzicu Ossowna i Niegowa 1580 roku, synowie Jan, żonaty z Anną Święcicką, wojszczanką nurską, i Mikołaj. Zygmunt, wojski liwski 1592 r. Bartłomiej z żony Heleny pozostawił córki, Maryannę, Zofię i syna Pawła 1593 r. 

Andrzej, syn Jana, 1611 roku. Maryanna, żona Adama Oborskiego, chorążego liwskiego 1623 r. Olbracht, syn Mikołaja, 1630 r. Emerencyanna, żona Stanisława Oborskiego 1632 r. Paweł, syn Bartłomieja, dziedzic Niegowa, wojski nurski 1654 r., miał syna Jana, dziedzica Ossowna 1687 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta Gr. i Ziem. Łomżyńskie). 

OSSOWSKI h. ABDANK. Po Bartłomieju, pośle na sejm 1733 r., syn Stanisław,- żonaty z Kunegundą Kraśnicką, pozostawił synów: Leona, właściciela części we wsi Młodynin Wielki, w pow. mławskim, Antoniego i Juliana w 1840 r. i Pawła, po którym syn Telesfor, podoficer w wojsku rosyjskiem, w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie. 

OSSOWSKI h. BELINA. Franciszek, kanonik sandomierski 1773 r., proboszcz w Niegowie 1782 r., kustosz-krakowski, kapłan pobożny i zacny (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). Kajetan wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

OSSOWSKI h. BRÓG. Podług Wittyga Jan, dziedzic Przysieki Polskiej, w pow. kościańskim 1566 r. (Ks. Poborowe).

OSSOWSKI h. DOŁĘGA. Senatorowie w rodzinie. N., kasztelan szremski w końcu 1570 r. Wacław, kasztelan nakielski 1634 r. zm. 1642 r.

Mają pochodzić od Szreńskich, a nazwisko wzięli od wsi Ossowca, w ziemi łomżyńskiej, w pow. zambrowskim. Z licznych linii tej rodziny, linia Łomżyńska, rozrodziwszy się, zeszła po większej części na zagrodową szlachtę, Wielkopolska zaś liczyła się w pierwszej połowie XVII stolecia do zamożniejszych rodzin swej prowincyi; w tym też czasie kwitnęła i linia Litewska. 

Linia Łomżyńska. Andrzej, syn Stanisława, 1504 roku. Stanisław i Wojciech, synowie Daniela, 1542 r. Melchior, syn Stanisława, 1563 roku (Akta Łomżyńskie). Anna, żona Andrzeja Borkowskiego, pisarza ziemskiego lubelskiego 1576 roku. Andrzej, Bogusz i Zygmunt, dziedzice dóbr Pomiany 1586 r. Piotr, syn Pawia, i Marcin, syn Wojciecha, dziedzice Ossowca 1590 r. Sebastyan, syn Piotra, 1593 r. 

Andrzej, Jan i Stefan, synowie Jana, dziedzice Gałęzowa 1602 roku; z nich Andrzej żonaty z N. Chabowską, a Jan, pisarz grodzki krasnostawski 1615 r., z siostrą Zofią byli dziedzicami Gałęzowa. Jan i Marcin, synowie Andrzeja, 1632 r., i Marcin 1669 r. elektor z ziemi nurskiej. Michał, dziedzic Jabłonny, stolnik łomżyński 1662 r., zaślubił Katarzynę Gołuchowską i z niej miał syna Andrzeja-Leopolda, dziedzica dóbr Łaziska, skarbnika łomżyńskiego 1687 roku, żonatego 1v. z Heleną Kurdwanowską, 2v. z Ludwiką z Zaporza, po którym synowie: Andrzej, Jan i Michał, i Michał był 1750 r. miecznikiem, a 1763 r. wojskim łomżyńskim. 

Maciej, skarbnik wiski 1664 r. Stefan, podstoli łomżyński 1692 r., z żony Zofii Karśnickiej miał syna Józefa, dziedzica Ossowca, który w 1697 r. podpisał elekcyę z ziemią ciechanowską. Franciszek, Jan, Kazimierz, Szymon, Stanisław, Wojciech i Wojciech z Ossowca z ziemi ciechanowskiej, a Łukasz z ziemi nurskiej elektorowie 1697 r. 

Po Dominiku z Anastazyi Kadoszewskiej syn Antoni 1756 r., żonaty z Krystyną Korzeniowską. Jan i Piotr podpisali elekcyę 1764 roku z ziemią ciechanowską. Kajetan, syn Kazimierza, 1772 roku (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Jakób, archidyakon pułtuski, sędzia surogator pułtuski 1813 r. Kazimierz, sędzia pokoju przasnyski 1830 r. 

Po Andrzeju, jednym z komisarzy wojennych 1648 r., pochodzący Korneli, syn Mateusza, dziedzic części we wsi Dembin, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

Po Bartłomieju, pośle na sejm 1736 r., pochodzący Napoleon, nadleśny rządowy, w 1851 r., i Jan-Sylwester z synem Kazimierzem, synowie Antoniego i Anieli Bańkowskiej, w 1837 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Kazimierzu, od 1792 r. regencie ziemskim ciechanowskim, syn Antoni z Maryanny Kozickiej miał syna Kazimierza, dziedzica dóbr Niestuszew, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1841 roku z synem Cypryanem, mecenasem w Warszawie, urodzonym z Maryanny Dąbrowskiej. 

Linia Wielkopolska. Stanisław, wojski i poborca poznański 1493 r. Mikołaj, podsędek poznański 1517 r. Piotr, poborca kościański 1520 r., żonaty z Katarzyną Czarnochowską, burgrabia kościański 1528 r., poborca poznański 1534 r., został 1536 r. pisarzem ziemskim poznańskim. Jan otrzymał 1535 r. wieś Swandów. Andrzej otrzymał 1548 r. wójtostwo w m. Brdowie. Jan, pisarz ziemski wschowski 1555 r. Stanisław, dziedzic Piotrowa, w Poznańskiem, żonaty z Elżbietą Brzostowską. Łukasz, poseł na sejm 1572 r. Maciej, wojownik przeciw Gdańskowi 1577 r., pod Byczyną, na Wołoszczyznie iw Inflantach, ożeniony z Jadwigą Modrzewską. Stanisław, opat przemętski 1596 r. 

Wojciech, syn Jerzego, miał syna Jana, subdelegata grodzkiego przedeckiego 1606 r. Adam, Jan i Tomasz, synowie Wojciecha i Anny Sierakowskiej, 1616 r. Wacław, elektor 1632 r. z wojew. poznańskiego, kasztelan nakielski 1634 r., z dysydenta gorliwy katolik, stracił życie 1642 roku w pożarze swego domu; jego syn N., jeden z pierwszych Wielkopolan poddał się Szwedom i był deputatem do powitania króla szwedzkiego Karola X-go pod Rogoźnem 1655 roku. Andrzej, starosta wschowski 1661 r. Jan i Piotr z wojew. poznańskiem, a Jan, Krzysztof i Stanisław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1669 r. Piotr, stolnik wschowski 1683 r. Paweł, Sebastyan i Stanisław, elektorowie 1697 r. z wojew. inowrocławskiego. 

Piotr, Jezuita, um. 1710 r. Antoni z wojew. kaliskiem i Samuel z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1733 r. Wojciech, wojski kruszwicki, sędzia kapturowy inowrocławski 1764 r., żonaty 1v. z Katarzyną Kornecką, 2v. z Mechtyldą Jarnowską, z pierwszej żony miał syna Franciszka, burgrabiego grodzkiego kowalskiego 1763 roku. Piotr, stolnik wschowski 1767 r. Antoni, komornik kruszwicki, proboszcz konecki 1775 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Teodor, syn Jacentego i Maryanny, ur. 1788 r. w Ossowie, w pow. bydgoskim, postąpił 1807 r. do pułku gwardyi polsko-francuskiej i w 1813 r. został podporucznikiem w pułku gwardyi eklerów; przeznaczony 1815 roku do pułku strzelców konnych, w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię w Hiszpanii 1807 r. 

Tomasz, syn Konstantego i Józefy Walewskiej, ur. 1778 r. w Nieborzynie, w pow. poznańskim, wszedł 1806 r. do 1-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i 1807 r. awansował na podporucznika; porucznik 1811 r., przeznaczony 1814 r. do gwardyi honorowej, przeszedł 1816 r. do 1-go pułku strzelców konnych i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

Karol, kapitan wojsk pruskich 1822 r., jego syn Karol-Julian, urzędnik wre Wrocławiu 1836 r. 

Linia Litewska. Jakób, syn N., kasztelana szremskiego, służył długo w wojsku litewskiem i w nagrodę zasług dostał pewne królewszczyzny na Litwie i w Inflantach; jego syn Paweł, wojownik przeciw Moskwie i Szwedom, dostał nadania w Smoleńszczyznie, które ustąpiwszy innym, osiadł w wojew. brzesko-litewskiem, i z żony Orłowskiej pozostawił syna Andrzeja-Jerzego, sekretarza królewskiego, kanonika krakowskiego 1659 r. i kruszwickiego, kantora i prałata wileńskiego, regenta kancelaryi mniejszej litewskiej 1666 r. Stefan, wojownik przeciw Kozakom 1648 - 1651 r., podstoli piński 1682 r. Piotr w wojnie z Kozakami pod Białocerkwią, a Stanisław pod Batohem polegli. 

Szymon, landwójt piński, fundował Karmelitów w Pińsku 1734 roku. Michał, ksiądz, jeden z znakomitych finansistów, delegowany do urządzenia fabryk i podniesienia przemysłu w kraju 1790 r., na sejmie czteroletnim podał projekt o wypuszczeniu pieniędzy papierowych i sprzedaży królewszczyzn, a obrócenia kapitału z tej sprzedaży otrzymanego na zakładanie fabryk i wspieranie przemysłu; był także za oczynszowaniem włościan przynajmniej w królewszczyznach; przyjaciel Prota Potockiego, nierozważnemi projektami przyczynił się do upadku jego majątku (Arch. Dubr.). 

Kajetan - Dominik, syn Kazimierza, wnuk Jakóba, podpułkownik wojsk litewskich, nie mogąc dokumentami wywieść się ze szlachectwa, otrzymał 1775 r. nobilitacyę i zatwierdzenie herbu Dołęga, używanego przez swych przodków (Kancl.). Antoni, syn Jana, stanowy prystaw pow. mozyrskiego 1844 r. 

Antoni, syn Władysława, urzędnik w gub. mińskiej 1858 r. 

Sądzę, że tego herbu Grzegorz, syn Józefa, i kilkudziesięciu innych zapisanych do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802-1805 r. Franciszek, syn Wojciecha, z synem Hilarym, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841-1852 r. 

OSSOWSKI h. GODZIEMBA. Jedna gałąź rodziny Dąmbskich od wsi Ossowa pisała się Ossowski. Stanisław 1438 r. Bogusz, skarbnik brzeskokujawski 1438 r., miał syna Jana. Bernard 1440 r. Jan, syn Sandka, 1419 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

OSSOWSKI h. GRYF. Senatorowie w rodzinie. Klemens, kasztelan wiślicki 1368 r. Paweł, kasztelan sandomierski 1579 r. Jan, kasztelan połaniecki 1586 r., a zawichostski 1589-1601 roku. 

Jedna z tych niewielu rodzin, której pochodzenie od możnych senatorów tego herbu za czasów Piastów historycznie jest udowodoionem, nie ulega bowiem wątpliwości, że pochodzą od któregoś z założycieli klasztoru jędrzejowskiego 1140 r., gdyż razem z Michowskimi (Rawiczami z Michowa) mieli prawo do daniny z serc bydlęcych, które składano corocznie jako potomkom założycieli tego klasztoru; z tej daniny zwolnili dopiero wspomnionych opatów Włodko i Fulko, dziedzice Ossowy w 1368 r. i na akcie tego zrzeczenia się podpisany jest między innymi Klemens z Ossowy, kasztelan wiślicki. 

Jakób, pisarz nadworny króla Kazimierza Wielkiego 1365 r. Maciej z Ossowy, podkomorzy krakowski 1370 r. Mikołaj z przydomkiem Morawiec, i Piotr, proboszcz kielecki 1441 r., cytowani w aktach krakowskich. Paweł z Suliszewa, pisarz ziemski sandomierski i komornik wiślicki i chęciński 1546 r., sędzia ziemski sandomierski 1561 r., deputowany do korekty praw 1572 r., ostatnio 1579 r. kasztelan sandomierski; z jego synów: Jan i Stanisław, i Stanisław, referendarz koronny 1568 r., kanonik gnieźnieński i krakowski 1576 roku, proboszcz sandomierski, kapłan zacny i uczony, mianowany biskupem chełmskim, umarł 1585 r. zanim mógł objąć tę katedrę biskupią. 

Jan, dziedzic Siesławic, z podstarosty nowomiejskiego kasztelan połaniecki 1586 r., a zawichostski 1589 r., starosta rabsztyński, podpisał ugodę będzińską 1589 roku; wielkiej zacności i nauki, był żonatym z Elżbietą Koniecpolską, starościanką wieluńską. 

Jan, sędzia kapturowy ziemi chełmskiej, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Stanisław, dworzanin królewski 1641 r. Aleksander z Ossowa, podstarosta nowokorczyński 1664 r., komornik grodzki opoczyński i sędzia kapturowy wojew. sandomierskiego, podpisał elekcyę 1669 r.; był żonatym z Katarzyną Koniecpolską. Andrzej, sekretarz królewski 1669 r. Stefan 1669 r. z ziemi chełmskiej, a Wojciech 1697 r. z wojew. sandomierskiego elektorowie (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSSOWSKI h. LUBICZ. Pisali się z Ossowic, w ziemi rawskiej. Jakób i Mikołaj, dziedzice Ossowic 1576 r. (Ks. Poborowe). 

OSSOWSKI h. NAPIWOŃ. W wojew. poznańskiem, pisali się na Ossowej-sieni; z nich Andrzej 1691 r. cytowany w Vol. Legum. 

OSSOWSKI h. PRUS I. Pisali się z Ossowa, wsi w wojew. pomorskiem. Krzysztof, dziedzic części Bobowa 1512 r. Jan 1560 r. Jerzy, dziedzic części wsi Ossowa 1570 r. Franciszek, Ludwik i Stanisław, elektorowie 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej. Szczepan, elektor 1764r. z wojew. pomorskiego. 

Po Janie, dziedzicu wsi Woli Narugowskiej w 1578 r., pochodzący Jan, po którym syn Ignacy, pisarz komory celnej w Lubiczu, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z synem Janem i tego synami, Józefem i Wincentym, urzędnikiem górniczym w 1851 r. 

OSSOWSKI h. ROLA. W wojew. łęczyckiem i na Kujawach. Paweł 1505 r. Stanisław 1511 r. Michał, syn Błażeja, 1555 r. Adam, Błażej i Jerzy, synowie Andrzeja, 1559 r., i z nich Błażej miał syna Jana, po którym synowie: Jan, Paweł i Stanisław 1590 r. Po Jerzym synowie, Jan i Wojciech 1578 r. i Wojciech żonaty z Elżbietą Święcką. 

Michał, elektor 1669 r. z wojew. łęczyckiego. Franciszek, Tomasz i Zofia, synowie i córka Waleryana, 1669 r. Po Macieju z Katarzyny Ponieckiej synowie, Jan i Stanisław 1670 r. Walenty, elektor 1697 r. z wojew. brzesko-kujawskiego. Kazimierz, żonaty z Apolonią Kowalską, pozostawił synów: Józefa, scholastyka i oficyała generalnego kujawskiego, i Heronima, miecznika brzesko-kujawskiego 1699 r. Franciszek, Anna, Ludwika i Zofia, syn i córki Piotra, stolnika, 1700 r.

Mikołaj na Płowcach i Dobrej, miecznik brzesko-kujawski 1709 r. Paweł, syn Samuela, i Barbara Przyłucka, małżonkowie, nabyli 1719 roku Sułkówko-Bożygniew. Jan, Wojciech i Paweł, sędzia kapturowy, elektorowie 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiego. Tomasz, żonaty z Anną Mikołajczewską, pozostawił córkę Annę, żonę Kazimierza Rzeszotarskiego 1751 r. Jakób, syn Kazimierza i Bogumiły Ogorzelewskiej, żonaty z Klarą Sokołowską 1752 r. 

Po Michale, mieczniku kowalskim, z Ewy Radoszewskiej córka Brygida za Felicyanem Witowskim, i synowie, Konstanty i Wojciech, i Konstanty 1760 roku był miecznikiem kowalskim (Ks. Gr. Brzeskie i Radziejowskie). 

Po Pawle, dziedzicu wsi Krusinek, na Kujawach 1736 r., syn Michał miał syna Kazimierza; tego synowie: 1) Walenty, po którym syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 2) Józef, żonaty z Petronelą Dąbrowską, z której syn Konstanty wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

OSSOWSKI. Byli w ziemi czerskiej i pisali się z Ossowa. Stanisław żonaty z Dorotą Boską 1519 r. Po Andrzeju synowie, Gabryel i Rosłan; z nich Gabryel zapisał 1611 r. dożywocie żonie Dorocie Lisowskiej i pozostawił syna Jana.

Rosłan, dziedzic Ossowa, Kamień i Mała Sucha, zapisał 1605 r. na tych dobrach dożywocie żonie Annie Korzeńskiej i z niej miał synów: Floryana żonatego z Zofią Gojską, Jana, Marcina, Stanisława i Walentego, i z nich Stanisław pozostawił synów, Adama i Marcyana, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej, żonatego z Heleną Bylina. 

Stanisław i Marcin 1669 r., a Andrzej i Stanisław 1697 r. elektorowie z ziemi czerskiej. Władysław, syn Władysława, zapisał 1686 r. dożywocie żonie Elżbiecie Baranowskiej. Michał, syn Andrzeja, żonaty z Konstancyą Boską 1698 r. Tadeusz, syn Felicyana, żonaty 1793 r. z Katarzyną Borzęcką (Ks. Gr. Czerskie). 

OSSOWSKI. Celestyn, syn Jana i Dominiki, ur. 1784 roku we wsi Ośnie, w wojew. mazowieckiem, wstąpił 1798 r. do pułku dragonów pruskich iw 1807 r. wyszedł do dymisyi; w 1809 r. wszedł na służbę do wojska polskiego, do 6 pułku jazdy w stopniu porucznika i 1814 roku umieszczony w gwardyi honorowej, a 1816 r. przykomenderowany do 4 pułku ułanów, przeszedł następnie 1835 r. w randze kapitana do komend inwalidnych i w 1837 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie. Odbył kampanie: 1806-1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Celestyn um. 1849 roku w Warszawie Ks. Wojskowe). 

OSTAFIEJEWICZ. Hleb, bojar połocki, 1494 roku otrzymał za żoną Nastazyą, córką Wasila Korsakowicza, dobra Uzda, Hatów i Zakrew; jego syn Iwan, dworzanin królewski 1527 r. Dymitr Bohdanowicz, mostowniczy połocki 1532 r. (Bon.). 

OSTAFIŃSKI. Szymon, syn Tomasza i Maryanny, ur. 1788 r. we wsi Zwięczyca, w Galicyi, wszedł 1809 r. do pułku artyleryi wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na porucznika w batalionie saperów; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, postąpił 1820 r. na kapitana iw 1830 r. był podpułkownikiem w 14 pułku piechoty; odbył kampanie, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

OSTAFOWICZ. Hrehory, dworzanin królewski 1550 r. (Metr. Litew.). 

OSTAŁOWSKI h. OGOŃCZYK. Byli w Łęczyckiem i pisali z Ostałowa. Wojciech, starosta napierowski i pilecki 1564 roku. Jan i Krzysztof, dziedzice Ostałowa i Pniewa 1574 r. Błażej, syn Mikołaja, 1576 r. Krzysztof, syn Jana, 1577 r. Łukasz, syn Jana, 1590 r. Piotr, syn Ambrożego, 1599 roku. 

Paweł, syn Mikołaja, ustąpił 1604 r. części Ostałowa synowi swemu Wojciechowi, żonatemu z Barbarą Skarbkówną. Błażej, syn Stanisława, dziedzic Ostałowa 1605 r., żonaty z Małgorzatą Jarochowską. Sebastyan, syn Jakóba, 1606 r. Wawrzyniec, syn Stanisława, 1611 r. Kalikst, syn Jakóba, 1615 r. Walenty, syn Piotra, 1625 roku. Szymon, syn Wojciecha, 1632 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

OSTAŁOWSKI. Właściwem nazwiskiem tej rodziny jest Łopatka, a Ostałowski przydomkiem. Ci Łapatkowie v. Łopatycze z Ostałowia dziedziczyli na Rusi Czerwonej już w latach 1450-1500 r. Iwan w 1549 roku starał się o katedrę biskupią grecką lwowską, lecz dopiero w 1569 roku mógł ją otrzymać; on pierwszy z biskupów tej katedry osiedlił się stale we Lwowie, opuściwszy dawną stolicę biskupstwa Halicz, i pisał się biskupem lwowskim, halickim i kamienieckim; um. 1575 r. 

OSTANIEWICZ h. OSTOJA. W wojew. brzesko litewskiem. Mikołaj, Karol, Heronim, kapitan artyleryi litewskiej, Ignacy, kadet artyleryi litewskiej, i Tadeusz, podchorąży artyleryi litewskiej, bracia, i Piotr procesowali się z rodziną Szyrynówo posiadanie majątku Gabryłowszczyznę 1775 r. (Vol. Leg.). 

Franciszek, syn Jana, z synami: Anastazym, Józefem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OSTANIEWICZ-FREYMAN. Samuel, syn Jana, z synem Ernestem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Władysław, syn Władysława, dóbr Świkszczany i Czołowszczyzna, i Wawrzyniec, syn Andrzeja, dóbr Dwornopol dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OSTANKIEWICZ v. OSTANKOWICZ. Dawna bojarska rodzina na Białej Rusi. Iwan, bojar witebski, dostawiał jednego konia na wojnę 1528 r. Iwan w końcu 1664 r. ożeniony z Maryną Łopacińską. Heronim, elektor 1669 r., pisarz grodzki witebski, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. Witebskiem. 

Paweł, syn Michała, stanowy prystaw w pow. klimowickim, i Leon, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. szczyrzeckiego 1844 r. 

OSTAŃSKI. Stanisław, porucznik wojsk koronnych 1790 r. (Kancl.). 

OSTAPKIEWICZ. Jakób, Szczepan i Bazyli wylegitymowani w Galicy i 1782 r.

OSTAPOWICZ h. SKARBIEC. Bazyli, syn Michała, kasyer główny Tow. Kredytowego, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie i herb Skarbiec 1839 r. 

OSTARBOWSKI. Andrzej, Jan, Maciej i Marcin, bracia rodzeni, zwani Piętowie, dziedzice Ostarbowa i Zbitowa, otrzymali w nagrodę zasług 1552 r. przywilej prawa dziedzicznego na wieś Bieskowice, w Prusiech (Metr. Kor.). 

OSTASIŃSKI h. JUNOSZA. Jan-Antoni, syn Teodora i Anny z Gadomskich, komornik zakroczymski 1780 roku, żonaty lv. z Barbarą Duninówną, z 2-ej żony Brygidy Słomczyńskiej miał syna Emeryka-Marcina, dzierżawcę dóbr w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1846 roku (Kancl., Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie). 

Feliks, syn Marcina i Heleny Czajkowskiej, ur. 1810 r. we wsi Międzylesiu, w obwodzie siedleckim, postąpił 1828 r. do 8 pułku piechoty liniowej iw 1831 r. awansował na podporucznika w pułku weteranów czynnych (Ks. Wojskowe). 

OSTASZ v. OSTAS. W ziemi liwskiej, dawna zagrodowa rodzina, nosząca miano swego dziedzictwa wsi Ostasze. Łukasz z ziemią liwską podpisał elekcyę 1648 r. Marcin, syn Łukasza, dziedzic części szlacheckiej we wsi Ostasze-Sulki 1700 r. Sebastyan, syn Łukasza i Katarzyny Szurowskiej, dziedzic części wsi Szurowo, w ziemi liwskiej 1716 r. 

Byli i na Podlasiu; z nich Piotr, syn Piotra, dziedzic części we wsi Zelazniki, w ziemi drohickiej 1697 r. Większa część tej familii w ostatnich czasach wzięła nazwisko Ostaszewski.

OSTASZEWSKI h. OSTOJA. Senator w rodzinie, Tomasz, biskup płocki, senator Królestwa Polskiego 1813 r., um. 1817 r. 

Licznie rozrodzona rodzina w ziemi ciechanowskiej, wzięła nazwisko od wsi Ostaszew, która w miarę działów przybierała nazwy Ostaszew Wielki, Panki, Bagno, Czerznie i Włoski. 

Na Ostaszewie Wielkim. Jakób z Ostaszewa 1424 r. Andrzej, Jan i Stanisław z Ostaszewa 1434 r. Ścibor z Ostaszewa otrzymał 1446 roku prawo chełmińskie dla swej wsi; jego syn Moście, dziedzic Ostaszewa Wielkiego i Woli Rancza 1461 roku, miał syna Ścibora, po którym dwóch synów, Paweł i Stanisław; po Stanisławie synowie, Marcin i Sebastyan 1570 roku. 

Paweł, dziedzic Ostaszewa. Wielkiego 1552 r., pozostawił dwóch synów, Ścibora i Wawrzyńca, po którym z żony Katarzyny N. synowie, Jakób i Jan. 

Jan, dziedzic na Ostaszewie Wielkim 1564 r., miał synów, Mikołaja, po którym z Katarzyny Rakowskiej, synowie: Aleksander, Paweł i Piotr; po Pawle córka Barbara za Stanisławem Łempickim i synowie: Adam, Jan i Stanisław, i po Adamie syn Franciszek, dziedzic na Ostaszewie Wielkim, z wojskiego skarbnik ciechanowski, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią ciechanowską. 

Aleksander z Ostaszewa Wielkiego zaślubił Krystynę Kosińską, której w 1619 r. zapisał dożywocie i z niej pozostawił syna Pawła, elektora 1648 r. z ziemi nurskiej. 

Piotr, syn Mikołaja i Rakowskiej, dziedzic Ostaszewa Wielkiego, Rancza i Czerznie 1621 r., miał czterech synów: Adama, Andrzeja, Szymona i Tomasza, z których Adam jest protoplastą gałęzi wylegitymowanej w Królestwie, a Andrzej gałęzi czerwonoruskiej. 

Gałąź Adama. Adam, subdelegat grodzki mławski 1690 r., z Rozalii Gąsiorowskiej miał synów, Pawła i Bonawenturę, po którym syn Tomasz pozostawił synów: 1) Walentego, żonatego z Maryanną Dąbrowską, z niej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1847 r.; 2) Szczepana, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r.; po Pawle, dziedzicu wsi Ostaszewa Wielkiego, syn Gabryel miał syna Walentego, którego syn Kazimierz, dziedzic dóbr Uliny, w powiecie olkuskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 roku z synem Piotrem, urodzonym z Franciszki Litwińskiej. Z tej linii Karol-Sebastyan i Ignacy-Szczepan, synowie Tadeusza, wylegitymowani w Królestwie 1848 roku. 

Gałąź Andrzeja. Andrzej, dziedzic Ostaszewa Wielkiego i Panki, elektor 1697 r. z ziemi zakroczymskiej, łowczy ciechanowski, pozostawił dwóch synów, Franciszka i Wojciecha, z których Franciszek jest przedstawicielem linii czerwonoruskiej, a Wojciech linii zamieszkałej w Królestwie. 

Linia Czerwonoruska. Franciszek, dziedzic Ostaszewa Wielkiego i Panków, żonaty z Ewą Jaworowską, miał dwóch synów, Józefa-Andrzeja i Szymona; po Szymonie syn Tomasz żonaty z Agnieszką N., z niej synowie, Antoni i Fabian wylegitymowani w Królestwie 1843 roku. Z tej linii Antoni i Franciszek, synowie Wojciecha, wylegitymowani w Królestwie 1844 roku. 

Józef-Andrzej, elektor 1733 roku z województwa mazowieckiego, chorąży wojsk koronnych, zaślubił Annę Skrzetuską. córkę Tadeusza i Brygity Skarbek, i z niej pozostawił dwóch synów, Michała i Piotra 1779 roku. 

Michał, dziedzic Wzdowa 1780 r., skarbnik owrucki, przeniósł się w Sanockie, gdzie 1794 r. nabył dobra Jabłonkę, Iwonicz, Klimkówkę i Sieniawę i legitymował się w Galicyi 1787 r.; z żony Maryanny Krynickiej jego córki: dwie za Podoskimi i trzecia Sikorska i synowie: Józef, który w 1810 roku nabył od brata Kazimierza Klimkówkę, Kazimierz i Sebastyan. 

Kazimierz, dziedzic m. Zarszyna i Długiego, rotmistrz kawaleryi narodowej 1794 roku, zaślubił Helenę Załęską i z niej miał córki, Franciszkę za Ksawerym Czermińskim, Ludwikę, żonę Franciszka Niezabitowskiego, i syna Józefa, dziedzica Klimkówki, żonatego z Ewą Wojczyńską. 

Sebastyan, ostatni syn skarbnika Michała, dziedzic Wzdowa, m. Jaćmierza, Chmurówki, Trzcianiec, Kostoki i Krzywej, żonaty z Wiktoryą Łubkowską, łowczanką dobrzyńską, pozostawił córki: Anielę za Józefem, Łucyę za Aleksandrem i Karolinę za Wiktorem Gniewoszami, Maryannę za Franciszkiem Grotowskim, Paulinę za Adamem Żurowskim i syna Teofila. 

Teofil, dziedzic Wzdowa, Klimkówki i Jasionowa, członek Stanów galicyjskich, zaślubił 1840 r. Ewę Załuską, córkę hr. Karola, marszałka upickiego, i z niej pozostawił córkę Maryę za Augustem hr. Dzieduszyckim, szambelanem austryjackim, i synów: Adama, Kazimierza i Stanisława, porucznika rezerwy pułku ułanów austryjackich. 

Adam, ur. 1860 roku, dziedzic Wzdowa i Turzepole, doktór filozofii, żonaty z Maryą Chłapowską, ma syna Wojciecha-Teofila, urodzonego 1902 roku. 

Linia Wojciecha. Wojciech, syn łowczego Andrzeja, dworzanin królewski, skarbnik ciechanowski 1691 r., miał synów: Antoniego, Celestyna, Floryana-Antoniego, Franciszka, Jana i Leona. 

FIoryan-Antoni, dziedzic dóbr Gołodczyzna i Pągosty, w ziemi ciechanowskiej, skarbnik bracławski, zapisał 1753 r. dożywocie żonie Maryannie Bartołdównie; wojski ciechanowski 1765 r., pozostawił synów: Tomasza, kanonika poznańskiego 1781 r., Antoniego, chorążego, a następnie 1782 r. kapitana regimentu pieszego, Jana i Tadeusza, podwojewodzego ciechanowskiego 1781 r. 

Jan, dziedzic Gołodczyzny, wojski ciechanowski 1770 r., cześnik 1775 r., ostatnio 1778 r. podstoli przasnyski, dostał 1775 roku prawem emfiteutycznem królewszczyzny Bielsk i Białę; Jan miał dwie żony, Franciszkę Nakielską i Józefę Okęcką, i z tej pozostawił synów, Jana i Józefa, dziedzica dóbr Gołodczyzna, wylegitymowanych w Królestwie 1837 roku. 

Jan, ur. 1792 r. w Warszawie, wszedł 1810 roku do pułku artyleryi konnej iw 1815 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem do kompanii 4-tej artyleryi lekkiej pieszej  iw 1819 roku awansował na porucznika, a 1822 r. na kapitana klasy II-ej, a 1824 roku na kapitana klasy I-ej. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

Na Ostaszewie-Włoski. Ścibor, dziedzic Ostaszewa Włoski 1564 roku, miał synów, Jakóba i Stanisława, po którym z żony Anny synowie, Marcin i Sebastyan. Jan, syn Bieniasza, 1592 r. dziedzic na Ostaszewie - Włoski, pozostawił syna Stanisława, zwanego Zbrzeźny, z Ostaszewa Wielkiego, po którym syn Mateusz. 

Wawrzyniec miał syna Adama, żonatego 1633 r. z Emerencyanną Żeromską. Maciej z (Ostaszewa) Włoski podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

Na Ostaszewie Woli zw. Czerznie. Zygmunt 1559 r., miał synów: Jana, Mikołaja, Piotra i Wojciecha; po Janie z Agnieszki z Gorzysz synowie, Jakób i Marcin, a po Mikołaju syn Piotr 1636 r., zaślubił Dorotę Głoskowską iz niej pozostawił synów: Andrzeja, Ludwika i Władysława, elektora 1669 r. z ziemi ciechanowskiej. 

Melchior, syn Pawła, 1596 r., miał synów, Stanisława i Walentego; po Stanisławie z Katarzyny z Prószy synowie, Jakób i Jan, a po Walentym syn Wojciech 1645 r. 

Na Ostaszewie - Rancza. Po Wojciechu synowie, Bartłomiej i Maciej 1563 r. Paweł miał syna Floryana 1581 r., którego synowie: Jan, Mikołaj, żonaty z Małgorzatą N., Stanisław i Walenty. 

Po Andrzeju synowie, Mikołaj i Wojciech 1588 r., z nich Wojciech pozostawił syna Adama, żonatego 1611 r. z Zofią Ostaszewską. 

Na Ostaszewie-Panicach. Jakób 1600 roku, pozostawił syna Andrzeja 1638 roku, po którym z Anny Ostaszewskiej synowie, Marcin i Wojciech. 

Po Walentym, dziedzicu dóbr Ostaszewo 1725 r., syn Mateusz, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, pozostawił syna Cypryana; tego syn Ignacy, żonaty z Fryderyką Weicher, miał synów, Leona i Henryka, wylegitymowanych 1844 r. w Królestwie. 

Po Mateuszu, dziedzicu wsi Żebry-Wiatraki i Żebry-Tarały 1757 r., syn Jakób, po którym synowie, Dawid i Antoni; Paweł, rejent w Pułtusku, syn Dawida i Barbary, w 1837 r., a Ignacy, syn Antoniego, 1838 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Ignacy, syn Antoniego i Kunegundy Pokrzywnickiej, ur. 1792 roku w Żywnie, w Prusach, wszedł 1809 r. jako kadet do 10 pułku ułanów wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych gwardyi, 1827 r. awansował na porucznika do korpusu weteranów. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski. Po wyjściu z wojska był dzierżawcą wsi Bobiowniki, w Krakowskiem, a następnie został kasyerem fabryk rządowych przy zakładach amunicyjnych w Parszowie, gdzie umarł w 1840 r., pozostawiwszy z Praksedy Sułeckiej czworo dzieci. Sylwestra-Henryka, ur. 1824 r. w Warszawie, Wiktora, Stanisława i Walentego-Józefa, ur. 1834 r. 

Paweł, syn Dawida, ur. 1793 r. w Żebrach, wszedł 1809 r. do 9-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. awansował na podporucznika; przeznaczony w 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, w 1819 r wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

Po powyższym Walentym pochodzący: Jan, syn Józefa, 1838 r.; Wiktoryn, dziedzic dóbr Łączyn Stary, w pow. przasnyskim, syn Kajetana i Joanny Bromirskiej, i Marceli, syn Antoniego, 1839 roku; Walenty, syn Jana, podoficer wojsk rosyjskich, 1842 roku; Adam, syn Wojciecha, 1842 r.; Karol, syn Bartłomieja, 1844 r., oraz Feliks, Józef i Adam, synowie Jana, w 1856 r, wylegitymowani w Królestwie. 

Antoni, syn Jacka, skarbnik nurski 1746 r., pozostawił syna Franciszka, komornika ziemskiego ciechanowskiego, który w 1766 roku nabył części Ostaszewa Wielkiego Woli Czerznie; jego syn Wojciech, żonaty z Elżbietą Mieszkowską, miał synów: Michała i Józefa, urzędników w Warszawie, i Tomasza z synem Janem, wylegitymowanych w Królestwie 1841 roku. 

Michał, syn Wojciecha, ur. 1802 r. w Spiżach, w obwodzie pułtuskim, postąpił 1820 r. do 1 pułku piechoty liniowej i w 1828 r. awansował na podporucznika; porucznik 1830 r. w 2 pułku piechoty liniowej, został 1831 roku kapitanem w 16 pułku piechoty liniowej. Po wyjściu z wojska wstąpił do policyi i był adjunktem w II-gim cyrkule; umarł 1856 roku w Warszawie, pozostawiwszy żonę z pięciorgiem nieletnich dzieci (Ks. Wojskowe). 

Oprócz powyższych. Jan, Szymon i Wojciech, synowie Joba, 1667 r. Fabian, Jan, Paweł, Wacław i Wojciech, elektorowie 1669 r. z ziemi ciechanowskiej. Po Gacprze synowie: Kazimierz, Sebastyan, Stanisław i Tomasz 1669 r. Jan, żonaty z Katarzyną Błędowską, miał synów: Jana, Kazimierza, Tomasza, Władysława i Wojciecha 1684 r. Antoni, Adam, Józef, Michał, Stanisław i Walenty z ziemią ciechanowską, Adam, Gabryel, Jakób, Jan, Paweł i Wojciech z ziemią zakroczymską podpisali elekcye 1697 roku. 

Marcin, podstoli czerniechowski 1736 r., żonaty z Teresą Dembińską, miał syna Józefa, burgrabiego zakroczymskiego 1766 roku. Antoni z wojew. płockiego i Jan z ziemi nurskiej elektorowie 1764 r.

Kajetan, sędzia grodzki zakroczymski 1770 roku. Mikołaj, starosta wilczkowski 1771 roku. Mikołaj, podwojewodzy ciechanowski, miał synów: Euzebiusza, Ignacego i Romana 1776 roku. Hipolitrskarbnik zawskrzyński 1776 r., żonaty z Teresą Abramowiczówną, Michał, podwojewodzy wyszogrodzki 1776 r., komornik ziemski zakroczymski 1788 r. Antoni, wojski przasnyski 1778 r. Maurycy-Maciej, komornik zakroczymski 1783 r. 

Nereusz, dziedzic Przybojewa, szambelan królewski, poseł na sejm czteroletni 1788 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r., żonaty z Joanną Miszewską, sędzianką ziemską wyszogrodzką, miał syna Józefa, po którym z N. Modzelewskiej syn Ludwik ur. 1824 r. 

Tomasz, kanonik chełmski i warszawski 1778 r., oficyał warszawski, proboszcz garwoliński 1789 r., opat oborski 1793 r., biskup płocki 1813 r., senator Królestwa 1815 r., um. 1817 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Ciechanowskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Z osiedlonych w Wielkopolsce. Mikołaj, dziedzic dóbr Marnoty, pod Pleszowem, elektor 1697 roku z wojew. poznańskiego, ożeniony z Anną Mańkowską, miał synów, Jana i Michała 1701 roku. Aleksander z wojew. inowrocławskiego i N. z wojew. poznańskiego 1733 r. elektorowie. Piotr, dziedzic dóbr Młodawsko, dostał w 1785 roku prawem emfiteutycznem królewszczyznę Buczniowce. 

Feliks, syn Pawła i Maryanny Rogalińskiej, ur. 1807 r. w Woli Młockiej, w obwodzie płockim, wszedł 1825 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1831 r. został podporucznikiem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Walenty, syn Tomasza i Petroneli Ruszkowskiej, ur. 1783 r. w Kęsach, w pow. pułtuskim, postąpił 1800 roku do ułanów wojska pruskiego; w 1806 r. przeszedł do 6 pułku ułanów wojsk Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeznaczony do 2 pułku strzelców konnych, 1818 r. awansował na podporucznika iw 1824 przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi, i za waleczność dostał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Z osiedlonych na Ukrainie. Stanisław, Jan i Pantaleon, synowie Bazylego, i 18-tu innych zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1810 roku. 

Linia na Podolu. Wawrzyniec, dziedzic dóbr Morawce, w ziemi ciechanowskiej 1769 r., miał syna Adama, porucznika kawaleryi narodowej 1787 r., po którym syn Eliasz zaślubił N. Staniszewską i z niej pozostawił syna Adama, dziedzica dóbr Pyszki, na Podolu, żonatego z Maryą Żurakowską, z której córki, Helena, Marya i synowie, Adam i Kazimierz. Z tej linii Spirydyon, ur. 1797 roku, syn Michała i Wiktoryi Czarnowskiej, autor i zbieracz podań ludu 1854 r., dziedzic Myszorówki i Awortyn, miał córkę Maryę (Żychl.).

Eustachy, syn Mikołaja i Wiktoryi, ur. 1800 r. w Antonowie, w gub. podolskiej, wszedł 1821 r. do 2 pułku ułanów i w 1830 r. postąpił na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

OSTASZEWSKI h. RADWAN. Szymon, miecznik różański, i Józef, namiestnik chorągwi pow. różańskiego, podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

de OSTASZEWSKI h. OSTOJA odm. Odmiana herbu - tarcza w poprzek rozdzielona na dwa pola, górne niebieskie, dolne czerwone; w koronie pięć piór strusich, pierwsze, trzecie i piąte żółte, drugie niebieskie, czwarte czerwone. 

Michał, nobilitowany 1775 r., otrzymał zatwierdzenie szlachectwa w Galicyi 1785 r.; z jego potomków, Józef w 1817 r., Kazimierz w 1818 r., członkowie Stanów, i Telesfor 1829 r. wylegitymowani w Galicyi. 

OSTASZEWSKI. Franciszek, burmistrz m. Krośniewic, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r. 

OSTASZKIEWICZ h. LELIWA. Jakób z pow. bracławskim 1674 r. podpisał elekcyę. Bohdan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. N. N. mieli 1775 roku sprawę z Gizbertem w ziemstwie oszmiańskiem (Vol. Leg.). 

OSTECKI. Antoni podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. inowrocławskiem. 

OSTEMBERGER. Jerzy, typograf królewski, otrzymał 1590 r. prawo drukowania ksiąg wszystkich (Metr. Kor.). 

OSTEN v. von der OSTEN h. OSTEN. Baronowie i szlachta. Herb- tarcza w podłuż przedzielona: w polu prawem błękitnem trzy potoki złote, w lewem czerwonem polu klucz srebrny do góry zębami w lewo; w koronie nad hełmem między skrzydłami dwa klucze ukośnie skrzyżowane. 

Znakomita niemiecka rodzina, niektóre jej linie biorą przydomek Sacken. Wilhelm, pułkownik wojsk koronnych 1659 roku. Franciszek, Idzi i Jan podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem. Jakób-Franciszek, pułkownik 1736 r., Gerard, major 1748 r. wojsk koronnych. Bar. Krystyn-Fryderyk, major 1767 r. wojsk koronnych. Ulryk, generał-major wojsk koronnych 1768 r. Po Ferdynandzie z żony Barbary synowie: Fryderyk, kapitan wojsk koronnych 1769 r., Gotard, Karol, Krzysztof, Ferdynand i Otto. Wilhelm, podpułkownik 1769 r., Werner-Heronim, major 1770 r., podpułkownik 1772 r. wojsk koronnych. Baron Otto-Jerzy 1773 r. i Franciszek 1788 r. szambelani Stanisława Augusta (Sigil., Kancl.). 

von OSTEN h. OSTEN II. Hrabiowie. Herb-tarcza przedzielona na cztery pola: w pierwszem i czwartem dawny herb rodziny, w drugiem i trzeciem błękitnych po dwie trąby myśliwskie zwrócone otworami w górę; nad tern wszystkiem odcięta trzecia część tarczy od góry, na której w polu błękitnem orzeł biały polski. Nad tarczą trzy hełmy, środkowy dawny rodowy, nad bocznemi po dwie trąby myśliwskie zwrócone ku sobie barkami, na których po pięć piór strusich. 

Adolf-Sygfryd ab Osten, szambelan króla duńskiego i legat przy dworze polskim, kawaler orderów św. Stanisława i Aleksandra Newskiego, otrzymał 1768 r. tytuł hrabiowski od Stanisława Augusta i dodatek do herbu przodków orła polskiego (Kancl.). 

Baron Karol-Gustaw 1801 r., Fabian, syn Wilhelma, generał infanteryi 1821 r., i Dymitr, syn Jerofieja, generał kawaleryi 1855 r. otrzymali tytuł hrabiowski w Rosyi. 

von der OSTEN-SAKEN h. OSTEN-SAKEN. Książęta. Herb - tarcza przedzielona na cztery pola z tarczą małą w pośrodku, na której herb hrabiowski, nad tą tarczą mitra książęca; w polach I i IV srebrnych orzeł jednogłowy czarny, w II i III polach czerwonych dwa lwy białe z wywieszonemi językami, w polu II w prawą, a w polu III w lewą stronę tarczy zwrócone. 

Karol von der Osten-Saken otrzymał 1763 r. tytuł hrabiowski państwa rzymskiego, a w 1786 r. tytuł książęcy od Fryderyka-Wilhelma III, króla pruskiego, i w 1797 r. jako rzeczywisty tajny radca tytuł hrabiowski w Rosyi. Hr. Fabian, syn Wilhelma, generał-feldmarszałek w 1832 r. dostał tytuł książęcy w Rosyi. 

OSTERSEN. Krzysztof, kapitan wojsk królewskich 1670 r., pozwany o poczynione szkody (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSTOJA h. OSTOJA. Nazwa herbu, którą jednak niektórzy członkowie tego rodu brali jeszcze w końcu XV stolecia za nazwisko; głównie zamieszkiwali w ziemi łomżyńskiej. 

OSTOJKO v. OSTEJKO v. OSTEJKOWICZ. Stara żmudzka rodzina. Andrzej, bojar towiański, dostawiał jednego konia na wyprawy wojenne, a Sławuta, bojar wołkowyski, osobiście stawał na wojnę 1528 roku (Metr. Litew.). 

Jarosz, generał (woźny) upicki 1650 r., sprzedał Platerom swe majątki Podkowszczyznę i Rundziszki 1660 r., na Litwie. 

OSTOJSKI h. OSTOJA. W Wielkopolsce i ziemi chełmskiej. Mikołaj, dziedzic na Rzewuskach 1562 r. Feliks, burgrabia grodzki łęczycki 1565 r Feliks, dziedzic dóbr Sewcze Nadolne 1572 roku. Mikołaj, dziedzic Miklusze 1590 roku, żonaty z Katarzyną Plewczanką.

Stanisław, syn Jerzego z Ostoi, ustąpił części Ostoje synowi swemu Piotrowi 1624 r. Andrzej, Marcin, Stanisław i Walenty 1648 r., a Jan, Michał i Stefan 1697 r. podpisali elekcye z ziemią chełmską. 

Andrzej, Grzegorz, Marcin i Wojciech 1729 r. Józef, syn Andrzeja, wnuk Macieja, nabył 1743 r. części Domaniny; Stefan, syn Józefa i Maryanny, ochrzczony 1733 roku w par. Ułan, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 roku. 

Maciej, syn Andrzeja, nabył 1699 r. części Domaniny-Kępki, i z żony Doroty Olszewskiej miał syna Antoniego, ochrzczonego 1700 roku w par. Ułan; Tomasz, syn Antoniego i Eufrozyny, ochrzczony 1752 r. w par. Ułan, wylegitymował się w Galicyi 1803 r. 

Paweł, syn Józefa i Heleny, ustąpił 1752 roku części dóbr Izdebki-Błażeje i Kośmy bratu swemu rodzonemu Janowi; Tomasz, syn Jana i Maryanny, ochrzczony 1754 r. w par. Zbuczyn, wylegitymował się w Galicyi 1804 r.; Mateusz, drugi syn Jana, ochrzczony 1749 r. w Zbuczynie, zaślubił Teresę Izdebską i z niej miał syna Jana z Dukli, ochrzczonego 1779 roku w Zbuczynie, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Paweł, syn Stanisława, ustąpił 1771 r. części dóbr Domaniny-Kępki córce swej Barbarze; Józef, syn Pawła i Maryanny, ochrzczony 1757 roku w par. Ułan, wylegitymował się w Galicyi 1803 r. 

Józef, syn Grzegorza, nabył 1773 r. części wsi Ostoje, i z 1-ej żony Maryanny Thorzewskiej pozostawił syna Szymona, ochrzczonego 1758 roku, az2-iej żony Agnieszki synów: Jana, 1733 r., Józefata-Michała, 1775 roku i Walentego, 1778 r. ochrzczonych w Zbuczynie, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. 

Jan, syn Kazimierza, sprzedał części Izdebki-Ostoje 1777 r. Janowi, synowi Adama Ostojskiego; Karol, syn Jana i Małgorzaty, ochrzczony 1769 r. w Zbuczynie, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Po Janie, który kupił w 1749 roku majątek Życin od Hiroszów, syn Tomasz, żonaty z Agnieszką Izdebską, miał syna Wawrzyńca, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.; Wawrzyniec w 1858 r. był dziedzicem części wsi Wesółka, w pow. siedleckim. 

OSTOLSKI. Jan i Wawrzyniec, posesorowie sołectwa we wsi Wełcza 1544 r. (Metr. Kor.). 

OSTOWIECKI h. JASIEŃCZYK. Michała pod 1693 r. cytuje Niesiecki. 

OSTOWSKI. Piszą się z Ostowa. Po Feliksie córki, Anna, Ludwika i synowie, Andrzej i Mikołaj 1546 roku. Po Wincentym, dziedzicu części dóbr Strzygi, synowie: Jan, Łukasz i Szymon, dziedzice Strzygi i Ostowa 1546 r. (Ks. Gr. Przedeckie).

OSTRAŃSKI v. OSTRASKI. Mikołaj otrzymał konsens 1511 r. na wykup wójtostwa inowłodzkiego, a w 1512 r. miał wójtostwo we wsi Rzeczyca. Piotr, posesor wójtostwa inowłodzkiego 1521 r. (Metr. Kor.). 

OSTRASZEWSKI. Jan, woźny-generał wojew. wołyńskiego 1672 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSTRASZKIEWICZ. Na Litwie; z nich Ambroży podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

OSTREJKO h. DROGOSŁAW. Dawna biało-ruska rodzina. Aleksy, bojar mścisławski, i Zdeńko, bojar nowogrodzki, osobiście winni byli stawać na wyprawy wojenne 1528 r. (Metr. Litew.). Aleksander, wojski mścisławski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Smoleńskiem. Michał-Antoni ze Żmudzią, a Jan z wojew. nowogrodzkiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

N., pisarz ziemski smoleński 1724 r. N., chorąży smoleński, z wojew. wileńskiem, i N., podstoli, sędzia kapturowy i poseł wojew. mścisławskiego, z wojew. mścisławskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Józef, podstoli mścisławski 1775 r. 

Leopold, Ignacy, Antoni i Jan z potomstwem, synowie Bonifacego, wnukowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

OSTRIJEWSKI. Byli na Wołyniu, a dziedziczyli na majątku Ostrijewie; z nich Michał z inną szlachtą wołyńską złożył przysięgę na wierność Koronie 1569 r. (Metr. Litew.). 

OSTROGÓRSKI. Andrzej, towarzysz pancerny 1669 r. Jan i Zofia 1672 r.; po Janie syn Jan, dziedzic Szarzyna 1693 roku, miał synów, Franciszka, żonatego z Elżbietą Bełchacką, Jana, Macieja i Stanisława 1724 r. Marcin, cześnik wendeński, komisarz 1775 r. do osądzenia sprawy, żonaty z Salomeą Machnicką. Jan, podporucznik wojsk koronnych 1790 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Vol. Legum). 

OSTROGRADZKI. Grzegorz otrzymał 1771 roku rangę porucznika w wojsku koronnem (Sigil.). 

OSTROGSKI h. WŁASNEGO. Książęta. Herb-w polu błękitnem półksiężyc złoty rogami w górę, nad nim gwiazda, nad którą pół pierścienia ze strzałą srebrną bez opierzenia na barku; nad tarczą płaszcz i mitra książęca. 

Senatorowie w rodzinie. Konstanty, hetman wielki litewski 1497 r., kasztelan wileński 1511 r., wojewoda trocki 1522 r. Wasil-Konstanty, wojewoda kijowski 1559 r. Janusz, wojewoda wołyński 1585 r., kasztelan krakowski 1593 r. Aleksander, wojewoda wołyński 1593 r., um. 1603 roku.

Dominik - Władysław, wojewoda sandomierski 1645 roku, a krakowski 1651 roku. 

Podług ostatnich badań mają pochodzić z linii książąt Pińsko - Turowskich, a nazwisko wzięli od m. Ostroga, w gub. wołyńskiej. Pierwszym historycznie znanym jest Danił, występujący 1366 r., żonaty z Wasilisą, z której miał córkę Anastazyę za Witowdem kn. Hlińskim i synów: Aleksego, Dymitra, Fedora i Michała, z których Dymitr i Michał zginęli 1399 r. nad Worskłą. 

Kn. Fedor, dziedzic na Ostrogu, nabył 1385 r. Brodowo, aw 1386 r. otrzymał włości Korzec, Zasław, Chłopatyn, Krestowicze, Krasne, Krupa i potwierdzenie dziedzictwa Ostroga; namiestnik łucki 1386 r., z żony Agafii (Czuryłówny) pozostawił trzech synów: Andruszkę, dziedzica Tuczapy, który w 1434 roku dostał od króla 100 grzywien, Daszka, uczestniczącego w wyprawie 1418 r., i Wasila. 

Kn. Wasil, namiestnik turowski 1446 r„ otrzymał dwór Ostaszyn, i z żony Agafii miał córkę Agrypinę, 1v. za Iwanem Kgojcewiczem, 2v. za Michałem Nacowiczem, 3v. za Wojciechem Kłoczką, i dwóch synów, Iwana i Juriego, z których Jurij otrzymał Zasław i jest protoplastą ks. Zasławskich. 

Kn. Iwan nabył 1463 r. Koniuchy, Ozierany i Kopotów, i w 1465 r. Dołotcze, a drogą zamiany został właścicielem dóbr Holcze; z żony N. Iwanówny pozostawił córkę Marynę za kn. Andrzejem Sanguszkowiczem i dwóch synów, Michała i Konstantego, z których Michał, starosta łucki i marszałek ziemi wołyńskiej 1500 r., um. bezpotomnie. 

Kn. Konstanty, dziedzic dóbr Romanów i Szeple, otrzymał 1496 r. przywilej na Wzdołbiec i Hlińsko; hetman wielki litewski 1497 r., starosta bracławski, zwinogrodzki i Winnicki, dostał 1498 r. przywilej na założenie m. Dubna; w bitwie nad Wiedroszą został wziętym do niewoli, gdzie przebywał do 1507 r.; po powrocie do kraju starosta łucki i marszałek ziemi wołyńskiej, dzielny rycerz, wiele przyczynił się do zwycięstwa nad Orszą i otrzymał 1507 roku przywilej na Cudnów, w pow. kijowskim; kasztelan wileński 1511 roku, otrzymał dobra Stepań, Zołotyjów, Podolany, Horbatów, Horodec, Tutowicze i Luchczę; w 1512 r. pobił Tatarów pod Wiśniowcem, a w 1514 r. Moskwę pod Orszą i w nagrodę zasług otrzymał przywilej na Dorohobuż, a w 1518 r. dobra Kotłów i Raznicze; wojewoda trocki 1522 r., nabył dobra Teplen, Wołkoszówi Zniesień; w 1529 r. wojewoda otrzymał potwierdzenie na założenie miasta w Czernihowie i przywilej na jarmarki w Satyjowie. 

Kn. Konstanty miał dwie żony, Tatiannę kn. Holszańską, zm. 1522 r., z niej syn Ilia (Eliasz) i Aleksandrę Semenównę kn. Słucką, z której syn Wasil-Konstanty i córka Zofia. 

Kn. Ilia, dziedzic dóbr Stepania, Satyjowa i Chłopatyna, otrzymał 1522 r. przywilej na dobra Bracław, Winnicę i Zwinogród, które ma dostać po śmierci ojca, iw 1530 roku został starostą bracławskim i Winnickim; w 1538 r. zaślubił Beatę, przybraną córkę Andrzeja Kościeleckiego, podskarbiego koronnego, i z niej pozostawił córkę Elżbietę (Halszkę), która otrzymała Połonne, Krasiłów i Cudnów; kn. Beata 2v. zaślubiła Olbrachta Łaskiego, wojewodę sieradzkiego, a córka wydana za kn. Dymitra Fedorowicza Sanguszkę, który wkrótce został zabity przez krewnych swej żony, wyszła z polecenia króla za Łukasza hr. z Górki, wojewodę brzesko-kujawskiego, wbrew woli matki, która nie chciała oddać córki mężowi i nawet wydała ją za kn. Semena Juriewicza Słuckiego, o co był długi i skandaliczny proces z Łukaszem Górką, który porwał żonę i więził ją na zamku w Szamotułach. 

Kn. Wasil-Konstanty, dziedzic Ostroga, Dubna, Krzyża, Łysogóry, Powężowa, Śmiglna, Drohobuza, Zdzięcioła, Krupy, Zdołbicy i innych, starosta włodzimierski 1550 roku i marszałek ziemi wołyńskiej, starosta łucki 1556 r., wojewoda kijowski i starosta włodzimierski 1559 r., dzierżawca woniaczyński, ustąpił 1597 roku dobra Piątek, Januszpol i Krasnopole synom swoim, Aleksandrowi i Januszowi, i um. 1608 r., pozostawiwszy z żony Zofii z Tarnowa, córki Jana, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, dwie córki, Elżbietę za Janem Kiszką, krajczym litewskim, Katarzynę, żonę Krzysztofa ks. Radziwiłła, hetmana polnego litewskiego i czterech synów: Aleksandra, Dominika-Władysława, Janusza i Konstantego. 

Ks. Aleksander, dziedzic Ostropolszczyzny i Rześniówki, wojewoda wołyński 1593 r., żonaty z Anną ze Sztembergu Kostczanką, córką Jana, wojewody sandomierskiego, umarł 1603 r. i miał córki: Annę-Aloizę, żonę Jana Chodkiewicza, wojewody wileńskiego, Katarzynę za Tomaszem Zamoyskim, wojewodą kijowskim, Zofię, żonę Stanisława Lubomirskiego, starosty sandeckiego, i synów: Aleksandra, Janusza, Konstantego, który odznaczył się w bitwie z Tatarami pod Tarnopolem, Krzysztofa i Bazylego, zmarłych młodo. 

Ks. Dominik-Władysław, dziedzic na Ostrogu, wojewodzie kijowski, elektor 1632 roku z wojew. sandomierskiego, koniuszy koronny 1638 roku, wojewoda sandomierski 1645 roku, starosta łucki, jako książę na Ostrogu i Zasławiu, hrabia na Tarnowie, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem; wojewoda krakowski 1651 r., pułkownik i rotmistrz wojsk koronnych, starosta przemyślski, miał dwie żony, Zofię - Prudencyę z Bobrku i Katarzynę z Sobieszyna, i z 1-ej żony pozostawił córkę Teofilę i syna Janusza-Aleksandra. 

Ks. Janusz, dziedzic Starokonstantynowa, Szulżyniec, Tarnopola i Połonnego, krajczy litewski 1580 r., wojewoda wołyński 1585 r., miał być wojewodą podolskim; 1593 roku kasztelan krakowski, starosta białocerkiewrski, bohusławski, czerkaski, kaniowski, włodzimierski i pereasławski 1615 r., otrzymał 1609 r. pozwolenie utworzenia z dóbr swoich ordynacyi Ostrogskiej; miał żony: Zuzannę Seredi, Węgierkę, z niej córki, Eleonora i Eufrozyna, Katarzynę Lubomirską, kasztelankę małogoseką, i Teofilę ze Szczekarzowic Tarłównę, kasztelankę sandomierską, z której syn Jan-Włodzimierz um. dzieckiem. 

Ks. Eleonora, dziedziczka kilku włości, wyszła 1v. za Heronima Jazłowieckiego, wojewodę podolskiego, zmarłego 1607 r., poślubiła powtórnie Jana ks. Radziwiłła, kasztelana trockiego, lecz zmarła bezpotomnie 

Ks. Eufrozyna, dziedziczka utworzonej ordynacyi, zaślubiła Aleksandra ks. Zasławskiego, wojewodę kijowskiego, i jej synowie odziedziczyli ordynacyę. 

Ks. Konstanty, ostatni syn kn. Wasila Konstantego, dziedzic Międzyrzecza, Tarnopola, Petrykowa i Dubna, deputat na sejm 1578 r., krajczy litewski 1579 r., starosta włodzimierski, podczaszy litewski 1588 r. żonaty z Aleksandrą Tyszkiewiczówną, córką Bazylego, umarł bezpotomnie, a wdowa wyszła za Mikołaja Jazłowieckiego (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon., Wolff, Powiat Starokonstantynowski). 

OSTROŁĘCKI h. CIOŁEK. O tej rodzinie pisałem pod Ciołkami, tu wspomnę tylko o tych jej członkach, którzy mieli nazwisko Ostrołęcki. Jan 1488 r. w ziemi łomżyńskiej. Jan w wojew. Sandomierskiem, dziedzic dóbr Jankowie 1543 roku; jego córka Ewa za Sobkiem, starostą warszawskim. Wigand z Ostrołęki, kasztelan czerski 1431 r. Paweł z Wymysłowa 1552 r. Anna, dziedziczka części Ostrołęki, w ziemi czerskiej 1564 roku. Zygmunt, posesor części Maciejowic 1590 r., żonaty z Anną Marchocką. 

Stanisław, syn Wacława, 1621 r. Maciej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel., Zap. Tryb. Piotrk.). 

OSTROŁĘCKI v. BOGUSŁAWSKI h. GOZDAWA. Piotr, dziedzic części Bogusławie 1551 r„ w po w. radomskim. (Ks. Poborowe). 

OSTROMĘCKI h. POMIAN. Pisano ich także Ostromiecki i Ostromięcki. Niesiecki znał jedną tylko rodzinę tego nazwiska, która już za czasów krzyżackich, osiedliwszy się w Prusach Zachodnich, dość tam była zamożną; lecz istnieje jeszcze druga rodzina tego nazwiska i herbu, odwiecznie w wojew. brzesko-litewskiem dziedzicząca, a jak się zdaje pochodzenia ruskiego; są też i byli Ostromieccy w ziemi czerskiej i w Sieradzkiem, lecz nie wiem, czy ci stanowią odrębną rodzinę, czy też jedną z pruską. 

Z osiedlonych w Prusach. Jan, dziedzic Pawłowic 1576 r., żonaty z Feliksą Gierkowską, wojownik przeciw Moskwie, w czasie oblężenia Pskowa w 1582 r. urządził pewien rodzaj machiny piekielnej w żelaznej skrzynce, a mającej 12 rur mocno nabitych; otworzenie skrzynki sprawiało wybuch machiny. Bartłomiej, dziedzic dóbr Pień 1580 r., chorąży chełmiński 1614 r., podpisał ugodę będzińską 1589 r., iw nagrodę zasług wojennych dostał od Stefana Batorego majątek Hadel, w Inflantach, które to nadanie Rzeczpospolita w 1601 r. zatwierdziła. Jakób, dzielny wojownik za Zygmunta III, miał syna Jana, poborcę cła koronnego 1604 r., chorążego chełmińskiego.

Bartłomiej, syn Szymona, 1605 r. Wawrzyniec 1674 r. z wojew. poznańskiem, a Franciszek i Jakób 1697 roku z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Konstanty i Bogumił, synowie Macieja, 1683 r. 

Ludwik z wojew. łęczyckiego, Wawrzyniec z wojew. brzesko-kujawskiego 1733 r. elektorowie. Stefan, dziedzic Jaruntowa, żonaty z Zofią Domaslawską, miał córkę Maryannę za Antonim Sokołowskim 1734 r. Wawrzyniec, łowczy bydgoski 1738 r., a następnie podczaszy, żonaty z Apolonią Niemojewską, pozostawił synów, Floryana, kanonika kruszwickiego 1777 r., i Michała. Michał, burgrabia grodzki piotrkowski 1748 r., podstoli bydgoski 1762 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

Z osiedlonych w wojew. Sieradzkiem i ziemi czerskiej. Samuel, żonaty z Anną N., miał syna Jana 1642 r., po którym z Aleksandry N. syn Wojciech, dziedzic dóbr Cienia Większa, w wojew. Sieradzkiem 1682 r., zaślubił Katarzynę N. i z niej pozostawił syna Antoniego i córkę Annę. 

Antoni, dziedzic dóbr Cieni Większej 1716 r., żonaty z Rozalią Klichowską, pozostawił synów: Jakóba, Jana, Michała, Wawrzyńca i Karola. 

Po Jakóbie, synu Antoniego i Rozalii Klichowskiej, z żony Salomei N. syn Ignacy-Jan, ochrzczony 1766 r. w par. Krzepczów, dziedzic części dóbr Cienia Większa, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Jan, elektor 1764 roku z wojew. sieradzkiego, skarbnik rzeczycki 1769 r., miał dwie żony, Ewę Baranowską, z niej córki, Anna i Bogumiła, i Joannę Bielawską, 2v. za Mikołajem Siemińskim, z której córki, Domicela, Magdalena i syn Adam, żonaty z Katarzyną Kaliszówną, zapisał 1792 r. żonie dożywocie. 

Michał, syn Antoniego i Klichowskiej, dziedzic części Kobyłki Wielki, w wojew. Sieradzkiem 1763 r., burgrabia grodzki i sędzia kapturowy ziemi sieradzkiej 1764r., dziedzic wsi Bankowa, komornik ziemski czerski 1783 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r., żonaty z Maryanną Bielawską, ustąpił 1791 r. części Michałów Dolny, Bończa Większa i Mała i Rudawica bratu Karolowi. 

Karol, ostatni syn Antoniego i Klichowskiej, dziedzic części Michałowa, Bończy i Rudawicy, żonaty z Franciszką Boniecką 1775 r., miał syna Andrzeja, sędziego Trybunału w Siedlcach, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synem Romanem, sędzią apelacyjnym, urodzonym z Maryanny Łochowskiej. Z tej linii. Jan, dziedzic wsi Tarnowa Wola, w gub. mazowieckiej, Wincenty, Józef i Stanisław, synowie Adama, w 1840 roku, i Antoni, syn Leona i Korneli Puchała, w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie (Ks. Gr. Czerskie, Piotrkowskie i Sieradzkie). 

Osiedleni już w początkach XVI stolecia w wojew. brzesko-litewskiem pisali się Ostromiecki v. Ostromięcki. Jan Ostromeckow, ziemianin brześciański, dostarczał na potrzeby wojenne jednego zbrojnego z swych posiadłości 1528 r. (Metr. Litew.). Ofanas 1648 r., a Józef, Samuel, Stefan i Teodor 1697 r. podpisali elekcye z wojew. brzesko-litewskiem.

Konstanty, syn Kacpra, marszałek szlachty pow. sokolskiego 1844-1855 r. Adolf, syn Łukasza, sędzia pow. prużańskiego 1845 r. Ksawery, syn Tomasza, i Mikołaj, syn Jana, w 1833 i 1835 r.; Waleryan, syn Ksawerego, z synami: Waleryanem, Ignacym, Michałem, Aleksandrem i Konstantym 1849 roku; Stefan, syn Aleksandra, z synami: Stefanem, Janem i Władysławem, Józef i Stefan, synowie Jana, 1852 r., a Kalikst, syn Juliana, 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

OSTROPOLSKI h. NAŁĘCZ. Jan i Anna 1653 r. prowadzili sprawę w Trybunale lubelskim. Tomasz z wojew. podlaskiem 1697 r. podpisał elekcyę. Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

OSTRORÓG h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Dzierżek Grochola, kasztelan santocki 1383 r. Sędziwój, kasztelan nakielski 1383 r. Mikołaj, kasztelan starogrodzki 1385 r. Sędziwój, wojewoda poznański 1410 r., um. 1439 r. Dobrogost, kasztelan kamieński 1436 r. Stanisław, kasztelan międzyrzecki 1448 r., gnieźnieński 1450 r., poznański 1453 r., wojewoda kaliski 1454 r., a poznański 1475 roku. Jan, kasztelan międzyrzecki 1456 r., poznański 1479 r., wojewoda poznański 1500 r. Jan, kasztelan gnieźnieński 1462 r. Stanisław, kasztelan kaliski 1512-1518 r. Wacław, kasztelan kaliski 1519 r. Stanisław, kasztelan międzyrzecki 1548 r., wojewoda kaliski 1568 r. Stanisław, kasztelan międzyrzecki 1570-1579 r. Jan, kasztelan poznański 1600 r., wojewoda poznański 1611 r., um. 1622 r. Mikołaj, kasztelan bełski 1600 r. Sędziwój, kasztelan międzyrzecki 1621 r. Józef-Kajetan, kasztelan zakroczymski 1748 r. Makary, kasztelan kamieński 1784 r. Tymoteusz, biskup smoleński 1790 r., poznański 1806 r., arcybiskup gnieźnieńński 1821 r. Augustyn, senator kasztelan 1808 r., a potem wojewoda Księstwa. 

Jedna z najdawniejszych naszych rodzin senatorskich, niewiadomo do której gałęzi rodu Nałęczan należy, lecz to nie ulega wątpliwości, że jest jednego pochodzenia z wygasłą rodziną Szamotulskich, z których jeden, jak się zdaje, w końcu XII stolecia, czy to dziedzictwem, czy też przez nabycie, posiadając obszerny majątek Ostroróg, od niego według ówczesnego zwyczaju nazwał się Ostrorogiem; jego też potomkowie pisali się stale z Szamotuł i długo nosili cechowe imię tej gałęzi Nałęczan, Dobrogost. 

Tomasz, kasztelan poznański z synem Tomisławem, podczaszym poznańskim, i tego syn Sędziwój, zostali uwięzieni i okuci w kajdany w 1249 r. od Przemysława ks. Wielkopolskiego jako oskarżeni, że spiskują przeciw niemu, i mieli ważny udział z Zarembami i panami swego rodu w morderstwie króla Przemysława I; a po śmierci króla Ludwika jako stronnicy dawnego porządku rzeczy i władztwa Piastów, stanąwszy po stronie księcia mazowieckiego Ziemowita, nietylko czynny wzięli udział, ale nawet byli jednymi z przywódców w tej walce, która lat kilka zakłócała monarchię (1383-1385 r.), a znaną jest w dziejach pod nazwą wojny Nałęczan z Grzymalitami.

Przewrót polityczny zasadniczych idei państwa z wstąpieniem na tron Jagiełły, zgubny dla większej części możnych zapiastowskich rodzin, nie był takim dla Ostrorogów; już Mikołaj Rej dał o nich słuszne zdanie, że na wszystko ostro baczyli: na swą poczciwość, powinność i bojaźń pańską. Chwilowo wprawdzie pierwszeństwo wydzierali im Górkowie potęgą majątkową, a Czarnkowscy powagą znaczenia i odwieczną starożytnością swego domu, lecz Ostrorogowie wprędce odzyskiwali przewagę, tern więcej, że ją opierali na silnej potędze moralnej i niepospolitem wykształceniu; opinia o ich dziedzicznym rozumie była powszechną, a odnoszono ją do tak dawna, że utrzymywano, że był czas, gdy na całym obszarze Polski tylko trzy biblie można było znaleźć: u króla i arcybiskupa i w domu Ostrorogów; reformacya znalazła także w nich poparcie, i pierwsi z magnatów naszych przystąpili do niej, wahali się tylko z wyborem wyznania, a wybrali mniej więcej narodowe, bo Czeskie (braci Czeskich); nadto dodały im powagi w kraju dwa obce zaszczyty, jakie otrzymali w tej epoce, hrabstwo państwa rzymskiego, pozyskał je Wacław, kasztelan kaliski 1518 r., i order św. Michała, którym ozdobiony został Jakób, starosta wielkopolski, mąż niepospolitej nauki. 

W 1632 r. wygasła główna gałąź tego domu, dziedzicząca na Ostrorogu i ten majątek, gniazdo rodziny, przeszedł w obce ręce, a z nim upadła i odwieczna świetność tej rodziny; wprawdzie podtrzymywał ją kilkanaście lat jeszcze Mikołaj, podczaszy wielki koronny, zm. 1652 r., lecz chociaż zostało po nim dość liczne potomstwo, nietylko nie wyrównało przodkom ani majątkiem, ani zdolnościami, lecz nawet zeszło wkrótce do rzędu wioskowej szlachty. 

Z tej linii Ostrorogów Adam, Marcin, Aleksander i Izydor, synowie Józefa-Kajetana, kasztelana zakroczymskiego, otrzymali godność hrabiowską austryjacką w 1783 r., a przyznanie tej godności w Królestwie Józef w 1824 r., a w 1844 r. Leopold, syn Andrzeja, a wnuk Marcina, ze swą matką Rozalią z Głogowskich. 

Wszyscy przecież Ostrorogowie, nawet w wieku XVII-m, tyle nieprzyjaznym u nas tytułom honorowym, pisali się hrabiami, a z ich linij jedna w XIV i XV stoleciach pisała się od majątku z Pakości, druga w XVI i XVII brała nazwisko Lwowski od swego dziedzictwa miasta Lwówka, w Wielkopolsce, lecz obie te linie zgasły. Z niemiecka pisano ich Scharfenort i sami brali niekiedy to nazwisko w swych stosunkach zagranicznych; groby familijne tej rodziny znajdowały się w kościele parafialnym w Ostrorogu, lecz przy restauracyi tej świątyni w połowie XIX wieku zniszczone zostały. 

Władysław Łokietek, karząc Nałęczan, a głównie Ostrorogów za udział w zabójstwie króla Przemysława I, miał im odjąć wiele z prawa szlachectwa, tak naprzykład, zabronił używać koloru czerwonego odzieży, stawać w jednym szeregu z inną szlachtą do boju i wreszcie posiadać urzędy i dostojności; te wszystkie jednak przywileje powrócił im król Kazimierz Wielki po wyprawie na Ruś, wynagradzając męstwo w tej wojnie okazane. Wprawdzie niektórzy z historyków zarzucają wiarogodności tej trądycyi, jednak fakt musiał mieć miejsce, gdyż to cytują kronikarze bliscy jemu czasem, i nie widzimy też, aby Ostrorogowie w tym właśnie czasie, o którym mówi tradycya (od 1310-1350 r.), posiadali senatorskie dostojności wielkopolskie, które prawie dziedzicznie do owego czasu wskazanego dzierżyli. 

My rozpoczynamy ich procedencyę od Jakóba z Bytynia, piszącego się stale Ostrorogiem 1371 r., który miał czterech synów: Dzierżka, Floryana, proboszcza poznańskiego, Mikołaja, kasztelana starogrodzkiego 1385 r., i Sędziwoja Świdwę z Żydowa, kasztelana nakielskiego 1383 r., męża rycerskiego, który towarzysząc Witoldowi na wyprawę przeciw Tatarom, poległ nad Worskłą 1399 r. 

Dzierżek, zwany Grochola, kasztelan santocki 1383 r., z żony Burnaty miał kilku synów, z których Świętosław żonaty z Wichną N., Stanisław i Tomisław; po Stanisławie, dziedzicu na Kamiennie, Gorzeniu i Prosimiu 1390 r., dwóch synów, Sędziwój i Dobrogost, protoplaści dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź Sędziwoja. Sędziwój, dziedzic Grodziska, wojewoda poznański 1410 r., znakomitość swojego czasu, niepospolity mąż Stanu i wojownik, porzuciwszy dawne tradycye familii oporu władzy monarszej, obrał nową drogę porządku i uległości i tę wskazawszy do naśladowania swym potomkom, ustalił na długi lat przeciąg ich znaczenie; wierny nowej dynastyi, gorliwie służył nietylko Władysławowi Jagielle, lecz i jego synowi Warneńczykowi, którego elekcyę poparł w Wielkopolsce, aby tę dynastyę, a więc i nowy stan rzeczy porządku i jedności narodowej ustalić; w 1419 r. jeździł do Wrocławia na sąd polubowny cesarza między Polską, a Krzyżakami; w 1421 roku ułożył małżeństwo Fryderyka ks. Brandenburgskiego z Jadwigą córką Jagiełły; stróż powagi majestatu był przeciwny małżeństwu króla z Elżbietą Pilecką, a powściągając niebezpieczne dla Unii z Litwą zachcianki Witolda, poruszył całą Wielkopolskę, aby nie przepuścić przez nią posłów cesarza Zygmunta, wiozących koronę królewską dla tegoż Witolda; posłował dwukrotnie do Świdrygiełły, raz z żądaniem oswobodzenia z więzienia Władysława Jagiełły, drugi raz 1431 roku upominając się o Podole, iw obu razach groził wojną z Polską zuchwałemu księciu; w 1438 r. na sejmie w Korczynie głosował za poparciem elekcyi królewicza Kazimierza na królestwo węgierskie i dostał dowództwo nad oddziałem wojska, które to poprzeć miało, nie dopiął jednak zamysłu dla zmienności Czechów. 

Sędziwój, jako wojownik odznaczył się w walkach z Krzyżakami i należał do rady wojennej 1410 roku, na której ułożono plan wojny i do słynnego zwycięstwa pod Grunwaldem, w którem dowodził częścią wojska, a pod Koronowem, sam dowodząc, na głowę pobił Krzyżaków; gdy zaś widział, że wojna przeciąga się dla niedostatku żołnierzy, nakłonił Wielkopolan do pospolitego ruszenia i, stanąwszy na jego czele, zdobył różne zamki, aw 1432 r. w nowej z Krzyżakami wojnie, dowodząc pospolitem ruszeniem wielkopolskiem, dotarł aż do Gdańska; po śmierci Jagiełły, wysłany na czele wojska polskiego dla osadzenia na tronie czeskim królewicza Kazimierza, mężny i szczęśliwy stawiał opór pod miastem Taborem znacznie przewyższającemu go wojsku cesarskiemu. Sędziwój fundował kościół św. Ducha ze szpitalem w swem mieście Lwówku, i jest niezaprzeczenie protoplastą Ostrorogów Lwowskich. 

Wojewoda z niewiadomej nam żony pozostawił córkę Sandkę za Ściborem Zborowskim, wojewodą łęczyckim, i trzech synów: Dobrogosta, Jana, kanonika gnieźnieńskiego, a następnie 1462 r. kasztelana gnieźnieńskiego, i Stanisława, z których Dobrogost i Stanisław są protoplastami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Dobrogosta. Dobrogost, dziedzic Kolna i Lwówka, od którego jego potomstwo pisało się Lioowski, kasztelan kamieński 1436 roku, dzielny wojownik pod Nakłem 1431 r., zginął pod Warną 1444 r. i pozostawił z Anny z Nowego-Miasta kilku synów, których potomstwo jednak wygasło w trzeciem pokoleniu. Wojciech, kasztelan santocki 1580 r. 

Linia Stanisława. Stanisław, dziedzic Grodziska, znakomity mąż stanu, podstoli kaliski 1430 r., starosta brzeski, następnie podkomorzy poznański, kasztelan międzyrzecki 1448 r., gnieźnieński 1450 r., generał wielkopolski, a ostatecznie z kaliskiego wojewoda poznański 1475 r., w czasie nieobecności Władysława III w kraju sprawował władzę namiestniczą w Wielkopolsce; czternaście poselstw odprawił we wszystkich ważniejszych sprawach publicznych i traktowaniach o przymierza z postronnemi mocarstwami, jak z Krzyżakami, królem węgierskim, z którym zawarł przymierze 1474 r., z Litwą i cesarzem; ważny brał udział w 1462 r. delegowany do rozpoznania praw mazowieckich, praw sukcesyi po zmarłych bezpotomnie książętach, które przyznał królom polskim; w 1436 r. wyznaczony do traktowania z Krzyżakami za pośrednictwem legata papieskiego, a gdy zauważał, że ten okazuje się stronnym dla Krzyżaków, oświadczył mu wręcz, że nietylko jego wyroku nie przyjmie, ale mu radzi, aby dał pokój układom i Polskę opuścił; w 1467 r. posłował do Jerzego króla czeskiego dla pogodzenia go z papieżem, o zapewnienie sukcesyi tronu królewiczowi Władysławowi i temu, udającemu się do Czech na państwo, towarzyszył 1471 r.; w 1480 r. posłował do cesarza do zawarcia przymierza przeciw Maciejowi królowi węgierskiemu i ułożeniu małżeństwa królewicza Władysława. W wyprawach wojennych mniej szczęśliwy, był jednym z wodzów w nieszczęśliwej walce z Krzyżakami pod Chojnicami 1454 r.; również nielortunnem było jego naczelnictwo Wielkopolan w wyprawie przeciw księciu Żegańskiemu, kraj pustoszącemu, a do tego stopnia, że nietylko nie ukarał, ale nawet nie powściągnął łupiestwa tego księcia, choć miał na to siłę aż nazbyt dostateczną. 

Stanisław z żony Anny Czyżowskiej miał syna Jana zw. Brodaty, zdolnego prawnika i dyplomatę, z kasztelana międzyrzeckiego, poznańskiego 1479 r., a następnie wojewodę poznańskiego w 1500 roku, który był niezaprzeczenie jednym z najuczciwszych ludzi swojej epoki, a zarazem znakomitym mężem stanu i zacnym obywatelem; należał on do małej liczby tych naszych panów, którzy nietylko że widzieli klęskę dla kraju w zbytnich swobodach stanu szlacheckiego, ale starali się tamę położyć złemu iw swych pismach i na sejmie 1459 roku śmiało odzywał się przeciw tym swobodom i projektował powiększenie praw tronu, podźwignienie włościan, a duchowieństwo chciał odsunąć od rządu krajem i poddać jego majątki pod ciężary publiczne; on też jeden śmiał oponować w 1496 r. uchwałom sejmu piotrkowskiego, uprawniającym przewagę szlachty w Rzeczypospolitej. Używany do wielu poselstw i spraw publicznych, w 1462 r. wyznaczony do rozpoznania praw, jakie do Mazowsza mieli władzcy polscy, przyznał im stanowczo prawo dziedzictwa po zgasłych liniach książęcych; w 1468 roku posłował do papieża z żądaniem potwierdzenia traktatu toruńskiego z Krzyżakami; autor znakomitego dzieła, mającego na celu poprawę Rzeczypospolitej, um. 1501 roku, pozostawiwszy z żon, Heleny ks. na Raciborzu, i Doroty Bardzkiej, kasztelanki lendzkiej, córkę Poliksenę za Przecławem Potulickim, kasztelanem kamieńskim, i synów, Wacława-Achilesa i Stanisława. 

Stanisław, kasztelan kaliski 1512 r., jeden z posłów do Neapolu dla ułożenia związku małżeńskiego Zygmunta I-go z Boną, poseł na sobór luterański, do cesarza i Wenetów w 1513 r., aby uspokoić ich zajścia, a siły obrócić przeciw Turkom i jeden z komisarzy do Mazowszan dla pogodzenia ich z księżną Anną; towarzyszył Zygmuntowi I-mu na zjazd wiedeński i otrzymał tytuł hrabiowski państwa rzymskiego od cesarza 1518 r., z następującą odmianą herbu - na tarczy rozdzielonej na ośm części: w polu pierwszem herb Nałęcz, w polu drugiem herb Topór, w polu trzeciem złotem orzeł czarny, w czwartem herb Trąby, w piątem herb Lis, w szóstem herb Korab, w siódmem herb Odrowąż, w ósmem herb Zadora. Nad tarczą korona hrabiowska, nad nią trzy hełmy ukoronowane: w pierwszym między jeleniemi rogami mąż czerwono ubrany, w drugim orzeł czarny, w trzecim lew złoty z toporem w łapach (Hr. Ostr.). 

Wacław-Achiles, dziedzic dóbr Ostroróg, kasztelan kaliski 1519 r., z żony Urszuli Potockiej miał synów, Stanisława i Jakóba, dziedzica Koźminka, poborcę poznańskiego 1563 r., męża niepospolitego rozumu i wymowy, pierwszego z rodziny, który porzucił wyznanie katolickie, a przyjął reformę braci Czeskich, którym też oddał kościoły w swych dobrach Ostrorogu i Koźminku; wyklęty 1551 r. i zapozwany o to przez arcybiskupa prymasa, poparty przez króla Zygmunta Augusta, który wielce go lubił, nietylko że uszedł kary, ale owszem w 1563 r. otrzymał z wielkiem zgorszeniem katolików przywilej od tego monarchy, zabezpieczający braciom Czeskim swobodę wyznania w Polsce; założył też szkoły tego wyznania w Ostrorogu, które hojnie wspierane przez niego i jego syna Jana doszły do znakomitego rozwoju i wielką miały sławę w kraju; generał wielkopolski 1566-1573 r., z żony Barbary Stadnickiej zostawił córki, Katarzynę za Janem Szamotulskim, kasztelanem biechowskim, N. za Janem Krotowskim, wojewodą inowrocławskim, i dwóch synów, Jana i Wacława. 

Jan v. Józef-Jan, starosta łęczycki, jeden z posłów do Stefana Batorego 1576 r., zaślubił Halszkę z Olchowca Świerczównę, wdowę po ks. Konstantym Wiśniowieckim, i z niej miał córkę Zofię i syna Krzysztofa. 

Wacław, szafarz dochodów wielkopolskich 1570 r., zaślubił Katarzynę Leszczyńską, wojewodziankę brzesko-kujawską, i z niej pozostawił córkę Barbarę i syna Sędziwoja. 

Sędziwój, gorliwy dysydent, należał do synodu toruńskiego 1575 r., i miał być kasztelanem międzyrzeckim; poseł na sejmy 1611, 1613 r. i inne, ożeniony był z Katarzyną Buczacką, podkomorzanką podolską, o której majątek kłócił się z Janem Potockim. Sędziwój umarł bezpotomnie, i gniazdo rodziny Ostroróg przeszedł w ręce pokrewnych katolickich, którzy przywrócili swemu wyznaniu kościół, będący zborem braci Czeskich, a tych prześladując, przyprowadzili do upadku ich szkoły, a samych zmusili do opuszczenia miasta. 

Stanisław, starszy syn Wacława-Achilesa, dziedzic Grodziska Międzychodu kasztelan międzyrzecki 1548 r., starosta chełmski, walczył na turnieju 1553 r. w Krakowie i ciężko był ranny; przeszedłszy na wyznanie luterskie, oddał lutrom kościół w swych dobrach Grodzisku; zapozwany o zmianę wiary w 1551 r. z synami, Janem i Mikołajem, przy protekcyi Zygmunta Augusta uszedł wszelkiej odpowiedzialności; posłował do królowej Bony od cesarza z zawiadomieniem o śmierci Zygmunta I-go i oddaniem pozostałego po nim orderu Złotego Runa; jego wygłoszona przy tej okazy i mowa została ogłoszona drukiem; z Zofii Tęczyńskiej, wojewodzianki sandomierskiej, dziedziczki na Kryłowie, zostawił synów, Mikołaja i Jana. 

Mikołaj podpisał ugodę będzińską 1587 r.; kasztelan bełski 1607 r., gdy w 1594 r. była obawa najścia Tatarów, nakłonił szlachtę bełską, że uzbroiwszy się pod jego dowództwem, poszła na obronę granic kraju pod rozkazy hetmana Zamoyskiego; otrzymał w 1600 r. w nagrodę zasług majątek Sączel, w Inflantach; z żony N. Gema, wojewodzianki malborgskiej, 2v. Farensbach, miał córkę Annę za Stanisławem Orzechowskim i syna Władysława z żoną Anną z Podhorca bezpotomnego. 

Jan, niepospolitych zdolności i działalności mąż stanu, z podczaszego koronnego kasztelan 1600 r., a następnie wojewoda poznański 1611 r., starosta stężycki i garwoliński, przeszedłszy na wyznanie katolickie, pozyskał względy Zygmunta III, a ustalił je dostatecznem przywiązaniem do tronu i opozycyą, jaką stawiał szlacheckiemu nieładowi; szczery i śmiały monarchista, na sejmie 1605 r. odważnie wystąpił przeciw zgubnej, lecz miłej ogółowi zasadzie liberum veto; następnie karcił związki konfederacyi, potępiał rokosz Zebrzydowskiego, a w 1613 roku śmiało stawał w obronie tronu; w młodości walczył pod Byczyną, w późniejszym wieku z zamiłowaniem oddał się literaturze, pisał wiele i dobrze, a jego Myśliwstwo z Ogary i inne dzieła gospodarcze powszechnie były cenione; fundator Bernardynów w Sokalu, marszałek Trybunału koronnego, otrzymał order św. Michała od króla francuskiego Henryka IV. Wojewoda miał dwie żony, Katarzynę Mielecką, wojewodziankę podolską, z niej córka Zofia 1v. żona Jerzego Ostroroga-Lwowskiego, starosty międzyrzeckiego, 2v. Czarnkowska, starościna osiecka, i syn Mikołaj, a z drugiej żony Zofii ks. Zasławskiej, wojewodzianki wołyńskiej, miał trzy córki: Annę Jabłonowską, miecznikowę koronną, Katarzynę Piaszczyńską, kasztelanowę kijowską, i Elżbietę za Sierakowskim, pisarzem polnym koronnym i synów, Stanisława i Jana. 

Mikołaj, ostatni z znakomitości tej rodziny, dobry żołnierz, mówca i mąż stanu, jednozgodnie obrany marszałkiem sejmu 1633 r.; z podstolego koronnego 1633 r., stolnik koronny 1634 r., krajczy 1637 r., a podczaszy koronny 1638 r., starosta buski, mikołajewski, drohobycki, rohatyński, tykociński i kolneński, senatorskich dostojności przyjąć nie chciał; jedyny z Ostrorogów owego czasu czciciel równości szlacheckiej, był jednym z głównych przeciwników tytułów zagranicznych; na sejmach 1638-1640 r. w czasie wojen kozackich obrany jednym z trzech regimentarzy wojska, przyłożył się do zwycięstw pod Barem i Międzyborem i chlubnie odznaczył się w oblężeniu; że przecież nie miał zdolności wodza przeświadczył klęskę pilawiecką, której hańba spływa w części i na niego, jako jednego z regimentarzy; spółcześni nie skąpili mu pochwał i Rudowski mówi o nim, że był mężem wytwornego układu, przenikliwego umysłu, zarówno Marsowi, jak i Gracyom drogi; umarł 1656 r., z Barbary Roszkowskiej, kasztelanki poznańskiej, zostawiwszy dwie córki, Katarzynę 1v. za Piotrem Potockim, wojewodą bracławskim, 2v. za margrabią Myszkowskim, kasztelanem bełskim, Zofię za Maksymilianem Przerembskim, wojewodą łęczyckim, i pięciu synów: Andrzeja, Mikołaja, żonatego z Zofią Firlejówną, Stanisława, kanonika krakowskiego 1643 r., Władysława i ZygmuntaJana. 

Zygmunt-Jan, starosta rohatyński, generał artyleryi koronnej, z Anny Potockiej, wojewodzianki krakowskiej, miał jedyną córkę Elżbietę ks. Dolską, marszałkowę wielką litewską. 

Andrzej, syn Mikołaja i Roszkowskiej, starosta garwoliński, drohobycki, wiski i smotrycki, po którym z Emerencyanny Stadnickiej, 2v. za Emerykiem-Wojciechem Mleczką, wojewodą podlaskim, synowie, Mikołaj, starosta drohobycki, z Teresą Łabęcką bezpotomny, i Andrzej. 

Andrzej, rotmistrz królewski, starosta drohobycki i garwoliński 1692 r., żonaty z Zofią Rudzieńską, córką Samuela, kasztelana czerskiego, pozostawił syna Józefa-Kajetana, starostę garwolińskiego, i cześnika 1742 r., stolnika czerskiego, a w 1748 r. kasztelana zakroczymskiego, po którym z Praksedy Grzybowskiej, kasztelanki czerskiej, córka Józefa za Józefem Bielskim, kasztelanem halickim, i synowie: Adam, Aleksander, Ignacy, Izydor i Marcin, z których Aleksander, chorąży stężycki, i Adam z synem Marcinem otrzymali 1783 r. potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Austryi.

Izydor, stolnik czerski, Adam, Marcin i Aleksander przeprowadzili 1762 r. dział dóbr Wyszków, Pierzchały, Zając, Witanki Surze, m. Mokobody i Białe, w ziemi drohickiej, Tustanowice, Ponerte i Wola Tustanowska, w wojew. ruskiem, Wilczyska, Łomnice, Zasiadały, Grąbów, Krupa, Goniwilk, części wsi Pawłowice i Sannowodzia, w ziemi stężyckiej, Mysłów, Wola Mysłowska, Kamień, Osiny, Lisikierz, w ziemi łukowskiej, Jagodne i Świder, w ziemi czerskiej, i z nich Aleksander dostał schedę Wilczyską, Adam, schedę Mysłowską, Marcin obrał schedę Tustanowską, a Izydor schedę Pawłowiecką. 

Hr. Adam zaślubił Maryannę, córkę Placyda Kurdwanowskiego, kuchmistrza wielkiego koronnego, i z niej miał córkę N. za Wittem i dwóch synów, Karola i Marcina, i po Marcinie z Eleonory Szeptyckiej, stolnikówny lwowskiej, synowie, Andrzej i Mikołaj otrzymali 1846 r. zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi, i Mikołaj, szambelan austryjacki, żonaty z Zofią ks. Turn-Taxis, umarł bezpotomny. 

Hr. Andrzej, żonaty z Różą Głogowską, miał córki: Antoninę Arczyńską, Karolinę Ziemęcką, Ludwikę Olędzką i trzech synów: Leopolda, Michała, oficera wojsk polskich 1831 r., i Władysława. 

Hr. Leopold, dziedzic Kołodruba i Samołuskowce, w Galicyi, zatwierdzony w tytule hrabiowskim 1844 roku w Królestwie, żonaty z Julią Czyżówną, pozostawił córkę Joannę, żonę hr. Heronima de la Scala. 

Izydor, syn kasztelana Józefa-Kajetana, generał-adjutant wojsk francuskich, stolnik czerski 1751 r., elektor 1764 r. z ziemi czerskiej, ostatnio 1782 r. stolnik krzemieniecki, zaślubił Annę Boską, starościankę stromecką, i z niej pozostawił córkę Wiktoryę za Józefem ks. Radziwiłłem, wojewodą trockim, i trzech synów: Andrzeja, Antoniego i Jana, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z ziemią czerską, i Jan był szambelanem Stanisława Augusta, a Ignacy-Antoni, ochrzczony 1758 r. w par. Pawłowice, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. 

Hr. Antoni, szambelan królewski, rotmistrz kancelaryi narodowej 1790 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, ostatnio sędzia pokoju pow. żelechowskiego 1819 r., pozostawił dwóch synów, Henryka i Stanisława. 

Hr. Henryk, ur. 1800 r. we wsi Ostrożenie, w obwodzie łukowskim, wstąpił 1817 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1822 r. został podporucznikiem, a 1825 roku wyszedł do dymisyi; dziedzic dóbr Przyłęk. w gub. podlaskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku, z żony Waleryi Okęckiej pozostawił córki: Kamilę za Ludwikiem hr. Grabowskim, Leokadyę, Maryę, i trzech synów: Henryka, majora wojsk rosyjskich, po którym z żony Stefanii Boskiej córka Stefania, Edmunda, dziedzica Leżenie, po którym z Emilii Boskiej córka Ewa za Ignacym de Thun, i Zygmunta, po którym z Antoniny generałówny Popów, córka Marya i syn Henryk, ur. 1866 r.

Hr. Stanisław, drugi syn rotmistrza Antoniego, pułkownik wojsk tureckich 1853 r., zaślubił Teodozyę - Waleryę Gwozdecką, i z niej pozostawił synów, Leona i Stanisława, porucznika artyleryi wojsk angielskich 1890 roku. 

Hr. Leon, ur. 1867 r., naczelnik biura banku otomańskiego 1893 r., żonaty z Joanną z Lorando, ma syna Jana - Maryę - Ernesta, ur. 1896 roku w Konstantynopolu (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Żychl., Hr. Bork., Quaterniones). 

Gałąź II. Dobrogost, drugi syn Stanisława, dziedzica na Kamionnie, Gorzeniu i Prusimiu, dziedzic Prusimia, Gorzenia i Kolna, starosta obornicki i drahimski 1423 r., kasztelan kamieński 1426 r. (?), zaślubił Wichnę z Szubina iz niej miał synów: Andrzeja, Dobrogosta i Mikołaja; po Dobrogoście, podsędku poznańskim 1442 r., z Hanki Wyskotówny synowie, Jan i Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic Gorzenia, Kolna i Prusimia 1448 r., żonaty z Jadwigą z Tarnowa, pozostawił synów: Jana, plebana w Kamienny, Marcina i Michała; z nich Marcin i Michał, przedstawiciele dwóch linij tej gałęzi, którzy od odziedziczonych dóbr Gorzenia i Prusimia przybrali nazwisko Ostroróg - Gorzeński i Ostroróg- Prusimski. 

Linia I Ostrorogów-Gorzeńskich. Marcin, dziedzic Gorzenia i Gorzycka, zm. 1502 r., miał trzy żony: Annę z Głożewa, z której synowie: Andrzej, Kacper, pisarz ziemski poznański, żonaty z Agnieszką Miaskowską, Maciej, Piotr, kanonik poznański 1559 r., i Stanisław, Katarzynę Hersztopską, z niej córka Anna Dobrzeńska, i Annę Sulikowską. 

Andrzej, sędzia ziemski poznański 1538 r., miał dwie żony, Helenę Zarembiankę, córkę Jana, wojewody kaliskiego, i Annę z Lutomia, iz pierwszej żony pozostawił córkę Annę Bronikowską i synów, Stanisława i Wojciecha. 

Wojciech, sędzia ziemski poznański 1561 r., zaślubił Dorotę Sławińską i z niej pozostawił synów: Dobrogosta, Łukasza i Melchiora; po Melchiorze z Jadwigi Rudzkiej synowie, Jan i Stefan, i Jan, podczaszy poznański, z Ewy Bronikowskiej miał synów, Marcyana, żonatego z Kunegundą Konarzewską, i Stefana. 

Łukasz, dziedzic na Gorzeniu i Sarbi, rotmistrz królewski 1624 r., dzielny wojownik przeciw Szwedom, pod Cecorą i Chocimem, zaślubił Dorotę z Sarbi Gułtowską i z niej miał synów: Jakóba, po którym z Anny Bożejewskiej córka Dorota za Stanisławem Żychlińskim, Jana, żonatego z Maryanną ks. Woroniecką, Macieja, Tomasza i Wojciecha, z których Tomasz i Wojciech są przedstawicielami dwóch odnóg tej linii, a Maciej z Katarzyny Kozickiej pozostawił dwóch synów, Adama, żonatego z Maryanną Brezianką i Stefana, łowczego wschowskiego 1721 r., ożenionego z Salomeą Nieświastowską. 

Odnoga Tamasza. Tomasz, dziedzic na Gorzeniu, podobno kasztelan kowalski 1692 r., żonaty z Barbarą, córką Jerzego Szczanieckiego, miał syna Jerzego, po którym z Jadwigi Trzebińskiej synowie, Franciszek, żonaty z Anną Domiechowską i Jerzy; Jerzy, starosta osiecki, zm. 1737 r., z Anny, córki Kazimierza Rogalińskiego, pozostawił córkę Katarzynę, żonę Konstantego Ponikiewskiego, i syna Franciszka. 

Franciszek, dziedzic dóbr Pomorzany i Suraż, na Podolu, pułkownik wojsk koronnych 1756 r., miał dwie żony, Barbarę Granowską, starościankę żytomierską, z niej synowie, Józef, sędzia apelacyjny Ks. Warszawskiego, i Kazimierz, regent ziemski nakielski, żonaty z Urszulą Wierusz-Kowalską, i Apolonię Łochyńską, z której córki: Anna i Helena, zakonnice, Zuzanna za Franciszkiem Skoroszewskim i dwóch synów, Andrzej i Onufry, Cysters. 

Andrzej, dziedzic na Śmiełowie, Karminie, Wilkonicach i Budzisławiu, szambelan Stanisława Augusta, otrzymał 1774 r. przyznanie tytułu hrabiowskiego; prezes sądu apelacyjnego 1810 r., zaślubił Józefę Morawską, wojszczankę poznańską, iz niej pozostawił córki: Otylię 1v. Grabską, 2v. za Hipolitem Czapskim, pułkownikiem, Praksedę Łakińską, Teklę za Józefem Krzyckim, kasztelanicem krzywińskim, i pięciu synów: Heronima, Prota, Stanisława, porucznika wojsk polskich, poległego pod Saragosą 1808 r., Teofila i Wita. 

Heronim, dziedzic na Śmiełowie, Lgowie i Gębicach, oficer wojsk polskich 1814 r., z żony Antoniny Bojanowskiej miał synów: Antoniego, Stanisława, Tadeusza, Władysława i Zygmunta, z których Antoni, Stanisław i Zygmunt otrzymali 1870 r. prawo noszenia nazwiska Ostroróg-Gorzeński i tytuł hrabiowski z prawem fundacyi ordynacyi. 

Hr. Antoni Ostroróg-Gorzeński, dziedzic Gębie 1861 roku, następnie Śmiełowa i Lgowa, zaślubił Magdalenę Bojańską i z niej ma syna Kaliksta, dziedzica Śmiełowa, po którym z żony Maryi hr. Koziebrodzkiej córka Olga, ur. 1883 roku. 

Hr. Stanisław Ostroróg-Gorzeński, dziedzic dóbr Tarce 1864 roku, żonaty z Elizą, córką Antoniego Węsierskiego, ma synów, Ludwika i Zbigniewa, ur. 1860 r. 

Hr. Zygmunt Ostroróg-Gorzeński, szambelan cesarsko-królewski, kawaler maltański 1868 r., żonaty z Maryą Skorzewską. 

Prot, syn szambelana Andrzeja, dziedzic Budzisławia 1801 r., zaślubił Annę Trąmpczyńską i z niej pozostawił synów: Henryka, Józefa i Wita; po Józefie z żony Ksawery Bojanowskiej synowie, Adam i Karol. 

Teofil, syn szambelana Andrzeja, dziedzic Woli Książęcej i Wilkonic, żonaty z Franciszką Jaraczewską, pozostawił córki: Anielę Osińską, Antoninę Grabiańską, Kamilę Mierosławską i syna Zenona. 

Wit, ostatni syn szambelana Andrzeja, dziedzic Karmina, Cerekwicy i Sarnowa, oficer wojsk polskich 1818 r., miał dwie żony, Florentynę Niemojewską, z niej córki, Ewa za Piotrem Skórzewskim i Paulina za Adamem Skarżyńskim, i Józefę Rychłowską. 

Odnoga Wojciecha. Wojciech, dziedzic na Gorzeniu 1698 r., zaślubił Jadwigę Bednarską i z niej miał synów, Andrzeja i Stanisława; po Andrzeju, dziedzicu Dobrzycy, żonatym 1v. z Zofią Skarbek Skoroszewską, córką chorążego poznańskiego Władysława, 2v. z Franciszką, córką Adama Suchorzewskiego, skarbnika kaliskiego, z pierwszej żony pozostawił córkę Barbarę za Aleksandrem Rosnowskim i dwóch synów, Aleksandra-Mikołaja i Macieja, żonatego z Anną Skrzetuską. 

Aleksander-Mikołaj, podczaszy kaliski 1727 r., żonaty z Anną Koźmińską, kasztelanką rogozińską, po śmierci żony został księdzem i był archidyakonem i oficyałem gnieźnieńskim, kanonikiem gnieźnieńskim i krakowskim, proboszczem w Dobrzycy; podczaszy pozostawił czterech synów: Antoniego, Franciszka, Józefa, kanonika krakowskiego, deputata na Trybunał koronny 1754 roku, i Władysława, chorążego wojsk koronnych, bezpotomnego. 

Antoni, dziedzic Dobrzycy, chorąży poznański 1742 roku, żonaty z Ludwiką Błeszyńską, kasztelanką bydgoską, miał córki, Kordulę za Janem Turno, stolnikiem kaliskim, Teresę Grabowską, i syna Augustyna. 

Augustyn, szambelan Stanisława Augusta, podkomorzy poznański 1790 roku, senator kasztelan 1808 roku, a następnie wojewoda Ks. Warszawskiego, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, otrzymał przyznanie tytułu 1808 roku od króla Fryderyka Augusta, księcia warszawskiego, i był żonatym z Aleksandrą hr. Skórzewską, generałówną wojsk królewskich; um. 1816 r. bezpotomnie. 

Franciszek, syn Aleksandra-Mikołaja, dziedzic Witoszyc, pułkownik wojsk koronnych 1768 roku, żonaty z Anną Deręgowską, starościanką mirachowską, pozostawił synów: Leona, Makarego, Pawła, przeora Cystersów w Mogile 1790 r., Feliksa, Nicefora i Tymoteusza; po Leonie, szambelanie Stanisława Augusta, z Barbary Siemianowskiej, kasztelanki wieluńskiej, syn Tomasz, zm. młodo. 

Makary, dziedzic Lenartowicz, kasztelan kamieński 1784 roku, kawaler orderów, Orła Białego i św. Stanisława, żonaty 1v. z Ludwiką Koźmińską, starościanką wschowską, 2v. z Ośniałowską, pozostawił z drugiej żony córkę Laurę Rusiecką i syna Kazimierza, po którym z N. Bilewiczówny syn Tymoteusz i córka Laura za Konstantym Grabowskim. 

Feliks, pułkownik wojsk litewskich 1791 r., żonaty z Anną Zienkowiczówną, starościanką ducką, miał córki, Aleksandrę i Joannę za Grabowskimi, i synów, Augustyna, dziedzica Radziwiłłowa, na Wołyniu, żonatego z Józefą Turno, córką Kazimierza, i Michała, dziedzica Witoszyc, oficera wojsk polskich, po którym z Donaty Turno córka Helena za Leonem Dembińskim.

Nicefor, syn Franciszka i Deręgowskiej, chorąży gnieźnieński 1790 r., kawaler orderu św. Stanisława, z żony Konstancyi hr. Sołtykówny, córki Macieja, kasztelana warszawskiego, miał syna Józefa, zmarłego młodo. 

Tymoteusz, syn Franciszka i Deręgowskiej, kanonik poznański i krakowski, prezydent Trybunału koronnego 1781 roku, referendarz koronny 1788 r., biskup smoleński 1790 r., a poznański 1806 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1821 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława (Żychl.). 

Maciej, ostatni syn Macieja i Anny z Głożewa, dziedzic Górzycy 1541 r., zaślubił Barbarę Marszewską i z niej miał synów: Jana, Macieja, Stanisława i Wojciecha; po Stanisławie, żonatym 1v. z Agnieszką Gorzycką, 2v. z Katarzyną Oporowską, wojewodzianką brzesko-kujawską, syn Krzysztoi ożeniony z Ewą Piekarską. 

Jan, dziedzic Górzycy 1577 r., miał dwie żony, Zofię Gorzycką i Maryannę Karczewską i pozostawił trzech synów: Dobrogosta bezpotomnego, Piotra, żonatego z Anną Grodzicką i Stanisława. 

Stanisław, dziedzic Górzycy, rotmistrz królewski 1609 r., miał trzy żony: Małgorzatę, córkę Macieja Ponińskiego i Małgorzaty Paruszewskiej, Zofię Trzcińską, córkę Wawrzyńca, kasztelana rawskiego, i Maryannę Jarochowską, podkomorzankę wschowską, z której pozostawił trzech synów: Andrzeja, Chryzostoma i Jana, wojskiego poznańskiego, żonatego z Elżbietą Sobieską, wdową po Władysławie Denhofie, bezpotomnego. 

Andrzej, dziedzic Górzycy 1648 r., żonaty z Florentyną Głoskowską, miał synów, Jana i Władysława, pułkownika królewskiego, chorążego wschowskiego 1679 r., bezżennego. 

Jan zaślubił Bogumiłę Jaskolecką i z niej pozostawił syna Aleksandra, miecznika wschowskiego 1701 r., po którym z Anny Chlebowskiej córki, Elżbieta Kostecka i Maryanna Bronikowska. 

Chryzostom, żupnik bydgoski, wojski poznański, zmarł 1711 roku, miał dwie żony, Eleonorę de Schönleben, z której córki: Marya - Magdalena Kąsinowska, Eleonora Bukowiecka, Zofia za Adamem Kalkreuthem i syn Ludwik, i Beatę hr. Rothenberg, z której córka Karolina, żona Zygmunta Unruga, starosty gnieźnieńskiego. 

Ludwik, łowczy wschowski 1710 r., zaślubił Konstancyę Gruszczyńską, kasztelankę kaliską, i z niej pozostawił córkę Eleonorę, żonę Marcina Umińskiego, kasztelanica krzywińskiego. 

Maciej, syn Macieja i Marszewskiej, żonaty z Barbarą Sławińską, miał dwóch synów, Andrzeja, ożenionego z Katarzyną Pogorzelską i Melchiora. 

Melchior, dziedzic na Górzycy 1579 r., dwa razy zawierał związki małżeńskie, 1v. z Magdaleną Dąbrowską, 2v. z Agnieszką Bobrowską, i pozostawił dwie córki, Annę Mieszkowską i Urszulę Sławianowską. 

Wojciech, ostatni syn Macieja i Marszewskiej, dziedzic na Górzycy 1550 r., żonaty z Anną Chełkowską, miał synów, Piotra, żonatego z Urszulą Krzyżanowską, i Stanisława; po Stanisławie i Urszuli Zeleckiej córki, Barbara, Dorota i syn Maciej (Żychl.). 

Linia II Ostrorogów - Prusimskich. Michał, ostatni syn Mikołaja i Jadwigi z Tarnowa, dziedzic na Prusimiu 1483 r., miał dwóch synów, Sebastyana i Wojciecha, i po Wojciechu, dziedzicu Prusimia, z Zofii Słupskiej synowie, Dobrogost i Stanisław, który z Barbary Konarzewskiej pozostawił synów, Jerzego i Mikołaja. 

Sebastyan, starczy syn Michała, dziedzic na Kolnie, zaślubił Maruszę Hersztopską i z niej miał dwóch synów, Jana i Wojciecha; po Janie, dziedzicu Kolna, żonatym 1v. z Dorotą Rożnowską, 2v. z Urszulą Kościelecką, kasztelanką inowrocławską, córka Zofia za Pawłem Sokołowskim, starostą rogozińskim, i syn Krzysztof. 

Krzysztof, dziedzic na Prusimiu i Kolnie 1601 roku, miał dwie żony, Wiktoryę Opaleńską, wojewodziankę poznańską, z niej córka Konstancya za Stanisławem Tuczyńskim, kasztelanem gnieźnieńskim, i Teresę Grudzińską, z której syn Jan, żonaty z Teresą Gajewską, kasztelanką rogozińską, pozostawił synów: Krzysztofa, Pawła, podkomorzego królewskiego 1676 r., żonatego z Katarzyną Rozdrażewską, i Sebastyana. 

Krzysztof, dziedzic na Kolnie 1678 roku, zaślubił Teresę Golińską i z niej miał synów, Antoniego, żonatego z Barbarą Rajską, i Stefana, dziedzica Kolna i Trąbczyna 1698 r., po którym z Wiktoryi Malczewskiej syn Antoni. 

Antoni, dziedzic na Kolnie, elektor 1733 r. z wojew. poznańskiego, w 1764 r. jako Ostroróg-Prusimski na Kolnie podpisał elekcyę z wojew. poznańskiem; starosta nieszczewski, kawaler orderu św. Stanisława, z Maryanny Dąmbskiej pozostawił córkę Michalinę 1v. za Józefem hr. Dąmbskim, 2v. za Stanisławem Miączyńskim. 

Sebastyan, syn Jana i Gajewskiej, dziedzic na Goraju i Sarbi, starosta obornicki 1740 r., żonaty z Zofią Gurowską, kasztelanką poznańską, miał córkę Annę za Piotrem-Pawłem Skrzydlewskim, i synów, Adolfa, kanonika poznańskiego 1772 r., i Franciszka. 

Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, starosta grabowiecki 1765 r., zaślubił Joannę Święcicką, starościankę korytnicką, i z niej pozostawił córkę Agnieszkę Korytowską, miecznikowę gnieźnieńską, i dwóch synów, Melchiora i Onufrego bezżennego. 

Melchior Ostroróg-Prusimski, dziedzic na Goraju, żonaty z Maryanną Biernawską, miał córki: Elżbietę za Ludwikiem Brzechwą, Weronikę Biernawską, Justynę Bronikowską i syna Wincentego. 

Wincenty, dziedzic Goraja i Sarbi 1780 r., z żony Katarzyny Chłapowskiej pozostawił córkę Urszulę, żonę Adama Turny, i syna Maksymiliana, dziedzica Sarbi 1810 r., po którym z Teresy Brodnickiej syn Henryk, dziedzic Sarbi 1842 r., z Julii Grabowskiej pozostawił córki, Helenę, ur. 1877 r. i Zofię, ur. 1879 r. (Żychl.).

OSTROUCH h. SZELIGA. Dawna białoruska rodzina; pisano ją niekiedy Ostrouchowicz. Hrynko otrzymał 1510 r. dwie wsie w pow. markowskim, a Michno 1514 r. dostał jedną wieś. Hrynko, Olechno i Michał, szlachta markowska, winni byli dostawiać każdy po dwóch zbrojnych konnych na potrzeby wojenne 1528 r. Jan i Wasil Hrynkowicze 1546 r., i Jan był żonatym z Hanną Misuniewiczówną. 

Andrzej, ożeniony z Halszką Komar, w 1611 r., a Marcin w 1624 r. dziedzice połowy dóbr Bienicy, na Litwie. N. poległ pod Chocimem 1621 r. Józef 1648 r. z pow. orszańskim, a 1669 r. z wojew. wileńskiem, Kazimierz-Piotr i Kazimierz-Stefan 1697 roku z wojew. połockiem podpisali elekcye. Kazimierz, sędzia pograniczny połocki 1699 roku (Metr. Litew., Bon., Vol. Legum). 

Józef, syn Jana, na mocy złożonych dokumentów i zaświadczenia znanej szlachty, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

OSTROWICKI h. DOŁĘGA. Stara w ziemi dobrzyńskiej rodzina, wzięła nazwisko od majątku Ostrowite. Trojan, sędzia dobrzyński 1393-1395 r. Michał, skarbnik kościański

W XVI stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na trzy gałęzie: jedną, która została się w Dobrzyńskiem, drugą osiedloną na Litwie, i trzecią na Podolu. 

Gałąź Dobrzyńska i na Kujawach. Jan, syn Marcina z Ostrowitego Wielkiego, dziedzic na Kłokocku 1590 r. Stanisław, syn Jakóba, 1595 roku (Ks. Gr. Brzeskie, Don. Vars.). 

Jakób, Jan i Marcin 1669 r., a Jakób, Jan i Michał w 1697 roku podpisali elekcye z ziemią dobrzyńską. Adam, Krzysztof i Wojciech, synowie Jakóba, 1719 roku. N. podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią dobrzyńską. Paweł, dziedzic dóbr Bombalice, na Kujawach 1734 r. Baltazar, syn Michała i Maryanny Chamskiej, żonaty z Franciszką Małachowską 1735 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

Jan, dziedzic dóbr Ostrowite w 1659 r.; pochodzący po nim Stanisław, dziedzic dóbr Borzymin, w pow. lipnoskim, i Józef, synowie Michała i Ewy Modrowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Po Leonie, herbu Topór, który w 1756 r. kupił majątek Wierzbowo, syn Paweł, żonaty z Martą Sulińską, miał syna Ludwika, dziedzica dóbr Brzechowo, w pow. mławskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Gałąź Litewska. Paweł, syn Kacpra, dworzanin królewski 1547 r., chorąży oszmiański 1555 r., ostatnio sędzia ziemski wileński 1557 r., odprowadzał jeńców moskiewskich, 1563 roku posłował od stanów litewskich do koronnych dla układów z Unią; um. 1569 roku marszałkiem litetewskim Jarosz, koniuszy nadworny litewski 1550 r. Jan i Jerzy, synowie Feliksa i Doroty, dziedzice Ostrowia (!) na Podlasiu 1567 r. (Metr. Litew., Bon.). 

Józef, syn Rafała, wylegitymowany w Cesarstwie 1836 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Gałąź Podolska. Stanisław, podpisarz kamieniecki 1653 r., komornik graniczny podolski 1658 r. Józef, podpisarz lwowski 1659 r., sędzia i pisarz ziem ruskich 1671 roku. Marcin, prałat i kantor kamieniecki 1768-1779 r. Dominik posiadał królewszczyznę Przewozice i wójtostwo w Haliczu 1771 r. Baltazar, regent grodzki i horodniczy Winnicki 1781 r. Marcin, kanonik kamieniecki 1777 r. Feliks, komornik ziemski krzemieniecki 1781 r. Kazimierz, kanonik kijowski 1793 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSTROWICKI h. TOPÓR. Senator w rodzinie, Jerzy, kasztelan chełmiński 1569 r. 

Janusz Jakubowski, z przydomkiem Miaźny, wysłany od Władysława Jagiełły po drugą żonę tego monarchy, Annę Cylejską, dzielny wojownik, chlubnie odznaczył się pod Grunwaldem 1410 r., a w bitwie pod Koronowem rozstrzygnął zwycięstwo na naszą stronę, przebiwszy się przez hufiec krzyżacki, iw nagrodę zasług otrzymał liczne nadania, a między innemi majątek Ostrowite, w Prusach, od którego nazwał się Ostrowickim; niektórzy jednak z jego potomków od dóbr dziedzicznych Surgewo pisali się Surgewski; rodzina ta liczyła się do zamożniejszych pruskich i jeszcze w 1782 r. posiadała majątki Granowo, Wierzbowo i inne; nadania przecież Władysława Jagiełły i Kazimierza IV odjęte jej były za Zygmunta Augusta. 

Jan z Ostrowitego, z przydomkiem Kassyan, zaprzysiągł wierność Koronie 1454 r. z ziemią chełmińską; następnie jednak podburzał szlachtę do opuszczenia wojny pruskiej i powrotu do domu. Mikołaj, dziedzic na Ostrowitem 1462 r. Ludwik, dziedzic dóbr Ostrowite, chorąży malborgski 1509 r., miał córkę Barbarę za Mikołajem Szpotem 1526 r. Andrzej otrzymał w dożywocie 1544 r. wieś Człuchowo. Jerzy, kasztelan chełmiński 1569 roku (Metr. Kor.). 

Jan, burgrabia malborgski 1693 roku, z żony Teresy Zakrzewskiej miał synów: Fabiana, Jana, Mateusza, Rocha, Walentego i Wawrzyńca; z nich Fabian żonaty z Aleksandrą Jeżewską, stolnikówną wiłkomierską, i Roch, elektorowie 1733 r. z wojew. malborgskiego. Adam podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. malborgskiem. 

Felicyan, stolnik trembowelski 1762 r., starosta łopatecki i poseł z pow. grudziądzkiego, następnie 1765 roku sędzia deputat na Trybunał z wojew. chełmińskiego, oraz Leon, poseł z pow. radzyńskiego, elektorowie 1764 r. z wojew. chełmińskiego. Jan, chorąży 1787 r., Antoni, podporucznik i Jakób, kapitan 1790 r. wojsk koronnych (Sigil., Kancl., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Dominik, syn Felicyana i Maryanny, ur. 1772 r. we wsi Lniskach, w pow. chełmińskim, wszedł 1796 r. do 7 batalionu legii polskiej we Włoszech i w 1813 r. przeszedł do 1 pułku wojsk Ks. Warszawskiego w randze podporucznika; przeznaczony 1817 roku do 3 pułku piechoty liniowej, w 1819 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

OSTROWSKI h. BELINA. Mają pochodzić z Ostrowiec Dużych i Małych, w pow. gostyńskim. N., burgrabia zamku Kamieńca Podolskiego 1565 r. Andrzej, Heronim, Jan, Jerzy i Stanisław 1576 r. (Wittyg). 

OSTROWSKI h. DĄBROWO-KORAB. Herb - w polu czerwonem korab złoty, głowami Iwiemi złotemi zakończony, na nim wieża kamienna o czterech blankach, au jej szczytu z każdej strony gwiazda biała, sześciopromienna; w koronie skrzydło orle czarne, barkiem w lewo, przeszyte strzałą na ukos, z prawej ku lewej stronie; labry herbowe niebieskie ze srebrem. 

Nowy herbarz galicyjski zamieszcza także herb pod nazwą Dąbrowa z korabiem, a formuje go, dzieląc tarczę w podłuż: z prawej strony w polu niebieskiem kładzie herb Dąbrowę, z lewej w czerwonem polu korab złoty, Iwiemi głowami zakończony z wieżą w środku o trzech blankach; w koronie pióro orle barkiem w prawo, przeszyte w lewo złotą strzałą. 

Hilary, syn Józefa, tajny radca, marszałek szlachty gub. płockiej, poprzednio radca stanu, dyrektor w Komisyi Rządowej skarbu, urzędnik zasłużony, otrzymał ten herb w 1839 r., poprzednio zaś w 1837 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie; umarł 1870 r. 

OSTROWSKI h. GRYF. Piszą się z Krzeszowic. Jan-Stanisław z Krzeszowic, żonaty z Apolonią Chodorowską, chorążanką halicką, miał córkę Katarzynę za Wojciechem Ostrowskim, chorążym sandomierskim, w końcu 1680 r. 

Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Maciej i Wojciech, synowie Jana, a Wojciech z synami: Pawłem, Wincentym, Tytusem, Cyrylim i Michałem wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

OSTROWSKI h. GRZYMAŁA. Senator w rodzinie, Antoni - Kazimierz, biskup inflancki 1752 r., kujawski 1763 r., arcybiskup gnieźnieński, prymas 1778-1784 r. 

Stara, lecz niezamożna mazowiecka rodzina; wzięła nazwisko od wsi Ostrów, w ziemi czerskiej, niedaleko miasta Magnuszewa. Piotr sprzedał Prażmowskim swą wieś Czaplin, w ziemi czerskiej 1520 r. Wacław Grzymała otrzymał 1548 r. wójtostwo. Mikołaj, dziedzic Ostrowa 1564 r. Jan i Stanisław, dziedzice Ostrowa 1580 r. Krzysztof z Ostrowa 1591 r., miał synów, Jana i Ludwika, i Jan żonaty 1617 r. z Maryanną Krosnowską. 

Andrzej, z wojew. łęczyckiego 1601 r., miał syna Stanisława, żonatego z Jadwigą Bukowską. Szymon, syn Kacpra, 1605 r., pozostawił syna Adama, który w 1628 r. zapisał dożywocie żonie Maryannie Okuń, i z niej miał synów: Andrzeja, Franciszka, Krzysztofa, Ludwika i Samuela; po Krzysztofie z Heleny Choteckiej syn Antoni, podczaszy wiski 1702 r., cześnik piotrkowski 1746 r., żonaty z Anną Prażmowską. 

Ludwik, syn Adama i Okuniówny, zaślubił Annę Boską, i z niej pozostawił dwóch synów, Heronima i Józefa. 

Heronim, dziedzic Ostrowa 1689 r., żonaty z Teofilą Lasocką, miał syna Ludwika, chorążego pancernego 1701 r., po którym z Katarzyny Służewskiej czterech synów: Antoni-Kazimierz, Stefan, Jan i Wojciech. 

Antoni - Kazimierz, w młodości walczył za Leszczyńskim 1733 roku; następnie zostawszy księdzem, umiał pozyskać względy kardynała Lipskiego i przy jego pomocy prędko postępował w godnościach: kanonik łucki 1736 r., poznański 1738 r., gnieźnieński i krakowski 1739 r„ kanonik i kustosz warszawski 1743 r., proboszcz grójecki, deputat na Trybunał 1747 r. i 1752 r., pracowity i zdolny, został biskupem inflanckim 1752 r., a z koadjutora 1748 r. biskup kujawski 1763 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; opat tyniecki ilędzki, stronnik Czartoryskich, używany był do wszystkich ważniejszych spraw kraju za panowania Stanisława Augusta; prezydował w delegacyi wyznaczonej do układów z mocarstwami rozbierającemi Polskę, iw nagrodę mianowany prymasem i arcybiskupem gnieźnieńskim w 1778 r. Prymas dla poratowania nadwątlonego zdrowia udał się za granicę i umarł w Paryżu 1784 r. 

Stefan, wojski inowłodzki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem i łęczyckiem; wojski łęczycki 1781-1786 r., pozostawił syna Albina. 

Jan, sędzia ziemski łęczycki 1771 roku, zaślubił Teresę Orsetti, 1v. Kossowską i z niej miał syna Ludwika. 

Józef, drugi syn Ludwika i Boskiej, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej, pozostawił dwóch synów, Antoniego i Stanisława, skarbnika inowłodzkiego 1721 r., po którym z Barbary Śleszyńskiej syn Wojciech, dziedzic dóbr Sławoszew i Garbów, łowczy inowłodzki 1756 r., podsędek łęczycki 1763 r., elektor 1764 r. z wojew. łęczyckiego, żupnik łęczycki 1768 r., miał dwie żony, Maryannę Grabską, z niej synowie, Onufry i Stanisław, i Balbinę i Czarnecką, z której synowie: Antoni, Franciszek, Jan i Walenty. 

Antoni, w 1792 r. komisarz cywilno - wojskowy łęczycki i deputat na Trybunał, w 1808 r. sędzia, a w 1813 r. prezes Trybunału warszawskiego i sędzia apelacyjny 1817 r., poseł na sejmy 1818 i 1820 r., biegły prawnik i mówca sejmowy, um. 1855 r., pozostawiwszy z Brygidy Zabokrzyckiej synów: Ludwika, dziedzica dóbr Łubnicy, i Jana w 1837 r., a Aleksandra w 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Jan, syn podsędka Wojciecha, miał syna Stanisława, żonatego z Honoratą Perytzówną, z której synowie, Julian, w wojsku rosyjskiem, i Karol wylegitymowani w Królestwie 1842 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).

OSTROWSKI h. KORAB. Senator w rodzinie, Wojciech, kasztelan Królestwa 1830 r. 

Dawna w wojew. Sieradzkiem rodzina; prawdopodobnie jednego pochodzenia z słynną rodziną Łoskich tego herbu, a mająca z kilku innemi rodzinami prawo prezenty do probostwa w mieście Łasku, przez prymasa Jana Łaskiego w początkach XVI-go stolecia erygowanego; jedna jej linia w XVI-m stoleciu przeszła na wyznanie kalwińskie, lecz wprędce zgasła; linia katolicka w połowie dopiero XVIII-go stolecia przyszła do majątkowego znaczenia przez związek małżeński chorążego sieradzkiego Kazimierza z Petronelą Moszyńską, herbu Łodzią, ostatnią z swojej familii, a dziedziczką znacznych dóbr jak Nakla, Kruszyny, Wielgomłynów, Zalesia i innych. 

Stanisław, opat przemęcki 1588 roku, biegły w teologii i językach greckim i hebrajskim, nieprzyjaciel Aryan, napisał prze i w tej sekcie trzy poważne dzieła. Marcin, komornik wieluński, dziedzic dóbr Parcice 1614 r. miał syna Jana, gorliwego kalwina i kaznodzieję nadwornego ks. Radziwiłłów; uczony i wymowny, a jako człowiek zacny i powszechnie ceniony, um. 1644 r. i zostawił dwa dzieła teologiczne napisane po polsku. Jan, zwany Zdzieszek, wojski wieluński 1652-1661 r. Floryan, dwóch Jakóbów, Kazimierz, Mikołaj i Wojciech z wojew. Sieradzkiem, a Ignacy, Maryan, Mikołaj i Stanisław, z ziemią wieluńską podpisali elekcyę 1669 r. Heronim, starosta wieluński, 1673 r. Kazimierz, komornik graniczny, 1674 r., a Ignacy, Jakób i Kazimierz 1697 r. elektorowie z wojew. sieradzkiego. 

Jan, pułkownik królewski, dziedzic dóbr Płoszów i Ostoja, łowczy 1713 r., cześnik 1717 r., ostatnio chorąży sieradzki 1744 r., z żony Teresy Boiszewskiej miał synów: Adama, Andrzeja i Kazimierza. 

Adam miał syna Jana, a ten syna Karola, po którym syn Władysław pozostawił syna Jana, żonatego z Józefą Karpińską, z której synowie: Ludwik, Jan i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1854 r. 

Andrzej, dziedzic dóbr Debanki, w wojew. Sieradzkiem, pozostawił syna Jana, a ten syna Tomasza, po którym syn Ludwik miał syna Franciszka, żonatego z Rozalią Romanowiczówną. z niej synowie, Wincenty, podoficer straży policyjnej w Warszawie, w 1863 r., i Paweł w 1866 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Teodor, Teofil i Wojciech, synowie Teodora, wylegitymowani w Królestwie 1860 r. 

Kazimierz, dziedzic dóbr Maluszyn, Rząśnia, Kąty i inne, a przez małżeństwo z Petronelą Moszyńską, herbu Łodzią, ostatnią z swojej familii, dziedzic dóbr Nakla, Zalesia, Wielgomłynów, Kruszyna i innych, z podstolego chorąży sieradzki, miał córki, Anielę, zakonnicę w Wieluniu, Helenę Lasocką i sześciu synów: Antoniego, elektora 1764 r. z wojew. sieradzkiego, wojskiego sieradzkiego i miecznika radomskiego 1777 roku, podstolego piotrkowskiego 1781-1793 roku, bezpotomnego, Świętosława, porucznika gwardyi królewskiej, bezpotomnego, Kazimierza, kanonika krakowskiego 1769 r. i kijowskego, deputata na Trybunał koronny 1769 i 1774 r., który zebrał znaczną bibliotekę, Chryzostoma, Aleksego i Michała. 

Aleksy, najstarszy z braci, rotmistrz kawaleryi narodowej, miecznik piotrkowski, podpsał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem; podstoli 1768 r., a podczaszy rad niski 1781-1784 r., z żony Jadwigi Siemieńskiej miał synów: Ignacego, Sykstusa, prałata piotrkowskiego 1781 r., i Michała-Tomasza. 

Ignacy, dziedzic dóbr Łagiewnik i Dąbrowy, w pow. wieluńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony N. Myszkowskiej, starościanki kiełczogłowskiej, majętnej dziedziczki, pozostawił córkę Szaniawską i syna Brutusa, dziedzica dóbr Dąbrowy, po którym z żony N. Gostkowskiej syn Miłosz ożeniony z Zawadzką i córka za Leonardem Rudzkim. 

Michał-Tomasz, dziedzic Pratkowic i Radlina, chorąży piotrkowski 1791 roku, żonaty z Teklą Tymowską, miał syna Konrada, dziedzica dóbr Kietlin i Płoszów, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synem Włodzimierzem, urodzonym z Maryanny Kisielewskiej. 

Michał, syn Kazimierza i Moszyńskiej, elektor 1764 r. z wojew. sieradzkiego, pułkownik kawaleryi narodowej, zasłużony w obywatelstwie, z podstolego 1781 roku, stolnik sieradzki 1783 roku, a chorąży piotrkowski 1791-1793 r., z żony Maryanny Turskiej, 1v. Tymowskiej, pozostawił synów, Teodora i Wojciecha, posła na sejmy, kasztelana senatora Królestwa 1830 r., dziedzica rozległych dóbr Maluszyn, w gub. kaliskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z żony N. Potockiej, córki ministra Aleksandra, syn Aleksander, dziedzic dóbr Maluszyn, vice-prezes Towarzystwa rolniczego i członek Rady Stanu, w Królestwie 1863 r., wielkich zdolności, patryotyzmu i nauki, z żony N. Morsztyn pozostawił córkę N. za Stanisławem hr. Potockim i synów, Augusta i Józefa - Augusta, ożenionego z Niezabitowską. 

Benedykt, syn Andrzeja i Maryanny Poniewskiej, ur. 1775 roku w Maluszynie, w pow. piotrkowskim, wstąpił 1807 r. do 2 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r., awansował 1813 r. na kapitana, a będąc umieszczonym 1815 roku w 5 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. postąpił na majora do 4 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

Po Antonim, w 1758 r. dziedzicu dóbr Silniczka i Barycz, w wojew. Sieradzkiem, pochodzący Teodor, którego synowie: 1) Kazimierz, dziedzic dóbr Krobanów, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Henrykiem, urodzonym z Rozalii Tymowskiej; 2) Ignacy, dziedzic dóbr Piaszczyc, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zostawił potomstwo.

Dominik, syn Wojciecha i Franciszki Trusieńskiej, ur. 1791 roku we wsi Grabicach, w pow. piotrkowskim, wszedł 1806 r. do 4 pułku wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika; umieszczony 1815 roku w 1 pułku strzelców pieszych, w 1816 roku został porucznikiem, a w 1818 r. przeszedł do 4 pułku strzelców pieszych i w 1825 r. został kapitanem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Józef, dziedzic dóbr Cisowa i innych, w Prusach Zachodnich 1744 r., miał syna Jana, po którym pochodzący Franciszek-Antoni, żonaty z Ewą Rutkowską, pozostawił syna Jana, pisarza aktowego, wylegitymowanego 1838 r. w Królestwie (Kancl., Sigil., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Ziem, i Gr. Piotrk. i Sieradzkie). 

Wincenty z synem Wacławem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. 

OSTROWSKI h. KORCZAK. Wzięli nazwisko od wsi Ostrów, w województwie Sandomierskiem, która to wieś jeszcze zeszłego stolecia była w ich posiadaniu, skąd przeszli na Ruś Czerwoną i na Litwę. Marcin, podkomorzy bełski 1477 r. Jakób, wojski gródecki 1566 r. Sebastyan, cześnik sanocki 1602 r. Jan, starosta kampinoski, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Mateusz, dworzanin królewski, dzierżawca kampinoski 1640 roku. Aleksander, podstarosta nowokorczyński, żonaty z Teofilą ze Skobina 1661 roku. N., Ignacy i Stanisław, elektorowie 1697 roku z wojew. sandomierskiego. 

Jan, skarbnik sanocki 1720 roku. Bazyli i Józef podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. Franciszek, syn N. i Ludwiki Moszczeńskiej, stolników kruszwickich, chorąży gwardyi królewskie] 1751 r., skarbnik sanocki 1768 r. Jan, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego. Antoni, skarbnik 1767 r., wojski mniejszy 1768 r., miecznik 1769 r. radomski. 

Po Antonim, dziedzicu wsi Ostrów w 1712 r., syn Wojciech miał syna Stanisława, żonatego z Małgorzatą Malinowską, z niej syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Jan, kanonik i oficyał wolborski 1558 r., kanclerz i kanonik wileński 1563 r. Jan, rotmistrz wojsk litewskich, starosta dynemuntski, poborca derpski 1590 roku, dzielny wojownik przeciw Gdańszczanom 1577 r. i Moskwie 1579 - 1581 r.; jego brat Feliks, wojownik przeciw Tatarom i Moskwie. 

Andrzej 1632 roku z pow. pińskim podpisał elekcyę. Tomasz, podsędek oszmiański 1634 roku. Jan, Michał i Stanisław, elektorowie 1669 roku z województwa połockiego. Jan - Karol, towarzysz pancerny, słynny z dzielności chorągwi błękitnej, popadł do niewoli moskiewskiej za króla Jana Kazimierza, i w nagrodę męstwa zalecony do nagrody na sejmie 1677 r. Tomasa z Nasiłowa, cześnik nowogrodzki 1681 r., miał córki, Annę, Petronelę i syna Dominika. Stefan, elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego. Jan z wojew. brzesko-litewskiem i Kazimierz z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1697 roku. Aleksander, skarbnik żmudzki, Marcin i Kazimierz podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jan-Wawrzyniec  i Władysław-Kazimierz konfederaci olkieniccy 1700 r. 

Antoni, cześnik bracławski i poseł pow. kowieńskiego z wojew. trockiego, N. z wojew. nowogrodzkiego, Franciszek z Nasiłowa i Kazimierz z hasirowa, chorąży traktu zabużnego, Piotr i Wojciech z wojew. brzesko-litewskiego, a Szymon-Kazimierz z wojew. nowogrodzkiego, i N. Ostrowski-Juszkiewicz z wojew. witebskiego elektorowie 1733 r. Franciszek, stolnik smoleński 1740 r. 

Tadeusz podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. mścisławskiem. Jan skarbnik piński 1767 r. Baltazar, komornik bracławski, został 1773 r. horodniczym brzeskim. Ignacy, horodniczy mozyrski 1793 r. 

Antoni, syn Juliana i Katarzyny, ur. 1773 r. w Nieświeżu, wszedł 1809 r. do wojska Ks. Warszawskiego iw 1815 r. przeznaczony jako podporucznik do 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł wkrótce do dymisyi (Ks Wojskowe, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej w 1851 r.: Antoni, syn Jana, z synami: Józefem, Ignacym i Stanisławem; w gub. grodzieńskiej synowie Michała: Karol, Stanisław i Wincenty z synami, Aleksandrem i Adolfem 1842 r., i Kazimierz, Wincenty i Antoni, synowie Wincentego, 1853 r. 

OSTROWSKI h. LELIWA. Podług Paprockiego stara w ziemi przemyślskiej rodzina, pisze się z Jurkowa; następnie byli na Podolu i Ukrainie. Marcin 1571 r. pisarz, a następnie podsędek przemyślski, żonaty 1v. z Zofią Grochowską, 2v. z Anną z Koczanowa. Jakób, Krzysztof i Piotr, synowie Jakóba, stolnika przemyślskiego, i Zuzanny z Butkowa, córki Stanisława Spinka, nabyli 1574 r. dobra Strzeżewicze. Mikołaj, podstarosta 1591 r., następnie 1593 r. podsędek przemyślski, z żony Katarzyny z Sienna miał syna Jana 1598 r. 

Jerzy i Samuel, synowie Krzysztofa, 1606 r. Jan i Aleksander, synowie Marcina i Doroty Siedleckiej, 1640 roku. Andrzej, Franciszek, Krzysztof i Ludwik, synowie Adama, 1666 r. Jan, pisarz grodzki żydaczowski 1678 roku. 

N., miecznik parnawski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. bełskiem. Stanisław-Emeryk, horodniczy bracławski, otrzymał 1763 r. przywilej na lokację m. Podole, starosta buczniowski, elektor 1764 r. z wojew. bracławskiego, sędzia grodzki Winnicki; jego żona Krystyna Czarnocka, 2v. Teleżyńska, z której syn Michał w 1788 r. dostał prawem emfiteutycznem królewszczyznę Buczniowce z miastem Podolem, lecz je już w 1791 roku ustąpił Marcinowi Skąpskiemu. Bogdan-Mikołaj z Nasiłowa, chorąży, marszałek sądów i poseł wojew. bracławskiego, elektor 1764 r. z wojew. bracławskiego, podkomorzy bracławski 1778 r., dostał prawem emfiteutycznem krolewszczyznę Litynkę; był w wielkich łaskach u króla Stanisława Augusta, kierował sejmikami i stosownie do jego przedstawienia król rozdawał urzędy i ordery w wojew. bracławskiem. Tomasz, wojski czerwonogrodzki 1778 r. Feliks, podwojewodzy łucki 1791 roku. Tomasz, komornik ziem podolskich 1792 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil.). 

OSTROWSKI h. NAŁĘCZ. W ziemi chełmskiej. Adam, Bartłomiej i Jan, synowie Mikołaja, wnukowie Macieja, 1590 r. Jakób, kanonik krakowski 1613 roku, doktór św. Teologii, uczony i dobry kaznodzieja, kilka z jego kazań ogłoszonych drukiem; jego bracia Maryan, po którym z Doroty Romanowskiej syn Wojciech bezpotomny, i Franciszek ożeniony z Udrycką. Jan z ziemią liwską 1632 r., Jakób, Jan, Jan z Chmielowa, Marcyan, Stanisław i Wojciech z wojew. lubelskiego 1669 r. elektorowie. Franciszek, Jakób i Władysław z wojew. lubelskiem i Marcin z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Tomisławice 1725 r., syn Walenty miał syna Józefa, właściciela domu w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. z synami, Bazylim i Antonim. Inni potomkowie Jana wylegitymowani z herbem Ślepowron. 

OSTROWSKI h. NIECZUJA. Kacper, rotmistrz halicki 1650 roku; jego brat Baltazar, komornik halicki 1651 r., pisarz ziemski trembowelski, z Elżbiety Kiełczewskiej miał syna Felicyana. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem. Kazimierz, wojski rypiński 1768-1777 r., a wojski dobrzyński 1779 r. Walenty, burgrabia płocki, i Józef 1782 r. i tego ostatniego wnukowie, Benedykt i Franciszek 1839 roku wylegitymowani w Galicyi. 

Po Felicyanie, synie powyższego Baltazara, skarbniku sanockim, podstolim trembowelskim, pisarzu grodzkim halickim 1677 r., z Eufrozyny Worcell synowie: Stanisław, Antoni i Józef 1685 r.; pochodzący od Stanisława, Tomasz, sędzia pokoju lubelski, syn Józefa i Zofii Znamierowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Złotopole w 1756 r., pochodzący: Paweł właściciel części szlacheckiej we wsi Smoleń-Trzcianka, w pow. przasnyskim, w 1846 r. i Aleksander 1843 r., synowie Mikołaja, i Antoni, syn Walentego, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Andrzej, dziedzic wsi Smoleń-Trzcianka 1770 r., miał syna Fabiana, a ten Antoniego, po którym z Matyldy Kosińskiej syn Julian wylegitymowany w Królestwie 1847 r.; z tej linii Jan, dziedzic wsi Kaleszki, w gub. augustowskiej, syn Antoniego i Salomei Młodzianowskiej, w 1837 r., Tomasz, dziedzic dóbr Dąbrówka, w gub. płockiej, syn Antoniego i Franciszki Rakowskiej, oraz Władysław i Stanisław, synowie Wincentego, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Wojnowo w 1737 roku, pochodzący Józef, dziedzic wsi Kaźmierzew, w gub. płockiej, syn Sylwestra i Franciszki Boboleckiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku; jego syn Antoni za udział w powstaniu 1863 r. skazany na służbę prostego żołnierza do wojska rosyjskiego. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Piskorzyno w 1747 r., synowie, Franciszek i Antoni; po Franciszku z Maryanny Ostrowskiej synowie, Szymon i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1837 roku, a po Antonim syn Onufry żonaty z Salomeą Czermińską, z niej synowie, Franciszek i Aleksy wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

OSTROWSKI h. OKSZA. Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Głuszynek 1768 r., herbu Topór, syn Ignacy miał syna Leona, komisarza obwodu zamojskiego, a poprzednio płockiego, wylegitymowanego w Królestwie z herbem Oksza 1838 r., który zostawił liczne potomstwo. 

OSTROWSKI h. PODKOWA. Herbu nie znam, lecz się domyślam, że to będzie albo Tępa-Podkowa, lub jej odmiana. Na Litwie. Jerzy, syn Andrzeja, z synami: Donatem, Adamem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OSTROWSKI h. RAWICZ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Krystyn, marszałek nadworny koronny 1393 r., kasztelan sandomierski 1393-1406 r., wojewoda sandomierski 1406 r., kasztelan krakowski 1407 r., um. 1431 r. Warsz. kasztelan zawichostski 1432-1436 r., kasztelan lubelski 1440 r. Jan, biskup chełmski 1483 r. Mikołaj, kasztelan biecki 1490 r., wojewoda sandomierski 1494 r. Tomasz, kasztelan czerski 1777 r., podskarbi nadworny koronny 1791 r., senator wojewoda 1810 r., prezes Senatu Ks. Warszawskiego 1811 r. Antoni, senator kasztelan Królestwa 1817 r., wojewoda 1831 r. 

Jedna z głównych familij rodu Rawiczan, osiedlona w wojew. lubelskiem, gdzie posiadała znaczne posiadłości; w miarę jednak rozradzania się, straciła pierwotne znaczenie. 

Ostrów, odwieczna siedziba Rawiczan - Ostrowskich, leży po obu brzegach rz. Wieprza, na granicy powiatów lubelskiego i stężyckiego, pierwotnie radomskiego, i należy do jednej z większych posiadłości ziemi lubelskiej. 

Występujący przed księgami Metryki Koronnej Krystyn, piszący się z Ostrowa, był marszałkiem dworu królowej 1391 r., następnie kasztelanem sandomierskim 1393 r., a od 1407 r. kasztelanem krakowskim; jego syn Warsz. kasztelan zawichostski 1432 r., kasztelan lubelski 1440 roku, umarł przed 1447 r., pozostawiwszy synów: Jana, Grota i Mikołaja, i z nich Jan, oflcyał lubelski, następnie biskup chełmski 1483 r., a Grot, starosta kazimierski, podkomorzy lubelski 1462 r., żonaty z Dorotą, córką Jana z Fałkowa, umarł bezpotomnie i dobra jego Szczekarków otrzymał brat Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic Gózdu im. Okrzei, kasztelan biecki i starosta lubelski 1490 r., od 1494 r. wojewoda sandomierski, erygował m. Łysobyki i nadał prawem chełmińskiem, a w 1499 r. zamienił dobra swoje Ostrów z Katarzyną Kłoczowską na Kłoczów. 

Jednocześnie z kasztelanem krakowskim Krystynem występuje Krystyn, dziedzic Ostrowa, leżącego w powiatach lubelskim i radomskim 1421 r., a Jan, Grot i Mikołaj, synowie Jaszka, są dziedzicami Ostrowa 1442 r. 

Do połowy XV wieku Ostrów pozostawał w całości; następnie powstają dwie oddzielne nomenklatury, Ostrów Wielki i Ostrów Mały, oba te jednak majątki stale pozostawały w rękach rodziny aż do końca XVIII-go wieku. 

Gałąź na Ostrowie Wielkim. Jaszko, Paweł, Mikołaj i Jan, dziedzice Ostrowa Wielkiego, procesowali 1442 r. dziedziców Przetoczna (następnie m. Łysobyki) o granice swych dóbr. Leonard, Mikołaj i Bernard, bracia rodzeni, sprzedali 1497 r. części dóbr Ostrowa za 80 grzywien Abrahamowi Zbąskiemu; po Leonardzie pozostali synowie, Andrzej i Maciej, dziedzice Ostrowa 1548 r., a Bernard miał syna Łukasza, po którym syn Wojciech zwany Bernatek i córka Elżbieta, żona Stanisława Ostrowskiego 1580 roku. 

Wojciech Bernatek, dziedzic na Ostrowie Wielkim 1569 r., pozostawił dwóch synów, Macieja i Andrzeja, dziedziców na Ostrowie Wielkim 1608 r., i z tych Maciej miał synów: Wojciecha, Wawrzyńca i Jana, dziedzica dóbr Rozwadów, żonatego z Anną Ryskowską. 

Andrzej, dziedzic Ostrowa 1463 r., piszący się de Czyrwonka, miał syna Jana, dziedzica na Ostrowie Wielkim, po którym córka Katarzyna za Sebastyanem Czułowskim i synowie, Mikołaj, żonaty z Małgorzatą Niezabitowsicą 1578 r., i Wojciech, dziedzic części Ostrowa Wielkiego, pozostawił jedynego syna Stanisława, ożenionego z Barbarą Czasławską, po którym syn Maciej, dziedzic części Ostrowa Wielkiego 1622 r. 

Jan, zwany Mantula, dziedzic części Ostrowa 1463 r., miał syna Mikołaja Mantule v. Mantulewicza, po którym było czterech synów: Jan, Heronim, Jakób i Leonard, zwani Mantulami v. Miętusami. Z tych Jan zaślubił Helenę Bialicką i z niej miał synów, Stanisława i Jakóba, dziedziców części Ostrowa Wielkiego i Małego 1553 r. Heronim, dziedzic części Ostrowa Wielkiego, pozostawił synów, Andrzeja i Stanisława, po którym synowie, Jakób żonaty z Zofią Niezabitowską i Stefan, zm. około 1668 r., z żony Zuzanny Czasławskiej miał synów: Stefana, Jakóba, Jana i Andrzeja. 

Grzegorz, dziedzic części Ostrowa Wielkiego 1465 roku, miał dwóch synów, Leonarda i Andrzeja, i z nich Andrzej pozostawił syna Jana, który przybrał przydomek Jędrzejkowicz, i miał trzech synów: Bartłomieja, Stanisława i Andrzeja; po Bartłomieju synowie, Adam i Jan, a po Andrzeju z żony Małgorzaty synowie, Grzegorz i Jakob, dziedzice na Ostrowie Wielkim w 1584 r. 

Grzegorz zaślubił Jadwigę Sobieską, z której córki, Potencya i Barbara, oraz dwóch synów, Feliks i Abraham; z nich Feliks, komornik ziemski stężycki 1605 r., zaślubił Annę Woznicką i z niej pozostawił syna Stanisława, żonatego z Maryanną Szaniawską, z której syn Jan, ożeniony z Konstancyą Bychowską, regent grodzki radomski 1677 r. 

Jakób, drugi syn Andrzeja i Małgorzaty, dziedzic Ostrowa Wielkiego i Małego 1594 r., zaślubił Barbarę Sokołowską i z niej miał synów, Jana i Felicyana, z których Jan z żony Katarzyny Uniszowskiej pozostawił syna Piotra, żonatego z Dorotą Zimnicką, a Felicyan, komornik ziemski stężycki 1638 r., zaślubił Zofię z Ruszczy, z której córki, Maryanna za Maciejem Niezabitowskim, Barbara zaślubiona Andrzejowi Ostrowskiemu i trzech synów: Stanisław, Daniel i Remigian, i z nich Remigian, dziedzic na Ostrowie-Mściszkach 1667 r., miał dwóch synów, Piotra, żonatego z Anną Moszyńską, i Michała, dziedzica części Ostrowa-Mściszki, po którym z żony Agnieszki Domańskiej syn Kazimierz zaślubił 1757 r. Annę Zyrzyńską i z niej miał syna Albina, żonatego z Anną Wronowiczówną, których synowie, Władysław i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1860 roku. 

Gałąź na Ostrowie Małym. Na Ostrowie Małym w 1441-1442 roku dziedziczyli: Jakusz, Andrzej, Wojciech i Piotr, którzy prowadzili długie spory z Piotrem z Przetoczna o granice swych posiadłości. Po Jakuszu syn Mikołaj 1460 r. ustąpił części Ostrowa braciom przyrodnim, Janowi i Mściszkowi, którzy są protoplastami dwóch linij tej gałęzi, i od Mściszka poszli Ostrowscy Mściszkowie, a po Janie-Ostrowscy, zwani Krupami. 

Linia na Ostrowie-Mściszkach. Pochodzący po Mściszku bracia: Jakób, Marcin i Andrzej z synami, Janem i N. byli dziedzicami Ostrowa-Mściszki w 1532 r.; po Jakóbie, zwanym Mściszek, było trzech synów: Jakób, Jan i Stanisław, i z tych Jakób miał synów, Stanisława i Benedykta, którzy w 1560 r. ustąpili części Ostrowa-Mściszki. Andrzej miał dwóch synów, Jana i N., po którym synowie: Mikołaj, Jan i Paweł, z których Paweł zaślubił 1558 r. Barbarę Pietkowską. Jan, syn Jana, dziedzic części Ostrowa - Mściszki, a Mikołaj miał synów: Jana, Jakóba, Andrzeja i Stanisława, z których Jan i Jakób sprzedali części Ostrowa-Mściszki 1600 roku a Andrzej pozostawił syna Tomasza, zwanego Chromiec 1629 r. 

Jan, syn Andrzeja, dziedzica dóbr Mściszki z 1532 r., zwany Mściszkowicz, dziedzic części Ostrowa Małego, miał trzech synów: Adama, Tomasza i Aleksego, pozostających w 1549 r. na opiece dziadka. Z nich Tomasz, dziedzic Ostrowa-Msciszki, pozostawił synów, Jakoba i Jana, po którym z żony Katarzyny Dobruckiej synowie: Piotr, Stanisław, Wojciech i Marcin, dziedzice dóbr Ostrowa Małego - Mściszki 1612 r. Wojciech Mściszek, zwany niekiedy Tomaszczykiem, dziedzic Ostrowa - Mściszki, zaślubił Katarzynę Rozwadowską, i z niej pozostawił synów: Marcina, Stanisława i Jana-Walentego, dziedziców na Ostrowie - Mściszkach 1682 roku. Z tych braci, Stanisław żonaty z Katarzyną Myśliszewską, a Jan - Walenty z żony Zofii Grochowskiej miał jedynego syna Karola, który sprzedał w 1743 r. części na Ostrowie-Mściszkach. 

Andrzej, syn Mikołaja, dziedzic części Ostrowa-Mściszek 1570 roku, ożeniony z Dorotą Zarzeczańską, miał córkę Annę za Walentym Domańskim i syna Stanisława, zwanego Trąba, tego synami byli: Andrzej, Jan i Stanisław, zwani Mściszkami-Trąbiczami, po Stanisławie syn Aleksander, a Andrzej z żony Barbary Paszkowskiej miał synów, Jana i Adama, żonatego z Krystyną Kruszewską. 

Jan, średni syn Stanisława Trąby, dziedzic części Ostrowa-Mściszki i Krupy, miał synów: Wojciecha, Stefana i Jana, procesujących się 1643 r. o granice dóbr Ostrowa Małego-Mściszki; z tych Stefan zaślubił Zuzannę Skolimowską i z niej pozostawił synów, Stanisława i Andrzeja; po Stanisławie z żony Maryanny Zabielskiej pozostały tylko córki, Katarzyna, żona Wojciecha Ostrowskiego Krupy, która w 1741 r. części dóbr swych w Skolimowie, Wojnowie, Ptaszku i Zawadach ustąpiła siostrzeńcowi swemu Piotrowi Ostrowskiemu, i Krystyna za Stanisławem Torczewskim. 

Linia na Ostrowie-Krupach. Jan, syn Jakusza, dziedzic na Ostrowie Małym 1460 r., jest przedstawicielem Ostrowskich, zwanych Krupam, występujący po nim: Maciej, Andrzej, Wojciech, Stanisław i Feliks, zwani Krupami, pisali się z Borowy i Ostrowa 1514 r. Z nich Andrzej z żony Anny miał syna Jana, Feliks i Stanisław pozostawili same córki, Maciej miał prawdopodobnie synów: Marcina, Gabryela i Stanisława, a Wojciech z 1-ej nieznanej nam żony pozostawił synów: Jana, Bartłomieja, Marka, Stanisława i Mikołaja. 

Marcin, Gabryel i Stanisław, dziedzice części Ostrowa-Krupy 1564 r., prowadzili proces z Heronimem Ostrowskim, i z nich Marcin z żony Katarzyny Mętowskiej miał syna Andrzeja, żonatego z Jadwigą Rybczewską 1590 roku, Gabryel miał dwóch synów, Jana i Stanisława, z których Jan z żony Zofii Ostrowskiej pozostawił synów: Marcina, Feliksa i Łukasza, dziedziców części Ostrowa-Krupy 1637 r., a Stanisław, po Macieju, dziedzic części Ostrowa-Krupy, miał córki, Katarzynę za Andrzejem Ostrowskim zw. Rzym, Elżbietę, oraz synów, Wojciecha i Andrzeja, który pozostawił dwóch synów, Wojciecha i Stanisława, i z nich Stanisław z żony Katarzyny Łubkowskiej miał syna Bartłomieja, żonatego z Konstancyą Piasecką. 

Bartłomiej, syn Wojciecha z Borowy, stryj i opiekun Zofii i Reginy, córek Stanisława, oskarża Łukasza Ostrowskiego o zabójstwo ich ojca; po Bartłomieju pozostało czterech synów: Jan, Bartłomiej, Maciej i Stanisław, i z nich Maciej, dziedzic Ostrowa-Krupów, zaślubił Barbarę Ostrowską, z której synowie: Jan, Andrzej, Marcin i Mikołaj, dziedzic dóbr Rudno i Ostrów-Krupy 1611 r.

Mikołaj, dziedzic Ostrowa-Krupy, zaślubił 1620 r. Katarzynę Ostrowską, i z niej miał syna Jakóba, żonatego z Ewą Moszyńską, z której synowie, Marcin i Władysław, dziedzice na Ostrowie-Krupach 1684 r. 

Marek, trzeci z rzędu syn Wojciecha z Borowy, dziedzic na OstrowieKrupach 1557 r., nabył części Ostrowa-Mściszki i synom swym, Krzysztofowi i Jakóbowi zostawił znaczny majątek. 

Krzysztof, dziedzic Ostrowa-Krupów 1601 r., z żony Anny Grodzickiej pozostawił córkę Annę za Pawłem Umiastowskim i siedmiu synów: Pawła, Marcina, Marka, Wojciecha, Daniela, Zygmunta i Remigiana, i z nich Zygmunt, ożeniony z Maryanną Bystrzycką, dziedzic części Ostrowa Wielkiego, miał dwóch synów, Remigiana i Jana, żonatego z Anną Myśliszewską. 

Marcin, drugi syn Krzysztofa i Anny Grodzickiej, dziedzic części Ostrowa Wielkiego 1624 r., z żony Barbary Rozwadowskiej pozostawił synów, Marcyana i Bartłomieja; z nich Marcyan zaślubił Dorotę Romanowską i z niej pozostawił synów: Antoniego - Wojciecha, Franciszka i Jakóba, z których Franciszek z żony Anny Niewęgłowskiej miał dwóch synów, Antoniego i Jakóba, ożenionego z Anną Rudzką, z tej syn Józef, dziedzic części Ostrowa Wielkiego 1763 r., żonaty z Zofią Poznańską. 

Paweł, syn Krzysztofa i Anny Grodzickiej, dziedzic części Ostrowa-Mściszki 1631 r., z żony Katarzyny Czaplickiej miał dwóch synów, Walentego i Andrzeja; z nich Walenty zaślubił Annę Sieprawską i z niej pozostawił syna Jana, ożenionego z Barbarą Stoińską i z niej pozostały syn Józef sprzedał 1775 r. części Ostrowa-Mściszki. 

Jakób, młodszy syn Marka, dziedzic części Ostrowa - Krupy i Mściszki, zaślubiwszy Jadwigę Rozwadowską, otrzymał za nią dobra Rozwadów-Piętki i Rozwadów-Klembów; um. 1624 r., pozostawiając synów: Krzysztofa, Bartłomieja i Wojciecha; Krzysztof umarł bezpotomnie, Bartłomiej z OstrowaKrupów, żonaty z Zofią Zasławską, miał synów, Krzysztofa i Macieja, ożenionego z Dorotą Torczewską. 

Wojciech, trzeci syn Jakóba i Jadwigi Rozwadowskiej, dziedzic Ostrowa-Krupów 1625 r., zaślubił Annę Niezabitowska, z której pozostawił synów, Jana i Gabryela; po Gabryelu z żony Barbary Rozwadowskiej synowie, Wojciech i Paweł ożeniony z Maryanną Kobylańską. 

Jan, syn Wojciecha i Anny Niezabitowskiej, dziedzic na Ostrowie-Krupach 1671 r., miał za żonę Katarzynę Zawiską, córkę Andrzeja i Anny Leszczyńskiej, i z niej pozostawił synów: Wojciecha, Stanisława i Jakóba. 

Wojciech, dziedzic na Ostrowie-Krupach 1710 r., zaślubił Katarzynę Ostrowską, córkę Stanisława i Maryanny Zabielskiej, i z niej pozostawił córkę Magdalenę za Wojciechem Kozłowskim i syna Piotra, który w 1735 r. nabył części Ostrówek-Krupy, dziedzica na Ostrowie-Krupach, Zabielu, Skolimowie i Zawadach, chorążego pomorskiego, żonatego z Konstancyą Stoińską, córką Wojciecha, podkomorzego bełskiego, i Maryanny Sobieszczańskiej, i z niej miał czworo dzieci: Wojciecha, Aleksandra, Tomasza i Maryannę; od 1744 roku Piotr występuje jako chorąży parnawski, i w późniejszym już wieku zaślubił Teresę z Drohojowskich, wdowę po Rafale Kątskim, podczaszym żytomierskim; z synów Piotra: Wojciech był księdzem, wikaryuszem w Bystrzycy, a Tomasz, najstarszy z braci, jest przedstawicielem odnogi hrabiowskiej. 

Aleksander, ochrzczony 1733 r. w par. Rudno, dziedzic na Ostrówku Mniejszym 1761 r., zaślubił 1v. Maryannę Nieprzecką i z niej miał syna Józefa-Adalberta, ochrzczonego 1780 r. w par. Nowodwór, a 2v. Annę Stelęgowską, z której syn Tomasz-Jan-Franciszek ochrzczony 1792 r. w par. Rudno, i obaj synowie wylegitymowani w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Odnoga hrabiowska. Tomasz, najstarszy syn Piotra i Konstancyi Stoińskiej, ur. 1735 r. w Krupach, kapitan wojsk królewskich w 1762 r., elektor 1764 r. z ziemi czerskiej, pułkownik wojsk koronnych 1765 r., pan znacznego majątku: Ujazdu, Sangrodza, Cekanowa, Zawad, Żelechina, Helenowa i Nadarzyna, szambelan królewski 1767 r., podkomorzy nurski 1773 r., poseł na sejm 1776 r., kasztelan czerski 1777 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, podskarbi nadworny koronny 1791 r., senator wojewoda 1810 r., ostatecznie prezes Senatu Księstwa Warszawskiego 1811 r. i Królestwa Polskiego 1817 r., wybitny mąż stanu, administrator i ekonomista, po trzykroć wstępował w związki małżeńskie: pierwszą jego żoną była Józefa Godlewska, starościanka nurska, z której córka Ewa zaślubiona Antoniemu Ledóchowskiemu, staroście hajsyńskiemu, drugą Apolonia Ledóchowska. wojewodzianka czerska, z tej synowie: Antoni, Franciszek, Władysław, Atanazy, Tadeusz i córki: Ludwika, Maryanna i Helena, ostatnią żoną Tomasza była Kunegunda Brzozowska. Tomasz w 1798 r. otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II-go tytuł hrabiowski z dodaniem do herbu rodzinnego dwóch mężów z maczugami; z dzieci hr. Tomasza: Maryanna była za Ludwikiem Morsztynem, Ludwika zaślubiona Michałowi hr. Potockiemu, Helena za Janem Malfatti, Atanazy, kanonik katedralny warszawski, i Władysław, a Antoni i Tadeusz prowadzą dalej odnogę hrabiowską. 

Hr. Władysław postąpił 1808 r. do wojska polskiego w stopniu podporucznika; porucznik 1808 r., kapitan 1809 r. i szef szwadronu, major w bateryi pozycyjnej artyleryi konnej, został 1815 r. podpułkownikiem; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Hr. Antoni, ur. 1782 r. w Warszawie, dziedzic na Tomaszowie, który erygował, i Ujeździe, Sangrodzie, Cekanowie, Zawadach i innych, poseł na sejmy, senator kasztelan 1817 roku, a wojewoda Królestwa, naczelny dowódca gwardyi narodowej i kawaler orderów 1831 roku, dobry polityk i ekonomista, miał dwie żony, Józefę Morską, kasztelankę kamieniecką, i Antoninę Michałowską, córkę Józefa, senatora krakowskiego, i z pierwszej żony pozostawił córkę Julię za Piotrem Michałowskim, i synów, Tomasza i Stanisława, a z drugiej żony syna Tadeusza. 

Hr. Tomasz-Antoni, ur. 1810 r. w Warszawie, wszedł 1827 r. jako kadet do pułku strzelców konnych gwardyi iw 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem w 5-ym pułku strzelców konnych i za waleczność otrzymał krzyż zloty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Hr. Stanisław, ur. 1812 r. w Ujeździe, dziedzic dóbr Tomaszowskich i in., podporucznik artyleryi wojsk polskich, cesarsko - rosyjski szambelan i kawaler orderów, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1855 roku, zaślubił Helenę Skrzyńską, córkę Tadeusza, członka stanów galic., i Julii z Jaźwińskich, i z niej pozostawił synów: Juliusza, Gustawa i Witolda, oraz córkę Maryę, zmarłą 1898 r. 

Hr. Juliusz, ur. 1854 roku w Warszawie, dziedzic na Tomaszowie, Ujeździe, Zawieprzycach i innych, otrzymał potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi 1891 r., ces. - rosyjski kamerjunkier, autor i wydawca Herbów Polskich, z żony Maryi hr. Tyszkiewiczówny, córki hr. Mikołaja, ma dzieci: Maryę-Ludwikę, ur. 1883 r., zaślubioną 1904 r. Janowi hr. Żółtowskiemu, Maryę-Józefę, ur. 1884 r., zaślubioną 1907 r. Władysławowi Brzozowskiemu, Stanisława, ur. 1890 r. i Jana, ur. 1894 r. 

Hr. Gustaw, ur. 1860 r. w Warszawie, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Austryi 1901 r., ces. i królewski szambelan austryjacki, zaślubił 1v. 1883 r. Klementynę hr. Mostowską, córkę hr. Władysława, z niej córki, Marya, ur. 1884 r. i Aniela, ur. 1885 r.; hr. Gustaw poślubił 1896 r. 2v. Eugenię, córkę hr. Karola Haugwitz, i z niej ma syna Piotra, ur. 1902 r. w Zulehen, w Austryi. 

Hr. Witold, ur. 1864 r. w Warszawie, właściciel dóbr Grabownica Sozańska, w Galicyi, c. i k. szambelan austryjacki, żonaty z Franciszką Baworowską, córką hr. Józefa, ma córki: Maryę. Zofię, Klementynę, Helenę i syna Antoniego, ur. 1899 r. 

Hr. Tadeusz, ur. 1834 r. w Versailles, zaślubił Ludwikę Kuczyńską, córkę Aleksandra, marszałka szlachty gub. siedleckiej, i z niej ma syna Aleksandra, ur. 1866 r. w Warszawie, po którym z Heleny Tyszkiewiczówny, córki hr. Józefa, synowie, Krystyn, ur. 1895 r. w Korczewie, i Leon-Grot, ur. 1897 r. w Warszawie. 

Hr. Tadeusz, najmłodszy z synów hr. Tomasza i Apolonii z Ledóchowskich, ur. 1792 w Warszawie, wszedł 1810 r. do artyleryi konnej Ks. Warszawskiego i 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r. w korpusie inżynierów, 1830 roku kapitan, ostatnio pułkownik artyleryi, odbył kampanie: 1812 roku w Rosyi, 1813 roku w Niemczech i 1814 roku we Francyi, i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski neapolitański (Ks. Wojskowe); dziedzic Helenowa i Nadarzyna, zaślubił Zofię Michałowską i z niej pozostawił córki: Maryę zaślubioną Władysławowi Morsztynowi, Helenę, Karolinę i syna Stanisława, ur. 1834 r., właściciela Czajenczyc i Kościelca, w Galicyi, po którym z Julii Mańkowskiej, córki Teodora, syn Tomasz, ur. 1873 r., żonaty z Maryą, córką Gotarda Turny. 

Oprócz powyższych. Jan, zwany Kot, dziedzic na Ostrowie 1551 r., z żony Anny miał synów, Andrzeja i Stanisława, zwanego Kot, który w 1575 r. nabył sumę; Stanisław, dziedzic Rolanki i Białozor, w wojew. bracławskiem, z Anny Węglińskiej pozostawił syna Wawrzyńca, dziedzica części Role, żonatego 1669 r. z Ewą Zakrzewską, który w 1682 r. nabył części Zakrzewa; po Wawrzyńcu córka Katarzyna Nurzyńska i synowie, Jan i Mikołaj wyprowadzili 1722 r. w grodzie lubelskim swoje szlachectwo.

Jan, zwany Kot, zaślubił Katarzynę Domańską i z niej miał synów, Gaspra i Antoniego, którzy w 1763 r. legitymowali się przy odbiorze należnej sumy; po Gasprze syn Piotr, a Antoni v. Paweł-Antoni, ochrzczony 1718 r. w par. Ułan, dziedzic części Zakrzewa 1750 r., zaślubił Maryannę Turską i z niej pozostawił synów, Jakóba, w 1752 r. i Macieja w 1757 r., ochrzczonych w par. Ułan, wylegitymowanych w Galicyi 1803 r. 

Stanisław, syn Jana, nabył 1715 r. części wsi Popławy, i z żony Zuzanny miał syna Piotra, ochrzczonego 1720 roku w par. Łosice,, po którym z żony Maryanny syn Joachim, ochrzczony 1756 r. w par. Łosice, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Kancl., Sigil., Ks. br. i Ziem. Lubelskie, Czerskie i Radomskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Z tej linii: Józef, syn Michała, Stanisław i Tadeusz, synowie Józefa, Julian i Wiktor, synowie Wojciecha, Ignacy, syn Piotra, Józef, syn Stanisława, Jan, syn Piotra, i Stanisław, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1837-1853 r. 

OSTROWSKI h. ROGALA. Byli w Prusach Zachodnich i brali przydomek Biberstejn, a posiadali majątek Moitchinen 1780 r. Jan, burgrabia zamku malborgskiego 1586 r. Franciszek i Wojciech, posłowie wojew. pomorskiego z pow. człuchowskiego, elektorowie 1733 r. z wojew. pomorskiego a Stanisław, sędzia kapturowy wojew. pomorskiego i poseł prowincyi pruskiej, stronnik Augusta III. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem (Metr. Kor., Vol. Leg.). 

OSTROWSKI h. ŚLEPOWRON. W Północnem Mazowszu i na Podlasiu. Jan z Wierzbowa 1493 r. (Akta Łomżyńskie). Jakób, opat czerwiński 1630 r. Jakób 1648 r., Adam, Jakób, Kacper, Maciej, Marcin Piotr, Pio r de Kaki i dwóch Wojciechów 1697 r„ Antoni, Piotr, Szymon i Wawrzyniec 1764 r. ziemią ciechanowską podpisali elekcye. 

Jan miał syna Andrzeja, który w 1664 roku nabył w grodzie drohickim części dóbr Ostrowca, i pozostawił synów: Antoniego, Jana i Wojciecha, dziedziców części Ostrowca 1706 r.; po Janie syn Tomasz dziedzic części Ostrowca 1789 r., z żony Małgorzaty Krzyżanowskiej miał synów: Bartłomieja-Ludwika, ochrzczonego 1768 r. w Bedlnie, Antoniego, ochrzczonego 1774 r. w Opocznie, Roberta-Józefa, ochrzczonego 1776 r. w Dąbrowie, i Wawrzyńca Kajetana, 1789 r. ochrzczonego w Mniszewie, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1803 roku (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Michał, burgrabia mielnicki 1717 roku, syn Wojciecha i Agnieszki Kobylińskiej, wnuk Sebastyana. Kazimierz, podstoli 1726 roku, stolnik 1732 roku bielski. Ignacy, podczaszy liwski 1767 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Grzegorzu, synie Kazimierza, dziedzicu dóbr Ostrówek, na Podlasiu 1714 r., pochodzący Szymon miał synów, 1) Anzelma, wylegitymowanego w Królestwie 1844 roku z synem Michałem i wnukiem Ignacym; 2) Adama, którego synowie, Piotr i Józef wylegitymowani w Królestwie 1853 roku. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Tomisławic 1725 r., pochodzący: Aleksander, urzędnik w Warszawie, i Teodor w 1843 r., synowie Józefa; Ignacy, dziedzic dóbr Woli Magnuszewskiej, w gub. sandomierskiej, syn Antoniego, 1843 r.; Wojciech, nauczyciel szkoły elementarnej w Łęczycy, syn Ludwika, w 1845 r. i Feliks, podoficer wojsk rosyjskich, syn Wojciecha, w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. Inni członkowie tej linii wylegitymowani z herbem Nałęcz. 

Aleksander, syn Augustyna i Tekli Łuszczyńskiej, ur. 1801 roku w Genczycach, w obwodzie łukowskim, wszedł 1822 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Franciszek, syn Józefa i Maryanny Wądkowskiej, ur. 1802 r. w m. Biała, w obwodzie bialskim, postąpił 1821 r. do pułku grenadyerów gwardyi iw 1830 r. awansował na podporucznika, a 1831 roku na porucznika i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; poległ na Litwie pod Szawlami 1831 r. 

Michał, syn Jana i Anny Zaraczkiewiczówny, ur. 1793 r. w Janowie, w pow. sokolskim, wszedł 1812 r. do gwardyi francuskiej, a 1813 r. przeniesiony do 16 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, postąpił 1822 r. na podporucznika w 2 pułku strzelców pieszych, a 1831 r. był porucznikiem; odbył kampanie, 1812 roku w Rosyi i 1813 roku przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i awansował na kapitana w 1831 r. 

Michał, syn Józefa i Anieli, ur. 1802 r. we wsi Przewłoce, w obwodzie radzyńskim, postąpił 1815 r. do korpusu kadetów kaliskich, a 1820 r. przeszedł do 3 pułku ułanów i w 1827 roku awansował na podporucznika, a w 1831 r. na porucznika (Ks. Wojskowe). 

Antoni i Paweł, synowie Jana, z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r. 

OSTROWSKI h. TĘPA-PODKOWA. Jan, pułkownik wojsk królewskich, poseł na sejm 1710 r., miał syna Tomasza, a ten syna Antoniego, po którym synowie, Feliks, strażnik celny, i Rufin wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Wincenty z synem Dominikiem, Aloizy z synami: Zenonem, Aleksandrem, Hipolitem; Antoni z synami: Janem, Franciszkiem, Dominikiem i Julianem, oraz Joachim i Teodor, synowie Dominika, wnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie 1837-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Jan, syn Stefana, z synami: Sylwestrem, Grzegorzem, Władysławem i Szymonem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 r. 

OSTROWSKI h. TOPÓR. Biorą przydomek Starża; dawna kujawska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Ostrów. Stanisław, sędzia ziemski kujawski 1359 r. Janko, podstoli brzeski 1363 r. Stefan Puczek 1419 roku. Przesdrzew, burgrabia brzeski 1469 r., a radziejowski 1475 roku. Bogusław, cześnik inowrocławski 1472 r., i Władysław, bracia. 

Marcin, cześnik inowrocławski 1504 r. Mikołaj, sędzia ziemski gostyński 1538 r. Piotr, poborca inowrocławski 1566 r. Mikołaj, z pisarza podsędek brzeski 1589 r., miał syna Jana, dworzanina królewskiego 1610 r. 

Marcin 1632 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, Stanisław i Stanisław na Sławęcinie 1618 roku z wojew. inowrocławskiem, Adam i Franciszek 1669 r., Aleksander, komornik graniczny inowrocławski, 1674 r., Stanisław i Wojciech 1697 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, i Tomasz 1697 r. z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcye. 

Antoni i Paweł z wojew. inowrocławskiego, a Kacper z wojew. brzesko-kujawskiego elektorowie 1733 r. Po Macieju syn Aleksander, sędzia grodzki inowrocławski 1719 r., pisarz ziemski brzeski 1724 r., z Maryanny Wyganowskiej, pozostawił syna Kazimierza, po którym z Maryanny Grabskiej syn Ignacy, burgrabia grodzki radziejowski 1778 roku, dziedzic Głuszynka, i córki, Anna Wiśniewska i Małgorzata Trzebuchowska 1785 r. Andrzej, kanonik kruszwicki 1787 r., i Ferdynand, bracia rodzeni (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie). 

Jan, dziedzic dóbr Sosnowice, na Kujawach 1731 r. miał potomstwo, po którem pochodzący Teodor, syn Macieja, burmistrz w mieście Kłodawie, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Teodor, syn Macieja i Maryanny Zamorzyckiej, ur. 1782 r. w Nasiłowie, w pow. kujawskim, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1808 r. awansował na podporucznika; porucznik 1809 r., został 1813 r. kapitanem, a w 1815 r. przeniesiony do 6 pułku piechoty liniowej, wkrótce wyszedł do dymisyi: odbył kampanie: 1801 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

Po powyższym Kazimierzu, dziedzicu dóbr Głuszynek 1775 r. (Akta Piotrkowskie), syn Feliks, lekarz w Warszawie, żonaty z Antoniną Zakrzewską, pozostawił z niej syna Kazimierza, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r. 

Feliks, syn Kazimierza i Konstancyi Kitlińskiej, ur. 1783 roku we Lwowie, postąpił 1807 roku jako podlekarz do wojska austryjackiego, a w 1809 roku zaciągnął się jako urzędnik zdrowia klasy III do 14 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; w 1813 r. przeniesiony na urzędnika zdrowia klasy II do 1 pułku pieszego nadwiślańskiego i w 1815 r. przeznaczony w stopniu lekarza batalionowego do 4 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał order Legii Honorowej; Feliks um. 1855 r. w Warszawie, pozostawiwszy trzy córki: Albinę, Józefę i Maryannę i syna Kazimierza (Ks. Wojskowe). 

OSTROWSKI. Senator w rodzinie, Świętosław, kasztelan rozpirski 1512 roku. 

Licznie rozrodzeni w Wielkopolsce, gdzie pisali się z Ostrowa. Mikołaj, burgrabia nakielski 1509 r. Świętosław, kasztelan rozpirski 1512 r. Stanisław z Ostrowa, w wojew. kaliskiem 1562 r. Jan, dziedzic na Ostrowie 1581 r. 

Maciej z Oporowa 1630 r., miał syna Stanisława, po którym z Agnieszki Grabskiej synowie, Maciej i Marcin; po Macieju, dziedzicu na Oporowie 1693 roku, z Heleny Rozniatowskiej synowie: Jan, Kazimierz, Paweł i Wojciech. 

Jan z Teresy Kamińskiej pozostawił syna Antoniego-Józefa, dziedzica Dolisławic 1768 r., pułkownika wojsk koronnych, z Barbarą Jabłonowską bezpotomnego, a Paweł z Doroty Cerekwickiej miał córkę Teresę za Pawłem Szczanieckim (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Aleksander podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Ludwik-Michał, starosta gniewkowski 1720 roku, żupnik wojew. wielkopolskich (Sigil.). 

Aleksander, syn Karola i Anny Ozdońskiej, ur. 1792 roku we wsi Czechowie, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; umieszczony 1816 r. w 6 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. przeszedł do korpusu kadetów kaliskich. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężonym Gdańsku. 

OSTROWSKI. Antoni 1782 r., a synowie jego Dyonizy, Hipolit, Jan 1846 r., Antoni, dwóch Franciszków, Ignacy, trzech Janów, trzech Józefów, Konstanty, Kacper, Kazimierz, Maciej, Mateusz, Michał, Piotr, Sebastyan, Stanisław i Tomasz 1782 r. wylegitymowani w Galicyi. 

OSTROWSKI. Bar. Karol-Gustaw de Hollendorft otrzymał 1790 roku patent na szarżę sztab-rotmistrzowską w pułku przedniej straży wojska koronnego (Kancl.).

OSTROWSKI-DANEJKOWICZ. Rodzina Danejko v. Danej kowicz, na Litwie, mająca przydomek Ostrowski, brała go niekiedy za nazwisko. 

OSTROŻECKI h. OSTROŻECKI. Książęta. Herb - w polu czerwonem trzy białe habdanki, z których wierzchni wywrócony, wszystkie połączone pasem białym; w koronie trzy pióra strusie. 

Była rodzina książęca (kniaziowska) tego nazwiska i herbu jeszcze w XVI-go stoleciu na Wołyniu i na Podlasiu, właściwą jej jednak nazwą, czyli też przydomkiem familijnym było Hołownia, a nazwisko Ostrożecki wzięła od majątku Ostrożec, na Wołyniu; była pochodzenia ruskiego i zapewne jednej gałęzi z ks. Druckimi. 

Kn. Dymitr Hołownia, dziedzic Ostrożca, Kosarowa, Bliszczan, Teremowa, Wojnicy i Perekał, w pow. łuckim 1411 r., miał syna Iwana, któremu wiek ks. Świdrygiełłow 1446 r. powrócił powyższe dobra; kn. Iwan pozostawił dwóch synów, Hleba i Michała. 

Kn. Michał, żonaty z N., córką Paszka Dachnowicza, miał córki, Biełuchnę za Janem Kotwiczem, Katarzynę Szudowę i syna Piotra, dworzanina królewskiego, który w 1496 r. otrzymał przywilej na dwa dwory w Tuliczowie, aw 1506 r. dostał sioło Rożancy, w pow. brzeskim; Kn. Piotr, horodniczy trocki 1523 r., dostarczał 1528 r. na potrzeby wojenne 16 koni; w 1528 r. otrzymał przywilej na założenie miasta w Ostrożcu i od tych dóbr przybrał nazwisko Ostrożecki. Kn. Piotr pozostawił córkę Zofię za Olechą Kozińskim i dwóch synów, Fedora i Juria, żonatego z Hanną, córką kn. Wasila Sanguszkowicza-Kowelskiego. 

Kn. Fedor, dziedzic Worotniewa, Zobryna, Diuksina i połowy Romanowa, sprawca starostw bracławskiego i Winnickiego, żonaty z kn. Hanną, córką Semena Odyncewicza, lv. żoną kn. Juria Sołomereckiego, miał córki, Annę za Adamem Pociejem, pisarzem ziemskim brzeskim, Marynę, żonę Fedora Bohuszewicza Tuszewickiego, sędziego grodzkiego Słonimskiego, i syna Andrzeja. 

Kn. Andrzej, dziedzic znacznych dóbr Ostrożca, Kosarowa i innych, zaprzysiągł 1569 r. Unię Litwy z Koroną; deputat na elekcyę 1573 r., ceniony jako znawca prawa i dobry patryota, zaślubił Nastazyę Jełowiczównę-Malińską i w 1585 r. umarł bezpotomnie, zapisując żonie na własność dobra Andrzejewo, Bereznę, Horodyszcze, Derń, Oderady, Moszczenicę, Stawek i Dubiszcze (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

OSTROŻECKI. Oprócz książęcej istniała na Litwie rodzina Ostrożeckich, która również brała przydomek Hołownia. Józef, sędzia grodzki 1588 r. Jan, komisarz królewski 1623 r. Krzysztof i Mikołaj podpisali elekcyę 1632 roku z wojew. brzeskiem. Adam 1652 roku. Krzysztof, dziedzic dóbr w Pińskiem 1660 r. Michał, sędzia grodzki piński 1674 r. Maryanna, żona Konstantego Kotła 1678 r. Adam, strażnik mozyrski i poborca nowogrodzki 1683 roku. Bohdan, koniuszy piński 1727 roku (Wolff, Arch. Dubr., Ks. Gr. Łuckie). 

OSTROŻOCH. N., towarzysz w chorągwi starosty uświatskiego, poległ pod Chocimem 1621 r. 

OSTRZAKOWSKI h. JUNOSZA. Cytowani w Kuropatnickim. 

OSTRZENIEWSKI v. OSTRZYNIEWSKI i OSTRZYNIECKI h. JUNOSZA. Nazwisko wzięli od wsi Ostrzeniewo, w ziemi wyszogrodzkiej. Dziedziczyli również i pisali się na Klukowie i na Świrczach, a majętności te, podobnie jak i Ostrzeniewo, leżą pomiędzy Bielinem, Cieksinem i Smogorzewem, odwiecznemi siedzibami Junoszyców Bielińskich, to też niezawodnie stanowią oni z nimi jeden dom, a Ziemak z Bielina, 1297 r. kasztelan ciechanowski i drugi Ziemak zapewne tegoż syn, 1357 r. kasztelan wyszogrodzki są ich wspólnymi przodkami. 

Pierwszy Ostrzeniewski występuje w aktach pod 1425 r.; jestto Przybysław z Ostrzeniewa, który wraz z sędzią, przydomku Siła, Janem ze Strzegocina i Wielisławem z Wierzbowa dali porękę za Bronisławem ze Smogorzewa, zapewne więc Junoszycem, krewniakiem Ostrzeniewskiego. W tymże czasie występuje Śmichna z Ostrzeniewa, żona Piotra z Klukowa. 

Jeśli nie synami, to napewno synowcami Przybysława byli bracia: Stanisław, Wojciech, Marcin i Mikołaj 1466-1479 r., z których: 

1) Stanisław, piszący się de Śwircze, proboszcz w Obrytem, zabezpieczył 1473 r. braciom swym rodzonym, Wojciechowi i Marcinowi 40 kóp na Świrczach i Ostrzeniewie. 

2) Wojciech zaświadcza, że on i brat jego Marcin 1479 r. z rąk Stanisława de Brolino otrzymali swą należność od Jana Lipskiego, kasztelana wiskiego; synowie tego Wojciecha z żony Katarzyny: Stanisław, Jan, Maciej i Wawrzyniec występowali 1495-1517 r.; Katarzyna była wdową już w 1501 roku. 

3) Marcin pisał się na Ostrzeniewie i na Świrczach 1474 r.; żona jego Anna z Gołębi, wdowa w 1500 roku, syn zaś Dersław z Ostrzeniewa zabezpieczył 1499 roku na Świrczach pewne sumy Mikołajowi ze Świrczów. 

4) Mikołaj i jego syn Jakób pisali się na Klukowie, albo na Ostrzeniewie, i Jakób z Klukowa i Ostrzeniewa, przezwany Ziarno, przyznał 1493 roku dług Mikołajowi z Gołębi. 

Z czterech synów pomienionego Wojciecha i Katarzyny, Wawrzyniec występował 1490 r. w sprawie z Janem z Jabłeczników, i w tymże roku brat jego Stanisław z bratem stryjecznym Dersławem, synem Marcina, mieli proces z Andrzejem z Jabłeczników; ten Stanisław miał za sobą Małgorzatę ze Świerczów, z której pozostawił syna Jakóba.

Po Janie z Ostrzeniewa 1495 - 1517 r., drugim synie Wojciecha, była córka N. za Jakóbem z Jabłeczników i dwaj synowie, Paweł i Wojciech; dziećmi Pawła, zdają się być, Stanisław i Maciej, występujący w akcie z 1584 r. Wojciech zaś, ur. około 1550 r., zm. przed 1616 r., pozostawił czterech synów: Michała, Jana, Jakóba i Macieja, którzy 1624 r. pokwitowali Piotra, syna Andrzeja, z odbioru długu. 

Jan Ostrzeniewski, syn Wojciecha, ur. około 1570 r., zmarł przed 1616 r., pozostawił syna Grzegorza, który 1616 roku zastawił Wojciechowi Ostrzeniewskiemu, synowi niegdy Andrzeja, część gruntów na Ostrzeniewie. Współczesny mu Paweł, zapewne wnuk pomienionego Pawła, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemi zakroczymskiej razem z drugim Pawłem i Zygmuntem Ostrzyniewskimi. 

Po Grzegorzu syn Bartłomiej, ur. 1640 r., zabezpieczył 1700 r. dożywocie żonie Petroneli Jaskłowskiej, h. Radwan, córce Jana; ich synowie: Kacper, ur. 1680 r., i Roch, i Kacper nabył 1714 roku części na Jaskłowie, wspólnie ze swą narzeczoną, Małgorzatą Jaskłowską, córką Marcina. 

Syn Kacpra i Małgorzaty Jaskłowskiej, Andrzej, ur. około 1730 r., komornik ziemski gnieźnieński 1779 r., sprzedał 1758 r. część Ostrzeniewa swemu stryjowi Rochowi; miał za sobą 1v. Maryannę Kączyńską, córkę Franciszka, a 2v. Justynę nie znaną nam z nazwiska. 

Syn Andrzeja i Kączyńskiej, Filip Nereusz, ochrzczony 1780 r. w Smogorzewie, ożenił się 1815 r. z Józefą z Czarnowa Czarnowską, h. Łada; ślub ich odbył się w par. Zaborów, w pow. płońskim; Filip Nereusz 1842 r. wylegitymowany w Królestwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mazowieckiej, z synami: Romualdem, Konstantym i Jackiem, ochrzczonymi w Mikołajowie. 

Romuald, ur. 1817 roku, miał syna Aleksandra, inżyniera, a najmłodszy Jacek, ur. 1825 roku, pozostawił syna Filipa, zamieszkałego w Kielcach. 

Drugi z kolei syn Filipa Nereusza, Konstanty, ur. 1823 r. w Jeżowce, właściciel majątku Łopacin, w pow. ciechanowskim, zmarływ Łopacinie 1901 r., miał za sobą najpierw Piwkowską, wdowę po Grabińskim, ale z tą bezdzietny, ożenił się drugi raz z Maryą Górską, h. Bożawola, córką Mikołaja, iz tej pozostawił dwóch synów, Ludwika i Konstantego, ur. 1893 r., dziedzica Łopacina. 

Ludwik, ur. 1886 r., zawołany podróżnik, zwiedzał dwukrotnie Indje Wschodnie i wyspy Sundzkie, dotarł do samego wnętrza wyspy Borneo, zapewne pierwszy z Polaków, i posiada w rękopiśmie ciekawy pamiętnik tych wypraw (Akta Ziem., i Gr. Zakroczymskie i Heroldyi Królestwa Polskiego). 

OSTRZESZEWICZ h. LELIWA. Stanisław, susceptant grodzki oświęcimski, i Franciszek w 1782 r., a Faustyn w 1842 r. syn, i Julian-Kajetan w 1855 r., wnuk Franciszka, wylegitymowani w Galicyi. 

OSTRZESZEWICZ. Jan Kanty, syn Jana i Maryanny, ur. 1790 r. we wsi Monowicach, w Galicyi, wszedł 1806 r. do 11 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem i tegoż roku porucznikiem; kapitan 1808 r., przeniesiony 1812 r. do 15 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, został przeznaczony 1815 r. w stopniu majora do 4 pułku piechoty liniowej i w 1817 roku wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

Po powyższym Janie z Eleonory Morzkowskiej syn Tadeusz otrzymał przyznanie praw szlachectwa w Królestwie 1843 r. z zasady stopnia oficerskiego swojego ojca. 

OSTRZEWSKI. Ludwik, komornik ziemski podolski, obrany na komisyę do rozgraniczenia województw bracławskiego, kijowskiego i podolskiego 1775 r. (Vol. Leg.). 

OSTRZYCKI. Adam, vicerotmistrz chorągwi pancernej 1662 r., żonaty 1678 r. z Zofią Zamiechowską. Bazyli, łowczy wschowski 1702 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Szymon, urzędnik celny w Królestwie 1830 r. Teofil, urzędnik przy kolei żelaznej 1865 r. 

OSTRZYKOWSKI h. BRODZIC. Wzięli nazwisko od wsi Ostrzykowo, w ziemi wyszogrodzkiej, który to majątek dotychczas w ich posiadaniu zostaje. Jan, Adam, Wojciech i Michał, dziedzice wsi Ostrzykowa 1593 r. Jan, Mikołaj i Stanisław 1669 r. z ziemią wyszogrodzką, a Jan i Maciej 1697 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye. 

Po Janie, dziedzicu wsi Sadkowo, w wojew. płockiem 1726 r., z Rozalii Rostkowskiej syn Kazimierz, żonaty z Konstancyą Modlińską, miał synów: Wawrzyńca, Jana i Pawła, który wspólnie z synowcami swymi, Albinem i Saturninem, synami Jana i Franciszki Stempowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1841 r. 

Paweł, ur. 1787 roku we wsi Sadkowo, w pow. płońskim, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1812 r., przeznaczony do 7 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. awansował na kapitana, a w 1821 r. na majora. Odbył kampanie, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Po Walentym, w 1763 r. dziedzicu dóbr Ostrzykowo i Ostrzykówko, pochodzący Stanisław, syn Kazimierza, dziedzic wsi Ostrzykowo, radca pow. wyszogrodzkiego w 1813 r., sędzia pokoju płocki 1841-1858 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a Bonifacy, proboszcz w Brańszczyku, autor i poeta, i Benedykt, inżynier gub. płockiej, synowie Tomasza, wylegitymowani w Królestwie 1837 roku. 

OSTRZYNIECKI. Taż Rodzina co Ostrzyniewski; z niej Grzegorz z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1697 r.

OSTRZYNIEWSKI v. OSTRZENIEWSKI h. JUNOSZA. Po Józefie, synu Kazimierza, dziedzicu części wsi Ostrzyniew 1759 r., z Maryanny Smosarskiej syn Wojciech miał syna Jana, żonatego z Antoniną Smosarską, z niej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

OSTRZYŃSKI h. NIECZUJA. Jakób, syn Tomasza, z synem Michałem i tego syn Szymon, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

OSTRZYŃSKI h. TOPÓR. Piszą się z Ostrzynia (Notaty Zamoyskiego). 

OSTYK h. TRĄBY. Zobacz OŚCIK v. OSTIK. 

OSTYKOWICZ h. HIPOCENTAURUS. Podług Kojałowieża pierwotnym herbem Ościków, herbu Trąby, był herb Hipocentaurus. Patrz OŚCIK. 

OSUCHOWSKI h. DOLIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

OSUCHOWSKI h. GOZDAWA. Senator w rodzinie, Krzysztof, kasztelan rawski 1472 r. 

Zamożna do XVIII-go stolecia rodzina w ziemi sochaczewskiej; w końcu XVII-go stolecia jedna jej linia osiedliła się na Rusi Czerwonej, a druga na Podlasiu, i ztąd, zdaje się, przeniosła się do Litwy. Dorota, żona Wojciecha Boglewskiego 1470 r. Krzysztof, kasztelan rawski 1472 r. Aleksander puścił się na rozboje, za które był śmiercią ukarany 1505 r. Wacław, dziedzic Osuchowa i Gnojna 1550 roku, miał córki, Elżbietę, Urszulę i synów, Jana i Mikołaja, iz nich Jan, dziedzic Żebrowa, komornik ziemski 1578 r., następnie 1581 r. podkomorzy sochaczewski, był żonatym z Zofią Parysówną, wdową po Oborskim. Mikołaj, dziedzic na Parzniewie i na Osuchowie 1563 r., z Barbary Szymańskiej pozostawił czterech synów: Abrahama, Jana, Kacpra, Wacława i Walentego, dziedzica Parzniewa, elektora 1632 r. z ziemi warszawskiej, żonatego 1v. z Małgorzatą Iłowską, której w 1615 r. zapisał dożywocie, 2v. z Petronelą Kleniewską. 

Abraham, cześnik sochaczewski od 1622 r., dziedzic dóbr Brwinów 1630 r., zaślubił Annę Mokronowską, której w 1619 r. zapisał dożywocie, a ona zapisała mu dobra Podlesie, Kąty, Narty i Michałowice, w ziemi rawskiej, iz niej miał córkę Jadwigę Wolską i syna Stefana, ożenionego z Zofią Zabielską, której w 1652 r. zapisał dożywocie. 

Kacper, wojski 1623 r., a następnie 1632 r. podkomorzy sochaczewski, z żony Katarzyny Trzciński ej pozostawił synów, Mikołaja i Jakóba; po Jakóbie syn Jan miał syna Stanisława, tego syn Paweł, żonaty z Wiktoryą Zakrzewską, z niej synowie, Leon, dziedzic dóbr Rogolin, w pow. radomskim 1858 r., i Jan wylegitymowani w Królestwie 1844 r.

Heronim, syn Pawła i Wiktoryi Zakrzewskiej, ur. 1806 roku we wsi Małocicach, w obwodzie warszawskim, wszedł 1821 r. na kadeta do korpusu kaliskiego i po wyjściu z korpusu wstąpił 1827 r. do pułku strzelców konnych gwardyi iw 1830 roku został podporucznikiem, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Heronim zaślubił 1844 r. w Paryżu Izabelę Górecką i z niej pozostawił córkę Maryę i synów: Heronima, Henryka i Antoniego, ur. 1849 r. Heronim um. 1864 r. w Warszawie. 

Mikołaj, starszy syn podkomorzego Kacpra, cześnik gostyński 1644 r., podstoli 1649 r., a stolnik rawski 1660 r., elektor 1669 r. z ziemi rawskiej, żonaty z Katarzyną Niszczycką, kasztelanką sierpską, pozostawił syna Adama, elektora 1669 r. z wojew. sandomierskiego, który był żonatym z Maryanną Giżycką i zapisał jej dożywocie 1679 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie, Sigil.). 

Chryzostom i Piotr, elektorowie 1648 r. z wojew. sandomierskiego. Paweł, stolnik radomski 1659 r. Aleksander i Jan z ziemią rawską, Jakób z Osuchowa, Jakob Rzączyc, Józef, Krzysztof, dwóch Pawłów, Paweł z Chruślic i Wojciech 1669 r., a Franciszek, Jan i Marcyan 1697 r. z wojew. sandomierskiego podpisali elekcye. 

Marcin, dziedzic Chruślic, z Anny Chruślickiej miał syna Jakóba, po którym syn Stefan, z Anny Zawiszanki-Kroczowskiej pozostawił syna Adama, a ten z Franciszki Janiszewskiej syna Wawrzyńca, po którym z Maryanny Wolskiej syn Szymon wylegitymowany w Galicyi 1804 roku (Quaterniones). 

Tomasz, syn Kacpra i Maryanny, ur. 1784 roku w Kaliszu, postąpił 1806 r. do 7-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. awansował na podporucznika, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1808-1812 roku w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech. 

Wiktor, syn Szymona i Zofii Badowskiej, ur. 1799 r. w Zakrzewie, w obwodzie radomskim, wszedł 1819 r. do 3-go pułku piechoty liniowej iw 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Adam z Osuchowa Szymkowicz zaślubił Konstancyę Krogulecką i z niej pozostawił syna Andrzeja, po którym syn Franciszek z Zofii Zdanowskiej miał córkę Joannę i synów: Józefa, Gaspra i Mikołaja; Mikołaj, ur. 1762 r. w par. Zwoleń, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Z osiedlonych w Galicyi. Aleksander, dziedzic Bereźnicy, w ziemi halickiej, z Cecylii Żukowskiej miał córkę Zofię, żonę Antoniego Omiecińskiego 1728 r. Jan w ziemi sanockiej 1735 r. Tomasz, pisarz ziemski bełski, Antoni i Ignacy w 1782 r., a Franciszek i Feliks, synowie Ignacego, w 1832 i 1834 r. wylegitymowani w Galicyi. Bonifacy, dóbr Kawęczyn, Andrzej, dóbr Żernica w 1855 r., a Rafał w 1860 r. dóbr Zachorzewia dziedzice, w Galicyi.

Z osiedlonych na Litwie. Michał, elektor 1733 r. z wojew. brzeskolitewskiego. Antoni, sędzia kapturowy brzesko-litewski, Ignacy i Jan podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Po Jakóbie, cześniku bielskim, z Franciszki Cieszanowskiej syn Ignacy, sędzia bielski 1778 r.; po Ignacym z Anieli Kuszel synowie, Ignacy z synami: Aleksandrem, Bogusławem i Michałem, Jan z synami: Wincentym, Mikołajem i Konstantym wylegitymowani w Cesarstwie 1845 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

OSUCZYŃSKI. Jakób, stolnik bełski 1585 r., obrany deputatem do odebrania kwarty (Don. Warsz.). 

OSUDZIEWSKI. Samuel z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

OSWALD. Anzelm, Jerzy i Fryderyk pozwani 1569 roku o zawładnięcie dóbr królewskich Nikielsdorf v. Mikołajki (Metr. Kor.). 

OŚWIADOWSKI. W wojew. mińskiem. Michał, podczaszy piński, i Ludwik podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. mińskiem. 

OŚWIĘCIM v. OŚWIĘCIM h. RADWAN. W pow. pilzneńskim, pisali się z Kunowy; do końca XV stolecia brali nazwę Oświecimek. Jakusz z Kunowy, sołtys we wsi Hartlowy, ustąpił to sołtystwo swemu synowi Klemensowi w 1383 r. (Akta Lwowskie). Jan Długi z Kunowy, h. Radwan, zawołania Ksaja 1433 r. (Akta Krakowskie). Jan 1464 roku. Floryan, syn Kacpra, 1580 r., miał żony: Małgorzatę Dunikowską, Reginę Śląską i Barbarę Szamota; z drugiej żony synowie: Stanisław, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. Sandomierskiem, stolnik bełski od 1650 r.; Jan, podstarosta i sędzia grodzki sanocki 1660 r., podczaszy bełski 1663 roku; Wojciech i Szymon, dziedzic Potoka i Zakomorze, żonaty z Anną z Gołynia 1678 r.; z trzeciej żony była córka Anna, iw tej zakochał się brat Stanisław i wyrobił u papieża bullę, pozwalającą na jej zaślubienie, lecz nim ta nadeszła, Anna czy ze zgryzoty, czy też zadanej sobie trucizny umarła; pogrążony w rozpaczy brat, na intencyę zmarłej, fundował kaplicę przy klasztorze Franciszkanów w Krośnie (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Gałęzią tej rodziny mają być Oświęcimscy, herbu Radwan, zamieszkali na Litwie. 

OŚWIĘCIMSKI h. LUBICZ. Michał, neofita, otrzymał nobilitacyę 1764 roku; jego synowie: Józef, Jan i Karol wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Patrz OSIECIMSKI.

OŚWIĘCIMSKI h. RADWAN. Mają pochodzić od Małopolskiej rodziny Oświęcim. Jan, towarzysz pancerny 1682 roku. Franciszek, Jan i Sylwester 1701 r. Karol, syn Antoniego, z synami: Kazimierzem i Julianem wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Tomasz, regent ziemski upicki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Józef, komornik ziemski czerniechowski 1791-1793 r. Jan, porucznik wojsk polskich 1822 r. Augustyn, dziedzic dóbr Plugawice, w Wiel. Ks. Poznańskiem 1846 r. 

OŚWIEJOWSKI. Gabryel, deputat chorągwi pancernej 1678 roku, stawał w sprawie o należność poborową (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSYPOWSKI h. ŁODZIA. Zobacz OSIPOWSKI. 

OSZAŃSKI. Samuel Zynko, sędzia grodzki i deputat brasławski 1650 r. (Arch. Dubr.). 

OSZAPIŃSKI. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. 

OSZCHOWSKI. Zdaje się, że omyłką druku, najprawdopodobniej zamiast Osuchowski, zamieszczony w Vol. Legum Jan Oszchowski, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. 

OSZCZEKLIŃSKI. Jan-Krzysztof na Litwie 1643 r. Anastazy, syn Józefa i Katarzyny z Mielewiczów, ur. 1784 r. w wojew. wileńskiem, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 19 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i tegoż roku został porucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, w 1821 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; umarł w Warszawie 1856 roku (Ks. Wojskowe). 

OSZCZEPALSKI h. ABDANK. Wzięli nazwisko od wsi Oszczepalin, w wojew. lubelskiem. Po Macieju, dziedzicu Oszczepalina, synowie: Jakób, Mikołaj i Piotr 1582 roku; z nich Jakób miał syna Filipa, który w 1627 roku nabył wieś Mosznę i pozostawił synów: Floryana, Mikołaja i Piotra, dziedziców Moszny, i 

Piotr podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem. Piotr, ostatni syn Macieja, dziedzic na Oszczepalinie, miał synów: Adama, Macieja i Stanisława 1591 r.; po Stanisławie syn Adam 1607 roku, pozostawił syna Tomasza. 

Paweł i Stanisław, synowie Krzysztofa, 1606 r. Andrzej, syn Teofila, 1650 r. Mikołaj, syn Mikołaja, dziedzic Moszny, żonaty z Aleksandrą Kłodnicką 1674 roku; pochodzący od niego Antoni, syn Krzysztofa, dziedzic części Moszny 1747 r.

Marcin i Stanisław, elektorowie 1733 roku z wojew. lubelskiego, i z nich Marcin z Franciszki Piotrowskiej miał synów: Andrzeja, Antoniego i Ludwika 1768 r. Andrzej nabył 1788 r. łan gruntu we wsi Niezabitow i wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Quaterniones). 

Krzysztof, rotmistrz wojsk koronnych 1662 roku, wojski chełmski 1666 r., wymowny i zdolny, był jednym z deputatów od wojska związkowego do króla Jana Kazimierza, aby go przeprosić za przeszłość; pochodzący od niego Franciszek, urzędnik celny, i Adolf, żołnierz w wojsku rosyjskiem, synowie Józefa i Petroneli Bronikowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1852 i 1853 r. 

OSZCZOWSKI v. OSZCZEWSKI h. OSZCZOWSKI. Herb - w polu niebieskiem dwa trójkąty jeden nad drugim, stykające się z sobą ostrymi kątami, w górnym trójkącie krzyż kawalerski; w koronie trzy pióra strusie. Herb ten Kojałowicz niewłaściwie zowie Akszakiem odmiennym. 

Można niegdyś na Wołyniu rodzina. Krystyn z Oszczowa, w ziemi bełskiej, fundował 1468 r. kościół w Oszczowie. Zofia, żona Wacława Dzieduszyckiego, dzierżawcy horożańskiego 1540 roku. Michno 1541 r., a Jan 1543 r. Feliks, dziedzic Oszczowa, ożeniony z Beatą Odrowąż ze Sprowy, wojewodzianką ruską, wojski horodelski 1558 roku, założył miasto Waręż, w wojew. bełskiem 1538 roku, które król Zygmunt August uwolnił na lat dwanaście od podatków i innych ciężarów publicznych; w 1544 r. otrzymał prawo pobierania cła od kupców i przekupniów, przejeżdżających przez m. Waręż, a w 1548 r. dostał prawo pobierania większego cła na groble (Metr. Kor.). 

Wasil, Michał i Tomko złożyli z inną szlachtą wołyńską w 1569 r. przysięgę na wierność Koronie. 

Tomasz i Onichim, synowie Michała, 1590 r. Jan-Wacław 1660 r. Adam, Stanisław i Teodor 1663 r. Tomasz, dziedzic Oszczowy 1726 toku. Po Michale, dziedzicu na Oszczowie, syn Stanisław, kanonik tarnowski 1762 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OSZCZYSŁAWSKI h. KORCZAK. Podług Paprockiego dom starodawny w ziemi przemyślskiej; Niesiecki ich nie pomieścił. 

OSZCZYTOWSKI. Kniaziowie. Piszą się z Oszczytowa, w Smoleńskiem. Kn. Michajło, syn Światoslawa Titowicza Karaczewskiego, brat kn. Juria Masalskiego, dziedzic Oszczytowa 1418 roku, które to dobra otrzymał około 1450 r. kn. Wołodko Masalski po swym stryju. W 1508 r. kn. Wasil Uwarowicz Oszczytowski dostał przywilej na ziemie w Smoleńskiem (Metr. Litew., Wolff).

OSZEJKO h. MERAWY. Herb - tarcza przedzielona w poprzek na dwie części; w polu górnem błękitnem łeb złoty psa morskiego z wywieszonym językiem: w polu dolnem zielonem gwiazda złota sześciopromienna. Stanisław, neofita litewski, w nagrodę zasług otrzymał 1499 r. szlachectwo, a do herbu przyjętym został przez Marcina, biskupa miednickiego (Metr. Kor.). 

OSZK. Eliasz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lęczyckiem. 

OSZKOWSKI h. LUBICZ. Jan, doktór medycyny w końcu 1430 r. Melchior, proboszcz lwowski, kanonik kamieniecki 1568 r. Mikołaj, dziedzic Oszkowic 1583 r. Walenty, żonaty z Elżbietą Grabianką 1651 r. Jan, dziedzic Oszkowic 1719 r. Józef sprzedał Otwinowskiną swą wieś Ogrodzona 1774 roku. Michał, dziedzic dóbr Psary, w pow. łęczyckiem 1858 r. (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

OSZMENCOWICZ. Andrzej Paszko, ziemianin wołyński 1504 roku (Metr. Litew.). 

OSZMER. Gotfryd, kapitan wojsk koronnych 1791 r. (Kancl.). 

OSZMIANIEC v. OŚMIANIEC h. ORLA. W pow. wołkowyskim; pisano ich także Oszmieniec. Jakób, poborca wołkowyski 1607 r. Krzysztof, deputat na Trybunał litewski 1620 r. Jerzy, komornik ziemski wołkowyski 1625 r. Franciszek, elektor 1648 r. z wojew. nowogrodzkiego. Jan, wojownik przeciw Moskwie 1660 r. N. pułkownik wojsk litewskich 1679 r. Jan-Kazimierz, cześnik wileński 1679 r. Jan-Stanisław podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Józef, towarzysz chorągwi pancernej 1714 r. Franciszek, koniuszyc wołkowyski, 1764 roku podpisał elekcyę z pow. wołkowyskim (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Michał, Aleksander i Jan, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1796 r. 

OSZMIENIEC h. KORCZAK. Maciej, woźny wołkowyski 1610 roku (Wittyg). 

OSZOWSKI h. OSZCZOWSKI. Taż rodzina co Oszczowski. Bazyli, dwóch Janów, Michał i Piotr wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

OSZROWSKI. Józef z pow. oszmiańskim podpisał elekcyę 1697 r. 

OSZTORP h. GOŁOCKI. Dawna zagrodowa podlaska rodzina, podług Wielądka otrzymała zatwierdzenie szlachectwa od króla Zygmunta I-go w 1529 roku. Tomasz z żony Zofii Kiełpiszówny miał syna Andrzeja; tego z Anny Siemiaszkówny syn Aleksander zaślubił Bogumiłę Moniuszkównę, i z niej pozostawił trzech synów: Marcina, Wawrzyńca i Józefa 1766 roku; po Józefie z Krystyny Ostrowskiej syn Wawrzyniec. 

Marcin, syn Aleksandra i Moniuszkówny, z Joanny Pomian miał synów, Franciszka i Ludwika; z nich Ludwik, porucznik wojsk litewskich, urzędnik w Komisyi wojskowej 1791 r., a Franciszek, porucznik petyhorski wojsk litewskich 1782 r., biegły prawnik, mąż czynny i zabiegły, pierwszy nazwisko swojej rodziny uczynił znanem; szambelan i pułkownik królewski, oboźny podlaski i regent grodzki oszmiański 1775-1781 r., deputat na Trybunały, komisarz do zbierania ofiar z wojew. mińskiego 1789 r., ostatecznie generalny kasyer litewski, nabył od Ogińskich obszerny majątek Dekurnię, na Kusi Białej; z żony Ludwiki Iwanowskiej, starościanki mińskiej, jego syn Leon, marszałek szlachty gub. mińskiej 1809 r. (Zap. Tryb. Lubel., Vol. Leg., Arch. Dubr.). 

OSZUSZKIN. Wąsko otrzymał 1494 r. przywilej na wieś Oksenów, w pow. smoleńskim. Wasil Iwanowicz, dworzanin królewski 1502 r., namiestnik krzyczowski 1508 r., dostał 1506 r. przywilej na grunt na Żmudzi (Metr. Litew., Bon.). 

OSZYŃSKI. Paweł, dworzanin królewski, obrany poborcą łanowego z pow. oszmiańskiego 1628 r. (Vol. Leg.). 

OSZYPOWICZ. Jan Timofiejewicz sprzedał 1527 r. grunt Jaźwiny (Metr. Litew.). 

OTENIOWSKI h. WŁASNEGO. Herb -na tarczy koloru niewiadomego wielka litera S w środku przecięta prostopadle. Piszą się z Oteniowiec, w pow. żydaczowskim, 1427 r. (Notaty Zamoyskiego.) 

OTFINOWSKI. Zobacz OTWINOWSKI. 

OTICHINOWICZ. Maciej, bojar ejragolski, winien dostarczać na potrzeby wojenne 1528 r. jednego konia (Metr. Litew.). 

OTKIEWICZ. Jan, syn Kazimierza i Krystyny, ur. 1796 r. w m. Dawidgrodku, wszedł 1819 r. do 2 pułku ułanów i w 1830 r. został podporucznikiem.

Konstanty, syn Kazimierza i Krystyny, ur. 1804 r. w Kożangrodku, w pow. pińskiem, postąpił 1830 r. do 2 pułku ułanów i w 1831 r. awansował na podporucznika i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Romuald, syn Kazimierza i Krystyny, ur. 1798 r. w Dawidgrodku, wszedł 1819 r. do 2 pułku ułanów i w 1825 roku został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem i za waleczność otrzymał order Virtuti Militari.

Stanisław, syn Kazimierza i Krystyny, ur. 1802 roku w m. Kożangrodku, postąpił 1826 r. do 2 pułku ułanów i w 1831 roku awansował na podporucznika i za męstwo dostał order złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

OTKILSKI. Andrzej podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. trockiem. 

OTKIŃSKI. Andrzej, podczaszy bracławski, posesor dóbr Wojny 1670 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OTLICKI. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. wileńskiem. 

OTOCKI h. DOŁĘGA. Baronowie, hrabiowie i szlachta. Wzięli nazwisko od wsi Otoka, w pow. Szadkowskim, z którego przenieśli się już w XVII stoleciu w różne strony kraju. Jerzy, dziedzic Otoka 1565 roku. Wojciech, elektor 1648 r. z wojew. sieradzkiego. Jan i Marcin z wojew. Sieradzkiem i Marcin z wojew. łęczyckiem podpisali elekcyę 1669 r. Jan, syn Jakóba, 1670 r. Jan, Stanisław, Wojciech i Zygmunt 1677 roku. Jan, elektor 1697 r. z wojew. łęczyckiego. 

Andrzej, miecznik wschowski 1725 r., podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. ruskiem. Józef, miecznik sieradzki 1748 r. Stanisław, towarzysz chorągwi pancernej 1750 r. 

Sebastyan, podczaszy sieradzki 1761 r. Józef, skarbnik 1765 roku, a wojski 1768 r., ostatnio 1769 roku miecznik przemyślski, z żony N. Gorzkowskiej zostawił kilku synów, z których Stanisław, chorąży gwardyi litewskiej, został baronem 1784 r., a hrabią galicyjskim 1797 r. z następującą odmianą herbu - w polu błękitnem, w środku podkowy srebrnej z krzyżem kawalerskim złotym na barku strzała czarna żeleźcem srebrnym na dół; w koronie nad hełmem skrzydło przebite strzałą (Hr. Ostr.). 

Kazimierz, wojski przemyślski 1771 roku. Antoni i Dyonizy wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Felicyan, burgrabia sieradzki 1788 roku, a w 1816 r. sędzia pokoju Szadkowski. Maksym.lian, rotmistrz wojsk koronnych 1790 r. (Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Kancl., Sigil.). 

Sebastyan, dziedzic dóbr Otoka w 1547 r., miał syna Marcina, a ten syna Jana, po którym syn Marcin pozostawił syna Maryana, którego synowie: Marcin, Stanisław i Władysław 1727 r.; po Władysławie z żony Maryanny syn Szymon żonaty z Teklą Bykowską, z niej synowie, Józef, dziedzic dóbr Krzywanice, i Felicyan z synem Józefem wylegitymowani w Królestwie 1840 roku. 

Stefan, dziedzic dóbr Tarnówka, Cielce i inne w 1731 r., miał synów: 1) Ludwika, po którym syn Roch zaślubił Konstancyę Kosecką, i z niej pozostawił synów, Franciszka i Walentego, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r.; 2) Tomasz, tego syn Maksymilian, żonaty z Karoliną Milewską, pozostawił synów, Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., i Adama, dziedzica dóbr Dziebędów, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. Z tej linii Albin, żołnierz w wojsku rosyjskiem, syn Jana, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku. 

Kajetan, dziedzic wsi Zalew, w wojew. Sieradzkiem 1741 r., pochodzący po nim: Napoleon, dziedzic dóbr Tietrzykowa, w gub. kaliskiej, i Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Wrąbczynka, synowie Marcina i Weroniki Bojanowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 roku. Z tej linii Szczepan i Lucyan, synowie Konstantego, w 1841 roku, Szymon i Mikołaj, synowie Maksymiliana i Maryanny Byszewskiej, Bolesław, dziedzic dóbr Zalew, i Konstanty, synowie Aleksandra i Antoniny Błeszyńskiej, w 1841 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Damazy, syn Maksymiliana i Maryanny Byszewskiej, ur. 1799 r. w Malanowie, w obwodzie łęczyckmi, wszedł 1821 r. do 2 pułku strzelców konnych i w 1824 r. postąpił na podporucznika i za waleczność otrzymał krzyż zloty Virtuti Militari. 

Maciej, syn Aleksandra i Maryanny, ur. 1789 r. w Sędziłowicach, w pow. Szadkowskim, wszedł 1806 roku do 4 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem; przeznaczony 1715 r. do 4-go pułku strzelców konnych, wyszedł wkrótce do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. w Niemczech, 1812 r. w Rosyi, nad Berezyną, 1813 r. przeciw sprzymierzonym w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż srebrny polski. 

Tomasz, syn Marcina i Weroniki Bojanowskiej, ur. 1801 r. w Pietrzykowie, w obwodzie pyzdrskim, wszedł 1822 r. do 1 pułku ułanów i 1827 r. postąpił na podporucznika, a w 1829 roku wyszedł do dymisyi i 1831 r. był porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

OTOCKI h. ŁADA. Pisali się z Otoka i byli 1417 r. w Sieradzkiem (Rocznik Heraldyczny tom III). 

OTOCKI h. PRUS. Do tego herbu Niesiecki zalicza Macieja z Otoczna, kanonika i administratora biskupstwa płockiego w końcu 1476 r. 

OTOCKI. W Sandomierskiem. Zygmunt 1669 r., Andrzej 1697 roku i N. 1733 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. 

OTOLSKI h. PNIEJNIA. Wojciech zw. Soja, dziedzic Otolina, w pow. płockim 1552 roku (Ks. Poborowe). Dorota z domu Otolska, żona Krzysztofa Piwo, podczaszego płockiego, fundowała kościół Bernardynów w Łęczycy 1600 roku. 

OTOROWSKI h. POMIAN. Jedna rodzina z Gnuszyńskimi. Wincenty z Otorowa 1398 r. Wincenty zwolniony 1497 r. od wyprawy wojennej (Metr. Kor.).

Stanisław z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1697 roku. Józef i Stefan, bracia rodzeni, 1715 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

OTOSA. Byli w Lubelskiem. Jan, w 1752 r. właściciel części szlacheckiej we wsi Jaroszewice (Ks. Gr. Lubelskie). 

OTOWSKI v. OTOSKI h. ŁABĘDŹ. Dominik z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 roku. Kazimierz posiadał wójtostwo w Szromowicach, w pow. sandeckim 1771 r. Tomasz - Stanisław wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

Józef, syn Józefa i Tekli Śliwińskiej, ur. 1790 r. we wsi Kudowie, wszedł 1809 r. do 15-go pułku wojsk Ks. Warszawskiego i 1812 r. awansował na podporucznika, a 1813 r. na porucznika; umieszczony 1815 r. w 4. pułku piechoty liniowej, został 1821 r. posunięty na kapitana z przeniesieniem do 3-go pułku piechoty liniowej iw 1824 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1812 roku w Rosyi i 1813 roku przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał order Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

OTREMBUS h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od swej wsi Otrembusy, w ziemi sochaczewskiej; szlachta zagrodowa. Jan z Otrembusów 1532 r. Tomasz, podstarosta ciechanowski 1544 r. Józef i Marcin, synowie Stanisława, dziedzice wsi Otrembusy 1563 r. Jan, syn Pawła, 1563 r. Po Szymonie synowie, Leonard i Tomasz, dziedzice wsi Otrembusy 1563 r., i z nich Tomasz miał synów, Bartłomieja i Jana 1614 r. 

Leonard, dziedzic Otrembusów 1579 r., rotmistrz wojsk królewskich 1582 r., z Doroty Chrzanowskiej pozostawił trzech synów: Marcina, Michała i Stanisława, rotmistrza wojsk królewskich 1591 r., po którym z Elżbiety, córki Kacpra Roguskiego, synowie: Andrzej, Jan, Stefan i córki, Krystyna i Teofila. 

Andrzej, zwany Wielgosz, dziedzic wsi Otrembusy, ustąpił 1596 r. części tych dóbr synowi swemu Marcinowi, który był żonatym z Zofią Umiastowską. 

Po Daćbogu synowie, Adam i Stanisław, dziedzice ha Otrembusach 1579 roku; po Adamie synowie, Bartłomiej i Trojan, żonaty z Katarzyną Orłowską 1612 r., a po Stanisławie syn Bartłomiej. 

Józef, syn Mikołaja, burgrabia grodzki warszawski 1583 r. Po Feliksie, zwanym Laszek, synowie: Jan, Feliks, Stanisław i Tomasz 1601 roku. Jakób, syn Pawła, zapisał 1615 r. dożywocie żonie swej Katarzynie Zabłockiej. Wojciech, syn Piotra, żonaty 1617 r. z Zofią Jazgarską, 1v. Uleniecką. Andrzej, elektor 1632 roku z ziemi warszawskiej. Wojciech, syn Walentego, 1635 roku. Szymon, Wojciech i Zygmunt podpisali elekcyę 1648 roku z ziemią warszawską. Walenty, syn Jana, dziedzic na Otrembusach 1654 r., miał syna Józefa, który w 1668 r. zapisał dożywocie żonie Jadwidze Machnackiej. Józef, elektor 1669 i 1674 roku z ziemi warszawskiej, pozostawił syna Teofila 1714 roku. 

Floryan, Marcin i Paweł, elektorowie 1669 r. z ziemi warszawskiej, synowie Jana, geometry warszawskiego 1658 r.; z nich Floryan pozostawił syna Marcina 1696 r., a Paweł, żonaty z Ewą Trzebińską, miał syna Jakóba 1690 r. 

Stefan, syn Andrzeja, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, żonaty z Katarzyną Grotówną, pozostawił syna Ludwika, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską; komornika granicznego tarczyńskiego 1715 r., po którym synowie, Bonawentura i Jan, i Jan miał syna Ludwika, który w 1782 r. nabył części Otrembusy. Bonawentura pozostawił syna Bartłomieja, rotmistrza lidzkiego 1781 r. 

Jan, kanonik krakowski i warszawski, sekretarz przyboczny i powiernik króla Jana Kazimierza, autor 1660-1676 r. Zygmunt, kanonik poznański 1668 r. i warszawski, sekretarz królewski 1679 r. Franciszek, Józef i Kazimierz, synowie Franciszka, 1691 r. Dwóch Jakóbów, Kazimierz i N. z Rędzina, elektorowie 1697 roku z ziemi warszawskiej. Michał żonaty z Konstancyą Bojemską 1750 r. Miko aj, syn Jana, 1774 r. (Conv. Piotrk. i Vars., Ks. Gr. Czerskie, Warszawskie i Sochaczewskie).

OTRUSZ. Kazimierz z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. 

OTRUSZKIEWICZ v. OTRUSZKOWTCZ h. DROGOSŁAW. Na Litwie. Stefan, syn Konrada, miał 1621 r. sumę u Jana Wojny (Zap. Tryb. Lubel.). Po Dominiku, synie Benedykta, synowie, Piotr z synami, Ignacym i Kazimierzem i ich potomstwem, i Maciej z synami: Piotrem, Janem i Benedyktem i ich potomstwo zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r., a ich potomkowie wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. 

OTTA v. OTTHA. Jan, Mikołaj i Wojciech z Krzepczowa 1509 r. Wacław, dziedzic Krzepczowa, Wdowina, Kobyłek, Woli Wilkowej i Drzożdżakowej 1535 r. Jan, Stanisław i Piotr, bracia, 1538 r. (Conv. Piotrk.). Piotr, dziedzic dóbr Wdowina, w wojew. Sieradzkiem 1563 r., cytowany w aktach gnieźnieńskich. Jan z Czarnocina, wprowadzony 1617 r. do wsi Jasiona i Borki (Ks. Gr. Czerskie). Następnie potomkowie rodu Otta od dóbr dziedzicznych przybrali nazwiska, a Otta pozostało przydomkiem. 

OTTENHAUSEN v. OTTENHAUZ h. OTTENHAUSEN v. KIELICH KOŚCIELNY. Herb-w polu czerwonem Kielich Kościelny; nad hełmem korona szlachecka. 

Rodzina niemiecka inflancka, osiedliwszy się na Litwie w XVII-m stoleciu, swoje nazwisko Ottenhausen zmieniła na Ottenhauz, a nawet rodzinny herb Kielich Kościelny porzuciła dla polskiego herbu Bończa. Jan, pułkownik wojsk Rzeczypospolitej, dzielnie walczył przeciw Kozakom 1648 - 1651 roku. Jan, porucznik wojsk królewskich, i Stefan podpisali elekcyę 1697 r., a pospolite ruszenie przeciw Sapiehom 1698 r. z wojew. nowogrodzkiem. Bogusław, Marcyan i Samuel, stronnicy Augusta 111-go. Bogusław, podkomorzyc derpski 1736 r.; jego siostra Krystyna za Stefanem Cedrowskim, starostą poniewieskim (Arch. Dubr.). 

de OTTICKER. Rudolf 1760 r. i Adolf 1765 r. pułkownicy wojsk koronnych (Sigil.). 

OTTING. Ernest-Fryderyk, kapitan-lejtnant wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1685 r. Patrz OTTYNG. 

OTTO h. PRUS I. Joachim, Adolf i Krystyn, synowie Karola, z swymi synami wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1826-1842 r. 

OTTO. Jakób, Jan i Wojciech, bracia, otrzymali 1516 r. wieś Borków. Wojciech, syn Stanisława, 1631 roku. Teodor, komornik królewski 1645 r. Fryderyk, syn Zygmunta, 1649 r. Krzysztof dostał 1672 r. przywilej na wieś Bobinek. Fabian, pułkownik wojsK koronnych 1693 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Con. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

OTTO. Jakób-Stanisław, syn Stanisława i Krystyny z Hoffmanów, ur. 1777 r. w Warszawie, postąpił 1792 r. do artyleryi wojsk koronnych, a 1794 r. przeszedł do artyleryi francuskiej; podporucznik 1809 r. w artyleryi konnej Ks. Warszawskiego, tegoż roku został porucznikiem klasy I; przeniesiony 1816 roku do arsenału składowego warszawskiego, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1797-1800 r. we Włoszech, 1806 r. przeciw Prusom i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej. Jakób um. 1845 roku we wsi Kamionna, w pow. sochaczewskim, a pochowany w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

OTTO de GLEYCHMAN. Karol Otto de Gleychman, major wojsk saskich, otrzymał nobilitacyę 1790 roku: jego syn Bogumił, żonaty z Teklą Łapińską, miał syna Piotra, urzędnika w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. 

OTTO von OTTENTHAL h. WŁASNEGO. Herb - w polu srebrnem nad skałami, między któremi zabudowania, dwa trójkątne pola czarne o łukowatych ramionach, na których po jednej sześciopromiennej gwiaździe złotej; w koronie nad hełmem dwa skrzydła czarne, na nich po jednej złotej gwiaździe. 

Jan-Jerzy Otto von Ottenthal miał 1726 r. otrzymać szlachectwo od Karola VI; jego potomek Jan Baptysta, oberstlejtnant 1775 r., a 1777 r. kapitan-audytor regimentu pieszego wojsk koronnych, otrzymał 1775 roku szlachectwo i zatwierdzenie herbu rodzinnego (Sigil., Vol. Leg., Ks. Gr. Brzeskie).

OTTOLINI. Hrabiowie. Hr. Dominik, szambelan Stanisława Augusta 1769 r. (Kancl., Sigil.). 

OTTYNG właściwie OTTING. Ernest - Fryderyk, kapitan - lejtnant wojsk królewskich w nagrodę zasług rycerskich otrzymał na przedstawienie hetmana indygenat 1685 r. (Vol. Leg.). 

OTUSKI h. SAMSON. W Wielkopolsce; piszą się z Otuszy, w pow. poznańskim. Jan, dóbr Bielawy i Łukasz, dóbr Otusza i Glinna Większa, dziedzice 1580 r. w pow. poznańskim. Józef, burgrabia pyzdrski 1781 r., komornik graniczny wschowski 1788 r., a kaliski 1789 r., komisarz do zbierania ofiar (Vol. Leg.). N., dziedzic dóbr Lutynie, w pow. krotoszyńskim 1804 r. 

OTWINOWSKI v. OTFINOWSKI h. GRYF. Wzięli nazwisko od wsi Otwinowa v. Otfinowa, w Małopolsce; ta wieś przecież już w połowie XV stolecia należała do jednej z gałęzi herbownych Trzy Trąby, którzy od niej wzięli także nazwisko Otwinowski, a że obie te rodziny zamieszkiwały w tych samych stronach kraju, mięszano z sobą ich członków; obecnie, zdaje się, że rodzina tego nazwiska, herbu Trąby, już nie istnieje. Idzi podpisany na przywileju Kazimierza Wielkiego z 1359 r. Piotr 1398 roku. Waleryan, burgrabia olsztyński 1544 r. Po Benedykcie 1553 r., z Urszuli Konarskiej syn Kacper, dziedzic Leśnika 1582 r. Jan i Erazm, synowie Jana i Doroty N., 1556 r., byli dziedzicami Nakła 1579 r. 

Stanisław, syn Jerzego, żonaty z Zofią Boksicką 1616 r. Adryan, syn Jana, 1620 r. Mikołaj, rotmistrz królewski 1623 r. Józef, syn Józefa, dziedzic wsi Rozdzielę 1630 r. Michał i Mikołaj, elektorowie 1632 r. z wojew. krakowskiego. 

Po Grzegorzu, dziedzicu Błeszna 1655 r., cześniku krakowskim, z Katarzyny Skoroszewskiej synowie: Grzegorz, dzielny wojownik pod Stefanem Czarnieckim, Kacper, starosta szczerczowski 1698 r., odznaczył się w bitwie pod Chocimem 1673 r., a żonaty był z Elżbietą Siemieńską, sędzianką sieradzką, Jan-Aleksander i Stanisław. 

Jan-Aleksander, dziedzic Błeszna, starosta szczerczowski, towarzysz zwycięztw i walk Stefana Czarnieckiego, znawca języka i obyczajów tatarskich, przeważnie przyłożył się do zwycięztwa pod Beresteczkiem 1651 r., poradziwszy generałowi artyleryi Przyjemskiemu, aby starał się o obalenie głównej chorągwi tatarskiej, co gdy nastąpiło, zabobonni Tatarzy, widząc upadający swój sztandar, stracili odwagę i ustąpili z pola bitwy; nadzwyczajnej pobożności, osiadł na starość przy kościele jasnogórskim częstochowskim i um. 1693 r.; z żoną N. Wężykówną bezpotomny. 

Kazimierz-Jan, syn Stanisława, żonaty 1661 r. z Zuzanną Charzewską z Rupniewa. Jan, elektor 1669 r. zwojew. krakowskiego. Andrzej, żonaty z Anną z Podosia, miał synów: Mikołaja, Stanisława i Waleryana 1670 roku. Kazimierz i Stanisław, synowie Tomasza, dziedzica Śleszyna 1683 r. Franciszek, syn Jana, 1691 r. Jan i Kazimierz, synowie Krzysztofa, 1691 r. Adam, cześnik wiski 1692 r. Grzegorz - Kazimierz, Jakób, Jan, Kacper i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Tomasz, starosta szczerczowski 1699 r. Tomasz, dziedzic Włostowic, cześnik dobrzyński 1699 r., żonaty z Cecylią z Przecławic. 

Jan, łowczy bracławski 1717 r. Jan - Jakób, stolnik wyszogrodzki 1728 r., miał syna Antoniego, podczaszego nowogrodzkiego, żonatego z Teresą Stocką, który legował w 1766 r. 3000 złotych klasztorowi panien Prezentek w Krakowie. Andrzej, elektor 1733 r. z wojew. krakowskiego. 

Józef-Franciszek z Otwinowa, starosta szczerczowski, żonaty z Petronelą Dembińską, kasztelanką wojnicką, miał synów; Franciszka, Heronima, Kacpra, elektora 1764 r. z wojew. krakowskiego, burgrabiego krakowskiego 1776 r., posła na sejm czteroletni, i Michała, którzy w 1752 r. przeprowadzili dział dóbr Piotrkowice, w pow. księskim. 

Franciszek, starosta szczerczowski 1744 r., elektor i sędzia kapturowy 1764 r. z wojew. krakowskiego, podsędek 1765 r., a sędzia ziemski krakowski 1776 r., poseł i sędzia sejmowy 1779 r., żonaty z Elżbietą Popielówną. Maciej, podczaszy nowogrodzki 1762 r.

Heronim z Otwinowa, dziedzic wsi Gnatowic, żonaty z Anną N., miał syna Onufrego-Antoniego, ochrzczonego 1764 r. w par. Koniuchy, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Tomasz, syn Piotra i Petroneli Czarnołoskiej, wnuk Waleryana i Maryanny Liniewskiej, prawnuk Andrzeja i Zofii Tarnowskiej, nabył 1778 r. części dóbr Popławy; po Tomaszu z Maryanny Macieńskiej synowie, Józef-Benedykt, 1767 r., i Szymon - Ignacy, 1776 r. ochrzczeni w par. Opoczno, wylegitymowani w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Jan i Paweł-Józef, elektorowie 1764 r. z wojew. krakowskiego. Aleksander, Jerzy i Kacper, synowie Stanisława, 1781 r. Wawrzyniec, szambelan Stanisława Augusta 1785 r. Benedykt i Wincenty, synowie Jana, 1787 roku. August, szambelan królewski, kawaler orderu św. Stanisława 1790 r., obrany posłem z wojew. krakowskiego na sejm generalny w Warszawie 1790 roku, wylegitymował się w Galicyi 1803 roku (Gony. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Metr. Kor., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Quaterniones). 

Kazimierz, podczaszy lubaczowski, podwojewodzy radomski 1791 r.; jego syn Jan, żonaty z Wiktoryą Stojowską, miał syna Tomasza, kasyera miejskiego i właściciela domu w Częstochowie, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Stanisław, syn Walentego i Agnieszki, ur. 1790 r. we wsi Podolu, w pow. kieleckim, wszedł 1806 r. do 4-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1814 roku do pułku gwardyi honorowej pieszej, w 1815 r. przeszedł do l-go pułku strzelców pieszych i otrzymał tegoż roku dymisyę. Odbył kampanie: 1807 roku przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).

Franciszek i Paweł w 1782 r., a Stanisław wnuk Franciszka, c. k. kapitan wojsk austryjackich, w 1847 r. wylegitymowani w Galicyi. 

OTWINOWSKI v. OTFINOWSKI h. TRĄBY. W Małopolsce; wzięli nazwisko od wsi Otwinów, którą w roku 1470 posiadał Jakób z przydomkiem Wyszek. Jan, komornik biecki, z dwóch żon zostawił dziesięciu synów, z których kilku Zygmunt August dał wychowanie swym kosztem, każąc szczególniej uczyć tureckiego języka, aby mogli być tłomaczami i pośrednikami w stosunkach dyplomatycznych z Turcyą. Samuel, syn Gaspra, sekretarz królewski, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego, miał synów: Aleksandra, Mikołaja, Samuela i Waleryana. 

Waleryan, sędzia kapturowy 1632 r. z wojew. sieradzkiego, a podczaszy sandomierski od 1635 r., jeden z lepszych poetów swojego czasu, tłomacz przemian Owidiusza i Wirgilego. Heronim, sekretarz królewski, wojownik, biegły w języku tureckim, legat do Carogrodu 1620 roku, przez niego sułtan tegoż roku wypowiedział wojnę Polsce; umarł wracając do ojczyzny. Samuel 1614 r., dziesięć lat przepędziwszy w Turcyi jako tłomacz, umarł tam z powietrza. Jan 1615 r., wzięty do niewoli przez Turków, wykupiony z niej, w powrocie do ojczyzny utonął w Dunajcu. Remigian poległ pod Smoleńskiem 1611 r. Mikołaj, rotmistrz pieszy 1618 r. Aleksander i Mikołaj, synowie Waleryana, 1643 r. Jan i Kazimierz 1669 r. z ziemi mielnickiej, a Tomasz 1697 r. z wojew. sieradzkiego elektorowie. 

OTWINOWSKI. Jan, syn Jana, w nagrodę zasług wojennych, wylegitymowany w Cesarstwie 1847 r. i zapisany z synami do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

OTWOCKI h. TRZASKA. Piszą się z Otwocka, w ziemi czerskiej; jedna rodzina z Luśniami. Jaktor z Otwocka cytowany w aktach czerskich 1409 i 1413 r. Zbrosław 1410 r. 

OWADA h. OWADA. Rodzina już zgasła. N., dziedzic wsi Jaszowice w końcu 1470 r. (Lib. Benet). Andrzej, dworzanin Zygmunta Augusta 1572 r., kuchmistrz królowej. 

OWADOWSKI h. ŁABĘDŹ. Wzięli nazwisko od wsi Owadowa, pod Radomiem, lecz od Pętkowa, innego swego dziedzictwa brali także nazwisko Pętkowski. Stanisław, dziedzic wsi Owadów, w końcu 1470 r. (Lib. Benef.). N., stolnik sandomierski 1490 r. 

Jan z Owadowa, stolnik sandomierski 1501 r., podstarosta 1508 r., stolnik radomski 1509 r., miał synów, Sebastyana i Stanisława; po Sebastyanie, sędzim grodzkim radomskim 1555 r., trzech synów: Floryan, dworzanin ks. Jerzego Radziwiłła, towarzyszył mu w podróży do Rzymu w 1588 r., Piotr i Filip. 

Filip, dziedzic Drzazgowa, stolnik sandomierski 1585 r., delegowany od Zygmunta III do odbioru procentów od sum neapolitańskich, dostał nagrodę zasług królewszczyzny Jadów, Zawady i inne; kuchmistrz koronny, z żony Ewy Kochanowskiej, córki słynnego poety Jana, zostawił tylko córki, Katarzynę i Zuzannę Floryanowę Wołucką, starościnę rawską. 

Jan na Chronowie 1563 roku. Andrzej, stolnik radomski 1563 r., dworzanin królewski, starosta tykociński 1569 roku. Mikołaj i Stanisław, bracia, 1578 r. Jan, proboszcz poznański, kanonik gnieźnieński 1579 roku. Jan, syn Stanisława, 1579 roku. Stanisław, syn Mikołaja, 1581 r. Jan, syn Marcina, 1585 r. 

Krzysztof, stolnik sandomierski 1662 r. Jan, podczaszy łukowski 1686 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Don. Vars.). 

de OWAK. Jan Minas w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1605 r. szlachectwo, a potomkowie jego, zajmujący się handlem, przywróceni do szlachectwa 1790 r. (Vol. Leg.). 

OWAKOWSKI. Gabryel, chorąży wojsk pieszych, i Anna, małżonkowie, otrzymali wójtostwo wsi Sokolniki, w ziemi lwowskiej 1660 roku (Sigil.). 

OWCZARSKI h. LUBICZ. Na Podlasiu. Po Janie, subdelegacie mielnickim 1732 r., syn Michał miał syna Józefa, a ten syna Józefa, po którym syn Seweryn wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Po Ludwiku, synu Michała, wnuka Jana, kapitanie wojsk polskich 1812 r., z Emilii Sparmann synowie: Konstanty, urzędnik w Banku Polskim, Władysław, inżynier w Warszawie, i Aleksander, dziedzic dóbr Łaszewo i Siemiątkowo, w pow. mławskim, wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

OWCZARSKI h. NOWINA. Byli w Małopolsce i pisali się ze wsi Owczary, w pow. wiślickim. Jakusz, dziedzic wsi Owczary 1394 i 1396 r. Zygmunt z Owczar adoptował swego krewnego Mikołaja, syna Jana z Owczar, 1405 r. Michał, regent w Krakowie 1436 r., cytowany w aktach krakowskich. Stanisław, dworzanin wojewody kaliskiego 1578 r. (Ks. Poborowe). 

Ludwik, syn Michała i Regina, ur. 1785 roku we Lwowie, wszedł 1807 r. do 1 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na majora w pułku grenadyerów gwardyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 roku przeciw Austrji, 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

OWELGINEN. Krzysztof otrzymał 1786 roku szarżę poruczeńską w regimencie pieszym buławy polnej wojska koronnego (Sigil.). 

OWELT-OWILSKI h. KIETLICZ. Antoni, chorąży inflancki, żonaty z Teresą Czapską, miał córkę Franciszkę za Michałem Milewskim 1762 r.

(Akta Wiskie). Jerzy, syn Wilhelma, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

OWIDZKI h. DOŁĘGA. Rodzina kaszubska, pisano ją także Owicki i Owitzki; w 1782 roku posiadała w Prusach majątki Paglau, Kuczborowo i inne. Stanisław, deputat ad pacta conventa 1696 r., w 1697 r. podpisał elekcyę z woje w. pomorskiem. 

Stanisław, sędzia deputat 1718 r., pisarz grodzki malborgski 1719 r. Jakób, vicegerent ziemski pomorski 1752 r., sędzia tczewski, regent grodzki i poseł z pow. świeckiego. Franciszek, s. b. i Michał, ł. w. podpisali elekcyę 1764 roku z wojew. pomorskiem (Wyr. Tryb. Lubel., Poznańskiego, Ks. Gr. Brzeskie). 

Joachim, mąż wielkich prawnych zdolności, ukształcenia i prawości, plenipotent ordynacyi zamojskiej 1791 r., poseł opozycyjny 1810 roku, poseł i członek rady konfederacyi 1813 roku, prezes rady wojewódzkiej i prezes Towarzystwa Przyjaciół nauk lubelskiego 1825 r. Aloizy, dziedzic dóbr Budziska, w pow. radzyńskim 1852 r. 

OWIERKIEWICZ. Pisano ich także Owerkowicz; na Litwie. Kacper, miecznik oszmiański 1666 r., ożeniony z Barbarą Rożyńską, wdową po Pusłowskim, został zabity od swego pasierba Stanisława Pusłowskiego w sporze o majątek, i jego bracia: Andrzej, Jakób i Aleksander prowadzili proces o to morderstwo 1671 r.

Piotr na Litwie 1704 r. Stanisław, skarbnik inflancki 1711 roku. Władysław, poborca pow. oszmiańskiego 1711-1715 roku (Arch. Dubr.). Ignacy, syn Dominika, miał syna Stanisława, 1780 r Michał, syn Stanisława, deputat szlachty pow. nowogrodzkiego, w gub. mińskiej 1858 r. 

OWIŃSKI. W Małopolsce. Stanisław miał córkę Katarzynę za Olbrychtem Wyssogota-Zakrzewskim 1680 r. 

OWITOWSKI. Heronim z żoną Zuzanną, posesorowie wsi Łąki, nabyli 1638 r. wójtostwo wsi Mojków (Metr. Kor.). 

OWŁOCZYŃSKI v. OWŁUCZYŃSKI h. SUCHE-KOMNATY. Rodzina ruska osiedlona na Wołyniu i Rusi Białej. Andrzej Federowicz Hnewoszewicz żonaty z Elżbietą Sołohubówną 1542 r. Andrzej i Jan, opiekunowie: Jana, Lamperia, Melchiora i Jerzego, synów Jerzego i Anny z Czerniowa, prowadzili proces o zabójstwo Jerzego 1563 r.; z nich Jerzy, pisarz ziemski 1597 r., następnie sędzia ziemski włodzimierski 1621 roku, był ożeniony z Elżbietą Iwanicką, a Melchior otrzymał 1591 roku wójtostwo włodzimierskie. Paweł, biskup unicki Samborski, koadjutor przemyślski 1646 r. 

Z osiedlonych na Białej Rusi. Józef, sędzia grodzki, i Mateusz 1632 r., a Daniel i Wawrzyniec 1674 roku z wojew. mińskiem podpisali elekcye. Łukasz, rotmistrz wojsk królewskich 1649 r. Maksymilian, deputat na Trybunał litewski 1651 r. Dominik w wojew. mści Sławskiem 1697 r. Antoni strażnik wołyński, i Kazimierz na Owłoczynie, stronnicy Augusta III (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr.). 

OWSIADOWSKI. Jarmoła, dworzanin Krzysztofa Ilinicza, dostał od niego w 1569 roku siedem włók gruntu, zwanego trębaczowskim, obecnie wieś Ogrodniki. Michał-Kazimierz z wojew. mińskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Ignacy, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1836 r. Ignacy, syn Ignacego, urzędnik w gub. samarskiej 1863 roku. 

OWSIANICKI. Piotr i Grzegorz, synowie Szymona, i inni, osób 45, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej w 1802 roku. Jan, syn Bazylego, urzędnik pocztowy w gub. saratowskiej 1865 r. 

OWSIANIK. Aleksy Fedorowicz otrzymał przywileje 1522 roku na kupno gruntu, a w 1524 r. na wykup części w Mohileńcu; w 1542 roku był dworzaninem królewskim. Jeremiasz i Łazarz, bracia, otrzymali wieś Rochaczów, w starostwie chmielnickiem 1593 roku (Metr. Kor.). 

OWSIANIKOW. Bohusz, bojar nowogrodzki 1549 r. (Bon.). 

OWSIANKO h. RAWICZ. Michał, pisarz grodzki brański 1648 roku (Notaty Dziadulewicza.). 

OWSIANY h. OSTOJA. Z Korony przesiedlili się do Litwy, a głównie do powiatu wołkowyskiego, w którym w XVII-m i XVIII-m stoleciach należeli do zamożniejszego obywatelstwa. Daniel, podsędek wołkowyski, z N. Mogielnickiej miał kilku synów, z których: Władysław większą część życia przepędził wojskowo, walczył przeciwko Szwedom i Moskwie 1652-1660 r.; Kazimierz, elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego, a 1674 roku z pow. wołkowyskiego, towarzysz husarski, poległ na wojnie; Jan, kanonik smoleński, proboszcz tołoczyński 1671 r.; Heronim, Dominik, Stanisław i Bogusław, kanonik regularny. Jan-Leon, podstoli wołkowyski, elektor 1674 r. z pow. wołkowyskiego. Aleksander, chorąży wołkowyski, Bonawentura, Leon i Michał, elektorowie z wojew. nowogrodzkiego 1697 r. 

Jan, podkomorzy wołkowyski 1709 r. Aleksander, miecznik wołkowyski 1710 r. Daniel 1721 r. Feliks, cześnik wołkowyski 1750 r., chorąży petyhorski, żonaty z Antoniną Niemcewiczówną, z niej córka Zuzanna Domaszewska 1771 r. Ludwik, Stanisław i Władysław, podstoli wołkowyski, podpisali elekcyę 1764 roku z pow. wołkowyskiego. Antoni, porucznik wojsk litewskich 1775 r., następnie podpułkownik i komisarz cywilno-wojskowy 1790 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Marcin, Stanisław i Mateusz, synowie Michała, wnukowie Dominika, i po Mateuszu synowie: Józef, Tadeusz, Aloizy, Jan, Kazimierz i tego ostatniego potomstwo 1859 roku; Stanisław, Władysław, Józef i Michał 1849 r., synowie Adama, wnukowie Piotra, prawnukowie Stanisława. Józef, syn Adama, dziedzic wsi Szatnie 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

OWSIANY h. RAWICZ. W ziemi sochaczewskiej, z której niektórzy przenieśli się, do Litwy, do pow. lidzkiego; jedna ich linia brała herb Rola. 

Jakób, syn Mikołaja, żonaty 1579 r. z Cieplińską. Jan i Jakób, synowie Jana, 1596 r. Krzysztof i Wojciech, synowie Jakóba, 1596 r. Stanisław, syn Jana, dziedzic Wstowa, żonaty 1598 r. z Katarzyną, córką Stanisława Tulibowskiego (Ks. Gr. Przedeckie). 

Sebastyan, żonaty z Marcybellą Plichcianką, miał syna Mikołaja, dziedzica Pradzewizna, Kujawki i Piecka Dąbrowa, podstolego sochaczewskiego 1693 r., elektora 1697 r. z wojew. łęczyckiego, po którym z Anny Proszowskiej synowie: Antoni, kanonik łowicki 1715 r., Franciszek, Jan, Mikołaj i Stefan, major 1708 r., pułkownik 1718 r. wojsk koronnych, starosta hadziacki, żonaty z Katarzyną Mokrzecką. 

Franciszek, podstoli czerniechowski 1711 r., łowczy sochaczewski 1712 r., z Katarzyny Rusieckiej, córki podstolego Mikołaja, pozostawił syna Stanisława, w 1749 r. dziedzica dóbr Lisice, po którym syn Michał miał syna Ludwika, żonatego z Anną Nieszkowską. z której syn Konstanty, urzędnik górniczy w Królestwie Polskiem, wylegitymowany 1844 roku w Królestwie z synem Ludwikiem, urodzonym z Katarzyny Pruchniewskiej. 

Mikołaj, syn Mikołaja i Proszowskiej, pułkownik wojsk litewskich, pisarz skarbu litewskiego 1740 r., był opiekunem synowca swego Stanisława, syna Franciszka, i umarł podsędkiem sochaczewskim, bezpotomnie (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

Marcyan, stolnik lidzki 1621-1648 r., deputat na Trybunał skarbowy litewski 1621 r.; jego brat Adam, z podsędka sędzia ziemski lidzki, z żony N. Wilczkówny miał synów, Jerzego i Stanisława 1670 r. Benedykt, stolnik lidzki, podpisał elekcye, 1669 r. z wojew. wileńskiem, a 1674 r. z pow. lidzkim. Józef, w wojew. mścisławskiem, za wierność dla ojczyzny lat kilkanaście więziony w Moskwie 1677 roku (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

OWSIANY h. ROLA. Podług Paprockiego dom starodawny i znaczny na Podlasiu. Piotr, namiestnik brański i surażski 1549 r., surogator grodzki i brański 1550 r. Tomasz, dziedzic dóbr Glinnik i Olendy, pisarz ziemski bielski 1565 r., z Anny Wodyńskiej miał syna Andrzeja. Adam, chorąży bielski 1582 r., z Anny Jeżewskiej pozostawił córki: Barbarę, Dorotę, Jadwigę i Katarzynę, które w 1594 r. występują jako sukcesorski Tomasza Owsianego, pisarza ziemskiego bielskiego, i z nich Katarzyna była żoną Samuela Owsianego, syna Wojciecha, sędziego ziemskiego bielskiego 1604 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars.).

Po Antonim, skarbniku lubaczowskim 1784 r. (Ks. Gr. Czerskie), synowie: Joachim, Antoni, Maciej i Józef; z nich Józef, żonaty z Jadwigą Wojciechowską, pozostawił synów, Antoniego, rejenta w Częstochowie, ożenionego z Maryanną Rogozińską, i Józefa-Gabryela, wylegitymowanych w Królestwie 1846 r. 

Józef, syn Antoniego i Zofii Brzostowskiej, ur. 1792 r. we wsi Rozwady, w pow. opoczyńskim, wszedł 1809 r. do 1 pułku szaserów, i przeszedł wkrótce do 13 pułku huzarów; podporucznik 1812 r., przeznaczony 1814 r. do szwadronów instrukcyjnych, postąpił 1815 r. do 2 pułku strzelców i w 1817 r. został porucznikiem, a 1826 roku awansował na kapitana i w 1827 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Konstanty, Mikołaj, Paweł i Aleksander, synowie Romualda, i czternastu innych, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1815 roku. Wiktor, syn Jana, z synem Filipem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841-1857 r. 

OWSIATOWICZ. Stepan, bojar pojurski, na Żmudzi, dostarczał na potrzeby wojenne jednego zbrojnego 1528 r. 

OWSIEJEWSKI. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim, zrabowana od Kozaków 1650 r. Rafał, dziedzic części wsi Perekały, prowadził 1714 r. proces o te dobra (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OWSIŃSKI v. OWSIEŃSKI h. ORLA odm. Odmiana herbu -w koronie nad szczytem powtórzony herb Orla. 

Piszą się z Owsianki, w pow. krakowskim. Jakób, podstarosta proszowski 1566 r., dworzanin królewski, i Jan, dziedzic Owsianki, starosta lembzelski, rotmistrz królewski 1569 r., bracia. Piotr 1589 r. Stanisław, syn Jakoba, z pow. krakowskiego, miał syna Gaspra 1585 r. Wojciech żonaty z Katarzyną z Radłowie 1591 r. 

Jan wprowadzony 1626 r. do dóbr Pliszczyn, Łysaków i Łagiewniki. Stefan, syn Aleksandra i Katarzyny, 1629 r. Tadeusz, porucznik 1777 r., kapitan 1781 r. wojsk koronnych. Mateusz, sekretarz królewski 1783 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Sigil.). 

OWSIŃSKI v. OWSIEŃSKI h. RADWAN. Jerzy 1564 roku, i Piotr 1578 r., dziedzice wsi Poręby, w wojew. krakowskiem (Ks. Poborowe). 

OWSUĆ. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim. 

OWTUSZKOWICZ. Byli w powiecie trockim. Jan winien był dostarczać 1 konia na potrzeby wojenne 1582 r. (Metr. Litew.). 

OXTUL v. OKSZTUL h. OKSZA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 rokiem. 

OXTUL h. ŚLEPOWRON. Patrz OKSTUL.

OŻAR h. KOŚCIESZA. Piszą się od dóbr Ożary, w pow. łomżyńskim. Józef, dziedzic dóbr Ożary-Olszanki 1550 r. Stanisław, syn Zygmunta, dziedzic dóbr Ożary-Olszanki 1556 r. (Conv. Piotrk., Don. Vars.). W XVII stoleciu przybrali nazwisko Ożarowski i przeszli do herbu Rawicz. 

OŻARKOWSKI. Marcyan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

OŻAROWSKI h. RAWICZ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Felicyan, kasztelan sanocki 1551-1560 r. Aleksander-Bronisław, kasztelan sanocki 1701-1710 r. Piotr, kasztelan wojnicki 1781 r., hetman wielki koronny 1793 r., um. 1794 r. 

Dwie rodziny są tego nazwiska i herbu, jedna w północnem Mazowszu, która wzięła nazwisko od wsi Ożary, w ziemi łomżyńskiej, herbu Kościesza, i nie odznaczała się nigdy, a należała do szlachty zagrodowej mazurskiej, i druga w Małopolsce, biorąca nazwisko od wsi Ożarowa, w wojew. Sandomierskiem, i należąca do zamożniejszych swojej prowincyi; ta rodzina w XVIII-m stoleciu podniosła się do pańskości i pozyskała historyczny rozgłos przez dwóch swych członków, ludzi zdolnych, ruchliwych i wielkiego wpływu na sprawy Rzeczypospolitej, Jerzego, oboźnego koronnego, zm. 1742 roku ojca, i Piotra, kasztelana wojnickiego, syna. Wszyscy potomkowie tego Piotra, kasztelana, pozyskali od cesarza Mikołaja w 1838 r. dostojność hrabiowską. Ci Ożarowscy, wnioskując po imieniu Prandota, jeszcze w XV-m stoleciu używanem w ich familii, należeli do gałęzi Rawiczan-Prandotów, byli więc jednego pochodzenia z Trzcińskimi, Kosińskimi i innymi Rawitami. 

Z Ożarowskich Mazowieckich, a którzy jeszcze w połowie XVI-go stolecia pisali się Ożar, to jest, brali miano swej wsi gniazdowej, a których jedna linia od wsi Zambrzyce wzięła nazwisko Zambrzycki. Zygmunt, dziedzic wsi Olszanki 1440 r., (h. Kościesza), miał syna Mikołaja 1497 r., tego synowie: Stanisław, Zygmunt, Paweł, Maciej, Jakób i Benedykt 1528 roku (Akta Łomżyńskie); po Benedykcie syn Walenty miał syna Stanisława, a ten syna Jana, po którym syn Walenty pozostawił syna Tomasza, którego syn Adam miał syna Tomasza, tego zaś syn Józef, żonaty z Petronelą Uszyńską, pozostawił syna Jakóba, majtka we flocie rosyiskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1860 roku. Z tej linii po Jerzym, synie Franciszka, dziedzicu wsi Jawory-Klepacze, na Podlasiu 1723 r., syn Mateusz, żonaty z Eleonorą Jamiołkowską, miał synów, Dyonizego, dziedzica wsi Ożary, w powiecie łomżyńskim, w 1848 r., i Grzegorza, po którym syn Stanisław w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Z Ożarowskich Małopolskich Jan z Ożarowa 1489 r., dziedzic na Snopkowie, miał dwóch synów, Siegniewa i Prandotę, dziedziców dóbr Ożarowa, Rawy, Rudni i innych, którzy są przedstawicielami dwóch gałęzi tego rodu.

Gałąź I. Siegniew z Ożarowa, dziedzic Grzegorzewie 1521 r., pozostawił synów: Andrzeja, podkomorzego króla Zygmunta Augusta, gorliwego aryanina, Felicyana, Mikołaja, Rafała, dziedzica Snopkowa, i Stanisława; po Rafale syn Stanisław miał synów, Adama, żonatego z Krystyną z Ruszowa 1637 r., i Andrzeja, dziedziców Snopkowa, którzy przybrali nazwisko Snopkowski. 

Felicyan, dziedzic dóbr Siwoklęski, kasztelan sanocki 1551 r., zaślubił N. Bolestraszycką, kasztelankę sanocką, i z niej pozostawił córkę Teresę za Stanisławem Krasińskim i syna Andrzeja, podkomorzego królewskiego 1572 r., po którym syn Piotr, pisarz ziemski krakowski 1590 r., żonaty z Felicyanną Bolestraszycką, miał córkę Konstancyę Drohojowską i synów: Feliksa, Konstantego, Piotra i Władysława; po Piotrze, elektorze 1674 roku z wojew. sandomierskiego, synowie, Franciszek i Jan 1679 r. 

Mikołaj, syn Siegniewa z Ożarowa, przezwany Kruczek, dziedzic Grzegorzewie 1545 r., dzielny wojownik na Bukowinie, miał syna Mikołaja, po którym synowie: Józef, Mikołaj i Stanisław; po Józefie synowie, Mikołaj i Stanisław 1606 r. 

Mikołaj, dziedzic na Ożarowie 1610 r., miał synów: Jana, Mikołaja i Stanisława, i z nich Stanisław, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił Aleksandrę Grabowską i z niej pozostawił synów: Dersława, Maksymiliana i Stanisława, który podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. Sandomierskiem. 

Z tej gałęzi. Zbigniewy syn Stefana, żonaty 1659 roku z Katarzyną Kożuchowską, miał syna Samuela, wojskiego sandomierskiego 1678 roku. Krzysztof żonaty z Jadwigą Pszonka 1664 r. Dobiesław, Józef i Stanisław z wojew. krakowskiego, a Jan, Krzysztof, Mikołaj, Mścisław, Stanisław i Zbigniew z wojew. sandomierskiego 1669 r. elektorowie. 

Stanisław, podstoli buski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem, i z żony Heleny Drohojowskiej miał synów: Jana, Krzysztofa i Samuela. Jerzy, stolnik krakowski 1723 roku. Mikołaj, podstoli latyczowski 1747 r., żonaty z Heleną Górską. 

Gałąź II. Prandota z Ożarowa, drugi syn Jana, miał synów: Jana, proboszcza trockiego, kazimierskiego i garbowskiego, kanonika sandomierskiego 1480 r., Rafała, wojskiego lubaczowskiego 1516 r., po którym Benedykt, zabity w kłótni sąsiedzkiej, pozostawił synów, Adaukta v. Zbożnego i Fabiana; Bartłomieja, dziedzica Rudna, podstarostę zawichostskiego, który miał jedynaczkę córkę za Firlejem, Mikołaja i Lasotę (Sylwestra). 

Mikołaj, dziedzic na Rudnie 1518 r., dworzanin królewski 1522 r., miał syna Janusza, dziedzica Rudna, dworzanina królewskiego, który w 1527 r. został łowczym chełmskim, a w 1537 r. był zwolnionym od wyprawy wojennej i umarł podsędkiem chełmskim bezpotomnie, będąc żonatym z Dorotą z Bzitego. 

Lasota v. Sylwester, podkomorzy krakowski i koronny 1516-1538 r., burgrabia krakowski 1510 r., łożniczy i sekretarz królewski 1511 r., starosta zawichostski, był w wielkich łaskach u Zygmunta I-go; towarzyszył mu w jego podróżach, a w polowaniach trzymał prym; z żony Zofii N. pozostawił córkę Annę za Andrzejem Tęczyńskim, kasztelanem krakowskim, i dwóch synów, Jana, starostę zawichostskiego, dworzanina królewskiego 1572 r., bezpotomnego, i Mikołaja. 

Mikołaj z Ożarowa i Woli Ożarowskiej, dziedzic Grzegorzewie 1562 roku, z żony N. Niewiarowskiej, podkomorzanki krakowskiej, miał synów: Abrahama, Jana, Krzysztofa i Jakóba, dziedziców Woli Ożarowskiej 1581 r. 

Jakób z Ożarowa, dziedzic Wojnowic 1583 r., miał dwie żony, N. Bystramównę, z której synowie, Jan i Krzysztof, i N. Podlodowską, z niej synowie: Dawid i Stanislaw; po Stanisławie, dziedzicu Woli Ożarowskiej synowie: Abraham, żonaty z Zuzanną, córką Michała Palczewskiego 1589 roku, Jan, Maksymilian, Seweryn i Stanisław, i po Abrahamie syn Sylwester ożeniony z Anną Strumieńską. 

Krzysztof, syn Jakóba i Bystramówny, dworzanin królewski 1586 r., zaślubił Barbarę Gołuchowską i z niej pozostawił córki, Helenę za Krzysztofem Rupniewskim i Maryannę, żonę Krzysztofa Szczyt-Niemiryca, wojewodzina kijowskiego. 

Jan, syn Jakóba i Bystramówny, dziedzic na Ożarowie 1589 r. żonaty z Barbarą Jaroszewską, miał syna Franciszka, dziedzica dóbr Wierzbna, Bobina, Wolwanowic i innych, po którym z Doroty Jordan, podkomorzanki krakowskiej, synowie: Bogusław, Samuel-Maksymilian i Stefan; po Stefanie, pisarzu ziemskim krakowskim 1709 r., z Eufrozyny Mozgawskiej syn Tomasz, z wojskiego cześnik sandomierski 1739 roku, był żonatym z Anną z Otwinowa. 

Tomasz, syn Stefana i Eufrozyny z Mozgawy, wojski 1727 r., następnie cześnik sandomierski, z drugiej żony Justyny Krzynickiej miał synów: Aleksandra, Ignacego, Franciszka, Józefa, Ludwika, Stanisława i Walentego, a z 1-ej żony Anny Otwinowskiej synów, Antoniego i Onufrego, delegata wojew. krakowskiego, elektora 1764 r., szambelana królewskiego 1767 r., wojskiego 1768 r., miecznika 1769 r., a 1779 r. łowczego, ostatnio 1781 r. podstolego krakowskiego, po którym syn Piotr, burmistrz m. Siewierza, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Onufry, syn Piotra i Tekli, ur. 1803 roku w Warszawie, wszedł 1820 r. do 2 pułku ułanów i w 1827 r. postąpił na podporucznika, a w 1831 r. został porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Samuel-Maksymilian, syn Franciszka, dziedzic dóbr Podgajce, łowczy bielski 1695 r., wojski 1712 r., a cześnik 1714 r. sandomierski, zaślubił Teodorę Górecką i z niej pozostawił córki: Annę za Władysławem Wołk-Kaniewskim, Aleksandrę Kossecką, Dorotę, żonę Samuela Zielińskiego, Konstancyę za Aleksandrem Różyckim i Ludwikę, żonę Aleksandra Russockiego. 

Bogusław, najstarszy syn Franciszka i Jordanówny, z kapitana podpułkownik wojsk koronnych 1739 r., stolnik krakowski 1741 r., zaślubił Teofilę Wiszowatą, cześnikównę liwską, i z niej miał syna Jerzego.

Jerzy z Ożarowa, wyborny mówca, pułkownik wojsk koronnych 1712 r., stolnik krakowski 1713 r., podstoli koronny 1728 r., oboźny wielki koronny 1729 r., starosta drugnieński i nowomiejski, poseł na sejmy i deputat na Trybunał koronny, generał-lejtnant wojsk Rzeczypospolitej i rotmistrz chorągwi pancernej, poseł do Francyi 1733 r. i kawaler orderu Orła Białego, wysoko ukształcony, zdolny i czynny, pozyskał do tego stopnia względy Adama Sieniawskiego, hetmana wielkiego koronnego, że go zamianował swym generał-adjutantem, a nawet swą córkę, najbogatszą dziedziczkę w Polsce, za żonę przeznaczał; to małżeństwo wprawdzie nie przyszło do skutku, lecz protekcya możnego hetmana uczyniła Ożarowskiego powszechnie znanym w kraju, i wkrótce umiał pozyskać względy współziomków swym patryotyzmem, zacnością charakteru i rozumem; był zrazu stronnikiem domu saskiego, lecz ulegając powszechnemu popędowi, przeszedł na stronę Leszczyńskiego i do ostatka wiernym mu pozostał; wysłany do Francyi, zrazu przyjęty bardzo dobrze, wkrótce przecież traktowany zimno, gdy pierwszy minister Ludwika XV-go, kardynał Fleury, był przeciwnym popieraniu Leszczyńskiego, pracował jednak usilnie dla jego sprawy, a widząc ją straconą, śmiało gorzką prawdę wypowiedział ministrom, że podburzywszy Polskę przeciw domowi saskiemu, gdy przyszło do czynu, oddają ją bez dozoru i oporu na łup nieprzyjaciołom; miał sobie ofiarowane przez króla Augusta III-go podkanclerstwo koronne, ale go nie przyjął, pragnąc hetmaństwa, nie doczekał się go jednak i umarł w sile wieku 1741 r. Jerzy miał dwie żony, Konstancyę Bobrownicką, chorążankę owrucką, i Urszulę-Elżbietę Przebendowską, wojewodziankę malborgską, 2v. za Andrzejem Moszczeńskim, wojewodą inowrocławskim, i z pierwszej żony pozostawił córki, Annę, żonę ks. Antoniego Lubomirskiego i Ewę za Adamem Podoskim, podkomorzym różańskim, i syna Piotra. 

Piotr, dziedzic Chmielnika, elektor 1764 r. z wojew. krakowskiego, generał-lejtnant wojsk koronnych 1765 roku, starosta surażski i żarnowiecki 1766 r., pisarz wiel. koronny 1768 r., kasztelan wojnicki 1781 r., hetman wielki koronny 1793 roku, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, wielkich zdolności i rozumu, inną poszedł drogą jak ojciec, bo był jednym z najgorliwszych stronników Rosyi, w niej jedynie widząc zbawienie dla kraju iw ciągłej był opozycyi z partyą patryotyczną i udaremniał swym wpływem jej działania, a gdy kraj cały wszedł na drogę reform, protestował przeciw konstytucyi 3 maja, czem obruszył przeciw sobie opinię publiczną iw wybuchu pospólstwa 1794 r. powieszony został; w 1775 r. Piotr dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo surażskie, a w 1838 r. cesarz Mikołaj I w nagrodę jego usług nadał wszystkim jego potomkom tytuł hrabiowski. Hetman miał dwie żony, Elżbietę Pac, córkę Piotra, starosty wilejskiego, z niej synowie, Kajetan i Stanisław, generał wojsk koronnych, szef regimentu pieszego, walczył za sprawę kraju 1794 r., i Maryannę Dzierzbicką, podczaszankę inowłodzką, z której synowie: Adam generał-adjutant cesarza Aleksandra I, generał kawaleryi, senator, żonaty z Zofią, córką hr. Adama. Starzeńskiego, Franciszek, Jerzy, cześnik wielki koronny 1793 r., ożeniony z Maryanną Dębińską, starościanką wałecką, Kazimierz, pułkownik ułanów wojsk rosyjskich i Seweryn pułkownik kawaler-gardów wojsk rosyjskich; z nich Kajetan i Franciszek są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi, szlacheckiej i hrabiowskiej. 

Linia szlachecka. Kajetan, generał wojsk koronnych, walczył w powstaniu 1794 roku, lecz nieszczęśliwie, gdyż mu przypisywano klęskę pod Chełmem i obwiniono bezzasadnie o zdradę; um. 1858 r., pozostawiwszy z żony Cecylii hr. Plater, kasztelanki trockiej, zm. w Dreźnie 1858 roku, córki: Józefę za Gustawem Olizarem, Celestynę, Julię za Kajetanem Witosławskim, i synów: Konstantego, ożenionego z Zuzanną Strzemboszówną, wdową po generale Troszlu, Wiktora, kanonika łuckiego, prałata żytomierskiego, zm. 1870 r., i Ludwika, porucznika gwardyi inżynieryi rosyjskiej, uznanego hrabią w Królestwie 1838 r. 

Konstanty, ur. 1794 roku we wsi Choryńce, w gub. kamienieckiej, wszedł 1815 r. jako podchorąży do szwadronu strzelców konnych gwardyi i w 1817 r. postąpił na podporucznika z przeniesieniem do pułku strzelców konnych gwardyi iw 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. Ozdobiony krzyżem komandorskim maltańskim i orderem krzyża złotego Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Linia hrabiowska. Franciszek, szambelan dworu rosyjskiego, radca stanu rosyjski, miał trzy żony: Maryę Murawiew, z niej córka Anna za pułkownikiem wojsk rosyjskich Czerwiem, Pelagię, córkę Ignacego Wołłowicza, chorążego Słonimskiego, i Melanię hr. Grabowską, 2v. za Włodzimierzem Kretkowskim, iz drugiej żony pozostawił córki, Elżbietę za Michałem, Zofię za Kazimierzem hr. Starzeńskimi, i synów: Kazimierza, Konstantego, ochmistrza dworu rosyjskiego, i Stanisława, dziedzica dóbr Brusy, w gub. radomskiej, żonatego z Adelą Matissen, którzy w 1838 roku uznani zostali hrabiami w Królestwie. 

Hr. Kazimierz, porucznik grenadyerów konnych gwardyi rosyjskiej, potwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1847 r., zaślubił Lidyę Gagaryn, córkę pułkownika wojsk rosyjskich, i z niej pozostawił córki: Annę Czaplin, Elżbietę, Zofię za Władysławem Olizarem i synów: Aleksandra, Jerzego, Kazimierza i Mikołaja. 

Oprócz powyższych. Po Janie córki: Agnieszka, Barbara, Elżbieta, Katarzyna i syn Rafał, dziedzic na Ożarowie 1580 roku. Rafał, syn Piotra, dziedzic Starościna 1599 r. 

Po Pawle syn Krzysztof 1615 r., miał synów: Arnolfa, Jana, Sebastyana i Wojciecha, dziedziców Bogucina i Ługowa 1623 r.; z nich Wojciech, elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego. Adam, syn Marcyana, 1647 r. Stefan z żony Elżbiety miał córkę Katarzynę i synów, Jana i Wojciecha 1664 roku. Franciszek, dwóch Marcinów, Samuel, Stefan, Andrzej, wojski chełmski, i N., stolnik wendeński, z wojew. Sandomierskiem, Mścisław i Stefan z wojew. krakowskiem i Franciszek z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 roku; z nich Andrzej, wojski chełmski, poseł na sejmy, deputat na Trybunał koronny 1700 roku, żonaty z Zuzanną z Brzezia Lanckorońską. Mieczysław-Konstanty, dziedzic Siesławic, stolnik krakowski 1697 roku, z Teofili de Szumki miał syna Maryana-Stefana, chorążego pancernego, komornika ziemskiego wiślickiego 1707 roku, żonatego z Teresą Lubańską. Aleksander-Bronisław, ze stolnika sędzia ziemski sandomierski 1699 roku, został kasztelanem sanockim 1701 r.; z żony Doroty z Bidziny miał córkę Teresę za Stanisławem Krasińskim, kasztelanem małogostskim. 

Samuel całe życie spędził w wojsku: major 1768 roku, pułkownik 1775 r., generał-major i szef regimentu pieszego 1732 r., gorliwy kalwin. Józef, burgrabia płocki 1769 roku, komornik graniczny bielski 1773 roku. Aleksy, kanonik gnieźnieński 1769 roku, proboszcz szydłowski 1767 roku. Po Bogusławie, podpułkowniku wojsk koronnych, z Heleny Orzechowskiej synowie, Teodor, kapitan gwardyi, i Stanisław, major wojsk polskich, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Z nich Stanisław jako szef regimentu gwardyi koronnej i poseł na sejm do Grodna 1793 roku, wylegitymowany w Galicyi 1804 roku. Waleryan, dziedzic Czernikowa, w Sandomierskiem, miecznik halicki, z Katarzyny Jezierskiej pozostawił córkę Felicytę za Tomaszem Niemiryczem, kasztelanicem połanieckim 1782 r. Jan-Aleksander, syn Krzysztofa-Maksymiliana, stolnik inflancki, z żony Konstancyi Dąbrowskiej miał syna Antoniego-Jana 1791 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Nowokorczyńskie, Quaterniones). 

Jedna gałąź tej rodziny już w XVI stoleciu osiedliła się na Szląsku, a zniemczywszy się, brała nazwisko von Osarowsky; do niej między innemi należały majątki Dzielna, pod Lublińcem 1700 r., Wilkowice 1789 roku i inne. 

Byli i na Litwie. Antoni, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OZARYCZ. Bohdan, wójt nowokorczyński 1520 r. (Metr. Litew.). 

OZARYŃSKI v. OZARZYŃSKI. Jacek, setnik kozacki, w nagrodę zasług i wierności dla Rzeczypospolitej otrzymał 1676 roku nobilitacyę (Vol. Leg.). 

OZDOWSKI h. BOŃCZA. Stecko i Paszko, dziedzice Hruszowa, ziemianie wołyńscy 1528 roku. Stanisław, viceregent grodzki gnieźnieński 1781-1793 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

OZDZIŃSKI. Mikołaj z pow. pińskim podpisał elekcyę 1764 r. 

OŻECHOWICZ h. OKSZA. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

OŻEGALSKI h. KOŚCIESZA. Józef, rotmistrz pow. grodzieńskiego 1784 r., żonaty z Antoniną Kwiatkowską, miał syna Stanisława, dzierżawcę wsi Krasocin, w pow. kieleckim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

OŻEGALSKI h. RAWICZ. Podług Ledebura Ożegalscy osiedleni w Wiel. Ks. Poznańskiem są herbu Rawicz. Franciszek, dziedzic dóbr Gościejewo, w pow. krotoszyńskim 1854 r. 

OŻEGEWICZ. Andrzej-Ignacy, syn Jana, z rodzeństwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1822 r. 

OŻEGOWSKI. Byli w ziemi wieluńskiej w XVI stoleciu, a wzięli nazwisko od wsi Ożegów, pod Działoszynem, zdaje się jednak, że już zgaśli. 

OŻEPOWSKI h. ŁODZIA. Wzięli nazwisko od wsi Ożepy, w ziemi bielskiej, na Podlasiu, i pierwotnie pisali się Ożep. Mateusz, syn Aleksego, dziedzic dóbr Ożepy, Boratyńcze i Sirlinin 1580 r. Piotr, syn Józefa, Salomon, syn Jakóba, Stanisław, syn Piotra, Jan, Paweł i Wawrzyniec, synowie Macieja, Ambroży, Andrzej i Stanisław, synowie Jana, Paweł, Stanisław i Urban, synowie Andrzeja, oraz Jakób, Stanisław i Szymon, synowie Augustyna, prowadzili 1580 r. proces o dobra Ożepy. 

Mateusz, syn Wawrzyńca, 1650 r. Wawrzyniec, dziedzic Grzybowa i Ożepów 1651 r. Wojciech, syn Macieja i Teresy Kinickiej, żonaty 1723 r. z Agnieszką Piotrowską. Józef, Michał i Mikołaj, elektorowie 1733 roku z wojew. podlaskiego. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią lubelską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Paweł, syn Antoniego, Andrzej i Józef, synowie Jana, oraz Antoni i Kazimierz, synowie Szymona, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 roku i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

OŻEPOWSKI h. POBÓG. Podług Rocznika Heraldycznego, tom III, Ożepowscy zamieszkali w ziemi bielskiej byli herbu Pobóg. 

OZEROICZ. Jan-Józef podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. wileńskiem. 

OŻGA h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Samuel-Jan, biskup kijowski 1721 r., um. 1756 r. 

Stara małopolska rodzina, jedna jej linia przeniosła się już w XV-ym stoleciu na Ruś Czerwoną i tam w XVII stoleciu, aż do swego wygaśnięcia w drugiej połowie XVIII stolecia znaczne posiadała majątki; pisała się z Ossy. Andrzej, wsi Rzeczycy, a Siegniew, wsi Ruszczy dziedzice 1470 r. Andrzej, opat tyniecki, um. 1482 r. 

Jan z Ossy otrzymał 1502 r. wieś Regnów. Piotr, dziedzic na Milatynie i Ossy, pisarz ziemski buski 1539 r., podsędek lwowski 1598 roku.

Stanisław żonaty 1560 r. z Urszulą Chwalczewską, starościanką krzemieniecką. Wojciech, dziedzic Kozapczowa 1586 r., dzielny wojownik. Baltazar, podstarosta i sędzia grodzki lwowski 1587 r., biegły prawnik, z żony Elżbiety z Siemuszowa, miał córkę Katarzynę i synów: Jana, Mikołaja i Piotra. 

Mikołaj, poborca lwowski i halicki 1589-1602 r., poseł na sejmy, łowczy lwowski 1610-1617 roku, z Zofii Tyrawskiej pozostawił córki, N. Charczewską, kasztelanowę słońską, i Annę Trzebińską, podkomorzyne lwowską. 

Piotr, dziedzic Milatyna, sędzia ziemski lwowski 1603 r., starosta trembowelski 1614 r., poseł do Turcyi dla poprawy i utwierdzenia dawnych traktatów 1617 r., delegowany do Zebrzydowskiego 1608 roku dla ułożenia punktów poddania się rokoszan, mąż zacny iw sprawach Rzeczypospolitej biegły, referendarz wielki koronny 1619 r., umierając, znaczną część mająttku zapisał na fundacye dla biednych wdów; z żony Ewy z Narajowa jego córka Katarzyna Kopycińska, i synowie, Jan, pisarz grodzki lwowski, i Piotr. 

Piotr, dziedzic dóbr Lisko, Milatyn i Nowosielce, pisarz ziemski lwowski 1622 r., elektor 1648 r. z wojew. ruskiego, podkomorzy lwowski 1654 r., starosta trembowelski, należał do układów z Kozakami 1649 r.; na sejmie 1666 r. gorliwie występował przeciw kandydaturze księcia de Conde i wpływowi, jakie na sprawy kraju wywierała królowa Marya Ludwika; podkomorzy miał dwie żony, Gryzeldę Romanowską, z niej synowie, Jerzy i Mikołaj, i Helenę Ostromęcką, z której córki, Anna, Teresa i syn Jakób; z córek Anna, 1v. za Jerzym Wielhorskim, kasztelanem wołyńskim, 2v. Denhoflowa, łowczyna litewska, i Teresa Chociwska; z synów, Mikołaj poległ pod Ochmatowem, a Jakób z Ossy, dziedzic dóbr Bursztyn, elektor 1669 r. z ziemi halickiej, stolnik chełmski 1692 r. 

Jerzy, syn podkomorzego Piotra i Romanowskiej, dziedzic dóbr Milatyn, elektor 1669 r. z ziemi halickiej, podczaszy lwowski 1679 r., zaślubił Katarzynę-Annę Sokolnicką, chorążankę lwowską, i z niej pozostawił córki, Gryzeldę, ksienię Benedyktynek we Lwowie, N., Karmelitkę, i synów: Antoniego, Mikołaja, dziedzica Trościańca, towarzysza pancernego 1706 r., następnie 1721 r. cześnika lwowskiego, Samuela, Stefana i córkę Teresę za Stanisławem Rosochackim, podczaszym drohickim, podstarostą i sędzią grodzkim bełskim. Ci synowie i córka prowadzili 1701 r. proces ze stryjem Jakóbem o działy dóbr Lisko, Milatyn i Nowosielce. 

Antoni, najstarszy z braci, stolnik lwowski 1712 r., dziedzic Milatyna, zaślubił Juliannę Zielonka i z niej miał synów, Jana, proboszcza lwowskiego 1719 roku, i Józefa-Aloizego, stolnika i sędziego kapturowego ziemi lwowskiej 1733 r., po którym z N. Nagórskiej, stolnikówny bełskiej, syn Antoni, dziedzic dóbr Milatyn, starosta romanowski 1757 r., rotmistrz pancerny 1761 r., regimentarz partyi ukraińskiej, miał dwie żony, Maryannę Stecką, kasztelankę kijowską, i Różę Rzeczycką, wdowę po Kocu,; podkomorzym bełskim, i z pierwszej żony pozostawił córkę Antoninę, żonę Dominika Cetnera, starosty stockiego i czerwonogrodzkiego 1783 r. 

Samuel-Jan, proboszcz i kanonik lwowski 1715 r., scholastyk chełmski 1717 roku, deputat na Trybunały, a biskup kijowski i czerniechowski 1721 r., elektor 1733 roku z wojew. kijowskiego, kapłan pobożny, pierwszy stale osiedlił się w Żytomierzu i zaczął w tem mieście fundacyę okazałej katedry; um. 1756 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Sigil., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk.). 

OZIEMBŁOWSKI v. OZIĘBŁOWSKI h. RADWAN. Senator w rodzinie, Szczęsny, kasztelan sochaczewski 1550 r. 

Podług Niesieckiego, który obszerną genealogię podaje tego domu, jego protoplastą był Szczęsny (Feliks), kasztelan sochaczewski 1550 roku, którego synowie, Jan i Leonard przenieśli się na Litwę. 

Jan 1570 r., z Doroty Jaskółdówny miał syna Jana, który przeszedłszy na wyznanie kalwińskie, fundował zbór swego wyznania w Szylanach; Jan zostawił trzech synów: Kazimierza, który poległ na wyprawie moskiewskiej, Samuela i Krzysztofa. 

Samuel, horodniczy grodzieński 1607 r., z Barbary Ryszkowskiej, kasztelanki mścisławskiej, miał synów: Mikołaja, zm. 1674 r., Jana, Jezuitę, Kazimierza, Stanisława, wojskiego i posła wiłkomierskiego, elektora z wojew. wileńskiego 1669 roku, zmarłego w powrocie z wyprawy wiedeńskiej 1684 roku, Pawła, zmarłego młodo, Piotra i Michała, Dominikanina. 

Krzysztof, ostatni syn Jana i Jaskoldówny, zaślubił N. Olędzką, pisarzównę grodzką trocką, i z niej miał synów: Dominika, Jana i Kazimierza. 

Leonard, drugi syn Szczęsnego, kasztelana sochaczewskiego, z żony N. Dzierżkówny pozostawił syna Kacpra, dziedzica części dóbr Zamosze, na Litwie 1593 r., po którym z Teodory Puciata czterech synów: Maciej, Jan, Andrzej i Piotr. 

Maciej, starosta Szymański 1621 r., posesor Dubrowlan 1631 roku, miał ośm córek i dwóch synów, Kacpra z N. Tyzenhauzówną, wojewodzianką inflancką, i Aleksandra z N. Zawiszanką, siostrą Krzysztofa, marszałka wielkiego litewskiego, bezdzietnych. 

Jan, drugi syn Kacpra, dziedzic Zamosze, z żony Anny Szabłowskiej miał synów: Jana, wojskiego grodzieńskiego 1649 r., żonatego z Krystyną Kierdejówną, kasztelanką żmudzką, z niej córki, Anna Grajewska i Joanna Kolęcka, marszałkówna mozyrska, Krzysztofa, po którym z Doroty Piotrowiczówny syn Bogusław z Zofii Żółto pozostawił synów: Antoniego, Kazimierza, Michała i Jana; Konstantego, żonatego z Zofią Sopoćko, z niej syn Piotr, um. dzieckiem, Władysława, po którym z Jadwigi Puzyna synowie: Aleksander, żonaty z N. Błuść, Konstanty żonaty z Zofią Chojecką, i Krzysztof ożeniony z Kuszelewską.

Andrzej, trzeci syn Kacpra, ciwun szadowski i starosta skirstymoński 1632 r., miał cztery żony, z nich synowie: 1) Heronim, tego synowie, Stefan ożeniony z N. Pakoszówną, wdową po Cedrowskim, i Mikołaj, którego synowie, Heronim i Antoni 1740 roku; .2) Zygmunt, starosta skirstymońki 1650 r., żonaty z Dorotą Billewiczówną; 3) Maciej, żonaty z Krystyną Kossakowską. z niej synowie, Nikodem i Ignacy; 4) Andrzej, proboszcz dowgielski; 5) Albert, tego synowie: Kazimierz, Michał i Adam. 

Piotr, ostatni syn Kacpra, zaślubił Reginę Białozor, podkomorzankę upieką, i z niej pozostawił synów: 1) Stanisława, wojskiego kowieńskiego 1650 r. i posła wiłkomierskiego 1669 r., żonatego z Jadwigą Kiesztortówną, z niej synowie, Kazimierz, chorąży parnawski, i Karol, skarbnik rzeczycki, żonaty z Katarzyną Szulcówną, z której syn Antoni; 2) Piotr, cześnik kowieński, po którym synowie, Józef, stolnik rzeczycki i deputat pow. wiłkomierskiego 1680 r., i Hektor, po którym córka Teresa; 3) Hektor, elektor 1648 r. z ks. żmudzkiego, pisarz ziemski wiłkomierski 1658 r., bezdzietny; 4) Fortunat bezdzietny; 5) Kacper żonaty z Elżbietą Grotowską, sędzianką grodzką trocką, z niej syn Jan, starosta jakoński 1694 r., żonaty z Katarzyną Rajecką, marszałkówną lidzką, wdową po Komorowskim. 

Z tej familii. Stefan, elektor 1669 r. z wojew. mińskiego. Nikodem i Jerzy, elektorowie 1697 roku z wojew. trockiego. Jerzy-Jan, horodniczy trocki, i Ignacy podpisali pospolite ruszenie 1698 r. N., podsędek wiłkomierski 1703 r. N., sędzia ziemski wiłkomierski 1714 r. Antoni, skarbnik brzesko-litewski, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego. 

Marcin-Onufry, porucznik wojew. mińskiego 1774 r. Ignacy, skarbnik 1768 r., a sędzia ziemski brzesko-litewski 1775-1792 roku. Hektor, podczaszy wiłkomierski 1775 r. Józef, podsędek wiłkomierski, z żoną Maryanellą Dąbrowską zrobili znaczny zapis Karmelitom w Kownie 1775 r. 

Franciszek, syn Konstantego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 roku. Leonard, syn Tadeusza, zasiadający w sądach pow. ihumeńskiego 1851 r. Henryk, syn Wiktora, deputat szlachty pow. ihumeńskiego 1858 r. (Arch. Dubr. i Szemet., Ks. Gr. Czerskie). 

OZIEMSKI v. OZIEMBSKI. Maciej, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. N., poufny dworzanin Jana III i od niego w różnych tajnych misyach używany. Stefan, rotmistrz królewski 1687 r. (Sigil.). W 1693 r. w Trybunale lubelskim prowadzona była sprawa o sukcesyę po Stanisławie Oziembskim. N. z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

OZIENKOWSKI. Jan i Joanna z Brzezin, małżonkowie, zawarli 1697 r. umowę o nabycie części dóbr w Różance v. Dobrzechowie, w Przemyślu (Zap. Tryb. Lubel.). 

OZIERECKI. Książęta. Jeden z książąt Druckich, od dóbr Oziercy, w Orszańskiem, przybrał nazwisko Ozierecki. Iwan, syn Fedora kn. Druckiego, piszący się Ozierecki, wzmiankowany w akcie z 1486 r., miał synów.

Andrzeja i Semena, który w 1528 r. obowiązany był dostarczać 5 koni na potrzeby wojenne. 

Kn. Andrzej otrzymał 1522 r. grunt we wsi Tytwińcach, a w 1546 r. dostał przywilej na dobra Dusiaty; dzierżawca orszański 1547 r., a 1548 r. dworzanin królewski, zaślubił Hannę Wasilewnę Skopiewską i z niej pozostawił córkę Maryę, żonę Ostafla Tyszkiewicza, dzierżawcy krasnosielskiego, i synów: Bohdana, Iwana, Michała i Wasila. 

Kn. Bohdan, dziedzic dóbr Nowe-sioło i części Chudowa z wsiami Kołodnica, Chotynicze, Podszyczajne, Peresieka i Monostyrcy, które w 1562 r. ustąpił Korsakom, żonaty z Połonią Borysówną Mikuliczówną, um. 1601 r. bezpotomnie. 

Kn. Wasil, dziedzic Moszkowa, dworzanin królewski 1559 r., posesor królewszczyzny Dusiaty, zaślubił Elżbietę Jesmanównę, której w 1562 r. zapisał dożywocie, i z niej miał syna Wasila, zmarłego młodo, a wdowa 2v. wyszła za Jana Dońskiego (Wolff, Bon.). 

OZIERKIEWICZ. Mikołaj i Zofia, syn i córka Mikołaja i Aleksandry Kozieradzkiej, prowadzili 1687 roku proces z Wolskimi o sumy sukcesyjne (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OZIERSKI. Byli na Białej Rusi; z nich Michał w nagrodę zasług rycerskich uwolniony od kondemnat na sejmie 1662 r. (Vol. Leg.).

ODZIERŻYŃSKI. Mikołaj, syn Wojciecha, altarysta świrski 1540 r. (Arch. Dubr.). Jerzy ze Żmudzią podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

OZIEWICZ h. LUBICZ. Kazimierz, elektor 1733 r. z wojew. smoleńskiego. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. Tadeusz, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1803 r. 

OZIMIŃSKI. Baltazar, syn Baltazara, 1606 roku pisarz kancelaryi królewskiej, nabył 1606 r. sołectwo we wsi Kłobia, należącej do starostwa brzeskiego (Ks. Gr. Przedeckie). 

OZNOBICZYN. Lew otrzymał 1773 r. rangę kapitańską w wojsku koronnem (Sigil.). 

OŻOCHOWSKI h. LILIA. Jan i Karol wylegitymowani w Galicyi 1784 roku. 

OŻOGOWSKI. Wacław, woźny wojew. wołyńskiego, występował 1679 r. z urzędu (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OZREŃSKI. Stanisław, namiestnik zasławski 1550 r. (Bon.). 

OŻUMIESKI. Pisali się od wsi Ozumiechy, w ziemi ciechanowskiej. Po Anzelmie, dziedzicu części Ozumiechy, Rudno-Kosiły i Rudno-Stradniki, syn Jan miał syna Pawła, komornika ziemskiego ciechanowskiego 1778 r., po którym syn Piotr, towarzysz kawaleryi narodowej, ustąpił 1792 roku części dóbr Ozumiechy bratu swemu rodzonemu Stanisławowi, regentowi ziemskiemu ciechanowskiemu. Kazimierz, komornik grodzki ciechanowski 1791 r. (Don. Warsz.) 

OŻYGALSKI h. PRAWDZIC. Byli na Rusi Czerwonej. Stanisław, sędzia grodzki lwowski 1563 r. Jan i Mikołaj, synowie Stanisława, dziedzice wsi Przejmy 1585 r. Andrzej, Baltazar, Jan i Marcin, synowie Macieja, 1590 r. Stanisław, syn Jana, dziedzic Rzemieniowa 1591 roku. Jan, dziedzic Zwartowa 1593 r. Kacper żonaty z Anną N. 1597 r. 

Jan zapisał 1613 r. dożywocie żonie Katarzynie na wójtostwie m. Bar. Jan, wójt w m. Czeremiski, w wojew. podolskiem 1615 r. Ludwik, dziedzic Bieńkowa i Wiśni, żonaty z Anną Łaszczówną 1654 r. Andrzej, Jan, Marcin i Piotr, bracia, 1781 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Lustracye starostw). 

OŻYŃSKI. Pisali się od wsi Ożajce, w pow. kowieńskim. Potomstwo Tadeusza, syna Jana, a mianowicie synowie: Jan z synami, Mateuszem i Benedyktem, Kazimierz i Tadeusz z synami, Józefem i Kazimierzem i ich potomstwem, razem osób 46, wylegitymowani w Cesarstwie 1857-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskej. Jan, syn Juliana, dóbr Klisty, a Leopold, syn Józefa, i Michał, syn Kazimierza, dóbr Ożajce dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.

PAALSKNIS h. LELIWA. Rodzina żmudzka, podług Wolffa Poalsknis, która w 1798 i 1800 r., wywodząc się ze szlachectwa przed deputacyą szlachecką, złożyła papiery i nadania, niby dowodzące, że pochodzi od ks. tatarskiego Tamerlana, którego krewna Zofia, dostawszy się do niewoli, wydana została za Jana Pawszę Moniwida. Deputacya szlachecka gub. kowieńskiej zatwierdziła to pochodzenie, lecz podane następnie powyższe dokumenty do heroldyi w Petersburgu zostały zakwestyonowane i nie zatwierdzono proszącym tytułu książęcego. 

Autentycznym przodkiem tej rodziny jest Jan, syn Jana, który miał syna Bartłomieja, dziedzica niewielkiego zaścianka w pow. kowieńskim 1540 r., po którym syn Hrehory, żyjący w 1572-1585 r., pozostawił syna Wojciecha 1630 r. Bartłomiej, syn Wojciecha, występujący 1677 r., miał dwóch synów, Jana, Jezuitę i Józefa 1719 r., ożenionego z Barbarą Dobszowiczówną, z której synowie, Paweł i Wawrzyniec; po Wawrzyńcu synowie: Kacper, Mateusz i Szymon, dziedzice dóbr Gorajnie, na Żmudzi, i po Mateuszu synowie, Tomasz i Aloizy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1852 r. 

PABIANOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Dobrogost, syn Jana, 1575 r. dziedzic Pabianowa. Mikołaj otrzymał 1635 r. sołectwo wsi Łopianki. Jan, Kazimierz, syn Stanisława, 1651 r. Franciszek, Rafał i Stefan, synowie Jerzego, 1683 r. Władysław i Wojciech, synowie Andrzeja, 1684 r. 

N. z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1733 roku. Jan-Aleksander, syn Stanisława, dziedzic części Czepowa Górnego 1762 r. Paweł, Stanisław i Wojciech obrali 1784 r. plenipotentów (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).

PABIAŃSKI. Maryanna, żona Józefa Grabkowskiego, wojskiego opoczyńskiego i sędziego grodzkiego chęcińskiego 1780 roku. Salomea za Marcinem Grodzkim, dziedzicem Kębłowa 1800 r. 

PABICKI. Grzegorz nabył 1567 r. pewien grunt (Metr. Kor.). 

PABIEROWSKI v. PABIROWSKI h. PAPRZYCA. Licznie [rozrodzeni w ziemi czerskiej; piszą się z Pabierowic, w pow. grójeckim. Wawrzyniec, posiadacz wójtostwa w Skorzeszowie 1526 r. Wojciech, syn Andrzeja, posiadacz części Czychry 1600 r., miał syna Jakóba, który w 1610 r. zapisał dożywocie żonie swej Zofii Wodyńskiej, a w 1620 r. otrzymał od ojca części Pabierowic. Wojciech otrzymał 1621 r. wójtostwo we wsi Grodzka Wola. Stanisław, syn Jana, 1622 r. Wojciech i Zacharyasz, synowie Piotra, 1623 r. Jakób, syn Wojciecha, zapisał 1623 r. dożywocie żonie Helenie Gzowskiej. Jan, syn Wojciecha, żonaty 1630 r. z Dorotą Palczewską. 

Po Krzysztofie synowie, Wiktoryn żonaty z Zofią Moczydłowską, i Wojciech nabyli 1631 r. części Pabierowic. Trojan, syn Wojciecha, zapisał 1632 r. dożywocie żonie Dorocie Rudzkiej, i z niej miał syna Wojciecha, żonatego z Jadwigą Olszamowską. Jan, syn Stanisława, żonaty 1658 r. z Katarzyną Piekarską, a 1667 r. zapisał dożywocie drugiej swej żonie Katarzynie Przewłockiej. Jakób i Jan podpisali elekcyę 1669 roku z ziemią czerską. Jakób, syn Stanisława, ożeniony z Maryanną Ogrodzieńską 1670 r., pozostawił synów: Kazimierza, Łukasza, Mikołaja i Stanisława. Aleksander, syn Jana, zapisał dożywocie 1690 r. żonie Katarzynie Grzegorzewskiej. Po Wiktorynie córka Katarzyna, żona Krzysztofa Łoskiego. 

Mikołaj i Walenty, synowie Jakóba i Maryanny Ogrodzieńskiej, wnukowie Wawrzyńca, dziedzice na Pabierowicach 1701 r. Stanisław, syn Jana, zamienił grunty w Pabierowicach 1702 r. z bratem stryjecznym Wojciechem, synem Piotra. Mikołaj, syn Jakóba, 1746 r. Marcin, syn Jana, wnuk Stanisława, 1758 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

Antoni, Ignacy, Grzegorz, Jan, Jerzy, Jan-Tadeusz, Józef, Michał i Mikołaj wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

PABREZ h. ŚLEPOWRON. Piotr, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 r. 

PABUDZIŃSKI. Antoni, syn Antoniego, sędzia kryminalny w Płocku, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1860 r. 

PAC h. GOZDAWA. Linia, tytułująca się hrabiami, używała herbu Gozdawy odmiennej, t. j. na tarczy pięciodzielnej w polach czerwonych, w pierwszem herb Łabędź, w drugiem herb Bogorya, w trzeciem herb Kościesza, w czwartem Pogoń Litewska, w piątem herb Gozdawa; nad tarczą trzy hełmy, w koronie pierwszego pawi ogon, w koronie drugiego na pawim ogonie lilia podwójna (Gozdawa), w koronie trzeciego paw z ogonem, trzymający strzałę złamaną w dziobie (Hr. Ostr.).

Senatorowie w rodzinie. Pac, kasztelan trocki 1452 r. Jurij, wojewoda kijowski 1486 r. Mikołaj, wojewoda podlaski 1543 r. Mikołaj, biskup kijowski 1557 r., następnie kasztelan smoleński 1583 r. Stanisław, wojewoda witebski 1566 r. Paweł, kasztelan witebski 1566 r., wojewoda mścisławski 1578 r., kasztelan wileński 1593 roku. Dominik, kasztelan smoleński 1571 r. Jan, wojewoda miński 1600 r. Mikołaj, biskup żmudzki 1609 r. Stefan, podskarbi nadworny litewski 1630 r., podkanclerzy litewski 1635 r. Piotr, kasztelan mścislawski 1633 r., podskarbi nadworny litewski 1635 r., wojewoda trocki 1640 r. Mikołaj- Stefan, wojewoda trocki 1651 r., kasztelan wileński 1670 r., następnie biskup wileński 1671 r. Krzysztof, podkanclerzy litewski 1656 r., kanclerz wielki litewski 1657 r. Kazimierz, biskup smoleński 1662 r., biskup żmudzki 1667 r. Michał-Kazimierz, wojewoda smoleński 1663 r., kasztelan wileński i hetman wielki litewski 1667 r. Michał-Kazimierz, kasztelan połocki 1697 r. Kazimierz-Michał, marszałek nadworny litewski 1698 r. Krzysztof-Konstanty, kasztelan połocki 1717 roku. Józef, kasztelan żmudzki 1748 r. Ludwik, senator kasztelan 1825 r., wojewoda Królestwa 1830 r. 

Znakomita litewska rodzina, zgasła w XIX-m wieku, i brała tytuł hrabiowski, pisząc się hrabiami na Różance. Pierwszym historycznie wiadomym członkiem tego rodu jest Pac Dowkszewic, który w 1452 roku był kasztelanem trockim i miał syna Juria, marszałka królewskiego, namiestnika kowieńskiego 1480 r., a następnie 1486 r. wojewodę kijowskiego i namiestnika nowogrodzkiego 1492 r. i połockiego 1494 r., po którym z Teodory Rohatyńskiej, 1v. kn. Kobryńskiej, a 3v. za Mikołajem Radziwiłłem, wojewodą wileńskim, syn Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic Różanki, Milkowszczyzny i Mohylna, łowczy litewski 1510 r., podkomorzy litewski 1527 r., starosta ożski, przełomski i żołudzki, dzierżawca kamieniecki 1532 r., ostatnio 1543 r. wojewoda podlaski, zaślubił Aleksandrę kn. Holszańską, kasztelankę wileńską, iz niej pozostawił córki: Aleksandrę Dowgirdowę, Jadwigę, 1v. za Mikołajem Syrewiczem, ciwunem uzwentskim, 2v. za Wojciechem Szemiotem, ciwunem dyrwiańskim, Teodorę za Mikołajem Cyryną, i synów: Dominika, Mikołaja, Pawła i Stanisława, z których Dominik i Paweł są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu, a Mikołaj, dziekan wileński 1549 r., sekretarz królewski 1554 r., biskup kijowski 1557 roku, po reformacyi został kasztelanem smoleńskim 1583 r. i um. 1585 r. 

Stanisław, znakomity wojownik, zdobył Sitno, a oblężony w Witebsku, obronił ten gród; podstoli litewski 1552 r., starosta surażski, wieliski i trabski 1531 r., ostatnio wojewoda witebski 1566 roku, z żony Krystyny Chodkiewiczówny, kasztelanki wileńskiej, pozostawił dwóch synów, Jerzego i Samuela, zmarłych młodo bezpotomnie. 

Gałąź Dominika. Dominik, dziedzic na Różance, podkomorzy brzeski 1568 r., kasztelan smoleński 1571 r., zm. 1579 r., z żony Anny Łożczanki miał trzech synów: Jana, Mikołaja i Samuela, z których Jan i Mikołaj są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi, a Samuel, chorąży litewski 1621 r., pułkownik buławy litewskiej, odznaczył się w bitwie pod Kircholwem i 1621 r. pod Chocimem; żonaty z Petronelą, córką Piotra Tryzny, wojewody parnawskiego, pozostawił córki, Annę za Maryanem Wołłowiczem, pisarzem ziemskim wileńskim, Hilaryę, żonę Jana Zenowicza, marszałka oszmiańskiego, i synów, Dominika i Jana-Samuela, dworzanina królewskiego, podstolego litewskiego 1654 r., żonatego 1v. z Krystyną, córką Aleksandra Sapiehy, starosty orszańskiego, 2v. z Zofią Isajkowską, umarł 1654 r. bezpotomnie. 

Linia Jana. Jan, dziedzic na Różance, cześnik litewski 1580 roku, starosta kamieniecki, ciwun wileński 1589 roku, wojewoda miński 1600 r., miał dwie żony, Krystynę Naruszewiczównę, kasztelankę smoleńską, i Zofię Wiśniowiecką, wojewodziankę wołyńską, 2v. za Krzysztofem Szemiotem, starostą rosieńskim, i pozostawił córkę Annę 1v. za Mikołajem Zenowiczem, kasztelanem połockim, 2v. za Krzysztofem Kryszpinem, ciwunem pojurskim, i trzech synów: Aleksandra, Aureliana (Antoniego), Bernardyna, i Jana-Kazimierza, marszałka trybunalskiego 1632 r., pisarza wielkiego litewskiego 1639 r., żonatego 1v. z Heleną Stetkiewicz-Zawierską, córką Wilhelma, podkomorzego brasławskiego, 2v. z Anną, córką Piotra Wołłowicza, podkomorzego trockiego. 

Aleksander, najstarszy syn wojewody Jana, dziedzic Czartoryska, na Wołyniu, zaślubił Zofię ks. Hołowczyńską, kasztelankę mścisławską, i z niej miał syna Konstantego-Władysława, chorążego litewskiego 1658 r., elektora 1674 r. z wojew. połockiego, starostę Wasilkowskiego 1686 r., po którym z Aleksandry Lisowskiej, podwojewodzianki połockiej, synowie: Aleksander, chorąży litewski, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. połockiego, następnie Dominikanin, Michał-Kazimierz i Mikołaj-Andrzej. 

Michał-Kazimierz, starosta Wasilkowski, elektor 1669 r. z wojew. połockiego, a 1697 r. elektor z wojew. wileńskiego, kasztelan połocki 1697 r., miał trzy żony: N. Masalską, podkomorzankę grodzieńską, Teresę Balicką, z niej syn Konstanty-Antoni i córka Maryanna, 1v. za Michałem Węsławskim, 2v. żona Aleksandra Puciaty, starosty poberlańskiego, i Katarzynę Karasiównę, z której córki, Ludwika za Janem Szczytem-Niemirowiczem i Zofia-Anna, żona Michała Tyzenhauza, podkomorzego wileńskiego. 

Mikołaj-Andrzej, ostatni syn Konstantego-Władysława, dziedzic Jezna, starosta kowieński 1671 r., miał dwie żony, Felicytę hr. Trauts-Mandorff, z niej córka Eleonora-Klara za Stefanem-Karolem Grothusem, wojewodą inflanckim, i Emerencyannę-Magdalenę, córkę Jana Stadnickiego, 1v. za Andrzejem Ostrorogiem, starostą garwolińskim, 2v. za Emerykiem-Wojciechem Mleczką, wojewodą podlaskim, i z niej pozostawił syna Krzysztofa-Konstantego. 

Krzysztof-Konstanty, dziedzic na Różance, starosta kowieński, 1692 r., pułkownik wojsk królewskich 1701 r., pisarz wielki litewski 1710 r., marszałek Trybunału litewskiego 1715 r., kasztelan połocki 1717 r., żonaty 1v. z Teresą, córką Jerzego Sapiehy, stolnika litewskiego, i Izabeli Połubińskiej, z niej syn Kazimierz, starosta kowieński, umarł młodo 1724 r., 2v. z Barbarą Ogińską, kasztelanką witebską, z niej córki: Brygitta, Benedyktynka, Rozalia za Karolem Sulistrowskim, Teresa za Michałem Wołodkiewiczem, starostą hajsyńskim, i syn Antoni-Michał. 

Antoni-Michał, dziedzic na Różańce, starosta borciański, pisarz wielki litewski 1750 r., pułkownik wojsk litewskich, elektor 1764 r. z pow. starodubowskiego, zaślubił Teresę ks. Radziwiłłównę, córkę Mikołaja, wojewody nowogrodzkiego, i Barbary Zawiszanki, i z niej pozostawił córki, Annę za Stefanem Romerem, podkomorzym trockim, Józefę, żonę Tomasza Wawrzeckiego, chorążego bracławskiego, i syna Michała. 

Michał, dziedzic Jezna i Różanki, kapitan wojsk litewskich 1774 r., starosta borciański 1776 r., kawaler orderu św. Stanisława, generał-major wojsk litewskich 1783 r., żonaty z Ludwiką Tyzenhauzówną, córką Michała, starosty poselskiego, miał córkę Zofię-Aleksandrę 1v. za Feliksem Potockim, 2v. za Ksawerym Niesiołowskim, i syna Ludwika. 

Hr. Ludwik, ur. 1778 roku w Strasburgu, dziedzic Jezna, Różanki i Horodyszcza, wstąpiwszy do wojska francuskiego, został oficerem gwardyi cesarskiej 1806 r., dowódcą szwadronu 1808 roku, a przeszedłszy do wojska polskiego, do pułku ułanów, w 1810 r. był pułkownikiem, 1812 r. generałem brygady, a 1814 r. generałem dywizyi; odbył kampanię w Hiszpanii i za waleczność otrzymał Legię Honorową i krzyż polski Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska hr. Ludwik został senatorem kasztelanem Królestwa 1825 r., a wojewodą 1830 roku; będąc żonatym z Karoliną hr. Małachowską, pozostawił córkę Ludwikę, żonę ks. Ksawerego Sapiehy, dziedzica Wysokich. Hr. Ludwik dobry gospodarz, popierał rolnictwo, zakładał fabryki i wybudował wspaniałe pałace w Dowspudzie iw Warszawie przy ulicy Miodowej; um. w Smirnie, gdzie mu postawiono przepiękny pomnik z białego marmuru dłuta Wł. (Reszczyńskiego (Ks. Wojskowe). 

Linia Mikołaja. Mikołaj, syn kasztelana Dominika, podkomorzy brzeski 1579 r., żonaty z Zofią, córką Bohdana Sapiehy, wojewody mińskiego, 1v. żoną Jana Hercyka, starosty Wiesiołowskiego, pozostawił córki: Ewę za Aleksandrem Gosiewskim, wojewodą smoleńskim, Maryannę, Brygitkę, Annę Kiełczewską i syna Stefana. 

Stefan, dziedzic Jezna, sekretarz królewski 1611 r., pisarz wielki litewski 1615 r., referendarz litewski 1626 r., podskarbi nadworny, a następnie wielki litewski 1632 r., elektor 1632 r. z wojew. trockiego, ostatnio podkanclerzy litewski i starosta adzelski, zaślubił Marcyannę Rudominiankę, starościankę niderpolską, i z niej miał córki: Annę za Fryderykiem Sapiehą, wojewodą mścisławskim, Katarzynę, Klaryskę, Zofię, żonę Jana Chodkiewicza, kasztelana wileńskiego 1635 r., i trzech synów: Krzysztofa, Mikołaj a-Stefana i Stanisława, starostę preńskiego i dworzanina królewskiego 1643 roku.

Krzysztof, dziedzic Jezna, Ujazdowa i Belwederu, starosta wołkowyski 1633 r., chorąży litewski 1646 r., elektor 1648 r. z pow. kowieńskiego, marszałek trybunalski 1650 r., starosta mejszagolski, podkanclerzy 1656 r., a kanclerz 1657 r. litewski, elektor 1669 r. z wojew. trockiego, starosta piński, szadowski, wilkiejski, wołkowyski, kozienicki i ostryński, administrator ekonomii grodzieńskiej i leśniczy nowomojtski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. kowieńskim; kanclerz, żonaty z Klarą-Izabelą de Mailly-Lascaris, umarł bezpotomny. 

Mikołaj-Stefan, starosta krzyczewski, elektor 1648 r. z wojew. wileńskiego, wojewoda trocki 1651 r., marszałek Trybunału litew. 1666 r., kasztelan wileński 1670 r., żonaty z Teodorą Tryznianką, wstąpił następnie do stanu duchownego i został biskupem wileńskim 1671 r. i tegoż roku podpisał elekcyę z wojew. wileńskiem; kapłan uczony i wielce pobożny, fundował klasztor Dominikanów w Choroszczy; um. 1684 r. 

Gałąź Pawła. Paweł, ostatni syn Mikołaja i ks. Holszańskiej, dziedzic Różanki, starosta dorsuniski i wiłkomierski 1564 r., kasztelan witebski 1566 r., wojewoda mścisławski 1578 r., starosta mścisławski, dziśnieński i radomiski, ostatnio kasztelan wileński 1593 r., miał dwie żony, Reginę Wołłowiczównę i Annę Chodkiewiczównę, hetmanównę wielką litewską, wdowę po Pawle Sapiesze, i z 1-ej żony pozostawił córki, Barbarę 1v. Dybowską, 2v. za Józefem Tyszkiewiczem, Zofię, żonę Olbrachta Rakowskiego, kasztelana wiskiego, i dwóch synów, Mikołaja i Piotra, i Mikołaj, kanonik wileński 1596 r., biskup żmudzki 1609 r., szczególny dobrodziej Jezuitów, przeznaczał na budowę kolegiów znaczne sumy i im przekazał swą bibliotekę. 

Piotr, starosta mścisławski 1582 roku i radomiski, chorąży litewski 1613 r., dzielny wojownik, brał udział w bitwach pod Drohobużem, Chocimem i Kircholmem i na pamiątkę zwycięstwa nad Szwedami zbudował kościół w Mścisławiu; kasztelan mścisławski 1633 r., urzędu tego nie przyjął, podskarbi nadworny litewski 1635 r., wojewoda trocki 1640 r., żonaty 1v. z Jadwigą Zawiszanką, z niej córka Zofia, Benedyktynka w Wilnie, i syn Jan, kanonik wileński 1638 r., biskup nominat wendeński, zm. 1650 r., pozostawił z drugiej żony Elżbiety Szemiotówny, kasztelanki smoleńskiej, córkę Annę 1v. za Karolem Isajkowskim, łowczym litewskim, 2v. za Teodorem Lackim, i synów: Bonifacego-Teofila, Feliksa-Jana, Heronima-Dominika, Jerzego, Bernardyna, Kazimierza, Krzysztofa, dworzanina królewskiego 1658 r., Michała-Kazimierza i Wacława. 

Bonifacy-Teofil, ciwun trocki, pułkownik królewski 1665 r., strażnik litewski 1669 r., elektor 1674 roku z wojew. wileńskiego, oboźny litewski 1676 r., miał dwie żony, Katarzynę Frąckiewicz-Radzimińską i Elżbietę Masalską, podkomorzankę grodzieńską, 2v. za Stefanem Stankiewiczem, ciwunem berżańskim, i z pierwszej żony pozostawił córkę Annę za Wojciechem Ważyńskim, ciwunem dyrwiańskim, i syna Jana-Krzysztofa, dziedzica na Różance, marszałka wiłkomierskiego 1690 roku, podkomorzego litewskiego 1698 r., żonatego z Teresą Podbereską, córką Hrehorego, wojewody smoleńskiego. 

Feliks-Jan, dworzanin królewski, cześnik litewski 1643 r., starosta rakiborski, stolnik litewski i starosta dziśnieński 1645 roku, podkomorzy litewski 1646 roku, starosta bracławski, dowgirski i dziśnieński, elektor 1618 r. z wojew. wileńskiego, żonaty 1v. z Anną Zawiszanką, córką Krzysztofa, marszałka nadwornego litewskiego, i Katarzyny Tyszkiewiczówny, 2v. z Elżbietą Szmeling, 3v. z Joanną Zyberk, córką Jana-Jerzego, pozostawił z tej żony córki, Annę i Magdalenę, Benedyktynki w Wilnie. 

Kazimierz, proboszcz Słonimski, sekretarz królewski 1650 roku, proboszcz wilejski i geranoński, biskup smoleński 1662 roku, ostatnio biskup żmudzki 1667 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. połockiem. 

Michał-Kazimierz, dziedzic na Różance, pułkownik królewski 1658 r., cześnik litewski 1659 r., oboźny litewski 1660 r. i regimentarz wojsk królewskich, wojewoda smoleński 1663 r. i hetman polny litewski, kasztelan wileński 1667 r. i hetman wielki litewski, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, ostatnio wojewoda wileński, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wileńskiem; hetman, dzielny wojownik, głównie dopomógł 1673 roku do zwycięstwa pod Chocimem. 

Heronim-Dominik, znakomity wojownik, zmarł młodo i z żony Anny Wojnianki pozostawił córki, Annę za Trojanem-Józefem Pakoszem, sędzią ziemskim połockim, Katarzynę, żonę Romana Danilewicza, podkomorzego oszmiańskiego, i trzech synów: Jana-Kazimierza, Kazimierza-Michała, kawalera maltańskiego i Złotego Runa, pisarza wielkiego litewskiego 1683 r., starostę mejszagolskiego i pińskiego, ostatnio marszałka nadwornego litewskiego 1698 r., i Piotra-Michała, elektora 1669 r. z wojew. wileńskiego, chorążego bracławskiego 1671 r., elektora 1674 r. z pow. bracławskiego, starostę generalnego żmudzkiego 1689 r., żonatego 1v. z Teklą Wołłowiczówną, 2v. z Maryanną Naruszewiczówną. 

Jan-Kazimierz, dziedzic na Różance, starosta uświatski 1680 r., marszałek bracławski 1684 r., chorąży litewski 1687 r., zaślubił Ludwikę ks. Szujską, córkę Konstantego, pisarza wielkiego litewskiego, i z niej miał córkę Annę, żonę Wincentego Wołłowicza, referendarza litewskiego, i dwóch synów, Józefa i Piotra, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Józefa. Józef, porucznik chorągwi wojew. brześciańskiego, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego, starosta szyrwiński, chwejdański i ziołowski, kasztelan żmudzki 1748 r., sprzedał 1748 r. dobra Belweder; kasztelan miał dwie żony, Helenę Białozorównę i Balbinę Wołłowiczównę, córkę Wincentego, i z drugiej żony pozostawił synów, Ignacego, starostę chwejdańskiego 1756 r., generał-majora 1758 r., generał-inspektora wojsk litewskich 1760 roku, ostatnio 1761 r. podstolego litewskiego, zm. 1765 r. bezżennie, i Michała-Jana, starostę ziołowskiego, generał-lejtnanta wojsk litewskich 1761 r., marszałka konfederacyi barskiej.

Linia Piotra. Piotr, drugi syn Jana - Kazimierza i ks. Szujskiej, hr. na Różance i Dowspudzie, starosta wilejski 1720 r., elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, żonaty 1v. z Anielą Zemlanką, podkomorzanką oszmiańską, 2v. z Enfrozyną Ogińską, hetmanówną litewską, pozostawił z drugiej żony córki, Benedyktę za Michałem hr. Butlerem, starostą preńskim, Elżbietę, żonę Piotra Ożarowskiego, hetmana wielkiego koronnego, i syna Józefa, hr. na Różance, dziedzica dóbr Kobylana, w pow. sandomierskim, generał-adjutanta wojsk litewskich 1754 r., starostę wilejskiego, zm. 1797 r. bezżennie (Metr. Litew., Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Bon., Wolff, Żychl.). 

PAC-POMARNACKI. Niektórzy z Pomarnackich brali przydomek Pac, używany następnie jako nazwisko, a Pomarnacki jako przydomek. Stanisław, syn Juliana, dóbr Krzczeniski, Ryszard, syn Piotra, dóbr Heretuciszki, Władysław, syn Mikołaja, dóbr Owanty, i Tadeusz, syn Władysława, dóbr Leopol dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

z PACANOWA h. JANINA. Jan z Pacanowa otrzymał 1535 roku nobilitacyę i do herbu Janina przyjętym został przez Pawła, pisarza ziemskiego sandomierskiego, i Jerzego, braci rodzonych, dziedziców Kołaczowic (Metr. Kor.). 

z PACANOWA h. ODROWĄŻ. Michał, doktór praw, kanonik łęczycki i kielecki, otrzymał 1522 roku nobilitacyę i do herbu Odrowąż przyjętym został przez Krzysztofa z Szydłowca, wojewodę krakowskiego (Metr. Kor.). 

PACANOWSKI h. JELITA. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan radomski 1500 r. 

Jedna familia z Mokrskimi i Secygniowskimi, gdyż Floryan, syn Floryana z Mokrska, odziedziczywszy w 1419 roku po ojcu między innemi majątek Pacanów, w wojew. Sandomierskiem, od niego pisał się z Pacanowa v. Pacanowskim; jego syn Floryan, podstoli 1448 r., a stolnik krakowski 1457 r., miał syna Piotra, 1488 r. podstolego krakowskiego, burgrabiego zamku krakowskiego 1494 roku, a następnie kasztelana radomskiego, po którym było trzech synów: Janusz, dziedzic Pacanowa 1502 roku, Piotr z Grodźca 1512 roku, i Stanisław, który fundował szpital w Pacanowie. 

Mikołaj, chorąży sandomierski 1448 r. Albert, ksiądz, vicedziekan opatowski, i Mikołaj, kanonik wiślicki 1468 r. Floryan, podstoli krakowski 1515 r. Krzysztof, dziedzic Słupi 1549 r., miał synów: Andrzeja, Heronima, Jakóba, Jana, Krzysztofa, Piotra i Stanisława, dziedziców Niegosławic 1579 roku, iz nich Andrzej nabył 1602 r. Mazanów i Wolę Mazanowską, a Stanisław 1605 r. kupił części dóbr Semnicze-Michałów.

Feliks otrzymał 1626 r. wójtostwo wsi Dziećwinów; komornik królewski, elektor 1632 r. z ziemi czerskiej, pozostawił syna Stanisława. Andrzej, syn Tomasza, dzielny wojownik w Prusach 1628 r. Piotr, Jezuita, sprzedał 1631 roku Pacanów, Słupie, Niegosławice i Rataje braciom swym, Krzysztofowi, elektorowi 1632 r. z wojew. sandomierskiego, i Tomaszowi. Anna, żona Andrzeja Dembińskiego, komornika lelowskiego 1650 r. 

Krzysztof, dziedzic Słupi i Rataje 1651 r., pozostawił syna Jerzego, dziedzica Maleszowa, subdelegata grodzkiego kijowskiego 1687 r., po którym z Barbary Kobierskiej syn Krzysztof, dziedzic Słupi, Rataje i Niegosławic 1690 r. Andrzej, syn Tomasza, dziedzic Pacanowa 1668 r., elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego. Jerzy z wojew. krakowskiego i Stanisław z wojew. sieradzkiego elektorowie 1669 roku. Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Konstancya, żona Adama Bukata, sędziego ziemskiego żytomierskiego 1770 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jakób, syn Konstantego i Maryanny Rzepeckiej, ur. 1787 r. w Wymysłowie, kapitan w 10 pułku wojsk Ks. Warszawskiego 1812 r., wyszedł do dymisyi 1822 r. w randze majora (Ks. Wojskowe). 

Wojciech, syn Ignacego, urzędnik w gub. wileńskiej 1854 r. Aleksander, syn Ignacego, strapczy pow. horodzeńskiego, w gub. czerniechowskiej 1858 r. 

PACANOWSKI h. ODROWĄŻ. Podług Paprockiego stara rozrodzona rodzina wzięła nazwisko od majątku Pacanowa, w wojew. Sandomierskiem, który jednak już przy końcu XV stolecia z jej rąk wyszedł. Jakób, syn Mikołaja, ksiądz 1355 r. Dziwisz, kanonik krakowski 1428 r. Michał, proboszcz kurzelowski, kanonik łęczycki, uniejowski, kruszwicki i kielecki, um. 1568 r. 

PACENKIEWICZ. Michał, bojar grodzieński 1546 r.; tego syn Andrzej (Bon.). 

PACENKO. Fedor, poseł wojska zaporożskiego 1659 roku. N., żona Wanda, córka Jana Brunowa, chorążego upickiego 1852 r. Zobacz PACYNKA. 

PACEWICZ h. LELIWA. Na Litwie; piszą się z Wojnata. Andrzej z potomstwem, synowie Jana-Wiktoryna, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PACEWICZ h. LILIA. Jan, syn Wojciecha, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PACEWICZ h. LUBICZ. Jan, syn Walentego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

PACEWICZ h. NIECZUJA. Potomstwo Jana i Adama, synów Bartłomieja, wnuków Jakóba, osób 21, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r.

PACEWICZ h. ORLA. Jakób w 1770 r. dostał w nagrodę zasług prawem dziedzicznem i wieś Chorążyce; pochodzący od niego Józef, syn Kazimierza i Leonardy z Zawadzkich, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.

PACEWICZ h. PACEWICZ (?). Potomstwo Macieja i Piotra, synów Franciszka, wnuków Mikołaja, w 1855 r., i potomstwo Stanisława i Wawrzyńca, synów Andrzeja, wnuków Józefa, w 1856 r. wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PACEWICZ h. PÓŁ-ORŁA. Rozrodzeni na Litwie; z nich wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Jan, syn Jana, z synami: Stanisławem, Ludwikiem, Henrykiem i Józefem 1855 r.; 2) gub. kowieńskiej: Jan, syn Jerzego, z synem Józefem i tego synami Józefem, Dominikiem, Ludwikiem, Kazimierzem 1862 r.; Adam z synami: Józefem i Dominikiem i ich potomstwem i Maciej, synowie Macieja, wnukowie Stanisława, i Józef z potomstwem, syn Jana, wnuk Stanisława, 1856-1866 roku; Stefan, Franciszek i Jan z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Adama, razem 55 osób, 1856 r.; Marcin, Kazimierz i Franciszek z potomstwem, synowie Michała, wnukowie Sebastyana, razem 39 osób, w 1851 r.; potomstwo Antoniego i Franciszka, synów Piotra, wnuków Wawrzyńca, osób 41, w 1850 r.; potomstwo Franciszka, Michała i Wawrzyńca, synów Jana-Klemensa, wnuków Kazimierza, razem 25 osób, w 1855 r. 

Piotr, syn Mikołaj, dóbr Milejki, Konstanty, syn Józefa, i Józef, syn Antoniego, dóbr Hojlusze, Maciej, syn Macieja, dóbr Bierżany, Antoni, syn Stanisława, dóbr Micajcy, Józef, syn Franciszka, dóbr Golkoncy, Nikodem, syn Wawrzyńca, dóbr Gintyłajce, Wincenty, syn Józefa, dóbr Dobsze-Łukajcy, Aleksander, syn Aleksandra, dóbr Montwidzy, Antoni, syn Klemensa, i Eucharyusz, syn Dawida, dóbr Kiwajce i inni dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

PACEWICZ h. RADWAN. Maciej, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PACEWICZ h. ŚLEPOWRON. Piotr, syn Andrzeja, i Józef, syn Stefana, 1803 r., a Jerzy i Stefan 1804 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PACEWICZ h. TRZASKA. Potomstwo Szymona i Michała, synów Jana, wnuków Józefa, wylegitymowane w Cesarstwie 1847-1866 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PACEWICZ. Stanisław, bojar żyżmorski, nabył 1496 r. grunt. Jerzy, namiestnik nowogrodzki 1496 r., miał syna Mikołaja, łowczego 1516 r., który w 1527 r. został podkomorzym litewskim. Aleksy, dworzanin królewski 1511 r. Mikołaj, dziekan wileński 1549 r.

Maryan-Aleksander 1669 r. z wojew. wileńskiem, a Kazimierz 1697 r. z wojew. trockiem podpisali elekcye. Kazimierz, mostowniczy brzesko-litewski, Jan, Józef i Stanisław podpisali 1698 r. pospolite ruszenie. 

Józef, elektor 1733 r. z ks. żmudzkiego. Jan, susceptant grodzki włodzimierski 1747 r. Michał-Floryan, subdelegat grodzki 1746 r., viceregent grodzki włodzimierski 1759 r. Stefan podpisał elekcyę 1764 r. z pow. kowieńskim. Kazimierz, oboźny lidzki 1775 r. 

Celestyn, syn Ignacego i Teresy, ur. 1787 r. we wsi Borniszkach, w wojew. wileńskiem, wszedł 1818 r. jako kapelan do 3-go pułku ułanów i 1819 r. wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

Kajetan, urzędnik w wojew. Sandomierskiem 1830 r. Karol, syn Ludwika, stanowy prystaw w pow. grodzieńskim 1846 r. Piotr, syn Jana, generał-major wojsk rosyjskich 1863 r. 

Potomstwo Wincentego, Antoniego i Dominika, synów Jana, wnuków Stanisława, wylegitymowane w Cesarstwie 1844 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PACHACKI-WOŁYDA. Paweł podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem. 

PACHIMOWICZ. Szymon z ziemią dobrzyńską podpisał elekcyę 1697 r. 

PACHNIEWSKI v. PACHNIOWSKI h. RAWICZ. Jakób, żonaty z Joanną Ostrowską 1733 r., miał syna Antoniego, porucznika 1771 r., kapitana 1777 r., ostatnio 1783 r. majora wojsk litewskich, dziedzica dóbr Olany, w pow. oszmiańskim, po którym z Eleonory Suzin córki, Honorata Gutowska, Konstancya, żona Ludwika Śnieżko-Błockiego, i czterech synów: Antoni, Floryan, Kazimierz i Michał wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, i z nich Floryan, dziedzic Hołowczyc, w Brzeskiem, sędzia ziemski brzeski 1810 r., był żonatym z Katarzyną Ordzianką. 

Antoni, dziedzic Mołodcza, z pisarza sędzia ziemski, ostatnio 1811 r. chorąży kobryński, zaślubił Elżbietę Nietyksiankę i z niej pozostawił córki: Annę, Elżbietę, Maryę, Stefanię i synów: Antoniego, Józefa i Marcelego; po Józefie, ur. 1813 r. w par. Buchowice, z żony Justyny Szukiewiczówny synowie: Antoni, Cypryan i Józef. 

Kazimierz, trzeci syn majora Antoniego, dziedzic Mołodcza, sędzia graniczny kobryński 1812 r., z żony Teofili Śnieżko-Błockiej miał córkę Julię za Ignacym Masalskim i syna Mikołaja, ur. 1821 r., dziedzica dóbr Błota Szlacheckie, w pow. kobryńskim, po którym z Leonii Pohoreckiej córka Marya i synowie, Andrzej i Józef. 

Michał, ostatni syn majora Antoniego, dziedzic Zaniewiszcz, na Wołyniu, zaślubił Julię Ordziankę i z niej pozostawił synów: Donata, Jakóba, Nemezyusza i Teodozego; po Donacie z żony Pauliny Szatczyckiej syn Antoni (Żychl., Metr. Kor.).

Stanisław z przydomkiem Prokopowicz wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

PACHNIOWSKI h. LEWART. Paweł, syn Jana Firleja Broniewskiego, podkomorzego koronnego, dostawszy w dziale majątkowym około 1600 r. wieś Pachniową Wolę, od niej pisał się Pachniowskim, lecz umarł bezpotomny. 

PACHNOTICI władyka łucki 1527 r., a ostrogski 1528 r. (Bon.). 

PACHOLSKI h. RÓWNIA. Byli w księstwie bytomskiem 1671 roku. 

PACHOŁOWIECKI h. PACHOLOWIECKI v. PSKOWCZYK. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona; w prawej części w polu czerwonem pół orła białego ukoronowanego, w lewej części trzy kopie złote jak w herbie Jelita; na tarczy trzy hełmy: na prawym w koronie wieża, na niej chorągiew w prawo z herbem Batorych Trzy Zęby, na środkowym w koronie ogon pawi, na nim herb Równia (trzy miecze utkwione wpół księżycu między ich rękojeściami po gwiaździe, i gwiazda pod półksiężycem, na lewym w koronie wieża, na niej chorągiew w lewo, z herbem Jelita. 

Ten herb miał otrzymać w 1581 r. Stanisław Pachołowiecki, h. Równia, sekretarz kancelaryi koronnej, biegły inżynier i rysownik, odznaczywszy się w wyprawie moskiewskiej, szczególniej pod Pskowem 1579 r., herb swój zaś uformował przez wdzięczność dla króla Stefana Batorego i hetmana Jana Zamoyskiego z ich herbów, Trzy Zęby i Jelita. 

PACHOŁOWIECKI h. RÓWNIA. Byli w Małopolsce; z nich Stanisław zmienił swój herb na inny z nazwą PACHOŁOWIECKI v. PSKOWCZYK. 

PACHORZEWSKI. Paweł, w ziemi sieradzkiej, pokwitowany 1569 r. z zapłacenia należnej sumy (Metr. Kor.). 

PACHOWIECKI. Mikołaj Orlik, dworzanin królewski, otrzymał 1511 r. przywilej na królewszczyznę Nabrzeże, w ziemi sandomierskiej, a w 1521 r. dostał urząd łożniczego królewskiego (Metr. Kor.). 

PACHOWSKI h. PORAJ. Byli w ziemi rawskiej. Adryan, Krzysztof i Marcin z ziemią rawską i Malcher z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1669 roku. Baltazar, syn Kacpra, sprzedał 1678 roku części Badowa-Mściszki (Ks. Gr. Sochaczewskie). Brygida, żona Marcina Gutkowskiego 1800 roku. 

PACIŃSKI (?). Józef podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. 

PACIOREK. Stanisław, syn Stanisława, dziedzic Dolnej Rzeczycy 1596 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).

PACIORKOWSKI h. GRYF odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem gryf złoty w lewo, trzymający w przednich łapach trąbę myśliwską złotą; nad hełmem w koronie pół gryfa złotego w prawo, przed nim trąba myśliwska. 

Marcin, syn Antoniego, notowany 1734 r. w grodzie piotrkowskim, subdelegat grodzki opoczyński 1749 r., otrzymał 1768 r. szlachectwo; burgrabia opoczyński 1776 r., miał dwie żony, Annę Tomicką, z niej córki, Teresa i Wiktorya, Franciszkanki, i synowie, Jan-Gabryel, proboszcz kolski i brzeźnicki, i Józef-Dominik, i Annę Wojciechowską, z której córki, Apolonia, żona Jana Pągowskiego, Maryanna, żona Dąbrowskiego, i dwóch synów, Antoni-Michał i Franciszek Ksawery, przedstawiciele dwóch linij tej rodziny; po Józefie-Dominiku z Brygidy Sadryni córka Anna i synowie, Antoni i Walenty. 

Linia I. Antoni-Michał, dzierżawca starostwa radomskiego 1776 r., dziedzic dóbr Przystanie, w pow. lelowskim, miał trzy żony: Maryannę Wolską, z niej córka Maryanna Karońska, Pelagię Kiedrzyńską, z której córka Teresa Przesmycka i synowie, Aleksander i Maksymilian, i Justynę Złotnicką, po której córka Antonina Pstrokońska i syn Franciszek; po Aleksandrze z Maryanny Ostaszewskiej synowie, Julian i Piotr wylegitymowani w Królestwie 1851 r. 

Franciszek, dziedzic Przystani, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., zaślubił Konstancyę Rutkowską i z niej pozostawił córki, Emilię, żonę Antoniego Kamockiego, Teklę i synów: Antoniego, żonatego z Maryą Buczeń, Romana i Stefana, oficera wojsk rosyjskich; po Romanie z Michaliny Podolskiej córka Anna i synowie, Przemysław, ur. 1873 r. i Franciszek Ksawery, ur. 1882 r. 

Linia II. Franciszek Ksawery, syn burgrabiego Marcina, dziedzic Borowna i Grabowa, burgrabia opoczyński 1786 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. z pow. radomskiego, miał dwie żony, Różę Reptowską, z niej córka Antonina, żona Jacka Karśnickiego i synowie: Andrzej, Feliks i Ludwik, i Barbarę-Franciszkę Męcińską, starościankę wieluńską, z której córka Józefa za Pawłem Czarnieckim i synowie, Stanisław i Iwon. 

Iwon, ur. 1800 r. we wsi Borownie, w obwodzie wieluńskim, wszedł 1819 r. do 7-go pułku piechoty liniowej i w 1824 r. awansował na podporucznika, a w 1828 r. wyszedł do dymisyi; dziedzic Gadawy, pod Pińczowem, żonaty z Izabelą Rutkowską, poległ 1831 roku. 

Andrzej, dziedzic Dworszowic, pod Radomskiem, i Opojowic, pod Wieluniem 1824 r., żonaty z Krystyną Głębocką, miał syna Marcina, wylegitymowanego 1838 r. w Królestwie, po którym z Izabeli Rutkowskiej córka Wanda za Ignacym Paciorkowskim i synowie: Bogumił, żonaty z Aleksandrą Rohrmann, Bronisław, Miłosław, żonaty z Władysławą Rutkowską i Zdzisław; po Zdzisławie z Antoniny Pieńkowskiej córka Anastazya i syn Jan.

Bronisław, syn Marcina i Rutkowskiej, zaślubił Helenę Grabowską i z niej ma córki: Helenę, Janinę, Krystynę, Maryę i synów, Jerzego i Władysława, ur. 1878 r. 

Stanisław, syn Franciszka i Barbary, ur. 1795 r. w Borownie, wszedł 1812 r. do 3-go pułku wojsk Ks. Warszawskiego, a 1816 r. przeniesiony do batalionu grenadyerów gwardyi, awansował 1816 roku na podporucznika i w 1818 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym. W 1831 r. wszedł ponownie do wojska, do 5-go pułku strzelców pieszych i po wyjściu z wojska był dziedzicem Postaszowic i Gorzkowa; żonaty z Izabelą Morzkowską, um. 1847 r., pozostawiwszy dwóch synów, Franciszka i Ignacego. 

Franciszek, dziedzic Morzkowa, miał dwie żony, N. Zwierkowską i Maksymiliannę de Saint Paul i pozostawił synów: Franciszka, Maksymiliana i Stanisława. 

Ignacy, drugi syn Stanisława i Morzkowskiej, żonaty z Wandą Paciorkowską, ma córki: Michalinę, Stanisławę, Zofię i synów, Józefa i Stefana (Kancl., Sigil., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Kacper, syn Floryana i Maryanny z Kalinowskich, ur. 1796 roku w mieście Błoniu, w obwodzie warszawskim, wszedł 1817 r. na kadeta do batalionu strzelców gwardyi i w 1824 roku awansował na podporucznika z przeniesieniem do 6-go pułku piechoty liniowej; porucznik, postąpił 1831 r. na kapitana do 20-go pułku piechoty; um. 1842 roku w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

PACKIEWICZ h. PÓŁ-ORŁA. Byli na Litwie. Józef i Antoni, synowie Andrzeja, oraz Jan, Piotr i Antoni, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

PACKISCH (PAKISZ) von FESTENBERG h. WIERUSZOWA. Rodzina pochodzenia polskiego na Szlązku, gdzie w 1817 r. posiadała majątek Rackelsdorff; właściwie jej nazwisko było Pakosz, które, zniemczywszy się, zmieniła na Pakisz, Pakisch i Pakusch, z przydomkiem od posiadanego majątku w XVII stoleciu Festenberg. 

PACŁAWSKI h. SAS. Wzięli nazwisko od wsi Pacław, w pow. sanockim; Niesiecki pisze ich mylnie Paczławski. Marcin z Pacławia 1538 r. Jan nabył 1568 r. części wójtostwa we wsi Leszyny. Andrzej, Dymitr, Fedko, Jan, Micko, Paweł i Piotr, dziedzice Pacławia i Sopotnik 1579 r.; po Andrzeju synowie, Bartłomiej i Jan 1582 r. Jan, Fredro, Piotr i Stefan, dziedzice Pacławia 1595 r. 

Władysław, elektor 1632 roku z wojew. ruskiego. Jan sprzedał 1634 r. części Pawęszowa Wojciechowi Pacławskiemu. Jan, Michał, Stefan i Walenty 1669 roku z ziemią przemyślską, Bogusław i Jakób, 1733 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor.).

Jerzy z przydomkiem Popkowicz, Piotr i Bazyli 1782 r., a Jan, ksiądz, Michał, Zacharyasz i Józef, wnukowie Piotra, oraz Jan, syn, a Andrzej i Michał, wnukowie Bazylego, w 1830 r. wylegitymowani w Galicyi. 

PACOSKI. Patrz PACZOSKI v. PACZUSKI. 

PACOWSKI h. LUBICZ. Potomstwo Józefa Aloizego i Franciszka, synów Piotra-Pawła, wnuków Jerzego, wylegitymowane w Cesarstwie 1854-1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aloizy, syn Piotra, dziedzic dóbr Budnajce, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

PACUŃSKI h. JELEŃ (Brochwicz?). Jakób, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub kowieńskiej 1799 r. 

PACYNA h. LELIWA. Na Litwie, w pow. Słonimskim. Jan 1593 r. N., dworzanin króla Jana Kazimierza, trzykrotnie poseł od tego monarchy do układów o pokój z Moskwą. N. z pow. Słonimskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Leon z synami, Szymonem i Aleksandrem, Onufry i Ignacy, synowie Franciszka, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

PACYNA h. OGOŃCZYK. Wincenty z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 r. Michał, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1821 roku. 

PACYNKA v. PACYNKO h. LELIWA. Na Litwie, pisano ich także Pacenko i sądzę, że taż rodzina, co Pacyna, herbu Leliwa. Kazimierz, syn Jana, urzędnik w gub. wileńskiej, z bratem Mikołajem w 1842 r.; Józef, syn Tomasza, Rudolf, syn Józefa, Felicyan, Floryan, Stanisław, Józef, Michał i Aleksander, synowie Franciszka, Kazimierz, syn Felicyana, Edward, syn Stanisława, i Tomasz z bratem Klemensem, synowie Józefa, w 1848 r., a Karol, syn Rudolfa, w 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

PACYNOWSKI h. KORAB. Wzięli nazwisko od wsi Pacynowa, w Wielkopolsce; niekiedy pisali się Paczynowski. Jan z Pacynowa 1538 r. Jan, syn Stanisława, 1618 r., miał syna Krzysztofa 1636 r. Wojciech, elektor 1632 r. z wojew. poznańskiego. Po Bartłomieju synowie, Mikołaj, żonaty z Maryanną Janowską, i Wawrzyniec 1670 r. Wacław walczył pod Wiedniem 1683 r. Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. 

Andrzej, Kazimierz, cześnik gostyński, Wawrzyniec i Wojciech podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. Sieradzkiem; z nich Wojciech miał syna Andrzeja, po którym syn Adam 1762 r. Franciszek, Jakób i Wawrzyniec, synowie Jana i Konstancyi Milęckiej, wnukowie Wiliborda i Doroty Polewskiej, prawnukowie Stanisława, który walczył pod Wiedniem; z nich Franciszek, kanonik kijowski 1757 r., scholastyk chełmski, deputat na Trybunał koronny 1768 r. Adam, elektor 1764 r. z wojew. sieradzkiego, komornik ziemski wieluński 1786 r., komisarz do zbierania ofiar 1799 r., był 1790 r. dziedzicem dóbr Czapowa Górnego (Conv. Piotrk., Conv. Vars. Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

PACZEK h. ORLA. Piszą się z Wrocimowic, w wojew. krakowskiem. Jan z Wrocimowic, 1546 r., miał syna Jana, dworzanina 1582 roku, następnie 1591 r. sekretarza królewskiego. Justyn żonaty z Elżbietą N. 1598 roku. 

Heronim, dziedzic dóbr Milerowicze 1626 r. Jan i Marcin, żonaty z Zuzanną Chwalibóg, bracia, 1630 r. Ludwik, syn Stanisława, 1631 roku. Marcin z Wrocimowic, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, sekretarz królewski 1649 r. Zofia, żona Arnolfa Dembińskiego 1655 r. Katarzyna za Ludwikiem Dembińskim 1660 roku. Franciszek z Wrocimowic, dziedzic Rajska 1667 roku, miał synów, Józefa i Kazimierza. N., elektor 1669 roku z wojew. krakowskiego. Jan, dziedzic dóbr Olszany 1682 roku, pozostawił dwóch synów, Franciszka i Jana, którzy w 1697 r. podpisali elekcyę z wojew. krakowskiem, i z nich Franciszek 1739 roku był podczaszym mielnickim. Franciszek z Wrocimowic, żonaty z Zofią Ujejską, miał córkę Apolonię za Michałem Światopełk-Zawadzkim 1748 r. 

Kazimierz z Wrocimowic, podczaszy 1749 r., następnie 1759 r. burgrabia krakowski. Jan, Franciszka i Helena, syn i córki Władysława, 1775 r. Michał, podczaszy krakowski 1787 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Nowokorczyńskie). 

PACZKO h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona wzdłuż na dwie części, w stronie prawej czerwonej pół orła z głową, prawem skrzydłem, prawą nogą i pół ogonem; na lewej stronie podzielonej na trzy części, w środkowej gradusy piramidalne w polu złotem, na nich listki koniczyny, w dwóch bocznych częściach koloru błękitnego po jednej gwiaździe złotej; w koronie nad hełmem dwa orle skrzydła, prawe na trzy części w poprzek podzielone, koloru srebrnego i czerwonego, lewe również na trzy części rozdzielone, dwa złote i jedno błękitne i na błękitnem polu dwie gwiazdy złote. 

Jan Paczko, sługa królewski, w nagrodę zasług otrzymał 1563 roku indygenat i zatwierdzenie szlachectwa i herbu nadanego mu przez cesarza rzymskiego Ferdynanda (Metr. Kor.). 

PACZKOWSKI h. LUBICZ. Na Mazowszu, pisali się z Paczkowa. Jakób 1509 r. Stanisław, ksiądz 1532 r. Maciej, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Prokopa, 1557 roku. Stanisław Raczko, komornik ziemski lubelski 1589 r. Bartłomiej i Grzegorz, synowie Andrzeja, 1589 r. Przecław, podstarosta drohicki 1598 r.

Karol-Kazimierz otrzymał 1678 r. wójtostwo wsi Rabowice, w wojew. mścisławskiem. Samuel, podstoli drohicki 1717 roku. Stanisław podpisał elekcyę 1783 r. z wojew. mazowieckiem. Jan, stronnik Augusta III (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

PACZKOWSKI h. ROGALA. Maciej, żonaty z Anną Niwińską 1530 r., miał syna Grzegorza, po którym z Doroty Gołębiowskiej syn Krzysztof przeniósł się do Wielkopolski, przybrał nazwisko Niwicki, i, mając zarzucone sobie szlachectwo, wylegitymował się 1599 r. w grodzie bydgoskim (Metr. Kor.). 

PACZKOWSKI h. ZADORA. Jedna z gałęzi rodziny Paszkowski, herbu Zadora, osiadłszy na Szląsku w XVI stoleciu, znaczne w tej prowincyi, a następnie na Pomorzu iw margrabstwie brandeburgskiem nabyła majątki, a zniemczywszy się, zmieniła nazwisko na Paczkowski v. Patzkowsky; do niej między innemi należały majątki Zaborwitz, na Szląsku 1816 r. i Hammer, w Brandeburgii 1836 r. N., rotmistrz wojsk pruskich, wysłany od Fryderyka Wielkiego do Wielkopolski 1764 roku, dla ścigania zbiegłych poddanych pruskich, uciskał szlachtę wielkopolską kontrybucyami, o co arcybiskup Łubieński wniósł skargę do Fryderyka II-go, lecz ten, zamiast ukarać Paczkowskiego, mianował go pułkownikiem. 

PACZKOWSKI. W Wielkopolsce. Maciej, syn Stanisława, żonaty z Ewą N. 1567 roku. Władysław podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. kaliskiem. Maciej, miecznik dobrzyński 1691 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Wyr. Tryb. Lubel.). 

PACZKOWSKI. Franciszek, syn Macieja i Konstancyi Zielińskiej, ur. 1783 r. w m. Koronowie, wszedł 1801 r. do 9 bateryi artyleryi pieszej iw 1807 r. został podporucznikiem w 9 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; porucznik 1807 r., kapitan 1809 r., wcielony 1814 r. do batalionu wzorowego grenadyerów, awansował 1817 roku na podpułkownika, a w 1820 r. na pułkownika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 roku w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż kawalerski polski i krzyż Legii Honorowej oficerski. Franciszek żonaty z Pauliną Kerno, zm. w Warszawie 1827 r. 

Stanisław, syn Macieja i Konstancyi Zielińskiej, ur. 1799 r. w m. Koronowie, postąpił 1819 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1822 roku został podporucznikiem, 1830 r. porucznikiem, a 1831 r. kapitanem w 2-im pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).

PACZŁAWSKI. Patrz PACŁAWSKI.

PACZOŁTOWSKI h. TOPÓR. Wzięli nazwisko od wsi Paczołtowice, pod Krakowem, w której fundowali kościół około 1520 r. Zygmunt 1459 r. Jan, dziedzic wsi Paczołtowic, i Mikołaj, dziedzic części wsi Czatkowice około 1470 r. Mikołaj, syn Heronima, dziedzic Paczołtowic, pozwany 1493 roku o sumy. Stanisław wolny od wyprawy wojennej 1509 r. (Metr. Kor., Conv. i Zap. Tryb. Piotrk.). 

PACZOSKI v. PACZOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Liczba zagonowa szlachta na Podlasiu; wzięła nazwisko od wsi Paczoski, a brała przydomki Kiwer, Lubliński, Kunidło, i inne. Andrzej i Damian Lublińscy 1560 roku. Aleksy, Andrzej, Krzysztof, Mikołaj, Stanisław i Walenty prowadzili 1582 r. proces o granice dóbr Paczoski. Antoni, Jan, Mateusz, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Piotra, 1583 r. Jan, Jakób, Mateusz i Serafin, synowie Mikołaja, 1584 r. 

Wojciech, syn Walentego, 1635 r. Maciej, syn Andrzeja, 1637 roku. Jan, Marcyan i Mikołaj, synowie Pawła, dziedzice Paczoski 1649 r. Paweł Gogolik, syn Andrzeja, 1650 r. Stanisław, syn Mikołaja, 1658 r. Wiktoryn, syn Wawrzyńca, żonaty z Jadwigą Szaniawską 1659 r. Mateusz, komornik ziemski drohicki 1663 roku. Bartłomiej-Aleksander z Jarnic z ziemią drohicką i Stanisław z ziemią przemyślską podpisali elekcyę 1669 r. Paweł, doktór praw, protonotaryusz i dziekan sochaczewski, proboszcz w Brochowie 1669 roku. 

Franciszek i Stanisław, synowie Jakóba, 1719 r. Bartłomiej, syn Jana, 1721 r. Andrzej Kiwer, syn Idziego, 1729 r. Jan, elektor 1733 roku z wojew. podlaskiego. Jan-Antoni Kunidło, syn Mikołaja i Emerencyanny Korabiowskiej, żonaty z Anną Otwinowską 1737 r. Walenty-Józef, kanonik kamieniecki i zamojski, deputat na Trybunał koronny 1738 r. Aleksander, syn Jakóba, dziedzic wsi Księżopole-Konary 1777 r. Mateusz Puszcz wylegitymowany 1782 r. w Galicyi. Jan Lubliński, viceregent grodzki drohicki 1788 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Filip zw. Babic, syn Antoniego, nabył 1789 r. w grodzie liwskim, części dóbr Paczoski Wielkie, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi 1804 r. 

Łukasz i Jan, synowie Wojciecha, sprzedali 1710 roku części dóbr Paczoski Wielkie Mateuszowi Paczoskiemu zw. Olexik; po Mateuszu syn Jan z Agnieszki Dmowskiej pozostawił syna Wincentego, zw. Olexik, który w 1792 roku nabył części Paczoski Małei wylegitymował się w Galicyi 1804 roku. 

Walenty, zw. Babic, syn Piotra Babic, nabył 1787 roku części dóbr Paczoski Wielkie i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi 1804 r. 

Maciej Babic, syn Franciszka, nabył 1756 r. części Paczoski Wielkie, i z żony Łucyi miał syna Józefa, ochrzczonego 1751 roku w par. Rozbice, który wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Jakób, syn Piotra i Barbary, ur. 1791 w Warszawie, wszedł 1809 r. jako podporucznik do 13 pułku wojsk Ks. Warszawskiego i w 1810 roku awansował na porucznika; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1820 roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PACZUSKI h. GOZDAWA. Na Podlasiu, właściwe ich nazwisko było Pacz, które w XVII-m stuleciu zamienili na Paczuski. Adam, syn Jakóba, 1637 roku (Conv. Vars.). Jan z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1697 r. i miał syna Stanisława (Ks. Gr. Zakroczymskie). Jerzy, syn Jana, dziedzic wsi Kudelszyn, na Podlasiu 1746 roku. Józef z przydomkiem Pacz 1871 roku w Galicyi. 

PACZUSKI h. JASTRZĘBIEC. Michał, ziemianin podlaski, zapisał 1723 r. sumę żonie Annie Jaszczołtównie (Dziadulewicz). 

PACZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Mazowszu, Podlasiu i Litwie. Stanisław 1569 r., tego syn Maciej, posesor Chleszczowa 1583 r. Jan w wojew. brzesko-litewskiem 1587 r. Anna, żona Jana Górskiego 1600 r. Jan, syn Stanisława, ożeniony z Anną Milewską 1710 r. Jan, syn Jana, z synem Nikodemem, dziedzice wsi Bobino 1764 r. Nikodem, skarbnik liwski 1777 r. (Wyr. i Zap. Lubel.). 

PACZYŃSKI h. OGOŃCZYK. Na Rusi iw ziemi gostyńskiej. Stanisław z Paczyna, podstoli brzeski 1477 r., żonaty z Katarzyną z Pleckiej Dąbrowy. Jakób, pisarz ziemski gostyński 1502 r., tego synowie: Dobiesław, pisarz ziemski gostyński 1521 r., Jan i Mikołaj, żonaty z Małgorzatą Ciechomską, sędzianką ziemską gostyńską. Erazm, dziedzic części Stanisławice 1563 r. 

Jakób, dziedzic m. Orłowa i wsi Jastrzębia, kanonik krakowski, archidyakon zawichostski, kanclerz biskupa Zebrzydowskiego, kanonik i dziekan kujawski, proboszcz kruszwicki 1565 r. 

Wacław do późnej starości służył wojskowo; jego synowie: Aleksander walczył w Moskwie za Stefana Batorego, a Jan służył wojskowo, po którym syn Zacharyasz osiedlił się na Ukrainie. Krzysztof i Maciej, poeta 1620 r. Paweł, sekretarz królewski, otrzymał 1624 r. pewne dobra. Jan, syn Aleksandra, dziedzic części wsi Byki 1668 r., elektor 1669 r. z ziemi gostyńskiej, żonaty z Anną Studzińską, miał synów, Aleksandra, żonatego z Maryanną Jarochowską 1699 roku, i Jana, dziedzica części Paczyna 1699 roku. 

Franciszek i Jakób podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. rawskiem. Nikodem-Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1782 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie i Sochaczewskie, Vol. Leg.). 

Antoni, syn Antoniego i Anny Lubowskiej, ur. 1800 r. w Ks. Poznańskiem, postąpił 1809 r. do korpusu kadetów kaliskich i w 1817 r. przeszedł do 4-go pułku piechoty liniowej i w 1819 r. awansował na podporucznika, a 1828 r. na porucznika. W 1831 r. kapitan, otrzymał za waleczność krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

PACZYŃSKI h. TOPÓR. Hrabiowie i szlachta. Jedna z gałęzi Toporczyków, jednego pochodzenia ze znakomitą już zgasłą rodziną Tęczyńskich, osiedliwszy się na Szlązku, od majątku Paczyn wzięła nazwisko Paczyński, dodając do niego przydatek z Tęczyna, a zniemczywszy się już w początkach XVII-go stolecia, pisała się von Paczyn und Tenczyn; gdy zaś zrobiono jej zarzut niewłaściwości tej drugiej nazwy, wyrobiła sobie 1692 r. u cesarza Leopolda dyplom na jej używanie. Leopold-Konstanty, kanclerz opolski i raciborski, otrzymał w 1702 roku dostojność hrabiowską czeską; jego potomkowie pisali się prawie zawsze tylko hrabiami von Tenczyn, odrzucając nazwisko Paczyński. Hr. Karol-Henryk, generał-major wojsk pruskich, um. 1806 r. 

Linia szlachecka tej rodziny, istniejąca do obecnych czasów, pisze się Paczyński von Tenczyn, i niekiedy z niemiecka von Patschin. Albert, podpułkownik wojsk rosyjskich, był prezydentem w Częstochowie 1848 r. 

PADARZEWSKI h. NAŁĘCZ. Anzelm 1522 roku. Jakób i Maciej 1531 r. dziedzice Padarzewa, w pow. gnieźnieńskim. Jakób z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. Będą to zapewne Padarewscy. 

PADEREWSKI h. JELITA. Rodzina podlaska, wzięła nazwisko od wsi Paderewo, w ziemi drohickiej, i pisała się Padarewski, a niekiedy Padarzewski. Jan, syn Piotra, dziedzic Paderewa i Tchorznicy 1598 r. Krzysztof, syn Jana, podwojewodzy drohicki 1607 r. 

Tomasz, dziedzic Łazowa 1651 r. Wojciech, syn Mateusza, 1651 r. Wojciech, syn Andrzeja, 1655 roku. Jerzy, syn Piotra, dziedzic Kossowa 1668 r. Bazyli i Kazimierz, synowie Szymona, elektorowie 1669 r. z ziemi drohickiej. Piotr, syn Wawrzyńca, dziedzic na Rossowie i Oleszowie, pisarz grodzki łukowski, łowczy drohicki 1683 roku, nabył 1685 roku dobra Walie, Wyszonki i Wojny, i pozostawił syna Piotra. Jan, brat rodzony łowczego Piotra, dziekan stanisławowski 1693 r. Po Kazimierzu i Konstancyi Sarneckiej syn Antoni i córki, Barbara i Maryanna 1684 roku. Kazimierz, elektor 1697 r. z ziemi mielnickiej, z Anny Wyrożębskiej pozostawił synów, Macieja i Szymona. 

Franciszek, syn Jerzego, burgrabia grodzki drohicki 1706 r., skarbnik podlaski 1716 r., z Katarzyny Ołdakowskiej miał synów: Jana, Kazimierza, Wojciecha i Marcina, dziedziców dóbr Zawady. Dwóch Bartłomiejów, Kazimierz i Szymon podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem; z nich Szymon, dziedzic części Łazowa i Paderewa 1747 r. (Conv. Vars., Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

Jan, syn powyższego skarbnika Franciszka, nabył 1752 roku części dóbr Zawady, i w 1782 r. obrał plenipotentami synów swoich: Franciszka, Józefa i Piotra; z nich Piotr, sędzia graniczny ziemi drohickiej, nabył 1795 r. grunty we wsi Zawadach, iw 1804 r. wylegitymował się w Galicyi (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).

Po Janie, dziedzicu wsi Podosie-Tarnowo, synowie, Józef-Benedykt, burgrabia grodzki drohicki 1776-1793 r., i Piotr; po Piotrze syn Paweł pozostawił syna Sebastyana, ekspedytora poczty w Bieżuniu, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. z synem Pawiem; z tej linii Andrzej, syn Antoniego, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Kacper, komornik ziemski nurski i sędzia kapturowy, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią drohicką; podsędek mielnicki 1781-1793 r., żonaty z Katarzyną Kaczkowską, z niej syn Jacek, dziedzic dóbr Kossowo, w pow. sieradzkim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. z synem Józefem i tego synami, Aleksandrem i Jackiem, urodzonymi z Maryanny Rosenwertt. 

PADEWSKI h. BRODZIĆ. Wzięli nazwisko od wsi Padew, w pow. sandomierskim. Mikołaj, 1566 r. dziedzic Padewa (Ks. Poborowe). 

PADKOWSKI v. PATKOWSKI h. PRUS. Wzięli nazwisko od wsi Padkowice, w ziemi mielnickiej. Andrzej, dziedzic Padkowic-Prusy, sędzia ziemski mielnicki 1537 r., zapisał 1540 r. dożywocie żonie swej Zofii Skirwin-Krupickiej i z niej miał synów, Piotra i Stanisława. 

Piotr, dziedzic na Padkowicach i Zaborzu, sędzia ziemski mielnicki 1580 r., ustąpił 1583 r. dobra Falezę synom swoim, Andrzejowi i Przecławowi, i Przecław, dziedzic Padkowic, podstarosta 1599 r., chorąży drohicki 1603 r., zapisał dożywocie 1588 r. Zofii Lewickiej i z niej pozostawił córkę Elżbietę za Janem Krzetowskim i syna Stanisława, po którym dwóch synów, Andrzej i Wojciech 1653 r. 

Stanisław, drugi syn sędziego Andrzeja, dziedzic Padkowic i Kutaski, dworzanin królewski 1651 r., zaślubił Katarzynę Olędzką i z niej pozostawił córkę Elżbietę 1v. za Sebastyanem Suchodolskim, referendarzem królewskim, wojskim drohickim, 2v. za Wojciechem Ciechanowieckim, pisarzem ziemskim drohickim, i syna Przecława. 

Po Bernardzie synowie, Maciej i Mikołaj 1596 roku, i z nich Maciej miał syna Wojciecha, żonatego 1629 r. z Agnieszką Ponętowską. Wojciech, rotmistrz królewski 1612 r., pozostawił synów: Jana, Krzysztofa i Pawła, dziedziców Padkowic. 

Andrzej, syn Piotra, 1651 roku. Sebastyan, podstarosta drohicki 1653 r. Jan, elektor 1669 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Franciszek, vicegerent grodzki żydaczowski 1681 r. 

Adam i Krzysztof, synowie Jana, 1720 r.; z nich Adam, burgrabia drohicki, miał syna Stanisława 1755 r. Antoni z wojew. brzesko-litewskiem, Franciszek z wojew. podlaskiem, Marcin z wojew. wołyńskiem i Walenty z wojew. mazowieckiem podpisali elekcyę 1733 roku. Franciszek, elektor 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiego (Mil., Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

PADLEWICZ. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim.

PADLEWSKI h. KORWIN v. ŚLEPOWRON. Właściwem nazwiskiem tej pierwotnie podlaskiej rodziny jest Skorupka, a Padlewski przydomkiem, który jednak od XVIII-go stoleciu za nazwisko przyjęty został; niektórzy nawet z członków tej rodziny do nazwiska Padlewski dodają przydomek de Skorupa, a nie Skorupka. Kazimierz, syn Olbrachta, ze stolnika komisarz do granic 1642 r., elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego; jego bracia, Krzysztof i Piotr przeprowadzili 1643 roku dział dóbr, i Krzysztof podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. Tomasz, poseł z ks. oświęcimskiego, elektor 1648 roku z ks. oświęcimskiego i Zatorskiego. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego. 

Tomasz żonaty 1755 r. z Agnieszką Goworek. Józef, miecznik podlaski 1759 r. Jan, sędzia ziemski drohicki 1787 r., żonaty z Katarzyną Irzykowicz. Andrzej ożeniony z Różą Irzykowiczówną 1795 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Józef, Andrzej, Franciszek, Jan, Kajetan, Stanisław, dwóch Tadeuszów i dwóch Tomaszów 1782 r., a Józef, syn Tadeusza, 1823 r. i Roch-Augustyn, Romuald i Szczepan, wnukowie Stanisława, 1850 r. wylegitymowani w Galicyi. Adam, dóbr Libertowy 1843 r., Filip, dóbr Rusina 1843 r., Teodor, dóbr Uhrowicze 1853 r., Apolinary, dóbr Czabarówki 1858 r., Waleryan, dóbr Błyszczanki 1860 r., oraz Aleksander i Stefan, dóbr Kacoszki (?), 1864 r., dziedzice w Galicyi. 

Zygmunt, porucznik artyleryi wojsk rosyjskich, emigrował i był profesorem szkoły wojskowej we Włoszech; zwolennik demokracyi i gorący patryota, powróciwszy pod cudzem nazwiskiem do ojczyzny, czynny wziął udział w ruchach politycznych 1861-1862 roku, został naczelnikiem m. Warszawy i rządu narodowego w 1862 r., a w 1863 r. wydał rozkaz do zbrojnego powstania; zebrawszy zaś w wojew. płockiem do 2000 ludzi, stoczył walkę z wojskiem rosyjskiem pod Myszeńcem; mianowany generałem powstania, wkrótce potem popadł w niewolę. 

PADNIEWSKI h. NOWINA. Senatorowie w rodzinie. Filip, biskup przemyślski 1559 r., podkanclerzy koronny 1559 r., biskup krakowski 1560 r., um. 1572 r. Wojciech, kasztelan oświęcimski 1589 r. Marcin, kasztelan kamiński 1590 r. 

Rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi Padniewa, której dziedzicem w 1412 r. był Jan, przodek tej rodziny. Jakób otrzymał 1519 r. dobra Wanchabno i Kopanicze. Wojciech z Maryanny Żernickiej, kasztelanki kaliskiej, miał dwóch synów, Filipa i Mikołaja. 

Filip, w młodości wojownik, następnie ksiądz, pozyskał względy Zygmunta I-go i był jego sekretarzem; pleban brzeski 1547 r., kantor krakowski 1550 r., proboszcz gnieźnieński i łęczycki, archidyakon krakowski i sekretarz wielki koronny 1558 r., został podkanclerzym koronnym i biskupem przemyślskim 1559 r., a biskupem krakowskim 1560 r.; zdolny, wymowny, praw kościoła z zapałem bronił, ztąd też dysydenci mówili o nim, że więcej dba o garść zboża, niż o wiarę, gdyż kiedy o tę idzie, milczy, przeciwnie, gdy chodzi o dziesięciny, usilnie się upomina; nawet piękne jego zdanie wyrzeczone na jednym z sejmów, że różnice w wierze nie powinny przeszkadzać do wspólnej miłości ojczyzny, potępiali fanatycznie. Biskup zebrał ogromny majątek, który przekazał swoim synowcom. 

Mikołaj, starosta dybowski 1567 r., z żony Anny Brudzyńskiej miał dwóch synów, Wojciecha i Marcina, i Wojciech, dziedzic dóbr Pilicy i Szańca, starosta dybowski 1571 r., kasztelan oświęcimski 1589 r., zaślubił Jadwigę Dembińską, starościankę chęcińską, i z niej miał córkę Jadwigę i synów: Samuela, Seweryna i Stanisława, niezwykłej pobożności i hojności na kościoły, starostę dybowskiego 1605 r., który rozdał prawie cały swój majątek, i um. 1613 r. bezdzietny; Stanisław fundował w Rzymie akademię, która długo istniała i jego herb Nowina używała. 

Marcin, dziedzic Samogoszcza i Podwierzbic, nabył 1586 r. Górę; kasztelan kamiński 1590 r., z żony Anny Czarnkowskiej, kasztelanki międzyrzeckiej, miał córkę N. za Adamem Walewskim, starostą nakielskim, i synów: Filipa, Marcina i Wojciecha; po Marcinie, staroście dybowskim do 1635 r., z żony Maryanny Trzebuchowskiej synowie: Władysław, elektor 1674 r. z wojew. inowrocławskiego, Adam i Kacper, dziedzice dóbr Zerniki 1681 r. 

Oprócz powyższych. Zofia, żona Marcina Drzewieckiego, starosty lubochońskiego 1584 roku. Wojciech, kanonik poznański, deputat na Trybunał lubelski 1690 r. Antoni, żonaty z Maryanną Żółtowską, posesorowie wsi Modzurowo 1727 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

PADZEWSKI h. OGOŃCZYK. Cytowani w Niesieckim. 

PAGIEWSKI. Byli w ziemi ciechanowskiej. Dorota, żona N. Bertolda 1512 r. 

PAHLEN h. PAHLEN. Hrabiowie i szlachta. Herb - w polu złotem trzy zielone listki, łodygą do góry: dwa i jeden; w koronie nad hełmem pawi ogon, nad nim trzy złote pałki trzcinowe. Rodzina inflancka, pochodzi pierwotnie z Pomorza. Jan-Andrzej, pułkownik, Bogusław, podpułkownik, Gustaw-Chrystyan, major, Otton-Magnus, rotmistrz i Karol-Detlof, porucznik wojsk litewskich, otrzymali 1679 r. tytuł baronowski w Szwecyi, a w 1799 r. bar. Piotr-Ludwik von der Pahlen, generał kawaleryi rosyjskiej, dostał tytuł hrabiów rosyjskich. Bar. Piotr, podpułkownik rosyjski, otrzymał indygenat polski 1775 r. (Vol. Leg.). 

PAIGE. Jan-Franciszek, podpułkownik wojsk królewskich 1774 r. (Kancl., Sigil.). 

PAJANOWSKI. Jan i N. z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1669 roku.

PAJĄCZKOWSKI h. LUBICZ odm. Odmiana herbu - w koronie trzy pióra strusie. 

W Małopolsce, piszą się z Pajęczyc. Bernard Męcyna, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. Po Jakóbie z Anny Libiszowskiej syn Stanisław-Zygmunt, elektor 1669 roku z wojew. rawskiego, podczaszy wiłkomierski 1723 roku, z Apolonii Rogowskiej miał synów: Franciszka, podczaszego wiłkomierskiego, Jakóba, Jerzego, Stanisława i córkę Barbarę, żonę Michała Bidzińskiego, miecznika przemyślskiego 1732 r. Ludwik-Jan, komornik ziemski radomski 1685 r., żonaty z Konstancyą z Pęczelic, pozostawił syna Józefa, ożenionego 1738 r. z Elżbietą Sławińską, córką Stanisława, regenta grodzkiego bieckiego. Józef, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego. 

Konstanty, subdelegat grodzki sandecki 1724 r. Jan i Konstanty, synowie Stefana, 1732 r., iz nich Jan, subdelegat grodzki chęciński 1738 r. Józef, syn Antoniego i Teresy Grzegorzewskiej, 1755 r. Franciszek, powyższy podczaszy, z Apolonii Chaberskiej, miał synów, Józefa i Stanisława 1765 r., i z nich Stanisław z Maryanny Rosińskiej pozostawił synów, Aleksandra i Ignacego 1783 roku. Katarzyna, żona Mikołaja Drohojowskiego, łowczyca przemyślskiego 1780 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie i Czerskie). 

Andrzej, Jakób, Aleksander, Józef i Ignacy w 1782 roku, a Jakób-Ignacy, syn, Narcyz-Tomasz, komisarz obwodowy, Henryk-Filip i Jerzy-Józef, wnukowie Andrzeja, w 1827 r. wylegitymowani w Galicyi. Ignacy w 1843 r. a Józef w 1866 r. dziedzice dóbr w Galicyi. 

PAJEROWSKI. Michał, stolnik czerniechowski, podpisał elekcyę 1697 r., z wojew. brzeskiem. 

PAJERSKI. Jakób i Paweł podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. Mateusz, urzędnik w Warszawie 1856 r. 

PAJEWSKI h. JELITA. Gniazdem tej rodziny ziemia ciechanowska, a wieś Pajewo; jedna linia tej familii już w początkach XV stolecia przeniosła się na Podlasie, gdzie w ziemi bielskiej założyła osadę, zwaną także Pajewo-Szlachta, i ta była po większej części zagrodową szlachtą. Stefan i Mikołaj, synowie Jana, dziedzice Pajewa 1444 roku, na Podlasiu. Wawrzyniec, syn Wojciecha, ożeniony z Katarzyną Boguszewską 1535 r. Stanisław z Pajewa 1544 roku, miał synów: Jana, Władysława i Wojciecha, i z nich Jan, dziedzic Nowej-wsi, żonaty z Heleną N., posesorowie wsi Mamikalina, w pow. rumborskim, mieli dwóch synów, Macieja i Stanisława, żonatego 1618 r. z Jadwigą Kłodnicką. Wawrzyniec, syn Łukasza, 1584 r. Jakób syn Prokopa, 1585 r. w ziemi ciechanowskiej. Marcin i Piotr, synowie Józefa, dziedzice Pajewa 1598 r. 

Bartłomiej, syn Floryana, 1643 r. Andrzej, syn Wawrzyńca, 1667 r. Piotr-Jan, dziedzic Kłodnicy, kapitan pancerny regimentu pieszego 1668 r.

Stefan z ziemią ciechanowską, Aleksander, Mikołaj i Stefan z wojew. brzesko-Iitewskiem i Jan z wojew. rawskiem podpisali elekcyę 1669 r. Bernard, syn Macieja, 1691 r. Wawrzyniec, syn Franciszka, 1694 r. Jan z ziemią ciechanowską, a Józef i Walenty z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. 

Kazimierz, podstoli czerniechowski 1720 r. Anna, żona Kazimierza Iwanickiego, chorążego nowogrodzkiego 1720 r. Michał, stolnik czerniechowski 1721 r., żonaty z Katarzyną Blinowską. Antoni-Paweł, stolnik ciechanowski 1724 r., żonaty z Barbarą Kozietulską, 1v. Piotrową Pałuską. Józef i Kacper, synowie Marcina, 1739 roku (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Po Stefanie, dziedzicu wsi Cety i Pajewo, w ziemi ciechanowskiej 1668 r., synowie: Paweł, Marcin i Stanisław; po Marcinie syn Antoni miał syna Wojciecha, a ten syna Marcina, żonatego z Maryanną Gołębiowską, z której synowie: Jakób, dziedzic Chmielowa, w pow. pułtuskim, Jan i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; z tej linii Stanisław, syn Jana i Joanny Bystrej,i4 Wojciech, syn Jakóba, wylegitymowani w Królestwie 1843r. 

Po Walentym, w 1753 r. dziedzicu Pałuki-Przytoki, synowie: Tomasz, Franciszek i Wojciech, po których pochodzący: Leon, Walenty i Franciszek Salezy, synowie Mateusza i Józefy Smolińskiej; Tomasz i Franciszek, synowie Rocha i Maryanny Smoleńskiej, w 1838 r.; Ignacy, syn Andrzeja, w 1843 roku, i Wiktor, podoficer wojsk rosyjskich, syn Franciszka i Barbary Morawskiej, w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. 

PAJEWSKI h. KOŚCIESZA. Jan, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie 1854 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

PAJEWSKI h. PRUS I. Stanisław, dziedzic części Pajewa 1552 r., w pow. ciechanowskim (Ks. Poborowe). 

PAJEWSKI. Jan, syn Wojciecha i Zofii Glińskiej, ur. 1791 r. we wsi Skorodyjach, w Rosyi, wszedł 1808 r. do 10 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a 1815 r. przeznaczony do 2 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na podporucznika, a 1828 r. na porucznika iw 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

PAJĘCKI h. KORAB. Heronim, podkomorzy Słonimski, elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. N., elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego. Sebastyan, cześnik czerniechowski od 1759 r., syn Stanisława i Teresy Olewińskiej, miał synów, Macieja, wylegitymowanego w Galicyi 1804 roku, i Józefa, żonatego z Wiktoryą Kocińską, z której syn Mateusz, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Heronim, syn Józefa i Wiktoryi Kocińskiej, ur. 1804 r. w Warszawie, postąpił 1819 r. na kadeta do korpusu kadetów kaliskich i 1830 roku został podporucznikiem w 3 pułku strzelców pieszych, a w 1831 r. awansował na porucznika (Ks. Wojskowe). 

PAJGEKOWSKI. Jakób z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1674 roku. 

PAJON h. TRZY-PSZCZOŁY. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

PAJOWSKI h. PUCHAŁA. Stanisław, dziedzic Raniszowa, Raniszowskiej Woli, Lipnicy i Dzikowca, w pow. sandomierskim 1553 r. (Ks. Poborowe). 

PAJURSKI. Paweł, syn Andrzeja i Zofii Gieszkowskiej, w imieniu Andrzeja i Maryanny, brata i siostry swych rodzonych, pokwitował 1684j. z sumy sąd ziemski sieradzki (Zap. Tryb. Piotrk.).

PAJŹNIEWSKI. Sebastyan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią gostyńską. 

PAKARLIŃSKI v. POKARLIŃSKI. Piotr, syn Jakóba, z synami, Antonim i Józefem, urzędnikiem rosyjskim, i jego syn Leonty wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 

PAKIELSKI. Stanisław, porucznik regimentu dragonów, pozwany 1721 r. o najazdy (Zap. Tryb. Lubel.). 

PAKOŚCKI h. LESZCZYC. Maciej, dziedzic Pakości 1521 roku (Conv. Piotrk.). 

PAKOSŁAWSKI h. NOWINA. Grzegorz, kustosz sandecki, został 1545 r. po śmierci Staskowskiego kuchmistrzem koronnym z pensyą roczną 20 grzywien (Metr. Kor.). 

PAKOSŁAWSKI h. PRAWDZIC. Senator w rodzinie, Maciej, kasztelan radomski 1672 r. 

Jednego pochodzenia z Latalskimi i dlatego pisali się z Łabiszyna, a wzięli nazwisko od wsi Pakosław, w wojew. Sieradzkiem, która w XVI-tem stoleciu wyszła z ich rąk. Henryk poległ na Podolu 1431 roku w wojnie z Świdrygiełłą. Jan z Pakosławca 1498 r., ożeniony z Anną Wyszogota-Zakrzewską. Piotr, dziedzic Rejowa 1559 r. Wojciech, poborca wieluński 1593 roku. 

Wacław, syn Wojciecha, 1635 r., miał syna Jana. Jan-Stanisław z Łabiszyna, elektor 1648 roku z ziemi wieluńskiej, dworzanin królewski 1666 r., pisarz ziemski wieluński 1669 r. 

Jan, pisarz grodzki wieluński 1667 r., poseł na sejmy. Mikołaj na Pakosławiu, deputat ad pacta conventa, z Zuzanny Rzuchowskiej miał syna Mikołaja. Stanisław, marszałek sądów kapturowych sandomierskich, i Leonard, elektorowie 1669 r. z wojew. sandomierskiego.

Maciej, kasztelan radomski 1672 r., żonaty z Jadwigą Trzemeską, miał córkę Elżbietę, żonę Maksymiliana Trzcińskiego, łowczego sochaczewskiego. Andrzej, syn Wojciecha, dziedzic Wilkówki 1679 r. Józef-Mikołaj, syn Stanisława, 1679 r. Adam i Kazimierz, synowie Mikołaja, 1679 r. Józef i Mikołaj, synowie Stanisława i Kunegundy Katowskiej, 1686 r. Józef z wojew. Sandomierskiem i Grzegorz z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Andrzej, skarbnik 1701 r., burgrabia 1711 r. wieluński. Samuel, podstoli wieluński, ekonom grodzieński 1706 r. Aleksander, podstoli wieluński 1711 r. Józef, stolnik inflancki 1712 r., żonaty z Anną Grabkowską, łowczanką różańską, miał synów, Krzysztofa, stolnika żytomierskiego, żonatego z Rozalią, córką Jana Duchnowskiego, łowczego smoleńskiego, 1735 r., i Leopolda. Piotr, Heronim i Karol, synowie Mikołaja, 1721 roku. Mikołaj, podczaszy sochaczewski 1729 r. Po Marcinie-Grzegorzu, pułkowniku wojsk królewskich, z żony Katarzyny synowie: Antoni, Jakób, Józef i Marcin, i po Antonim syn Jan na Łabiszynie, sędzia grodzki lubelski 1744 roku. Jan, elektor 1764 r. z ziemi halickiej (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Sigil.). 

Franciszek i Wojciech z Łabiszyna wylegitymowani 1783 r., a Jan, wnuk Franciszka, zapisany 1835 r. do Wydziału Stanów w Galicyi. 

PAKOSŁAWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego półkole wygięciem do góry, na niem gałązka o siedmiu odnóżkach (Wittyg). Marcin, dziedzic części Pakosławic 1553 roku, w pow. radomskim (Ks. Poborowe). 

PAKOSTA. Rodzina ruska. Atanazy, biskup grecko-unicki chełmski 1619 roku. 

PAKOSZ h. JASTRZĘBIEC. Zamieszkiwali na Podgórzu. Jan 1524 roku. Mateusz, Jezuita w Rzymie 1610 r. Stanisław, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Jan, Jezuita 1741 r. 

PAKOSZ h. PRAWDZIC. Rodzina małopolska na Podgórzu osiedlona, zkąd w początkach XVII-go stolecia przeniosła się do Litwy. Mikołaj, dziedzic Wałowic, w pow. bieckim 1552 r. Paweł i Sebastyan, dziedzice Wałowic 1582 r. (Ks. Poborowe). Wacław z Uliaszowic, nabywszy majątek Gliniany, w pow. upickim, został sędzią ziemskim upickim, a zaślubiwszy N. Chodkiewiczównę, starościankę żmudzką, miał z niej trzech synów: Samuela, Sebastyana i Waleryana.

Samuel, porucznik 1673 r., rotmistrz 1681 r. wojsk litewskich, wojownik przeciw Turkom pod Chocimem 1673 r., z żony N. Kierzgajło-Zawisza pozostawił syna Krzysztofa, chorążego nadwornego litewskiego 1721 r., starostę rzeczyckiego, po którym z Konstancyi Kryszpin, wojewodzianki witebskiej, 2v. za Janem Sołłohubem, podskarbim wielkim litewskim, były trzy córki: tyk Olędzka, koniuszyna litewska, N., żona Jana Żaby, starosty starodubowskiego, i Marya Chalecka, starościna rzeczycka. 

Waleryan, dziedzic Bociszek, porucznik wojsk litewskich 1678 r., z żony N. Straszewiczówny, marszałkówny upickiej, miał syna Ignacego, rotmistrza upickiego, po którym z N. Sielankówny, sędzianki ziemskiej oszmiańskiej, syn Waleryan z żony N. Pozniakówny zostawił córkę Maryannę za Pawłem Petryczyną. 

Sebastyan, syn Wacława i Chodkiewiczówny, dziedzic Bociszek i Świsłoczy, porucznik wojsk litewskich, elektor 1697 roku z wojew. nowogrodzkiego, wojski upicki, miał dwie żony, Barbarę Jacyna i N. Szemiotównę, kasztelankę żmudzką, i pozostawił trzech synów: Krzysztofa, Przecława, skarbnika upickiego, który posiadał znaczne majątki na Podlasiu i Litwie, i z żony N. Czechowicz, marszałkówny żmudzkiej, miał syna Wacława, który po śmierci swej żony Maryanny Grużewskiej przeniósł się do Holandyi i tam się ożenił; jego potomstwo ma istnieć dotychczas; Władysława, mostowniczego nowogrodzkiego, z żoną N. Sztembergówną bezpotomnego. 

Krzysztof, najstarszy z braci, dziedzic dóbr Bociszki, porucznik przeciw Kozakom 1648 - 1651 r., zrujnowany przez wojnę 1656-1662 r., osiedlił się w wojew. połockiem, i z żony Anny Lissowskiej pozostawił synów, Jana i Trojana-Józefa, i z nich Trojan-Józef, dziedzic Rudni, sędzia ziemski połocki, elektor 1674 r. z wojew. połockiego, z żony Anny Pac, córki Heronima, strażnika litewskiego, miał córki: Eleonorę, żonę Dunin-Kunickiego, Franciszkę Korsakowę, N. Cedrowską i N. za Andrzejem Wolanem, podsędkiem oszmiańskim. 

Jan, dziedzic Hubina i Kamienia, elektor 1674 r. z wojew. połockiego, stolnik 1684 r., następnie sędzia ziemski połocki, elektor 1697 r. z wojew. połockiego, starosta koziański, fundował w Hubinie klasztor Franciszkanów, i z żony Joanny Przysieckiej, podstolanki połockiej, pozostawił córki, Maryannę 1v. za Dominikiem Szczyt-Niemirowiczem, 2v. za Janem Łuskiną, wojskim połockim, Teresę, Elektę, zakonnicę, i synów, Antoniego, starostę orlewskiego, sędziego ziemskiego połockiego 1766 r., i Józefa. 

Józef, stolnik połocki 1722 roku, a regimentarz wojew. połockiego 1736 r., starosta koziański i poseł 1736 r., zaślubił Teresę Despot-Zenowiczównę, córkę Franciszka, podkomorzego połockiego, i z niej miał córki: Balbinę za Janem Chrapowickim, łowczym połockim, Joannę za Piotrem Rysińskim, starostą ryndzuńskim, Konstancyę za Stanisławem Hrebnickim, pisarzem grodzkim połockim, i trzech synów: Antoniego, Jana i Kazimierza. 

Antoni, surogator i sędzia ziemski połocki 1777-1781 r., żonaty z Heleną Sielicką, regentówną litewską, pozostawił córki: Wiktoryę Ciechanowiecką, Eleonorę Chodźko i Bogumiłę za Franciszkiem Sielawą, marszałkiem lepelskim.

Jan, pisarz grodzki smoleński, poseł wojew. smoleńskiego i elektor 1764 r. z wojew. połockiego, starosta petelski, żonaty z Józefatą Damlewiczówną, chorążanką oszmiańską, pozostawił córki, Barbarę i Teklę, żony Tomasza Łyszczyńskiego, i syna Michała, podsędka lepelskiego. 

Kazimierz, ostatni syn regimentarza Józefa, ur. 1733 r., koniuszy połocki 1768 r., zaślubił Franciszkę Hłasko, starościankę szmeltyńską, 2v. za Tadeuszem Przysieckim, i z niej miał córki, Joannę za Józefatem Rypińskim, szambelanem Stanisława Augusta, Kazimierę, żonę Justyna Przysieckiego, i trzech synów: Jana-Cyryla, Józefa i Szymona, chorążego kadetów warszawskich, prezydenta połockiego, sędziego sądów grodzkich witebskich, z żoną Heleną Weryha bezpotomnego. 

Jan-Cyryl, komisarz cywilno-wojskowy, prezydent sądu granicznego połockiego, następnie w 1807 r. prezes sądów pow. lepelskiego, nabył 1793 r. dobra Kamień, i z żony Katarzyny Szyrma, córki Ignacego, sędziego bracławskiego, pozostawił córkę Karolinę-Teresę za Ignacym Jacyną i syna Józefata-Gerarda, ur. 1800 r., chorążego lepelskiego 1824 r., po którym z Eleonory Rudomina, córki Józefa, chorążego bracławskiego, syn Antoni-Józef, ur. 1839 r., zm. 1860 r., i córki, Helena, zm. 1869 r., i Teresa za Michałem Szyrmą (Ks. Gr. Połockie, Żychl.).

PAKOSZ h. PRUS I. Jan, burgrabia krakowski 1549 r. Sebastyan, żonaty 1560 r. z Dorotą Boglewską, podstolanką ciechanowską. Jan, dziedzic Parule 1582 r. Michał otrzymał 1598 r. grunt przy m. Rawie. Krzysztof żonaty z Anną Kowalewską 1599 r. Stanisław, syn Walentego, dziedzic Kozarzewa 1600 r., brał nazwisko Kozarzewski. 

Stanisław, syn Jana i Katarzyny, dziedzic Pieczkowie 1602 r., nazywany Pieczkowski. Stanisław, syn Jakóba, dziedzic Małej i Wielkiej Tarnawki 1624 r. Michał, vicerotmistrz 1650 r., porucznik chorągwi pancernej 1653 roku, ostatnio miecznik przemyślski. Stanisław, poborca przemyślski 1664 r. Stanisław, syn Krzysztofa, 1678 r. Michał z Uliaszowic 1685 r. Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. lubelskiego. Hrehory, deputat pow. wołkowyskiego 1698 r. 

Franciszek z Uliaszowic, syn Józefa, łowczy żytomierski 1701 roku, stolnik bielski 1711 roku, miał synów, Józefa i Stanisława, i z nich Józef, stolnik bielski 1722 r., pozostawił syna Władysława, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. Aleksander-Stefan, subdelegat lubelski 1721 r. Marcin, subdelegat krasnostawski 1756 r., wojski bielski 1762 r., komisarz do granic 1767 r. 

Stanisław, żonaty z Anną Rychlicką, miał syna Stanisława, który w 1737 r. zapisał posag żonie swej Konstancyi Dłużewskiej i zabezpieczył go na dobrach Łukawka i Łukawica; ich syn Jan prowadził 1777 roku proces w Trybunale o posiadanie tych dóbr (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

PAKOSZEWSKI h. RADWAN. W Małopolsce. Paweł zwolniony 1524 r. od wyprawy wojennej. Jan 1532 r. Wawrzyniec, pisarz ziemski sanocki 1536 r. Sebastyan żonaty z Anną Humnicką, podczaszanką sanocką 1540 r.; ich córka Zofia, żona Jana Fredry, kasztelana sanockiego 1560 r. Stanisław około 1580 r., żonaty z Tyrawską, z niej synowie, Jan i Mikołaj, dziedzic części wsi Siedliska 1590 r. Jarosz 1596 r., z Jadwigi Humnickiej miał synów: Sebastyana, Jana i Andrzeja. 

Marcin-Jan, pułkownik wojsk koronnych 1692 r., podstoli wieluński 1702 r., z żony Anny N. pozostawił synów: Adama, towarzysza pancernego, Aleksandra, Józefa, Mikołaja, Stanisława, dziedzica Podleska, stolnika wieluńskiego 1732 r., i Stefana. 

Aleksander, podstoli wieluński 1724 roku, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, zaślubił Barbarę z Czachur i z niej miał syna Tomasza. 

Józef z Pakoszówki, cześnik mielnicki 1725 r., żonaty z Heleną Gołuchowską, pozostawił synów: Adama, Antoniego i Franciszka, i z nich Antoni i Franciszek podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiego. 

N., rotmistrz przeciw Tatarom 1672 roku. Mikołaj, syn Sebastyana, żonaty z Magdaleną z Kośnicy, miał syna Mikołaja 1713 r. 

Jerzy, kanonik 1768 r., a archidyakon kamieniecki 1781 r. Teresa, żona Antoniego Iwaszkowskiego, miecznika owruckiego 1780 r. N. żonaty z Maryanną Cieńską, starościanką zwinogrodzką 1705 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Andrzej, członek Stanów, Józef i Ignacy-Franciszek wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Andrzej w 1833 r., a Józef w 1838 r. dziedzice dóbr Dziewiętniki, w Galicyi. 

PAKOSZEWSKI h. TRĄBY. Mieli przydomek Ferens, a nazwisko wzięli od wsi Pakoszówki, w wojew. krakowskiem. Pakosz (Pakosław), dziedzic wsi Pakoszówki, udowodnił swoje szlachectwo z herbem Trzy Trąby i proklamą Brzeziny 1398 r. (Akta Krakowskie). Filip, Jurek i Piotr w ziemi sanockiej około 1590 r. 

PAKOSZOWICZ. Jakób, kanonik chełmski, proboszcz pawłowski 1650 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

PAKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Jan żonaty z Barbarą N. 1580 r. Mateusz z żoną Anną, posesorowie wójtostwa we wsi Kniastwie 1623 roku (Metr. Kor.). 

Jan z ziemią nurską i Piotr z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Po N. z Maryanny Hoszowskiej synowie, Stefan, Jezuita, zm. 1713 r. i Piotr, Jezuita, ratując zapowietrzonych w Kamieńcu Podolskim, sam zaraził się i umarł 1738 r. 

Paweł, syn Michała, 1712 roku. Jerzy, archimandryta żydyczyński 1739 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).

PAKSIŃSKI v. PAKSZYŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego dwa pasy od lewej ku prawej stronie na ukos (Wittyg). 

W Wielkopolsce; piszą się z Paksina, w Gnieźnieńskiem. Jan i Sebastyan, synowie Jana, 1602 roku. Stanisław, syn Jana, 1687 roku. Jan i Antoni, synowie Jana, 1715 roku (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

PAKUCKI. Jan, szambelan Stanisława Augusta 1871 roku (Sigil.), dostał 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Szyce i Olchowiec (Vol. Leg.). 

PAKULSKI. Antoni, syn Krzysztofa, z synem Tadeuszem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1861 r. 

PALAMENY. Mikołaj, sekretarz królewski 1633 r. Piotr 1669 roku i Józef 1697 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye.

PALASKOWSKI. Franciszek-Kazimierz na Kozłowie Wojskowym, podczaszy trembowelski i pisarz skarbu koronnego 1689 roku, pozostawił opiekunem swych dzieci Dominika Winklera, pisarza skarbu koronnego (Don. Warsz.). 

PALCEWICZ. Benedykt, rotmistrz chorągwi pancernej 1627 roku (Conv. Vars.). 

PALCZEWSKI h. BOŃCZA. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej i pisali się z Palczewa. Jan, żonaty z Dorotą Boską 1501 r., 2v. za Stanisławem Ossowskim. Piotr, żonaty z Barbarą Boską, miał synów: Jana, Marcina, Piotra i Walentego; po Walentym z Małgorzaty Łętowskiej, której w 1597 r. zapisał dożywocie, syn Samuel pozostawił syna Kacpra. 

Jan, podstarosta czerski 1592 r., sprzedał 1594 r. części Palczewa i Woli Palczewskiej bratu Marcinowi, i z żony Agnieszki Okuniówny miał synów: Anzelma, Heronima i Marcyana; po Marcyanie, który w 1627 r. zapisał dożywocie Helenie Cieciszewskiej, synowie: Jan żonaty z Katarzyną Petrykowską, Kacper ożeniony z Anną Nowomiejską i Kazimierz. 

Marcin, podstarosta warszawski 1581 r., pozostawił synów: Arona, który w 1603 r. sprzedał części Palczewa i Woli Palczewskiej bratu Mikołajowi, Kacper, Mikołaj i Stanisław, i z nich Mikołaj, komornik królewski 1603 r., żonaty z Katarzyną Boską, 2v. za Samuelem Słąnką, miał córki, Magdalenę za Franciszkiem Prackim, Maryannę za Heronimem Łychowskim, i trzech synów: Samuela, żonatego z Zofią Kożuchowską 1622 r., Stanisława i Wojciecha. Kacper, drugi syn podstarosty 

Marcina, dziedzic części Palczewa, Woli Palczewskiej, Bonkowej-wsi i Zastruże 1601 r., miał synów: Floryana, Jana, żonatego 1v. z Ewą Służewską 1613 roku, 2v. z Heleną Gzowską 1627 roku, 3v. z Dorotą Rzyszkowską 1639 r., Melchiora, Sebastyana i Walentego. 

Floryan sprzedał 1630 r. części Bonkowej-wsi i Woli Palczewskiej bratu Janowi i pozostawił synów, Andrzeja i Jana, i po Janie syn Kazimierz-Kamil, Pijar łowicki, sprzedał 1682 r. części Palczewa, Woli Palczewskiej, Bonkowej-wsi i Zastruże. 

Sebastyan, syn Kacpra, dziedzic na Palczewie, Bonkowej-wsi i Woli Palczewskiej 1619 r., zaślubił Małgorzatę Grotowską, podstarościankę rawską, i z niej miał synów: Franciszka, Krzysztofa i Zacharyasza-Macieja na Zasereczu, który podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią czerską. 

Walenty, ostatni syn Kacpra, sprzedał 1630 r. części Bonkowej-wsi, Woli Palczewskiej i Zastruże bratu Melchiorowi i pozostawił syna Samuela, dziedzica dóbr Jurki, elektora 1648 r. z ziemi czerskiej, po którym z Maryanny Rudzkiej synowie: Kacper, Jacek i Paweł, dziedzic Chylić, żonaty z Zofią Masłomięcką; po Jacku z N. Gralewskiej synowie: Aleksander, Jan i Maciej żonaty z Maryanną Gralewską. 

Stanisław, ostatni syn podstarosty Marcina, sprzedał 1592 r. części dóbr Palczewa, Woli Palczewskiej, Bonkowej-wsi i Zastruże bratu Mikołajowi; dworzanin królewski 1604 r., żonaty z Felicyanną, córką Stanisława Zaliwskiego, miał syna Krzysztofa, sekretarza królewskiego i podstolego 1612 r., żonatego lv. z Ewą z Oleksowa, wdową po Męcińskim, której 1626 r. zapisał dożywocie. 

Oprócz powyższych. Maciej, dziedzic na Palczewie 1598 r., pozostawił synów, Pawła, żonatego z Dorotą Uwielińską i Seweryna, który 1604 r. nabył części Palczewa i Woli Palczewskiej od brata Pawła. Jan 1669 r. i Kacper 1697 r. podpisali elekcyę z ziemią czerską. Zuzanna, żona Jana Boglewskiego 1730 r. (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie, Conv. i Don. Vars.). 

PALCZEWSKI h. ORLA v. SZASZOR. Pisano ich także Palcowski i Palczowski, wzięli nazwisko od wsi Palczowice, w ks. oświecimskiem. Zymet Perka, dziedzic Palczowic 1426 r. Paweł, kanonik Skalmierski około 1470 r. Gabryel 1565 r., ożeniony z Agnieszką Laskowską, instygatorówną wielką koronną. Jakób, podstarosta Zatorski 1565 r. Samuel, burgrabia krakowski 1565 r. Jan, dworzanin królewski 1566 r. Katarzyna, żona Jakóba Dembińskiego 1570 r. Stanisław, podstarosta i burgrabia zamku krakowskiego 1570 roku, mąż rycerski z synem Piotrem, jednym z głównych działaczy na synodzie, dysydent 1596 r. 

Zygmunt, dziedzic Palczowic, burgrabia zamku krakowskiego, podstarosta i sędzia grodzki Zatorski 1604 r., który kościół w Palczowicach, odjąwszy katolikom, oddał kalwinom w 1574 r.; będąc podwojewodzym krakowskim, mało braknęło, że nie został zabity od wzburzonego pospólstwa, broniąc zboru kalwińskiego krakowskiego, od nich napadniętego; podobnież w 1576 r. był zagrożony śmiercią od stronników Batorego, gdy jako stronnik cesarski protestował przeciw elekcyi tego króla; burzliwy i intrygant, głównie podburzał Zborowskich przeciw Zamoyskiemu i królowi; poborca 1613 r., sędzia ziemski Zatorski 1609 r., w 1614 r. dziedzic dóbr Lgoty; jego córka za Janem Pisarskim, i synowie, Przecław, dziedzic Brzeźnicy, i Zygmunt, podstarosta i sędzia grodzki Zatorski 1620 r., żonaty z Teodozyą Bielską. Paweł, podróżnik po Europie, geograf i polityk, kilka jego dzieł ogłoszonych zostało drukiem 1603-1609 roku. Krzysztof, Mikołaj, Paweł i Stanisław, synowie Michała, 1608 r., i z nich Krzysztof, pisarz ziemski Zatorski, uczony i autor 1620 r. 

Gabryel, wojski oświęcimski 1633 r., podsędek Zatorski 1651 r., miał synów, Aleksandra, podsędka Zatorskiego 1670 roku, i Zygmunta, kapitana 1659 r., następnie rotmistrza wojsk koronnych, ostatnio 1665 r. wojskiego stryjskiego, elektora 1669 r. z ks. oświęcimskiego, żonatego z Jadwigą N. (Conv. Piotrk., Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil.). 

Z osiedlonych na Litwie, z których niektórzy brali przydomek Chwozdziejewicz. Marcin i Mikołaj na Białej Rusi, podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. mścisławskiem. Jan, elektor 1669 r. z ks. żmudzkiego. Grzegorz-Jan, cześnik żytomierski 1705 roku, żonaty z Heleną Chełstowską (Ks. Gr. Owruckie). 

N., dziedzic Wołoszewic, w pow. borysowskim 1842 r. Kazimierz, syn Jana, urzędnik w gub. witebskiej 1844 r. Jakób, syn Jana, horodniczy humieński, w gub. mińskiej 1851 r. Ignacy, syn Jakóba, pułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Gabryel, syn Antoniego, i Aloizy, syn Kazimierza, z synami, Wincentym i Sylwestrem 1851-1861 r.; w gub. kowieńskiej: potomstwo Jerzego, syna Józefa, synowie: Leonard z synami, Józefem i Ludwikiem, Ignacy z synami, Józefem i Janem, Stanisław z synami, Ignacym i Józefem, Roch z synami, Cypryanem i Franciszkiem, i Jan 1855-1866 r. 

PALCZYCKI h. JASTRZĘBIEC. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim. 

PAŁCZYŃSKI h. OSTOJA. Na Litwie. Justyna, żona Teofila Gorczyńskiego 1843 r. Napoleon, syn Józefa, geometra rządowy w pow. lipowieckim 1858 roku. Andrzej z synem Teofilem i Aleksander z synami: Józefem, Jerzym i Wincentym i ich potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jana-Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Stanisław, syn Jana i Anny, ur. 1789 r. we wsi Wójtowie, w gub. kijowskiej, w 1809 roku wstąpił do 15-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 roku do 2-go pułku ułanów, w 1816 roku wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

PALECKI h. OSTOJA. Kniaziowie. Na Litwie, mają pochodzić od Włodzimierza wiel. ks. kijowskiego, i dlatego też kładli mitrę na tarczy herbowej. Kojałowicz pisze ich Pałecki. W XVI-tym stoleciu dosyć zamożni, w następnych czasach zubożeli. 

Kn. Andrzej Iwanowicz 1538 roku (Bon.). Kn. Dymitr, namiestnik nowogrodzki 1556 r. Marcin, sekretarz królewski, starosta ejnyski 1581 r., marszałek królewski, z Reginy Słuszka miał córkę N. za Mikołajem Oleśnickim, wojewodą lubelskim. Mikołaj na Żmudzi 1621 r. Krzysztof w wojew. wileńskiem 1632 r. 

Potomstwo Michała i Antoniego, synów Szymona, wnuków Stefana, osób 49, wylegitymowane w Cesarstwie 1843-1867 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PALECZKOWSKI h. LIS. Elżbieta, żona Franciszka Strzałkowskiego 1720 roku. Antoni, syn Jana i Katarzyny Podkańskiej, wnuk stryjeczny Waleryana i Agnieszki, miał siostry, Annę i Maryannę 1777 r. (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

PALĘDZKI v. PALĘCKI v. PALECKI h. DROGOSŁAW (Miesięcznik Heraldyczny 1912 r. str. 83). Piszą się z Palędzi, w Poznańskiem. Sebastyan otrzymał 1557 roku wieś Podczapińce. Jan i Sebastyan, dziedzice Jabłonowa 1567 r., i z nich Sebastyan z N. Orzelskiej miał synów, Jana i Michała 1591 r. Jakób, koniuszy królewski 1588 r. 

Po Sewerynie z Zofii z Jemielna synowie: Jan, Stanisław i Wojciech 1607 r.; po Wojciechu, dziedzicu Jabłonowa, z żony Anny syn Maciej 1631 r. Świętosław, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Wojciech-Władysław, marszałek sejmiku radziejowskiego 1674 roku. Anna, żona Łukasza Dąmbskiego 1685 r. Jakób z wojew. poznańskiem i Maciej z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Maciej, chorąży bydgoski 1701 r., pozostawił syna Jana, dziedzica Rogowa, elektora 1733 roku z wojew. kaliskiego, żonatego z Teresą Jaraczewską. Felicyan, Władysław i Wojciech, synowie Jakóba, 1727 r. Franciszek, deputat na Trybunał koronny 1730 r., marszałek konfederacyi wojew. poznańskiego 1735 r. Michał z wojew. ruskiem i Wojciech z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1733 r. Władysław, syn Jakóba i Anny Golińskiej, 1742 r. Józef, syn Michała i Maryanny Ostromęckiej, 1781 roku. Andrzej i Jan, synowie Władysława i Teresy, 1781 roku (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).

PALICKI. Krzysztof podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. wileńskiem. 

PALIMĄCZYŃSKI h. LARYSSA. Na Podlasiu. Władysław z żoną Maryanną z Kowalewskich sprzedali Chłopeckim w 1773 r. swą wieś Harachworty (?); jego syn Donat, dzierżawca dóbr Trzonowo, w pow. miechowskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

PALINIEWSKI. Bazyli i Zygmunt ustąpili 1610 roku części wsi Czerniewa i Kruheł siostrze swej Marynie, która przekazała te dobra mężowi swemu Leonowi Pawłowiczowi Sieleckiemu. Jan żonaty z Katarzyną Sidorowską 1698 r. 

Jan, subdelegat grodzki kijowski 1710 r. Andrzej żonaty z Franciszką Kościelską, lv. Andrzejową Mączyńską 1722 roku. Mikołaj, elektor 1733 r. z wojew. kijowskiego (Ks. Gr. Czerskie, Wyr. Tryb. Lubel.). 

PALINOWSKI h. POBÓG. Potomstwo Pawła, Stefana i Jerzego, synów Ksawerego, wnuków Franciszka, razem osób 40, wylegitymowane w Cesarstwie 1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PALIŃSKI. Aleksander żonaty z Zofią z Bełdowa 1667 r. Stanisław z żoną Zofią Podczaską, posesorowie wójtostwa w Staropolu 1744 r. Antoni, Franciszek i Stanisław podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem (Kancl., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Józefa, żona Franciszka Chrościckiego 1830 r. Joanna, żona Maksymiliana Biernackiego 1840 r. Teofila za Michałem Brujewiczem 1840 r. 

Paweł, syn Grzegorza i Katarzyny Brodzińskiej, ur. 1785 r. w Klimontowie, w pow. radomskim, wszedł 1809 r. jako podporucznik do 4 pułku legii nadwiślańskiej i 1813 r. postąpił na kapitana w 12 pułku piechoty lekkiej francuskiej i w 1815 r. został przeniesiony do 6 pułku piechoty liniowej, a 1818 r. wyszedł do dymisyi w randze majora. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1810-1811 r. w Hiszpanii, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska został nadrachmistrzem Komisyi centralnej likwidacyjnej i um. 1850 roku w Warszawie. Paweł wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie 1848 r. (Ks. Wojskowe). 

PALISZEWICZ. Barbara, żona Tomasza Bejnara 1589 r. 

PALISZEWSKI h. ABDANK. Benedykt wziął 1759 r. w zastaw dobra Górę Kociałkową w sumie 700 złp., i z żony Franciszki Życkiej pozostawił synów: Józefa-Jana-Grzegorza, 1767 roku, Kazimierza-Jana-Aloizego, 1768 r. ochrzczonych w par. Skrzynno; Szymona, 1769 r., Piotra-Ładysława-Ignacego, 1775 r., Walentego-Faustyna-Ignacego, 1777 r., Franciszka-Jana-Pawła, 1779 r., Antoniego-Feliksa, 1784 roku ochrzczonych w par. Odrowąż i Jana-Antoniego-Aloizego, 1773 r. ochrzczonego w par. Końskie, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

PALISZEWSKI h. SZASZOR. Rodzina wielkopolska. Jakób, dziedzic Brzeźnicy 1521 roku (Conv. Piotr.). Mikołaj, syn Jana, w pow. upickim 1613 r. Maryanna, żona Piotra Jasieńskiego 1790 r. Kazimierz, regent pow. obornickiego 1813 r. 

Walenty, członek Stanów przyjęty do grona stanów w Galicyi 1817 r. Piotr, sędzia pokoju garwoliński 1825 r. Leopold, dziedzic dóbr Gembice, w Wiek Ks. Poznańskiem 1846 r., podporucznik 18 pułku piechoty liniowej 1831 r. i kawaler krzyża złotego Virtuti Militari, żonaty z Magdaleną Skarżyńską, pozostawił córkę Helenę za Stanisławem Jarochowskim. Walenty, dziedzic dóbr Uherzec, w Galicyi 1860 r. 

PALKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Jan podpisał elekcyę z wojew. ruski em 1733 roku. 

Zamieszkali w Galicyi biorą przydomek Czerniawski. Hipolit-Onufry, adwokat sądowy, Adam, Stanisław, Dominik, Jan i Jan Czerniawski wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

PALM. Jakób, syn Jakóba i Katarzyny z Wennen, ur. 1784 roku w Cieszynie, wszedł 1807 r. do 1 pułku wojsk Ks. Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1816 r. na kwatermistrza do sztabu wyższego i 1820 r. awansował na kapitana, aw 1831 r. był majorem, a ostatnio był kapitanem komend inwalidnych. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, i 1812 r. w Rosyi. Jakób na zasadzie stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r., a jego syn Julian wylegitymował się w Królestwie 1851 r. 

PALMITOWSKI h. SAS odm. Odmiana herbu - herb Sas w odwrotnym porządku, t. j. półksiężyc u góry zwrócony na dół z gwiazdami, a pod nim strzała. 

Piszą się z Palmitowa, w Halickiem 1427 r. (Notaty Zamoyskiego). 

PALMOWSKI h. TRZASKA. W Poznańskiem. Saba, ksiądz, prezydent konsystorza greko-oryentalnego 1792 r., pobożny asceta, nieposzlakowanego patryotyzmu, gorliwym był stronnikiem Konstytucyi 3 maja, a w 1794 r. zastępcą członka Rady Najwyższej; po upadku kraju osiedlił się w Galicyi, i um. 1803 r., przyjąwszy Unię przed śmiercią. 

PALNIEWSKI. Zygmunt trzymał zastawą majątek Bosiacz od Wołowiczów 1632 r. (Akta Brzeskie Litewskie). 

de PALTONI. Maciej - Józef, kapitan wojsk sardyńskich, został 1768 r. podpułkownikiem wojsk koronnych (Sigil.).

PALUCHOWSKI. N. z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. Michał, żonaty z Teresą Skarbek-Borowską 1704 r., miał syna Tomasza 1738 r. (Ks. Cr. Nowokorczyńskie). 

PALUMBE. Antoni, patrycyusz neapolitański, otrzymał 1747 r. tytuł baronowski w Polsce (Sigil.). 

PALUŃSKI. Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcye 1697 roku (Vol. Leg.). 

PAŁACKI h. ŁABĘDŹ. Na Litwie, mają przydomek Rac. Maciej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. N. N. zapisani 1800 roku do ksiąg szlachty gub. witebskiej. 

PAŁECZKOWSKI. Stanisław z Żegocina i Poremby z synem Stefanem prowadzili 1710 roku proces w Trybunale lubelskim (Wyr Tryb Lubel.). Czy nie PALECZKOWSKI? 

PAŁĘCKI. Patrz PALĘCKI h. OSTOJA. 

PAŁKOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona w poprzek: w polu górnem błękitnem pół orła białego; pole dolne rozdzielone na trzy trójkąty, dwa złote górne i jeden dolny czarny, na których gwiazdy czarne na złotych i złota na czarnym. W koronie nad tarczą ręka zbrojna z mieczem.

Antoni, rodem z Krakowa, c. k. kapitan wojsk austryjackich, otrzymał 1892 r. szlachectwa i herb powyższy (Siebmacher). 

PAŁUBICKI h. BROCHWICZ. Na Pomorzu, biorą przydomek Zuchta. Anna, żona Krzysztofa Gostomskiego 1650 roku. Michał, elektor 1697 roku z wojew. pomorskiego. 

Stefan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. malborgskiem. Floryan, poseł prowincyi pruskiej, stronnik Augusta III. Adam, kapitan wojsk koronnych, żonaty z Anną Burską, otrzymali 1769 r. lemaństwo wsi Tymowa. Józef, dziedzic dóbr Polzen, na Pomorzu 1837 r. (Kancl., Sigil.). 

PAŁUBICKI h. PAŁUBICKI. Baronowie. Herb - w polu czerwonem ukosem gałąź o trzech zielonych liściach, na gałęzi siedzi złoty sokół ze złotym pierścieniem w dziobie; w koronie nad hełmem trzy strusie pióra. 

Rodzina kaszubska, pisano ją także Palbitzky, Pablucki i Palubicki i brała przydomek Biber. Maciej został baronem szwedzkim 1675 r. (Ledebur). 

PAŁUCKI h. PRAWDZIC. Wzięli nazwisko od wsi Pałuki, w ziemi ciechanowskiej. Jakób 1477 r. Mikołaj, syn Jana i Anny, dziedzic Pałuki-Bogncino, ustąpił 1552 r. te dobra braciom swym, Kalikstowi i Wojciechowi. Jan, łożniczy królewski 1570 roku. Jakób, syn Marcina, 1579 r., miał syna Stanisława 1598 r., po którym syn Paweł z Pałuki, dziedzic Drołiicy, dworzanin królewski 1613 roku (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Mikołaj, komornik królewski 1572 r. Gotard, kustosz kurzelowski, kanonik łęczycki około 1580 r. Michał, oficyał generalny kijowski, archidyakon czerniechowski 1791-1794 r. Franciszek, rejent w Zakroczymiu 1865 roku. 

PAŁUKA h. TOPÓR. Senatorowie w rodzinie. Sędziwój, wojewoda kaliski 1381 roku, um. 1405 roku. Świętosław, kasztelan kaliski 1390-1407 roku. 

Niektóre rodziny Toporczyków, osiedlone na Pałukach, w Wielkopolsce, pisały się z Pałuk v. Pałuka. Sędziwój, wojewoda kaliski 1381 r., um. 1405 r. Świętosław, kasztelan kaliski 1390 r. 

PAŁUKOWSKI h. ROGALA. Byli 1455 roku w ziemi chełmskiej (Rocznik Heraldyczny t. III str. 301). 

PAŁUSKI h. PORAJ. W wojew. Sandomierskiem, wzięli nazwisko od wsi Pałuszyce, blisko Opatowca. Jan, syn Wojciecha, dworzanin królewski 1550 r. N., wojownik przeciw Moskwie 1566 r. Jan, komornik królewski 1572 roku. Ambroży, dziedzic na Witkowie 1584 r., miał synów, Daniela i Pawła. 

Jakób nabył 1632 r. wójtostwo w Czersku, i miał syna Stanisława, elektora 1532 r. z wojew. sandomierskiego, który w 1668 r. zapisał dożywocie żonie Zuzannie Beliniance. Ambroży i Franciszek, synowie Jana, 1665 r. Władysław, syn Wojciecha z Pałuszyc i Zofii, 1667 r. Maryanna, żona Andrzeja Ścibor-Chełmskiego, chorążego sandomierskiego 1668 roku. Franciszek z wojew. Sandomierskiem i Marcin z ziemią czerską 1669 roku, a Adam, Jan i Piotr z wojew. Sandomierskiem 1697 roku podpisali elekcye. 

Krzysztof, posesor Latoszynka 1711 r. Jan, żonaty z Teresą Gołuchowską 1711 r. Andrzej żonaty z Katarzyną Gozdzikowską, wojszczanką radomską 1718 r. Michał z wojew. sandomierskiego i Antoni z wojew. mazowieckiego elektorowie (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Jedna gałąź tej rodziny w XVI-m wieku osiedliła się na Wołyniu, i dość wybitne zajęła stanowisko socyalne. Po Mikołaju, podkomorzym włodzimierskim, syn Stanisław 1592 r. Po Andrzeju z Pałuszyc syn Krzysztof, dworzanin królewski 1579 r., podczaszy 1597 r., ostatnio chorąży wołyński 1624 r. 

Wojciech z Pałuszyc, dziedzic Bienieszewic 1624 r.; pochodzący po nim Andrzej, dziedzic Bienieszewic-Gorzejowy i Pałuszyc, w pow. wiślickim, miał syna Ambrożego, po którym syn Jan pozwany 1721 r. o posesyę tych dóbr. Mikołaj, elektor 1648 r. z wojew. wołyńskiego. Jan, podstoli smoleński 1678 r. Jan otrzymał 1683 r. wójtostwo Krzemieniec 1683 r., a w 1692 r. był wojskim krzemienieckim. 

Piotr z Pałuszyc, dziedzic wsi Mała 1701 r., łowczy ciechanowski 1703 r., miał dwie żony, Maryannę Klonowską i Barbarę Kozietulską, córkę Jana Skarbek-Kozietulskiego i Maryanny de Biberstein, 2v. Pajewską, stolnikowę ciechanowską, i z niej miał synów: Andrzeja, Jana i Michała, i z tych Andrzej, towarzysz wojsk koronnych 1710 r., żonaty z Maryanną Wyhowską, 1v. Łaźnińską. 

Tomasz, burgrabia zamku włodzimierskiego 1703 r., miecznik żytomierski 1706 r., zaślubił Krystynę Krzyszkowską i z niej miał córkę Urszulę i synów, Franciszka i Jerzego-Jacka. 

Jerzy-Jacek, vicegerent grodzki brański 1717 r., wojski łucki i sędzia owrucki 1733 r., elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego, pozostawił syna Stanisława, cześnika 1765 roku, podstolego włodzimierskiego 1770 roku, ostatnio podczaszego łuckiego 1779 roku, żonatego z Konstancyą Stępkowską. 

Józef, regent grodzki kijowski 1719 r. Kazimierz, starosta owrucki 1730 r. Jan z Pałuszyc, podstoli kijowski 1735 r. Jan, kapitan wojsk litewskich 1785 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Metr. Kor., Kancl.). 

PAŁUSZEWSKI. Andrzej podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. kaliskiem. 

PAŁYŃSKI h. OGOŃCZYK. Antoni z Pogończyków podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

PAMPECKI. Dominik, dziekan sokalski, paroch warecki 1683 roku (Zap. Tryb. Lubel.). 

PAMPICKI h. PORAJ. Heronim z Pampie (dziś Pempice), w ziemi sandomierskiej, naganiony w szlachectwie, udowodnił 1528 r., że jest szlachcicem, synem Mikołaja i Małgorzaty Wolskiej, h. Jelita, i otrzymał na to świadectwo z kancelaryi królewskiej (Metr. Kor.). 

PAMPOWSKI v. PEMPOWSKI h. GOZDAWA. Senator w rodzinie, Ambroży, kasztelan rozpierski 1487 r., wojewoda sieradzki 1495 r. 

Rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Dzierżanowskimi; pisze się z Pampowa. Feliks, stolnik i starosta sieradzki 1481 r. Ambroży, dziedzic m. Szrody, krajczy koronny 1485 r., kasztelan rozpierski 1487 r., wojewoda sieradzki i starosta wielkopolski 1495 r., burgrabia zamku krakowskiego 1503 r., mąż zasłużony krajowi, dziedzic dóbr Poniec, miał córkę Barbarę za Sędziwojem Czarnkowskim, kasztelanem przemęckim, i syna Jana, po którym synowie: Ambroży, Jan, Piotr, Wojciech i Krzysztof, dziedzice m. Szrody; po Wojciechu syn Jan, który sprzedał 1620 r. wójtostwo Komierow, i córka Barbara Roszkowska, kasztelanowa przemęcka.

Piotr, dziedzic dóbr Poniec, pozostawił syna Ambrożego, starostę szrodzkiego, z żoną Sieniawską, herbu Leliwa, bezpotomnego. 

Andrzej, starosta malborgski, deputat do ugody z stanami pruskiemi 1510 r., miał syna Heronima, po którym było trzech synów”: Jakób bezpotomny, Jerzy, po którym syn Krzysztof, i Maciej, po którym z Niesiowskiej syn Marcin zaślubił Annę Przewolską i z niej pozostawił syna Andrzeja, po którym zostały cztery córki (Metr. Kor., Conv. Piotrk.). 

PANASIECKI. Dymitr, syn Stefana, sztabs-rotmistrz wojsk rosyjskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1848 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

PANASIEWICZ h. KRZYWDA. Synowie Michała, Mikołaj i Franciszek z synami: Wiktorem, Romualdem, Stefanem, Julianem i Janem i ich potomstwo w 1845 r., oraz Wiktor i Bernard, synowie Wiktora, 1855 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Wiktor, syn Franciszka, urzędnik w gub. wileńskiej 1864 roku. Pelagia, córka Mikołaja, dziedziczka dóbr Łokiany, w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

PANASZEWICZ. Bonifacy i Jan, synowie Teodora, 1682 r., i z nich Jan, chorąży pancerny 1683 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

PANCER h. NOSOROŻEC (?). Jan-Krzysztof, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

PANCER h. PANCER. Herb - tarcza przedzielona w poprzek na dwa pola: w polu górnem czerwonem pół lwa wspiętego ze strzałą żelezcem do góry w prawej łapie, w części dolnej srebrnej dwa pasy czerwone w poprzek. Nad hełmem w koronie pół męża zbrojnego w strzałę żelezcem na dół w prawej ręce, a lewą opartą na biodrze (Hr. Ostr.). 

Po Franciszku, komorniku gnieźnieńskim 1787 r., z żony Eleonory Szpirgenfels synowie, 1) Hyacent, dziedzic dóbr Piekut, w pow. warszawskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; 2) Wojciech legitymował się w Galicyi 1803 r. (Akta po-Galicyjskie), po którym synowie: Feliks, Teodor, Michał i Antoni, urzędnicy w Komunikacyi lądowej i wodnej w Królestwie Polskiem, wylegitymowani w Królestwie 1844 r. 

Feliks, syn Wojciecha i Petroneli, ur. 1798 r. we wsi Bodzakowie, w obwodzie sandomierskim, wstąpił 1818 r. na konduktora do korpusu inżynierów i w 1820 roku został podporucznikiem, a 1823 roku porucznikiem. W 1827 r. powołany na profesora budownictwa lądowego i wodnego w szkole aplikacyjnej, w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Inspektor Komunikacyi, wybudował most na Wieprzu i zjazd do Wisły w Warszawie; zdolny i pracowity, zostawił kilka dzieł w rękopisie, i um. 1851 r. w Warszawie.

Jacenty, syn Wojciecha i Petroneli, ur. 1800 r. we wsi Bodzakowie, wszedł 1819 r. jako konduktor do korpusu inżynierów i w 1823 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Jan, Aleksander, Otto, Wilhelm, Rudolf i Paweł, synowie Marcina, wnukowie Jana, prawnukowie Pawła, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskej. 

PANCERZYŃSKI h. TRZASKA. Senator w rodzinie, Karol-Piotr, biskup smoleński 1719 r., biskup wileński- 1724 r., um. 1729 r. 

Rodzina litewska. Achacy otrzymał 1629 r. dobra na prawie feudalnem (Metr. Kor.). Jerzy z pow. oszmiańskim podpisał elekcyę 1674 r. Heronim-Michał, dziedzic Zeroście i Piktuse, podstoli oszmiański 1688 roku, żonaty z Teresą Małachowską. Michał, starosta ozarzycki, oboźny oszmiański, podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; sędzia grodzki grodzieński 1705 r. 

Karol-Piotr, prałat i kanonik wileński 1702 r., sufragan białoruski, kantor wileński, biskup heropolitański i pisarz wielki litewski 1712 r., sekretarz wielki litewski 1718 r., biskup smoleński od 1719 r., a wileński od 1724 r., um. 1729 r.; kapłan pobożny i zacny. Ludwik, starosta ozarzycki, pisarz i deputat pow. mozyrskiego 1722 r., elektor 1733 r. z wojew. trockiego. Jan-Karol, miecznik mozyrski 1765 r. Ludwik, sędzia grodzki, miecznik i deputat pow. mozyrskiego 1783 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 roku, chorąży grodzieński 1791-1793 r., poseł na sejm czteroletni, żonaty z Bogumiłą Wolbekówną (Ks. Gr. Sochaczewskie, Arch. Dubr. i Szem.). 

N., marszałek szlachty gub. grodzieńskiej 1820 r. Adam, Aleksander, Ludwik, Jerzy i Waleryan z potomstwem, synowie Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1838-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PANCEWICZ h. GODZIEMBA. Na Litwie. Jan z wojew. nowogrodzkiem, i Kazimierz z wojew. trockiem podpisali elekcyę 1697 roku. N., Józef i Paweł, elektorowie 1733 r. z wojew. trockiego. 

Józef, syn Franciszka, z synami, Waleryanem i Pawłem, Michał z synami, Kazimierzem i Józefem, oraz Piotr, syn Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1842-1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

z PANCHOWA (dziś PĘCHÓW). Mikołaj, podsędek ziemski sandomierski 1449-1450 r. (Metr. Kor.). 

PANCZOWSKI. Wojciech podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sieradzkiem. 

PANEK. W wojew. krakowskiem. Jan, dziedzic Borowy-Osowin, prokurator lubelski 1598 r. Seweryn z Bzowa 1623 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). Zygmunt i N. 1669 r. i Zygmunt 1697 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem.

PANFIŁOWICZ. Miczko Senkowicz, sekretarz królewski 1511 roku (Metr. Litew.). Aleksander podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem. Franciszek, syn Stanisława, kasyer pow. czauskiego 1858 r. 

PANGALI. Zygmunt Pohl-Pangali, tłomacz języków oryentalnych, w nagrodę zasług otrzymał 1775 r. nobilitacyę, a w 1776 r. jako Pangali, bez przydomku Pohl, który następnie przyjęto za nazwisko, ponieważ nie mógł dla odległości od kraju złożyć przysięgi wierności królowi i Rzeczypospolitej, otrzymał odroczenie tego zobowiązania (Vol. Leg.). 

PANIEWSKI v. PANIOWSKI h. GODZIEMBA. Senator w rodzinie, Szczęsny, kasztelan lwowski, hetman koronny 1486 r. 

Paniewscy v. Paniowscy należą do Godziembów kujawskich i stanowią z Lubrańskimi, Dąmbskimi i Radeckimi jedną dzielnicę; nazwisko zaś wzięli od wsi Paniewa, w parafii świerczyńskiej, leżącej w pobliżu Lubrańca. Pokrewieństwo ich z powyższemi rodzinami potwierdza fakt, że Jan, syn hetmana Szczęsnego z Paniewa, został obranym jednym z ewentualnych spadkobierców ordynacyi lubranieckiej, jak również i Adam Świerczyński, obaj jako pochodzący z domu Lubrańskich. Rodzina ta w XV-tym wieku osiadła w Sanockiem i tam założyła Paniowce. 

Pierwszym, źródłowo znanym członkiem tej familii, był Rosław z Paniewa i Bogusławie który, wybierając się na wojnę, powierzył w Brześciu 1406 r. dobra stryjowi swemu Stefanowi z Chocenia, pod warunkiem, że będą mu oddane, jeżeli z łaski Bożej do domu szczęśliwie powróci. W 1418 roku rozprawia się Rosław o posag matki swej z Nasięgniewrem z Gołaszewa, a w trzy lata później pokwitował Floryana ze Smolska z odbioru tegoż posagu. O synu, zdaje się, tegoż Rosława, Janie z Paniewa, znajdujemy wzmiankę, gdy sprzedał 1439 r. kawał gruntu bratu swemu rodzonemu Derslawowi. Jan w 1445 r. już nie żył, a wdowa po nim Dorota, 2v. za Mikołajem z Golejewa, zastawiła posagowy swój majątek Mikołajowi, synowi Błażeja z Paniewa, żona zaś tegoż Błażeja i bracia rodzeni: Niemierza, Broszyna i Piotr polubownie dzielili się 1419 r. dobrami Gosławice. 

Dersław z Paniewa, Michał z Kłóbki, Jan z Lubrańca Wielkiego, Jan z Lubrańca Małego, jako stryjowie i arbitrowie, dzielili 1450 r. Stanisława i Lazara z Lubrańca dobrami lubranieckiemi. Maciej z Paniewa i Bogusławie zabezpieczył 1461 roku na połowie tychże dóbr posag żony swej, Anny ze Świerczyna, kasztelanki kruszwickiej. Rok przedtem Jan z Lubrańca Wielkiego pokwitował tegoż Macieja i jego braci, Jana i Floryana z posagu i wyprawy danych za siostrą ich Elżbietą. 

Bratem powyższych, lub Mikołaja, był zapewne Szczęsny z Paniewa, który imię swoje podniósł do historycznego znaczenia, a zalicza się bezwarunkowo do wybitniejszych postaci tej epoki. Urodzony w drugim dziesiątku XV wieku, wychował się wśród wrzawy wojennej przy boku tak dzielnego rycerza jak Andrzej z Lubrańca, sędzia generalny kujawski. Za młodu jeszcze wyprawił się z królem Władysławem do Węgier, i gdzie mężnie przeciw Turkom walczył. Po klęsce warneńskiej na czele Polaków przeszedł na stronę Jana Hunyada i tam wyrobił sobie imię znakomitego wojownika. Powróciwszy do Polski, po synodzie mantujskim 1459 roku, zgromadził do 12000 ludzi na nową krucyatę przeciwko Mahometanom. Wyprawa ta nie doszła wprawdzie do skutku, lecz Szczęsny udał się znów do Węgier z tąż armią pod sztandary księcia burgundzkiego i Macieja Korwina; nad rzeką Sawą odniósł 1463 r. nad Turkami świetne zwycięstwo i odbił 17000 jeńców węgierskich. Król Maciej, wynagradzając jego zasługi, dał mu siostrzenicę swą Krystynę za żonę, i hetmanem wojsk swoich go mianował, lecz magnaci węgierscy zazdrośni o jego fortunę i wyniesienie, tak długo intrygowali, póki wszystkie majątki i godności nie zostały mu odebrane. Hetman opuścił wtedy Węgry, mszcząc się strasznie i niszcząc ogniem i mieczem znaczną część północną tego kraju. Po powrocie do Polski, Szczęsny nabył rozległe dobra na Czerwonej Rusi, odznaczył się przy zdobyciu Chojnic, zwanych kluczem Pomorza, co mu zjednało szczególne względy Kazimierza Jagiellończyka, który obsypał go dobrodziejstwami i nadal mu rozliczne królewszczyzny, między innemi żydaczowskie, stryjskie, czorsztyńskie i dolińskie starostwa, a nadewszystko mianował go hetmanem, a następnie w końcu 1486 r. kasztelanem lwowskim. Jako główny wódz figuruje już 1474r., a po nim urząd ten objął Pieniążek z Witowie 1488 r. Wraz z Grzegorzem z Lubrańca, podkanclerzym koronnym, przyjął hetman Szczęsny Grzegorza z Bab do śwego herbu, a król adoptacyę ową zatwierdził 1487 r.; w rok później, 14 września, hetman umarł i pochowanym został w Poznaniu w kościele Dominikanów, o czem świadczy jego nagrobek do dziś tam istniejący. 

Kasztelan Szczęsny z małżeństwa swego z Krystyną Węgierską pozostawił sześcioro dzieci: Jakóba, Aukta, Jerzego, Wacława, Jana i Barbarę, żonę 1v. 1505 r. Rafała z Humnisk, kasztelanica sanockiego, 2v. za Pieniążkiem 1518 r.