[Autograf - Prymas Stefan Wyszyński] List i koperta, adresat Antoni Plater-Zyberk, 1957 r.

Koperta i list z Sekretariatu Prymasa Polski w Warszawie do Antoniego Plater-Zyberka z 17 października 1957 r. .
a) List na papeterii Prymasa Polski, odręcznie podpisany przez Stefana Kardynała Wyszyńskiego., 1 strona, arkusz 29,6 x 21 cm. Stan bardzo dobry: list złożony w pionie i poziomie, niewielkie przebarwienia na odwrocie.
W treści: Podziękowaniami za gotowości do pracy charytatywnej w „Caritasie”. Kardynał proponuje wykorzystanie zdolności Antoniego Plater-Zyberka nie w „Caritasie” (ten jeszcze nie został „odzyskany”), a w Referacie Miłosierdzia Chrześcijańskiego przy Kurii Biskupiej we Wrocławiu (A.P.-Z., mieszkał we Wrocławiu).
b) Koperta z nadrukiem Sekretariat Prymasa Polski, Warszawa, ul. Miodowa 17, zaadresowana do Antoniego Plater-Zyberka we Wrocławiu, ul. Gen. Kniaźnina 41. Format 11,5 x 16,3 cm.
Stan: koperta otwarta u góry (przecięcie nożem i naddarcie), 3 z 4 znaczków odklejone/oderwane.

Antoni Wojciech Piotr Plater-Zyberk z Broelu (1901, Kurtowiany - 1977, Warszawa) syn Teresy Plater-Zyberk z d. hrabiny Zamoyskiej herbu Jelita (1858, Warszawa - 1912, Kurtowiany) i Ludwika Wiktora Plater-Zyberka z Broelu, herbu własnego (1853, Kowno - 1939, Warszawa). Ekonomista, działacz społeczny. W czasie II wojny światowej działał charytatywnie w Radzie Głównej Opiekuńczej. Po wojnie został oddelegowany do Wrocławia, gdzie został Naczelnikiem Miejskiego Urzędu Obwodowego Nr 1, w ramach zatrudnienia w Urzędzie Miejskim M. Wrocławia.

Prymas Polski (Prymas Tysiąclecia) Stefan Kardynał Wyszyński (1901-1981). Święcenia biskupie uzyskał w 1946 roku. W 1938 roku został mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, zostając jednocześnie Prymasem Polski(ingres na pocz. 1949 roku). Kardynałem został w 1953 roku. Był zręcznym „politykiem”, starającym się ugrać sprawy kościoła katolickiego i polskie w niezmiernie trudnym okresie stalinowskiego reżymu a następnie w PRL. W całym okresie działalności prześladowany i inwigilowany, a w latach 1953-56 internowany, w 2021 beatyfikowany. W czasie odwilży gomułkowskiej (po październiku 1956), zwolniony z internowania, rozpoczął „porządki” w kościele, usuwając licznych „księży patriotów”, spolegliwych wobec władzy państwowej, którzy akceptowali upaństwowienie „Caritasu” (w 1950 roku).